016.

Post 03 sty 2021, 21:39

< siedem >

Minęły święta, minął nowy rok, cyferka na końcu jej wieku się zmieniła, ale niewiele poza tym. Wciąż czuła się tak samo podle z większością aspektów swojego życia, dręczyły ją wyrzuty sumienia, wspomnienia i koszmary, zdecydowanie za dużo piła, źle jadła, spała z prawdopodobnie niewłaściwymi osobami, a także podejmowała każdą możliwą złą decyzję. Doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Tylko jednego ze swoich działań nie potrafiła jednoznacznie określić. Owszem, pocałowanie Cali i wszystko co miało miejsce potem było bardzo nierozsądne, potencjalnie mogło mieć przykre konsekwencje albo doprowadzić znów do tego samego miejsca, w którym już kiedyś się znalazły. A nie chciała zranić Carter. Tak wiele krzywdy wyrządzała innym bez zastanowienia i cienia skruchy. Ale nie jej. Może dawniej, ale nie teraz. Nie od kiedy blondynka była jedyną osobą zdolną do tego by samym pojawieniem się sprawić, że nastrój Eudory diametralnie się poprawiał. Jej słowa i wyczyny potrafiły wywołać uśmiech na jej twarzy, a to nie zdarzało się często. Przy niej nie myślała o tym całym syfie, jakim obecnie było jej życie, zbyt pochłonięta innymi kwestiami. A do tego było bardzo, ale to bardzo przyjemnie. Łudziła się, pewnie naiwnie, ale tonący brzytwy się chwyta, że to będzie mogło trwać na takich niezobowiązujących zasadach jak każda inna relacja w jej obecnej egzystencji. Że nie będzie to jedynie jednorazowy wybryk, ale też, że dawne uczucia nie odżyją. Z tym drugim oszukiwała samą siebie, a nawet robiła coś gorszego. Samolubnie odsuwała tę kwestię na bok, zbyt złakniona uwagi Calanthe, jej ciepła i tego blasku, który zdawał się z niej promieniować. W jego obliczu wszelkie możliwe następstwa ciągnięcia tego traciły na znaczeniu. Była potworną egoistką, ale góra, którą usypała sobie z poczucia winy była już tak wysoka, że nie widziała jej czubka, więc co za różnica jeśli jeszcze trochę dorzuci? I pomimo prób opanowania się, rzucenia tego nałogu zanim na dobre się uzależni (choć podejrzewała, że na to już za późno), zjawiła się przed jej drzwiami. Oczywiście wcześniej wypiwszy co nieco. Może nawet więcej niż co nieco. Poprzedziła też swoje pojawienie się wymianą smsów, bo wolała nie sterczeć pod drzwiami pustego mieszkania ani nie napatoczyć się na jej współlokatorkę. Nawet nie pamiętała już jaki pretekst wymyśliła by się tu zjawić.
– Hej – przywitała ją jak gdyby nigdy nic, wyginając kąciki ust w delikatnym uśmiechu. Już sam jej widok sprawiał, że Stryker czuła się bardziej żywa niż zwykle. Zanim jednak zdążyła zrobić cokolwiek, kaczka, której imię zdążyło wylecieć z jej pamięci, spróbowała swoich sił w przeciśnięciu się między czterema nogami, które dzieliły ją od korytarza. Eudora schyliła się w porę by ją złapać, prawie tracąc przy tym równowagę, ale udało jej się stanąć wyprostowaną z ptakiem na rękach. W odwecie została dziobnięta w nadgarstek. – Twoja kaczka chyba mnie nie lubi – poskarżyła się, kiedy wypuściła zwierzaka po zamknięciu drzwi. Zerknęła na swój przegub, ale po dziobie został jedynie czerwony, bolący ślad. Krwi nie było, więc pomachała kilka razy ręką, żeby strząsnąć to dziwne uczucie.

Calanthe Carter

Post 03 sty 2021, 22:42

[szesnaście]

