[Billy Harrington]

#56 + Outfit

Jego prezentem świątecznym dla Mii była wycieczka do Laponii. Długo szukał miejsca gdzie mógłby ją zabrać, ale przeglądając oferty wycieczkowe rzuciły mu się w oczy urocze domki w kształcie igloo i urzekły go zdjęcia z zorzą polarną, że od razu się na nią zdecydował. Co prawda będzie tam zimno i będą musieli zabrać mnóstwo ciepłych ubrań, ale to zawsze jakaś odmiana po gorącej Florydzie. Akurat dobrze się złożyło, bo potrzebował psychicznego odpoczynku od wszystkiego co się działo w hotelu. Może głupio mu było zostawiać hotel zaraz na początku, ale miał godne zastępstwo i nie obawiał się, że zaraz coś trzaśnie. Cała rodzina też miała cały interes na oku, więc był o niego spokojny i mógł spędzić kilka dni w spokoju, zanim wpadnie w wir pracy i kolejne wakacje będzie mógł sobie zrobić dopiero za kilka lat.
Przed wyjazdem zrobili z Mią listę co będzie im potrzebne oprócz ubrań. Wszystkie kosmetyki, gadżety jak ogrzewacze do rąk i inne kupili wspólnie w sklepie albo zamówili przez internet, żeby zdążyły dojść przed wyjazdem. On umówił się z rodzicami, że zajmą się Suzie, a Mia zostawiła Lunę swoim rodzicom, więc ich dzieci nie zostaną same bez opieki na tak długo. Wszystko dopięli na ostatni guzik dzień przed samym wyjazdem, więc zostało im pakowanie. Billy zapewnił, że da sobie radę ze swoją walizką, a w razie czego kupi wszystko na miejscu, bo raczej będą tam jakieś sklepy. Wciąż byli z ukochaną w kontakcie smsowym, co chwila upewniając się, że wszystko idzie jak należy. Trochę się stresował swoim pierwszym wyjazdem z Walker co mogło wydawać się trochę zbyt romantyczne i jakby coś planował, ale na to było chyba jeszcze za wcześnie. Jeśli jednak miejsce będzie idealne i Mii się spodoba, czemu nie zabrać jej tam jeszcze raz?
W dzień wyjazdu nie mógł spać. Pewnie dlatego praktycznie z samego rana znalazł się pod mieszkaniem Walker. Kupił po drodze dla nich kawę i słodkie bułeczki na śniadanie i z takim pakunkiem wszedł do jej mieszkania.
— Kochanie, śpisz? — zapytał cicho, zdejmując buty i wchodząc po cichu do salonu.

Mia Walker

[Mia Walker]

ubranko

Mia nadal nie mogła uwierzyć, że Billy postanowił zabrać ją na taką wycieczkę. Ba, że w ogóle właśnie jakakolwiek była jej prezentem świątecznym, kiedy ona sama dała mu jedynie szalik, nad którym pracowała kilka ostatnich tygodni, nie mając zbyt wielkiej wprawy w robieniu na drutach. Jakoś się udało i efekt był zadowalający, niemniej sam prezent wydawał jej się dość lichy w porównaniu z tym, co wymyślił Harrington. Jak miała się z tym źle nie czuć?!
Niemniej zgodziła się wiedząc, że Billy napracował się dość sporo. Na dodatek naprawdę chciała gdzieś z nim pojechać i nie chodziło już jedynie o to, że fajnie było odpocząć od ciepłej Florydy, którą miała każdego dnia. Sam fakt, że to będzie ich pierwsza wycieczka poza Stany (a to oznaczało kolejną pozycję z listy do odhaczenia) był dla niej zwyczajnie miły. Sami, daleko od ludzi, którzy mogli im się nagle zwalić na głowę (jak siostra Mii, która była dość upierdliwa), poświęcając czas tylko sobie. Bez obowiązków czy to z pracy, czy z uczelni. Wprost idealnie.
Ogarnięcie rzeczy, które były im potrzebne (posiłkowali się trochę internetem, bo taka Mia to pewnie zapomniałaby z miejsca o ciepłych rajstopach, w ogóle o nich nie myśląc) pochłonęło trochę czasu, ale satysfakcja się pojawiła, kiedy lista ostatecznie została zakończona, a oni mogli zacząć się pakować. Teraz nie pozostało nic innego, jak czekać na dzień, w którym mieli opuścić Florydę.
Kiedy ten nadszedł, dziewczyna nie spodziewała się, że przyjdzie jej się zmierzyć z tym wszystkim z samego rana. Nie należała do ludzi, którzy budzili się z nowym pokładem energii. Ona miała go znacznie później, kiedy po otworzeniu oczu przeleżała jeszcze trochę w łóżku.
Billy miał inny plan. Zjawił się u niej, kiedy jeszcze drzemała (tak, miał klucz do jej mieszkania, więc mógł wchodzić kiedy mu się podobało), trwając w tak zwanym półśnie.
Usłyszała co prawda jakieś hałasy, jak również dźwięk kroków, ale jej umysł podpowiadał jej, że to jedynie w jej głowie. Może jej się faktycznie śniło?
-Mhm - mruknęła jedynie, przewracając się na drugi bok. Jeszcze pięć minut, tyle jej wystarczyło. Przynajmniej na początek.


