[Hope Valley]

[Kiana Harrington]

2.
Trzeba przyznać, że ten tydzień był dla niej naprawdę wyczerpujący. Nic dziwnego, że jedyne o czym teraz myśli, to cały weekend laby — dwa okrągłe dni spędzone na kąpaniu, opalaniu i popijaniu drinków. Zamiast jednak wybrać się na najbliższą plażę, swoje kroki — wraz z dużą, wypchaną po brzegi, plażową torbą — kieruje w stronę promu, który ma zabrać ją na wyspę. Stwierdziła bowiem, że już dawno nie odwiedzała hotelu kuzynostwa, a taka mała wycieczka będzie też dobrą okazją do spotkania się z bratem, który o tej porze powinien zaraz kończyć swoją zmianę. Minęło trochę czasu odkąd ostatnio mieli okazję spokojnie sobie pogadać i uznała, że dzisiaj będzie idealna okazja, aby to zmienić. Choć, tak szczerze, niewiele ma mu do powiedzenia. Jej dni prawie wcale się od siebie nie różnią, a w jej życiu już dawno nie wydarzyło się nic ekscytującego. Nie, żeby narzekała, ale… No dobra, może trochę jednak narzeka. Dałaby bowiem wiele, aby wziąć urlop i pojechać na tydzień lub dwa w jakieś piękne, ale dzikie miejsce, które mogłaby pozwiedzać. Na ten moment najważniejszy jest jednak jej doktorat i na nim, przede wszystkim, się w tej chwili skupia.
Ale przecież weekend wolnego jej nie zbawi, tak? Jeszcze nie jest tak stuknięta, by pracować dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu. Dlatego wszystkie książki i papiery zostawiła w swoim apartamencie, na wyspę przypływając jedynie z telefonem i słuchawkami, by w razie czego móc sobie włączyć jakąś relaksującą playlistę. Zanim jednak udaje się gdziekolwiek, gdzie mogłaby się położyć, odpocząć, a potem pochlapać się w wodzie, najpierw kieruje się w stronę recepcji, gdzie za biurkiem stoi Billy.
— Cześć, brat — wita się z nim z szerokim uśmiechem, obchodząc recepcję, aby stanąć przy chłopaku i cmoknąć go policzek. — Idę do gorącego źródła. Przyjdź do mnie jak już skończysz, okej? — pyta, ale nawet nie czeka na odpowiedź tylko odwraca się na pięcie i rusza na tyły hotelu, aby tam walnąć się na leżak. Specjalnie wybrała to miejsce, bo wiedziała, że o tej porze nie będzie tu zbyt wielkiego tłumu — i miała rację, bo w okolicy nie widzi nikogo. Z zadowoleniem więc przekręca się na brzuch i przymyka swoje oczy, licząc na to, że złapie trochę słońca, bo przez ostatnie tygodnie nie miała za bardzo czasu się opalić. Nie zakłada jednak słuchawek, bo wie, że za parę minut dołączy do niej Billy, a nie chce, aby miał okazję, żeby ją przestraszyć.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

#14 + Outfit (na razie elegancik)

