[Billy Harrington]

— Mogę Ci tylko zdradzić, że będzie to jeden z punktów naszej listy. Reszty Ci nie powiem, żebyś niczego więcej nie zdążyła zaplanować, ale myślę, że będziesz zadowolona. — powiedział, rozmasowując szturchnięte ramię. Będzie musiał być twardy, nawet jeśli postanowi się na nim w jakiś sposób zemścić. Znała jego słabe punkty, ale nawet jakby mieli nie widywać się do świąt, żeby się nie złamał pewnie by to zrobił. Wziąłby wszystkie najdłuższe zmiany na recepcji, żeby jak najmniej czasu być w domu, a po powrocie od razu iść spać, żeby wyspać się na kolejny dzień. Trudne, ale wykonalne.
— Jak znajdziemy dobre spa pewnie będą mieli tam bar alkoholowy dla ojców, a mamusie będą sobie chodziły na masaże i inne zabiegi. Nie sądzę, żeby mój ojciec miał ochotę moczyć się przez godzinę w błotnej kąpieli, ale możemy spróbować. Ważne, żeby spędzili ten czas na rozmowie i lepiej się poznali w sposób jaki im przypadnie go gustu. — stwierdził, mając nadzieję, że taki pomysł ich rodzinom się spodoba. — No to u mnie jest podobnie, ale to już pewnie wywnioskowałaś odkąd mnie poznałaś. W sumie to i dobrze, bo nie będą się do nikogo porównywać tylko zaczną od czystej karty. Nie ma nic gorszego niż teściowa mówiąca przy obiedzie, że wolała poprzedniego zięcia i jego rodziców, bo lepiej się dogadywali. — normalnie bezwstydny Billy w takim momencie zapadłby się chyba pod ziemię. Pierwszy raz chciał być dla kogoś idealny. Idealny syn, idealny chłopak, idealny zięć. Nie dość, że musiał się teraz pokazać z jak najlepszej strony to jeszcze udowodnić, że zasługuje na spotykanie się z Mią co było dla niego nowością. O dziewczyny na jedną noc nie musiał tak dbać i przejmować się opinią jej rodziny.
— Taaaak? Pokażesz mi później, żebym miał pewność, że jeszcze nam się do czegoś przydadzą. — zażartował, cmokając lekko czubek jej głowy. Chyba nie potrafili się obejść bez droczenia się ze sobą nawet w miejscach publicznych. Ciekawe czy kiedyś na starość im to przejdzie.
— W porządku, niech będzie. — zgodził się, pomagając jej wybrać kilka wisiorków za które zapłacił przy kasie.
— Nie wiem… skoro dla rodziców mamy kupić te vouchery do spa to może rozejrzymy się za prezentami dla rodzeństwa? — zaproponował, rozglądając się po okolicy. Co mógłby kupić Finnowi? — Tak? No to chodźmy. Ale nie jest Ci zimno, co? — zapytał, przyglądając jej się z troską i ruszyli w stronę kawiarenki.

Mia Walker

[Mia Walker]

