[Noelle Covington]

#8

Trinity Morrow

Od zmiany szefostwa Noelle nie czuła się zbyt dobrze w swojej pracy, więc wracała z niej bardziej wykończona niż zwykle. A tak to nie miała wtedy już ochoty na gotowanie czy robienie jakiś ciekawych czynności, kupiła więc w drodze do domu karmę dla Fifi, a następnie podała ją w misce psiakowi, który o dziwo nie narobił większych szkód, poduszki były całe, nie spotkała się też z śmierdzącym prezentem w mieszkaniu, więc jest okej. Patrząc tak na jedzącego yorka blondynka sama zgłodniała, jednakże nie miała już ani siły, ani pomysłu na obiad. Ale od czego są dania na telefon? Jako że miała ochotę na chińszczyznę to zadzwoniła do odpowiedniej restauracji, zamówiła sobie jakiś chiński makaron z mięsem i warzywami, oczywiście wraz z sosem sojowym. W końcu jak chiński makaron to tylko z tym sosem. W czasie oczekiwania na zamówienie zaczęła sprzątać psie zabawki, Fifi nauczyła się nimi bawić i rozwalać je po całym mieszkaniu, ale sprzątać to już nie potrafiła, a niby psy są takie mądre. Cóż zatem poradzić, włączyła jeszcze przy tym swoją ulubioną muzykę i musiała się kompletnie zatracić w tym całym sprzątaniu, bo po dosyć krótkim czasie od powrotu do domu usłyszała dzwonek do drzwi. Popatrzyła badawczo na psiaka, bo to było wręcz niemożliwe by tak szybko przywieźli jej jedzenie.
- Jeśli się okaże że przez cały dzień gdy nie było mnie w domu śpiewałaś na cały blok i teraz przyszedł wściekły sąsiad to obiecuję ci, że nie dostaniesz więcej swojej ulubionej karmy. I nie patrz na mnie tym błagalnym wzrokiem. - ostrzegła psa, podchodząc do drzwi i grożąc suczce wskazującym palcem, jednak gdy je otworzyła to ujrzała za drzwiami Trinity, jej przyjaciółkę i sąsiadkę.
- Hej Tri, wejdź, byłyśmy umówione? - zapytała dla pewności, bo już naprawdę sądziła, że mogłaby zapomnieć o spotkaniu z przyjaciółką, pewnie to przez tą pracę, a dokładniej przez szefa przez którego może się nabawić depresji. Oczywiście gdy wpuściła szatynkę do środka to podbiegł uszczęśliwiony pies, który zaczął biegać koło nóg kobiety i piszczeć z radości.
- Może się czegoś napijesz? - zaproponowała zgrabnie omijając psa i zastanawiając się czy lepiej nie zadzwonić do restauracji i poprosić o jeszcze jedną porcję chińszczyzny dla przyjaciółki. Kto jak kto ale Covigton potrafiła ugościć, przynajmniej Fifi była na tyle miła że nie zrobiła bałaganu, więc mieszkanie blondynki wyglądało dosyć schludnie.

[Trinity Morrow]

