[Finneas Harrington]

#12

Finneas potrzebował odpoczynku od życia, to było definitywne. Miał dosyć. Tyle czasu spędził na smutnym tęsknieniu za Leonie, by tylko jak już zaczęli coś budować razem, wszystko rypło. Nie potrafił być z tą kobietą w związku. Nie wiedział, czy to jej wina, czy jego... ale nie byli dobranym dobrze duetem jako para. Może przez to, że oboje mieli swoje własne problemy i lęki. Nie potrafili totalnie ze sobą rozmawiać, wszystko kończyło się totalną awanturą o nic. Po prostu Finneas nie miał na to sił. Billy przejął hotel... wraz ze wszystkimi pomniejszymi biznesami, o których starszy Harrington nie chciał za bardzo myśleć. W końcu narkotykowy biznes rodzinny był wszystkim czym Finn gardził, a Billy-boy, którym się zawsze opiekował, stał się szefem tego wszystkiego Czy nagle miał zacząć gardzić nim również? Finneas nie chciał o tym myśleć, ale wiedział, że będzie musiał stawić temu czoła.
Wyjazd na Grenlandię był bardzo spontaniczny, Finn stwierdził jednak, że skoro zawsze chciał ją zobaczyć to czemu by nie zrobić tego teraz? Stwierdził, że zgarnie Aryę, niech zobaczy trochę świata zanim utknie na dobre w tym Hope Valley. Zrobią mały bonding time ojciec-córka, chociaż absolutnie nie byli biologicznie ojcem i córką, to chyba Finneas już się oswoił z tą myślą, że Arya była jego córką we wszystkim poza krwią. Spakował się i mieli się spotkać na lotnisku, gdzie mieli lecieć do Ottawy w Kanadzie, tam na statek na Grenlandię do Ilulissat. Dużo ciepłych rzeczy trzeba było zabrać, sprawdzał obecną pogodę w Ilulissat i na tym się bazował. Bez ciepłej, zimowej kurtki się nie obejdzie. Oczywiście takiej prawdziwej, nie tego co można kupić na Florydzie w okresie "zimowym".
Pojawił się na lotnisku, ciągnąc za sobą walizkę i w ręce trzymając smycz. Bats był przygotowany też do lotu. Niestety trochę za duży by jechał w kabinie pasażerskiej, wiec będzie leciał w przestrzeni dla przewozu zwierząt. Finneas miał specjalną klatkę do tego i w ogóle, w końcu dbał bardzo o swojego czworonoga. Umówili się z Aryą pod specjalnym punktem na lotnisku, zanim pójdą na odprawę. Było już późno, będą mieli nocny lot od Kanady a z samego ranka trafią na statek.
- Hej kiddo. - rzucił z uśmiechem na ustach. - Wszystko masz? Na pewno spakowałaś ciepłe rzeczy? Tam jest dzisiaj 21 stopni (-6C) - tak, podałam w stopniach F, bo teoretycznie takich Finneas powinien używać. Amerykanie są dziwni. W sumie to nie tak, że mieli czas się wrócić, by Arya coś dopakowała, ewentualnie mogli skoczyć na jakieś ekspresowe zakupy w Ottawie.

Arya Wettington

[Arya Wettington]