Lenistwo Harringtona musiało chyba mu podpowiedzieć, że recepcjonista to zawód dla niego. Chwilę pochodzi, zamelduje gości, wypełni trochę dokumentów i wcale nie musi się z tym śpieszyć. Idealne miejsce jak dla niego! Na dodatek pracował z rodziną, więc mógł na luzie do nich zagadać czy poleniuchować z kubkiem gorącej kawy na zbyt długiej przerwie. Chłop lubił porządnie zjeść, a to zajmowało trochę czasu, więc no sorry. Ale obowiązków nie unikał ani trochę. Wszystko było robione na czas, a czasem nawet i wcześniej jak go naszło bo po co odkładać wszystko na ostatnią chwilę. Dla gości był uprzejmy i lubił sobie z nimi pogadać, polecając im również fajne miejsca na wyspie i w mieście. Chociaż bardziej polecał wyspę z wiadomych względów. Także nie było z nim problemów i raczej nie bał się o posadę. No chyba, że kuzyni mu czegoś nie mówili ale póki co spał spokojnie.
Akurat miał trochę roboty. W weekend zawsze więcej się działo, a kiedy czasem lenistwo dopadało w ciągu tygodnia, wszystko zbierało się na piątek i wtedy też trzeba było wszystko skończyć, żeby nie zostawić niczego na następne dni. Przerwało mu też kilka telefonów z których jeden lekko podniósł mu ciśnienie, bo babka za cholerę nie chciała zrozumieć, że w wybranym przez nią terminie nie mają wolnego pokoju, a ona musi być w tym czasie w Hope Valley. Gryząc się w język podał jej namiary do motelu i grzecznie się pożegnał. Akurat kiedy odłożył niezbyt lekko słuchawkę w recepcji pojawiła się Kiana.
— Hej siostra! — przywitał się, przytulając ją lekko na powitanie. Nie ukrywał zdziwienia, że przyszła do niego do pracy, ale skoro zaraz kończył pracę to co się będzie przejmował. — Pewnie, zaraz do Ciebie dołączę! — zawołał za nią, kończąc zabawę z dokumentami. Wolał nie zostawić bałaganu dla swojego zastępcy, żeby potem nie wydzwaniał do niego po godzinach gdzie są potrzebne papiery. Posprzątał nawet kubek po kawie i okruszki, które gdzieniegdzie mu spadły. Bałagan mógł zostawić w domu, ale nie w pracy. Przekazał swojemu zastępcy co i jak, złapał swoje rzeczy i ruszył na tyły hotelu, gdzie czekała na niego siostra. Normalnie pokusiłby się o wystraszenie jej, ale wolał nie robić rabanu na cały hotel, więc spokojnie klapnął sobie na leżaku obok. — Zachciało się gorących źródeł, co? — zaśmiał się, rozpinając koszulę, bo zdążył już się zgrzać. Miał jakieś spodenki na przebranie i pewnie po nie skoczy za chwilę, chociaż mógłby się kąpać nawet w bokserkach, ale mógłby zrobić furorę wśród damskiej części gości hotelowych i zaraz dookoła zebrałby się mały tłum.

Kiana Harrington

[Kiana Harrington]

Niby i ona mogła pracować w hotelu, zamiast szukać roboty po restauracjach i barach, ale z jakiegoś powodu wolała się pomęczyć i sama znaleźć sobie robotę, niż dostać ją po znajomości. Teraz zaś woli skupić się na swoim doktoracie, więc na ten moment nigdzie nie pracuje, nie licząc wykładów, które od czasu do czasu prowadzi na uczelni. I, mówiąc szczerze, naprawdę jej się to podoba, więc istnieje spore prawdopodobieństwo, że już tam zostanie. No, chyba, że dostanie jakąś świetną ofertę z FBI, na przykład, wtedy na pewno będzie miała dylemat. Ale na takie decyzje ma jeszcze czas, więc na razie nie musi się nad tym zastanawiać. Tym bardziej dzisiaj, bo w końcu na dziś skończyła ze wszystkimi obowiązkami i wreszcie może trochę odpocząć. Po części dlatego przypłynęła na wyspę i wpadła do hotelu — nie tylko ze względu na brata, ale o tym wiedzieć nie musi.
Jeszcze zanim Billy przychodzi, przekręca się na plecy, a na nos nakłada okulary przeciwsłoneczne. I choć słyszy po chwili jego kroki oraz szuranie leżaka, na który siada, wciąż leży z przymkniętymi oczami, rozkoszując się przyjemnym ciepłem. Uwielbia lato, nawet jeśli czasem jest za gorąco i kiedy wraca do domu z uczelni jest cała spocona. Woli to, niż kilka warstw ubrań, choć na Florydzie i tak nie ma co narzekać. Raz była podczas zimy w Nowym Jorku, to myślała, że zamarznie tam na śmierć.
— Potrzebuję chwili relaksu po ciężkim tygodniu na uczelni — wzdycha cicho, bo naprawdę czuje potrzebę oczyszczenia umysłu. Tutaj, z dala od problemów, wreszcie może to zrobić. Odsunąć od siebie wszystko, co ją trapi i po prostu leżeć na leżaku, wsłuchując się w cichy szum palm, pod którymi leży. W końcu jednak podnosi się odrobinę na leżaku, opierając się na łokciach, by zsunąć niżej okulary z nosa i spojrzeć znad szkieł na swojego brata, do którego uśmiecha się lekko.
— A ty jak tam? — pyta z ciekawością, licząc na to, że Billy będzie miał coś ciekawszego do opowiadania. Ona mogłaby mówić jedynie o swoich badaniach w ramach doktoratu, bo o Vincencie nie ma zamiaru przy nim wspomnieć. Zna już go na tyle, by wiedzieć, że zaraz zasypie ją milionem pytań, a potem jeszcze będzie chciał go poznać, a prawda jest taka, że sama nie wie co o tym myśleć. Szczególnie, że nie jest tak kolorowo, jakby chciała, żeby było. Ot, taki jej pech, że wiecznie natrafia na nieodpowiednich facetów. Problem w tym, że ma wrażenie, że Vincent mógłby nim być, gdyby nie fakt, że ostatnio zaczął coś kręcić, spóźniać się i odwoływać spotkania, a to już zapaliło czerwoną lampkę w jej głowie.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

