[Timothy Maverick]

Faktycznie jedną z kilku zalet czytników było właśnie to, że zajmowały o wiele mniej miejsca. Wiele pozycji zlokalizowanych w jedynym małym urządzeniu było wygodne. Szczególnie zapewne doceniłby to podczas przeprowadzki z Miami, kiedy to targanie pudeł wypełnionych książkami sprawiło, że zmuszony był pozbyć się paru pozycji, czego ogromnie żałował. Nawet jeśli zajmowały one jedynie miejsce na półce kurząc się, to do każdej książki miał sentyment, a wyrzucając je czuł jakby utracił z tym część siebie.
Jeszcze kilka lat temu miał ogromne problemu z rozmawianiem z kobietami, a właściwie nie tylko z nimi. Nie lubił wtedy nawiązywać nowych kontaktów i zapewne w życiu nie zagadałby do przypadkowej osoby nawet w swoim naturalnym środowisku, którym była właśnie biblioteka. Teraz wszystko uległo zmianie. Po przeprowadzce do Miami jego życie towarzyskie nabrało kolorów. Otworzył się na ludzi i nie przypominał już dawnego, zagubionego w realnym świecie chłopaka, którym kiedyś był.
- Błagam nie zwracaj się do mnie per "pan" - odparł ze śmiechem. Nie był w końcu taki stary, a takie zwroty sprawiały, że czuł się znacznie dojrzalszy niż w rzeczywistości. Zresztą z tego samego powodu unikał swojego pełnego imienia - Timotheos brzmiało staro. - Jestem Timothy - przedstawił się wyciągając dłoń w jej kierunku w geście powitania - A ty? - uniósł brwi w wyczekiwaniu na jej imię.
- Co do "Rozmówcy" to owszem polecam. Lubię twórczość Cartera, choć zapewne nie każdemu może ona podpasywać - każdy miał inny gust. On sam gustował w kryminałach. Wertowanie kolejnych kartek w napięciu i zarywanie nocek, aby tylko dowiedzieć się, co przyniesie kolejny rozdział, to było coś co uwielbiał. - Nie wyglądasz mi na miłośniczkę mocniejszych wrażeń, więc jeżeli postanowisz sięgnąć po tą pozycję, to muszę Cię ostrzec, że jest ona dość krwawa i brutalna - Może nie powinien oceniać jej po pozorach, jednak również książka trzymana w jej dłoni sugerowała mu, że jest fanką bardziej pogodnych obyczajówek z nutką romansu. Nie uważał tego za coś złego. Nie każdy lubił czytać o kolejnych krokach seryjnego mordercy, który wdaje się w grę z przedstawionymi bohaterami.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Triny wcześniej nie miała problemów z nawiązywaniem nowych znajomości, a teraz przez te 3 lata wolała odciąć się od wszystkich i zamknąć się w swoim małym świecie, gdzie godzinami spędzała czas, czytając ciekawą książkę lub oglądając Kochane kłopoty. Uwielbiała ten serial. Kiedyś oglądała go z mamą i dawną przyjaciółką. Teraz głównie puszczała sobie losowe odcinki i w między czasie robiła inne rzeczy. Można powiedzieć, że książki to była jej taka terapia. Od zawsze je kochała, ale wtedy dzięki nim odcinała się od przykrych wspomnień. Niektóre pozycje zostawiała, niektóre czasem sprzedawała. Robiła to rzadko, ale jednak.
Na jej ustach pojawił się delikatny uśmiech, spowodowany reakcją mężczyzny na jej zwrot grzecznościowy. Triny była do tego przyzwyczajona, ale to tylko dlatego, że pracowała w szkole, a tam każdy tak do siebie mówił. Nawet rodzice, bo Triny, rzadko kiedy pozwalała mówić do siebie po imieniu. Musiała wyznaczyć, jakąś granice.
- O przepraszam. - Jej uśmiech się powiększył. Trochę też odetchnęła z ulgą widząc, że w żaden sposób go nie uraziła. - Trinity. Miło Cię poznać. - I w tym samym momencie wyciągnęła prawą rękę i uścisnęła jego dłoń.
Właśnie pierwszy raz oficjalnie poznała kogoś nowego w bibliotece- nie licząc Pań, które tu pracowały.
- Oh... - Spojrzała na książki, które już wybrała. - Ja znalazłam dziś książkę Cobena. W głębi lasu, ale wzięłam ją tylko dlatego, że na jej podstawie powstanie serial. Kiedyś czytałam coś od niego, ale nie pamiętam co... - Zmarszczyłam brwi przyglądając się okładce - Masz rację, Cobena czytałam i nie było tak źle, ale jeśli mówisz, że „Rozmówca” jest taki krwawy to może jednak nie. - Zaśmiała się serdecznie spoglądając na niego. - Lubię różne książki, ale masz rację nie lubię horrorów i mocny thrillerów, nawet w telewizji ich nie oglądam. - Na jej policzkach pojawił się delikatny rumieniec, który próbowała ukryć odwracając głowę w stronę półek z książkami.
- Często tu przychodzisz?

