Jorge "Chico"
Pérez
data i miejsce urodzenia
10.09.1992, HOPE VALLEY
orientacja seksualna
Homoseksualny
miejsce pracy
Wave Tattoo
stanowisko pracy
Właściciel/tatuażysta/artysta
narracja
Trzecia wymiar odbioru rzeczywistości w przeszłości
wizerunek
Leebo Freeman
about me
Pérez
Od zawsze byłem trochę buntownikiem z wyboru. Nie wpisywałem się w sztywne ramy i o wiele bardziej interesowały mnie kolorowe kredki niż bawienie się samochodzikami. Tatuś nie był zbytnio zadowolony, no bo jaki prawilny Alvaro byłby dumny z takiego syna? Fakt faktem – wspinałem się po drzewach, przepadałem na złudne godziny nie wiadomo gdzie, ale zawsze szukałem w tym czegoś innego niż większość dzieciaków. Kontemplowałem, podziwiałem naturę, moczyłem stopy w morskiej wodzie niemal do znudzenia, szkicowałem.
To chyba logiczne, że stałem się synkiem mamusi, lecz wcale nie musiała mnie niańczyć. Ba, ja wręcz tego nie znosiłem. Raczej nie lubiłem się przytulać, nie byłem przyczepiony też bez przerwy do skraju jej spódnicy. Obserwowałem z boku, krzywiłem się na każde głaskanie po głowie, ale tańczyć to akurat lubiłem. Tak samo jak grać na gitarze czy perkusji, lecz za tym rodziciele akurat nie za bardzo przepadali. Miałem ściśle wyznaczone godziny, w których mogłem sobie hałasować do woli. W dodatku, aby rozwijać te swoje wszystkie pasje, miałem wymóg, żeby dobrze uczyć się w szkole. Cóż, w tej kwestii bywało ciężko. Wolałem rysować na marginesie niż robić notatki, często podważałem zdanie nauczycieli, zbyt mocno z nimi dyskutowałem i przedstawiałem swoje teorie oraz spostrzeżenia. Byłem niewygodnym uczniem, ale nie można było mi odmówić bystrości i łatwości przyswajania wiedzy.
W moim życiu rodzina była od zawsze bardzo ważna – nie tylko ta najbliższa, kuzynostwo miałem dość spore i widywaliśmy się całą rodziną niemal co weekend. Za dzieciaka biegaliśmy beztrosko, ale im bardziej dorastałem, tym więcej widziałem i rozumiałem. Dość szybko wyniuchałem, że starsi załatwiali między sobą jakieś interesy. Nie wtrącałem się, dopóki nie zaczęły buzować we nie hormony, a wyrywanie kolejnych dziewczyn wcale mnie nie satysfakcjonowało. Czasy high school były dla mnie problematyczne, nie zaprzeczam. Na lekcjach się nudziłem, nie potrafiłem usiedzieć na miejscu, a gdy nie musiałem – to w szkole po prostu się nie zjawiałem. Było z tego powodu trochę problemów, co kończyło się różną reakcją ze strony mojego rodziciela. Nie utemperowało mnie to zbytnio. Kiedy zaznałem życia na pierwszych imprezach, domówkach, a alkohol rozlał się po moim podniebieniu – przepadłem. Skończyło się na tym, że powtarzałem ostatni rok kiblując. Jednocześnie odrobinę się uspokoiłem, postanowiłem trochę odbić od rozrywkowego życia i wbiłem się w rodzinny tryb – pomagając przy hotelu, ale też dbając o wyspę.
