[Kai Sanders]

-Daj spokój, pod tym względem jestem chyba bezpieczny. Nawet po alkoholu nie zdradziłbym niczego, co ktoś mógłby wykorzystać, a tym bardziej nie powiedziałbym niczego, co ma związek z firmą - odpowiedział, uśmiechając się do niego lekko. To było dość urocze, że tak się o niego nadal martwił, pomimo faktu, że całkiem niedawno zerwali. Kai cieszył się, że po tym wszystkim co było między nimi, Hunter podszedł do ich relacji w sposób dorosły i nie odepchnął go całego. Patrząc przez pryzmat czasu, Sanders nie miałby teraz nikogo, do kogo zawsze mógłby przyjść, aby chociaż porozmawiać. Może i był nerdem, ale każdy człowiek potrzebował momentami drugiej osoby. Zwłaszcza, jeśli było mu wyjątkowo źle. A tylko McKay potrafił sprawić, że następny dzień stawał się lepszy, pomimo zapowiadającego się kaca. Pytanie tylko, czemu informatyk zrozumiał to dopiero po fakcie. Alkohol, czy faktycznie idealnie pasowało tu stwierdzenie, że docenisz, kiedy stracisz?
-Okazyjnie dalej możesz go mieć - zaśmiał się. Był pijany, więc trzeba było mu wybaczyć wszelkiej maści podobne teksty, które powinien był zachować dla siebie. Pewnie w innych okolicznościach by to zrobił, ale aktualnie nie czuł się za dobrze, głównie dlatego, że z wolna docierała do niego smutna rzeczywistość. Fakt, że nie mógł liczyć na innych tak, jakby tego chciał, był bolesny. Podobnie jak to, że inni nie chcieli liczyć na niego, chociaż starał się dla nich, jak tylko potrafił. Nic dziwnego, że wirtualny świat był dla niego bezpieczniejszy. Tam nikt nie ranił. - Nie. Nie znalazłem. Myślę, że… to nie dla mnie. Sam nie wiem. Chyba nie musimy o tym teraz rozmawiać, co? Ostatecznie razem pijemy - odpowiedział, machając na to wszystko ręką. Znacznie bardziej pasowało mu picie z przyjacielem, niż z kimś, kogo poznałby w barze. Bezpieczniej i zdecydowanie bardziej miło.
-Lubię wycieczki. Zorganizuj nam jakąś, mogę za nią zapłacić, nie problem - rzucił. Miła perspektywa. Plus towarzystwo, które ewentualnie zorganizowałby mężczyzna, zapewne też przypadłoby do gustu Sandersowi. Ktoś pokroju Hauntera nie mógł zadawać się z nieodpowiednimi osobami.
-Myślę, że…. sam nie wiem, ludzie chyba nie chcą tego widzieć. Nikt specjalnie nie przejmuje się trzecią osobą. Bo tak już chyba jest, wiesz? Jeśli jest trójka przyjaciół, ta jedna osoba zawsze będzie niemal zawsze wykluczona, zostając gdzieś z boku. Istnieje tylko, jeśli coś trzeba, albo te dwie chwilowo nie mogą być dla siebie dostępne. I ja jestem właśnie taką trzecią - westchnął. Mówienie tego wszystkiego nie było dla niego łatwe, bo nigdy nie był emocjonalnie wylewny. Zawsze skrywał wszystko za żartami czy uszczypliwością. Jednak alkohol i towarzystwo robiły swoje, przez co był w stanie uronić nawet kilka łez.
Podobnie, jak był w stanie pocałować Huntera. Nie powinien, doskonale o tym wiedział. Podobny gest w stosunku do byłego nigdy nie był dobrym rozwiązaniem, ale Sanders czuł się tak wewnętrznie rozbity, że nie myślał o konsekwencjach.
Mruknął cicho czując dłoń chłopaka na swoim policzku. Czy naprawdę człowiek mógł być aż tak bardzo spragniony bliskości?

