[George Leeds]

#6 + Outfit

Creed obiecał mu wyjazd na kilka dni, żeby odpocząć. Na pewno mu się to przyda po tych rewolucjach, które ostatnio przeżył z Oliverem. Najpierw traktował go jak śmiecia, potem potrzebował jego pomocy, a na koniec pocałunek, którym jako dziewczyna Olivera musiał przekonać rodziców że naprawdę są parą. I ten pocałunek wystarczał, żeby zauważyć, że zrobił jakieś wrażenie na chłopaku co tym samym dało George’owi do myślenia. Czy coś mogłoby między nimi być? Czy to już jemu odwalało, bo spędzał z nim mnóstwo czasu i nie miał czasu na randki?
Creed nie zjawiał się na przystanku z którego razem mieli pojechać na miejsce, a autobus już nadjeżdżał. Po kilku wiadomościach i nieodebranych telefonach w końcu dał mu znać, żeby pojechał sam, a on dojedzie następnym bo coś mu wypadło. No trudno. George westchnął ciężko i zaparkował tyłek do autobusu, siadając gdzieś z tyłu i odpalając jakąś muzykę. Czekała go długa droga w samotności, a wolałby poplotkować z przyjacielem.
Przypadkiem mu się przysnęło, ale cudem obudził się parę minut przed miejscem gdzie miał wysiąść. Trochę przypał byłoby przegapić wysiadkę i kombinować jak tu wrócić z miejsca oddalonego o godzinę stąd. Creed dalej w wiadomościach zapewniał go, że zjawi się na miejscu, a póki co ma czas, żeby się rozejrzeć po domku. Spoko, jemu pasowało.
Rozejrzał się po okolicy jak tylko wysiadł z busa. No rzeczywiście zadupie, aż dziwne, że Whittemore wybrał takie miejsce. Co niby mieli tu oglądać? Może przyjaciel wiedział więcej o dodatkowych atrakcjach? Miał nadzieję, że tak. Mimo wszystko starał się myśleć pozytywnie i skierował się do niewielkiego domku na uboczu gdzie była recepcja. Podał pani wszystkie informacje i dostał od niej klucze wraz z instrukcją gdzie znajduje się domek w którym mieli spędzić tych kilka dni.
Kierując się w stronę wskazanego miejsca zobaczył jezioro i aż zrobiło mu się słabo. Serio? Creed zabrał go w miejsce ze zbiornikiem wodnym większym niż wanna? Niech się nie zdziwi jeśli przez to nie wyjdzie na zewnątrz ani razu. Niby mógł się opalać na plaży, ale wejść do wody… a w życiu! Przyśpieszył kroku, żeby jak najszybciej stracić jezioro z pola widzenia i odnalazł domek z ich numerkiem. Otworzył drzwi i wszedł do środka rozglądając się dookoła. Było tu całkiem ładnie. Wiadomo, że nie były to luksusy jak dom Olivera, ale jemu one nie były potrzebne. Z resztą czemu znowu o nim myślał? Potrząsnął głową i zaniósł swoje rzeczy do sypialni nawet nie rozglądając się za drugą, bo czemu niby miałby przepychać się z własnym przyjacielem o lepsze łóżko i zabrał się za przygotowywanie czego do jedzenia. Sam był już trochę głodny, a Creed który powinien przyjechać po nim pewnie też chętnie coś zje.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

