[Gemini Monaghan]

Wcale nie uznałaby go za zgreda, gdyby postanowił jej podnoszącą na duchu mowę zaprezentować. Chociaż by się do tego nie przyznała na pewno to jednak miło byłoby wiedzieć, że ktoś jednak dla niej szansę jakąś dostrzega. Tym bardziej, że aktualnie krzywiła się na każdą próbę flirtu w barze mając wrażenie, że każdy sensowny facet już dawno był zaobrączkowany. A ona wzbudzała zainteresowanie wśród takich, których zupełnie nikt nie chciał lub — co gorsza — którzy jakoś zapominali w natłoku tych swoich nieudanych podrywów, że obrączka ślubna zostawia bardzo widoczny ślad na palcu.
— Mogę ci następnym razem nagrać — zaoferowała wspaniałomyślnie. Nie to żeby szukała sposobu na zniechęcenie go, bo nie o to chodziło. Niech je dokładnie to, na co miała ochotę, ona nie zamierzała w to ingerować. Skoro jednak sobie śmieszki urządzał to mogła mu się w odpowiedni sposób odwdzięczyć. — Bez przesady. Gdybym miała cię za zgreda to wcale bym nie szukała sposobu na wyciągnięcie cię gdzieś — zaprotestowała natychmiast, bo wcale nie miała o nim jakiegoś złego zdania. Nie uważała go za nudziarza dlatego, że poświęcał się rodzinie. Było to rzecz jasna dużo bardziej uzasadnione, niż gdyby nadal bliżej było mu do nastolatka, niż porządnego, dorosłego mężczyzny. Tak czy inaczej wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się lekko. — Nie wiem, ale szukam kogoś kto nauczy mnie surfować i może skoczy ze spadochronem. Może się też włamać ze mną na imprezę do akademika — podsunęła. Chyba Gem dotarła do etapu, kiedy musiała sobie szukać zajęć jakiś, by nie myśleć o tym jak bardzo jej życie w miejscu stanęło. Nie robiła ostatnio nic poza manewrowaniem między pracą, a mieszkaniem. Stąd też jej nagłe potrzeba dołożenia czegoś, co wzbudzałoby odrobinę więcej emocji.
— Zapracowaną mamusią? Zwolnij, Kennedy — dodała z rozbawieniem i głową pokręciła. Zaraz potem uniosła szklankę i napiła się spory łyk alkoholu, bo musiała to wszystko chyba jakoś zalać drinkiem. Do wychowywania dzieci nadawała się jeszcze mniej, niż do bycia żoną — a jednak poprzednim razem trochę nawaliła przed samym ślubem, gdy skończyła w łóżku z ich wspólnym przyjacielem.

Apollo Kennedy

[Apollo Kennedy]

Nigdy nie rozumiał dlaczego faceci ściągają obrączkę. On tez kilka razy ją ściągną. Ale tylko w momencie kiedy coś robił, coś naprawiał i istniało ryzyko że ją na wieczność zgubi, albo jakoś mocno zniszczy. Może za kilka lat rozumie. Na rok po ślubie starał się być dobrym mężem, co prawda nie zawsze mu wychodziło. Z resztą pięć lat był z Eille. Potem na pięć lat zniknął z jej życia i gdy do siebie wrócili, czuł jakby nigdy tej przerwy nie było i już dawno czuł się jak w starym małżeństwie. Co do przemowy... może jak sobie wypije więcej, to będzie bardziej skory do rozmów na temat życia uczuciowego swojej przyjaciółki. Nie był babą by plotkować o facetach z koleżankami. Jednak jak dla niego, była atrakcyjną dziewczyną i powinna na razie korzystać z życia. Przyjdzie jeszcze czas na znalezienie męża i rodzenie dzieci. Z tym to nie ma co się śpieszyć. Apollo się pośpieszył i proszę był starym zgredem. Nie żeby czegoś żałował, miał dobre życie nawet jeśli nie każdy tak uważał, nawet jeśli jego żona była małą wariatką.
- Wiesz co... to podchodziłoby już pod jakieś zboczenie... a ja to chyba nie z tych. Więc podziękuje. - pokręcił głową z niesmakiem, ale no domyślał się, że dziewczyna i tak tego nie zrobi. Ta dwójka pewnie często sobie docinała na temat jedzenia. Ale nic sobie wzajemnie nie narzucali. Bo w sumie po co? Ona nie jadła mięsa, wolała sałatki. A on kochał mięso. Więc w sumie mogliby kupować sobie jedno danie. Ona wyjadałaby sałatkę, on mięso i jakimś ryżem by się podzielili na pół! Jak przyjdzie bieda, to jest pomysł na obiad w restauracji. - Skok ze spadochronem dzisiaj... to chyba nie jest do zorganizowania... impreza... wiesz mimo wszystko wole omijać imprezy studentów pełne koksu i cycków... ale na deskę możemy skoczyć. - sam planował skoczyć do chłopaków nad wodę, kiedy rozstanie się z Gem. Więc czemuby nie przedłużyć ich spotkania i jej ze sobą nie zabrać? Jeszcze nie wiedziała co ją w przyszłości czeka. Ale no nic już na temat dzieci nie zamierzał mówić. Napił się, bo tego potrzebował jego organizm i wrócił do jedzenia. Zimne jedzenie to nie to samo!
Gemini Monaghan