Upały na Florydzie potrafiły dawać się we znaki. Szczególnie, kiedy trzeba w pracy wyglądać elegancko i dusić się pół dnia z krawatem zawiązanym pod samą szyję. Dlatego w dni takie jak te go sobie odpuszczał. Wyglądał elegancko? Wyglądał. I to powinno wystarczyć. Gotowanie się podczas pracy, czego następstwem była czerwona twarz i krople potu spływające po całym ciele jakoś go nie kręciły. Teoretycznie wyglądał tak dobrze, że mógłby latać w kąpielówkach i rozpiętej hawajskiej koszuli, ale no był to elegancki hotel, a nie tani motel na plaży, więc trzeba jakoś się prezentować, a taki strój rzeczywiście zostawić sobie na plażę.
— Aż tak źle było? Może zawołać masażystkę? Sam bym Cię wymasował, ale nie jestem w tym najlepszy i prędzej bym Ci zrobił krzywdę niż pomógł się zrelaksować — zaśmiał się, unosząc ręce do góry. Może przesadzał, ale masaż to jednak nie była jego działka. Czasem za mocno ścisnął no i miał szorstkie dłonie przez siłownię, co raczej nie jest najprzyjemniejsze podczas masażu. Co najwyżej mógł jej pomóc z kremem z filtrem, żeby się siostrzyczka nie spaliła na słoneczku. Tryb starszego brata się załączał w takim momencie.
— Praca, dom, praca, dom, dziewczyna. Czyli to co zawsze. — wzruszył ramionami. Billy zawsze interesował się dziewczynami, ale ciekaw był czy siostra wyłapie tę zmianę z liczby mnogiej na pojedynczą. Bo od balu przestał uganiać się za wszystkim co ma cycki i po głowie chodziła mu tylko jedna dziewczyna. Normalnie pewnie każdy by stwierdził, że to tylko chwilowe, bo Billy to Billy i żadnej okazji nie przepuści. I jeszcze żadna nie zagościła u niego na dłużej niż jedną noc. Oprócz małego epizodu z Charlotte za którą uganiał się w czasie pracy, a ona wiecznie go odrzucała i w końcu dała namówić się na jedną randkę. A potem nadszedł ten bal i wszystko wywróciło się do góry nogami. Jeszcze nie miał okazji porozmawiać na ten temat z siostrą. Raczej interesowały go jej problemy i wolał jej nie zawracać głowy własnymi. Dlatego milczał. Trzymał to w sobie, chociaż nie był to jakiś wielki problem. Był pewny, że lubi tę dziewczynę i nie była jedną z tych, należących do kategorii „Na jedną noc”. Ale to uczucie było dla niego czymś nowym i musiał sam sobie to poukładać w głowie. Ale o problemach siostry z facetem zawsze chętnie posłucha i nakopie mu jak będzie trzeba. — A tak poza tym to w porządku? Nikt Ci się nie naprzykrza? — zapytał, ściągając koszulę i zawiesił ją na leżaku. Pozbył się też szybko butów i skarpetek, a spodniami zajmie się za chwilę jak już upewni się, że jego siostrzyczka nie ma żadnych problemów.