ubranie

Miał dziwne wrażenie, że ostatnimi czasy jeździł z Hunterem dość często wszędzie, gdzie to tylko było możliwe. Najpierw był wyjazd na weekend, który co prawda nie należał do jakichś tragicznych, ale skończył się dość dziwnie. Na tyle, aby Oliver potrzebował później paru dni na zrozumienie, co tak właściwie się wydarzyło. Kiedy to ogarnął, gotów był znowu na zadawanie się z McKayem, którego towarzystwo zawsze mu odpowiadało. Zapewne istniało dość spore prawdopodobieństwo, że nie potrafiłby z niego zrezygnować, niezależnie od wszystkiego.
Teraz szykowała się druga wycieczka, a przynajmniej na to się zapowiadało, kiedy któregoś dnia chłopak do niego przyszedł i powiedział, że ma sobie zarezerwować kilka dni wolnych od pracy i czekać na dalsze instrukcje. Czekał w miarę cierpliwie, przynajmniej jak na siebie, każdego kolejnego dnia dostają od przyjaciela jakieś wytyczne. Co spakować, co ogarnąć. Czy to miał być rodzaj jakichś dziwnych podchodów?
Mimo wszystko nie oponował, bo Hunter nie zakazał mu pracowania. Przynajmniej do czasu wyjazdu.
Nie mógł powiedzieć, że ten dzień był normalny, biorąc pod uwagę, że chłopak poinformował Junga, że pojadą osobno. Na dodatek Oliver nie mógł zjawić się tam własnym samochodem, a miał pojechać busem. Czy McKay serio chciał go zabić, czy po prostu tak bardzo nie lubił, aby skazywać go na coś podobnego?
Ostatecznie dostosował się do zaleceń, sam do końca nie wiedząc czemu. Może jakby się zbuntował, to chłopak nauczyłby się, że Oli potrzebował udogodnień i wszystkich tych bajerów, które miał przez całe życie.
Spakował plecak i niewielką walizkę (!!!) i udał się na przystanek autobusowy. Wszystko zgodnie z instrukcją. Miał nadzieję, że po wszystkim Hunter mu to wynagrodzi. Byle w inny sposób, niż na ich pierwszym wspólnym wyjeździe, bo Jung nie był pewien, czy kolejną taką sytuację by zniósł.
Podróż nie należała do najprzyjemniejszych. Nie dość, że przyjaciel trochę go ignorował i zwodził, tak dodatkowo musiał siedzieć w tym mało wygodnym środku transportu kilka godzin, zanim w ogóle można było mówić o zbliżeniu się do celu. Jakby tego było mało miał wysiąść na tak zwanym zadupiu, co uczynił. I szybko zaczął tego żałować, kiedy dotarło do niego, że przecież w takich miejscach zawsze jest pełno robaków. Naprawdę zaczął podejrzewać, że przyjaciel chce się go pozbyć. Bo jak inaczej nazwać fakt, że go tutaj wysłał, na dodatek zupełnie samego, bo Hunter miał zjawić się tu z niewielkim opóźnieniem. Oby, bo inaczej pozna gniew Junga.
Poprawił plecak, wziął walizkę i udał się do domku, który podobno mieli zarezerwowany. Znając McKaya nie należało się na nic nastawiać, bo jego standardy trochę odbiegały od tych, które uznawał projektant. Naprawdę czasami zastanawiał się, czemu właściwie zadaje się z kimś takim, ale pewnie wiele wspólnego miało to, że chłopak nigdy nie oczekiwał od Olivera niczego, co miało związek z pieniędzmi czy różnego rodzaju przysługami. Taki osobnik był niemal na wagę złota, a skoro dodatkowo dobrze wyglądał i był całkiem popularny, same korzyści dla obojga.
Odebrał klucze, obracając je w dłoni. Recepcjonistka powiedziała, że już ktoś tam na niego czeka, a to znaczyło, że McKay go wychujał troszeczkę i przyjechał wcześniej, a nie później. W takim razie powinien Olivera odebrać z tego przystanku, żeby nie musiał się narażać na gniew wszystkich robali, które pewnie już planowały jak mu utrudnić pobyt tutaj.
Mruknął coś do siebie, kierując się w stronę budynku znajdującego się trochę na uboczu. No tak, prywatność. Przecież Oliver ją uwielbiał, więc pewnie się do tego zastosował.
-Jak następnym razem będziesz coś wybierał, to może chociaż na mnie poczekaj, co? Fajnie byłoby mnie odebrać - powiedział na wstępie, kiedy tylko przekroczył próg domku. Dostrzegł dwie walizki, ale nigdzie nie widział przyjaciela. - No dobra, ten domek nie jest taki zły, może nawet lepszy od ostatniego… ale zaraz kolejne pojedyncze łóżko? Czy ciebie do reszty pochrzaniło…? A ty co tu kurwa robisz?! - rzucił, kiedy George wyłonił się z niewielkiej kuchni. Co to miało być? Na co on był mu tutaj? Na litość wszystkiego, Hunter chyba nie wpadł na pomysł, żeby zaprosić zarówno George’a, jak tego swojego nowego przydupasa, którego nocami macał. Przecież ten wyjazd byłby porażką.

George Leeds

[George Leeds]

