[Finley Lyons]

Finley generalnie była fanką jesieni, ale musiała przyznać, że na Florydzie wyglądała zupełnie inaczej, niż w okolicach Seattle, w których się wychowała. Tam już dawno okolice byłyby zalane zimnym deszczem, wszędzie byłoby pełno błota, a do tego większość liści by już pospadała z drzew. Przynajmniej z tych liściastych, jak wiadomo w tamtych rejonach jest dość sporo iglastych już, a te nie zawsze łysieją z okazji pory roku. A tutaj? Palmy i ludzie, którzy wciąż się opalali na plaży. To było niesamowite. I niby okej, kiedy studiowała na Stanford i mieszkała z Haydenem w Kalifornii to też niby był podobny klimat, ale i tak zawsze się dziwnie czuła, kiedy jej umysł podpowiadał, że czas na grube swetry, a pogoda na to, że wcale nie. A z drugiej strony, to miało swoje plusy, nie musiała wymieniać całej garderoby na ciążową, nie musiała się też bać, że poślizgnie się na lodzie w zimie, a to właśnie wtedy wypadają ostatnie miesiące jej ciąży. Teraz była w szóstym miesiącu i coraz bardziej starała się nie myśleć o samym porodzie, dlatego bardzo chętnie korzystała ze wszystkich okazji do rozpraszania się. Jak na przykład spotykając nowe osoby i poznając nowych ludzi. Fionę poznała już kilka miesięcy temu, ale wciąż chętnie się z nią widywała, a przy okazji poznawała jej znajomych i starała się jakoś poszerzać społeczne kółko. Trochę się obawiała, że dla większości jej brzuch może być problemem, bo jednak no, w jej wieku to się powinno imprezować i dobrze bawić, a nie mieć dziecko w drodze.... i sama pewnie też by się na ich miejscu, widząc ciężarną obawiała, że zaraz zostaną wpakowani w opiekę nad dzieckiem i rozmowy o zawartościach pieluchy. I tak sobie rozmyślała o tym, nie mogąc spać, bo ten mały koleszka w jej brzucho coraz więcej się wiercił i coraz mocniej kopał, więc w końcu wstała z łóżka i po cichu przeszła do kuchni, żeby sobie zjeść lody. I ledwo je otworzyła, a jej telefon zaczął wibrować, więc zmrużyła lekko oczy i odebrała - Halo? Mam nadzieję, że to nie jakaś firma, która wciska ludziom tabletki na odchudzanie - rzuciła, na dzień dobry, z obawą, no ale w tych czasach nigdy nie wiesz! Google przecież wyświetla ci w reklamie spodnie i buty o których pomyślisz chwile wcześniej, więc.... nigdy nie wiesz!

[dylan baker]

dwadzieścia dwa

- Bardzo śmieszne - burknął, kiedy głos w słuchawce, dziwnie niepodobny do głosu Fiony, rzucił tekstem o tabletkach na odchudzanie. - Przecież ci powiedziałem, że z tym odchudzaniem to był żart, piąty rok mi wypominasz - prychnął, nieco bełkotliwie, bo niesamowicie go irytowało, że Fi nieustannie wraca do tego JEDNEGO razu, kiedy rzeczywiście mu się wymsknęło spomiędzy ust, ewidentnie była po prostu dziewczyna przewrażliwiona. - Po prostu wiesz co, zachowujesz się jak gówniara, jeszcze to, co zrobiłaś w pracy? Jakby, jak masz mi coś do powiedzenia, to mi powiedz, a nie - fuknął po raz kolejny, niesamowicie wkurwiony na Cervantes, bo zachowywała się gorzej niż wtedy, kiedy mieli po dwanaście lat i pokłócili się o jakieś urodziny w szkole. Robić mu problem to jedno, wciągać w to innych to drugie, a chyba musiała zrobić coś poważniejszego, skoro jedna z instruktorek ze szkoły surfingu przyszła się Dylanowi poskarżyć, prawda? Przecież bez sensu nikt by nie mącił między nimi, prawda? Przecież ludzie nie porywali się na takie idiotyczne zagrywki, prawda? - Baw się z tą swoją dziecinnością sama - nie chciał chyba słuchać żadnej odpowiedzi ze strony dziewczyny, odsunął więc telefon od ucha i w tym momencie zamglone spojrzenie dojrzało trochę inne literki, niż widziało na początku, bo oto zamiast Fiona na ekranie napisane było Finley.
- O kurwa, przepraszam! - przyłożył znów smartfona do ust, czując, jak jego serce zdecydowanie przyspiesza, bo oto właśnie urządził tyradę dziewczynie, którą widział zaledwie dwa razy w życiu na oczy, a do tego pół czasu poświęcał na analizę ciężaru jej brzucha i tego, czy jakby sam był w ciąży, to byłby bardziej głodny. - Jezuuuuu, pomyłka! - nie wiedział nawet w jaki sposób mógłby się wytłumaczyć, bo oto sam zaczął wyciągać jakieś problemy między sobą a Fi na światło dzienne.

