[hayden lyons]

- No tak w Seattle za dużo słońca nie ma - stwierdził fakt, tam się było ciężko mocno opalić. Trzeba było łapać słoneczne dni i cieszyć się nimi zanim nadeszła ponura jesień. W Hope było inaczej, tutaj świeciło słoneczko cały czas, albo przynajmniej bardzo często i rzeczywiście Lyons musiał się ładnie smarować kremem przeciw opalaniu, bo pewnie chodziłby mocno spalony. Nie był przyzwyczajony do takich promieni! - Może po penisie byłoby Ci łatwiej poznać - rzucił żartobliwie, chociaż wiadomo, nie miał zamiaru niczego nikomu pokazywać. Miał obrączkę na palcu i był wierny swojej żonie nawet, gdy mieli swoją separację. - Hayden - przypomniał jej swoje imię mrużąc nieco oczy, bo jednak słoneczko świeciło dość mocno. Teraz mógł mieć tylko nadzieję, że Flanagan sobie przypomni to i owo i nie będzie dziwnie!
- Nic Ci się nie stało przez tą piłkę? - zapytał, bo jednak byłoby bardzo głupio gdyby swojej “koleżance” rozwalił głowę piłką do siatki, którą tak swoją drogą podniósł. Jego ciekawość jednak nie została zaniepokojona więc postanowił jeszcze trochę poczekać z powrotem do grających kolegów. Przecież nie codziennie się spotyka znajomych z własnego miasta na drugim końcu świata! Nawet się rozejrzał, czy gdzieś tu dookoła nie ma jakiś innych ziomeczków z Seattle, ale nikogo nie zauważył. W sumie znał Gine na tyle, by wiedzieć, że na takie podróże małe i duże, to wcale nie potrzebowała towarzystwa.

[Gina Flanagan]

- Wcale za tym nie tęsknię - jednak Floryda miała o wiele przyjemniejszy klimat i nawet mimo tego, że zbliżała się zima, temperatury były nadal prawie, że letnie. A Gina nie zamierzała narzekać, przynajmniej będzie ładnie opalona!
- Hayden, Hayden... - jakich ona w ogóle Haydenów znała? Często nie przywiązywała wagi do imienia facetów, no bo prawdę powiedziawszy nie było jej to zwykle do szczęścia potrzebne, a skoro mężczyznom może to ujść na sucho, to dlaczego ona miałaby się wstydzić, a jednak w tym przypadku coś jej dzwoniło, tylko nie była jeszcze pewna, w którym kościele. Aż w końcu sobie przypomniała! - Ach, Hayden! Fakt, rzeczywiście byłoby mi łatwiej poznać po penisie. Jak tam twoja żona? - zapytała, bo coś jej się wydawało, że ich drogi się rozeszły w momencie, kiedy Lyons poznał jakąś małolatę, z którą potem się ożenił. Co prawda, Seattle było miastem dość sporym, ale czasami przypominało małe, kameralne miasteczko, w którym każdym wiedział wszystko o każdym.
- Mogę mieć wstrząs mózgu... i guza, z pewnością. Przydałoby się jakieś zimne piwo na znieczulenie i jakiś bodyguard, który upewni się, że nie zemdleję tu na plaży - posłała mu swój przewrotny uśmiech numer cztery, bo nawet była gotowa zrobić mu miejsce na swoim ręczniku, jeśli chciał trochę z nią posiedzieć. W końcu, w ostatnim czasie kontakt miała głównie z Marshallem i naprawdę chciała już porozmawiać z kimś innym ze starych znajomych, a Hayden w sumie się do tego nadawał. No i jakby nie patrzeć, spotkali się właśnie w dziurze na drugim końcu Stanów, to musiało być przeznaczenie!

hayden lyons

[hayden lyons]