Chwilę myślał co mógłby przygotować dla przyjaciela, ale przypomniał mu się ostatni przepis na pizzę, którą robili z mamą bardziej dla siebie niż dla Jungów, bo oni jedli bardziej wystawne jedzenie, więc taka pizza by im nie zasmakowała. Tutaj miał być z Creedem, a jemu na pewno zasmakuje, więc zabrał się do roboty, bo w lodówce znalazł wszystko co mu będzie potrzebne co znaczy, że obyło się bez wycieczki do sklepu, który podobno był kawałek drogi stąd. Wymieszał składniki i zaczął ugniatać ciasto, które wkrótce potem wylądowało rozwałkowane na blaszce. Szybko zrobił sos pomidorowy, którym pokrył placek i zaczął układać na nim przeróżne składniki, a na koniec posypał serem i wstawił do piekarnika.
Ledwo zdążył umyć ręce, a usłyszał czyiś głos. Ucieszył się, że Creed przyjechał akurat w idealnym momencie na jedzenie. Wytarł szybko ręce i wyszedł z kuchni, wpadając na Olivera. Zaraz! Coś pomylił? Przecież umawiał się z Creedem, a nie Oliverem, więc skąd on się tu wziął? Podrapał się skonfundowany po głowie, rozglądając na przyjacielem, bo może to był jakiś żart i gdzieś tutaj był? Mógł w sumie przyjechać z tym swoim Hunterem, który przecież znał się z Oliverem, bo skąd inaczej ten by się tu wziął?
— Mógłbym zapytać o to samo. Miałem się tu spotkać z Creedem, a nie z Tobą. — rzucił, wyciągając telefon i pisząc do przyjaciela chyba z milion smsów z pytaniem gdzie on się podziewa i czemu przed nim stoi ugly cucumber, który ma jeszcze czelność zapytać co on tutaj robi. W odpowiedzi dostał tylko krótkiego smsa, że nastąpiła zmiana planów i mają się bawić dobrze, bo kolejny autobus z tego miejsca odjedzie dopiero za kilka dni. CO KURWA? Razem ze swoim przydupasem uknuli spisek i ma teraz siedzieć z tym gnomem? No chyba nie. Przecież on zwariuje albo go zamorduje. Tutaj w sumie nikt mu niczego nie udowodni, ale i tak! — Nosz kurwa… utknęliśmy tutaj… razem… rozumiesz to? — warknął, chowając telefon do kieszeni. Tak go nosiło, że najpierw zamorduje Junga, a potem zajmie się Creedem i jego przydupasem za wkręcenie ich w to. Bo po co? Po co im wspólny czas na zadupiu? W dobrej wierze przyznał się przyjacielowi, że udawał dla Olivera jego dziewczynę i się całowali, POMYŚLAŁ o tym, że mogło mu się to spodobać, ale przed samym sobą nie umiał się jeszcze przyznać, że dla niego to też było fajne. Czy tamci teraz myśleli, że na siebie lecą i potrzebują czasu razem? Że niby mają się teraz w sobie zakochać i wrócić jako para? No chyba w ich pojebanych, erotycznych snach. Kochał Creeda jak brata, ale nie wybaczy mu takiej zdrady.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

Pojawiając się tutaj, Oliver był święcie przekonany, że spędzi kolejnych kilka dni z Hunterem. Co prawda teoretycznie nie powinien nigdzie więcej z nim jechać, a już z pewnością nie powinien pić żadnego alkoholu, kiedy byli sam na sam, biorąc pod uwagę to, co miało miejsce na ostatniej wycieczce, ale wiadomo, że nawet po czymś takim nie miał najmniejszego zamiaru rezygnować z towarzystwa przyjaciela. Znali się na tyle długo, że mogli wszystko zwalić na upojenie, stres i w ogóle różnego rodzaju czynniki zewnętrzne.
Niemniej nawet patrząc przez pryzmat tamtej sytuacji, Jung nie spodziewał się, że osobą, którą ujrzy w wynajętym i z góry opłaconym domku, będzie właśnie George. Nigdy nie podejrzewałby, że jego własny przyjaciel zaprosi osobę, której projektant miał serdecznie dość każdego innego dnia. I jak on niby miał tutaj wypocząć, jeśli ciągle musiał znosić towarzystwo Leedsa? Ach, niech tylko dopadnie Huntera w swoje ręce, to inaczej z nim porozmawia. Będzie musiał się nieźle napracować, żeby Oliver wybaczył mu coś podobnego. Tym bardziej, że zanosiło się na to, iż będą wszyscy dzielili jeden domek. No bo skąd początkowo chłopak miał przypuszczać, że poza nim i Leedsem nikogo więcej nie będzie? Do tej pory coś podobnego miejsca nie miało, ani McKay nie odstawił takiego numeru, więc minęło sporo czasu, zanim do chłopaka dotarło, że jest tutaj uziemiony.
Żyjąc w błogiej jeszcze nieświadomości, patrzył na George’a jak na osę (a jak wiadomo, nie lubił ich wyjątkowo), starając się jakkolwiek sytuację zrozumieć. Nie, nie, nie. On się na to wszystko nie zgadzał.
-Jeszcze jego tu brakowało. Czy to ma być jakiś pieprzony wyjazd w czwórkę? Hunter wie, że nie mam najmniejszej ochoty przebywać koło ciebie na tak małej przestrzeni - skomentował, prychając pod nosem. Jakoś nie przejął się tym, że właśnie przyznał, że gada o nim przy innych. Musiał to przewidzieć, odwalając te wszystkie dziwne akcje.
-Słucham? A na główkę może ci nie padło? Razem to ty sobie możesz pomarzyć. Jak już, to będę tu siedział z przyjacielem. Widzisz? Znowu się walnął i wziął z jednym łóżkiem. Więc bądź na tyle podporządkowany i stąd pójdź - odpowiedział jedynie. Chyba jeszcze wypierał informację, że McKaya tu nie będzie i nigdy nawet nie planował się pojawić.

