[Brantley J. Hamilton]

011.
Hamilton podjął kolejna ważną decyzje w swoim życiu. Postanowił przeprowadzić się do innej dzielnicy, bardziej ucywilizowanej, jeśli można tak powiedzieć. Mieszkanie w lesie było cudowne, jednak dom nie był tak fajny jak by się mogło wydawać. Kiedy doszło do poważnych ulew jego dom zrobił się jak durszlak. Nie miał ochoty tam mieszkać i wpompować tysiące na remont. Wolał kupić sobie nowy dom. Na szczęście się udało i teraz miał pewność, że odm jest odpowiednio przygotowany i nie spotka go żadna przykra niespodzianka, tak jak w Everglades. Ten dom kupił na własność. Jest stosunkowo nowy, więc miał nadzieje, że tez porządnie zrobiony. Kolejna ważna decyzja, która musiała podjąć pod wpływem chwili. No nie do końca, ale nie chciał mieszkać w takich warunkach, ponieważ potrzebował spokoju w swoim życiu. Za dużo się ostatnio dzieje i chciał mieć poczucie, że jak wróci do domu to będzie mógł w spokoju się zrelaksować po pracy.
Miał trochę rzeczy do spakowania, ponieważ od casu przyjazdu do Hope Valley co chwile coś kupował, bo nie sądził, że będzie musiał się przeprowadzać, a tu proszę! Czy go to zdziwiło? Nie, jakoś nie do końca. Popakował wszystko i odpowiednio opisał kartony, bo nie chciał potem szukać i otwierać po kolei każdego pudełka. Przewoził sobie wszystko sukcesywnie. Dobrze, że jego nowy dom jest już umeblowany, mniej problemów. Zostawiał kartony zgodnie z ich przeznaczeniem. Musiał poświęcić jeden dzień na to by zabrać całą swoją własność z domu i przewieźć do Wave Hill, ale najgorsza część tego przed nim, ponieważ trzeba to wszystko rozpakować. W tym momencie siedział na ganku przed domem z kotem w klatce i odpoczywał. Nie chciało mu się do tego zabierać, może jak trochę posiedzi to mu się zachce. Tak, dobry plan. W takiej pozycji właśnie zastała go Kayla.

Avery

[Kayla McCarthy]

001


Ostatnio miała sporo pracy. W ciągu minionego tygodnia wpłynęło mnóstwo zamówień na bukiety ślubne i nie tylko. Czasami brakowało jej czasu i rąk do pracy. Ostatnie kilka dni spędziła na realizowaniu zamówień, a wieczory spędzała przy fakturach i przygotowując plan na kolejny dzień. Dobrze, że miała pomoc. Nie dałaby sobie rady, ale całe szczęście miała pomoc.
Bardzo chciała, ale nie mogła pomóc Brantleyowi przy pakowaniu jego rzeczy w jego już starym domu. Nie mogła urwać się z pracy. Wiedziała, że zrozumie. Znali się od lat. Oboje byli mocno zapracowani. Na szczęście znalazła dla niego dzień wolnego i postanowiła pomóc przy rozpakowywaniu kartonów. Podjechała pod jego nowy dom. Zaparkowała pod jego domem i wysiadła. Willa była piękny. Wiedziała, że tutaj, będzie mu zdecydowanie lepiej niż w lesie.
Już wcześniej zauważyła przyjaciela siedzącego na ganku przed domem. Pomachała mu na powitanie i szybkim krokiem podeszła do niego.
- Dzień dobry. Piękny dom. - Przyznała szczerze siadając obok niego. Przyglądała mu się przez chwilę, aż w końcu pochyliła się i ucałowała jego policzek.
- A Ty jak się w nim czujesz? -Zerknęła na kota zamkniętego w klatce. Wsadziła do środka dwa palce, żeby pogłaskać go po pyszczku. Zawsze zastanawiała się jak ich koty zareagowałyby na siebie. Steve często bywał zazdrosny.
- Miałeś jakieś problemy z przewiezieniem rzeczy ? - Uniosła głowę patrząc na przyjaciela. Bran wrócił już jakiś czas temu, ale wciąż nie mogła przyzwyczaić się do tego, że znów go widzi. Nim wyjechał do Anglii nie miała odwagi powiedzieć mu, że podkochiwała się w nim od jakiegoś czasu. Nawet po tylu latach, wciąż nie miała odwagi wyznać mu co czuła.
- W czym konkretnie potrzebujesz mojej pomocy? - Wyciągnęła palce z klatki. Uśmiechnęła się do kota, który miauknął i odwrócił głowę chyba obrażony, że pieszczota się skończyła.

