[Maximilian McCarthy]

Maximilian coraz bardziej odczuwał to, że mimo tego co zaszło między nim a Trinity nie powiedział jej o chorobie. Jest prawdą to, że im dalej idzie się w ukrywanie prawdy tym gorzej jest potem wszystko wyjaśnić. Gdy dziewczyna pytała co mu jest zrzucał to na jakieś przeziębienie czy osłabienie organizmy, ale Trin jest mądrą dziewczyną i w końcu się domyśli, że jest to ściema, ale nie chciał gasić tego światła, które dziewczyna ma w swoich oczach. Po tym co przeszła w końcu zaufała Maxowi na tyle by mógł się do niej zbliżyć. Nie chciał łamać jej serca, bo wiedział jak to wyglądało z Avą. Teraz jeszcze sprawa spłaconego długu, ale czy McCarthy tego żałował? Ależ skąd. Obie dziewczyny są bardzo ważne dla niego i zrobi wszystko by były szczęśliwe, dlatego zrobił to co zrobił.
Dzisiaj zaproponował Morrow by wybrali się do stadniny, w której to mieszkał jego przyjaciel. Brał pod uwagę fakt, że dziewczyna może się wystraszyć dość potężnych rozmiarów czarnego ogiera. Shadow u prawie każdego człowieka wzbudzał pewnego rodzaju respekt, ale nie był groźniejszy od szczeniaka. Naprawdę! Max miał wrażenie, że ma wielkiego psa. Koń jest łagodnym olbrzymem przyzwyczajonym do ludzi. Miał nadzieje, że Trinity się nie wystraszy. Pod jej domem pojawił się o umówionej porze i od razu pojechali do stadniny. Zaparkował auto.
- Tędy. - powiedział i gdy jego głos poniósł się po stadninie z jednego z boksów zaczęło dochodzić ich głośne rżenie. Max się uśmiechnął i wziął dziewczynę za rękę i poprowadził w stronę boksu, w którym znajdował się jego czarny koń fryzyjski. Oczywiście nie zaciągnął jej pod boks by się nie wystraszyła, gdy czarny ogier wystawił swój łeb i rżał. - Hej, bestio. - przywitał się ze śmiechem, gdy koń swoim wielkim łbem zaczął się o niego ocierać. - To jest właśnie mój Shadow. - powiedział z uśmiechem, a koń jak by na powitanie zarżał. Jak mówiłam, wielki pies.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

016

Od urodzin miała mętlik w głowie. Nie wiedziała co myśleć o jej relacji z Maxem. Oczywiście wciąż był jej przyjacielem, to się nic nie zmieniło, ale w trakcie tego wieczoru powiedziała mu, że go lubi, a on jej nie powiedział nic ... Zastanawiała się dlaczego, ale potem pomyślała, że może jednak on nie odwzajemnia jej uczuć. Mineły prawie dwa miesiące, ale nie poruszyli tego tematu. Już naprawdę zaczynała wierzyć, w to, że jest dla niego tylko przyjaciółką. Niczym więcej, a pocałunek i ich wspólna noc nic dla niego nie znaczyła. Było jej przykro, ale nie chciała go stracić. Był dla niej ważny i to bardzo. Jak już wcześniej powiedziała: lepiej cierpieć z powodu nieodwzajemnionej miłości, niż straty najlepszego przyjaciela.
Zgodziła się pojechać z nim do stadniny bo obiecała mu to już dużo wcześniej. Ostatnio nie czuła się najlepiej, ale sądziła, że to przez ostatnio zjedzony obiad na szkolnej stołówce. Przed jego przyjazdem wypiła nieco zielonej herbaty i poczuła się lepiej. Ubrała na siebie sweter, długie spodnie i botki. Czekała na Max'a pod kamienicą. Przywitała się z nim buziakiem i w drodze do stadniny zapytała, jak się czuje. Ostatnio bardzo szybko się męczył, chudł i był blady. Za każdym razem, gdy się go pytała, co mu jest twierdził, że jest przeziębiony. Za pierwszym razem, może i mu uwierzyła. Ale jego kolejne te same tłumaczenia zaczynały być dziwne i czuła, że nie do końca jest z nią szczery. To było dziwne, bo zawsze wszystko sobie mówili, a teraz nagle między nimi zaczynały pojawiać się tajemnice. Martwiła się o niego.
Grzecznie ruszyła za nim chwytając mocno jego dłoń. Nie bała się koni. Ogólnie bała się tylko pająków. Koń był ogromny i nie musiała podchodzić bliżej, żeby to stwierdzić.
- Jest piękny. - Na początku stała nieco oddalona od niego, ale gdy Max głaskał go po głowie, zbliżyła się do nich. - Długo już go masz?- Jeszcze nie ośmieliła się go dotknąć. Pomyślała, że może będzie lepiej, żeby zwierzę oswoiło się z faktem, że ktoś obcy się do niego zbliża.

