[Saint Yang]

Saint cholernie się nudził. Nie winił o to Masona, przecież był w pracy i robił to, co do niego należało. Musiał jednak znaleźć sobie jakieś zajęcie, żeby nie zwariować. Dlatego z rana wyrwał Nicholasa z łóżka i zaciągnął go na siłownię, gdzie dał mu niezły wycisk. Potem, by choć na moment uciszyć jego narzekanie, zabrał go na śniadanie, a następnie pozwolił mu wylegiwać się w hotelu, gdzie pewnie znowu rozmawiał ze swoim narzeczonym. Na pewno było mu trudno zostawić go samego, słyszał w końcu od Jaemina, że ta dwójka jest nierozłączna. Zupełnie jak on i Mason, gdy byli młodsi. Wobec tego, że nie miał nic lepszego do roboty, wybrał się na spacer. Nie spodziewał się dostać telefonu od swojego przełożonego i nieco się zdziwił kiedy ten poprosił go by wykonał drobne zadanie, czterdzieści minut od miejsca, gdzie się znajdował, obrzeża Osaki. Westchnął cierpiętniczo. Cholerne CIA, wszędzie go namierzą. Na szczęście choć raz nie wpakowali go na minę, inaczej Mason ukręciłby mu łeb przy samej dupie, bo obiecał mu nie pakować się w żadne kłopoty podczas swojego krótkiego urlopu. Wziął ten telefon za dobry znak, bo ostatnio gdy rozmawiał z wicedyrektorem, dupek był na niego cięty za wmieszanie cywila w sprawy państwowe. Uspokoił go trochę fakt, że ten cywil był jego byłym mężem i obecnym partnerem, więc Saint liczył na to, że znowu mu się upiecze, a jeśli nie, to zagada ich wszystkich na śmierć, jak zawsze. Niestety, swoje zadanie wykonał dosyć szybko, więc znowu się nudził. Kupił sobie kawę i usiadł na ławce pomiędzy jakimiś blokami. Minęło go dwóch chłopców, maksymalnie piętnastoletnich, jeden z nich był wysoki, a drugi bardzo niski. Od razu pomyślał o Jaeminie i już chwilę później połączył się z nim na videocallu.
- Blyat, why aren’t you at home? You know what time it is? Do you wanna die? - zagroził mu, odpalając papierosa. Nie mógł się doczekać jak Mason znowu się popluje, kiedy je od niego wyczuje. - You want me to come over and beat your skinny ass?

Jaemin Cullen

[Jaemin Cullen]

Odkąd wczoraj zobaczył zdjęcie jego męża, nie mógł pozbierać swoich własnym myśli. Dlaczego chłopak schudł aż tak bardzo i pod jego oczami kryły się cienie? Przecież mówił mu, że o siebie dba że je systematycznie.
Był wściekły i wiedział, że jeżeli tę wściekłość przeniósłby na hubby to nie wyniknęłoby z tego nic dobrego oprócz kłótni, a ta była ostatnim czego chciał Jaemin. Dlatego nie zwlekał by napisać do Sainta, który był takowym źródłem jego informacji na temat Lexa, chociaż i tak nie mówił mu dużo i na pewno nie mówił mu wszystkiego, to jednak na tyle by Jaemin zaczął martwić się o Lexa jeszcze bardziej.
Trochę uspokoił go tym słowami, że to przez to że tak dużo podróżują i nie mieli czasu na jedzenie, ale potem z ciekawości wyszukał jakieś zdjęcia Masona i chłopak wyglądał całkowicie normalnie. Nie kupował tej całej bajeczki z podróżowaniem.
Te myśli chodziły mu również dzisiaj przez co ze stresu znów opróżnił swój żołądek po wszystkim co zdołał dzisiaj wcisnąć do ust. Na swoim przykładzie mógł wnioskować, że Lex czymś się martwił i musiało być naprawdę ciężko skoro gubił kilogramy. Jaemin bał się co zastanie po jego powrocie do domu, cholernie się bał.
— Peach, come on baby. What’s wrong? — Kucając przy najmniejszym szczeniaku ze wszystkich, pogłaskał go lekko za uchem i biorąc go na ręce z trudem podniósł się do pozycji stojącej. Od tego wszystkiego organizm, jak i jego ciało trochę osłabiły i często z trudem podnosił się nawet z łóżka. Nie mówił jednak o tym nikomu bo wtedy nie pozwoliliby mu wychodzić z domu, a wtedy oszalałby przez myśli. Dlatego udawał, że wszystko jest w porządku, zalewając się łzami dopiero kiedy nikt nie patrzył.
Słysząc dźwięk wiadomości, wyciągnął z kieszeni telefon, a widząc na ekranie wiadomość od Sainta zmarszczył brwi. Przyjaciel tak się nie zachowywał, a wiedząc że ten nie miał zbyt bezpiecznie w życiu, gula podeszła mu do gardła. Obawiał się, że ktoś mógł go porwać, cokolwiek i teraz pisać z jego telefonu. Pozostał podejrzliwy nawet wtedy gdy chłopak oznajmił, że będzie do niego dzwonił i wzdrygając się na dźwięk dzwonka z wahaniem odebrał, oddychając z ulgą dopiero gdy zobaczył na ekranie tą durną twarz. — Shut up, who’s going to kill me? You? I’m out with dogs, they needed to pee. I thought someone fucking kidnapped you or something, thank god you’re fine. — Mruknął po chwili przewracając oczami i poprawiając peach, którego trzymał na rękach. — My ass is fine not skinny, thank you very much. What happened you little shit? Mason’s going to kill you if he finds out you’re smoking again. Is that coffee? Where’s mine? You’re calling me unprepared? — Prychnął, spoglądając na psa, który ułożył wygodnie głowę w zagłębieniu szyi Jaemina. Uśmiechając się na ten widok, cmoknął go lekko.
Saint Yang