Kiana Harrington

[Kiana Harrington]

Uwielbia taką pogodę, ale faktycznie — kiedy trzeba być elegancko ubranym, nie jest wcale tak przyjemnie. Choć, trzeba przyznać, kobiety mają w tym względzie o wiele lepiej, bo zawsze mogą założyć zwiewną sukienkę. Faceci zaś skazani są na spodnie, koszule i krawaty, a w tym na pewno idzie się ugotować w takie upały. Plus jest taki, że istnieje jeszcze coś takiego jak klimatyzacja, więc wbrew pozorom, Billy nie ma jeszcze tak źle, bo przynajmniej może się schronić w chłodnej recepcji. Zupełnie jak ona może się schować w murach uczelni — gorzej jest, kiedy trzeba wrócić do domu i wsiada do nagrzanego, stojącego kilka godzin w słońcu, auta. Ale i tam, na szczęście, ma klimatyzację, więc dość szybko robi się przyjemnie chłodno. Pamięta jak na samym początku jeździła autobusami — myślała wtedy, że umrze po drodze. To był jeden z powodów, dla których zainwestowała w auto. Drugim, rzecz jasna, było zaoszczędzenie czasu, który przeznacza na dojazd na uczelnię. Najlepiej byłoby, gdyby w ogóle zamieszkała w Miami, ale nie chciała opuszczać rodzinnego miasteczka. Teraz zaś i tak nie jeździ tam tak często, jak na samym początku, bo sporo rzeczy robi ze swojego apartamentu. Na uczelnię jeździ tylko wtedy, gdy musi coś załatwić, potrzebuje książek z biblioteki albo ma poprowadzić wykład.
— W tym tygodniu musiałam niemal codziennie tam jeździć, bo co chwila okazywało się, że brakuje mi jakiejś książki. Poza tym, weszłam na etap, w którym nic nie wiem, więc siedzę po nocach i śpię po cztery, pięć godzin — wzdycha sobie ciężko, znowu kładąc się na leżaku. I choć nie jest on zbyt wygodny, gdyby się postarała, na pewno byłaby w stanie na nim zasnąć. — Spokojnie, do zrelaksowania wystarczy mi trochę słońca i kąpiel. A potem sen — mruczy, ziewając po chwili cicho na potwierdzenie swoich słów. Dzisiaj zdecydowanie położy się spać wcześniej, a jutro nie wyjdzie z łóżka do południa, nawet jeśli ktoś będzie próbował ją stamtąd wyciągnąć z samego rana.
— Dziewczyna? A co to za dziewczyna, co? — pyta, spoglądając na brata z zainteresowaniem, bo nic o żadnej dziewczynie wcześniej nie wiedziała. Jasne, zdaje sobie sprawę, że Billy od czasu do czasu z kimś się widuje, ale ostatnio o żadnej konkretnej osobie jej nie opowiadał. Jest więc ciekawa z kim się tam teraz spotyka. — Tak, tak, w porządku. Bywało lepiej, ale nie jest źle. — Uśmiecha się jeszcze, bo narzekać w sumie nie może. Kocha brata i mówi mu naprawdę sporo, ale jednak chce też mieć trochę prywatności. Dopóki więc nic strasznego się nie dzieje, nie mówi mu o nadziejach, jak i wątpliwościach co do Vincenta.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