Billy Harrington

[Billy Harrington]

Billy chociaż wykosztował się na wycieczkę nie oczekiwał ze strony Mii niczego równie drogiego. Nawet bardzo się ucieszył z własnoręcznie zrobionego przez nią szalika. I akurat pasował na ich wyjazd, więc nie musiał kupować innego tylko zabierze ten zrobiony przez Walker i będzie nosił go z dumą. Poza tym już sama jej obecność była dla niego świetnym prezentem, bo odmieniła jego życie.
Awans też trochę odmienił jego życie, chociaż wolałby, żeby odbył się na innych warunkach. Musiał jednak przyjąć wszystko na klatę i po prostu robić swoje, żeby wszystko szło sprawnie. Nikt nie będzie przecież czekał na pieniądze za dostarczony towar o którym nie wspominał Mii. Wiedziała tylko o hotelu, a resztę nielegalnych interesów wolał zachować dla siebie dla jej spokoju i bezpieczeństwa. Nie wybaczyłby sobie tego, gdyby ktoś postanowił zrobić jej krzywdę bo coś poszło nie tak i miałaby to być jego wina.
Nie słysząc żadnej odpowiedzi ze strony ukochanej zdziwił się, bo spodziewał się raczej, że ta będzie od rana szalała po mieszkaniu, dopakowując kolejną parę butów, która mogłaby jej się przydać czy coś w tym rodzaju. Mogła też siedzieć spanikowana na podłodze z bałaganem dookoła i płakać, że nigdzie nie jedzie bo nie jest na to gotowa. Kobiety w końcu takie były. Mogła też polecieć rano po jakieś zakupy, bo czasami w ostatniej chwili się o czymś przypominało, ale sądząc po rzeczach na korytarzu raczej była w mieszkaniu. Dlatego odłożył kawę i torbę z bułeczkami na stół w kuchni i ruszył do sypialni, gdzie znalazł słodko śpiącą Walker. Uśmiechnął się pod nosem na ten widok i spojrzał na zegarek. Mieli jeszcze trochę czasu zanim będą musieli wyruszyć na lotnisko, żeby zdążyć tam w ostatniej chwili, więc da jej jeszcze chwilę snu. Powoli zbliżył się do łóżka i zajął miejsce za dziewczyną, obejmując ją w pasie i przyciągając do siebie.
— Masz pięć minut. Góra dziesięć jeśli się wyrobisz. — szepnął jej do ucha, całując lekko miejsce za nim. Nic się przecież nie stanie jak chwilę poleżą? Sam pewnie odpadnie dopiero w samolocie, gdzie już nie będzie musiał się niczym stresować, bo będzie już z daleka od hotelowych interesów.