[Gemini Monaghan]

Gdyby w planach miał znalezienie koleżanki do romansu — bez względu na to czy jednorazowego, czy czegoś bardziej złożonego — to wtedy z pewnością by tę obrączkę chował jednak. To, że tego nie rozumiał jedynie dobrze o nim świadczyło, bo Gem także nie popierała skoków w bok (hipokrytka), szczególnie takich, gdy odbijasz sobie nicnierobienie, bo to twoja żona cały wolny czas poświęca na pilnowanie domu i dzieci. O ile tylko pozwoli Gemini zainterweniować odpowiednio to pewność mógł mieć, że nie przyjdzie mu więcej do głowy to, by nazwać się starym zgredem. W końcu czasami mógł sobie odpuścić i trochę mniej się dorosłym życiem przejmować. Żaden z niej psycholog, ale pewna była, że gdyby i jego żona czasami tym tropem poszła to na złe by jej to nie wyszło.
— To co ty chciałeś przy tym filmiku robić? — zapytała zaczepnie, ale skrzywiła się lekko i nos zmarszczyła, by zaprezentować mu jak bardzo ją ta wizja zniesmaczyła aktualnie. Zaraz potem sięgnęła po swój kieliszek uznając, że lepiej nie drążyć tego tematu przesadnie. Ani ona nie chciałaby tego nagrywać, ani on oglądać. Wystarczający powód, by skupić się bardziej na swoim daniu, niż takich pogawędkach. Szczególnie, że sałatka wreszcie wylądowała na stole przed nią, więc mogła wbić widelec zadowolona i nabrać trochę sera i warzywek. — Po pierwsze: czy to jedyny dzień w roku, kiedy jesteś w stanie wygospodarować chwilę dla mnie? — zapytała udając lekkie oburzenie. Jej plan wcale nie skupiał się tylko na dzisiejszym wieczorze. W pierwszej kolejności i tak zamierzała namówić go na trochę drinków i jakąś imprezę prędzej, niż jakieś bardziej szalone atrakcje. — I nikt nie każe ci patrzeć na cycki i wciągać koks, ale deska i tak mi pasuje — potwierdziła. Nie wiedziała tylko, że on faktycznie mówił o tym wieczorze. Szczególnie, że ona właśnie drugiego drinka powoli dopijała i lada chwila gotowa była zamówić trzeciego pilnując przy okazji, by i Polo zdecydował się na kolejkę.