-Jesteś okropny, wiesz? Powinieneś mi nic nie mówić, zamiast walić takimi tekstami, bo teraz będę się zastanawiałą co to takiego może być - skomentowała, kręcąc delikatnie nosem. Jak on mógł być taki podły? Rzecz z listy? Nie to, żeby miała na niej jakieś sto pozycji, jak nie lepiej. Skąd mogła wiedzieć, o co dokładnie mu chodziło? I weź się tu teraz człowieku skup na egzaminach, jak się myślało o czymś takim.
-W takim razie trzeba poszukać, najlepiej jak najszybciej bo wiesz jak to będzie z terminami - powiedziała. Zdecydowanie podobał jej się ten pomysł. Miała tylko nadzieję, że mimo wszystko rodziny się dogadają, a Mia nie będzie miała po wszystkim żadnych wyrzutów sumienia, że być może coś poszło nie tak i nie powinna ich na taką wycieczkę wysyłać. Niby jej rodzice byli bezproblemowi, ale człowiek nigdy nie był w stanie przewidzieć, jak to wyjdzie w ujęciu rodziców partnera ich dziecka. - To jest akurat prawda. Mam nadzieję, że mimo wszystko ciebie też nigdy nie będą porównywać do nikogo z kim się spotykałam - stwierdziła. Ostatnie czego chciała, to by Billy usłyszał z ust jej mamy komentarz, że “tamten był jakoś lepszy”. Dla Mii nie był i powinien to wiedzieć każdy. Inaczej by się nie rozstali, prawda? Dla niej idealny był Harrington i żaden dotychczasowy chłopak nie był jej tak bliski, jak on.
-Och, możesz być pewien, że pokażę - skomentowała cicho, klepiąc go po tyłku. Co, faceci mogli a dziewczyny nie? Niedoczekanie.
-Tak, rodzeństwo. Nie mam pojęcia, co mogłabym kupić Cliffordowi- westchnęła. No bo to musi być coś, co może wziąć ze sobą.
-Nie, nie jest, spokojnie - uśmiechnęła się. Skierowali się do kawiarenki, gdzie Mia wzięła na wynos trzy gorące czekolady oraz kilka bułeczek z budyniem i jagodami. Zapłaciła, uśmiechając się do kelnerki.
-Myślę, że to powinno wystarczyć - rzuciła, kiedy wyszli z kawiarni. Od razu skierowała się do samotnego mężczyzny, który nie ruszył się nawet o milimetr, ciągnąc za sobą Billy’ego.
-Mam nadzieję, że lubi pan czekoladę. I o, proszę, tu jeszcze coś na ząb - powiedziała, uśmiechając się do mężczyzny i wręczając mu pakunek z wypiekami.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

— Wkrótce się przekonasz, kochanie. Uwierz mi, że warto. — zapewnił, uśmiechając się do niej tajemniczo. Tylko na tyle wskazówek mogła liczyć, bo jak dodałby jeszcze coś na pewno zaraz odkryłaby co planuje, a tak nawet nie wiedziała czego ma szukać w jego domu, więc nie będzie myszkować jak pójdzie do pracy.
— No to wrócimy do domu i zaraz poszukamy czegoś w internecie. Tam chyba najłatwiej. — stwierdził. Nigdy w sumie nie potrzebował voucherów do spa, więc nie ogarniał co i jak, ale z Mią na pewno razem sobie poradzą. — Było ich aż tylu, że powinienem się bać? — zapytał, śmiejąc się. Mia akurat mogła być spokojna, bo nie miał wcześniej żadnej dziewczyny i jego rodzice nie mogli jej z nikim porównywać. Gorzej z nim, a jeśli znali historię o jego rodzinie to już w ogóle miał przechlapane.
— Tak przy ludziach? — zaśmiał się, czując jej rękę na swoim tyłku. Nie żeby mu to przeszkadzało, ale wolał nie odpowiadać za straty moralne sprzedawczyni, która dziwnie się na nich spojrzała.
— A ja Finnowi. On jedyne co robi to pracuje, chodzi z psem i gra na skrzypcach. Weź coś takiemu nudziarzowi znajdź. — mruknął, krzywiąc się nieznacznie. Pewnie jak zwykle kupi mi dobre wino i jakiś gadżet zamiast nudnej książki medycznej, których pewnie miał cały regał i więcej już nie potrzebował.
— Ale w razie czego mów. Chyba nie chcesz się przeziębić? — jak zwykle przy niej budziła się w nim ta opiekuńcza strona. Wszedł za nią do kawiarni i nim zdążył się rozejrzeć, Mia złożyła zamówienie i zapłaciła za wszystko nie dając mu nawet szansy wyciągnąć karty. Trochę dziwił go jej pośpiech, ale może była bardzo głodna? — Po co trzecia? — zapytał, przytrzymując jej drzwi kiedy wychodziła, ale zrozumiał jak tylko zbliżyli się do mężczyzny siedzącego na chodniku. Jak mógł go wcześniej nie zauważyć?
— Potrzebuje pan jeszcze czegoś? — zapytał, odkładając kubek gdzieś z boku i wyciągnął portfel. Znalazł w nim tylko sześć banknotów stu dolarowych, ale bez zastanowienia wręczył je mężczyźnie. — To wszystko co mam przy sobie. Proszę sobie kupić coś cieplejszego do ubrania i coś do jedzenia na później, dobrze? — ani przez moment nie założył, że mężczyzna może zbierać od ludzi drobne na alkohol. Dla niego był po prostu biednym i głodnym człowiekiem. I chyba się nie pomylił, bo mężczyzna chwilę później miał oczy pełne łez i nie potrafił wydusić nawet słowa, ale dla niego to wystarczyło.

