Woodrow Wyatt
Willoughby
data i miejsce urodzenia
30/11/1986 Hope Valley
orientacja seksualna
pansexual
miejsce pracy
antykwariat
stanowisko pracy
właściciel
narracja
3 os. + czas przeszły
wizerunek
murphy, cillian
about me
✙ syndrom drugiego dziecka to jedno z haseł, którymi można by całkiem trafnie zdefiniować dzieciństwo Woodrowa. Z początku w ojca i starszego brata był ślepo zapatrzony i niczego nie pragnął tak bardzo, jak być dokładnie takim jak oni, dopiero z czasem przyszło opamiętanie i pojęcie, że nie ważne jak bardzo by się starał, było mi pisane być kimś innym. Kropka. Czy wyszedł na byciu sobą lepiej czy gorzej, to już kwestia sporna, do ustalenia w innym czasie i miejscu;
✙ z zaskakująco spokojnego niemowlęcia wyrósł na może nie najmądrzejszego chłopca w klasie s na tego całkiem bystrego, który jednak szkołę znielubił gdzieś tak po drugim tygodniu i zaklinał na wszystkie swoje resoraki, że więcej tam bez przymusu nie pójdzie. I chciał tylko dalej żyć beztroskim życiem dziesięcio-, dwunasto-, a nawet piętnastolatka - nie czytać za wiele, włóczyć się po okolicy, kiedy to tylko było możliwe i rzucać długie, tęskne spojrzenia w stronę najładniejszych dziewczyn w szkole. W ostatniej klasie rozważał zabranie się ze szkoły jak najdalej i emigrację do Nowej Zelandii albo innej Nikaragui by hodować alpaki, ostatecznie lemingi, ale dziwnie byłoby tak porzucić rodzinę z którą się wychowało, nawet jeśli, jak wiadomo bywa z nią różnie, swoich przyjaciół też lubił, i nawet ze stanowiska ofermy klasowej awansował na umiarkowanie popularnego. Nie było wątpliwości, że miał szczęśliwe dzieciństwo;
✙ finalnie hodowli alpak nie otworzył, tylko wyjechał na studia hen, aż do Nowego Jorku, tylko jakoś po tylu latach już nawet nie pamięta dlaczego wtedy wziął sobie za cel podbicie świata wielkiej finansjery. Nie dało się ukryć, że miał do tego jakiś dziwny, wrodzony talent i na studiach brylował z wysokimi notami. A żeby nie było nudno, gdzieś w magicznej przestrzeni imieniem "w międzyczasie" ożenił się z pierwszą kobietą, o której mógł z ręką na sercu powiedzieć, że była "niebywała", choć już wtedy gdzieś głęboko czuł, że będzie tą, która złamie mu serce;
✙ od pięciu lat wkłada dwieście procent serca i zaangażowania w bycie najlepszym ojcem na odległość, jakiego w swojej historii nosiła ta ziemia. Jego historia przeglądania na youtube to istna kopalnia tutoriali plecenia warkoczy, poradników jak zrobić z kolorowego papieru najładniejszy, indykopodobny kształt na święto dziękczynienia i unboxingów najbardziej edukacyjnych przytulanek na rynku. Jak każdy ojciec małej księżniczki, może z ręką na sercu stwierdzić o każdej porze, że najważniejszym stworzeniem w jego życiu jest właśnie córka, nawet jeśli cały proces rodzicielstwa na odległość w dodatku współdzielonego z kobietą, z którą najpierw zakładasz sprawę rozwodową, bo wasze drogi nijak nie chcą już biec w tym samym kierunku, a literalnie pięć minut później słyszysz, że jest z tobą w ciąży, to doświadczenie mocno surrealistyczne. Ale lubi myśleć, że w imię wyższego dobra, jakim jest szczęście małej Harriett, idzie im obojgu dość niesamowicie;
✙ kilka tygodni temu siły wyższe mocno zweryfikowały mu plan na życie, kiedy z zaskoczenia ostro przycisnęły hamulec w jego dzikim pędzie karierowicza i posłały na oddział intensywnej terapii z diagnozą dość poważnej wady serca. Przez moment uparcie trzymał się fazy wyparcia i ani myślał zwalniać, kiedy był już tak blisko wymarzonej posady, ale druga taka wycieczka prawie-na-tamten-świat poskutkowała, i stał się gotowy przyznać, że musi odpuścić. I właśnie w tym celu wrócił w rodzinne strony, kupił i odremontował stary antykwariat, który pamiętał jeszcze z lat dziecięcych, i liczy... oh, bóg jeden raczy wiedzieć na co Woody tak właściwie teraz liczy;
midtown avenue