Nawet naiwnie dziecięca Cala wiedziała, że to jedynie przejściowe. Nie było najmniejszych wątpliwości co do tego, że chciałaby z relacji z Eudorą wyciągnąć jak najwięcej, ale jednocześnie nie okłamywała sama siebie. Wiedziała, że koniec końców znowu dotrą do etapu, kiedy udawanie, że nie dzieli ich niesamowita przepaść stanie się niemożliwe. Eudora była wszystkim tym, czym nie była Calanthe i o ile w początkowej fazie to działało, o tyle doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że im dalej tym bardziej zaczynało się sypać.
Właśnie dlatego powinna trzymać się z dala od kobiety, która w jednej chwili potrafiła obudzić w niej wszystkie dawne uczucia. Powinna wycofać się i dać sobie spokój, nim po raz kolejny złamie jej serce. Nie od dziś wiadomo jednak, że rozsądek nie był najmocniejszą stroną Cali, więc z pełną premedytacją pchała się w tę relację. Jeśli miała później żałować to nic, to nadal termin wystarczająco odległy by mogła cieszyć się z tego, co miała pod ręką. Nic więc dziwnego, że smsy kobiety wyraźnie wpłynęły na nastrój Cali. W oczekiwaniu na jej pojawienie się przebrała się nawet z rozciągniętego dresu w coś, w czym nadal wyglądała niezobowiązująco, ale na pewno lepiej, niż kilka chwil wcześniej. Otworzyła drzwi jakiś czas później i od razu uśmiechnęła się na widok kobiety, rozsądnie nie wykonując żadnego ponadprogramowego ruchu. Jedynie do środka ją wpuściła. Szczęśliwie Dora uratowała sytuację, bo Cala przegapiła całkowicie fakt, że Britney chciała dać nogę.
— Britney źle reaguje na obcych odkąd próbowałyśmy ją wytrenować z Lacey na kaczkę obronną — dodała brwi ściągając. Trochę kolorowała. Owszem, próbowały, ale skutek był zupełnie żałosny. Nie chciała jednak, by Eudora poczuła się jakkolwiek niemile widziana. Prawdopodobnie była zazdrosna z powodu tego, że na jej widok Calanthe nigdy nie promieniała tak, jak chwilę po tym, gdy wzrok zawisł na twarzy Eudory. — Masz ochotę coś zjeść? Albo się napić? — zapytała zaraz potem, gdy już weszła do środka. Wprawdzie nie wiedziała, czy makaron, który starała się przygotować był jakkolwiek jadalny, ale bardzo potrzebowała zająć się w tej chwili czymś konkretnym, by nie usiąść obok kobiety i nie spędzić kolejnych chwil na zastanawianiu się nad tym, w jaki sposób mogłaby ją na przykład pocałować.
— Skąd wracasz? — zapytała w międzyczasie. Nie była w pracy przecież. A Calanthe chyba po prostu bardzo naokoło chciała wyciągnąć od niej informację, że przyszła tu specjalnie dla niej. Jakby cokolwiek to mogło zmienić.

Post 05 sty 2021, 18:11

Przeciwieństwa jak najbardziej się przyciągały, skrzyło między nimi i było gorąco. Jednak na takich fundamentach nie dało się zbudować długotrwałej relacji. Wszystko w końcu wypalało się w ostatnim wybuchu, a potem gasło niczym gwiazdy na niebie, nie pozostawiając po sobie nic dobrego. Taka przyszłość wydawała się w ich przypadku nieunikniona. Już raz to przerabiały, a teraz nic nie zapowiadało żadnej zmiany. Mimo to Eudora nie potrafiła się powstrzymać, zachować jak ta odpowiedzialna, zrobić krok w tył i nie pozwolić sobie na ponowne zbliżenie do Calanthe. Nie mogła jej dać niczego więcej niż chwilowej przyjemności, a na koniec zostawić ją, łamiąc jej przy tym serce. O ile w ogóle tak daleko zajdą. Może tym razem to Carter powie sobie dość i nie da się znów wciągnąć w ten wir. Na razie się jednak na to nie zapowiadało, co bardzo cieszyło Stryker, która łaknęła kontaktu z kobietą tak jak człowiek potrzebuje wody na pustyni.
– Chyba Wam to wyszło – stwierdziła nieco kwaśno, jeszcze ostatni raz zerkając na swoją rękę nim opuściła ją wzdłuż boku. Rozejrzała się po głównym pomieszczeniu, chcąc się upewnić, że są tylko we dwie. Kaczki nie liczyła. Tylko taktycznie się odsunęła, kiedy podeszła do niej kwacząc cicho. Jak tylko skupiła się z powrotem na Cali, jej twarz rozjaśnił lekki uśmiech. To dla niej tu przyszła i nie miała zamiaru przejmować się małą przeszkodą w postaci ptaka, który jej nie lubił. Najwyżej będzie na rosół. – A co masz do jedzenia? – zapytała, nagle przypominając sobie, że jedyny posiłek jaki dzisiaj jadła to były płatki z mlekiem i Malibu. Albo może to było wczoraj? Kto wie… W każdym razie, jedzenie brzmiało całkiem kusząco. Napić też by się w sumie napiła. Ale sądząc po tym jak słabą blondynka miała głowę to raczej nie uświadczy w tym mieszkaniu niczego mocniejszego od wina. Może później się dowie czy się nie myli. Ściągnęła buty, bo niemiło było chodzić po czyimś domu w traperach. Tak przynajmniej jej się zdawało. Najchętniej by ominęła cały ten small talk i przeszła od razu do tego, co chciała zrobić najbardziej, ale zostało jej zadane pytanie, więc uznała, że byłoby niemiło nie odpowiedzieć.
– Z żadnego konkretnego miejsca – powiedziała i wzruszyła ramionami. Najpierw piła w domu, potem chwilę w pubie, ale szybko miała dość ludzi, bo nie byli tą jedną konkretną osobą, którą chciała zobaczyć, więc przyszła tutaj. Oparła się o blat kuchenny, kiedy Cala krzątała się po aneksie i przyjrzała kobiecie z zagryzioną wargą. – Chciałam Cię zobaczyć – wyznała bez żadnego uprzedzenia czy wstępu. Nie umiała się jednak dłużej powstrzymać i udawać, że próbuje zachować pozory. Dlatego odepchnęła się od lady i podeszła do Cali, zatrzymując się pół metra od niej.