George Leeds

[George Leeds]

Creed naprawdę musiał to wszystko dobrze przemyśleć z Hunterem. Każde z nich dogadało się ze swoim przyjacielem, wmawiając im wspólny wyjazd na który mieli się wybrać osobno. Gdyby ktoś wsadził go do autobusu albo taksówki z Oliverem pewnie uciekłby najdalej jak się da, byleby nie spędzać z nim więcej czasu niż to konieczne, a teraz nie miał innego wyjścia.
— Cooo? — aż skrzywił się na samą myśl, że ten opowiada o nim Hunterowi. Dobra, nie był lepszy bo też ze wszystkiego spowiadał się Creedowi co chyba było błędem zważywszy na zaistniałą sytuację. Gdyby siedział cicho pewnie nie znalazłby się na jakimś zadupiu z cholernym skrzatem, który chociaż był jego arcywrogiem po tamtym pocałunku coraz częściej pojawiał się w jego głowie w innej postaci. Zaczął przez to trochę świrować, wyobrażając sobie czasem dziwne rzeczy, których wcześniej by się wyparł, ale teraz były jakoś… inne. Czy pocałunek naprawdę aż tyle zmieniał? I to nie taki pod wpływem uczuć tylko pod przymusem, by jego rodzice dali mu spokój i nie swatali go z przypadkowymi laskami. Miało być coś zwykłego, jak para aktorów przed kamerą, bo taka była ich praca, a pojawiły się jednak jakieś uczucia. I to do kogo… Jakaś część jego chciała więcej, ale reszta kategorycznie zabraniała mu się zbliżać do Junga, żeby nie wpaść w kłopoty. Romans z synem pracodawców. Tego jeszcze mu brakowało.
— Czy to rozumiesz co właśnie powiedziałem? Hunter tu nie przyjedzie. Creed też nie. Wystawili nas i utknęliśmy tutaj, bo kolejny autobus przyjedzie dopiero za kilka dni bo to jakieś pieprzone zadupie, gdzie zasięg… to jakieś gówno… — warknął, wyciągając telefon i widząc znaczek oznaczający brak zasięgu, chociaż jeszcze chwilę temu działał. Oliver wydawał się taki inteligentny, a tu tak prostej rzeczy nie umiał zrozumieć i dalej mu się wydawało, że ktoś się pomylił i jednak spędzi czas z Hunterem. No i spędzi, ale w grobie jak ich wszystkich pozabija za wkręcenie go w ten wyjazd. Miał się nie denerwować i spędzić czas miło z przyjacielem, który też postanowił zrobić mu na złość, zmawiając się ze swoim przydupasem. — Więc przykro mi, ale nigdzie nie idę. Pretensje proszę zgłosić do tamtej dwójki, która pewnie teraz ostro się pieprzy bez naszej dwójki za ścianą. — westchnął, wzruszając ramionami i wrócił do kuchni, byleby nie musieć patrzeć na tę parszywą mordę. No i nie chciał, żeby przypaliło mu się jedzenie, bo Jung pewnie nawet tego nie tknie.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