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— No mam nadzieję, bo nie wiem czy dałoby się to potem odkręcić. — zaśmiał się. Po pijaku szło wyciągnąć nawet największe tajemnice, a takie dotyczące firmy powinny być ściśle tajne. Ale są ludzie, którzy na pewno chętnie by je wykorzystali, żeby zdobyć to co chcieli albo po prostu dodatkową gotówkę. Pod tym względem ludzie byli okrutni, nie myśląc o tym co robili swoim zachowaniem, a o własnych korzyściach. Czy ktoś wyciągając od innej osoby wszystkie pieniądze myślał o tym, że ta osoba nie będzie miała za co żyć i wpadnie w kłopoty? Raczej nie. Dlatego miał nadzieję, że Kai rzeczywiście będzie umiał trzymać język za zębami, bo odkręcenie tego na pewno nie będzie proste.
— Nie kuś mnie. — rzucił, parskając śmiechem. Dobrze, że nie brał tego na poważne przez wzgląd na jego stan. No i nie chciał go urazić, ale on już nie powinien dotykać się do jego tyłka. Kiedyś był jego i uwielbiał go dotykać i w ogóle, ale teraz… łączyła ich tylko przyjaźń. Teoretycznie z Creedem również się przyjaźnił, a przespali się ze sobą tuż przed świętami i nagle ich kontakt się urwał jakby student uznał to za błąd nie chcąc go więcej widzieć. Sam też był głupi, bo nie zrobił niczego w kierunku odzyskania tej relacji, bo nie wiedział co ma mu powiedzieć. Fajnie było, ale to tylko przyjaźń? Lubię Cię, ale nie jestem jeszcze gotowy na więcej? Nigdy nie był w takiej sytuacji, więc nie wiedział jak ma się zachować, bo pozostawała jeszcze sprawa Gabriela, którego chciał jeszcze widywać, a wejście w związek nie sprzyja wizytom w klubie na szybki seks z nim, bo normalnie miałby go ze swoim partnerem, ale to od striptizera się uzależnił. — Myślę, że… a zresztą. Porozmawiamy o tym jak wytrzeźwiejesz i będziesz miał na to ochotę. — odparł, wzruszając ramionami. Rzeczywiście nie był to odpowiedni moment na taką rozmowę, bo niewiele zmieni.
— Przestań, nie będziesz opłacał całej wycieczki sam. — westchnął, kręcąc głową. Kai może miał więcej pieniędzy, ale nie będzie go przecież z tego powodu wykorzystywał i opłacał wycieczki dla całej ekipy.
— Nie muszę chyba mówić o tym jak bardzo to jest niesprawiedliwe? Ale nie przejmuj się, bo nie byli Ciebie warci. Któregoś dnia znajdziesz osobę dla której będziesz bardzo ważny i nie będziesz już tym na doczepkę. — zapewnił. Nie mógł mu tego obiecać w stu procentach, ale musiało tak być. Kai był naprawdę świetnym przyjacielem i zasługiwał na szczęście.
Nie myślał o niczym, tylko o ustach Kaia. Pełnych i miękkich wargach, które tak lubił czuć na sobie. Oddawał każdy pocałunek z czułością, chcąc poczuć ich więcej. Pokusił się nawet o to, żeby zsunąć dłoń na szyję Sandersa, przyciągając go mocniej do pocałunku.
Ale wtedy coś w nim pękło. Nie mógł tego robić. Nie mógł go całować w tej sposób. Zwłaszcza w momencie, kiedy w jego głowie pojawiły się obrazy Creeda i Gabriela. Ta dwójka już wystarczająco mocno namieszała mu w głowie, żeby dokładać do nich jeszcze Kaia, który przecież nie chciał być trzeci. Westchnął cicho w jego usta, opierając czoło o jego czoło i oddychając ciężko. Przesunął rękę na tył jego głowy, palce wplatając we włosy Kaia.
— Przepraszam, ale… nie powinniśmy. Wybacz. — szepnął, odsuwając się od niego, chociaż niechętnie. Ale tak musiało być. Nie mogli posunąć się dalej, by potem tego nie żałować. Posłał mu przepraszające spojrzenie i sięgnął po kieliszek, który opróżnił jednym łykiem i zaraz znowu napełnił. Wypił niewiele, a czuł jakby sam opróżnił całą butelkę i miał zaraz paść na tej kanapie.