Calanthe Carter

Post 06 sty 2021, 15:10

Nie łudziła się nawet, że uda jej się trzymać uczucia na wodzy, ale chwilowo potrzebowała jej tak mocno, że perspektywa ewentualnie złamanego na nowo serca wydawała się małą ceną za to. Nie sądziła, że tęskniła za nią do tego stopnia, a wystarczyło, by znowu na jej drodze stanęła, by Cala miała problem z myśleniem o czymkolwiek innym. Czuła się szczęśliwsza i pełniejsza niż ostatnio, chociaż wówczas wcale nie wydawało jej się, że czegokolwiek w jej życiu mogłoby brakować.
— Boli? — zapytała lekko zawstydzona tym, że nie zainteresowała się jej ręką od razu. Pouczanie kaczki prawdopodobnie nie przyniosłoby zamierzonego efektu, więc Cala odpuściła sobie całkowicie. Tym bardziej, że mimo wszystko nie kręciła się w okolicy kobiety dalej. Nie musiała się też obawiać, że lada chwila dziobnie ją w kostkę, bo z tym na pewno by sobie nie poradziła. Przesunęła wzrok z ptaka na kobietę i lekko się do niej uśmiechnęła. Fakt, że wzrokiem zaczepiła o jej twarz omal nie sprawił, że z pamięci jej wypadło to, o co pytała. — Makaron z warzywami, które znalazłam w lodówce — dodała brwi ściągając. Nagle czuła się tutaj lekko zagubiona. Sama nie wiedziała dlaczego, skoro była to Eudora przecież. Może dlatego, że tym razem była całkowicie trzeźwa i miała w sobie odrobinę mniej śmiałości i otwartości, niż wtedy, gdy wciśnięta była w sukienkę w pierniczki. Dopiero słowa kobiety sprawiły, że zatrzymała się w trakcie tej swojej krzątaniny i zerknęła na nią uśmiechając się nieco zbyt szeroko pewnie. Eudora bywała niesamowicie urocza, szczególnie dla niej, więc nic dziwnego, że budziła w Cali tylko te pozytywne odczucia. Zignorowała fakt, że chwilę wcześniej proponowała jej jeszcze jedzenie i prawdopodobnie powinna zająć się podgrzewaniem makaronu. Tym bardziej, że chwilę później znalazła się przy niej.
— Coś podobnego miałam nadzieję usłyszeć — przyznała uczciwie i sięgnęła po jej rękę by odrobinę ją do siebie przyciągnąć, a gdy stanęła już wystarczająco blisko to wspięła się na palce, by pocałować ją lekko. Bardziej subtelnie. Nigdzie im się jednak nie spieszyło niby, chociaż był to z pewnością dość skuteczna próba cierpliwości. Tym bardziej, że po tym pierwszym pocałunku i tak zechciała więcej, więc znowu ją pocałowała. Nie mogła mieć jej tego za złe na pewno, skoro przychodziła tutaj i mówiła dokładnie to, co Cala chciała od niej usłyszeć.