Maximilian McCarthy

[Maximilian McCarthy]

001.
Max w stu procentach czuł to samo co Trinity, ale z wiadomych przyczyn bał się jej to powiedzieć. Nie wiedział co tak dokładnie będzie się z nim działo w najbliższym czasie. Jest naprawdę poważnie chory i jeszcze jej o tym nie powiedział, tylko jego siostra o tym wiedziała, ale przed nią mało co się mogło ukryć, więc od razu oznaczył lekkie zmiany w fizycznym wyglądzie swojego młodszego brata, więc powiedział jej prawdę. Rodzice również nie wiedzieli co się dzieje w życiu młodszej latorośli. Nie chciał ich okłamywać, ale te słowa mu nie chciały mu przejść przez gardło. Jest to mega trudne i sam nie wiedział jak ma to dokładnie rozegrać.
Zdawał sobie sprawę z tego, że swoim zachowaniem, a właściwie to milczeniem nie zrobił niczego dobrego, zranił ją, ale wiedział, że musi jej najpierw powiedzieć co mu tak naprawdę jest. Nie chce jej skazywać na coś takiego w związku, który się dopiero zaczyna, bo co on jej może zagwarantować? Sam nie wie jaka będzie jego przyszłość, a chciałby Morrow była w stu procentach szczęśliwa. Impas totalny.
- Kilka dobrych lat już na pewno. - uśmiechając się do dziewczyny nadal głaskając jego lśniąca czarną sierść, którą uwielbiał. Oczywiście konisko od razu zaczęło go wąchać po kieszeni, bo wiedział, że jego pan coś dla niego ma. Max wyjął z kieszeni suszone jabłka, które sam zrobił. Podał na płaskiej dłoni kilka krążków owocu. - Podaj mu rękę w ten sam sposób, bo musi cię powąchać. - zaproponował, bo nie chciał jej do niczego zmuszać. Koń jest wielki i nie każdy od razu się na to decyduje.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Miała tak wiele pytań i naprawdę z trudem powstrzymała się od zadania ich wszystkich. Znali się tak długo i nagle ich relacja zaczęła się zmieniać. Miała problem z zaufaniem, po prostu nie potrafiła związać się z kimś innym. Po tym co zrobił jej były ostrożnie podchodziła do relacji z mężczyznami. Znała Max'a, wiedziała jak dobrze traktuje kobiety, ale … jednak był mężczyzną, a ona wbiła sobie do głowy, że każdy jest taki sam. O tym również musiała mu powiedzieć, tylko bała się jego reakcji. Nikt nie chciał słyszeć : Hej, słuchaj lubię Cię, ale i tak mnie zdradzisz, bo każdy mężczyzna w końcu zdradza. Musiała być z nim w końcu szczera. Dzisiaj była idealna okazja, żeby o tym porozmawiać, byli sami i nawet jeśli się pokłócą to nikt nie usłyszy ich podniesionych głosów.
Uśmiechnęła się delikatnie, obserwując jak karmi konia, musiała przyznać, że to był uroczy widok. Zachęcił ją, żeby wyciągnęła dłoń i dała możliwość Shadow poznać swój zapach. Wzięła głęboki wdech i zrobiła dwa kroki w przód. Stanęła obok przyjaciela i wyciągnęła drżącą dłoń.
– Nie będę ukrywać… trochę się boję. – Przyznała szczerze zerkając na zwierzę, była gotowa w każdej chwili uciec od niego na drugi koniec stajni. Koń przestał interesować się tym, co miał dla niego Max. Przekręciła głowę i musnął jej dłoń, zaśmiała się bo dotyk ja załaskotał. – Nigdy nie sądziłam, że masz konia… bardziej stawiałbym na psa. – mruknęła, patrząc na niego brązowymi oczami. Nigdy nie chwalił się tym, że ma konia i teraz już wiedziała, gdzie znikał na kilka godzin w tygodni. Był z Shadow. Koń niezbyt długo był zainteresowany nią, dość szybko wrócił do swojego pana.
– Max… czy możemy porozmawiać o tym co… co wydarzyło się w moje urodziny? – Zjadła ją stres i nie tylko głos zdradzał kłębiące się w niej emocje, ale również drżała, zdecydowanie nie z zimna. Opuściła rękę i zrobiła krok w tył.
Czy dla niego to też coś znaczyło? Czy mówiąc, że coś do niej czuje mówił szczerze? Zagryzła policzek od środka czekając na jego odpowiedź.