Mia Walker

[Mia Walker]

Niemal zawsze postanawiała sobie, że kiedy tylko następnego dnia musi wcześnie wstać, położy się wcześniej. Wiadomo, wychodziło jak wychodziło, jednak to nijak nie przeszkadzało jej w podobnych postanowieniach. Może gdyby chociaż raz była konsekwentna nie umierałaby następnego dnia, nie potrafiąc się podnieść z łóżka. Kochała spać, zwłaszcza nad ranem, kiedy człowiek mógł przekręcić się jeszcze kilka razy na bok, rozkoszując się zapachem pościeli.
Nic dziwnego, że trochę jej się wszystko mieszało i nie była pewna, czy Billy pojawił się w jej domu faktycznie. Mógł jej się śnić, co nie byłoby niczym dziwnym. W końcu był jej chłopakiem, a jego obraz widniał w jej głowie dwadzieścia cztery godziny, siedem dni w tygodniu. Tym bardziej nie można było od niej oczekiwać, że z miejsca się podniesie wierząc, że na nią czekał tam prawdziwy.
Odetchnęła głębiej, a do jej nozdrzy doleciał zapach jego perfum, kiedy położył się przy niej. Czy to było autentyczne, czy stanowiło fragment miłego snu?
Uchyliła powieki, kiedy ją przytulił do siebie. Tak, z całą pewnością w takim stanie mogłaby tkwić w łóżku kilka kolejnych godzin.
Parę minut później była pewna, że faktycznie Harrington do niej przyjechał, by pomóc jej doprowadzić się do porządku przed wyjazdem. No tak, wycieczka!
-Jestem prawie spakowana. Jak dużo czasu mamy? - spytała, obracając się do niego przodem, by pocałować go w czoło. Uśmiechnęła się na widok jego twarzy, odgarniając mu włosy z czoła. - Przypomnisz mi, czemu dzisiaj nie spałeś ze mną? - rzucił, przeciągając się lekko. Jeśli chciał ją z łóżka wygonić, to na chwilę obecnę odniósł zupełnie inny skutek. Przecież od razu było wiadomo, że jeśli tylko położy się obok niej, Walker nie będzie miała żadnej motywacji, by się ruszyć. Pewnie dlatego ostatecznie zagłębiła się w poduszkę wiedząc, że chłopak jest przy niej. Lubiła jego bliskość, jak również świadomość, że kiedy zamknie oczy, by następnie je otworzyć, on zawsze będzie.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

Kładąc się obok ukochanej musiał uważać, żeby samemu nie zasnąć z powodu tego ciepła, które od niej czuł. Musiał walczyć sam ze sobą, żeby mogli zdążyć na samolot. Nienawidził czekania na odprawę i najchętniej wsiadłby do samolotu zaraz po przyjeździe na lotnisko, ale tak się niestety nie dało.
— Tyle, żebyś spokojnie zjadła śniadanie i wzięła prysznic. — mruknął, obejmując ją mocniej kiedy tylko odwróciła się do niego przodem. Uwielbiał być przy niej kiedy się budził. Była wtedy taka słodka, że aż odechciewało się wstawać z łóżka chociaż czasem naprawdę już musiał. Tego dnia nie mogli się jednak lenić, ale jutro będą mogli spędzić w łóżku tyle czasu ile będą mieli ochotę. — Żebyś mogła się w spokoju przygotować i wyspać. Chyba dlatego. — powiedział, pocierając delikatnie jej plecy. Wiedział doskonale jak kończyło się ich wspólne spanie. Kilka nieprzespanych godzin podczas których na zmianę całowali się i rozmawiali, czasem posuwając się dalej, bo oboje tak jakby byli uzależnieni od seksu i trudno im było się powstrzymać.
Westchnął, widząc jak ta wtula się w poduszkę i nie myśli póki co o wstawaniu. Każdy kto spróbowałby ją teraz musi nie mieć serca. Szkoda, że tą osobą w tej chwili musiał być on.
— Chyba nie chcesz przegapić wycieczki, co? Jak zostaniemy tu dłużej ucieknie nam samolot. — szepnął jej do ucha, a potem leniwie podniósł się z łóżka i poszedł zająć się śniadaniem, które na szczęście wystarczyło jedynie przełożyć na talerze i zjeść. Najlepiej ciepłe i popić pyszną kawą. Pomyślał o wszystkim zanim tu przyjechał, bo spodziewał się, że lodówka Mii jest już pusta, żeby przypadkiem nic się nie zepsuło podczas ich nieobecności. W sumie i tak nie potrzebowała tego wiele skoro częściej zamawiali jedzenie albo jedli u niego. Sporym ułatwieniem będzie jak już zgodzi się z nim zamieszkać, ale na to jeszcze było za wcześnie, chociaż najchętniej nie rozstawał się z nią już nigdy.