eudora stryker

Post 08 sty 2021, 14:14

Przez cały czas jak myślała o ich relacji, o jej rozwoju w coś na kształt takiego związku jak ostatnim razem i o tym nieszczęsnym końcu, brała pod uwagę jedynie to, że Cala zostanie ze złamanym sercem. Nie brała pod uwagę, że ją samą również może to spotkać. W końcu ostatnim razem tak nie było, więc czemu ten miałby wnieść jakieś zmiany? Była jednak ślepa na wiele spraw, które już teraz miały się inaczej niż wówczas. Jak choćby to jak szybko wszystko się toczyło i jak intensywna była jej potrzeba by zobaczyć się z blondynką. I o ile lepiej się poczuła na sam jej widok. A także jak bardzo chciała móc ją pocałować. I więcej niż tylko to.
– Trochę – powiedziała, ale machnęła ręką, żeby pokazać, że to nic wielkiego i nie ma się czym przejmować. Ślad pewnie zniknie za kilka dni i tyle z tego będzie. Jedyne co pozostanie to niechęć Eudory wobec ptaka. Uważała za nieco dziwny pomysł trzymanie kaczki w domu jako takie, ale kim była, żeby mówić innym jak mają żyć. Sama miała w planie przygarnąć kota, ale nikomu się tym pomysłem nie chwaliła na razie, na wypadek gdyby jednak nie wyszło. A była na to szansa, bo przecież jaki rozsądny opiekun w schronisku dałby jej jakiekolwiek zwierzę pod opiekę? No żaden. Na szczęście kaczka straciła zainteresowanie nową osobą i poszła robić swoje kacze rzeczy. Stryker wolała się nie dowiadywać co to takiego.
– To się skuszę – zdecydowała się, bo brzmiało to całkiem przyzwoicie. Nie zapomniała, że niegdyś kuchenne eksperymenty wychodziły Calante, w najlepszym wypadku, średnio. Jednak od tego czasu minęło kilka lat, więc wierzyła, że kobieta się poprawiła. A z resztą, w tym momencie nie obchodziło jej specjalnie jedzenie, więc nawet jeśli nie będzie wyborne to przecież nie ono było najważniejsze. Ba, znajdowało się gdzieś na samym dole listy istotnych rzeczy. Alkohol nieco wyżej, bo brunetka dostrzegła, że Carter nie czuje się do końca komfortowo. A jak powszechnie wiadomo, alkohol czynił cuda w tym departamencie. Tyle że nie była u siebie, a głupio jej się było rządzić w tej kwestii. – I w sumie przyjęłabym coś do picia, jeśli napijesz się ze mną – zaproponowała luźno, chcąc jakoś zaradzić temu skrępowaniu ze strony blondynki. Okazało się jednak, że wcale nie o to chodziło i kolejne słowa Eudory zadziałały lepiej niż jakikolwiek alkohol. Jej twarz nieco się rozjaśniła na widok uśmiechu Cali. Przystanęła jednak, czekając na jej ruch. Założyła włosy z jednej strony za ucho, kiedy jej słuchała, ale zanim zdążyła cokolwiek odpowiedzieć, blondynka ujęła jej dłoń. Eudora pokonała ten ostatni dzielący je krok i bez wahania odwzajemniła pocałunek. Powolny, niemal leniwy, ale jakże słodki. Splotła dłonie na jej talii, nie pozwalając by zbytnio się odsunęła. Tego właśnie pragnęła.
– Hej – przywitała się drugi raz, tym razem dokładnie tak jak chciała by wyszło to za pierwszym. – Nie umiem przestać o Tobie myśleć – powiedziała ochrypłym głosem, zgodnie z prawdą i pochyliła się lekko by móc ją znów pocałować, tym razem nieco bardziej zapalczywie.

Calanthe Carter

Post 09 sty 2021, 15:10

Łatwiej było korzystać z tego, co mają. Bez zastanawiania się co będzie potem. Tym bardziej, że żadne wizje nie nastrajały raczej pozytywnie, a Cala bardzo nie chciała rzucać cienia na to, co miały aktualnie. Zbyt dobrze się czuła i bawiła, by samodzielnie cokolwiek psuć. Nawet dlatego, że podpowiadała tak logika. Zerknęła na nią chwilę później i skinęła głową. Skoro sama raczej to ignorowała to Cala postanowiła się w żaden sposób ze swoją troską nie narzucać jednak. Szkoda jedynie, że tym sposobem poznała Britney od niekoniecznie pozytywnej strony.
— Dobrze, to daj mi chwilę — dodała, bo przecież podgrzać go musiała. Wyjęła więc garnek z lodówki i postawiła na kuchence, by włączyć też minimalny ogień. Dzięki temu mogła nie poświęcać mu jakoś przesadnie dużo uwagi. Było to tym bardziej w cenie, że bez problemu wskazałaby osobę, która interesowała ją w tej chwili bardziej. Uśmiechnęła się do niej lekko i skinęła głową otwierając jedną z szafek. — Ale mam wino, nic mocniejszego — przyznała. Niby mieszkanie to dzieliły dwie barmanki, ale raczej ani ona, ani Lacey nie przepadały za mocniejszymi trunkami. W przeciwieństwie do Eudory oczywiście, z czego Cala doskonale zdawała sobie sprawę. Nie skupiała się jednak szczególnie długo na temacie wina, skoro chwilę później Dora pokonała dzielącą ich odległość. Kiedy poczuła jej dłonie na talii ręce Calanthe automatycznie powędrowały na szyję kobiety, a palce jednej z dłoni zaplątały się delikatnie w jej włosy. Nie wyglądała na szczególnie zadowoloną, gdy się odsunęła, bo zdaniem Cali zrobiła to odrobinę zbyt szybko — chociaż prawdopodobnie podobne odczucia ogarnęłyby jej ciało bez względu na to, ile faktycznych sekund sam pocałunek by trwał. Jej twarz jednak rozpromieniła się lekko, gdy się przywitała i uśmiechnęła się lekko, nim lekko trąciła jej nos swoim.
— Od tego powinnaś zacząć — dodała z lekkim oburzeniem. Prawda była jednak taka, że sama mogła jako pierwsza pokonać dzielącą ich odległość, ale jeszcze pewna nie była na jakim etapie znajdowały się teraz, gdy obie pozostawały trzeźwa całkowicie. Serce Cali zabiło mocniej w reakcji na jej słowo, a coś w środku ścisnęło ją tak, że na kilka sekund miała problem z własnym oddechem. Nim zdążyła zareagować usta Eudory znalazły się na jej wargach, więc oddała pocałunek, ale przerwała go chwilę później. Jedynie dlatego, że bardzo chciała kilka słów dorzucić. — To dobrze, bo nie powinnaś przestawać — dodała z przekonaniem. Ani teraz, ani później. Chciała spędzić z nią to popołudnie i kolejne, bo chwilowo miała wrażenie, że wszystko było bardzo proste i nieskomplikowane, skoro tego po prostu obie chciały. Jakby jakiekolwiek komplikacje nie mogły istnieć, dlatego sama też pocałowała kobietę zaraz dość śmiało.