— Dobrze, że studia mam już za sobą i nie muszę tak kursować między miastami bo inaczej bym zwariował. — zaśmiał się pod nosem, wspominając studenckie czasy. Nauka, imprezy do samego rana, a potem egzamin na pierwszym wykładzie to norma. Ile to razy nie wracał na noc do Hope Valley, żeby tak się zabawić. Dobrze, że większość kumpli mieszkała w Miami u których mógł nocować w razie czego i trzymać rzeczy na zmianę, żeby nie łazić wiecznie w tym samym. To mu trochę ratowało dupę wtedy. — Czyli przyjechałaś na noc do braciszka czy kochanka? — zapytał, unosząc brew do góry. No wolał dowiedzieć się czy kogoś tam nie ma w tajemnicy i będzie próbował ją podejść na różne sposoby. Ale ogólnie bez problemu ją przenocuje, żeby po takim relaksie nie zasnęła przypadkiem na promie i nie wpadła do wody. Wątpił, żeby jakiś odważny Massimo się tam znalazł, by ją uratować. A tak będą mogli sobie zrobić jakiś nocny maraton filmowy z dobrym jedzonkiem. Bo na jedzonko Billy zawsze poleci. A szczególnie jakieś dobre.
Uśmiechnął się tajemniczo na pytanie o dziewczynę. Billy nigdy nie opowiadał o swoich podbojach. Większości imion nawet nie pamiętał, więc po co miałby się siostrze chwalić, że w ciągu tygodnia zaliczył jakąś Olivię, Sam, Chloe, Alice i Veronicę? Pewnie nawet na swojej liście miał kilka koleżanek Kiany, ale mógł przecież o tym nie wiedzieć, nie? A tutaj nagle wyskakuje o jakiejś dziewczynie. — Poznałem ją niedawno na Balu. Była moją pierwszą randką w ciemno i tak się nakręciłem, że olałem dwie kolejne i spędziłem z nią miły wieczór. A teraz ciągle o niej myślę. — przyznał, przeczesując włosy palcami. Normalnie szaleństwo, że Harringtona tak nagle wzięło na jedną dziewczynę, a kiedyś nie mógł wytrzymać za długo z żadną. Jedynymi stałymi kobietami w jego życiu były tak naprawdę matka, siostra i kuzynki. I Suzie, która była jego księżniczką. Słysząc jednak, że siostra nie ma żadnych problemów skinął zadowolony głową. — W razie czego wiesz, że możesz mi wszystko powiedzieć, prawda? — upewnił się, podnosząc tyłek z leżaka. — Zaraz wrócę. — machnął ręką i ruszył do hotelu. Tam w szatni przebrał się w spodenki kąpielowe, a wracając do źródeł złapał z baru zimne napoje dla ich dwójki. Postawił je na stoliczku między ich leżakami, a sam teraz usiadł na brzegu basenu, mocząc nogi w gorącej wodzie. Ulga po całym dniu stania za recepcją. — Rozmawiałaś ostatnio z rodzicami? Mama znowu chce zrobić remont w salonie. — westchnął, przypominając sobie męczącą trzygodzinną rozmowę z matką, która opowiadała mu wszystkie wizje na nowy wystrój.

Kiana Harrington

[Kiana Harrington]