Czy czuł pewnego rodzaju niesmak? Jak najbardziej. Głównie dlatego, że mimo wszystko nastawił się na być może przyjemny wyjazd (bez takich ekscesów, jak ostatnim razem) z przyjacielem, odpoczywając przy okazji od zgiełku miasta, jak również współlokatora z przymusu, który pałętał się dość często przy Jungu, czego ten nawet sobie nie życzył. Zamiast jednak upragnionych kilkudniowych wakacji, dostał postacią Leedsa w twarz. Nie jego się spodziewał. Był naprawdę w stanie zaakceptować każdą personę, nawet taką, której nie znał, ale on? Tak serio? Ze wszystkich ludzi na świecie, jak również ze wszystkich wspólnych znajomych, McKay postanowił sprowadzić właśnie George’a. Z miejsce Olek powinien się obrazić i pewnie by to zrobił, gdyby nie to, że zwyczajnie w świecie za bardzo McKaya lubił.
Zignorował jego dziwne pytanie. Przecież to było oczywiste, że ostatnią rzeczą, na którą projektant miał ochotę, było spędzanie dodatkowego czasu ze służbą. Jak on miał wykrzesać z siebie odrobinę entuzjazmu wiedząc, że ten będzie tuż obok, zabierając jego powietrze?
Westchnął, licząc, że sytuacja szybko się wyjaśni. Jaka szkoda, że owe wyjaśnienia wcale mu się nie podobały, podobnie jak nie podobał mu się fakt, że utknął tutaj z kimś, za kim nie przepadał.
-Słucham? Jeśli to ma być jakiś głupi żart, wcale nie jest zabawny. Pewnie o wszystkim wiedziałeś, co? Że planują mnie wpakować w tak chujową sytuację? - zmarszczył brwi. Tak, dotarło do niego ostatecznie to, co powiedział chłopak i nijak mu się to nie spodobało. Ba, poczuł się w pewien sposób zdradzony przez własnego przyjaciela, który ukartował to z kimś, z kim aktualnie sypiał. No zajebiście. Jeśli to miało coś udowodnić, to chyba tylko to, że Oliver nadawał się na mordercę, bo istniało spore prawdopodobieństwo, że tylko jeden z nich wyjdzie stąd żywy i to będzie Jung.
Swoją złość miał zamiar ulokować w George’u, który wydawał się być tutaj aktualnie jedyną żywą duszą. Poza recepcją. No tak, przecież będą mogli wezwać taksówkę.
-Proszę, czy to zazdrość w twoim głosie, że twój przyjaciel może, a ty niekoniecznie? - odpowiedział, biorąc ze sobą bagaże. - Łóżko jest moje. A jutro dzwonię po taksówkę. Ty rób, co chcesz - odpowiedział, kierując się do sypialni. Skoro było tylko jedno posłanie, należało do niego. Rzucił się na nie plecami, sięgając po telefon licząc, że uda mu się złapać trochę zasięgu i porządnie opierdolić przyjaciela za to, co odstawił.

George Leeds

[George Leeds]

Rzecz do zapamiętania — nigdy więcej nie ufać Creedowi w kwestii wyjazdu. Jeśli nie wsiądzie z nim do auta, jadąc w odpowiednie miejsce to nie ma wycieczki. Nie da się nigdy więcej wkręcić w w coś takiego. Mógł mu chociaż powiedzieć wcześniej, że jednak nie przyjedzie, a nie jak już zobaczył przed sobą kogoś, kogo wcale się tu nie spodziewał. Jego przyjaciel przecież wiedział, że nie chciał mieć z tym chłopakiem nic wspólnego. Dziwne myśli po pocałunku to jedno, ale nie wyraził chęci spotykania się z nim w innych okolicznościach.
— Gdybym wiedział to by mnie tu nie było. Myślisz, że z własnej woli dałbym się tutaj z Tobą zamknąć? — zapytał, patrząc na niego jak na debila. Pałali do siebie nienawiścią, która miała małe zawahanie podczas tamtego pocałunku, ale to wcale nie oznaczało, że nagle coś się między nimi zmieni. Jak miał cieszyć się teraz z wyjazdu na którym miał odpocząć, kiedy czekało na niego jeszcze więcej stresu i tyle możliwości zamordowania Junga na różne sposoby?
— A skąd wiesz, że tego nie robię? — rzucił jeszcze na odchodne, nie zaszczycając go spojrzeniem. Mógł sobie brać łóżko i zostać tam, byleby tylko nie wchodził mu w drogę. Niech sobie zamawia tą cholerną taksówkę i znika jak najszybciej, a do tego czasu musieli jakoś ze sobą egzystować w jednym domku. Co on takiego zrobił, że zasłużył sobie na taką karę?
Póki co jedyną dobrą rzeczą była pizza, która właśnie się upiekła, a jej piękny zapach rozchodził się po kuchni. Wyciągnął ją z piekarnika i odłożył na chwilę na bok, żeby zdążyła trochę ostygnąć, przygotowując w tym czasie coś zimnego do picia. Dobrze, że lodówka była zaopatrzona w piwo, bo w takim stanie wypije każdą ilość.
W końcu mógł zabrać się za jedzenie i pełny żołądek trochę załagodził jego nerwy. Doszło do niego, że Oliver siedział zamknięty w sypialni od godziny, a na pewno musiał być głodny po tak długiej drodze. Powinien palnąć się w głowę za tak głupie myśli, ale następne co zrobił to stał pod drzwiami sypialni z talerzem w jednej ręce, a piwem w drugiej i zapukał. Oby nie przerywał mu właśnie jakiejś drzemki czy coś.
— Też nie mam ochoty Cię oglądać, ale… może jesteś głodny? — zapytał, czekając na jakikolwiek odzew z jego strony. Jak nie to po prostu wróci do kuchni i zajmie się sobą, żeby jakoś przetrwać.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-A co mnie interesuje, co ty byś wolał lub czego nie? To ja tutaj cierpię najbardziej musząc przebywać w twoim towarzystwie - skomentował, krzywiąc się. Naprawdę nie interesowały go potrzeby Leedsa i nie chciało mu się nawet o nich słuchać. Aktualnie był skupiony na sobie, bo to jego dobro było najważniejsze. Jakim prawem Hunter i ten jego przydupas wpakowali go w coś podobnego? Jeśli już chcieli go wysłać na wycieczkę, by odpoczął trochę od pracy, to z kimś, z kim mógłby się chociaż trochę dogadać, bo tu nie było mowy o jakimkolwiek porozumieniu. Ostatnie, czego Jung chciał się dopuścić, to konwersacja z kimś tak niskim społecznie. Zresztą o czym by w ogóle mieli gadać? O pogodzie? George na modzie się nie znał, z pewnością nie oglądał tego, co Oliver, a i reszta zainteresować zdecydowanie się nie pokrywała. Przecież ten czas tutaj spędzony będzie największą męczarnią. Jeśli tylko młody projektant chciał przetrwać, musiał dołożyć wszelkich starań, by mu ten gnojek nie wchodził w paradę.
-Bo ciągle jesteś w domu, a w moim z pewnością nie miałbyś kogo bzykać - uśmiechnął się z satysfakcją. Był pewien, że Leeds nikogo nie ma, a już z pewnością z nikim nie sypia. No bo popatrzcie na niego? Kto miałby go chcieć? Ludzie się raczej szanowali i nie brali byle czego.
Łóżko nie było złe. Szkoda, że tego samego nie mógł powiedzieć o zasięgu, który ostro tutaj szwankował. Jeszcze niech ktoś mu powie, że aby jutro zadzwonić po taksówkę, będzie musiał latać po okolicy, wymachując telefonem.
Wciągnął nosem powietrze, wyczuwając, że drugi chłopak piecze coś w piekarniku. Czy to była pizza?
Zaburczało mu dość głośno w brzuchu, dlatego odłożył telefon, przekręcając się na bok. Nie ma mowy, aby wyszedł i jadł cokolwiek w jego towarzystwie.
Chwilę później usłyszał pukanie do drzwi. No i co znowu? Aż tak się za nim stęsknił?
Ześlizgnął się z łóżka, podchodząc do nich i otworzył. W progu stał Leeds z talerzem, który zaraz Oliver wziął, zatrzaskując chłopakowi drzwi przed nosem. Zaraz wrócił, otwierając je ponownie, biorąc też piwo.
-Jeśli to ma być rekompensata za to, że muszę cię znosić, to marna - rzucił, ale tym razem drzwi już nie zamknął. Zamiast tego po prostu usiadł na podłodze, opierając się o łóżko, by spokojnie zjeść.