Timothy Maverick

[Timothy Maverick]

W przeciwieństwie do niej - Timmy nie był zbyt przyzwyczajony do używania zwrotów grzecznościowych. W jego pracy panowała dość luźna atmosfera i każdy zwracał się do siebie po imieniu. Tak było łatwiej. Nawet do szefa nie mówił nigdy per pan, chociaż może nie był to zbyt dobry przykład, bo jednak był on ojcem jego najlepszego przyjaciela i znał się z nim dość dobrze. Jedynie spotkania z klientami miały charakter bardziej oficjalny, a sam Timmy starał się wtedy zachowywać bardziej formalnie.
- Ciebie również, Trinity - odparł odwzajemniając jej delikatny uśmiech. Zdecydowanie niczym go nie uraziła. Może jedynie poczuł się bardziej "staro", ale nic dziwnego. Kończył niedługo trzydzieści lat, więc młody już nie był. Tylko czekać aż na jego głowie pojawią się pierwsze siwe włosy, a poranny ból pleców zacznie utrudniać mu życie.
- Hm, Coben - mruknął przyglądając się książce znajdującej się w jej rękach. Szczerze go zaskoczyła, bo nie miał zielonego pojęcia o serialu, który jak mówiła miał powstać na podstawie tejże książki. Nic w tym dziwnego. Raczej nie śledził zbliżających się premier i zamiast przed ekranem wolał spędzać wolne chwilę przy lekturze, ale teraz skoro czasu miał więcej to może jednak się skusi - Całkiem lubię jego styl. Czytałaś może "Jeden fałszywy ruch"? - uniósł brwi wspominając o książce, która ostatnio wpadła w jego ręce, a humor głównego bohatera wyjątkowo mu się spodobał.
- Zawsze możesz spróbować, a jeżeli Ci nie przypasuje to odłożyć w trakcie - Nie zachęcał jej, ale sam nauczył się, że czasem nie warto sugerować się opiniami, bo gdyby tak było to nie przeczytałby wielu pozycji, które "internetowi krytycy i znawcy" próbowali odradzać.
- Szczerze mówiąc, to akurat w tej bibliotece jestem pierwszy raz - wzruszył ramionami rozglądając się po wnętrzu. - Niedawno przyjechałem i chciałem dowiedzieć się, czy może mają tu jakieś ciekawe pozycje, które wcześniej nie wpadły mi w ręce - dodał uśmiechając się przy tym do niej. - A ty jesteś tu stałym gościem? - uniósł brwi uważnie się w nią wpatrując. Wydawało mu się, że odpowie na to pytanie twierdząco.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Triny też zbliżała się do trzydziestki. Choć tego w ogóle nie czuła. No może tylko rodzice częściej pytają się czy ma kogoś i kiedy zostaną dziadkami. Tak, pytania o to czy kogoś ma padają w każdą niedzielę w trakcie rodzinnego obiadu. Przykro jej było patrzeć na zawiedzione miny rodziców, ale niestety jeszcze nie spotkała nikogo, kto zwróciłby jej uwagę. Czy traciła nadzieję? Nie. Trochę. Ale od tylu lat jest sama, że przyzwyczaiła się do danej sytuacji. I właśnie wtedy czytała jeszcze więcej. Chłonęła książkę, za książką. I właśnie w taki też sposób zaprzyjaźniła się z pracującymi tu kobietami. To właśnie one najczęściej polecały jej nowości, które właśnie otrzymały. Dobrze mieć tu znajomości.
Podążyła w ślad za jego wzrokiem. Nie wiedzieć czemu znów się zarumieniła. Może dlatego, że nigdy wcześniej nikt nie zagadywał do niej w bibliotece i innych miejscach. Ludzie raczej ja ignorowali.
- Tak - Poprawiła książkę, tak żeby dobrze widział tytuł. - Nie... chyba nie.- Pokręciła głową próbując przypomnieć sobie tytuł książki, którą kiedyś czytała. - A opowiesz mi coś o niej? - Nie była pewna czy chciałaby sięgnąć po książkę, w której było tyle krwi, ale w sumie miał racje. W każdej chwili mogła ja odłożyć. Lubiła thrillery, które trzymały w niecierpliwości, lubiła śledzić losy bohaterów próbujących dojść do prawdy.
- Masz rację. Spróbuję. - Pamiętała nazwisko autora, które chwile temu podał, więc zostało tylko odnalezienie odpowiedniego regału , gdzie będą autorzy na literę „C”. Ciekawe czy w ogóle maja tutaj Cartera. Zaczęła się rozglądać.
- Zaraz zobaczymy czy go mają... - Zaczęła poszukiwania. Dotarła do odpowiedniego regału. - Znajdziesz tu wiele ciekawych książek. - Zerknęła na niego przez ramie. Biblioteka nie była zbyt duża i przydałby też się remont. - Niestety tak - Zaśmiała się odwracając głowę. Triny od zawsze wiedziała, że jest z tych co prowadzą nudne życie. - Jestem nauczycielką angielskiego, często przychodzę tutaj poszukać czegoś co może zachęci moich leniwych uczniów do czytania książek. - Znalazła Cartera i przeczytała opis znajdujący się na okładce. To plan na wieczór był już znany.