Mia Walker

[Mia Walker]

-Czyli nie mamy czasu, żeby jeszcze trochę tak poleżeć, co? Brakowało mi cię w nocy, więc będziesz musiał mi to jakoś wynagrodzić - powiedziała, całując go w noc. Nadal była trochę zaspana, a obecność Billy’ego jak zawsze działała na nią kojąco, przez co istniało prawdopodobieństwo, że ponownie zaśnie. A przynajmniej by zasnęła, gdyby chłopak jej na to pozwolił. Tyle dobrego, że przynajmniej on był tutaj ogarnięty i czasu pilnował. Ostatecznie głupio byłoby przegapić lot tylko dlatego, że Walker ociągała się z podniesieniem z łóżka.
-Z tym wyspaniem się coś nie wyszło. Wcale nie czuję się pełna energii, chociaż pewnie mi to minie - stwierdziła, przeciągając się. Dobrze, jeśli mieli coś zdziałać, jak również chcieli faktycznie zdążyć ze wszystkim, musiała wstać. Bolesne jak cholera, ale przynajmniej nadrobi w samolocie, bo przecież nie było mowy, aby tyle godzin wytrzymała baz chociażby drzemki. Zwłaszcza, że będzie w jednej pozycji, bo jakoś nie wyobrażała sobie, że załoga pozwoli jej biegać po korytarzu. Zresztą nie była aż tak wielką fanką samolotów, jak mogło się wydawać. Pewnie dlatego, że nie miała zbyt wielu okazji nimi latać. Na palcach jednej ręki policzyłaby razy, kiedy siedziała w samolocie.
-Nie chcę… ale wcale nie chcę też wstawać - zaśmiała się, ostatecznie siadając na łóżku. Billy się napracował, więc trzeba było się ogarnąć. - Poranny prysznic wezmę bez ciebie, bo inaczej faktycznie się spóźnimy - powiedziała, całując go delikatnie. Nawet za bardzo nie wpijała się w jego usta, bo to zawsze było niebezpieczne i później nie mogła się od niego oderwać. Odbiją sobie to jak już dolecą na miejsce. Gdziekolwiek ono było.
Wygramoliła się z pościeli i skierowała do łazienki, w której wzięła szybki prysznic.
-Od razu lepiej - rzuciła, wychodząc do niego w samym ręczniku. - Nie, Billy. Nawet o niczym nie myśl - zaśmiała się widząc, jak na nią patrzy. - Nie mamy czasu - powiedziała, podchodząc do szafy, z której wyciągnęła ubrania.
Ponownie zniknęła w łazience, aby go nie kusić i tym razem wróciła ostatecznie ubrana.
-Ładnie pachnie - powiedziała, patrząc na śniadanie. Złapała za rogalik, łapczywie się w niego wgryzając. Kto by pomyślał, że była taka głodna.