[Saint Yang]

- Why the fuck would a kidnapper ask ya whatcha doin’? They’d be like oh nooo you’re busy, we’re so sorry, call us back whenever you have time, bye - rzucił prześmiewczo, udając głos nastolatki. Jaemin chyba nigdy nie widział żadnych filmów akcji. - Good to know you care about me, cute. Is that peach on your hands? He okay? - polubił tego małego psiaka, który był chyba najbardziej nieśmiałym jakiego do tej pory widział. Saint od zawsze miał soft spot dla zwierząt, ale ojciec nigdy nie pozwalał mu trzymać ich w domu. Dopiero dwa lata temu przygarnął kota jednego ze swoich ulubionych psycholi. Zawsze kiedy go odwiedzał miał ochotę rozszarpać mu gardło, ale jako ich były doradca, robił to nadal zza krat, a tak się składało, że chciał rozmawiać tylko z Saintem. Ponoć po jego odejściu z FBI był obrażony i odmawiał pomocy. - Whatever you say. Why? Nothing happened, I’m just bored so I called - wzruszył ramionami, zaciągając się papierosem. - Yeah like he didn’t smoke himself, this fucking hypocrite I swear… Sometimes I just want to grab him and slap him in the face so bad but then I remember that I love him and… Nah, I actually still want to slap him - mruknął, wypuszczając dym z ust. Kochał go nad życie i rozumiał, że martwił się o jego zdrowie, ale jeśli znowu połamie mu wszystkie papierosy, to w końcu go kopnie. - It’s time to sleep boy, not to drink coffee - wywrócił oczami. Na moment zniknął z kamerki, bo odczytywał wiadomości od Masona i cicho prychnął. - Do I read fanfictions? What the fuck dude, I’m not in high school anymore… - mruczał pod nosem. - Oh… Ayyy Jaemin! - i właśnie dlatego nigdy nie powinno dojść do sytuacji, w której Saint Yang byłby znudzony. Najgorsze, absolutnie najgorsze pomysły wpadały mu wtedy do głowy. - You read those fanfictions about your Koreans, don't ya? Drop me some website. I need to find something on Mason, he’s gonna be soooo fucking embarassed - na jego twarzy pojawił się złośliwy uśmiech.

Jaemin Cullen

[Jaemin Cullen]