Finley Lyons

[Finley Lyons]

Tak, Fin po chwili zrozumiała, że zna ten głos, ale nie do końca potrafi go dopasować do twarzy. Zmrużyła oczy, ale uznała że to na pewno nie pan z telezakupów. Ale to miłe, że głos nie chciał z nią rozmawiać o bogu!
- Nie żartuje się z kwestii wagi, no sam byś chciał takich rzeczy słuchać? - zapytała, zamiast wyprostować, że nikt przecież z nią o wadze ostatnio nie rozmawiał. No dobra, ludzie mówili że sie zaokrągliła, ale robili to w formie komplementu i cóż… no nie mogła nic na to poradzić, ciąża.
- Hola hola, ja nic nie zrobiłam w pracy i nie zachowuje sie jak gówniara. Czy to jakiś przedhalloweenowy żart? - zapytała, po chwili orientując się, że ktoś tutaj jest na kogoś zły i zdecydowanie nie powinien być zły na nią! Dlatego zmrużyła oczy i gniewnie wbiła łyżkę w lody, a potem jednak ją wyciągnęła i oblizała. To od razu uspokoiło jej zdenerwowanie.
- No ja myślę, że przepraszasz - przytaknęła, marszcząc brwi, a potem…. uznała że nie będzie rzucać w złości telefonem - okej, ale w sumie to kto mówi? - zapytała, zrezygnowana. - I na kogo właściwie chcesz krzyczeć? - dodała, bo no wścibska była! A skoro już dostała zjebkę, chciała wiedzieć dla kogo przeznaczoną. Im więcej detali tym lepiej.

[dylan baker]

- Ale Jezuuuu, co to ma w ogóle do rzeczy, tak? Też mi przecież ciśniesz, że ile razy niby nie powiedzialaś, że będę ulany, albo jak mi się TROSZECZKĘ przytyło, bo nie pływałem przez jakiś czas, to od razu, że ohoho, ale z ciebie spaślak, więc nara, wiesz? - może i dla Finley to, co teraz mówił ani trochę nie trzymało się kupy, ale dla Fiony miało by absolutnie dużo do rozjaśnienia, może i by się z nim w tych kwestiach nie zgodziła, właściwie powinien się od razu połapać, ze coś jest nie tak, kiedy zamiast zacząć wchodzić mu w słowo i suszyć głowę, dziewczyna mówiła w miarę spokojnie i rozsądnie, a ostatnim słowem, jakim określiłby zachowanie Cervantes, to w każdej możliwej sprzeczce i to, które kojarzył ostatnio, było rozsądne. - Nic nie zrobiłaś? - prychnął znów. - Ta jasne, może jeszcze sobie to wszystko sam wymyśliłem, co? No pewnie, zwal wszystko na mnie, bo przecież czemu nie, NIE? - no on nie do końca kojarzył co tam niby Fiona odstawiła, ale ta dziewczyna od niej z pracy COŚ mu powiedziała, więc niech ona się tłumaczy. Fiona, nie tamta dziewczyna.
- Kuuurwa, serio, sorry - jęknął, kręcąc szybko głową, co w połączeniu z procentami nie było specjalnie dobrym pomysłem. - No ten, Dylan, Dylan Baker - westchnął, jakoś tak cichutko się jej przedstawiając. - Bo ten, pomyliłem twój kontakt z Fioną i, no sama wiesz - mruknął, jakby to miało cokolwiek wyjaśniać. - To pewnie ten jeden browar na meczu za dużo, także no przepraszam, że przeszkadzam - w końcu Finley byla bohaterką, jej ostatniej się powinno dostać.