Billy Harrington

[Billy Harrington]

— Wynagrodzę Ci to później, kochanie. Obiecuję. — zapewnił, uśmiechając się do niej. Jemu też brakowało przytulania się do Mii, ale nie chciał zajmować jej czasu w nocy, który miała przeznaczyć na dopakowanie ostatnich rzeczy i sen. Teraz przez najbliższe dni nie odstąpi jej nawet na krok. Będą mieli dla siebie jeden domek, więc nawet jakby chciała się go pozbyć czy wygonić na kanapę to nie było opcji, bo było tam jedno pomieszczenie i będzie musiała go znosić. Ale Billy był pewny siebie i wiedział, że nie da mu odejść nawet na chwilę.
— Daj sobie czas, a pewnie w drodze do Miami się rozbudzisz. Sam byłem trochę jak kapeć jak się obudziłem. — zaśmiał się. Był totalnym śpiochem i trudno było go wyciągnąć z łóżka. Dzisiaj jedynie miał trudną noc, ale rano i tak nie tryskał energią, więc jakby się nie zmobilizował to zasnąłby na promie albo zaraz po przytuleniu się do Mii. Ale miał plan i zamierzał go dotrzymać, powtarzając sobie co chwila w myślach, że czas wyruszać na podbój świata. Miał nadzieję, że Mii się tam spodoba, chociaż będzie bardzo zimno i warunki też nie będą najłatwiejsze, ale chyba dadzą sobie radę. W końcu każde z nich było w czymś dobre, więc jak połączą siły nic nie było im straszne.
— Masz rację, lepiej, żebym trzymał się z daleka od łazienki. — zaśmiał się, odwzajemniając pocałunek i odprowadził ją wzrokiem do łazienki. Walczył sam ze sobą, żeby do niej nie dołączyć, bo nigdy nie tracił okazji nawet na szybki seks, ale teraz…
Dasz radę, Billy.
Kilka godzin i będą mogli się zaszyć w łóżku na resztę dnia i nocy. Mogło być coś lepszego? Poza tym nadrobienie tej całej rozłąki przez noc to był priorytet.
Zajął się śniadaniem, nucąc sobie pod nosem jakąś melodię, którą wcześniej usłyszał w radiu. Kolejna rzecz, która nie pozwoli mu zasnąć opierając się o stół podczas czekania.
Widząc ukochaną wychodzącą w ręczniku aż odepchnął się od blatu, chcąc się do niej zbliżyć, ale natychmiast dostał od niej zakaz. No tak, miała rację. Dlatego wrócił do śniadania, które zaraz znalazło się gotowe na stole i czekało aż się nim zajmą.
— Powoli, kochanie. Nie ucieknie Ci. — rzucił rozbawiony, obejmując ją ramieniem i odsunął dla niej krzesło, żeby mogła usiąść i zjeść w spokoju.

Mia Walker

[Mia Walker]

-Trzymam cię za słowo Billy. Zobaczysz, jak już znajdziemy się na miejscu, nie ma mowy, żebym pierwszej nocy wypuściła cię z objęć - uśmiechnęła się do niego, traktując te słowa bardzo poważnie. Lubiła się przytulać i Billy doskonale o tym wiedział. Zresztą nigdy specjalnie nie oponował, kiedy go obejmowała, samemu najwyraźniej czerpiąc z tego przyjemność.
Niemniej ostatecznie wstała zdając sobie sprawę, że nie mają za wiele czasu. Jeśli chcieli się wyrobić, a ona później nie chciała wszystkiego w biegu robić, lepiej było działać teraz. Zwłaszcza, że Harrington zadbał o to, aby przynieść im wyjątkowo smaczne śniadanie. Kto nie cieszyłby się z takich łakoci wcześnie rano?
-Nadal nie wiem jak to jest możliwe, że ty rano wcale nie wyglądasz tak źle. No i nie masz aż takich problemów ze wstawaniem - westchnęła. Przecież to było takie niesprawiedliwe. Czy chociaż raz nie mogło być tak, że to właśnie Mia ciągnęła chłopaka z łóżka, bo ten nie mógł wstać? W większości przypadków albo zalegali razem, albo to właśnie Billy był tym, który ich motywował do ruszenia dupska. Jak teraz.
Uśmiechnęła się jedynie, kiedy chciał się do niej zbliżyć. Nie mieli czasu na zabawy i z całą pewnością chłopak o tym wiedział. Ostatecznie kiedy ich poniesie, to o wszystkim zapomną i nici z wycieczki, na którą tak się emocjonowała.
- Nigdy nie wiesz. Może to jeden z tych rogalików, który postanowi przede mną uciec, niczym Czekoladowa Żaba z Harry’ego Pottera - zaśmiała się, kiedy już przełknęła pierwszy kęs. Na Boga, jakie to było pyszne! Takie śniadania to ona mogłaby dostawać każdego innego dnia.
Kiedy zjadła, zabrałą się za pakowanie ostatnich rzeczy, o których wolałaby nie zapomnieć. Niby wszystko można było kupić, ale po co wydawać pieniądze na coś, co miało się w domu?
-Myślę, że możemy iść - skinęła głową. Jeszcze raz omiotła spojrzeniem mieszkanie, aby się upewnić, że o niczym nie zapomniała i wyszli, kierując się do taksówki. - Jesteś pewien, że mam wystarczająco rzeczy?