U niej jest łatwiej, bo ona, w przeciwieństwie do swojego starszego brata, nie jest taką imprezowiczką i w Miami na noc zazwyczaj nie zostaje. A podróż do miasta, owszem, jest nieco uciążliwa, ale na tyle lubi jazdę samochodem, że nie narzeka. Poza tym nie jeździ ostatnio tam zbyt często, bo większość roboty może zrobić w domu. Na uczelnię wybiera się tylko po książki, pomoc jednego z profesorów, ewentualnie kiedy ma poprowadzić jakiś wykład. Badaniami i pisaniem doktoratu zajmuje się ze swojego apartamentu, bo zdecydowanie wygodniej jest rozsiąść się na tarasie z laptopem, niż kisić się w dusznej i niezbyt ładnej sali na uniwersytecie. Niestety w tym tygodniu zmuszona była tam jeździć, więc nic dziwnego, że teraz potrzebuje odrobiny odpoczynku, trochę słońca i chwili kąpieli. No i towarzystwa brata — a w zasadzie braci, bo kiedy płynęła na wyspę, wysłała przy okazji smsa Asherowi, aby zebrał dupę w troki i również przypłynął na wyspę, bo chce spędzić z nim i Billy’m trochę czasu. Dawno nie siedzieli sobie tak po prostu, we trójkę, a poza tym powoli zbliżają się urodziny mamy, więc chciała obgadać z nimi tę kwestię. W końcu pięćdziesiątka na karku to już coś, pół wieku, a więc i jakaś wielka impreza, na którą zaprosiliby całą rodzinę, by się przydała. Co prawda mają jeszcze ponad miesiąc, ale im wcześniej wszystko zaplanują, tym będzie miała większą pewność, że o wszystkim pomyślała.
— Jakiego kochanka? — prycha, wywracając oczami. Przecież nie ma żadnego, bo Vincenta kochankiem zdecydowanie by nie nazwała, w końcu nie wylądowali jeszcze w łóżku, tak? O ile w ogóle tam wylądują, bo Kiana coraz bardziej zastanawia się, czy jednak się z tego nie wycofać. Zaoszczędziłoby jej to nerwów i, prawdopodobnie, złamanego serca. Bo co jeśli kogoś już ma, a ona jest tylko zabawką? Co jeśli ukrywa przed nią coś, co całkowicie go przekreśli? Bo to, że coś ukrywa, jest niemal pewne. Wciąż jednak nie wie co i cały czas kusi ją, aby dawać mu ciągle kolejną szansę, bo być może następnym razem dowie się wreszcie, o co chodzi. A jak się okaże, że to nic takiego, będzie mogła odetchnąć z ulgą i zacząć mieć nadzieję, że oto wreszcie dobrze trafiła, że może coś z tego wyjdzie. Dopóki nie ma takiej pewności, woli nic braciom nie wspominać. Dlatego cieszy się, że może skupić się na moment na życiu uczuciowym Billy’ego.
— No prooooszę — mruczy z szerokim uśmiechem. Dobrze, że chociaż jemu zaczyna się układać, bo ona coraz bardziej upewnia się w tym, że zostanie starą panną. — To kiedy ją poznam, co? — pyta z ciekawością, bo wiadomo, że chciałaby ją poznać. Potem kiwa głową, bo przecież wie, że może mu wszystko powiedzieć. Ale czy chce? Nie, na razie nie. Na razie sama musi wszystko sobie poukładać.
Kiedy Billy znika na moment w hotelu, znowu układa się wygodnie na leżaku, sprawdzając jeszcze, czy dostała odpowiedź od Ashera.
— Naprawdę? Ta kobieta ma tyle energii, że aż nie wierzę. Chciałabym mieć tyle w jej wieku — mruczy z rozbawieniem, uśmiechając się z wdzięcznością, kiedy bierze butelkę chłodnego napoju. — O, Asher, cześć! Wreszcie jesteś. — Macha z uśmiechem do drugiego brata, gdy widzi, jak zmierza w ich kierunku.

Billy Harrington Asher Harrington

[Asher Harrington]