Brantley J. Hamilton

[Brantley J. Hamilton]

Po tym jak Brantley przejął w stu [procentach posadę również miał sporo pracy, którą czasem musiał przynieść do domu. Wiele osób uważa, że komendanci po prostu nic nie robią. Cóż on nie może mówić za innych, jednak jeśli ma być szczery to miał
pracy i również jeździł w teren, gdy jest taka potrzeba. Kocha te robotę, ale bywają takie momenty, że ma serdecznie dość. Nie samej pracy, bardziej braku odpowiedzialności i zdrowego rozsądku ludzi i potem dochodzi do tragedii przez ich opieszałość. On nie robi się coraz młodszy za to ludzie coraz głupsi. Pewnie porównanie trochę nie takie jak powinno, ale wiadomo o co chodzi. Pewnego razu nawet stracił cierpliwość i po prostu rozgonił ludzi, którzy gapili się na bardzo niebezpieczny pożar. Czy chęć plotek jest ważniejsza niż własne życie? Nie dla niego i on nadal nie jest w stanie tego zrozumieć choć pracuje kilkanaście lat w tym zawodzie.
On miał w planach wziąć wolne, by w spokoju się przeprowadzić do swojego domu, a nie w taki sposób, na raty. Chce się rozpakować w spokoju.
- Hej, a dziękuje. Mnie też się podoba. - dodał z uśmiechem obejmując dziewczynę jednym ramieniem, tak po prostu w geście przywitania. - Nie było problemów na szczęście, ale było tego od cholery. - zaśmiał się po raz kolejny. Zajęło mu sporo czasu na to by spakować to wszystko jak trzeba. Pewnie sporo przedmiotów pójdzie do wywalenia, bo dawno nie robił takiego rodzaju przeglądu. - W zasadzie to w rozpakowywaniu i segregacji tego wszystkiego jak należy. - dodał pocierając swój kark. Miał jeszcze chyba coś w samochodzie. W tym domu spał przez jakiś czas na materacu. - Ale może najpierw napijemy się kawy? I jemy coś? - zaproponował, bo naprawdę jak na razie nie chciało mu się tego rozgrzebywać.

Kayla McCarthy

[Kayla McCarthy]