Timothy Maverick

[Timothy Maverick]

Nigdy nie rozumiał tej całej presji wywieranej przez rodziców na swoich potomków odnośnie ustatkowania się. Jakby liczyli, że nagle dzięki im słowom ich dziecku trafi się idealny partner, choć zwykle miało to wręcz przeciwny skutek i dana osoba znajdowała sobie kogoś, aby zwyczajnie być w związku, jednak taka relację ciężko było nazwać zdrową. Sam nigdy nie odczuwał tego typu ponagleń ze strony matki, czy ojca. Może czasem zapytali, jak wyglądają jego sprawy sercowe, jednak raczej z czystej ciekawości. Nigdy nie opowiadał im również o swoich uczuciach względem Ferby, ale może to i dobrze. Wątpił, że zareagowali by oni dobrze na jego fascynacje względem dziewczyny najlepszego przyjaciela i zapewne jak większość osób, które były tego świadome mówiliby mu, że powinien dać sobie spokój i poszukać kogoś innego. Łatwo było powiedzieć, jednak trudniej zrobić. Wielokrotnie próbował wybić sobie z głowy brunetkę próbując przenieść uwagę na kogoś innego. Nigdy niestety nie kończyło się to dobrze, ale może po prostu nie trafił na kogoś odpowiedniego?
- Kojarzysz może postać Myrona Bolitara? - uniósł brwi mając oczywiście na myśli głównego bohatera z dość znanej serii książek Cobena - To kolejna książka z tego cyklu, więc o ile poprzednie przypadły Ci do gustu to z tą również nie powinna być inaczej - dodał, bo sam z wielką fascynacją pochłonął każdą książkę w której owy bohater właśnie występował. Wartka akcja, świetne dialogi i wyjątkowo dobrze opisane relacje pomiędzy bohaterami sprawiały, że często ciężko było mu się oderwać od lektury.
- Jeszcze trochę porozmawiamy, a skończysz ze stertą książek w domu i brakiem czasu na ich czytanie - dodał ze śmiechem, bo faktycznie mógł jej polecić jeszcze parę tytułów, jak nie kilkanaście.
Udał się tuż za nią w stronę regału z literką C i palcem przejechał po kolejnych grzbietach równo ułożonych pozycjach szukającej tej konkretnej, jednak okazało się, że Trinity go ubiegła - I jak Ci się podoba? -zapytał mając na myśli jej odczucia po przeczytaniu opisu.
- Cóż, często ta niechęć wynika również z mało ciekawych szkolnych lektur - wzruszył ramionami, bo sam dokładnie pamiętał, jak z wielką niechęcią zabierał się czytania omawianych na lekcjach pozycji. Dopiero, gdy sam dokonał wyboru odnośnie czytanego tytułu - zakochał się wręcz w książkowym świecie.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Możliwe, że u niej kładli presję dlatego, że była najstarsza. Jej młodszy brat właśnie kończył studia i z tego, co ostatnio się dowiedziała, nie miał żadnej dziewczyny i wybierał się na wycieczkę do Europy. Stwierdził, że jest młody i musi się jeszcze wyszaleć. W sumie... rozumiała go. Gdy ona była w jego wieku, właśnie szykowała się na odebranie dyplomu i liczyła, że w jej związku nastąpi kolejny krok i dostanie pierścionek zaręczynowy. Ale zamiast tego dostała złamane serce i nauczkę, żeby nigdy nikomu nie ufać. W tamtej chwili uważała, że życie jest do dupy. Teraz, kilka lat później stwierdziła, że nie ma co się spieszyć. Życie było zbyt krótkie, żeby wszystkim się przejmować.
-Hmm chyba tak- - Spojrzała na niego z zaciekawieniem w oczach. - Oh dziękuje za informacje. Dobrze wiedzieć - Przyjrzała się książkom, które dzisiaj wybrała i stwierdziła, że dzisiejszy wybór różnił się od tego, co zazwyczaj wybierała.
Zaśmiała się szczerze z jego słów. Bo rzeczywiście miał racje. Musieli tylko pamiętać, że są limity, ale zawsze może zapisać tytuły reszty książek i wypożyczyć je w późniejszym czasie.
- Powiem Ci, że jestem zaskoczona. Nie tylko tytułem, ale też tym, że one mi się podobają. Jak widzisz - Pokazała mu książkę May Alcott” Małe kobietki”- - Rzadko wypożyczam thrillery. Jak już, to opis książki musi być naprawdę ciekawy i zaintrygować mnie. - Jeszcze raz przyjrzała się okładce Rozmówcy . Spojrzała na niego, kiedy wspomniał o mało ciekawych lekturach szkolnych.
- Jakbym słyszała jednego ze swoich uczniów. - kąciki jej ust uniosły się w delikatnym uśmiechu. W pewnym sensie Timothy miał racje, ale dzieciaki powinny znać te książki.
Nagle zauważyła, że przez cały ten czas wybierają coś dla niej, a on nic dla siebie nie znalazł. Zrobiło jej się głupio. Zagaduje go i przez nią sam w spokoju nie może poszukać ciekawej książki.
- Bardzo Cię przepraszam, zagaduje Cię a sam nie możesz w spokoju poszukać czegoś dla siebie - Założyła włosy za ucho patrząc na niego kątem oka - Chyba... nie chce ci przeszkadzać - Zrobiła dwa kroki w tył i wpadła na regał z książkami. Regał zachwiał się niebezpiecznie. Odwróciła się i w porę złapała za jedna z półek. - Było blisko. - Odezwała się, dopiero kiedy była pewna, że regał stoi na swoim miejscu.