eudora stryker

Post 09 sty 2021, 23:13

Stryker się zastanawiała nad tym końcem nieraz, choć nawet nie minęło tak wiele czasu odkąd miała w ogóle o czym myśleć w tej kwestii. Wizja nieuchronności zakończenia podobnego do tego poprzedniego ją przerażała momentami, ale zwykle sprawiała, że po prostu chciała zobaczyć Calę póki jeszcze miała szansę. Tak jak teraz. Alkohol zdecydowanie ułatwiał podejmowanie takich decyzji i niemartwienie się przyszłością. Ale też nie pomagał za bardzo w myśleniu, że tym razem może być inaczej. Pokiwała głową, na razie dając blondynce spokój by mogła zająć się odgrzewaniem posiłku. Obserwowała ją jednak uważnie, oparta o blat.
– Przeżyję – odparła, przekrzywiając głowę. Nie po to żeby potwierdzić czy coś. Z tej perspektywy miała lepszy widok na jej tyłek, kiedy wyciągała wino z szafki. Naprawdę jej nie obchodziło co takiego będą piły. Nie dlatego, że była zupełnie niewybredna jeśli chodzi o alkohole. Miała po prostu ważniejsze rzeczy na głowie i chęci na inne zajęcia niż picie wina. Zadrżała lekko, kiedy dłonie Carter znalazły się na jej szyi i we włosach. Wszystko nagle znalazło się na swoim miejscu, wydawało się takie naturalne, właściwe. Na to czekała. Zauważyła niezadowoloną minę Cali i zaśmiała się cicho. Nie dało się inaczej na to zareagować. Nawet Eudora musiała to uznać za urocze, a ona nie używała tego słowa zazwyczaj. Uśmiechnęła się lekko i zmarszczyła nos, kiedy Carter trąciła ją swoim.
– Chciałam, ale Twoja kaczka mi przeszkodziła – stwierdziła i wydęła usta. Trochę naginała prawdę, bo nie miała pojęcia, co zrobić jak się pojawiła przed jej drzwiami. Ale teraz mogła udawać, że tak było. Kaczka jej przed sądem nie postawi raczej za krzywoprzysięstwo. Tym razem przyszła kolej na niezadowoloną minę Stryker, która zmarszczyła nos i popatrzyła się na Calę z wyrzutem. Już nie chciała przestawać jej dzisiaj całować. Albo robić inne rzeczy. Serce biło jej jak szalone i potrzebowała całej siły woli, żeby nie pochylić się znów ku niej i jej nie pocałować tylko grzecznie poczekać. Mruknęła coś twierdzącego na to, bo to nie tak, że mogłaby przestać. Znajdowało się to poza jej kontrolą. – Wiesz, po przemyśleniu mogę zjeść później – powiedziała cicho i obróciła je dwie jednym ruchem, tak że dosięgała do pokręteł przy kuchence. Wyłączyła to jedno i jej ręka z powrotem wylądowała na talii blondynki. – Którędy do sypialni? – zapytała, unosząc jedną brew.