Billy Harrington

[Billy Harrington]

— I wcale nie będę oponował. Przytulaj mnie przez całą noc. — rzucił, uśmiechając się zachęcająco. Nigdy nie sądził, że jest takim typem, który lubi się przytulać w nocy. Wiadomo, obejmował swoje jedno nocne partnerki, ale żeby się do nich przytulać jak do ukochanej osoby to nigdy. Dopiero z Mią zrozumiał jakie to było przyjemne i nawet był szczęśliwy, że to z nią to wszystko przeżywał, a nie doświadczał tego wcześniej z innymi, dzięki czemu wydawało mu się to bardziej wyjątkowe. To chyba kolejny pierwszy raz z Walker, który mógł odhaczyć z jakiejś wymyślonej listy.
— Oj mam, czasem mam. Nawet nie wyobrażasz sobie jak bardzo. Ale motywuję się tym, że będę mógł szybciej zobaczyć Ciebie i takie tam, bo jeśli mam być cały dzień sam to wolę zostać w łóżku i przytulać Suzie. — odparł, śmiejąc się. Był totalnym leniem, ale jak tu zalegać w łóżku kiedy można spędzić z kimś miło czas? Nawet jeśli miałby cały dzień z nią leżeć w łóżku to wolał to od leżenia w samotności. Kiedyś było fajnie, bo niczym się nie przejmował i był tylko on z Suzie, a teraz miał kolejną osobę o którą musiał dbać. Byłoby prościej gdyby ze sobą mieszkali, ale na to jeszcze przyjdzie czas, prawda?
— Nawet nie myśl, że wyskoczyłbym za nią przez okno. — zaśmiał się, zerkając w stronę owego okna. Nie było może wysoko, ale chyba dla żadnego jedzenia nie zaryzykowałby w ten sposób. Chociaż taka czekoladowa żaba była kusząca i chętnie by zobaczył jak przed nim ucieka. Ale wszystko co związane z uniwersum Pottera było interesujące i któregoś dnia koniecznie będą musieli wybrać się do jakiegoś muzeum czy parku rozrywki, żeby spróbować te wszystkie pyszności i poczuć się jak prawdziwy czarodziej. Mógłby wtedy kupić sobie oficjalny list z Hogwartu i chociaż udawać, że jednak ma w sobie odrobinę magii?
Posprzątał po śniadaniu w czasie kiedy Mia pakowała ostatnie rzeczy. Uszykował jeszcze śmieci do wyrzucenia, żeby nie zalegały w mieszkaniu podczas ich nieobecności.
— No to ruszamy w drogę. — powiedział, biorąc jej bagaże i zaniósł je do taksówki, która czekała już przed jej blokiem. Swoje rzeczy też przeniósł z auta i chwilę później byli już w drodze do Miami. — A potrzebujesz więcej? Chyba nie zabrałaś prostownicy albo żelazka?