Finley Lyons

[Finley Lyons]

- Co? - powtórzyła za nim zaskoczona, bo to wszystko brzmiało strasznie dziwnie! - Ale co to niby znaczy, ulany? W jakim sensie? - dopytała, bo naprawdę nie rozumiała o co chodzi w tym określeniu. Ze niby się… olewa… co? Za spodnie się coś ulewa? Czy jedzenie się ulewa, bo się dużo je? No tyle pytań, same niewiadome! - I wcale nie jestem spaślakiem, weź się wypchaj chamie i prostaku nieokrzesany - no od razu też odparowała, bo dotarło do niej jakim określeniem ją tutaj nazwał. Tak, totalnie jak się dowie, że chodzi o Fionę, to pomoże mu skopać tyłek! No dobra, nie mogła się w tym stanie bić ale… ale na nim usiądzie ze swoim ciążowym brzuchem i wtedy Dylan już nic nie będzie mógł zrobić ot co! A Fiona będzie bić.
- A żebyś wiedział, że tak, kto się w ogóle tak do kobiety odzywa? Jakim prawem nazywasz kogoś spaślakiem, ty stara amebo - okej, nie do końca wiedziała czemu takie dziwne określenie jej wyszło, ale skoro od jakiegoś czasu uważała na przekleństwa, skoro jej bobas miał już wykształcone uszy, to pewnie wszystko tego wina. I wszystko wina Dylana, któremu nie zamierzała tak szybko wybaczyć.
- Dylan Baker. W takim razie, Dylan Baker, powiedz mi jakim prawem kobiety wokół siebie nazywasz spaślakami, co? - zagrzmiała, obejmując drugą ręką swój brzuch, w którym płód zaczął się wiercić i najwyraźniej razem z matką oburzać. - No sama wiem, co? Do niej też jesteś takim chamem? - zapytała, zszokowana bardzo. A potem zmrużyła oczy - naprawdę myślisz, że to że jesteś pijany w jakikolwiek sposób polepsza Twoją sytuację? - i zapytała, mrużąc oczu. Tak, zaraz będzie mamuśką, musi się uczyć wychowywać facetów wokół siebie! Zwłaszcza że zawsze jest okazja do chlania, zaraz Halloween i co, znowu będzie wymówka do obrażania?

[dylan baker]

- Ale w ogóle czemu mnie tak łapiesz za słówka, jeszcze jakbyś nie wiedziała, co to znaczy ulany - wiadomo, że Fiona wiedziała, w ogóle każdy przecież powinien wiedzieć co to znaczy, no halo, halo, wiadomo, trochę tłuszczyku się zbierało właściwie w każdej części ciała, że niby się nie robiło grube dupsko, ani oponka na brzuchu, ALE JEDNAK, na buźce było widać, no najbardziej intuicyjne określenie na świecie! - Ja chamie i prostaku? JA CHAMIE I PROSTAKU? To ty mnie tak nazwałaś! - ooo nie, wiadomo, że najlepsza była w odwracaniu kota ogonem, ale co to w ogóle za jakieś insynuacje, że to on był winien? No niesłychane! Bezczelna była ta Cervantes! - Zaraz, moment, co? - potrząsnął głową, bo nie rozumiał, czemu dostaje opierdol. Jasne, należało mu się, że zrobił dramę nie tej osobie co trzeba, ALE CO TO ZA PRZEKRĘCANIE JEGO SŁÓW? - To ona mnie tak nazwała, ale co, jest kobietą, więc pewnie może, co? Takie to wasze równouprawnienie, co? - Jezuuu, no niby inna osoba, a jednak pieprzyła dokładnie takie same rzeczy czasami. - To Fi się na mnie obraża i robi sceny, że w pracy przy lekcjach coś na mnie napierdala, jak podsyłam ze sklepu klientów, ostatnio przy surfowaniu też coś dziwnego było, no już serio, nie wszystko jest moją winą! - wina leżała po dwóch stronach, czy sobie to chciała przyznać, czy nie, taka prawda, więc o ile planował się rozłączyć, musiał tu chyba wyjaśnić sytuację Finley, żeby nie było, że jest tym złym i najgorszym.

