[Hunter McKay]

Ukrywanie treści: włączone

Aby zobaczyć ukrytą treść, musisz odpisać w tym temacie.

— Spokojnie. Mamy kilka dni. Na pewno się wyrobimy i nie musimy robić wszystkiego jednocześnie. — zaśmiał się, łaskocząc go w bok. Uwielbiał Creeda za to, że zawsze miał tyle pomysłów na ich wspólny czas i chciał wszystko od razu zrealizować. Ale po co, skoro równie dobrze mogą tu jeszcze kiedyś wrócić i zrobić to czego im się nie udało. — Wybierz jedno na co masz najbardziej ochotę, a jak skończymy pomyślimy na co jeszcze mamy czas. To twój prezent urodzinowy, więc najważniejsze, żeby Ci się podobało. — powiedział, kończąc myć plecy chłopaka, które przy okazji lekko wymasował.

Creed Whittemore

[Creed Whittemore]

-Ach, doskonale wiemy, że kilka dni to wcale nie jest tak dużo. Zwłaszcza na takim wyjeździe. Zanim się obejrzymy, trzeba będzie zbierać się do powrotu - powiedział, wzdychając. Były takie momenty, w których bardzo chciałby zatrzymać czas i z całą pewnością ten wyjazd do takich należał. Czemu nie mogli spędzić tu tak dużo czasu, jak chcieli? Gdyby tylko Creed był bogaty i mógł sobie pozwolić na taki relaks, z całą pewnością by z tego skorzystał, zabierając ze sobą Huntera. Niestety, nie dość, że miał uczelnię, tak dodatkowo musiał pracować, by odciążyć finansowo rodziców. Nie chciał od nich pieniędzy wiedząc, że sami nie mają tyle, ile faktycznie by chcieli mieć. Może warto było jednak zastanowić się nad własną kawiarnią? Tylko czy miał fundusze, by rozpocząć swój biznes?
Zaśmiał się cicho, kiedy mężczyzna go połaskotał. Zawsze reagował w taki sposób, będąc niebywale wrażliwym na tego typu pieszczoty.
-Może w takim razie napiszemy pomysły na karteczkach i będziemy losować? Wydaje mi się to najlepszym pomysłem, przynajmniej łatwo będzie się zdecydować - zaproponował, zerkając na McKaya. Liczył, że zaaprobuje jego pomysł, ponieważ sam Whittemore nie będzie w stanie wybrać początkowo jednej rzeczy. - Wszystko będzie mi się podobało. Nawet zwykłe leżenie jest super. Ale chyba nie chcemy tego robić cały czas, co? - spytał, całując go w policzek. Był trochę zmęczony i czuł coraz bardziej, że potrzebuje potrzebuje snu, jeśli następnego dnia mieli gdzieś iść.
-Chyba czas się położyć, co? - obrócił się zerkając na niego. Podobał mu się masaż i działał na niego wyjątkowo rozluźniająco, przez co senność, która z wolna go dopadała, jedynie się pogłębiała. - Jeszcze chwila, a tu zasnę - rzucił, ziewając. - Wyjątkowo mnie dzisiaj wymęczyłeś, Hunter - zaśmiał się cicho, przecierając oczy.
Kilka minut później wyszli z wanny, a Creed przebrał się w ciepłą piżamę. Co prawda nie było chłodno, ponieważ domek, w którym spali, był dobrze ogrzewany, ale jakoś ten strój pasował mu do otoczenia.
Położył się na jednej połowie łóżka czekając, że Hunter do niego dołączy. Jeśli się nie pospieszy będzie musiał liczyć się z faktem, że Whittemore zwyczajnie w świecie zaśnie bez powiedzenia mu dobranoc.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— W takim razie przyjedziemy tu za jakiś czas i dokończymy. — odparł, wzruszając ramionami. Dla niego to nie był problem. Miał dużo pieniędzy, a taka wycieczka to naprawdę niewiele, a spędzenie kilku dni z Creedem brzmiało cudownie. Nie musieli martwić się pracą ani studiami. Mogli po prostu skupić się na dobrej zabawie i się zrelaksować. To nie to samo co leżenie na kanapie w domu i oglądanie seriali, które Creed tak chętnie dla nich wybierał.
— W takim razie tak zrobimy. — zgodził się. Tak na pewno będzie łatwiej im wybrać niż po prostu dyskutując który pomysł zasługuje na zrealizowanie jako pierwszy. Chociaż Hunter i tak pewnie zgodziłby się na wszystko co Creed wybierze, bo to jego wycieczka urodzinowa. — To możemy robić w domu. — odparł, uśmiechając się kiedy poczuł na swoim policzku usta Creeda.
— Tak, powinniśmy pójść już do łóżka. — przyznał, widząc jak bardzo zaspany był Creed. Bez problemu przeniósłby go do łóżka, ale skoro sam chciał to zrobić nie będzie protestował. — Przepraszam. Postaram się następnym razem nad sobą panować. — zachichotał, cmokając go lekko w skroń. Dawno go tak nie poniosło w łóżku. Nawet z Kaiem tak nie szalał jak teraz z Creedem. Co on z nim zrobił?
Po wyjściu z wanny ubrał na siebie świeżą bieliznę. W domku było na tyle ciepło, że darował sobie piżamę i tak wpakował się do łóżka, gdzie czekał na niego Creed.
— Przytulasz się? — zapytał, otwierając ramiona, by student mógł się do niego przytulić. Zawsze tak spali, więc czemu teraz miałoby być inaczej? I nie mylił się, bo chłopak zaraz przylgnął go niego i gdy znalazł wygodną pozycję Hunter objął go ramionami i poprawił kołdrę, by było im ciepło. — Dobranoc. — szepnął, zanim zasnął.