— I don’t know?! Maybe they were trying to lure me you know? Like you know vampire hunters using baits to catch them? What if you’re being manipulated right now? — Spojrzał na niego podejrzliwie, unosząc brew. Już on ostatnio czytał swojego fika o podobnej sytuacji i nie da się wkręcić w nic takiego.
Chyba przez to, że tyle nie widział hubby na oczy zaczynał już wariować. Jeszcze miesiąc a będą musieli zamknąć go w psychiatryku. — The fuck is that voice bitch. It wasn’t like that in Taken movie? With Liam Neeson, did you see it? — Skinął głową, odwracając kamerę odrobinę w prawo i sam uśmiechnął się na widok śpiącego szczeniaka. — Of course I do, shut up. It is!! Oh he’s perfect, sleeping now. I love him so much, I would give him everything. — Jeszcze raz pocałował psisko, nim powrócił do kamerki. — Why are you bored you uglie? Where’s your bestie lol? — Zaśmiał się przewracając oczami. — We all are tho. Ahhh, i wish to be like this. I wanna slap my hubby to for leaving but then I bet ones he comes back I’ll run like a weak bitch to him. — Jęknął niezadowolony, marszcząc nos. — You know it’s hard for me to sleep. Besides I need to keep up with hubby updates, time zone is trash. Hey you did you pee on my leg oh my god puppyyy! He just peed on my leg — Zapłakał żałośnie a potem spojrzał na ekran na którym wcale nie było chłopaka, ale coś tam sobie mamrotał pod nosem. — What are you mumbling to yourself? Oh my god you’re actually kidnapped, hello?! — Nie spodziewał się jednak po chwili znów zobaczyć chłopaka, który zaczął wypytywać go o fiki. — Why do you need it? Don’t tell me you want to read about Mason and Sehun, bitch it will only make you angry. I’m not giving you — okay nevermind i will so you can kick his ass, it’s wattpad and archive of our own. Just don’t read omegaverse, don’t do it to your— or actually do it please. — Zaśmiał się złośliwie.
Saint Yang

[Saint Yang]

- Are you on drugs? - zapytał, przyglądając mu się uważnie. Musiał bardzo długo nie spać skoro wygadywał takie bzdury. Albo znowu naczytał się czegoś dziwnego, co było równie prawdopodobne. - I don’t think so? I mean, these people can be stupid... I was once kidnapped by some stupid fucker. Like really damn stupid. I worked in the division dealing with drug trafficking and it was my first field task, I’ve been investigating them for months. We got motherfuckers but the one brave bastard wanted to get away and he took me hostage when there was huge fight but he forgot that he was fucking high. And when I say fucking high, I mean fucking high. I convinced him that he must’ve been hungry and told him that I knew the best pizza place in the whole LA. And this stupid motherfucker called the FBI and told them exactly where we were and was arguing that he wanted fucking sweet sauce for his pizza - rozbawiony pokręcił głową przypominając sobie ten dzień. Chyba najlepszy w jego karierze. - He’s sweet. Better not wake him up - uśmiechnął się odrobinę na widok śpiącego psa. Upił łyk kawy, obserwując przez moment mijające go dzieciaki. No tak, weekend. - My bestie’s working. This bitch, he should’ve told them that he’s busy with me - westchnął cierpiętniczo. Przyjeżdżając tu liczył się z tym, że będą mieć dla siebie niewiele czasu, dlatego przy Masonie nawet na to nie narzekał, jedynie w żartach, kiedy chciał mu dogryźć. - Cause you’re a pussy. I need to give you some lessons on how to make man your bitch. He should be loyal, he should apologize for breathing every 3 minutes and he should be grateful that you want to use his credit card and not someone else’s… Just joking lol. But you can’t behave like this. I know you love him but he must know the borders - Jaemin zdecydowanie był zbyt miękki. - Don’t even start with the time zones. I’m good at math, like really fucking good but sometimes adding two plus two gives me a headache - mruknął, zaciągając się papierosem. Uniósł brwi słysząc ten żałosny głos. - What the fuck? Pee on him too. Does he have Niagra in his small pee-pee or what? - na miejscu Cullena pewnie by tak zrobił. - No, fuck them. Thanks, I just want something very embarassing and cringy to annoy Mason… - od razu odpalił przeglądarkę by zrobić research. - What is this omegaverse? Jesus, I haven’t read fanfiction since high school. I feel so old - jęknął niezadowolony.

Jaemin Cullen

[Jaemin Cullen]