#10

Arya nie wnikała za mocno w szczegóły, ale doskonale wiedziała, że życie Finna trochę się ostatnio pokomplikowało. To było po nim widać, poza tym w sytuacji z Leonie mniej więcej się orientowała, bo jakiś czas temu miała okazję poznać ją osobiście - wyszła z tego mała spina, którą Arya wspominała z pełnym politowania uśmiechem, no bo czy to nie absurdalne, że prawie pokłóciły się tam o Finna? Wolała jednak nie wracać do tego przy tacie i zręcznie omijać temat Leonie, coby niepotrzebnie go nie rozdrażniać. Podejrzewała, że już i bez tego jest mu wystarczająco ciężko.
Strasznie ucieszyła się na propozycję wspólnego wyjazdu. Nigdy nie jeździła na żadne rodzinne wakacje czy coś w tym rodzaju, bo matka z ojcem przepieprzali wszystkie pieniądze na dragi. Prawdę mówiąc nigdy nie była nawet poza granicami Stanów Zjednoczonych, więc tym bardziej była podekscytowana perspektywą wakacji na Grenlandii - jej pierwszych rodzinnych wakacji w życiu, bo choć Finn nie był z nią w żaden sposób spokrewniony to był jej znacznie bliższy niż którykolwiek z członków biologicznej rodziny. Zdecydowanie zasługiwał na dumne miano taty, którym tytułowała go już od lat.
Nienawidziła pakowania. Zawsze przy tej okazji w jej domu powstawał jeszcze większy syf niż zazwyczaj, poza tym przez cały czas miała nieodparte wrażenie, że o czymś zapomniała. Zaczęła więc kilka dni szybciej, by zrobić to w miarę na spokojnie, w międzyczasie zadbała również, by pod jej nieobecność Pani Szarlotka miała dobrą opiekę - załatwiła kotce pobyt u Kami, doskonale wiedząc, że przyjaciółka dobrze się nią zaopiekuje.
Na miejscu spotkania pojawiła się punktualnie, i dosyć szybko udało jej się wypatrzyć pomiędzy tłumem ludzi znajomą sylwetkę.
- Hej, tato - rzuciła z uśmiechem, przytulając go na przywitanie, bo nikt jej nie zabroni, o. Z psem oczywiście też nie zapomniała się przywitać, Bats już na samym starcie został porządnie wygłaskany i dostał psiego smaczka, których Arya od jakiegoś czasu nawet nie wyjmowała już z torebki. - Spakowałam wszystkie cieplejsze rzeczy które udało mi się wygrzebać z szafy, mam nadzieję że to wystarczy. - Była przygotowana, że będzie tam piździć zimnem, a przynajmniej wydawało jej się, że jest przygotowana. Oby się nie okazało, że jej ciepłe swetry i zimowa kurtka którą kupiła specjalnie na wyjazd jednak nie wystarczą. - Tak w ogóle to jak tam się trzymasz? - zapytała, i oczywiście nie miała zamiaru wnikać w żadne szczegóły, zwłaszcza jeśli Finn nie będzie chciał o tym gadać. Po prostu chciała wiedzieć jak się czuje bo się martwiła, to wszystko.

Finneas Harrington

[Finneas Harrington]

Finneas liczył na trochę oddechu, spokoju. Będą wstawać, pozwiedzają sobie Grenlandię, porobią ładne zdjęcia na instagramy, będą zrelaksowani. Tego mu było zdecydowanie potrzeba. Czasu, w którym nie będzie myślał o tym jak jego życie jest porąbane i w zasadzie absolutnie nic mu nie wychodzi. Relacje z potencjalnymi życiowymi partnerami, teraz jeszcze sam nie wiedział co ma począć w relacji ze swoim własnym rodzonym bratem. Stąd właśnie ten wyjazd, był trochę ucieczką od rzeczywistości, czegoś czego Finneas naprawdę potrzebował.
- Ja też mam taką nadzieje. - odpowiedział z uśmiechem na ustach. No miał nadzieje, że Arya nie zamarznie mu tam, albo się nie rozchoruje po powrocie, bo czułby się winny przez to. Miał nadzieje, że się tam dobrze zaopatrzyła na taką a nie inną wycieczkę.
- Right now? I'm feeling great. - odpowiedział na jej pytanie. Tak, teraz czuł się po prostu wspaniale. Wyjeżdżał w końcu ze swoją córką na drobny urlop na Grenlandię, miejsce, które zawsze chciał odwiedzić. Gdyby zapytała jak jego życie poza tym momentem, w którym się obecnie znajdowali, czyli jak się mają wszystkie sprawy w Hope Valley, to odpowiedź byłaby inna, albo raczej nie byłoby jej wcale. Teraz zdecydowanie był szczęśliwy. Miał Aryę, Batsa i wizję wspaniałej wycieczki w głowie. Czego więcej było do szczęścia trzeba?
Poszli w stronę odprawy, to zajęło sporo czasu. Zazwyczaj zajmowało dużo, a teraz jeszcze Finneas był z psem, to już w ogóle. Po spędzeniu całej wieczności załatwiając wszystko, później drugiej wieczności spędzonej na terminalu lotniska w końcu mogli wejść do samolotu.
- Twój pierwszy lot, prawda? - spytał z uśmiechem na ustach. Z tego co mu było wiadomo, Ayra nigdy wcześniej nie miała okazji lecieć samolotem. Finneas już się swoje nalatał samolotami, dla niego to trochę jak wejście do autobusu, no nic szczególnego. Jednak lubił patrzeć na to podekscytowanie Aryi, która właśnie przeżywała to pierwszy raz. On wyjął telefon z kieszeni i połączył się z samolotowym WiFi, oczywiście mając tryb samolotowy włączony. Przygotowany na scrolling Internetu przez większość lotu.