Kai Sanders

[Kai Sanders]

Było mu wyjątkowo dobrze, kiedy tak leżał głową na kolanach Huntera. Jak okropny musiał być, kiedy byli ze sobą, że tego nie doceniał, nie korzystając tak często, jak to tylko możliwe? Teraz, kiedy bolało go serduszko, a w żyłach krążył alkohol, dostrzegał co stracił. A taka myśl mogła być wyjątkowo niebezpieczna i doprowadzić do sytuacji, w której żaden z nich nie chciał się znaleźć. Bo powrót do byłego nie mógł się dobrze skończyć. Pomijając fakt, że Sanders nie powinien o tym nawet myśleć wiedząc, że od teraz byli jedynie przyjaciółmi. Pozwolenie, by emocje wzięły górę, nie powinno mieć miejsca, chociaż trzeba przyznać, że panowanie nad tym wszystkim było nad wyraz trudne.
-A co, aż tak ci go brakuje? - uśmiechnął się do niego. Tak, flirtować też zdecydowanie nie powinien, bo to jedynie nakręcało atmosferę. Obaj byli po alkoholu, obaj byli nadal singlami i obaj chyba do końca jeszcze nie wyleczyli się z siebie wzajemnie. Idealne połączenie do zwiastujących kłopotów. Z tym, że mimo wszystko Kai nie chciał stawiać przyjaciela w dziwnej sytuacji, w której później jeszcze by go unikał. Aktualnie był jedną z nielicznych osób, do których mógł się udać, kiedy było mu naprawdę źle, a kiedy wszystkie inne zawodziły lub sprawa dotyczyła ich. Był ostoją, niemal zawsze. Szkoda tylko, że Sander dostrzegał to wtedy, kiedy było już za późno na to, by zmienić ich relację w jakikolwiek sposób. Zresztą sam nie chciałby narażać chłopaka na to samo, nie umiejąc obiecać, że przeszłość by się nie powtórzyła. Wiedział, że za bardzo lubił swoją pracę i był kiepski, jeśli chodzi o związki.
-I tak niespecjalnie mam na co i na kogo wydawać pieniądze, więc to chyba nic złego, że chcę zabrać przyjaciela w jakieś fajne miejsce, hm? - zerknął na niego. Wiedział, że stan jego konta jest bardziej zasilony niż ten Huntera, więc tym bardziej nie widział problemu z zasponsorowaniu mu czegoś. Ot, taka mała rekompensata za wszystko, jak również zapłata za to, że zawsze, kiedy tylko Sanders miał problem, mógł na Hauntera liczyć. Życzył każdemu takiego przyjaciela, jakim był dla niego McKay.
-To naprawdę miłe z twojej strony. Wiesz… nawet, jeśli się tak czuję, nie chcę z nich rezygnować. To porządni ludzie. Tylko po prostu może nie są dla mnie. W sensie… nie tak, jakbym tego chciał, chcąc być naprawdę ważną i przydatną częścią ich życia - westchnął, na chwilę przymykając oczy. Może źle do tego podchodził? Może powinien spojrzeć z innej perspektywy? Ale z drugiej strony nikt nie miał prawa winić go za jego własne uczucia, o których nie mówił na prawo i lewo obawiając się reakcji innych. Nie bez powodu mimo wszystko emocjonalnie był skryty.
Czy to właśnie z powodu tej zbieraniny emocji pocałował Huntera? Normalnie by tego nie zrobił, ale teraz jego usta okazały się być nad wyraz kuszące, a on dał się po prostu ponieść chwili.
Zamruczał cicho, kiedy McKay przejął trochę inicjatywę. Podobało mu się, chyba aż za bardzo.
Dlatego w chwili, w której się odsunął, informatyk wydał pomruk niezadowolenia. Ale wiedział, że Hunter robi to dla dobra ich obojga.
-Wiem… przepraszam - westchnął, rozkoszując się jeszcze chwilę widmem dotyku jego warg na własnych. - Dobrze, że chociaż ty trzeźwo myślisz - uśmiechnął się. Nie miał do niego żalu. Wiedział, że jutro będzie mu wdzięczny za to, że ich przystopował.