Maximilian McCarthy

[Maximilian McCarthy]

Maximilian zadawał sobie sprawę z tego, że miał pewnego rodzaju reputacje, która totalnie nie oddaje tego jaki jest naprawdę. Lubił flirtować i rozmawiać z kobietami, ponieważ taki już jest, a nie, że potrzebuje seksu by oddychać, bez przesady, jednak to, że jest przystojnym nauczycielem i modelem nie pomaga, bo z góry jest posądzany o najgorsze rzeczy. Kiedyś nawet usłyszał, że brał udział w orgii na planie reklamy. Na początku to był w takim szoku, że nawet tego nie był w stanie skomentować, bo jak można wygadywać o kimś takie pierdoły, chociaż powinien to nazwać jeszcze gorzej, ale wiadomo o co chodzi. Bardzo szybko udało mu się znaleźć źródło tej okropnej plotki, którym okazał się jeden z członków zespołu, a właściwie wtedy już były, ponieważ chciał się zemścić, ale nie wyszło, na szczęście.
- Jest spokojny. - zapewnił, ponieważ jego wieloletni przyjaciel jest ciekawskim, ale spokojnym stworzeniem, choć jego rozmiary pewnie temu przeczą, ale Max go zna na tyle, że może to powiedzieć z całą pewnością. Co prawda mówi się, że zwierzęciu nie ufa się bezgranicznie, bo może być różnie, ale McCarthy nigdy się nie zawiódł na tym wielkim kucu. Nawet małe dzieciaki na nim jeździły. - To bardzo ciekawskie stworzenie, ale nic ci nie zrobi. - pogłaskał konia po raz kolejny po szui, ponieważ ten zaczął skubać koszulkę swojego przyjaciela i to właśnie oznaczało potrzebę pieszczoty. - Wiem. - westchnął ciężko, ponieważ spodziewał się tego. - Tylko nie wiem co mam ci powiedzieć. W pewnym sensie się boję. - powiedział spoglądają na nią swoimi błyszczącymi oczyma.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Ludzie bywają okrutni i nie rozumie, jak można opowiadać o kimś takie okropne rzeczy, ale sama ostatnio doświadczyła okropnych rzeczy… Chociaż sprawa z jej byłym była już prawie zakończona, nie przestała się bać o przyszłość. Od kilku tygodni nie była jej pewna i wciąż łapie sie na tym, że nim zaśnie co najmniej 4 razy sprawdza, czy dobrze zamknęła drzwi i okna. Nie mówiła już o tym nikomu, bo nie chciała nikogo martwić. Najważniejsze, że nie dostaje już żadnych pogróżek i można powiedzieć, że policja uwolniła ją z tego koszmaru. Oczywiście wszystko dzięki Maxowi, który namówił ją, żeby odezwała się do kuzyna i o wszystkim opowiedziała. Miała u niego dług wdzięczności.
Skoro dała sobie radę z byłym to i z koniem sobie poradzi, ale najpierw chciała porozmawiać o nich co będzie dalej. Spuściła głowę słysząc jego słowa.
– Ja też się boję, ale … dla mnie to coś naprawdę znaczyło… Opowiedziałam Ci przez co przechodzę, ale ufam Ci… Chciałabym czegoś więcej niż tylko przyjaźni… – Biorąc głęboki wdech uniosła głowę od razu napotykając jego spojrzenie. Jego oczy dziwnie błyszczały i nie wiedziała, jak to zinterpretować. – Oczywiście zrozumiem jeśli się boisz i chcesz pozostać na relacji czysto przyjacielskiej…. – Odwróciła na chwilę wzrok mrugając szybko. Musiała ukryć przed nim łzy. – Naprawdę zrozumiem…. – To było kłamstwo, bo doskonale wiedziała, że nie pozbiera się po tym jeśli Max jej powie, że nic do niej nie czuje. Jej serce było roztrzaskane, ale on je poskładał. On ja rozumiał, rozśmieszał i był przy niej w każdej sytuacji. Ufała mu i chciała z nim być, może śmiało powiedzieć, że powoli się w nim zakochiwała.