Wiedziała w jakich warunkach musiał żyć Brantley i nic dziwnego, że chciała się wyprowadzić. Ona również nie chciałaby wracać do domu, w którym kapie z dachu i niektóre rzeczy rozpadają się w dłoniach. Kayla bardzo dbała o swój dom. To było miejsce, gdzie odpoczywała, po spędzeniu wielu godzin w pracy. Kochała dom, który kupiła dzięki pomocy rodzicom. Niestety po zakupie kwiaciarni nie starczyło jej na zakup własnych czterech kątów, ale na szczęście mogła liczyć na pomoc rodziców. Oczywiście, obiecała, że wszystko im odda. Oni niedługo przejdą na emeryturę i będą potrzebowali pieniędzy. Dlatego rozumiała jego potrzebę zmiany miejsca zamieszkania. I miała zamiar mu pomóc. Nawet chciała przy przewożeniu rzeczy, ale Bran powiedział, że poradzi sobie sam, więc ona mogła dokończyć pracę w kwiaciarni i dopiero teraz podjechała pod jego dom.
Nie mogła zignorować dreszczu, który przebiegł jej po plecach, kiedy ją obejmował. Ostatnio zdarzało się to coraz częściej i nie wiedziała, co się dzieje. Ostatni raz tak reagował na niego, gdy…. nie. To już przeszłość, już tego nie czuje. Chyba.
- Wiesz, że ja kawy nigdy nie odmawiam. - Mrugnęła do niego i wstała. Uniosła ręce i przeciągnęła się. - A co masz dobrego do jedzenia?
Opuściła ręce i ruszyła za nim do domu. Rozejrzała się po salonie i uniosła do góry brwi.
- Rzeczywiście trochę tego masz. - Odezwała się przyglądając się wszystkim pudłom leżącym na środku salonu. No nic, jeszcze dzisiaj musieli to wszystko rozpakować. Nie chciała, żeby Bran kolejną noc spędził na materacu. Podeszła do pierwszego kartonu, na którym było napisane książki. Rozejrzała się na boki. Każde pudło było opisane, co na pewno dość mocno ułatwi im pracę. No, ale najpierw jedzenie i kawa.
- A co ze starym domem. Sprzedajesz go, czy zostawiasz ?

Brantley J. Hamilton

[Brantley J. Hamilton]

Niestety, ale w pewnych momentach Rudy zachowywał się jak prawdziwy snob, bo nie chciał mieszkać w chlewie tylko w dobrych i odpowiednich dla siebie warunkach. Oczywiście to nie znaczy, że uważał iż ktoś, kto mieszka w gorszych warunkach jest złym człowiekiem, co to to nie! Jego było akurat stać na nowe lokum, a właściwie na jego kupno. Zdawał sobie sprawę z tego, że nie każdy ma taka sposobność, bo ludzie w dzisiejszych czasach nawet nie mają łazienki czy nawet godnych warunków do życia przez grzyb czy innego rodzaju okropieństwa.
Właśnie dlatego Brant się przeprowadził -chciał po długim dyżurze moc spokojnie odpocząć i położyć się przed kominkiem w salonie, w suchym i ciepłym trzeba dodać. On potrzebuje mieć swoje miejsce do wyciszenia, a nie łapać wodę do wiaderka czy innych pojemników. Musi sobie radzić sam, ponieważ na rodzinę nie ma co liczyć. Już od dawna tak się działo, jest kompletnie sam.
- Dobrze, że mam ekspres. - zaśmiał się. Rudy jest uzależniony do kawy od kiedy w jego życiu pojawiła się koleżanka bezsenność. Nie potrzebuje jej, jednak lubi jej smak. Dlatego tez w jego kuchni stoi nowoczesny ekspres do kawy, kupił sobie nowy, bo w poprzednim domu tego nie miał, a kto mu teraz zabroni? - Nie mam nic, możemy sobie coś zamówić. Chyba nawet nie mam jeszcze tyle jedzenia w tym domu, żeby gotować. - spojrzał na nią i uśmiechnął się szeroko i chłopięco. - Dużo rzeczy pewnie będzie trzeba wyrzucić, bo uszkodziły się podczas powodzi. - tym razem skrzywił. Na szczęście nic dla niego drogiego nie ucierpiało, jednak wiadomo jak to jest jeśli chodzi o wilgoć. Wszędzie suka wejdzie. - Ten stary dom już dawno sprzedałem. Nawet agentka mówiła, że mogę się starać o odszkodowanie od poprzednich właścicieli za to, że mnie okłamali w taki sposób i wpuścili na minę. Chociaż na moje jest to bardziej wina agencji, a nie poprzednich właścicieli. - powiedział i gestem zaprosił Kayle do kuchni, która była w pełni urządzona. Jak wiadomo Rudy lubi gotować dlatego jego kuchnia musi być duża i przestronna, taka właśnie jest. - Na jaką kawę masz ochotę? - zapytał kładąc na blacie dwie filiżanki.