Apollo Kennedy

[Apollo Kennedy]

Najmocniej Cie przepraszam! Myślałam że ci odpisałam i to ja czekam na posta, a nie ty. Jestem przegrywam. Nie w smak mu były zdrady więc jego żona mogła być spokojna. Nic by się też nie stało jakby była mniej zazdrosna chociaż o samą Gem. Była piękna kobieta i nawet Apollo który względem innych kobiet próbował być aseksualny to widział. Ale była jego przyjaciółka, dobra kumpela. A nie laska za którą się oglądał i tylko czekał aż nikt nie będzie patrzeć by dotknąć jej cycka. A pewnie takie wyobrażenia miała jego żona kiedy Polo wychodził na spotkanie z Gem. Chociaż dziś nie miała pojęcia gdzie wychodzi. Przynajmniej do czasu. - Ja tam nie jestem wielkim fanem oglądania filmów przyrodniczych. - wywrócił oczami i postanowił tak zakończy ta rozmowę. Czuł że zaraz zejdzie to na zły temat i powie coś czego nie chciałby powiedzieć. A Gem będzie to do końca życia wykorzystywać by się z niego nabijać. - Kurcze, na następny razem wpisałem cie na przesien dwa tysiące dwudziesty piąty. Nie oczekujesz zbyt wiele? - oczywiście sobie żartował. Trudno było go od tak wyrwać na miasto. Ale na pewno znajdzie czas dla dziewczyny w jedeym z najbliższych zjazdów, szczególnie że mógł to spotkanie połączyć z deska.
Podrapał się po policzku, a potem wzruszył ramionami na jej słowa. - Wyobrażasz sobie pójść na studencką imprezę i nie walić koksu z cyckow? - dobra, wcale nie wiedział jak jest na studiach bo na nich nie był. I na pewno już nigdy nie będzie. No i imprez studenckich nie doświadczył, bo jakoś nie dane mu było. - Wracając... Masz w ogóle deskę? - spytał po chwili mieszając w swoim talerzu i dopil zawartość szklanki. Jeśli nie miała deski to przygotowania do spotkania będą o wiele dłuższe. Przecież nie pożyczy jej swojej, aż tak jej nie lubił, by Grażynkę na zmarnowanie dać. Za bardzo kochał swoją deskę i o deskę żona też bywała zazdrosna.
Gemini Monaghan

[Gemini Monaghan]

Bez problemu! Prawdopodobnie lepiej byłoby, gdyby prawdziwego celu swojego wyjścia nie ukrywał zbyt długo. Wtedy może jakoś lepiej to przełknie, niż gdyby miała się przypadkiem dowiedzieć. tym bardziej, że Hope Valley było na tyle małe, że nie było pewności najmniejszej, czy lada chwila nie pojawi się gdzieś na horyzoncie koleżanka jego żony. Może odrobinę ułatwioną sytuację by miał, gdyby to Gem nie robiła z tego wszystkiego tajemnicy o randze państwowej, a podczas wysyłania smsa przyznała, że planuje go spić.
— To nawet dobrze, jestem trochę spokojniejsza — przyznała unosząc do góry nieznacznie brew. Prawie tak, jakby faktycznie w jego słowa wierzyła. W rzeczywistości wcale tego na poważnie nie mówiła, bo wiedziała na ile i jakie żarto może sobie pozwolić w jego towarzystwie. Pewnie, gdyby na ramieniu wisiała mu żona to jej poczucie humoru byłoby odrobinę bardziej wyszukane. — Gdybyś mówił poważnie to musiałabym się obrazić — ostrzegła go, marszcząc nos. Gem bywała dość atencyjna, więc naturalnie nie lubiła, gdy ktoś jej towarzystwa nie tylko nie doceniał, ale też jakoś spychał na sam koniec kalendarza. Musiałaby wtedy mu do rozsądku przemówić, bo to trochę głupie byłoby z jego strony, krzywdzące też.
— Tak, w sumie to tak — dodała przerywając ciszą, która na chwilę zapanowała, gdy udawała najgłębsze zawahanie i szczera zastanawianie się nad tym tematem. Trochę imprez studenckich w życiu zaliczyła i na żadnej nie tylko nie widziała obcych cycków, ale też koksu rozsypanego na nich. Postanowiła go jednak tak brutalnie na ziemię nie sprowadzać. Mógł nadal żyć sobie w błogiej nieświadomości jednak.
— Co coś ty, oczywiście, że nie mam — wyjaśniła. Przecież nie surfowała. Oczywiście, że wydawała pieniądze na głupoty i rzeczy, które jej się nigdy do życia miały nie przydać, ale jeszcze nie dotarła do etapu, w którym wybierałaby deskę wtedy, gdy doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że nie potrafiła jej poprawnie użyć. Musiał więc z pomocą ruszyć.