Timothy Maverick

[Timothy Maverick]

Sam jeszcze nawet nigdy nie dotarł do takiego etapu związku z nikim, żeby rozważać w ogóle zaręczyny. Tak naprawdę najbardziej emocjonalną więź nawiązał z dziewczyna najlepszego przyjaciela, a w tym przypadku nie mógł nawet liczyć na szczęśliwe zakończenie rodem z bajki Disneya. Bardziej skłaniał się, więc ku opinii, że życie jest do dupy, choć starał się dostrzegać jakieś pozytywy, ale nie było to wcale łatwe.
- Warto się chyba otworzyć na coś nowego. - odparł z uśmiechem. W przeciwieństwie do niej thrillery były jego najczęstszym wyborem. Napięcie wiążące się z każdą kolejną przeczytaną linijką tekstu było niewyobrażalnie uzależniające. Obecnie rzadko sięgał po jakiś inny gatunek, ale może i sam powinien zastosować się do swoich słów.
Uśmiechnął się jedynie, kiedy stwierdziła, że brzmi jak jej uczniowie. Może i dawno zakończył już swoją edukację, a jednak obecnie opinie wśród młodzieży były wciąż podobne do tych z jego czasów. Niby zdawał sobie, że szkolny repertuar lektur doprany jest tak, aby czytając daną książkę można by było coś z niej wynieść, ale jednak może wypadałoby go odrobinę odświeżyć i pokazać, że czytanie faktycznie może być satysfakcjonującym zajęciem.
Widząc jej zmieszanie i potencjalnie niebezpieczną sytuację w której o mało nie wywróciła półki pełnej książek chciał coś powiedzieć, zareagować. Niestety jedynie zdążył wyciągnąć ręce w jej kierunku i ułożyć usta, jakby chciał wydobyć z nich słowo uważaj, jednak zanim to zrobił regał już uległ zachwianiu - Wszystko w porządku? - uniósł brwi wyglądając na lekko zdziwionego jej reakcją - Nigdy nie sądziłem, że jestem aż tak ogromnym rozmówcą, aby uciekać ode mnie wprost na półkę pełną książek - starał się zamienić całą sytuację w żart, aby jeszcze bardziej nie speszyć Trinity. - I spokojnie nie przeszkadzasz mi, ale byłoby miło, gdybyś w zamian poleciła teraz coś mi - dodał z zaciekawieniem wyczekując na jej propozycję.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Timothy Maverick