Kayla McCarthy

[Kayla McCarthy]

Na bezsenność cierpiała również jej przyjaciółka Noelle. Nie wiedziała, jak im pomóc. Ciężko jej się patrzyło, gdy oboje chodzili zmęczeni i ratowali się nie wiadomo jaką ilością kawy. Chciałaby im pomóc, ale najzwyczajniej w świecie nie wiedziała, jak.
- Ja pierwsze co kupiłam do swojego domu, to był ekspres do kawy i zmywarkę. - Zaśmiała się, ale taka była prawda. Powiedziała rodzicom, że woli przespać miesiąc na gołym materacu, ale w domu musi mieć zmywarkę i ekspres. Nienawidziła zmywać naczyń, a od kawy również była uzależniona. W domu miała kilka kubków termicznych o różnej pojemności. Nigdy nie wyszła z domu bez kawy na wynos.
- Oh to mamy plan na popołudnie. Wybierzemy się później na zakupy. Co myślisz? - We dwoje zawsze raźniej. Najpierw najlepiej będzie przygotować sobie listę potrzebnych produktów. Podejrzewała, że żadnej chemii w domu też nie miał, a na pewno będzie potrzebował czegoś do wycierania kurzu, mydła czy kostki toaletowej.
- To coś zamówimy. Masz ochotę na coś konkretnego? Może chińszczyzna? Wyciągnęła telefon i włączyła go. Odnalazła aplikacje Ubereats i wpisała adres Brantleya. - Mam aplikację, możemy coś zamówić już teraz, bo nie wiadomo jak długo kurier będzie tu jechał. - Położyła telefon na blacie, żeby mógł spojrzeć na listę restauracji, która dostarcza do niego jedzenie. Jeszcze raz rozejrzała się po salonie. Szkoda tych rzeczy, które nie przetrwały powodzi i pewnie podróży.
- A czy agencja nie sprawdza mieszkań nim wystawią ogłoszenie? Według mnie to jest błąd, który leży po stronie agenta, który zajmował się sprzedażą tamtego domu. Może warto postarać się o odszkodowanie, całe szczęście, że nie straciłeś niczego wartościowego. - Gdyby ona straciła dla siebie coś wartościowego, nie odpuściłaby. Walczyłaby o to, żeby osoba, która doprowadziła do tego, poniosła za to odpowiedzialność.
- Czarną, lungo. Jakoś nie umiem pić kawy z mlekiem. - Próbowała kiedyś pić z mlekiem kokosowym i migdałowym, ale taka forma picia jej nie podchodziła. - A jak w pracy? Mam nadzieję, że inni strażacy miło Cię przyjęli.

Brantley J. Hamilton

[Brantley J. Hamilton]

Jeśli chodzi o Rudego to on nie odczuwał zmęczenia po tym jak całą noc nie mógł zmrużyć oka. Chyba to też jest spowodowane jego stylem życia do jakiego musiał się przyzwyczaić, gdy zaczął prace jako strażak. Po prostu jego organizm się przestawił i Brant nie miał wyjścia jak tylko się z tym pogodzić. Dla niego jest to już częścią życia i nie jest w stanie tego zmienić, nawet lekarze nie pomogli.
- To jest straszne, że człowiek tak bardzo jest uzależniony od technologii. - zaśmiał się, ale taka właśnie była prawda. Urządzenie nowego domu nie jest najprostsza i najtańszą rzeczą, wie to każdy, kto wprowadza na nowo. Kwoty tylko się powiększają ale Brant lubi sobie urządzać nowe gniazdko z wszelkimi wygodami, które oferuje dwudziesty pierwszy wiek. - Czuje się jak ostatni kretyn tak cię wykorzystując. - pomasował sobie kart w tym jakie charakterystycznym geście. Jak pewnie wiadomo – Hamilton nie prosi o pomoc i jest nauczony radzić sobie sam. Dlatego też ciężko mu przyjąć pomoc, ale jej tak naprawdę potrzebuje. Ale to prawda – w tym domu nie ma żądnych środków czystości, nawet szamponu czy mydła, bo przywiózł ze starego domu resztki iw tym się mył. - Mam ochotę na porządną dawkę kalorii i tłuszczów. - rzucił zacierając ręce. - Może jakiś burger, frytki i żeby nie mieć za dużych wyrzutów sumienia to sałatka? - zapytał z uśmiechem małego chłopca, który właśnie się dowiedział, że dostanie dużego lizaka. Miał nadzieje, że kobieta się zgodzi. Rudy naprawdę dużo jadł, ale też sporo się ruszał. - Muszę wynająć jakiegoś dobrego prawnika i powalczyć o te kasę. Nie potrzebuje jej zbytnio, ale nie mam zamiaru puścić im tego płazem, bo to jest ewidentne zaniedbanie. - wiedział, że dziewczyna ma racje co do tego. Nie puści tego płazem. - Robi się. - powiedział, a właściwie to zasalutował i nacisnął odpowiednie przyciski do przygotowania kawy. - Znałem większość tych facetów jeszcze za czasów jak mieszkałem w Hope Valley, więc miło się zdziwiłem jak ich zobaczyłem. Można powiedzieć, że wróciłem na stare śmieci. - zaśmiał się podając dziewczynie kubek z kawa.