Calanthe Carter

Post 09 sty 2021, 23:32

Nawet gdyby powiedziała jej, że przychodząc tutaj nie wiedziała do końca jak chciała się zachować, to Cala chyba nie do końca by jej uwierzyła. W jej głowie Eudora zawsze byłą tą, która wiedziała, co chce robić. Przecież prowadziła Calę za rączkę chwilami. Możliwe też, że miała całkiem wielką wprawę w idealizowaniu jej, ale nie było w tym nic złego przecież — jeśli ktoś już na tym cierpiał to jedynie ona w razie czego.
Teraz chciała jej ugotować obiad, podać go nawet i jeszcze trochę czasu spędzić z nią na całkowicie prostych i naturalnych czynnościach. Miała wrażenie, że Dora idealnie do tej przestrzeni po prostu pasowała, nie musiała się o tym specjalnie nawet przekonywać. Wystarczył jednak jeden pocałunek, by porzuciła grzeczne myśli o tym, jak dzień upłynąć by im mógł. Zamiast tego uśmiechnęła się jeszcze do niej, gdy zobaczyła minę pełną wyrzutu, ale zaraz znowu ją pocałowała, więc bardziej na tym się skupiła.
— Świetnie, bo też nie jestem jednak głodna — mruknęła jeszcze, gdy chwyciła jej dłoń i pociągnęła ją w stronę drzwi, za którymi kryła się jej sypialnia. Dobrze, że Eudora pamiętała o tym, by gaz wyłączyć, bo istniała spora szansa na to, że Cala zupełnie by tego nie zarejestrowała. Kiedy tylko do środka weszły to Calanthe zdecydowanym ruchem zamknęła drzwi, a kiedy przy samym łóżku się znalazły to pchnęła ją tak, by mogła na nie usiąść. Odrobinę się tylko rządząc. Kiedy już na nim usiadła to bardzo szybko znalazła się blisko niej i wpakowała się na jej kolana okrakiem, a rękami odszukała szyję kobiety i przycisnęła się do niej chcąc pocałować ją w sposób dość wymowny i jednoznaczny. Nie potrafiła stwierdzić, czy chce się tym rozkoszować niespiesznie, czy bardzo niecierpliwie ściągnąć z niej wszystko to, co na sobie miała. Wiedziała jednak, że bardzo jej w tej chwili potrzebowała, więc nawet nie próbowała udawać. Tym bardziej, że jej dłonie odszukały koniec koszulki kobiety i wsunęły się pod materiał, by zaraz potem podciągnąć go skutecznie ku górze. Miała aktualnie zdecydowanie za dużo warstwa na sobie i Cala bardzo chciała zredukować ich ilość do niezbędnego zera. Dlatego niechętnie na chwilę się odsunęła, ale jedynie po to, by faktycznie się jej bluzki pozbyć, bo zaraz potem jednak znowu odległość zredukowała chcąc ją pocałować.

eudora stryker

Post 10 sty 2021, 00:09

Wcale nie chciała uciekać. Poprzednim razem zwiała jak tylko oddech Cali się wyrównał. A teraz patrzyła jak blondynka zasypia i pragnęła móc się obudzić przy niej. Były to jedynie mrzonki, wiedziała o tym, bo była zdecydowanie zbyt trzeźwa na to by udało jej się zapaść w sen. Ale marzyć przecież mogła, nikt jej nie zabronił. To była jedna z ostatnich rzeczy, które wciąż mogła robić tak jak kiedyś. Może teraz nawet bardziej, bo niewiele innych czynności jej zostało. Wszystko się pozmieniało. Patrzyła z prawdziwym spokojem, jakiego dawno nie czuła, jak blondynka odpływa w objęcia Morfeusza. Musnęła jej policzek, odgarniając włosy, które spadły jej na twarz. Starała się być możliwie delikatna by jej przypadkiem nie wybudzić. Coś jej zostało z umiejętności chirurga najwyraźniej, bo zrobiła to. Potem wyślizgnęła się spod kołdry i znalazła koszulkę oraz majtki. Idąc do kuchni natknęła się na tę głupią kaczkę, przez którą prawie dostała zawału. Miała ochotę kopnąć ptaka, ale to by z pewnością obudziło Calanthe, która nie byłaby zadowolona z tego zachowania, więc po prostu łypnęła na to głupie zwierzę złowrogo.
Włączyła z powrotem gaz, bo była potwornie głodna. W końcu ostatnie co jadła to płatki z mlekiem, dawno dawno temu. Popatrzyła z tęsknotą na wino, ale uznała, że to bardzo niemiło tak wypijać komuś całą butelkę, kiedy on śpi. Szczególnie kiedy się sypia z tym kimś. Nie miała pojęcia jak nazwać relację, która je obecnie łączyła, więc skupiła się na gotowaniu. Nie była wybitną kucharką, ale odgrzać coś umiała. Kiedy jedzenie osiągnęło już temperaturę trochę wyższą niż letnia, Stryker nie wytrzymała i ściągnęła garnek z palnika. Zsunęła się po szafce na podłogę, która całe szczęście była przykryta dywanem, bo inaczej by jej tyłek odmarzł i wzięła się za makaron. Smak był kwestią drugorzędną, bo zjadłaby w tej chwili nawet zimne skrzydełka z KFC, ale spaghetti okazało się być bardzo dobre. Była w połowie porcji, kiedy usłyszała kroki z korytarza. W pierwszym odruchu pomyślała, że to współlokatora, której imienia nie pamiętała i szykowała się na dość niezręczną sytuację. Okazało się jednak, że kroki dochodziły ze strony innej sypialni.
– Czemu nie śpisz? – zapytała Cali, marszcząc przy tym brwi. Odłożyła widelec z powrotem do garnka i przyjrzała blondynce uważnie. Taka zaspana wyglądała naprawdę uroczo, nawet w ciemnościach, rozjaśnianych jedynie przez latarnie z zewnątrz. Eudora nie pofatygowała się by po drodze włączyć światło.