Triny nie lubiła zamykać się tylko na jedną kategorię książek, ale fakt thrillerów czytała najmniej. Może to właśnie wina tego, że trafiała na kiepskie pozycje i to ją trochę zraziło to tego typu książek. Może właśnie dzięki niemu, znów się z nimi polubi. I zdecydowanie miał rację. W końcu skądś się wzięło przysłowie „Nie oceniaj książki po okładce ” Starała się nigdy tego nie robić. Zawsze też starała się przeczytać książkę, na podstawie której powstał serial bądź film. Tak miała od zawsze i robiła tak do tej pory.
-Tak, masz rację. Dzięki za pomoc - Uniosła głowę i uśmiechnęła się. Miło było spotkać kogoś, kto tak samo, jak ona podzielał jej zainteresowania. Rzadko, kiedy miała okazję porozmawiać z kimś na temat książek. Jej przyjaciele nie czyli tyle, co ona, ale oczywiście cierpliwie słuchali, kiedy potrzebowała wygadać się na temat jakieś książki, którą właśnie skończyła czytać.
Sama nie wiedziała do końca, dlaczego tak zareagowała.
Nigdy nie była ciapą i raczej nie wpadała na meble. Zrobiła się kompletnie czerwona i nim spojrzała na mężczyznę, dała sobie chwilę na ogarnięcie.
- Tak, jest ok. - Trochę bolał ją łokieć, ale to nic w porównaniu z tym, jaki czuła wstyd. Nie znała go, a jakoś dziwnie się przy nim zachowywała. Możliwe, że to przez to, że za rzadko rozmawia z obcymi.
Zaśmiała się słysząc jego następne słowa i odprężyła się nieco, kiedy zauważyła, że próbuje odwrócić to w żart. Nawet spojrzała na niego z wdzięcznością. Odsunęła się od szafki, żeby znów nie zrobić z siebie idiotki.
- Oczywiście, że Ci pomogę. - Poprawiła książki, które wciąż dzielnie trzymała przy piersi. - Pewnie wolałbyś coś z thrillera, ale może chcesz coś z fantastyki? - Ruszyła wolnym krokiem do innego działu i pokazała mu, żeby poszedł za nią. Stwierdziła, że najpierw pokaże mu coś z działu fantasy. - Rozumiem, że Tolkiena już znasz? - Zerknęła na niego, przypominając sobie, jego pierwsze słowa.- Może George R.R. Martin? Chyba że już czytałeś jego książki? - Ostatnio wszyscy zachwycali się serialem, a ona wolała książkę. Podeszli do odpowiedniego działu i pokazała mu dłonią, wszystkie dostępnego książki tego autora. - Jeśli nie, to zaraz poszukamy czegoś, co lubisz.

[Timothy Maverick]