Mia Walker

[Mia Walker]

-Jeszcze pożałujesz tych słów - powiedziała jedynie. Już ona sobie zrobić z Billy’ego przytulankę. Żeby tylko później nie narzekał, że za mocno go ściska, czy jest mu za gorąco. Zgodził się teraz, więc nie miał wyjścia i musiał wywiązać się z obietnicy. A wiadomo, że Mia nie była osobą, która by odpuściła podobne przytulanki. Jakoś lepiej jej się zasypiało, kiedy miała Harringtona obok siebie. Niby do tej pory przytulała się do poduszki i działało, ale odkąd się z nim spotykała, wiele się zmieniło.
-Podobno każda motywacja jest dobra, chociaż to dość urocze, że ja jestem twoją. Ale widzisz, u mnie problem jest taki, że zanim ja wstanę, ty już jesteś, więc czym mam się motywować, skoro mogę cię zaciągnąć do łóżka, przytulić się i pójść dalej spać? - zaśmiała się. Miła była świadomość, że była dla kogoś na tyle ważna, by to właśnie dla niej ktoś budził się rano, wstając. Nie przypominała sobie, aby do tej pory ktoś powiedział jej tak wiele miłych słów, jakie usłyszała od Billy’ego. Nie na temat jej wyglądu, bo tym faceci uwielbiali sypać na prawo i lewo, byleby tylko zdobyć pannę, na którą akurat mieli chrapkę. Mówił rzeczy, które bardziej odnosiły się do niej jak człowieka, bez względu na to, jak wyglądała.
-To nie byłoby tego warte - skinęła głową. Kochała jeść, kochała słodycze, ale jeśli miała wybierać, wybierała chłopaka. Dla niego byłaby skłonna zrezygnować z tej dozy cukru, którą w siebie pakowała. Wiadomo, byłoby ciężko i mimo wszystko cieszyła się, że Billy był takim samym łasuchem jak ona, ale gdyby kiedyś trzeba było, pewnie by się nie zawahała. Wszystko w imię miłości.
Znieśli na dół bagaże, wyrzucili śmieci i kiedy ostatecznie Mia upewniła się, że nie ma niczego, co mogłoby skutkować mało przyjemnym powitaniem, zajęli miejsce w samochodzie. Oparła się wygodnie o chłopaka, wyglądając przez okno. Zawsze jak jechała lubiła podziwiać widoki.
-Nie potrzebuję prostownicy. Włosy się od niej niszczą - skomentowała. Czasem użyła, ale nie była to jakoś specjalnie niezbędna rzecz w jej życiu. Nie tak, jak u jej koleżanek. - Coraz bardziej nie mogę się doczekać. Zaplanowałeś nam wszystko, czy mogę liczyć na spontaniczność?

Billy Harrington

[Billy Harrington]

— Sprawdź mnie. — rzucił, uśmiechając się zaczepnie. Jak miałby żałować tych słów, kiedy naprawdę liczył na całonocne przytulanie? Zawsze jakoś lepiej mu się spało jak mógł objąć śpiącą Mię, oprzeć policzek o jej czoło i słyszeć jej cichy oddech. Nawet jeśli z początku wydawało mu się, że nie uda mu się tej nocy zasnąć tak po chwili spał jak dziecko do samego rana. Najgorsze było jednak wstawanie wcześnie na poranną zmianę, kiedy musiał zostawić Mię samą w łóżku, chociaż najchętniej objąłby ją mocniej i spał dalej do południa albo i dłużej.
— No i tu właśnie mamy problem, kochanie. Chyba powinienem czekać aż sama się obudzisz i zadzwonisz do mnie, że mogę do Ciebie przyjść bo już nie śpisz. — zaśmiał się. Pewnie i tak by tego nie zrobił, bo takie czekanie na telefon wcale by go nie motywowało do wstawania i potem musiałby ogarniać się na szybko, żeby nie kazać jej długo na siebie czekać. No i nie chciałby jej tak męczyć, zmuszając do wstawania bez niego obok.
— No mam nadzieję, bo z połamanymi nogami na niewiele bym Ci się przydał, a niestety żaden pająk mnie nie ugryzł i nie mam teraz supermocy bujania się na pajęczynie. — westchnął. Spider-man to jego ulubiony bohater, ale gdyby ugryzł go pająk to chyba najpierw dostałby zawału, że taki potwór zbliżył się do niego na tyle, żeby móc zatopić zęby w jego skórze. Czy pająki w ogóle miały zęby? Wolał tego nie sprawdzać z bliska, chociaż takie moce byłyby fajne. Nie mógłby jednak zachować ich dla siebie i rzeczywiście musiałby ratować ludzi w mieście, a to wiązałoby się z wieloma wyrzeczeniami. Tak źle i tak niedobrze.
Objął mocno ramieniem Mię, żeby było jej wygodnie podczas jazdy.
— No to dobrze. — rzucił, całując ją w czubek głowy. Nie rozumiał manii dziewczyn na punkcie prostownicy, bo ta czynność zawsze zajmowała im wiele czasu przed wyjściem z domu, a nie chciałoby mu się codziennie czekać. Raz na jakiś czas w porządku, ale bez przesady. — Zaplanowałem tylko kilka rzeczy, więc możesz szaleć. — odparł, uśmiechając się. Dobrze wiedział jak Mia uwielbia spontaniczne decyzje.