Obudziły go promienie słoneczne wpadające do pokoju. Przez seks zupełnie zapomniał o zasłonięciu okna, by mogli wstać we własnym tempie. Trudno. Ale Creed dalej spał zmęczony, więc nie chcąc go budzić delikatnie zsunął go w siebie i przykrył kołdrą, a sam przeciągając się poszedł do kuchni, by przygotować kawę.
Chciał dać Creedowi jeszcze trochę odpocząć, więc usiadł na kanapie z kubkiem gorącej kawy, powoli ją popijając.

Creed Whittemore

[Creed Whittemore]

Tym, co zdecydowanie uwielbiał, była możliwość przytulenia się do Huntera, czy to za dnia, czy w nocy. Świadomość, że mógł ukryć się przed światem w jego silnych ramionach sprawiała, że czuł się znacznie bezpieczniej i jakoś nie myślał o tym, że niespodziewanie mogłoby stać się coś złego. Jak, skoro miał obok siebie osobę, przy której jego serduszko zaczynało szybciej bić?
Nic dziwnego, że w chwili, w której tylko tatuator gestem zaprosił, by się przytulił, bez najmniejszego zająknięcia wykonał polecenie. Odkąd byli razem i zaczęli razem zasypiać, Creed nie wyobrażał sobie nocy, podczas której nie mógłby odpłynąć w ramionach McKaya. To było niczym kołysanka, której potrzebował, by następnego dnia w ogóle móc stwierdzić, że spał cokolwiek. Co prawda zdarzały się sytuacje, w których niestety musiał spędzić noc samotnie, ponieważ każdy z nich miał swoje obowiązki, niemniej nie było to tak częste, by Whittemore zmuszony był zacząć narzekać.
Mruknął przez sen, który nadszedł niemal natychmiast, kiedy tylko mocniej przytulił się do torsu mężczyzny. Otoczył go znajomy zapach, który działał lepiej niż najlepszy środek nasenny.
Tej nocy spał wyjątkowo dobrze. Pozbawiony trosk, problemów, które nie miały racji bytu w tak czarującym miejscu, w jakim się znajdowali. Nie męczyły go koszmary, a nawet jeśli, nijak ich nie pamiętał.
Przekręcił się na bok, wciągając głośniej powietrze. Zanim jeszcze jego świadomość powróciła do rzeczywistości, uciekając z Sennej Krainy poczuł, że to już czas, by wstawać. Nie chciał, naprawdę jeszcze nie chciał, ale gdzieś tam cichy głosik mówił mu, że powinien, jeśli nie chciał później tego żałować.
Uchylił powieki, nie dostrzegając obok siebie McKaya. Jak śmiał?
-Zdrajca - powiedział cicho, ziewając.
Obrócił się i omiótł rozespanym spojrzeniem pokój. Dopiero wtedy dostrzegł mężczyznę na kanapie.
-Czemu nie ma cię obok mnie? Jak w ogóle śmiałeś się podnieść? Przez ciebie twoja twarz nie była pierwszym, co zobaczyłem tuż po obudzeniu się - rzucił do niego z wyrzutem. To nie tak miało być.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