Apollo Kennedy

[Apollo Kennedy]

Marseille i Polo byli siebie warci, pod pewnymi względami byli nawet bardzo do siebie podobni i wiedział jak żona niezadowolona może być z takiego wyjścia. Ale weźmie to na klatę. On sam złościł się w chwili gdy wychodziła do klubu z koleżankami. Nawet kiedy miał pewność, że idzie tam z samymi dziewczynami. Więc jak wkurzy się jego zona o kolacyjkę z inną kobietą, o którą od zawsze jest zazdrosna. To brzmi prawie jak dobry scenariusz do kolejnej części oszukać przeznaczenie.
Spokojnie, przy dwójce dzieci, żonie i pracy w trasie mimo wszystko idzie znaleźć trochę czasu dla przyjaciół. A jak jeszcze Gem zacznie radzić sobie z deską i naprawdę to polubi to już w ogóle w jego kalendarzu (którego nie ma) znajdzie się o wiele więcej miejsca dla niej. Musi po prostu pokochać fale. I wtedy będzie też musiała znosić jego zidiociałych kumpli. Przy niech sam dostawał małpiego rozumu. - Czemu odpowiedzią na wszystko kobiet to obrażanie się i foszki? - głupie pytanie, sam obrażał się o byle gówno i fochy trzymał dłużej niż nie jedna rozkapryszona baba. W domu był osobą, która najwięcej się obraża i najdłużej jej to przechodzi. Może po prostu lubi być przepraszany, bo jemu to przez gardło łatwo nie przejdzie o ile w ogóle.
- W takim razie dobrze, że nie wybrałem się na studia. - on to studia znał tylko z tych wszystkich filmów typu wieczny student czy american pie. Tam wszędzie były cycki, zioło i koks. Takie studia mógłby.... mieć całe życie. Ale ma żonę i dwójkę dzieci. Jedyny proszek, to ten z pudrowych cukierków, a cycki, cycki to on może oglądać tylko jedne. Walnął się w głowę, bo jak ona chciała pływać bez deski? Westchnął ciężko i wrócił do jedzenia. - Jak zjadę z trasy, to zabieram Cię na zakupy. Przygotuj dużo gotówki. - chyba że chciała prezent od Polo, ale to będzie prezent na pięć kolejnych urodzin.
Gemini Monaghan

[Gemini Monaghan]

Jeszcze nie była do końca pewna, czy mogło to być coś, co pokocha. Gem bywała potwornie leniwa, do tego stopnia, że uprawianie jakiegokolwiek sportu sprawiało jej zwykle więcej bólu, niż radości. Marudziła sto lat, zarzekała się, że więcej nie spróbuje już za pierwszym razem. Szczęśliwie Apollo jeszcze nie dawał sobie sprawy z tego, że uczeń, pod tym względem, trafił mu się dość kiepski. jedynym plusem pozostawał fakt, że przy dwójce dzieci z pewnością wytrenował sobie cierpliwość na takim poziomie, że może nie zabije jej przy pierwszej próbie już.
— Bo jak zachowujecie się durnie to musimy wam w ten sposób do zrozumienia, że musicie naprawić sytuację — wyjaśniła tonem, którego uczyłaby do pouczania, po raz setny, dzieciaka, który nadal jednej, prostej rzeczy nie potrafił zrozumieć. Mimo wszystko Polo żył na tym świecie wystarczająco długo, więc powinien takie życiowe prawdy jednak doskonale znać. Miał jednak trochę szczęścia, że trafił na kogoś mądrzejszego od siebie. Gdyby to z taką Gemini kiedyś przyszło mu pokłócić się śmiertelnie to prawdopodobnie żadne z nich by nie ustąpiło jednak.
— Trochę straciłeś, ale nie będe ci o tym opowiadała. Powinieneś wiedzieć tylko, że masz czego żałować — zapewniła go, zanim jeszcze widelec z sałatą wepchnęła sobie do ust. Gdy już przeżuła swoją sałatkę to sięgnęła po drinka i napiła się trochę. Gdy odstawiała szklankę, a do jej uszu dotarł komentarz mężczyzny to zmarszczyłą nos sugerując, że niekoniecznie cieszą jej jego słowa. — A nie da się wypożyczyć najpierw? Zanim zdecyduje, czy to jest fajne w ogóle? — zapytała. Wprawdzie używanie czegokolwiek po innych ludziach budziło w niej lekki niepokój, ale nie lubiła wydawać pieniędzy na niepotrzebne rzeczy. Jak już czuła podobną potrzebę to wybierała się na zakupy ubraniowo-obuwnicze. Tak mogła tracić miliony bez wielkiego żalu. Miał żonę, na pewno rozumiał tę hierarchię wartości!