[Finley Lyons]

Zmarszczyła brwi, przez chwile zastanawiając się nad tym, czy powinna się zagłębiać w znaczenie tego słowa, czy jednak nie. Ale ostatecznie pokręciła powoli głową, uznając że oleje to, póki co. Może kiedyś do tego wróci albo zapyta Haydena. Chociaż z nim każda rozmowa o wadze teraz jest trochę dziwna, bo od razu się boi, że Fin znów czuje się tłusta i stara się mówić to, co myśli że ona chce usłyszeć. A w tym pytaniu nie chodziło przecież o nią.
- Tak, właśnie ty. Bo właśnie się tak zachowałeś! - podsumowała, bo halo, no zachował się tak? No zachował. Poza tym Fin nie zamierzała się tłumaczyć, zamierzała za to coś wytłumaczyć jemu!
- Właśnie użyłeś tego słowa w rozmowie ze mną. I wiesz co? Tak, ma prawo, bo jest kobietą. Może gdybyś trochę postarał się dorosnąć, a nie zachowywał się jak jakiś niedojrzały gnojek to byś to zauważył! Wiesz w ogóle jak ciężko jest być kobietą? Co chwile cię oceniają, czy Twoje ciało jest wystarczająco fit, czy jest wystarczająco sexy, czy jest dobre na plaże, bo wiesz, jak nie to nie wypada się przecież tam pokazywać. Każdy magazyn ci mówi, że Twój tyłek musi być krąglejszy, a brzuch bardziej płaski, a jednocześnie Twoje ciało robi co? A na przykład przed okresem zatrzymuje wodę. Wiesz, że kobieta przez hormony w tym czasie może przytyć nawet do czterech kilogramów? No na pewno o tym nie pomyślałeś, ale wyobraź sobie przybierać tyle, puchnąć i jeszcze wysłuchiwać tych komentarzy, że się "spasłeś", mimo że jesz normalnie i to nie Twoja wina. I wiesz czym to się kończy? Zaburzeniami odżywiania. Tego chcesz dla niej, żeby się głodziła, żebyś nie nazywał jej potem spaślakiem albo jakimś innym określeniem? - no aż się zmęczyła od tego wykładu, dlatego sięgnęła po lody i zjadła jeszcze trochę. - Tak wszystko jest Twoją winą, a ja nic nie rozumiem. Ale weź ty ją przeproś za takie paskudne słowa, nigdy więcej nie mów takich rzeczy żadnej kobiecie! I wiesz co? Zaraz jest Halloween, za karę przebierasz się w tym roku za kobietę. I tak, to oznacza ogolenie nóg, założenie obcasów i stanika, najlepiej takiego gorsetowego. I nie próbuj się nawet wymigiwać - dodała, groźnie, chociaż no, chyba trochę ją poniosło… ale ona też miała teraz hormony, ciążowe na dodatek, więc jeszcze poważniejsza sprawa, niż jakieś tam wahania przedokresowe przecież. A potem wzięła głęboki wdech, a potem wydech. - Okej, jeszcze raz. Co się stało między Tobą a Fioną, punkt po punkcie mi opowiedz, niech Twój pijany mózg się skupi - nakazała, a potem pogłaskała swój brzuch.