George Leeds

[George Leeds]

Prychnął cicho, nie zaszczycając go odpowiedzią. No i co z tego, że nie ma kogo bzykać? Przynajmniej się szanował, a Oliver czym mógł się pochwalić? Koleżankami, które rozłożą przed nim nogi bo jest bogaty i liczą, że ustawią sobie życie jak zajdą z nim w ciążę? Może i były ładne, ale łatwe i tępe, a takich nawet by nie chciał. Już wolał nie mieć z kim sypiać, niż denerwować się z powodu takich osób, które nic nie wniosą do jego życia. Poza tym seks nigdy nie był dla niego najważniejszy tylko osoba z którą mógł spędzać czas.
Czekał aż ten się odezwie. Nie ważne czy zaprosi go do środka czy każe spadać, będzie chociaż wiedział co ma robić. Usłyszał jakiś hałas i kolejne co zauważył, to Oliver, który otworzył drzwi i dosłownie w sekundę zabrał mu talerz i zatrzasnął drzwi. Zmarszczył brwi zaskoczony, nie mogąc wydusić z siebie nawet słowa.
Co się właściwie stało?
Nawet nie zdążył mrugnąć, a drzwi otworzyły się po raz kolejny i tym razem Oliver zabrał piwo. No jakby nie patrzeć i tak przyniósł to dla niego.
— Creed nie jest taki wymagający jak ty. Gdybym wiedział że się zjawisz, pewnie przygotowałbym jakiegoś homara czy coś. — mruknął, opierając się o framugę drzwi. Widząc, że Oliver zaczął jeść uśmiechnął się pod nosem. Była jeszcze szansa, że rzuci mu tym w twarz, a tu proszę.
Wrócił jeszcze szybko do kuchni po swoje piwo i serwetki w razie jakby Oliver chciał wytrzeć ręce czy twarz jak już zje. Wszedł powoli do pokoju i również zajął miejsce na podłodze, ale nie za blisko, żeby nie naruszać jego przestrzeni osobistej.
— Wiem, że nie darzysz mnie sympatią i z wzajemnością, ale skoro mamy tu razem siedzieć, chyba lepiej będzie jak odpuścimy sobie te wszystkie wyzwiska i dokuczanie sobie. Nie musimy od razu spędzać czasu jak przyjaciele, ale po prostu nie wchodźmy sobie w drogę? — zaproponował upijając łyk piwa. Jeśli tu utknął, nie miał zamiaru drzeć z Oliverem kotów, bo nigdy nie wiadomo którego tak naprawdę poniesie i zrobią coś czego będą potem żałować. Próbował traktować tę sytuację jako okazję do lepszego poznania się i może polepszenia między nimi stosunków? Nie chciał już denerwować mamy, że nie dogaduje się z synem Jungów przez co w każdej chwili oboje mogą zostać zwolnieni.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