Mia Walker

[Mia Walker]

Nijak nie była pocieszona odpowiedzią, której udzielił jej Billy. Wkrótce? Ach, do tego czasu Walker zdąży umrzeć z ciekawości, która ją ogarnęła. Jeśli nie będzie mogła w nocy spać, chłopak będzie mógł za to winić tylko i wyłącznie siebie. Najwyżej odbije się to również na nim, bo wiadomo, że jeśli ona nie będzie mogła, to właśnie Billy będzie jej towarzyszył, oglądając z nią seriale.
-Takie wycieczki z pewnością. Może znajdziemy nawet takie wiesz, z pełnym pakietem na promocji. Często przed świętami rzucają coś podobnego - skomentowała. Zabawne, że chciała wysłać swoją mamę do spa, a sama nigdy w takim nie była. Tylko czy dałaby radę wytrzymać w miejscu, w którym zapewne większość czasu musiałaby gdzieś siedzieć, niemal bez ruchu? Jasne, nie odmówiłaby takiego porządnego masażu, jednak czy inne atrakcje byłyby dla niej równie korzystne? I co się w ogóle w takim spa faktycznie robiło?
-Czy ja naprawdę wyglądam na kogoś, kto umawiał się z dziesiątką osób przed tobą? Nie, było ich zaledwie trzech, przy czym pierwszy to był taki dziecięcy wybryk - zaśmiała się. Nadal pamiętała to trzymanie się za rękę, noszenie plecaka, czy przynoszenie sobie śniadania do szkoły. Zabawne historie później z tego wyniknęły. Wiadomo jednak było, że to tego chłopaka rodzice Mii nikogo porównywać nie będą. Liczyła na to, że nie będą tego robić wcale. - A co mi tam ludzie? Poza tym tylko cię klepnęłam, a nie wsadziłam ręki do majtek - powiedziała cicho, śmiejąc się pod nosem. Zupełnie, jakby gdyby otaczający ludzie często nie robili gorszych rzeczy. A to przecież delikatny gest, który miał powiedzieć, że hej, on należał właśnie do Mii.
-A jakaś książka? Czyta je w ogóle? - rzuciła. Nie znała aż tak dobrze brata Billy’ego. Co prawda miała z nim potajemny układ, w którym dużą rolę odgrywały zdjęcia jej chłopaka, niemniej nie miała okazji z nim dłużej rozmawiać.
Kiedy dostrzegła wdzięczność na twarzy bezdomnego mężczyzny, aż jej się ciepło na sercu zrobiło. Nigdy nie rozumiała, jak ten świat był skonstruowany, że ludzie musieli mieszkać na ulicy.
Sama omal się nie popłakała ze wzruszenia, kiedy Billy podarował mężczyźnie pieniądze. Ona nie mogła wesprzeć go taką kwotą, niemniej była dumna z chłopaka.
-A może my panu coś kupimy? Co się panu podoba? Może jakaś czapka? Niby jest ciepło, ale takich nigdy dość. I jakać bluza. Co o tym myślisz? - zerknęła na Harringtona.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