Oparł się ponownie wygodnie na jego kolanach, zamykając oczy.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— No już się tak nie nakręcaj, Sanders i trzymaj swój tyłek przy sobie. — zaśmiał się. Niby dobrze, że mogli sobie tak pożartować bez względu na to co ich wcześniej łączyło, ale w stanie upojenia alkoholowego było mogło się to źle skończyć. Pod wpływem alkoholu ludzie przecież robią różne rzeczy i seks z byłym partnerem wtedy nie wydawał się taki zły, a konsekwencje przychodziły dopiero rano. Nie, musiał ukrócić to ich droczenie się ze sobą. Potrzebował spokoju i zapomnienia chociaż na moment o tym, co namieszało się między nim, a Creedem. I Oliverem. Do tego Gabriel. Za dużo rzeczy się skomplikowało jak dla niego w tym samym momencie i po prostu miał dość. Jeden wieczór spokoju może chociaż trochę pomoże mu dojść do siebie, oczyszczając umysł przed kolejną falą przemyśleń.
— Ale ja jestem w stanie za siebie zapłacić, wiesz? No i lepiej odłóż sobie pieniądze na coś lepszego. Może zmienisz coś w firmie? Albo lepiej wspomóc potrzebujących. — zaproponował, nie chcąc go na nic naciągać. Nie lubił jak inni płacili za niego, nawet jeśli sami proponowali wspólny wyjazd. Wolał podział pół na pół, żeby nikt mu potem nie zarzucił, że płacił za niego, a potem czegoś od niego chce w zamian. Lubił pomagać, ale nie będąc do tego też aż tak chamsko zmuszonym.
— Daj im czas. Nie mogą tak po prostu wykreślić Cię ze swojego życia z dnia na dzień. Może jeszcze zrozumieją swój błąd. — stwierdził, klepiąc Sandersa pokrzepiająco po ramieniu. On nigdy nie faworyzował nikogo ze swoich znajomych, traktując wszystkich równo, więc nie rozumiał jak można odpychać jedną osobę z paczki. No ale ludzie są różni, popełniają też błędy, więc nie można ich za wszystko winić. Muszą tylko zrozumieć, że czasem jest już za późno na powiedzenie „przepraszam”.
Tutaj chyba nie było za późno? Chociaż nie powinien ani na moment odwzajemniać pocałunku Sandersa, po prostu go od siebie odsuwając. Ale jak już poczuł te dobrze znane usta i ich smak zmieszany z alkoholem pozwolił sobie na chwilę zapomnienia. Ale tylko chwilę.
— Ktoś musi, Kai… — uśmiechnął się do niego lekko, wypijając kolejny kieliszek. Dobrze, że to on tutaj miał mocniejszą głowę i więcej ogarniał, nie chcąc znowu namieszać między nimi. Czy chwila przyjemności była tego warta by zepsuć przyjaźń, którą rozpoczęli po zerwaniu?
Odetchnął głęboko, kiedy wszystkie emocje opadły i uczucie tęsknoty na ciepłem ciała Sandersa zniknęło. Spojrzał na niego, kiedy ten ponownie ulokował głowę na jego kolanach i znowu zaczął gładzić jego włosy w uspokajającym geście.
Na tyle uspokajającym, że parę minut później zauważył, że ten zasnął. Uśmiechnął się na ten widok i ostrożnie, żeby go nie obudzić wysunął się spod niego, układając go wygodnie na kanapie. Złapał leżący obok koc i przykrył nim informatyka, żeby nie zmarzł w nocy, ściągając mu przy okazji buty dla wygody. Upewnił się jeszcze, że w razie jakby spadł na podłogę niczego nie potłucze i poszedł do swojej sypialni, gdzie zdjął z siebie ubrania i położył się spać.

// zt. x2

Kai Sanders