#15 Noelle Covington

Nie, nie była umówiona z Noelle, ale tak dawno się nie widziały, że pomyślała, że wpadnie do niej i z nią porozmawia. Zwłaszcza, że po ostatnich wydarzeniach trochę się działo i nie wiedziała co myśleć. Pogubiła się. Ale nie w uczuciach, przynajmniej tego była pewna. Choć jeszcze niczego sobie z Carterem nie wyjaśnili, nie chciała myśleć, że to zrobili nic dla niego nie znaczyło. To musiało coś znaczyć. Chyba, że poszedł z nią do łóżka, bo był typowym facetem, który chciał tylko zaliczyć. Długo o tym myślała. Martwiła się też o niego, bo ostatnio źle się poczuł i miała lekkie wyrzuty sumienia, że to przez to co zrobili. Skąd mogła wiedzieć, że jest ciężko chory. Najwyraźniej nie była odpowiednią osobą, żeby podzielić się z nią tą informacją.
Zapukała do Noelle mając nadzieję, że zastanie blondynkę w domu. Zmarszczyła brwi słysząc szczekanie psa. Czyżby Noelle tak samo, jak ona w ostatnich dniach kupiła lub otrzymała psa?
- Hej! Masz psa!- Przywitała się z psem, jak i jego właścicielką i weszła do środka. - Ja też mam psa. Nie brałam go ze sobą, bo nie wiedziałam, jak zareaguje na nowe pomieszczenie, a nie chciałam, żeby ci zdemolowała mieszkanie…. Jesteś śliczna. - Pochyliła się nad psem, drapiąc go za uchem. - Nie byłyśmy umówione, ale pomyślałam, że wpadnę. Dawno się nie widziałyśmy. - Odezwała się wracając do jej pytania. - Chętnie, herbaty i obojętnie jakiej. Wypije każdą. - Posłała przyjaciółce wdzięczny uśmiech i usiadła na kanapie. - Opowiadaj lepiej, jak ci poszło a uczelni. Udało ci się?- Triny pamiętała, że Covington miała wybrać się na uczelnię i jeszcze raz spróbować swoich sił w dostaniu się na wymarzony kierunek. Nawet chciała z nią jechać, ale jej propozycja została odrzucona. Rozumiała to i nie była obrażona z tego powodu.

[Noelle Covington]

Trinity Morrow

U Noelle też trochę się działo, w oczekiwaniu na odpowiedź z uczelni starała się blondynka zajmować wieloma różnymi sprawami, coby nie wgapiać się ciągle w ekran komputera z włączoną pocztą. Może to właśnie tego wieczoru miała nadejść odpowiedź zwrotna o przyjęcie jej na studia? Covington powoli traciła nadzieję i postanowiła że więcej prób już nie będzie. Teraz oczekiwała na chińszczyznę a zamiast niej miała za drzwiami przyjaciółkę, taka niespodzianka. Na radosną wieść Trinity o psie, Noelle spojrzała baczniej na swoją Fifi. Ludzi których spotykała na zewnątrz sunia traktowała bardzo łagodnie, ale jeśli pojawił się w domu gość który posiadał psa to mógł sprawić że york zacznie bronić swojego terytorium. Na szczęście nic takiego nie miało tutaj miejsca, sunia powąchała i poskakała na szatynkę chcąc zyskać od niej odrobiny uwagi.
- Tak, poznaj Fifi, mama mi ją podarowała jeszcze gdy Marcus był w mieście. To moje pierwsze zwierzątko domowe więc się powoli docieramy z sunią. Nie skacz już tak, bo wybrudzisz Tri. - sama Noelle kucnęła by odciągnąć pieska od kobiety, bo przecież te małe łapki po spacerze przynosiły tonę błotka.
- Kupiłaś, czy adoptowałaś psa? - zapytała, wyraźnie zaciekawiona. Już miała wizję wspólnych spacerów z ich czworonożnymi pociechami, nie sądziła też że tak wiele może się zmienić w życiu Trinity, że nagle ta ma psa i jak się może okazać potem, faceta także.
- I to piesek, sunia, kundelek czy rasowy? Może będziemy chodzić z nimi razem na spacer? - zaczęła dopytywać wchodząc już wgłąb mieszkania i wyciągając z szafki dwie owocowe herbatki. Akurat miała fazę na wieloowocowe, zarówno źródło witamin jak i orzeźwienie, więc nastawiła wodę i pokazała przyjaciółce gdzie ta może usiąść.
- Racja, długo się nie widziałyśmy, ale myślałam że randkujesz z tym panem z baru i nie masz czasu dla przyjaciółki. - dodała chcąc wybadać temat randkowania szatynki, może akurat udało jej się z tym przystojnym Robertem. Blondynka nie wiedziała przecież że tamta sytuacja była zwykłym blefem.
- Byłam tam i miałam pecha, że wpadłam na przystojnego profesora i wypadło moje podanie prosto do kałuży. Na szczęście miałam kopię w teczce, więc je złożyłam i czekam teraz na odpowiedź że zostałam bądź nie przyjęta. - powiedziała wracając wspomnieniami do tamtego dnia.
- A co u ciebie się wydarzyło od tego czasu? - zapytała, ciekawa tego co u przyjaciółki.