Miał chwilę, żeby się zastanowić nad tym co się między nimi działo. Pierwszy seks skończył się ucieczką Creeda wcześnie rano i brakiem kontaktu przez jakiś czas. Kiedy ostatecznie zaczęli znowu się spotykać ich relacja przeszła na poziom przyjaciół z korzyściami. I o ile wcześniej inaczej rozumiał tego typu relacje, gdzie zwykle przyjaciele sypiali ze sobą raz na jakiś czas kiedy tego potrzebowali, tak tutaj zdarzało się, że bywał u Creeda co noc. Nie zawsze, ale był częściej niż powinien co mu tak właściwie nie przeszkadzało. Miło było kogoś przytulić podczas snu, mieć towarzystwo i możliwość odezwania się do kogoś wieczorem. Od razu wydawał się jakiś szczęśliwszy, kiedy miał przy sobie studenta.
Ale czy to było coś więcej niż tylko seks? Czy student też myślał o nim w podobny sposób, zastanawiając się co takiego myślał o nim Hunter kiedy byli razem? Nie chciał zepsuć ich przyjaźni w żaden sposób, więc trzymał swoje uczucia w sobie, czekając na jakiś sygnał ze strony Creeda. Mógł być ślepy do tej pory, ale chyba nie aż tak, żeby czegoś nie zauważyć? Ale od teraz zdecydowanie będzie się uważniej przyglądał
Z zamyśleń wyrwał go cichy głos należący do studenta. Uśmiechnął się pod nosem, odwracając w jego stronę. Był taki uroczy, że aż chciało się go przytulić i jak o tym pomyślał nie mógł się powstrzymać. Odłożył kubek na bok i podniósł się z kanapy, by zająć miejsce na łóżku obok Creeda.
— Wybacz. Nie chciałem Cię budzić. Aż tak bardzo lubisz na mnie patrzeć kiedy się budzisz? — zaśmiał się, obejmując jego drobne ciało ramionami. Sam lubił patrzeć jak ten spokojnie śpi. Czasem nawet robił mu zdjęcia, kiedy wyglądał wyjątkowo uroczo jak wtedy kiedy zasłonił kołdrą połowę swojej twarzy. Oczywiście po zrobieniu zdjęcia zasunął kołdrę, żeby się biedny nie udusił we śnie. Nie chciał mieć go na sumieniu, tracąc tak dobrego przyjaciela. Lubił mieć go przy sobie nie tylko ze względu na seks, który ich łączył od jakiegoś czasu.
— Jesteś głodny? Zamówię nam coś, a potem możemy pójść pozwiedzać. Chyba że chcesz zjeść na mieście — zaproponował, cmokając studenta w czoło. To był jego urodzinowy wyjazd, więc miał decyzyjny głos w każdej sprawie, a Hunter jedynie zapewniał mu wsparcie.