Co on niby miał robić na takim zadupiu? Na dodatek z kimś, z kim wcale nie miał ochoty spędzać czasu. Jakby tego było mało, obecność George’a pod wieloma względami uwłaczała godności chłopaka, który nie nawykł do przebywania z kimś o tak niskim statusie społecznym. Jak to niby wyglądało? Wycieczka z kolesiem, który był synem jego gosposi? Żenujące. Plus taki, że nikt go tutaj nie widział i nikt nie mógł udowodnić, że coś podobnego faktycznie miało miejsce. Tajemnica pozostanie tajemnicą, bo Oliver nie miał zamiaru dopuścić do tego, aby pojawiły się jakiekolwiek dowody, chociażby w postaci zdjęć.
Niestety, pomimo usilnych prób odcięcia się od chłopaka jak tylko mógł, potrzeba zaspokojenia głodu okazała się silniejsza. Jeśli tutaj padnie nie będzie mógł dać nauczki Hunterowi, a na dodatek nie osiągnie celu, na który tak ciężko pracował. Miał coś osiągnąć, miał być sławny, a ludzie mieli zachwycać się jego kolekcjami. To u niego miały zamawiać stroje sławne gwiazdy na czerwone dywany. Tak, z całą pewnością nie mógł umrzeć. Jeszcze w takich warunkach i towarzystwie? Niedoczekanie.
Schował dumę do kieszeni, tak troszeczkę, udając się po jedzenie.
-Nie jestem fanem owoców morza. Zresztą nie wyglądasz na kogoś, kto w ogóle wie, jak się homara przygotowuje - skomentował, mierząc go z niechęcią. Ten to pewnie nigdy go nie jadł, widując takowe zaledwie na obrazach starych książek, bo na nowe nie było go stać. Wzdrygnął się na myśl, że miałby dotykać coś po kimś. Nie bez powodu miał w domu własną bibliotekę, kupując to co chciał przeczytać. Pożyczanie było dla niego po prostu brudne.
Zerknął na niego podejrzliwie, kiedy ten wszedł do jego pokoju, zajmując na podłodze miejsca kawałek dalej od Junga. Że proszę? Czy on mu udzielił jakiegoś pozwolenia?
-Mówisz o nie wchodzeniu sobie w drogę, a właśnie władowałeś się do mojego pokoju, zapewne pragnąc mojego towarzystwa. To chyba się ze sobą gryzie, co? - powiedział, pociągając potężny łyk piwa. Może przynajmniej po nim się trochę rozluźni i czekanie do następnego busa czy czegokolwiek nie będzie tak uciążliwe.
Oparł się o łóżko, dojadajać pizzę. Nie była najwyższych lotów, ale przynajmniej będzie miał trochę energii na kolejnych kilkanaście godzin. Całe szczęście, że nie jadał dużo, bo w innych okolicznościach potrzebowałby większej porcji.

George Leeds

[George Leeds]