Apollo Kennedy

[Apollo Kennedy]

W jego domu to akurat Eille miała o wiele więcej cierpliwości. On wolał dać dziecku to czego chce dla świętego spokoju, co nie zawsze było dobre. Co w sumie nigdy nie było dobre. Ale no chyba sobie jakoś poradzą. Sam Apollo też nie był jakimś sportowym świrem. Lubił wyjść na deskę, czasem też pobiegał czy dał się wyciągnąć na siłownię. Ale nie robił niczego jakoś bardzo systematycznie. Przez tryb swojej pracy. Ale i przez rodzinne życie. Wolał się poświęcać dzieciakom i żonie, niż znikać na kilka godzin z domu kiedy już w nim był. Co nie oznacza że sje nie wymykał wifcsorsmi kiedy dzidcikai już spały, a żonę mógł zostawić sam na sam z serialem. Spojrzał. A nią i uniósł brew do góry. Czuł że to taki zawodnik z którym nie wygra tej dyskusji. Kobiety były okropne. I Polo cieszył się że Bóg dał im fajne pupy i cycki. Inaczej chyba nike z kobietą by nie wytrzymał zbyt długo. - A co my mamy robić jak wy zschowujrcie się durnie? Czy wy się tak nie zachowujecie? - rzucił pół żartem pół serio i nawet się zaśmiał. Nie wiedział czy lód pod jego nogami jest kruchy czy wciąż może po nim spokojnie stąpać.
No cóż będzie musiał z tym żyć. Teraz jakby poszedł na studia i tak studenckiego życia by nie zasmakował. Może za kilka lat Hermes uraczy go jakimiś opowieściami ze studiów. Chociaż może lepiej nie bo stary już będzie i jeszcze fiknie na jakiś zawał. Wywrócił oczami na słowa dziewczyny. Takie były właśnie kobiety. Chciały czegoś wielkiego ale najlepiej na małą skalę. - Niech będzie. Coś ogarnę. - nie ciężko wypożyczyć sprzęt. Gorzej trafić na ten dobry. Ale no Polo się tym zajmie. Jego kumple na bank mieli swoje stare deski które nadal nadawlay się do użytku, a na bank były w lepszym stanie niż te z wypożyczalni. - Załatw sobie chociaż jakąś piankę. "- on nie będzie jej damskiej pianki załatwiać. Z resztą nawet nie miałby skąd.
Gemini Monaghan

[Gemini Monaghan]