[Trinity Morrow]

Tematu Marcusa nie poruszała od bardzo dawna. Ona nawet nie chciała już o tym mówić. Bo o czym tu rozmawiać? Nie ma sensu rozgrzebywać stare rany. Zostawił ją, nie kochał jej tak bardzo, jak jej mówił. Ona jeszcze 2 miesiące temu coś do niego czuła, ale to uczucie powoli znikało. To, do kogoś innego poczuła coś więcej. Max. Na samo wspomnienie o nim rumieniła się, jakby wypiła co najmniej pół butelki wina. Od ich wspólnej nocy minęło prawie 2 tygodnie. Oboje nie byli świadomi, że w tamtej chwili stworzyli nowe życie.
- Oh, a tak Marcus nim wyjechał mówił, mi, że byłaś u niego i rozmawialiście o nas… Bo jeszcze wtedy coś między nami było.- Tak, to było kiedyś. W sumie nie tak dawno, bo minęły aż dwa miesiące.
- Dostałam, chyba Max ją kupił. Suczka, rasy Shih tzu. - Odpowiedziała w sumie na dwa jej pytania. Nie pytała Maxa z jakiej hodowli kupił psa, wiedziała tylko, że mała jest zaszczepiona i odrobaczona. - Oh nie ma problemu, ja bardzo chętnie się z Wami przejdę na spacer. - Uśmiechnęła się głaszcząc psa przyjaciółki. Nie przeszkadzało jej, że suczka na nią skakała. Chciała się bawić. To normalne u małych psów. Miała nadzieję, że Fifi i Daisy się polubią. Spojrzała na Noelle gdy wspomniała o incydencie w barze. - Robert… nie. To z kimś innym się spotykam. - Uśmiechnęła się tajemniczo. W sumie sama nie do końca wiedziała, co ona robi z Maxem. Fakt, przespali się ze sobą i od tamtej pory spotkali się kilka razy, ale nie poruszała z nim tematu “kim dla siebie jesteśmy”. Nie potrafiła przyznać się, że tamta sytuacja w barze była ustawiona. Nie umiała powiedzieć jej, jak się czuła, kiedy tak na siłę próbowała ją umówić na randkę z obcymi facetami. To był delikatny temat. Nie wiedziała, jak ubrać to w słowa.
- Oh to całe szczęście, że zabezpieczyłaś się drugą kopią. - Uśmiechnęła się Cavington pocieszająco. - U mnie… Nie zbyt. Zaczęłam spotykać się z przyjacielem, ma na imię Max i w moje urodziny poszliśmy do łóżka. Nie mam odwagi powiedzieć mu co czuje, bo boje się, że on nie czuje do mnie tego samego. - Westchnęła spuszczając głowę. - A co u Ciebie? - Miała nadzieję, że chociaż ona nie ma zmartwień.

Noelle Covington

[Noelle Covington]