— Spoko, na tym akurat w sumie nie ma co oszczędzać. Moja matka zaraz wyczuje jak kupuje coś po taniości, więc dokupimy im coś ekstra i niech się bawią rodzice bez dzieci. — już sobie to wyobrażał. Jego rodzice pili alkohol od święta, więc jakby zebrali się w jakiś długi weekend z rodziną Mii z którą będą się dobrze dogadywać, a alko wleci w ruch… spodziewał się rachunku za szkody.
— Słyszałem o jednym, a teraz jest trzech? No chyba musimy sobie uważnie porozmawiać, kochanie. — zaśmiał się. Oczywiście żartował, bo sam nie był w stanie nawet zliczyć ile kobiet miał zaliczonych na swoim koncie, więc nie zamierzał się z nią licytować. Najważniejsze, że żaden z tych trzech się więcej do niej nie zbliży. — I tak byś tego nie zrobiła przy ludziach. — droczył się z nią. Sam pewnie jakoś dałby radę to robić, ale ona miała utrudnione zadanie bo nie byłaby w stanie tego sobą zasłonić, a on był od niej większy.
— Chyba… nie mam pojęcia. — zaśmiał się. Jakoś nie widział swojego brata z ciekawą książką. Pewnie nawet Pottera nie przeczytał, a co dopiero jakieś nowości popularne na świecie. On chyba jako jedyna ogarnięta część tej rodziny ogarniał takie sprawy. Chociaż może powinien mu właśnie Pottera kupić, żeby wyszedł na ludzi? Mógłby dzięki temu dyskutować z bratem przy kawie czy Severus Snape to dobra postać czy nie.
Nie miał problemu z pomaganiem bezdomnym. Czasem nawet był zdziwiony, widząc w kubeczku marne grosze. Człowiek przecież nie zbiednieje jak wspomoże takiego człowieka pięćdziesięcio dolarówką zamiast kupić sobie trzecią pizzę w tygodniu. Najwidoczniej ludzie widzieli tylko czubek własnego nosa i nie przejmowali się innymi, kiedy pomaganie wcale nie było takie trudne.
— Tak, ciepła bluza na pewno się panu przyda. I może ciepły koc. Na pewno się przyda. — dodał, kiwając głową. Dawno nie spał pod gołym niebem, ale nigdy nie wiadomo czy nagle którego ranka nie obudzą się, a za oknem będzie śnieg. Klimat już tak się zmieniał, że wszystko było możliwe.
Mężczyzna pokiwał głową, dziękując im kilka razy wycierając łzy w rękaw starej bluzy którą miał na sobie.
— Ale proszę najpierw zjeść i wypić póki czekolada jest ciepła. My tu poczekamy i dotrzymamy panu towarzystwa. — zaproponował, siadając na chodniku po turecku. Nie miał bluzy, którą mógłby zdjąć i położyć na ziemi, żeby Mia nie brudziła sobie ubrań, więc jedyne miejsce jakie dla niej miał tak naprawdę to swoje kolana. — Może opowie nam pan coś o siebie?

Mia Walker

[Mia Walker]

-Czy to znaczy, że na imieniny nie będę mogła dać jej po prostu kwiatków? - spojrzała na niego z westchnieniem. Wspaniale, właśnie tego potrzebowała wiedząc, że matka Billy’ego jest tak wymagająca. I niby skąd ona miała wziąć pieniądze na kupowanie jej prezentów z wyższej półki? W takich warunkach to ona z całą pewnością przestanie jeść,łapiąc się jedynie na to, co dawali jej w pracy. Ewentualnie zacznie wynosić z lodówki Billy’ego. - Byle nie bawili się za bardzo, bo wiesz… poniekąd jestem córką tatusia… bez podtekstów, zboczeńcu… i mój tata będzie mnie chronił - zaśmiała się, zerkając na chłopaka. Żarty żartami, a jednak faktycznie Billy mógł być pewien, że któregoś dnia jej tata weźmie go na męską pogadankę, wyjaśniając mu pewne rzeczy. Pytanie tylko, czy Walker powinna go przed tym ostrzec, czy jednak sobie darować, by się biedny nie stresował za każdym razem, jak będzie miał styczność z jej rodzicami.
-Możemy porozmawiać, ale ty opowiesz mi o każdej swojej przygodzie, co? - zażartowała. Nie rozliczała go z przeszłości, bo dla niej nie była specjalnie ważna, póki istniała teraźniejszość i przyszłość dla nich. Sama nigdy się specjalnie nie ograniczała i chociaż nie miała codziennie innego, tak znała życie na tyle by wiedzieć, że niektórzy już tak mieli i tyle.
-Nigdy nie wiesz do czego tak naprawdę byłabym zdolna - uśmiechnęła się do niego. Cóż, faktycznie nie miała najmniejszego zamiaru macać go przy ludziach, bo dla niej samej coś takiego ze strony innych było wyjątkowo niesmaczne, ale jeśli BIlly nadal będzie ją prowokował, wszystko było możliwe.
Zaraz jednak jej uwaga została w znacznym stopniu poświęcona bezdomnemu, który chyba do końca nie wiedział jak powinien się zachować. Najwidoczniej do tej pory niespecjalnie miał styczność z osobami, które tak bardzo się nim zainteresowały.
-Jestem pewna, że koc to wspaniały pomysł. Może nawet kilka? Takie super ciepłe - uśmiechnęła się do niego przyjaźnie. Dobrze było wiedzieć, że Billy nie wyzywał takich ludzi od żebraków i alkoholików, bo i z takimi określeniami się spotkała ze strony ludzi. - O, zdecydowanie poczekamy. A później kupimy rzeczy - skinęła głowę, korzystając z kolan Billy’ego. Nie miała nic przeciwko siedzenia na chodniku, ale coś czuła, że by jej na to nie pozwolił.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