Maximilian McCarthy

[Maximilian McCarthy]

Maximilian nie rozumiał po jaką cholerę ludzie rozgadują takie bzdury, ale jak się nie ma swojego życia to trzeba zając się cudzym, prawda? Nauczyciel nie jest złośliwym człowiekiem, nigdy nie było, ponieważ nie widzi w tym żadnego sensu. Takie rzeczy do człowieka zawsze wracają, więc lepiej być dla drugiego człowieka dobrym i życzliwym. Taką właśnie zasadę wyznaję McCarthy. Lubi ludzi, ale jak każdy człowiek ma swoje granice, które bardzo rzadko da się przekroczyć, jednak wszystko do czasu.
Naprawdę cieszył się z tego, że Trinity miała spokój ze swoim psychicznym byłym. Dobrą robotę zrobił tutaj jej kuzyn, który był policjantem. W sumie trochę szkoda, że wyjechał jakiś czas temu z Hope Valley ze swoim synkiem, ale cóż. Każdy układa sobie swoje życie jak chce i nikt nie ma prawda tego komentować. Życie Maxa od zawsze toczy się w tym małym miasteczku.
- Myślisz, że dla mnie to nie było ważne? - zapytał marszcząc naprawdę mocno brwi jednocześnie zaskoczony. To nie miało nic z tym wspólnego, on się bał, że dziewczyna będzie cierpieć widząc go podczas choroby, która jak na razie nie daje takich znaków. - Zależy mi na tobie, Trin. - powiedział i podszedł do niej i po prostu przytulił do swojej klatki piersiowej. Nie chciałby była przez niego smutna. - Ja po prostu trochę się zakręciłem, wiesz? - było to pytanie, ale on stwierdził tylko fakt. Naprawdę nie ogarniał ostatnimi czasy swojego życia, ale to nie była wina Morrow tylko tego co na niego spadało w ostatnim czasie, jednak nie może pozwolić by to raniło najbliższa mu osobę.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Znała Maxa bardzo długo i wiedziała, że on jest zawsze miły i życzliwy dla każdego. Nie słyszała nawet, żeby kiedykolwiek zdenerwował i krzyknął na swoich uczniów. Pewnie plotki o nim musiało go nieco dotknąć, ale pewnie nie na długo. Tri sądziła, że mężczyźni lepiej znoszą krytykę i plotki, byli stworzeni z grubszej skorupy. Kobiety są delikatniejsze, wszystko biorą do siebie i rzadko kiedy wybaczają. Morrow wiedziała, że nigdy nie wybaczy żadnej zdrady, kłamstwa czy manipulowania nią. Dla niej takie postępowanie było niewybaczalne i jeśli Ian myślał, że kiedykolwiek jej to wybaczy, to był w błędzie.
Jej również było przykre, że Than wyjechał, ale wiedziała, że wyjazd dobrze zrobi zarówno jemu, jak i synkowi. Oczywiście utrzymywała z nimi kontakt i wciąż nie wiedziała, jak mu się odwdzięczyć za to co dla niej zrobił. Dzięki niemu Ian miał zakaz zbliżania się do niej i mogła czuć się bezpiecznie. Cóż, miejmy nadzieję, że ten psychol sobie odpuścił.
– Nie… ja… – Język jej plątał. Bała się, że czymś go uraziła. Nie chciała tego, chciała tylko, żeby wiedział co myśli i czuje.
Serce zabiło jej mocniej, gdy powiedział, że mu zależy. W oczach pojawiły się łzy i nawet nie zdawał sobie sprawy, jak wielką poczuła ulgę. – Mi na Tobie również zależy, ale nie zamierzam Cię do niczego zmuszać. Jeśli chcesz zwolnić, zrobimy to. Jeśli dasz mi szansę, będę najszczęśliwszą kobietą na ziemi. – Powiedziała obejmując go w pasie i przytulając się do niego najmocniej, jak potrafiła. Nie wiedziała nic o jego chorobie, bo przypomnę, że ona wciąż myślała iż Max szykuje się do jakiejś specjalnej sesji. Nawet nie podejrzewała, że jest chory, bo nie skarżył się na żadne dolegliwości.