Sam również uwielbiam rozmowy o książkach i niestety również rzadko w takich uczestniczył. Zawsze, gdy w Miami zaczynał monolog pełen fascynacji o ostatnio przeczytanej lekturze miał wrażenie, że na twarzach jego znajomych pojawia się znudzenie. Chyba właśnie dlatego przestał w ogóle zaczynać ten temat, ale skoro trafiła mu się właśnie odpowiednia rozmówczyni, to postanowił to wykorzystać. Może częściej powinien zagadywać ludzi w bibliotece. Zdecydowanie łatwiej byłoby mu tutaj zawrzeć znajomości, niż za pomocą aplikacji randkowej z której aktualnie korzystał z dość marnym skutkiem. Nie wliczając oczywiście Josie z którą udało mu się właśnie dzięki H4L odnowić kontakt.
- Nie ma za co. Lubię służyć pomocą w takich kwestiach - odparł z uśmiechem uważnie się jej przyglądając. Dopiero teraz dostrzegł, że jej twarz wydaje mu się dziwnie znajoma, jednak nie potrafił jasno określić skąd mógłby ją znać. Od jego wyjazdu z Cape Coral minęło sporo czasu, a nigdy nie miał zbyt dobrej pamięci do twarzy. Może kiedyś mu gdzieś przemknęła, albo chodzili do jednego liceum. Nie miał pojęcia.
Przyjął wiadomość o jej stanie z lekkim uśmiechem nie chcąc kontynuować tematu, który mógłby jeszcze bardziej zawstydzić dziewczynę. Jeszcze by przez to ponownie wpadła na półkę z książkami i tym razem nie zdążyłaby jej wyhamować. Zdecydowanie wolał uniknąć takiego scenariusza. Zresztą zapewne podobnie do niej sądząc po tym, jak nieco odsunęło się od regału. Przezorny zawsze ubezpieczony.
- Fantastyka nie brzmi źle - odparł i posłusznie podążył tuż za nią ciekawy je propozycji, która nawet mu się spodobała - Chyba trafiłaś, bo serial oglądałem, ale po książki jakoś nie sięgnąłem. - przyznał, choć rzadko zdarzało mu się, żeby nie sięgnął po książkowy pierwowzór, jednak w tym wypadku jakoś nie mógł się przemóc, aby przeczytać niedokończoną sagę, której autor obecnie nie palił się do jej dokończenia.
Sięgnął po wskazaną pozycje, a dokładniej dwie pierwsze części, a następnie ponownie wrócił do niej wzrokiem - Chyba oboje sobie pomogliśmy - odparł, bo faktycznie jego dzisiejsza wizyta w bibliotece miała polegać głównie na poszukiwaniach, a dzięki niej udało mu się poradzić z tym nieco szybciej - Jeżeli masz ochotę, to chętnie zaproszę Cię na kawę lub herbatę w ramach wdzięczności. Oczywiście, jeżeli nie masz czasu lub po prostu nie chcesz, to poradzę sobie z odmową - zaproponował, bo chętnie porozmawiałby z nią nieco dłużej. Wydawała mu się ciekawą osobą, a obecnie i tak zupełnie nie miał co robić z wolnym czasem.