#3

Asher miał całą masę kumpli, a jeszcze więcej koleżanek, ale tak naprawdę z większością tych osób nie łączyło go nic oprócz imprezowania. Swoich przyjaciół mógł policzyć na palcach jednej ręki, a najbliżej - oprócz wrogów, bo ich ponoć trzeba trzymać blisko - był ze swoją rodziną. Nie był ani specjalnie przyjacielski, ani ugodowy, ale nie da się ukryć, że z reguły nikt nie zna cię lepiej, niż ci, z którymi się wychowywałeś. Tym sposobem, chociaż pewnie bywały momenty, że chętnie by się z niektórymi pozabijał, na koniec dnia wszyscy akceptowali wzajemnie swoje charaktery. Chociaż akurat ze swoim rodzeństwem nie miał nawet tego problemu - razem z Billy'm i Kianą od zawsze trzymali się ze sobą bardzo blisko. Na tyle, że gdy Asher umawiał się z nimi na jakieś spotkanie, starał się kompletnie rezygnować z używek. Wiedział, że Billy'ego strasznie wkurwiały, a jeśli chodziło o Kianę... była zbyt delikatna, by kiedykolwiek chciał wciągać ją w tę część swojego świata. Billy'ego też zresztą prosił, żeby tego nie robił, a że oboje chcieli dla niej jak najlepiej - prawdopodobnie się dogadali.
Tak czy inaczej, dzisiejszego dnia - dla odmiany - obudził się bez jakiegokolwiek kaca. Oczywiście, dobre dwie godziny po nastawionym budziku, ale wciąż bez kaca. Na miejsce spotkanie dotarł z niewielkim opóźnieniem, za to z sześciopakiem lodowatego piwa. Chyba liczył, że jakoś udobrucha tym swoje rodzeństwo, bo Kiana natarczywie wypisywała do niego wiadomości z pytaniem, gdzie się podziewa. Przechodząc przez recepcję i szatnię witał się z każdym pracownikiem po kolei, bo ten hotel był dla wszystkich Harringtonów jak drugi dom, a w tym drugim pomieszczeniu przebrał się jeszcze w kąpielówki.
Kiedy pojawił się przy gorących źródłach, już z oddali usłyszał strzępki rozmowy swojego rodzeństwa, ale spodobała mu się tylko część z nich.
- Jakiego kochanka? Kiana nie ma żadnego kochanka. Kiana ma szkołę, którą musi najpierw skończyć - rzucił na przywitanie, od raz puszczając do swojej siostry oczko. - Poza tym, ma też dwanaście lat, więc na facetów zdecydowanie za wcześnie.
Trochę się z nią droczył, ale w jego umyśle jego młodsza siostrzyczka ewidentnie była za młoda na cokolwiek, co było nieodpowiednie. Według Aschera nieodpowiednie były narkotyki (co za hipokryta), alkohol (jeśli piła bez żadnego z ich dwójki w pobliżu) i faceci, bo faceci w większości byli chujowi. Sam coś o tym wiedział. Nie zastanawiając się długo, położył piwo na jednym z leżaków i zgarnął tylko jedną z butelek, po czym sam usadził tyłek na drugim.
- Szalenie przepraszam za spóźnienie. Czarny kot przebiegł mi przez drogę i musiałem iść naokoło - wytłumaczył się na swój sposób, po czym uniósł butelkę w górę w geście ,,na zdrowie". - Możemy wrócić do tej dziewczyny Billy'ego i jego opowieści wyjętej z książek Nicholasa Sparksa? - zaproponował z rozbawieniem. Dobra, może minimalnie się z niego nabijał, ale tak chyba już było z facetami; tak naprawdę bardzo się cieszył, że jego brat poczuł do kogoś coś więcej i tamten z pewnością o tym wiedział, ale... ale no. Ascher musiał to skomentować na swój własny sposób. - Uważam za słodkie to, że ciągle o niej myślisz.
Teatralnie położył dłoń na sercu, a zaraz potem nie wytrzymał i parsknął śmiechem. Zanim jeszcze Billy odpowiedział, uniósł dłonie w geście kapitulacji i wziął sporego łyka piwa ze swojej butelki. Możliwe, że próbował trochę uniknąć gadania o uczuciach na poważnie, bo nie miał ochoty rozmawiać o tym, iż niedawno spotkał tutaj Zinę. To była jedyna kobieta, która kiedykolwiek miała dla niego większe znaczenie i spodziewał się, że gdyby tylko wspomniał o tym spotkaniu, rodzeństwo zalałoby go falą pytań, a ich z kolei unikał jak ognia.