Calanthe Carter

Post 10 sty 2021, 00:41

Kiedy otworzyła oczy i jej dłoń trafiła jedynie na puste miejsce tuż obok pewna była, że Eudora znowu uciekła. Poczuła się paskudnie zawiedziona, bo nie chciała by ta wymykała się jak tylko Calanthe oczy zamknie. Z tego tytułu naprawdę długo starała się ze swoim zmęczeniem walczyć. Ostatecznie jednak przegrała i odpłynęła bardzo szybko. Nie wiedziała która jest dokładnie godzina, więc jedynie położyła się lekko zdenerwowana. Dopiero cichy odgłos dochodzący z kuchni zwrócił uwagę blondynki. Podniosła się z łóżka i wciągnęła na siebie jedynie niezbędne minimum, by nie paradować nago na wypadek, gdyby to jednak Lacey zdążyła już ze swojej zmiany wrócić. Ruszyła więc w stronę kuchni, a ciemności tam panujące przekonały ją co do tego, że to nie współlokatorka. Widok ukrytej w ciemności Eudory, z garnkiem i widelcem był — mogłaby przysiąc — najsłodszym widokiem na świecie. Nic więc dziwnego, że uśmiechnęła się szeroko. Tym bardziej, że szczęśliwa była z powodu tego, że jednak nigdzie nie uciekła. Usiadła tuż obok, ramieniem opierając się o szafkę kuchenną, przy której siedziała Eudora.
— Ja? A ty? — zapytała mimowolnie jej włosy odgarniając za ramię, żeby jej przypadkiem do tego jedzenia nie wpadły. Sięgnęła po widelec i nabrała trochę makaronu, a potem sobie go do ust wpakowała uśmiechając się do kobiety. Zaraz potem oddała go jej, bo skoro tutaj siedziała to z pewnością była głodna. — Mogę ci zrobić coś lepszego — zaoferowała jeszcze. Makaron nie był zły, ale jeśli była głodna to Cala z pewnością jej coś przygotuje ciepłego. Nie mówiąc już o tym, że miałaby wtedy pewność, że jej nie ucieknie lada chwila. Wpadała i znikała. Wiedziała, że kryło się za tym coś więcej, ale nie bardzo wiedziała co, a znała ją wystarczająco długo by orientować się jaki skutek przyniosłoby naciskanie na kobietę.
— Myślałam, że zniknęłaś, ale usłyszałam hałas. To miłe zaskoczenie, że jednak jesteś, jeśli nie możesz spać to możemy tylko posiedzieć — zaproponowała. Nie wiedziała na ile się to faktycznie sprawdzi, ale nie widziała w tym większego problemu. Mogły się przede wszystkim przenieść z niewygodnej podłogi, jak tylko Eudora przestanie być głodna. Miały przecież wino jeszcze, a Calanthe posiadała przy okazji wystarczająco dużo uporu by jak najskuteczniej sen odpychać od siebie. Dzięki czemu miałyby też odpowiednią ilość czasu. Nie chciała wracać do spania jeśli miała siedzieć i walczyć z bezsennością lub wrócić do siebie. Tutaj, była pewna, pasowała zdecydowanie bardziej.

eudora stryker

Post 15 sty 2021, 22:43

Rozważała leżenie obok Cali całą noc dopóki się nie obudzi, ale to by jej dało zdecydowanie za dużo czasu na myślenie, które z pewnością doprowadziło ją do dość przykrych wniosków na temat ich relacji, a pewnie też wielu innych kwestii, których roztrząsać wcale nie chciała. Dlatego zwykle piła przed snem w ilościach, które nie pozwalały nawet resztkom myśli gościć w jej głowie. To był jeden z niewielu sposobów, jakie znała by się ich kompletnie wyzbyć. Istniały oczywiście inne, ale tych nie miała zamiaru próbować. Wystarczyły jej dwa razy na studiach. A zioło nie zdawało zupełnie egzaminu. Zostawał jej więc alkohol. Do którego obecnie nie miała dostępu, więc jedzenie wydawało jej się dobrą opcją zajęcia czasu, szczególnie, że od czasu do czasu musiała coś przekąsić. Nie dało się żyć wyłącznie na płynnej diecie, którą zwykle praktykowała.
Patrzyła jak blondynka z szerokim uśmiechem podchodzi do niej i siada obok, zwrócona przodem do jej boku. Cała ta sytuacja, choć oderwana od codzienności, wydawała jej się w pełni naturalna. Mogłoby to tak częściej wyglądać. Może nie dokładnie tak, bo jednak wolałaby móc zasnąć, zamiast leżeć i patrzeć się w sufit, a po ewentualnym zapadnięciu w sen nie budzić się zlana potem przez koszmary. Wolałaby leżeć pod kołdrą z Carter, a nie siedzieć na podłodze w ciemnościach, wcinając letni makaron. Wolałaby normalnie jeść i pić dla towarzystwa, a nie p to by przetrwać. Wolałaby by tak wiele rzeczy wyglądało inaczej, ale to była jej nowa rzeczywistość, więc łapała z niej tyle dobrego ile mogła. Czyli w tym wypadku Calę. Wzruszyła ramionami, nie odpowiadając na jej pytanie. Uśmiechnęła się lekko, kiedy kobieta odgarnęła włosy, które opadły przed jej ramiona. Poczekała aż zje, milcząc, bo nie wiedziała za bardzo co w tej sytuacji powiedzieć.
– Nie trzeba, to jest smaczne – powiedziała i na pokaz nabrała sobie porcję makaronu, którą następnie włożyła do buzi. Nie chciała kłopotać zaspanej Cali gotowaniem w środku nocy. Powinna teraz spać, a nie siedzieć tu z nią, ale nie miała zamiaru narzekać ani jej stąd wyganiać. Była na to zdecydowanie zbyt samolubna. Chciała ją zatrzymać obok jak najdłużej. Nie musiały nawet rozmawiać, bo Eudora o tej porze nie była zbyt ciekawym partnerem do konwersacji, jej myśli krążyły wokół mało przyjemnych tematów dopóki Cala się nie zjawiła.
– Nie chciałam tym razem uciekać – przyznała się cicho, przenosząc wzrok ze swojego makaronu na blondynkę. Alkohol już nie odgrywał żadnej roli w jej wypowiedziach, zdążył się ulotnić, pozostawiając po sobie jedynie wspomnienie i chęć by znów się nim ukoić, ululać do snu. Była więc w tej chwili całkowicie sobą, a do tego czuła się w pewien sposób bezbronna i odsłonięta. Potrzebowała kogoś. Potrzebowała Cali. – Nie, Ty powinnaś wrócić do spania… Ja coś porobię po cichu. Może zaprzyjaźnię się z Twoją kaczką – zastanowiła się. Czuła się trochę winna, że zabiera kobiecie czas na sen, ale nie potrafiła jej tak jednoznacznie wygonić. Powinna była wrócić do siebie. Wówczas by do tego nie doszło. Ale coś ją powstrzymało i obecnie kontemplowała zaprzyjaźnienie się z tym głupim stworzeniem nawet, choć nie mówiła tego na poważnie.