Wywróciła oczami, bo nie do końca rozumiała co jej tutaj zarzucał. Mimo braku odpowiedniego porozumienia między nią, a jego żoną, Gem czuła się zobowiązana, by jednak w obronie całego gatunku żeńskiego stanąć. Dlatego wydęła z lekkim niezadowoleniem usta, a następnie pokręciła głową powoli. — Zachowujemy, bo na to zasługujecie w większości — wyjaśniła bardzo powoli, jakby dawała mu szansę na to, by się jednak z jej słowami dobrze zapoznał. To nie tak, że zamierzała w tej chwili kobiety całkowicie wybielać, ale jednak Monaghan doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że to zwykle faceci właśnie winni pozostawali. Chociażby dlatego, że wystawiali na próbę cierpliwość biednych pań.
Lepiej, gdyby jednak o studiach dowiadywał się z niego innych źródeł. W przeciwnym razie nabawi się siwych włosów na długo przed Gem, co oczywiście nie obeszłoby się bez komentarza. — Świetnie — zawołała zadowolona i klasnęła w dłonie, po czym sięgnęła po swojego drinka, by jeszcze trochę alkoholu podpić, nim wróciła do swojej sałatki. Zerknęła zaraz potem na mężczyznę i pokiwała głową, bo to chyba nie stanowiło aż tak wielkiego problemu. Wprawdzie nie bardzo wiedziała, gdzie powinna w ogóle z poszukiwaniami wystartować, ale rodziła się w niej żywa nadzieja, że może Nora posiada jakąś, która mogłaby pożyczyć. — Ogarnę to — zapewni la go więc, by nie miał wątpliwości, że Gemini poradzi sobie na medal. Miałą jedynie nadzieję, że gdzieś po drodze nie pożałuje swojej decyzji jednak. W końcu do sportu nadawała się prawie wcale, więc istniało ryzyko, że po takiej próbie umrze. A potem jeszcze trochę posiedzieli, zjedli i rozeszli się, bo odrobinę nam się przeciągnęło, więc zakończę póki co.

Apollo Kennedy, koniec

[Winnie L. Dawson]

osiem

Ludzie potrafili bardzo męczyć. To był fakt, z którym od czasu do czasu każdy się zgadzał w mniejszym lub większym stopniu. Nawet najwięksi ekstrawertycy mieli w tej kwestii czasami kryzys i musieli po prostu odpocząć. Winnie należał do tej grupy, która potrafiłaby unikanie wielu ludzi przeciągać w nieskończoność. Być może wiązało się to z faktem, że z ludźmi, których zostawił tutaj za sobą, wyjeżdżając lata temu z miasteczka, niewiele już go łączyło z jednej strony. Z drugiej z kolei wszyscy znali jego historię i zawsze odnosił wrażenie, że patrzą na niego przez pryzmat tego, co się wydarzyło. Dlatego też wyjścia tego typu, nawet jeśli czasami miały całkiem przyjemne momenty, zazwyczaj męczyły go na dłuższą metę niemiłosiernie. Wiedział jednak, że zamykanie się w domu może bardzo szybko przekształcić się w dość poważne problemy, szczególnie te związane z alkoholem. Czy picie w towarzystwie było lepsze? Chyba tak, przynajmniej w jego przypadku, bo w takich miejscach mimo wszystko trzymał poziom i nigdy nie przesadzał z ilością. Choć po tuż po śmierci żony i kłótni z jej rodziną zdarzały mu się takie momenty i zdarzało się, że nie pamiętał, jak wrócił do domu i dlaczego ma obitą i spuchniętą gębę, to jednak teraz zdecydowanie starał się trzymać fason. Głównie dlatego, że nie był tu aż tak bardzo anonimowy, jak w San Francisco, które było zdecydowanie większe, a trochę też dlatego, że po prostu nie miał siły na bezsensowne przepychanki. No i niestety odkrył, że alkohol wcale nie przynosi ukojenia, wręcz przeciwnie. W zbyt dużych ilościach niestety potrafił skutkować o wiele intensywniejszymi przemyśleniami, które absolutnie nie były w jego przypadku wskazane.
Nie oznaczało to jednak, że nie pił wcale. Podczas wyjść takich jak te trudno było mu pozostać w stu procentach trzeźwy. Po pierwsze dlatego, że nie potrafił znieść tego głupiego gadania o tym, że życie kiedyś będzie lepsze, a po drugie dlatego, że wyjścia w stronę baru były dość przyjemnym pretekstem na to, aby na chwilę się od tego oderwać. Być może dlatego też zdarzało mu się popalać papierosy, bo jednak też zawsze była to wymówka, aby odejść na bok. Teraz jednak skorzystał z tego pierwszego i właśnie siedział przy barze, planując wypić tam jednego drinka i dopiero z kolejnym wrócić ewentualnie do swoich znajomych, z którymi chyba już za bardzo nie miał zamiaru dzisiaj przesiadywać. Sączył więc niespiesznie nie najgorszą whisky na lodzie, gdy obok siebie usłyszał głos, który kojarzył, ale dopiero gdy spojrzał na brunetkę składającą zamówienie, skojarzył skąd. Mimowolnie uśmiechnął się na jej widok, zwracając się w jej stronę.
- Cześć, George - powiedział na powitanie, posyłając jej uśmiech nawet całkiem szczery. Fakt, że ostatecznie nie przedstawili się sobie, tylko posługiwali się względem siebie imionami bliźniaków z Harrego Pottera, a teraz wpadli tutaj na siebie zupełnie przypadkiem, wydawał się dość zabawnym zbiegiem okoliczności. No ale z drugiej strony to HV, można było się tego spodziewać.