Trinity Morrow

Kiedyś trzeba poruszyć i te najgorsze tematy, może po to by sprawdzić czy rany aby na pewno się zabliźniły? Najwidoczniej rany Trinity wywołane przez Marcusa nie są jeszcze do końca zabliźnione, ale widocznie szatynka jest na dobrej drodze do całkowitego ich zaszycia, a pomaga jej w tym wszystkim niejaki Max... Noelle westchnęła na samo wspomnienie Marcusa. Chłopak naprawdę nie wiedział co stracił, głupi był.
- Naprawdę wam szczerze kibicowałam, jak dla mnie byliście parą idealną, nie wiedziałam że z niego będzie taki gnojek, że to wszystko zniszczy. - aż pokręciła przecząco głową na znak że nadal nie rozumie co kierowało wtedy ich wspólnym przyjacielem. Wydawało się że był zakochany w Trinity tak jak ona w nim, ale wyszło że podobnie jak u wielu mężczyzn przespanie się z kobietą było najważniejsze i zniszczyło to ich przyjaźń. To dlatego nie chodzi się do łóżka z przyjacielem, bo możesz wcale nie zyskać kochanka czy miłości, ale stracić też najlepszego przyjaciela i mieć złamane serce.
- Max? - zapytała, bo sam fakt, że kobieta wspomniała o jakimś mężczyźnie, zaalarmował Noelle. Czyżby pojawił się ktoś w życiu Tri, o czym wcześniej nie wspomniała blondynce?
- No to liczę na to że dziewczynki się polubią. - dodała z nadzieją, przynajmniej spacery z Fifi nie będą już takie samotne. Nie żeby nie lubiła spacerów z psem, bo były one dla niej bardzo przyjemne, jednak rozmowa ze zwierzaczkiem to nie to samo co z drugim człowiekiem, nieprawdaż? Podobnie mają matki z małymi dziećmi, chcą się wyrwać do dorosłych, by móc z nimi rozmawiać. Ile można słuchać gaworzenia i płaczu malucha?
- Jednak z tym Robertem nie było chemii? Wydawało się że spodobaliście się sobie od razu. - może Covington nie powinna tak dociekać, ale ten cały Robert się jej przecież spodobał i skoro Trinity z nim nie wyszło to może Noelle ma u mężczyzny jakąś szansę? Jak dobrze to rozegra to może dostanie numer do jak się pewnie niebawem okaże, prawnika. Dobrze by było zmienić kancelarię, zwłaszcza gdy w obecnej nie czuje się najlepiej. Aż z tego wszystkiego zapomniała zapytać z kim się szatynka spotyka, taka była zaaferowana przystojniakiem z baru. A jednak Trinity popełniła ten sam błąd, przespała się z przyjacielem. Doświadczenie z Marcusem nauczyło Noelle jednego, a mianowicie:
- Zatem nie mów mu co do niego czujesz. Nie myśl że nie chcę twojego dobra, ale przyznaj się, drugi raz popełniłaś ten sam błąd. Jeżeli on nic do ciebie nie czuje to zniszczysz przyjaźń i będziesz miała złamane serce tak jak dwa miesiące temu. A on wyjedzie tak jak Marcus. Może lepiej żebyś podeszła z tym do porządku dziennego i nie zaczynała tematu póki on sam nie zacznie? Znaczy się inaczej, jeżeli on nie wyzna ci żadnych uczuć tylko stwierdzi że tamta noc była błędem to przyznaj mu rację i powiedz, że też tak myślisz, przynajmniej będzie między wami jasne. A jeśli on zapyta czy ta noc miała dla ciebie znaczenie to zaprzecz, bo będzie cię sprawdzał, a potem zachowa się jak każdy facet. Nie zakochuj się w nim, proszę cię, bo zniszczysz przyjaźń i znów zostaniesz skrzywdzona. - blondynka przecież nie wiedziała jak wygląda relacja Trinity i Maxa, jednak doświadczenie przyjaciółki z Marcusem skłoniło ją do takiej, a nie innej rady. Gdyby dwa miesiące temu nic takiego się nie wydarzyło to kazałaby jej brnąć w tę relację i zobaczyć co z tego wyniknie, ale obecnie była na nie dla sypiania z przyjaciółmi.
- A ja pozwoliłam ostatnio zhackować komputery w kancelarii. - niby nic, ale ile nerwów się Noelle najadła to tego nie wie nikt. To było masakryczne przeżycie, naprawdę.