Calanthe Carter

Post 17 sty 2021, 21:55

Mogła się jedynie domyślać, że za zachowaniem Dory stał cały szereg wspomnień, które atakowały ją w najmniej odpowiednich momentach. Fakt, że tu wróciła i pracowała w barze zamiast robić to, w czym wcześniej odnajdywała się o niebo lepiej, blizna i cała masa innych rzeczy z pewnością ściśle się z tym wiązała. Calanthe całkiem to rozumiała, ale bardzo nie wiedziała jak przekroczyć granicę i podjąć temat, bo za bardzo obawiała się, że przy okazji ją spłoszy. Dlatego dawała jej czas (sobie też), ale nie znaczyło to wcale, że zamierzała jej odpuścić całkowicie i pozwolić na to, by siedziała tutaj sama.
Uśmiechnęła się w reakcji na jej zachowanie. Nie cieszył ją fakt, że zamiast spać z nią w łóżku ta kręciła się po mieszkaniu szukając sobie miejsca, ale w jakiś sposób sam ten widok wydawał jej się niesamowicie uroczy. Lekko smutny, ale nadal wystarczająco poruszający, by pochyliła się ku niej i pocałowała ją w ramie, zupełnie nieskrępowana. Nie chciało jej się gotować, ale nie byłoby najmniejszego problemu, by przygotowała jej coś, cokolwiek innego. Nieco bardziej sensownego, cieplejszego też. Może też podałaby jej w nieco innym miejscu to jednak, żeby nie musiała dłużej siedzieć na niewygodnej podłodze.
— To dobrze, nie uciekaj. Następnym razem mnie po prostu obudź — dodała. Umknęło jej fakt, że z taką łatwością zamieściła informację o tym, że spodziewała się, że jeszcze nieraz będzie miała okazję spać w jej łóżku. Nie rozmawiały o tym, ale nie chciała nawet dopuścić do siebie myśli, że mogłoby się to skończyć na dobre przed tym, gdy w ogóle się rozkręciło. Dlatego z taką łatwością o tym mówiła. Zerknęła na Britney, która siedziała w przeciwległym końcu kuchni i pokręciła głową. — Jutro i tak nie pracuję, więc nie muszę spać, ale możemy się przenieść tam, gdzie jest wygodniej i cieplej. Możesz zabrać makaron — zaproponowała, bo nie chciała jej tutaj zostawiać. Wprawdzie lada chwila znów zrobi się senna, ale mogła z tym walczyć, jeśli Eudora nie mogła spać. Równie dobrze mogła zrobić sobie kawę. Cokolwiek, byleby tylko nie zostawiać jej tutaj na podłodze samej. Dlatego spojrzała na nią poważnie, jakby chciała jej do zrozumienia dać, że i tak nie było sensu się spierać, bo nie zamierzała się ruszać nigdzie bez niej. — Możemy też wziąć wino — dorzuciła z nadzieją, że ją przekupi jeszcze. Nie wiedziała, czy alkohol pomagał Dorze w tym, by mogła zasnąć wreszcie, ale podejrzewała, że miał swój wpływ. Dlatego właśnie uznała, że to rozsądna dość propozycja. Oczywiście pod warunkiem, że jej nie odrzuci za chwilę.

eudora stryker