Gdy tylko skończyłem szkołę, wkręciłem się w mały, nielegalny biznes rodziny. Właściwie bardziej uczyłem się tej sztuki, nigdy do końca w tym nie przepadając, ale zawsze to było coś. W podświadomości jednak chciałem mieć coś swojego, niezależnego, mojego od początku do końca. Nigdy nie zrezygnowałem z pasji do tworzenia – właściwie bezustannie ćwiczyłem swój talent wieczorami. Rysowałem, malowałem, dalej grałem. Już nie pamiętam kto namówił mnie na studia w Miami. Akademia Sztuki była poza moimi jakimiś marzeniami, których nigdy nie miałem zbyt wiele, ale spróbowałem, podszedłem do egzaminów wstępnych. Niedługo po tym niemal na stałe przeprowadziłem się do wielkiego miasta i tak związałem się ze sztuką na stałe. Poznałem wielu inspirujących ludzi, którzy otwierali przede mną wiele nowych dróg, ale przede wszystkim otwierali moją głowę. To na studiach również pierwszy raz zapozowałem przed obiektywem aparatu, nabyłem swój pierwszy i kilkanaście kolejnych tatuaży, naprałem wiele pewności siebie oraz nabrałem przekonania, że chcę otworzyć swój własny interes.
Moja nauka zakończyła się sukcesem. Właściwie ulokowałem swoje cztery litery wśród najlepszych, a nawet sprzedałem kilka swoich prac za dość dogodną sumkę. Wróciłem jeszcze na ulotne chwile do domu, pokazując, że moje postawienie na swoim miało sens. Niedługo po tym wyruszyłem w podróż po Europie. Byłem głodny świata, głodny nowych kultur i poznaniu ludzi z odległych zakątków. To dało mi bardzo wiele, zacząłem nawet praktykę w kilku studiach tatuażu. Szkoliłem się przede wszystkim w Hiszpanii oraz Portugalii, bo to tam przesiedziałem najwięcej, ale również szczególnie upatrzyłem sobie całą Skandynawię. Wróciłem dwa lata temu i niemal od razu zabrałem się za otworzenie swojego biznesu. Wave Tattoo jest moją małą perełką, moją własnością, ale też miejscem, w którym sam tatuuję innych ludzi. Zapoznaję z tą sztuką nowicjuszy, szkolę ich i często wysyłam dalej w świat.
Prócz tego ostatnio rozwinęła się bardziej moja przygoda z modelingiem, a w wolnych chwilach tworzę swoje małe dzieła sztuki, które sprzedaję albo w oryginał, albo w powtarzalnych printach jako plakaty, które można sobie oprawić w ramce. Biznes się kręci, ale nie do końca jeszcze zapomniałem o moim rodzinnym biznesie. I wcale mi to nie przeszkadza.
Od zawsze byłem trochę buntownikiem z wyboru. Nie wpisywałem się w sztywne ramy i o wiele bardziej interesowały mnie kolorowe kredki niż bawienie się samochodzikami. Tatuś nie był zbytnio zadowolony, no bo jaki prawilny Alvaro byłby dumny z takiego syna? Fakt faktem – wspinałem się po drzewach, przepadałem na złudne godziny nie wiadomo gdzie, ale zawsze szukałem w tym czegoś innego niż większość dzieciaków. Kontemplowałem, podziwiałem naturę, moczyłem stopy w morskiej wodzie niemal do znudzenia, szkicowałem.
To chyba logiczne, że stałem się synkiem mamusi, lecz wcale nie musiała mnie niańczyć. Ba, ja wręcz tego nie znosiłem. Raczej nie lubiłem się przytulać, nie byłem przyczepiony też bez przerwy do skraju jej spódnicy. Obserwowałem z boku, krzywiłem się na każde głaskanie po głowie, ale tańczyć to akurat lubiłem. Tak samo jak grać na gitarze czy perkusji, lecz za tym rodziciele akurat nie za bardzo przepadali. Miałem ściśle wyznaczone godziny, w których mogłem sobie hałasować do woli. W dodatku, aby rozwijać te swoje wszystkie pasje, miałem wymóg, żeby dobrze uczyć się w szkole. Cóż, w tej kwestii bywało ciężko. Wolałem rysować na marginesie niż robić notatki, często podważałem zdanie nauczycieli, zbyt mocno z nimi dyskutowałem i przedstawiałem swoje teorie oraz spostrzeżenia. Byłem niewygodnym uczniem, ale nie można było mi odmówić bystrości i łatwości przyswajania wiedzy.