— No nie potrafię, ale mogę się nauczyć. Może nie dałbym Ci do jedzenia pierwszej próby bo nie wiem czy by się udało, ale skoro nie lubisz to chyba nie ma sensu. — stwierdził. Czemu w sumie miałby się dla niego starać? Nawet się nie lubili, więc szkoda tracić czas na podlizywanie się, skoro do tej pory bycie miłym nic nie dawało. Oliver zawsze był dla niego uszczypliwy, traktując go jak podrzędnego służącego. On miał tylko pomagać swojej mamie i ogarniać kilka prac w domu, a nie usługiwać Oliverowi i jego znajomym, którzy również traktowali go jak karalucha. Jeśli chciał lokaja albo własnego kelnera to niech sobie takiego zatrudni, a nie odciąga go od obowiązków jakimiś głupimi pomysłami. Nie ważne, że przez jeden taki pomysł miał w głowie obrazy, których wcale nie powinien z nim mieć.
— Umm… tak, ale skoro jesteśmy tutaj sami i nikt nas nie widzi, może trochę się poznamy? Nie musimy się od razu przyjaźnić, ale powiesz mi coś o sobie, ja Ci powiem o sobie, może znajdziemy coś wspólnego i przestaniemy tak sobie dokuczać w domu? Nie liczę na cud, ale może będziemy się zachowywać neutralnie. Taka luźna propozycja. — rzucił, wzruszając ramionami. Podejrzewał, że Oliver znowu go zwyzywa za głupie pomysły, ale powinni chociaż spróbować. Według niego tak naprawdę z głupiego powodu nie lubili się od samego początku, potem jakoś dobrze im poszło kiedy udawał jego dziewczynę, więc jeśli chcą to potrafią. On był chętny, więc to Oliver musiał wykazać zainteresowanie. Z resztą w tym miejscu nikt nic o nich nie wiedział, więc ludzie nie dowiedzą się, że nagle mogą się dogadać.
— Przynieść Ci jeszcze? Jeszcze zostało, a na kolację zrobię coś innego, więc możesz zjeść ile chcesz. — zapewnił, uśmiechając się niepewnie. Skoro i tak nie wyjadą z tego miejsca przez najbliższych kilka dni to powinien zadbać o wyżywienie, a potem o jakieś atrakcje. Byli w miejscu gdzie powinni odpoczywać, ale nie siedząc całe dnie każde w innym pomieszczeniu i się unikać. Mimo wszystko chciałby spędzić z nim trochę czasu tak na luzie, bez wyzywania się i wpychania do wanny pełnej wody. Wciąż pamiętał jaka mama była na niego zła z tego powodu i obiecał jej, że będzie grzeczny, ale nawet jeśli przydarzały im się podobne wypadki, starał się jej o tym nie mówić. Nie chciał mieć więcej problemów, a mama jak była zła potrafiła przez miesiąc nie gotować jego ulubionych potraw bez których nie umiał żyć.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Nie mam najmniejszego zamiaru się przekonywać, czy się nauczysz, czy nie. Życie mi jeszcze miłe, żeby się otruć przez kogoś takiego - stwierdził, patrząc na niego beznamiętnie. Niech on już gotowanie zostawi swojej matce, która miała jako takie kompetencje, skoro nadal pracowała u nich w domu. Jeśli chodziło o jedzenie, mama Olivera była kobietą niebywale wybredną, więc tu można było mieć pewność, że nie przyjęłaby nikogo, kto nie potrafił sprostać jej oczekiwaniom. Niemniej sam Jung nie chciał sprawdzać umiejętności jej syna, ceniąc sobie własne kubki smakowe, nieskażone jakimś ohydztwem.
-Czyli co, mamy się zachowywać jak w jakiś głupim filmie dla nastolatek, gdzie to główni bohaterowie zmieniają do siebie stosunek pod wpływem wspólnej przygody? Nie dzięki, takie rzeczy z pewnością mnie nie kręcą - powiedział, lekko marszcząc brwi. Czy Leeds naprawdę myślał, że nagle Oliver zmieni do niego stosunek? A może liczył, że zaczną się przyjaźnić, skoro już ten drugi mieszkał u projektanta. Jeśli tak, niestety Olek będzie musiał zniszczyć jego marzenia, bo nie takich osób potrzebował wokół siebie. - Co ty właściwie masz w głowie, co? Jesteśmy z dwóch różnych światów. Nie wiem jaki niby chcesz znaleźć wspólny mianownik, skoro takowy nie istnieje - odpowiedział, żeby mu wyjaśnić, że nie było mowy, aby nagle zaistniało coś, co stworzyłoby nić porozumienia. W oczach Junga, George był po prostu osobnikiem nie posiadającym żadnych ambicji, dzięki którym osiągnąłby coś w życiu. Więcej, niż sprzątanie u obcych w domu.
-Nie, dzięki. Nie mam zamiaru przytyć, a takie jedzenie nie pomaga w utrzymaniu sylwetki. Żenujące by było, gdybym nagle przybrał na wadze, skoro wymagam od swoich modelek zachowania odpowiedniej masy ciała - lekko ramionami wzruszając. Już i tak na zbyt wiele sobie pozwolił. Ale to nic, jak tylko wróci do domu pójdzie na siłownię i spali te nadprogramowe kalorie.
Upił łyk piwa, zerkając na nie. Płynne kalorie. Ale przynajmniej pozwolą mu znieść towarzystwo chłopaka, który najwidoczniej nie miał najmniejszego zamiaru zostawić go samego. Jung był wspaniały, o tym wiedziała niejedna osoba, ale czasami to była przesada.
Mruknął cicho z zadowoleniem, kiedy alkohol zaczął działać. Tak, teraz z pewnością był bardziej rozluźniony, chociaż nie zmieniało to faktu, że miał wielką ochotę przywalić Hunterowi.

George Leeds