Creed Whittemore

[Creed Whittemore]

Spojrzał na niego raz jeszcze, kiedy usiadł na łóżku, zaszczycając go swoją obecnością. Nie tak wyobrażał sobie ten poranek. Chciał obudzić się z twarzą tatuatora blisko jego samego, a tu proszę, okazało się, że ten ma zupełnie inny plan. Nic dziwnego, że Whittemore był niepocieszony! Uważał, że ma do tego pełne prawo.
-A co, jeśli chciałem być obudzony. Nie pomyślałeś o tym? - mruknął, starając się nadal udawać obrażonego. Liczył, że w ten sposób ugra coś fajnego, jak całus czy dobre śniadanie. - Owszem, lubię. Twoja twarz to naprawdę ładny widok z rana, więc nie rozumiem, jak możesz się dziwić - skomentował, przyglądając mu się uważnie. Był jego słońcem, od którego człowiek nie mógł oderwać wzroku. Był pewien, że ci jego wszyscy klienci patrzyli na Huntera w ten sam sposób. Był pociągający i zwyczajnie przystojny, mając na dodatek w sobie wiele seksowności.
-Tak lepiej, ale trzeba czegoś więcej, żebym ci wybaczył, McKay - powiedział, kiedy ten go objął. To było miłe, jednak nie było w stanie zrekompensować poniesionych strat moralnych.
Przeciągnął się, ziewając.
-Hm… możemy zjeść na mieście. Obawiam się, że jeśli zostaniemy w hotelu, w ogóle z niego nie wyjdziemy - uśmiechnął się do niego, wstając.
Poszedł się ogarniać wiedząc, że trochę mu zejdzie. Jakoś tak wyszło, że z ich dwójki to on spędzał więcej czasu w łazience.
-Jestem gotowy. No już, McKay. Bo nas starość dopadnie - zaśmiał się, biorąc go za rękę.
Wyszli z hotelu i Creed niemal natychmiast poczuł ogarniający ich chłód.
-Brrr, zimno. Koniecznie musimy później porobić coś, dzięki czemu się rozgrzejemy. Ale najpierw śniadanie. Niech będzie, że dla ciebie zjem więcej, niż smoothie - powiedział i cmoknął go w policzek.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Wybacz. Wiem, że lubisz spać, a nie chcę, żebyś potem marudził. Wolałem poczekać, aż sam poczujesz, że to czas na pobudkę. — powiedział, posyłając mu delikatny uśmiech, by się na niego nie gniewał. Wiedział, że w kolejne dni pewnie będzie musiał go budzić, żeby mogli jak najwięcej zobaczyć, zamiast lenić się w łóżku do południa. — Zwłaszcza kiedy jestem spuchnięty jak balon i ledwo patrzę na oczy. Naprawdę uroczy widok. — zaśmiał się. Zaraz po przebudzeniu nie zawsze wyglądał atrakcyjnie, zwłaszcza po ciężkiej nocy, ale skoro Creed tak lubił na niego patrzeć to jak mógł mu tego odmówić?
— Więcej? Na co jeszcze liczysz? — mruknął, cmokając go w czubek głowy po czym złożył na jego ustach delikatny pocałunek. Chyba wystarczyło by zrekompensować jego zły uczynek?
— W takim razie na mieście. — zgodził się, odprowadzając go wzrokiem do łazienki. Sam wstał by dopić jeszcze ciepłą kawę, a kiedy Creed skończył to on poszedł odświeżyć się w łazience. Dopilnował, żeby Creed ubrał się wystarczająco ciepło i mogli w końcu wyjść na podbój miasta.
— Dla mnie już chyba za późno. — zaśmiał się. Czasem wydawało mu się, że jest starszy o jakieś dziesięć lat. Kompletnie nie ogarniał życia tak jak ludzie w jego wieku, dlatego nawet z zaplanowaniem tej wycieczki musieli mu pomóc jego przyjaciele.
— Miałem nadzieję, że właśnie zjesz coś porządniejszego niż zwykłe smoothie. Musisz mieć siłę na te wszystkie atrakcje. — stwierdził, uśmiechając się kiedy ten cmoknął go w policzek i ruszyli powoli do centrum w poszukiwaniu jakiejś restauracji. Znaleźli jakąś przytulną, gdzie posadzono ich blisko kominka, a obsługiwała ich urocza starsza kobieta. Zamówili to na co mieli ochotę, a do tego ciepłe napoje.
— Jeździłeś kiedyś na nartach? — zapytał, zauważając za oknem wielu turystów z nartami i deskami do snowboardu. W Hope Valley nie mieli takich atrakcji, więc może powinni spróbować?

Creed Whittemore