Kayla McCarthy

[Kayla McCarthy]

Niestety, ale takie mamy czasy. Teraz już bez komputera lub telefonu nie zrobimy praktycznie nic. Często jej rodzice powtarzali: za moich czasów tego nie było i jakoś sobie radziliśmy. Pod względem niektórych sytuacji mogła się z nim zgodzić, ale żyli w innych czasach. Oczywiście, niektóre urządzenia ułatwiały im życie. Jak np. zmywarka. No sorry, ale McCarthy nie potrafi bez tego żyć. Gdyby nie było ekspresu do kawy to by jeszcze przeżyła, ale bark zmywarki? Nie ma opcji.
- Niestety. - Zgodziła się z nim, uśmiechając delikatnie. Sama doskonale pamięta jak to było, gdy weszła do nowego domu i zapisywała na kartce listę rzeczy, które musi kupić. Ta lista powiększyła się wraz z przemieszczaniem się po domu. Najwięcej wydała na kuchnię i łazienkę. Była jedną z tych, co nie chciała przepłacać na porządnym sprzęcie. Nie chciała za miesiąc oddawać sprzętu na gwarancję lub wezwać hydraulika, bo prysznic jest nieszczelny. Lepiej zrobić to raz a porządnie.
- Nie wykorzystujesz, sama to zaproponowałam, a poza tym chcę ci pomóc.- Miała też idealny pretekst do spędzenia z nich popołudnia. Ostatnio miała tyle na głowie, że zaniedbywała przyjaciół. Nie chciała, żeby pomyśleli sobie, że już ich nie lubi.
- Dobrze, może być burger, mi też przyda się nieco kalorii. I jakiś zdrowy soczek do tego, też będzie dobrze. - Nigdy nie uważała się za chudzinę, wręcz przeciwnie. Przydałoby jej się przytyć co nieco. Jej babcia zawsze mówiła jej, że jest za chuda i trzeba ją podtuczyć. Kiwnęła głową dając mu znać, że całkowicie się z nim zgadza w temacie adwokata. Czegoś takiego nie można tak po prostu odpuścić. Musi walczyć o zwrot swoich pieniędzy.
- To fajnie. Najważniejsze, żebyś dobrze się tu czuł. - Objęła dłońmi kubek, który przed nią postawił. Porcelana powoli się nagrzewała od gorącego napoju. - Powiedz mi od czego zaczynamy? Dobrze będzie przygotować worki, żebyśmy mogli wrzucić tam to co zniszczyło się w trakcie powodzi i przenoszenia.
Jak powiedziała, tak zrobili. Kiedy w końcu uporali się z kartonami, zrobili listę zakupów i pojechali na zakupy.

Koniec Brantley J. Hamilton