Maximilian McCarthy

[Maximilian McCarthy]

Czy mężczyźni łatwiej znoszą krytykę? Pewnie w większości przypadków tak jest, ale czy w każdym? Max w pewnym momencie swojego życia stwierdził, że ma w dupie to co ludzie o nim myślą, bo niby dlaczego ma się tym przejmować? Robi to co kocha, nie ważne czy chodzi o bycie nauczycielem i dzielenia się swoją wiedzą czy pozowanie do zdjęć. Uczniowie życzliwie się z niego śmiali, że maja zaszczyt pobierać nauki od znanego modela. Uśmiechał się tylko na te komentarze, ponieważ było mu naprawdę miło, gdyż nie dogryzali mu. Dyrektor również nie robił mu zbytnio problemów przez to co robi, ponieważ robi to w swoim wolnym czasie i nikogo nie chce zgorszyć tym, prawda? Nie robi jakichś nagich zdjęć, gdzie widać wszystko co powinno być ukryte!
Czasem tak się dzieje, że człowiek musi wyjechać by na nowo zacząć swoje życie. Czy Maxowi kiedyś przeszło przez myśl by wyjechać z Hope Valley? Tak, ale to było jakiś czas temu, zanim jego przyjaźń z Trinity zaczęła się przekształcać w coś zupełnie innego. Bardziej romantycznego i poważniejszego. Czy mówił komuś o swoich planach? Pewnie, ze nie, gdyż nie było to nic pewnego, tylko przemyślenia pod wpływem chwili.
- Trinity znasz mnie do tylu lat i doskonale wiesz, że nigdy mnie nie można do niczego zmusić. - uśmiechnął się szeroko, bo tak było. McCarthy to uparty człowiek, który nie da sobie niczego mówić, ani tym bardziej dać się do czegoś zmusić. - Umówimy się na super randki! - zawołał wesoło. Nie spodziewał się w tym momencie, że Morrow dowie się w taki sposób o jego chorobie.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Odetchnęła z ulgą widząc, że na jego twarzy pojawia się radość i chyba nawet zauważyła, uczucie w jego oczach. Nie była pewna, czy w tej chwili było takie samo, jak jej, ale zdecydowanie jakieś było! Była przeszczęśliwa z tego powodu i gdyby mogła podskoczyłaby do góry, ale trzymał ją mocno w ramionach, co w sumie też było fajne, bo było jej dobrze, czuła bijące od niego ciepło. Jeszcze kilka tygodni temu nie pozwoliłaby nikomu się do siebie zbliżyć, a teraz stała przy nim i czuła się … szczęśliwa. Miała też wrażenie, że ktoś zdejmuje z jej barków ogromny ciężar. Uśmiechnęła się biorąc głęboki wdech. Pochyliła głowę opierając ją o jego szeroką klatkę piersiową. Nie potrafiłą opis tego, jak się właśnie czuła. Chwilę później parsknęła śmiechem słysząc jego słowa.
– Czy mam to traktować, jako zaproszenie na naszą pierwszą randkę? – Uniosłą głowę spogladając na twarz przyjaciela. – Bo jeśli tak… to chyba znasz moją odpowiedź… – Jej uśmiech się powiększył. Chciała, żeby zauważył, jak bardzo cieszy się z tego, że w końcu wszystko sobie wyjaśnili. Nie chodziło tylko o to co wydarzyło się u niego w domu na urodziny, ale też o ich przyjaźń, bo była bardzo ważna. Może nie myślała poważnie o przeprowadzce gdy Ian zaczął ją dręczyć, ale wiedziała, że sama sobie nie poradzi, dlatego wszystko wyznała Maxowi.
– Chciałam Ci też powiedzieć, że sprawa z Ianem jest załatwiona i oficjalnie otrzymał zakaz zbliżania. – To było dla niej bardzo ważne i kładła na to bardzo duży nacisk