- Ja też nie za bardzo- zdecydowanie lepiej mu było żyć w nieco cieplejszym klimacie, gdzie można się praktycznie każdego dnia kąpać w morzu i opalać na słoneczku. Życie tu było o wiele przyjemniejsze. - Finley? Bardzo dobrze - trochę się zdziwił, że Gina go o to pyta, bo nawet nie wiedział, że gdzieś zakodowała to, że jest już od kilku lat żonatym mężczyzną. - Będziemy mieć dziecko niedługo - pochwalił się, bo w sumie czemu nie? To była radosna nowina, A Lyons był już w tym wieku, że o dziecku można było na spokojnie myśleć. Co z tego, że zdecydowanie z Fin nie planowali tej ciąży? Ważne, że jest i, że teraz wszystko jest w porządku. Nic innego się dla Lyonsa nie liczyło i był bardzo ciekaw tego jakim człowieczkiem będzie jego syn. Czy będzie mądry po mamie i tacie? Czy złośliwy po cioci? A może nie będzie lubić Haydena, jak ojciec Finley. Jest tyle możliwości! Miał też nadzieję, że jego psy zareagują na bombla w pozytywny sposób, bo nie chciałby się z nimi rozstawać albo wprowadzać jakiś ograniczeń w ich poruszaniu się po domu. Ufał im i traktował je jak rodzinę, szczególnie Tesle, który był z nim już długo i to zarówno w dobrych jak i złych chwilach w życiu Lyonsa.
- Hmm chyba mogę się tym zająć w ramach rekompensaty, chcoiaz nie jestem do końca przekonany czy zimne piwo na wstrząs mózgu będzie okej - był naukowcem okej? On się znał! Wątpił też w to, że coś poważnego się Ginie stało przed uderzenie piłką dlatego sądził, że piwko raczej jej stanu zdrowia nie pogorszy. Gdyby Hayden był Marshallem to pewnie by teraz powiedział, że żeby coś jej się z mózgiem stało to musiałaby go najpierw sobie wszczepić, ale ze nie był to nawet taki kiepski żart mu nie przeszedł przez myśl. - To co idziemy? - zapytał przyglądając się starej znajomej.

[Gina Flanagan]

- To cały czas ta sama? - upewniła się jeszcze, bo i tak powinien być dumny, że skojarzyła fakty, nie powinien oczekiwać, że będzie jeszcze kojarzyć babsko, które go usidliło. - Ojej, naprawdę mi przykro - złożyła mu swoje najszczersze kondolencje, bo dla niej dziecko to jednak niezbyt radosna nowina. Gina była przekonana, że ludzie tylko udają całą tę radość związaną z ciążą i pojawieniem się na świecie małego gówniaka, który z dnia na dzień wywróci całe ich życie do góry nogami, bo kto normalny pakował się w coś takiego z własnej, nieprzymuszonej woli? Ale trudno się dziwić, że miała takie poglądy, skoro jedyną osobą, o którą dbała była ona sama. No i może jeszcze trochę jej zależało na Marshallu, ale przecież do tego przyznawać się nie zamierzała, bo Walton by ją chyba śmiechem zabił, tak? Właśnie, a że jedyna osoba, która mogła ją sprowadzić na dobrą drogę, zrobić z niej uczciową kobietę i może nawet przekonać do przekazania swoich wątpliwych genów, nie była tym absolutnie zainteresowana, to raczej marne perspektywy, żeby prędko zmieniła zdanie.
- Zimne piwo jest dobre na wszystko, zwłaszcza przy takiej pogodzie - nawet nieco zsunęła na nosie okulary przeciwsłoneczne, żeby mrugnąć do niego porozumiewawczo. Całe szczęście, Hayden jednak nie był Marshallem i nie musiała teraz się z nim przekomarzać, a mogła włączyć swoją kokieteryjną naturę i w końcu trochę wyluzować. - Obawiam się, że wstrząs był mocny i musisz mi pomóc wstać - wyciągnęła do niego ręce, kokosząc się rozkosznie na swoim ręczniku, bo zdążyła się już wygodnie ułożyć na piasku.

hayden lyons