Trinity Morrow

[Trinity Morrow]

Odetchnęła z ulgą, kiedy okazało się, że trafiła w jego gust. Właśnie to był najgorszy problem, kiedy kupowało się dla kogoś książki. Dlatego uważała, że to był jeden z najtrudniejszych prezentów. Zawsze miała z tym problem, dlatego od dłuższego czasu stara się kupować karty podarunkowe- w sumie większość jej znajomych robiła dla niej to samo. Każdy kupił sobie co lubi i obie strony były zadowolone. Timothy dużo mówił o thrillerach, ale sam przecież powiedział, że trzeba otworzyć się na coś nowego.
Nawet nie zwróciła uwagi, że się jej przygląda. Triny w ogóle nie miała pamięci do twarzy i imion. W szkole przez pierwsze kilka dni nakleja swoim pociechom karteczki z imionami, żeby wszyscy czuli się swobodniej mogąc w ten sposób dużo szybciej zapamiętać swoje imiona.
Ona na razie w ogóle nie rozpoznawała w nim swojego kuzyna, z którym w dzieciństwie siedziała przy jednym stole. Pewnie nawet razem z Thankiem ciągnął ją za włosy, czym doprowadzali ją do szału.
- A co myślisz o serialu? Zwłaszcza o ostatnim sezonie, bo zdania są podzielone... - Przyjrzała się książkom, które wybrał. Triny czytała je tylko raz, ale po tym, jak obejrzała ostatni sezon, jakoś tak zrezygnowała z dalszego czytania. Serial zniechęcił ją dość mocno. Wiedziała, że mają powstać kolejne tomy, ale nie była pewna czy po nie sięgnie.
- Tak, chyba masz rację. - Poprawiła książki, które trzymała w dłoniach. Już nie mogła się doczekać aż wróci do domu i zacznie je czytać.
Jego propozycja trochę ją zaskoczyła. Już dawno żaden mężczyzna nigdzie jej nie zaprosił.
- Czytasz mi w myślach, bo właśnie dzisiaj mój ekspres postanowił przestać działać, więc odrobina kofeiny bardzo mi sie przyda.- Oboje skierowali się do pań bibliotekarek i wypożyczyli swoje książki. Wyszli życząc paniom miłego dnia. - Masz jakiś pomysł gdzie możemy pójść?

2x zt- Przenosiny do kawiarni Timothy Maverick

[Mickey Rosenthal]