— Nie no, będziesz mogła kupić jej kwiatki. Żebyś nie myślała, że moja mama oczekuje tylko drogich prezentów. Tym bardziej od Ciebie nie będzie oczekiwać, że zaraz zaczniesz jej kupować drogą biżuterię i ubrania. Spokojnie, twój portfel nie ucierpi, poza tym od czego masz mnie? — powiedział, obejmując ją ramieniem. No jeszcze tego brakowało, żeby nastraszyć Mię jaką to będzie miała teściową. A jego matka była wymagająca, ale chyba tylko względem jego i ojca, bo od reszty przyjmowała wszystko bez kręcenia później nosem. — Ej, nie myślałem o niczym zboczonym teraz! — oburzył się. — I ja też będę Cię bronił, więc wyluzuj maluchu. — zaśmiał się. Co prawda nie da rady obronić jej przed jej ojcem, bo to raczej on będzie tym przerażonym chłopcem podczas męskiej rozmowy. Lepiej, żeby jej ojciec nie wypytywał go o szczegóły ich życia intymnego.
— Wiesz, że nie pamiętam ich wszystkich? Poza tym po co je wspominać, skoro mam Ciebie? — zapytał, przekrzywiając głowę na bok. Już dawno zapomniał jak to jest spędzać co noc z inną osobą. Jak to jest na nowo stawiać przed sobą wyzwanie zaspokojenia pragnień kolejnej kobiety poznając jej reakcje na każdy jego ruch, zamieniając to na kobietę, której słabe punkty znał już na pamięć i wyzwaniem było zaspokoić ją czymś nowym.
— Ach tak? Któregoś dnia będę musiał się przekonać. — mruknął, obejmując ją w talii. Może niekoniecznie chciałby oglądać swoją dziewczynę macającą go publicznie przy oceniających spojrzeniach ludzi dookoła, chociaż ogólnie nie miałby nic przeciwko. Ale wiedział, że jak go pobudzi nie da rady go zatrzymać.
Uśmiechnął się do mężczyzny, który zajął się jedzeniem słodkich wypieków i piciem gorącej czekolady. Na pewno dobrze mu to zrobi. Siedzenie całe dnie i noce na zewnątrz nie było najlepszym pomysłem, szczególnie w jego wieku. Powoli też opowiadał im o tym co wcześniej robił w życiu i jak teraz to wszystko wygląda. Aż mu się przykro zrobiło, że nikt się takim człowiekiem nie zainteresował. Oparł głowę o ramię Walker, słuchając uważnie jego dalszych opowieści.
— Co to co? Tamten sklep będzie w porządku? — zapytał, wskazując na sklep z ubraniami jak skończyli pić gorącą czekoladę. Na pewno dostaną tam dla niego jakieś ciepłe ubrania. I może jakąś torbę, żeby mógł to wszystko łatwo ze sobą przenosić?

Mia Walker

[Mia Walker]