[dylan baker]

Słuchał jej z zaciśniętymi zębami i co chciał się dziewczynie wciąć w słowo, to dalej trajkotała z jakąś nieprawdopodobną prędkością, z ledwością rozpoznawał słowa, a żeby wykrzesać z nich jakiś sens - o panie, co to, to nie. Cały jednak wydźwięk był na tyle wyraźny, że zrozumiał, że właśnie dostaje opierdol i nie jest to nic przyjemnego, co więcej, zrozumiał też, że dziewczyna nie ma racji. - Ej, dobra, kurwa, stop - aż rękę przed siebie uniósł i chociaż nie mogła nic dostrzec przez słuchawkę telefonu, to stał tak przez dobrą chwilę. - No tak, bo przecież faceci wcale nie muszą być męscy, umięśnieni, wysocy, nie muszą być silni, nie muszą nosić odpowiednich dla lasek ciuchów, WCALE, NIE? - co to za podwójne standardy? Jasne, dziewczyny nie miały w tej kwestii łatwo, ale ile razy on usłyszał, że jest taki chudziutki i co? I nie czuł się z tym specjalnie zajebiście. Niby nie przejmował się zbytnio opinią innych, ale kiedy Zina powiedziała mu na przykład, że średnio się nadaje do bójki, ze względu na swoją budowę ciała, to to nie były podwójne standardy? - POZA TYM TO NIE BYŁY MOJE KOMENTARZE, WIĘC O CHUJ CI W OGÓLE CHODZI? - wyparował głośno, bo już nie wytrzymał, że dostaje opierdol za nieswoje słowa, poza tym oboje z Fioną sporo czasu spędzali na desce, więc gdzie tu szansa na przybieranie na wadze? - A co ja, gram w słabym kabarecie, że mam się przebierać za laskę? - prawda była taka, że ten nieśmieszny żart z przebraniem był już tak ograny, że powinien stanowić synonim cringe'u. - No oczywiście zwala wszystko na mnie i robi spiny, jakby nie wiem, chciała wygrać w jakiś sposób, to nie po mojemu takie rzeczy - odpowiedział najjaśniej, jak potrafił.

[Finley Lyons]

No niestety, niektórych rzeczy trzeba czasem wysłuchać i brać je pod uwagę. Fin też najpierw powinna poznać całą historię, ale cóż, jak widać Dylan jej dawał jakieś zero konkretnych informacji i naprawdę nie rozumiała o co mu chodzi. Ale rozumiała za to to, co powiedział jej myśląc, że rozmawiał z Fioną. Więc określenie na ‘s’ padło z jego ust w jej stronę, chwilę wcześniej i nie zamierzała udawać, że wcale nie.
- Tak, to pewnie dlatego te przeklęte feministki się wkurzają, kiedy nie chcecie z nimi rozmawiać o swoich uczuciach, nie? To dlatego, że chcą od nich męskości - wywróciła oczami, ale Hayden potwierdzi, Fin też oczekiwała od mężczyzn większej wrażliwości, a nie tylko bycia twardzielem. - A co z tym tekstem ‘chłopcy tacy są’? Boys will be boys i nagle wszyscy mamy ignorować przemoc, chamskie komentarze, podrywy o które nikt nie prosi? - zapytała, chociaż to przerzucanie się trochę nie miało sensu i nawet ona to wiedziała. Ale jej hormony były zbyt wkurzone, żeby przestać się kłócić.
- JAK NIE BYŁY, JAK BYŁY, PIĘĆ SEKUND TEMU, Sama słyszałam, chcesz mi teraz wmówić, że nie słyszałam tego co powiedziałeś? I nie obchodzi mnie, że myślałeś że rozmawiasz z Fioną, nie z grubą ciężarną, powiedziałeś że żartowałeś z wagą i zaraz potem dodałeś “piękne” określenie. Nie kłam - ofuczała go, a potem wywróciła oczami. - Tak, właśnie tak. Bez dyskusji - podsumowała kwestię, a potem zmarszczyła gniewnie brwi, czego oczywiście nie mógł zobaczyć. I nikt nie powiedział, że to ma być kabaretowe i zabawne. Raczej ma się wczuć w spojrzenie kobiety, ale no mniejsza.
- Ale co? Co ty zrobiłeś? I w jakich warunkach skrytykowałeś jej wagę, co? - no halo, więcej konkretów, Fin tu nic nie rozumiała!