Maeve Houghton

[Maeve Houghton]

[dwadzieścia dwa]


Ostatnio niewiele się w jej życiu zmieniało. Dotarła do takiego smutnego etapu, gdzie codzienność zapełniała jej albo praca albo odpoczynek. Chociaż to drugie pojęcia było na tyle rozciągliwe, że upchnąć mogła tam zarówno lenistwo, jak i spotkania z przyjaciółkami. Niemniej wiedziała, że czegoś jej w życiu zaczynało brakować. Kiedy spotykała się z Declanem nie doskwierało jej to aż w takim stopniu. I to nie tak, ze Maeve posiadała jakiekolwiek parcie na związki — daleko było jej do kogoś, kto czuł się źle, gdy żył sobie samotnie. Lubiła specyfikę swojego dnia i wiedziała, że chwilami nie umiałaby wcisnąć randek, szczególnie tych w początkowym stadium. Uczucie, które jej jednak towarzyszyło nie opuszczało jej dłuższy czas i musiała pogodzić się, że bliżej temu było do zwykłej tęsknoty za kimś. Chociaż doskonale wiedziała za kim, to wiedziała też, że rozsądniej będzie wlać w siebie dziesięć drinków, nawalić i potańczyć z obcymi mężczyznami, niż robić coś w kierunku tego, by go zagłuszyć skuteczniej. Tym bardziej, że rozwiązanie byłoby krótkoterminowe i gwarantowałoby jej cofnięcie się o kilka kroków.
Czekała na dzień, w którym Rae wreszcie urodzi i będzie mogła wyciągnąć ją na drinka. Miała oczywiście jeszcze Ferby, ale ta nie zawsze posiadała dla Maeve tyle czasu, ile by sobie obie życzyły. Dlatego nie marudząc zupełnie na taki obrót spraw postanowiła w tutejszym barze pojawić się samotnie. Chciała spędzić miło wieczór, nie skreślając go jedynie dlatego, że brakło jej sprawdzonego towarzystwa. Zahaczyła więc o pierwsze miejsce, jakie jej do głowy przyszło. Przepchnęła się przez tłoczących się ludzi i dobrnęła do baru, by złożyć zamówienie na gin z tonikiem — dokładnie to, czego potrzebowała po całym tygodniu pracy. Sięgnęła po telefon, ale nim udało jej się zerknąć na ekran jej uwagę przykuł głos. Poznała go, ale miała problem z przypisaniem do konkretnej twarzy. Kiedy jednak w jego stronę zerknęła zrozumiała, że faktycznie był znajomy i kierował te słowa do niej. Uśmiechnęła się szeroko.
— Fred? Co za przypadek, a my znowu w miejscu, gdzie jest alkohol — zauważyła żartobliwie. Nie przejmowała się oczywiście tym, jak to mogło o ich znajomości świadczyć. Zamiast tego bez zawahania się przysiadła uznając, że jeśli jego dzisiejsze plany obejmują zajmowanie miejsca dla kogoś innego to zwyczajnie się stad urwie. Póki co siedział sam, ona też nie posiadała towarzystwa, więc wcisnęła telefon do torebki i zapięła ją. — Trochę mi aż żal pytać o twoje imię, bo lubię gdy jesteśmy Fredem i Georgem — przyznała uczciwie. Dlatego nie zrobiła tego podczas ich pierwszego spotkania. Drugie było jednak już czymś innym. Nie sądziła nawet, że do niego dojdzie.