W moim życiu rodzina była od zawsze bardzo ważna – nie tylko ta najbliższa, kuzynostwo miałem dość spore i widywaliśmy się całą rodziną niemal co weekend. Za dzieciaka biegaliśmy beztrosko, ale im bardziej dorastałem, tym więcej widziałem i rozumiałem. Dość szybko wyniuchałem, że starsi załatwiali między sobą jakieś interesy. Nie wtrącałem się, dopóki nie zaczęły buzować we nie hormony, a wyrywanie kolejnych dziewczyn wcale mnie nie satysfakcjonowało. Czasy high school były dla mnie problematyczne, nie zaprzeczam. Na lekcjach się nudziłem, nie potrafiłem usiedzieć na miejscu, a gdy nie musiałem – to w szkole po prostu się nie zjawiałem. Było z tego powodu trochę problemów, co kończyło się różną reakcją ze strony mojego rodziciela. Nie utemperowało mnie to zbytnio. Kiedy zaznałem życia na pierwszych imprezach, domówkach, a alkohol rozlał się po moim podniebieniu – przepadłem. Skończyło się na tym, że powtarzałem ostatni rok kiblując. Jednocześnie odrobinę się uspokoiłem, postanowiłem trochę odbić od rozrywkowego życia i wbiłem się w rodzinny tryb – pomagając przy hotelu, ale też dbając o wyspę.
Gdy tylko skończyłem szkołę, wkręciłem się w mały, nielegalny biznes rodziny. Właściwie bardziej uczyłem się tej sztuki, nigdy do końca w tym nie przepadając, ale zawsze to było coś. W podświadomości jednak chciałem mieć coś swojego, niezależnego, mojego od początku do końca. Nigdy nie zrezygnowałem z pasji do tworzenia – właściwie bezustannie ćwiczyłem swój talent wieczorami. Rysowałem, malowałem, dalej grałem. Już nie pamiętam kto namówił mnie na studia w Miami. Akademia Sztuki była poza moimi jakimiś marzeniami, których nigdy nie miałem zbyt wiele, ale spróbowałem, podszedłem do egzaminów wstępnych. Niedługo po tym niemal na stałe przeprowadziłem się do wielkiego miasta i tak związałem się ze sztuką na stałe. Poznałem wielu inspirujących ludzi, którzy otwierali przede mną wiele nowych dróg, ale przede wszystkim otwierali moją głowę. To na studiach również pierwszy raz zapozowałem przed obiektywem aparatu, nabyłem swój pierwszy i kilkanaście kolejnych tatuaży, naprałem wiele pewności siebie oraz nabrałem przekonania, że chcę otworzyć swój własny interes.
Moja nauka zakończyła się sukcesem. Właściwie ulokowałem swoje cztery litery wśród najlepszych, a nawet sprzedałem kilka swoich prac za dość dogodną sumkę. Wróciłem jeszcze na ulotne chwile do domu, pokazując, że moje postawienie na swoim miało sens. Niedługo po tym wyruszyłem w podróż po Europie. Byłem głodny świata, głodny nowych kultur i poznaniu ludzi z odległych zakątków. To dało mi bardzo wiele, zacząłem nawet praktykę w kilku studiach tatuażu. Szkoliłem się przede wszystkim w Hiszpanii oraz Portugalii, bo to tam przesiedziałem najwięcej, ale również szczególnie upatrzyłem sobie całą Skandynawię. Wróciłem dwa lata temu i niemal od razu zabrałem się za otworzenie swojego biznesu. Wave Tattoo jest moją małą perełką, moją własnością, ale też miejscem, w którym sam tatuuję innych ludzi. Zapoznaję z tą sztuką nowicjuszy, szkolę ich i często wysyłam dalej w świat.
Prócz tego ostatnio rozwinęła się bardziej moja przygoda z modelingiem, a w wolnych chwilach tworzę swoje małe dzieła sztuki, które sprzedaję albo w oryginał, albo w powtarzalnych printach jako plakaty, które można sobie oprawić w ramce. Biznes się kręci, ale nie do końca jeszcze zapomniałem o moim rodzinnym biznesie. I wcale mi to nie przeszkadza.
BAYSIDE VALE