Mia Walker

[Mia Walker]

-W takim razie Billy, życzę ci powodzenia w próbie dodzwonienia się, kiedy jestem w łóżku. Co prawda jestem uzależniona od telefonu, ale ostatecznie sen wygrywa ze wszystkim - zaśmiała się. Faktycznie nie potrafiła wyjść z domu bez telefonu, z którym szła nawet do ubikacji. Był dla niej jaj kolejna dłoń, bez której człowiek nie był w stanie się obejść. Niemniej jednak jeśli chodziło o spanie, potrafiła całkiem się wyłączyć na przychodzące powiadomienia i zagrzebać bardziej w kołdrze. W takich chwilach obecność Harringtona była niezbędna, jeśli dziewczyna miała zrobić coś produktywnego wiedząc, że nie musi iść na uczelnię, ani do pracy.
-I całe szczęście. Bo chociaż Spider-Manem byłbyś wspaniałym, tak niestety musielibyśmy się pożegnać, gdybyś miał w sobie jakieś DNA pająka - rzuciła i aż się wzdrygnęła na samą myśl. Już oczami wyobraźni widziała, jak ten mały potwór wspina się po nodze Billy’ego, zatapiając w skórze swoje kły. Ohyda. Wystarczyło jej to, że co jakiś czas w ogóle musiała na pająki patrzeć, bo niespodziewanie wyszedł z kąta. Sprzątała dość często, a te małe kreatury i tak gdzieś mieszkały.
Przytuliła się bardziej do chłopaka, walcząc ze sobą, aby nie zasnąć. Była do tego skora, zważywszy na fakt, że wcale nie wyspała się tak dobrze, jakby chciała. Ach to siedzenie do późna. Nic dziwnego, że akumulator ładował jej się teraz trochę wolniej.
-I jak rozumiem wcale nie chcesz mi ich zdradzić, co? A chociaż będziemy lepić bałwana? Kurczę, mam nadzieję, że wzięłam wystarczająco ciepłe rękawiczki - skrzywiła się. Nie wiedziała zbyt wiele o zimie, a już z pewnością nie, kiedy temperatura była znacznie poniżej zera. Tu, gdzie mieszkała nie mieli takich ekscesów, a śnieg to mogła sobie poobserwować, jak wybrała się do Nowego Jorku na wycieczkę.
Jakiś czas później znaleźli się na lotnisku, na którym szwendało się całkiem sporo osób.
-Najpierw bagaże? - zerknęła na Billy’ego, który był odpowiedzialny za wszystko. Jak dobrze, że miała go obok siebie i nie musiała się obawiać, że coś zrobi nie tak. Niby małe prawdopodobieństwo, ale to Mii i jej zdolność do pakowania się w kłopoty.

Billy Harrington