#później zobaczę ile

Mickey jak miała być tak w stu procentach szczera to nie miała zbyt wiele okoliczności do obcowania z wyższą sztuką czy kulturą. Była skromnym człowiekiem, który po żadnych operach czy teatrach nie jeździł. Co było w sumie trochę smutne, bo jednak to były ciekawe organizacje, w których powinno się przebywać dość często żeby nieco się odchamić. No cóż, Micks musiałaby tan chyba zamieszkać... co w sumie podsunęło jej pomysł, że może właśnie w takim kierunku powinna pójść z tym szukaniem pracy. Może by się nadała na jakaś babkę w kasie biletowej albo garderobianą... albo nawet na aktorkę! Nie wiedziała co prawda czy na jakiś talent ku temu, ale jak nie spróbuje to nigdy się nie dowie. Napisała więc do nich CV razem z listem motywacyjnym, który był po prostu tak wymyślony, że bardziej się nie da. Gdy dostała pozytywną odpowiedź to trochę się przestraszyła, musiała zaprezentować się z pozytywnej strony, a przecież ona nic o teatrze nie wiedziała! Całe szczęście miała jeszcze trochę czasu żeby to nadrobić i dlatego umówiła się z siostrą przy wejściu do biblioteki, potrzebowała jej pomocy. - Cześć- powidziala z uśmiechem gdy zobaczyła siostrę. - Potrzebuje Twojej pomocy i karty bibliotecznej... - Mickey kiedyś miała swoją, ale od lat nie opłaciła żadnej kary, która jej się na koncie uzbierała i teraz nie miała już jak korzystać z ten usługi. Całe szczęście miała siostrę i nadzieję, że Astrid jest fanką literatury i korzysta z tego miejsca. - Musimy znaleźć jak najwięcej rzeczy, które mi pomogą ogarnąć sprawy teatralne w jakieś cztery dni, dlatego najlepiej gdyby nie były zbyt długie, bo wtedy pewnie nie zdążę przeczytać- wyjaśniła siostrze czego ma szukać, gdy już się znajdą w środku.

[Astrid Rosenthal]

#18

Pseudonaukowe głupoty mówią coś o blue monday, ale Astrid nigdy nie była jedną z tych osób, które się ślepo rzucały na takie teorie i wierzyły, że faktycznie w jeden dzień każdy ma fatalny dzień. Ale cóż, w tym roku… czy raczej jeszcze w poprzednim roku, przywalił jej taki blue monday, że trochę sie topiła w tej niebieskości. I chociaż miała nadzieję, że jak wróci do pracy i zacznie dostawać normalne przydziały i sprawy, to wpadnie w stary rytm i wszystko będzie dobrze. Ale… nie było. Nie mogła spać, a praca nie dawała jej tyle radości co kiedyś i kompletnie nie wiedziała co ma zrobić, żeby zmienić ten stan rzeczy. Bo czuła się naprawdę strasznie zmęczona tym wszystkim i nie miała nastroju nawet do spacerów z własnym psem. Który był całkiem niezłą towarzyszką życia, bo kiedy ona nie miała nastroju, pies wydawał się to podłapywać i też nie był w najlepszym humorze ostatnimi czasy. Więc tak, pełna symbioza, pełne depresji mieszkanie, w którym Astrid stresowała się, że każdy dzwonek do drzwi to Dallas z czymś, z czym nie miała się siły mierzyć. I co gorsza, doskonale wiedziała, że to ona spieprzyła, zniszczyła ten związek i go zraniła, a on naprawdę na to nie zasługiwał. I wolała mimo wszystko chować się w domu niż w innych miejscach, ale jak siostra cię wzywa tajemniczym SOS, to przecież trzeba być dobrą siostrą i się wykazać zainteresowaniem i wsparciem. Zwłaszcza, że Michelle opiekowała się nią po postrzale i cóż, no była jej to winna. Więc tak, zjawiła się w środku biblioteki, bardzo zdziwiona, że widzi tu siostrę - cześć… rozważasz nową karierę? - zapytała, bo może o to chodziło? Dostała pracę tutaj i przypadkiem zabiła czytelnika wielką książką? - W co chcesz mnie wplątać? Chyba nie szukasz podręczników do chemii, żeby zrobić własną fabrykę amfetaminy? - zapytała, z obawą, ale wiedziała że siostra czasem miewa dziwne pomysły! A Breaking Bad to był dobry serial, ostatnio leciał w TV, więc podłapała…
- Ogarnąć sprawy teatralne? - powtórzyła za nią, a potem zamrugała szybko - że co? - dopytała, no i było to pytanie na wielu polach! Naprawdę wielu, bo w teatrach dzieje się przecież wiele rzeczy!