Winnie L. Dawson

[Winnie L. Dawson]

Dobrze, że znajdowała w tym wszystkim nieco czasu na odpoczynek i na rozrywkę, bo inaczej zamieniłaby się w tym człowieka, którego większość normalnych ludzi się obawia. Bo trzeba przyznać, że prawdziwi pracoholicy, którzy praktycznie nocują w pracy i mają pustą lodówkę w domu, bo i tak w nim nie bywają, to dość dziwni ludzie. No i jednak wtedy na pewno by się nie spotkali, bo raczej ich ścieżki kariery były bardzo mocno odmienne. Winnie jednak dość dobrze rozumiał, o co mogło chodzić. Znał doskonale uczucie tęsknoty za kimś. Za kimś konkretnym, jednak nie do końca osiągalnym czy odpowiednim z takiego lub innego powodu. Człowiek jest zresztą podobno istotną, która nie jest stworzona do samotności. On sam raczej niewiele czasu swojego życia spędził sam, więc w ogóle do tego nie przywykł i bywało to na dłuższą metę przytłaczające. Kwestia angażowania się w jakikolwiek związek nie wchodziła w jego przypadku w grę. Po pierwsze dlatego, że był przekonany, iż raczej wypaliła się już w nim życia z kimś, a po drugie dlatego, że był bardzo daleko od poukładania swoich emocji i uczuć w jakąś logiczną całość. Mimo wszystko od śmierci jego żony nie minął jeszcze nawet rok, więc angażowanie się w cokolwiek poważnego teraz raczej byłoby okrutne i względem niego samego, i względem potencjalnej niewiasty, bo jednak trudno byłoby nie zauważyć, że byłoby to mydlenie oczu i oszustwo, nawet jeśli może nie do końca świadome, bo nie było szans na budowanie czegokolwiek poważnego przez niego w tym momencie, to na pewno.
Skoro jej towarzystwo niestety tego wieczoru nie dało rady z nią spędzić, a jego towarzystwo było raczej średnie, zdecydowanie mniej interesujące dla niego niż ona, to pewnie osoby wierzące w takie bzdety pokusiłyby się nawet o stwierdzenie, że to swego rodzaju przeznaczenie. Winfield raczej do nich nie należał, ale trzeba przyznać, że jakoś miło mu się zrobiło, gdy ją zobaczył. Spędzili razem jeden wieczór co prawda tylko, ale był on naprawdę przyjemnym wspomnieniem i to nie tylko dlatego, że byli koszmarnymi szydercami i otwarcie nabijali się ze snobów, którzy zapewne patrzyli na nich z wyższością (więc im się należało, logiczne). Ale tak po prostu, brunetka naprawdę była ciekawą osobą, z którą chętnie spędziłby czas również teraz.
- Nie jestem pewien czy to przypadek, ale nie wyciągajmy pochopnych wniosków - stwierdził, uśmiechając się do niej nawet lekko, a trzeba przyznać, że u niego uśmiechanie się tak całkiem szczerze i miło, było naprawdę sporym wyróżnieniem.
- Byłoby całkiem zabawnie, gdybym powiedział, że naprawdę jestem Fred, ale niestety nie - stwierdził, z lekko zawiedzioną miną, że jego rodzice postanowili nazwać go jak Kubusia Puchatka, a nie jak jednego z bliźniaków z Harrego Pottera. Co z tego, że gdy przyszedł na świat, to nikt jeszcze o tej serii nie słyszał, bo jej nie było. To detale kompletnie nieistotne. - Ale możemy spróbować obstawić, jak naprawdę mamy na imię i zobaczymy, co z tego wyjdzie. Bo tak mi się coś wydaje, że Ty George w dowodzie to też nie masz - nie wiem, jak na to wpadł, ale miał silne przeczucie, że jednak ma w tym aspekcie rację. Chociaż mogła go zaskoczyć, to jednak Stany, tam ograniczenia w kwestii nadawania imion dzieciom są raczej niewielkie.

Maeve Houghton