-Nie będę cię wiecznie wykorzystywać do płacenia za prezenty twojej mamy, kiedy wiem, że też powinnam dać jej coś od siebie - westchnęła. To wcale nie tak, że próbowała się w taki sposób wkraść w łaskę pani Harrington. Po prostu Mia sama z siebie lubiła czasem kupić jakiś drobiazg, a teraz to się zestresowała, że ów drobiazg będzie niewystarczający. Jej mama cieszyła się chociażby z bukietu, który dziewczyna sama uzbierała, ale najwidoczniej nie każda mama taka była. I to nie tak, że miała mamę Billy’ego za jakąś materialistkę. Po prostu były osoby, które przywykły do pewnego standardu życia.
-Przecież ty ciągle myślisz o zboczonych rzeczach - zaśmiała się. Taki już był, Billy szalony i wiecznie napalony. Oczywiście w żadnym wypadku jej to nie przeszkadzało, bo jeśli chodziło o te sprawy, to nie miała na co narzekać. - Ja wiem, w końcu jesteś moim rycerzem. Ale teraz przekonaj o tym mojego tatę - szturchnęła go lekko. Nie był aż tak wymagający, ale każdy chyba wiedział, jak to wyglądało, kiedy ktoś zaczynał się kręcić koło czyjejś córki. Trzeba było zadbać, czy owy człowiek był zadowolony.
Pokręciła lekko głową, śmiejąc się pod nosem. Poniekąd trochę współczuła tamtym dziewczynom, a zwłaszcza, tym, które widziały w Billym kogoś więcej, a nie jedynie chłopaka na jedną noc. To musiało być bolesne, kiedy je ignorował po tym, jak chciały się spotkać raz jeszcze.
-Widzisz? Jesteś jesteś perwertem - zaśmiała się. Znała go już na tyle by wiedzieć, że w pewnych chwilach, kiedy posunęli się za daleko, to Billy całkiem przejmował kontrolę i nie było mowy, aby odpuścił. Faceci już po prostu tak mieli.
Mia słuchała opowieści mężczyzny i zastanawiała się, jak w ogóle doszło do tego, że tak porządny człowiek teraz siedział tutaj. Może udałoby się zorganizować mu miejsce w jakimś ośrodku pomocy? Może nie było zimno (całe szczęście), ale przecież przebywanie ciągle na zewnątrz było bardzo niebezpieczne.
-Myślę, że tak - skinęła głową. Obawiała się jednak, że mężczyzna może nie zostać wpuszczony do środka. Niestety, realia przedstawiały się tak, że trzeba było dbać o wizerunek sklepu, a co za tym szło, nie każdy życzył tam sobie bezdomnej osoby.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

— No to kupisz jej kwiaty i czekoladki albo coś innego. Spokojnie. Od Ciebie mamie wszystko się spodoba. — zapewnił. Matka przecież nie będzie chciała wystraszyć Mii wymaganiami co do prezentów, bo jeszcze zostawi jej ukochanego syneczka i znowu straci szansę na wnuki, dlatego nieważne co Mia jej da na pewno jej się spodoba. Znał dobrze swoją matkę i wiedział, że nie odwali mu czegoś głupiego.
— No… ale… no dobra, zawsze. Ale nie tym razem. — zawołał niezadowolony. Był zbyt skupiony na czymś innym, żeby pomyśleć o czymś zboczonym. Ale niech nie myśli sobie, że o tym zapomni jak wróci do domu. Należała jej się kara za prowokowanie go. — Postaram się, księżniczko. Oby tylko nie zmienił się w smoka jak tylko po Ciebie przyjadę. — powiedział, przyglądając jej się. Nigdy nie miał styczności z ojcem jakiejś dziewczyny, więc nie wiedział jak powinien się zachować, żeby go przekonać o swojej wartości. Może na pierwszym spotkaniu nie przekona go, że będzie idealnym mężem dla Mii, ale chociaż powinien mu zaufać na tyle, żeby pozwalać im się spotykać. Chyba by się załamał, gdyby dostał zakaz zbliżania się od ojca swojej pierwszej i jedynej dziewczyny.
— Ale twoim, kochanie. A teraz przestań, zanim zaciągnę Cię do jakiejś łazienki czy przebieralni i pokażę jakim perwertem jestem. — mruknął, zaciskając palce na jej biodrach, zanim cmoknął ją lekko w usta i odsunął się na bezpieczną odległość.
Zaprowadzili mężczyznę do sklepu, nie przejmując się spojrzeniami ekspedientek. To znaczy on się nie przejmował. Wybrał po swojemu dla niego kilka ciepłych bluz, sprawdzając wcześniej rozmiar zbyt dużych ubrań które miał na sobie i dobierając na oko ten odpowiedni. Przecież nawet jak będą za duże o jeden rozmiar nie powinno to stanowić problemu. Zapłacił za wszystko kartą, a po wyjściu ze sklepu zaproponował panu przebranie się i wyrzucenie tego starego swetra, który miał na sobie. Już i tak był zbyt brudny i dziurawy, żeby nadawał się do czegokolwiek. Potem ruszyli do sklepu gdzie mogli kupić dla niego jakieś ciepłe koce i torbę, żeby miał w czym to wszystko nosić, ale tu wybór już pozostawił Mii bo to ona się bardziej na tym znała.
Posiedzieli jeszcze chwilę z mężczyzną, upewniając się, że teraz niczego więcej mu nie potrzeba, Billy kupił mu jeszcze ciepły obiad na wynos i butelkę wody, i pożegnali się z nim wracając do kupowania prezentów.

//zt. x2

Mia Walker