[dylan baker]

- Zaraz, chwila, to ja mam teraz odpowiadać za wszystkie stereotypy świata, które powstały na moja korzyść i ignorować te drugie, bo przecież to ja to wymyśliłem, czy co? - był mocno in confusion, bo nie do końca rozumiał teraz toku rozumowania Finley. To nie on sobie setki i tysiące lat temu wymyślił, że kobiety mają być słabszą płcią, więc nie była to jego wina i nie widział powodu, dla którego teraz ma okazywać wyższość kobiet. Czy ona zdawała sobie sprawę z tego, jak paradoksalnie ciężko było być white privileged guy w tych czasach? Bo, żeby przypadkiem kogoś nie dyskryminować, tych najmniej stygmatyzowanych, zostawiało się gdzieś na koniec i to oni musieli najbardziej uważać. - No właśnie nie kłamię, więc nie wymyślaj! - odparował od razu, bo zupełnie przekręciła jego słowa. I może nie mówił do końca jasno, ale to nie znaczyło, że powinna wyciągać tak szybko wnioski. - To było maks dawno temu, a to ona mowiła, że będę spasiony, więc halo, o czym my w ogóle rozmawiamy? - czuł się rzecz jasna poszkodowany z tego wszystkiego i z tego, ze Lyons widziała go w jakimś pojebanym chorym świetle. - Ale co ja zrobiłem? Powtarzam, to nie jest moja wina, wchuj niespoko, ze nawet nic nie wiesz, a zwalasz wszystko na mnie wiesz? - westchnął głośno, bo był TROSZKĘ obrażony i aż z tego wszystkiego wyciągnął z kieszeni paczkę papierosów, wciskając przy okazji policzkiem przycisk głośnika.

[Finley Lyons]

- Ty masz się skupić i nie mówić żadnej kobiecie, że się spasła i nie obwiniać jej za swoje idiotyczne słowa! - odpowiedziała mu, odmawiając w tym momencie wciągnięcia się w idiotyczną wymianę zdań o stereotypach, za które żadne z nich nie powinno być obwiniana. Po prostu chciała mu pokazać, że sama walczy z patriarchatem, okej. I toksyczną męskością.
- No kłamiesz, bo sama słyszałam w tej samej słuchawce jak powiedziałeś to dwa razy! Drugi raz myśląc, że ona jest mną, a wiedz że nie mówi się ciężarnym, że się spasły I W OGÓLE TO SIĘ ICH NIE DENERWUJE - no i stało się, w końcu podniosła głos, ale zaraz go opuściła, bo jej mąż spał za ścianą i nie powinien wiedzieć, że ktoś tutaj denerwuje jego ciężarną żonę.
- Ja nie wiem, bo ty mówisz bez sensu, zamiast wyjaśnić mi o co dokładnie chodzi. Tak na przykład… od początku i dokładniej o co ci chodzi, o jaką sytuację, bo ja nie jestem wróżką, a do Halloween jeszcze trochę czasu i żadna szklana kula jeszcze nie działa - dodała to ostatnie sarkastycznie, ale cóż, no denerwował ją tutaj. - Co nie jest Twoją winą? I czy ty jesteś zakochany w Fionie, czy o co chodzi? - zapytała, bezradnie trochę, ale naprawdę ni chuja nic nie rozumiała z jego bełkotu, bo kto by zrozumiał? Dlatego nabrała sobie lodów i zabrała się za jedzenie, czując jak dziecko w jej brzuchu zaczyna się znowu wiercić. Pewnie tak jak mama, chce ploteczki!