— Yeah, I’m so drugged. — Przybliżył oko do kamerki, śmiejąc się pod nosem. — Can you see it? — Odsunął się od razu, posyłając mu rozbawione spojrzenie, a kiedy chłopak zaczął opowiadać historię nie mógł powstrzymać się od głośnego chichotu przez który peach poderwał się do góry. Jaemin rzucił mu przepraszające spojrzenie, lekko go kołysząc by znów poszedł smacznie spać. — No way people can be that dense. What an idiot, for real. Can I go with you once? I want to convince someone I’m pregnant male giving birth and they have to help me. — Uśmiechnął się szeroko. — No but jokes aside... thank god he was high actually. It could’ve been much worse if he wasn’t? — Mruknął, krzywiąc się. — Too late, it’s your fault you’ve made me laugh bitch. — Westchnął, patrząc jak chłopak pił kawę. On sam również chciałby się jej napić, ale nic w okolicy nie było już czynne zważywszy która była godzina, a w domu czujne oko Valentine wyczułoby jego plan zanim jeszcze przekroczyłby próg kuchni. — Calling his own boyfriend a bitch. You’re so bad. — Zaśmiał się cicho na słowa chłopaka, tym razem już uważając by nie obudzić peach. — I’m not a pussy, he’s just a great husband and don’t even start with the he left cause I know but even with this I can’t be mad at him nor scold him cause I love him so much like really, really much. But I really miss him. — Zamrugał kilkakrotnie powiekami, uśmiechając się lekko do chłopaka. — That’s why we have calculators, fuck math. I swear fuck math I hated it so much when I was younger. Disgustang. — Zmarszczył nos, patrząc na mokrą nogę. Będzie musiał pamiętać by wziąć w domu drugi prysznic. — Hey! Don’t disrespect my son like that, he got a big peepee. But yeah i don’t know he loves to pee honestly and he’s drinking so much water too, maybe that’s why? It’s funny cause he’s running and peeing and then his twin brother is sliding on it and falling. — Zaśmiał się. — No, don’t do it to yourself. You’re going to die from cringing too much. Lmao, you know alphas betas and omegas. Big dicks with knots, heats, breeding, ruts. Mpregs. — Wyszczerzył się widząc minę chłopaka. Nie mógł powstrzymać się przed zrobieniem screenshota. Będzie miał go czym szantażować.
Saint Yang

[Saint Yang]

- Eww, get the fuck out of my view, you psycho. You’re too close - skrzywił się, odsuwając od siebie telefon. Cieszył się, że Jaeminowi dopisywał humor. Obserwował jak niuniał tego biednego pieska, który obudził się przez chichot chłopaka. Zupełnie jakby był bobasem. Jaeminowi zdecydowanie poprzestawiało się w głowie od tej samotności. - Oh, they can, believe me. I have many such stories. Well… that time, yes. I was really lucky. But I somehow always am. Maybe because I don’t care that much? - wzruszył ramionami. Kiedy stracił Masona, razem z nim stracił wszystko. Od tego czasu było mu obojętne co się z nim stanie i nigdy nie wahał się ryzykować swojego życia w sytuacjach, w których innych paraliżował strach. Teraz oczywiście był ostrożniejszy, no i nauczył się też realnie oceniać ryzyko odkąd miał pod sobą zespół, co przydawało mu się obecnie, gdy często pracował sam. - Sorry for being so funny - wywrócił oczami, mówiąc nieco ciszej, by przypadkiem nie obudzić psa. - Stop making me a villain. He’s calling me like that too - chyba nigdy nie mieli oporów przed mówieniem sobie czegokolwiek, może dlatego zawsze tak dobrze im się układało. No, nie licząc tego co kosztowało ich dziesięć lat związku. A pomyśleć, że mogliby być już tak długo małżeństwem. - I’m not. I told you I was joking. I don’t know him much, actually I’ve only got to know him a little now and he seems to be a decent guy. You know what he asked me first when he saw me? Does Jaemin eat and sleep enough? He cares about you more than he cares about himself. So I understand your loyalty. I may insult Mason and make fun of him all the time but the truth is, I’d forgive him everything at instant and I’d die for him without any second thought, he wouldn’t even have to ask. So yeah, you’re a pussy but so am I. The difference is, Lex knows it and Mason doesn’t - zaśmiał się cicho. Nie chciał, żeby Jaemin się smucił. I tak było mu już wyjątkowo ciężko bez podobnych rozmów od serca. - Really? It was my favorite together with physics. Maybe that’s why I hack people and you only report them - puścił mu oko. Co do jednego się zgadzał, bez kalkulatorów wszyscy mieliby przejebane. - Yeah a big peepee and a lot of enthusiasm. The other one looks like a damn melon with his big belly. You should call them watermelon cause one pees like crazy and the other looks like a ball - czekał tylko aż Cullen zacznie się awanturować jak te wszystkie mamuśki. Dobrze, że miał te szczeniaki. Przynajmniej tyle radości w życiu. Zmarszczył czoło zastanawiając się, czy Jaemin faktycznie czegoś nie brał. - Oh, fuck you. You’re telling me people really write something like that? And just when I thought I’d seen everything already… - ciekawość jednak wzięła górę, więc kolejne piętnaście minut spędził na czytaniu Jaeminowi na głos jakiegoś wyjątkowo żenującego fanfiction, którego fragmenty wysyłał też Masonowi. Jednak wkrótce musiał się zbierać, by spotkać się z chłopakiem, więc nakrzyczał na Jaemina by poszedł wreszcie do domu, bo inaczej złoży donos do jego męża. Najwyraźniej poskutkowało.

[zakończone]

Jaemin Cullen