Billy Harrington Kiana Harrington

[Billy Harrington]

Nawet nie było takiej opcji, żeby Kiana była taką imprezowiczką jak on. Billy mógł szaleć, ale taka dziewczyna była łatwym celem i nigdy nie wiadomo co takim napalonym studentom wpadnie do głowy, żeby zaliczyć. Gdyby była pod jego opieką — spoko, niech się bawi jak chce i ile chce. Ale bez nikogo zaufanego ma siedzieć w domu i się grzecznie uczyć.
Parsknął śmiechem, słysząc najpierw pytanie siostry o kochanka, a potem brata, który magicznie pojawił się obok. Niby zawsze miał się za tego nadopiekuńczego brata, który własną piersią będzie bronił swoją siostrzyczkę przez złem tego świata i odganiał jej facetów do czterdziestki, ale Asher chyba postanowił go w tym pobić. — No tak, nie ma żadnego kochanka. Wybacz siostra, ale w takim razie możesz nocować tylko u mnie. — zaśmiał się, unosząc ręce do góry. Będzie musiał mieć ją częściej na oku, bo ewidentnie coś kombinowała. A jeśli rzeczywiście w jej życiu jest jakiś koleś tym bardziej powinien się nim zainteresować i dać mu do zrozumienia, że jego siostra jest nietykalna, póki nie zostanie zaakceptowany przez jej braci. Może trochę przesadzał, ale nie pozwoli jej skrzywdzić. Nie był może najlepszym przykładem, samemu bawiąc się różnymi dziewczynami, spędzając z nimi namiętną noc i znikając bez słowa. Chociaż sumienie miał czyste, bo niczego nigdy im nie obiecywał. Od początku dawał im znać, że to tylko jednorazowa przygoda i więcej nie będzie. I chociaż on źle się zachowywał wobec kobiet, żadnemu nie pozwoli potraktować tak własnej siostry. I kuzynek, bo na nie też musiał uważać.
— Już się nie tłumacz. Od kiedy jesteś taki przesądny? — zapytał, wywracając oczami. Znał brata i jego wybryki, więc doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że ten coś kręci. Ale nie drążył tematu, żeby nie denerwować Kiany.
Na pytania o dziewczynę na początku uśmiechnął się pod nosem. No tak, będzie musiał wkrótce przedstawić im dziewczynę, która temu casanovie zawróciła w głowie. Normalnie oszalał na jej punkcie, że tak ciągle o niej myśli. Leciał do niej praktycznie na każde zawołanie, złakniony jej towarzystwa i bliskości. — Wkrótce ją poznacie. Może nawet prędzej niż myślicie. — zapewnił, przypominając sobie o zbliżającym się evencie na wyspie. To było oczywiste, że zabierze ją ze sobą jeśli tylko będzie miała czas. I ani trochę nie przejął się komentarzem brata. Sam czuł się przez to wszystko jakby znalazł się w jakiejś romantycznej książce. I nawet mu się to podobało. Zero kombinowania i wymyślania nowych sposobów na podryw. Zero zastanawiania się czy z tą dziewczyną już spał czy nie. Praktycznie same plusy były w tym, że ma jedną dziewczynę do której może się przytulić kiedy chce. Tak, Billy dopiero przy niej zrozumiał, że jest przytulaśnym typem. I nie czuje już potrzeby oglądania się za każdym dekoltem czy krótką spódniczką. Teraz był w stanie zrozumieć, że mężczyzna jest w stanie zmienić się przy odpowiedniej kobiecie, chociaż wcześniej uważał, że to tylko mit.
Nie odpowiedział nic na słowa brata o tym, że to słodkie i jego śmiech. Po prostu machnął ręką, ochlapując go wodą. — A ty możesz opowiesz o swojej pannie, skoro taki mądry. Która taka szalona, żeby chcieć usidlić Ashera Harringtona? — zapytał, upijając kilka łyków napoju. Tego właśnie mu było potrzeba w taki upalny dzień. Szkoda, ze Suzie nie mogła tu z nim być, ale i tak nie mogłaby wskoczyć do wody.
— Ty lepiej myśl co kupić mamusi na urodziny. Myślałem o jakiejś fajnej wycieczce od naszej trójki. Niech trochę pozwiedza, skorzysta z życia. — zaproponował, zerkając na rodzeństwo. W tym wieku nie było sensu po raz kolejny kupować jej tandetnej kartki, czekoladek i kwiatów. Powinni sprezentować jej coś specjalnego.

Kiana Harrington Asher Harrington