Maximilian McCarthy

[Maximilian McCarthy]

Maximilian bardzo się cieszył, ze sobie to wszystko wyjaśnili, ale w jego sercu i umyśle cały czas pojawiały się wątpliwości i strach, który sączył się niczym trucizna. Chciał z nią stworzyć coś fajnego i w tym momencie miał wyrzuty sumienia, że nie potrafi, przez te cholerne trucizny powiedzieć jej prawdy o tym co tak naprawdę się dzieje w jego życiu, ale w tym momencie jest szczęśliwy. Poczuł jak coś wskoczyło na swoje miejsce. Tak właśnie powinno być. Czy to coś złego, ze w tym wieku chce ułożyć sobie życie i wieść jest spokojnie? Co prawda, nie jest jakimś starym kawalerem, ale z reguły ludzie w jego wieku myślą o czymś takim, no powinni i dlatego on to robi, jednak co chwile życie weryfikuje jego plany i czuje się jak by dostał szmatą w pysk z tekstem „nic z tego, McCarthy”. W Takich momentach ogarnia go wściekłość, a zdenerwowany Maximilian to naprawdę bardzo rzadki widok, gdyż ten człowiek ma pokłady cierpliwości za dwóch. Ostatnio rozwalił swój stolik do kawy i szybko musiał pojechać po nowy. Nic specjalnego, ale pomogło z nerwami.
- Oh mała, zaproszę cię tak jak bóg przykazał, nie w taki sposób. - puścił do niej oczko z szerokim uśmiechem i naprawdę tak uważał. Nauczyciel również uwielbiał robić niespodzianki. Przykładem jest kupno psa na prezent. Kupił go tylko dlatego, że wiedział, iż dziewczyna bardzo tego chce, bo wiadomo nie od dzisiaj, że nie daje się zwierzaków na prezent. - Ale widząc twoją gotowość do spotkań ze mną będę cię informował, kiedy to będzie. - zaśmiał się. - Ten zjeb powinien siedzieć w więzieniu, a nie dostać tylko zakaz zbliżania. - rzucił bardzo niskim głosem co w sumie brzmiało jak warczenie.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Na jego miejscu pewnie każdy miałby wątpliwości. To nie była łatwa decyzja, bo jednak był ciężko chory i nikt nie potrafił powiedzieć, czy przeżyje. Przy tego typu chorobach, chyba nawet lekarze nie są pewni. Podają tylko szanse w procentach, bo lekarze też się mylą. Miejmy jednak nadzieję, że wszystko skończy się dobrze.
Roześmiała się szczerze słysząc jego słowa. I to w nim kochała najbardziej, zawsze wiedział, jak ją rozśmieszyć. Przy nim nigdy długo nie potrafiła być smutna. Kupno psa było niespodzianka i nigdy nie sądziła, że mała Daisy da jej tyle radości, tzn., domyślała się, ale nie sądziła, że ta jej aż tyle radości. Głupio się przyznać, ale trochę ją rozpieszcza, ale co się dziwić… Daisy to najsłodszy Shih Tzu jakiego widzieliście!
– Dobrze… To będę czekać. – Powiedziała cicho czując napływającą niecierpliwość, bo szczerze była gotowa jeszcze dzisiaj iść z nim za kolację, do kina, cokolwiek byle tylko być z nim. Zarumieniła się delikatnie, bo zachowuje się, jak nastolatka, która w końcu zwróciła na siebie uwagę chłopaka, do którego wzdycha od dawna.
– Cii … – To był spontan, po prostu stanęła na palcach i złożyła na jego ustach delikatny pocałunek. – Jego już nie ma i nie wróci – W tej chwili nie do końca była pewna, czy bardziej stara się przekonać siebie, czy jego. Ian nie był typem, który szybko odpuszcza, ale chciała zaufać policji i się tym nie przejmować.
Odwróciła głowę patrząc na Shadow. Koń obserwował ich uważnie, spokojnie machając ogonem.
– Skoro już tu jesteśmy, to może… Mogę przejechać się na Shadow? Oczywiście jeśli to nie problem. – Ponownie spojrzała na mężczyznę. Tri nigdy nie jeździła na koniu, a skoro już tu byli i Shadow był taki spokojny, to warto skorzystać z okazji.

Maximilian McCarthy