Arya Wettington

[Arya Wettington]

Arya również miała nadzieję odpocząć od problemów, których nie brakowało i w jej życiu - choćby wieczne użeranie się z rodzicami, od których mimo wszystko wciąż nie potrafiła tak do końca się odciąć, choć w dalszym ciągu mieli na nią toksyczny wpływ. Być może olanie świąt w rodzinnym domu było pierwszym krokiem ku temu, by w końcu przestała żyć przeszłością, nieustannie się nimi przejmować i patrzeć na siebie jak na dziecko ćpunów, które już zawsze będzie miało w życiu ciężko. Do całkowitego wyzbycia się poczucia odpowiedzialności za Emily i Roberta była jednak jeszcze daleka droga.
Mogła uwierzyć mu, że w tej konkretnej chwili czuje się dobrze, ale dobrze wiedziała, że całokształt przedstawia się nieco inaczej. Postanowiła jednak teraz tego nie drążyć i korzystać z faktu, że ojciec chwilowo ma dobry humor.
- Tak. Nigdy wcześniej nie miałam okazji... - powiedziała, choć on doskonale o tym wiedział. Znał jej sytuację rodzinną i materialną chyba jak nikt inny, także na pewno zdawał sobie sprawę, jak ogromną frajdę sprawił jej tym wyjazdem. Jej podekscytowania nie były w stanie przygasić nawet długie godziny czekania i załatwiania wszystkich formalności.
Początkowo rzeczywiście średnio zwracała uwagę na to co robi Finn, bo była zbyt zaabsorbowana widokami za oknem. Ten moment, kiedy samolot podnosił się w górę a wszystkie drzewa i budynki stawały się coraz mniejsze, stopniowo całkowicie znikając gdzieś w dole... no coś niesamowitego, a przynajmniej dla Aryś, która nigdy wcześniej nie miała okazji doświadczyć niczego podobnego. Dopiero po dłuższej chwili intensywnego wpatrywania się w okno odwróciła się z powrotem w stronę Finna, zaglądając mu przez ramię.
- Co tam ciekawego przeglądasz? - Well, dyskrecją to ona nie grzeszyła, nie było co do tego żadnych wątpliwości. Jeśli jednak ojciec nie zasłonił przed nią telefonu ani nie kazał spierdalać to przez dobrą chwilę wpatrywała się w wyświetlacz i obczajała czy Finn przegląda coś interesującego. - Nie myślałeś może, żeby założyć profil na Hope4Love? - wypaliła nagle, wspaniałomyślnie uznając, że dyskutowanie o tym w tej chwili to najlepszy pomysł na jaki mogła wpaść. - Znaczy, nie mówię, żebyś od razu szukał miłości życia, ale może poznasz kogoś ciekawego, kto pomoże ci oderwać myśli od Leonie. - Ta, obiecała sobie że nie będzie wchodzić na temat byłej niedoszłej Finna, ale to jakoś tak samo z niej wyszło. Miała nadzieję, że nie zjebała mu tym humoru, byłoby naprawdę słabo, tym bardziej, że ten wyjazd miał być przecież w pewnym sensie odskocznią od problemów.

Finneas Harrington

[Finneas Harrington]

Nie chciał drążyć tematu swojego lichego samopoczucia, w końcu ten cały wyjazd był po to by o tym zapomnieć. Skupić się na zwiedzaniu nowego miejsca, na przygodzie! Bo może samolotem i leciał już wielokrotnie, to co prawda nie miał okazji płynąć statkiem, tak więc jak najbardziej też przeżyje coś nowego. No i nigdy nie był na Grenlandii, ale to mówi się samo przez się, skoro tam jechali. Lot nie będzie szczególnie długi, to nie jest lot przez Pacyfik czy Atlantyk, takie loty też Finneas miał za sobą. Tak więc lotu do Kanady nie uznawał za szczególnie długi, no jednak liczył te 4 czy 5 godzin siedzenia na dupie. Kiedy Arya zajęła się widokami z okna, Finneas zaczął scrollować instagrama, bo co miał innego do roboty. Patrzył co robią jego znajomi, osoby o których istnieniu ledwo co pamiętał, tego typu rzeczy. Czasem pojawiały się jakieś śmieszne pieski, czy instagramy związane z medycyną, które followował. No ogólnie jeden wielki zabijacz czasu.
- Hmm.. nic, scrolluje instagrama. - odpowiedział zgodnie z prawdą, wzruszając ramieniem na którym nie spoczęła głowa Aryi. Nie miał co przed nią ukrywać, w końcu co miał do ukrywania na instagramie? Niech sobie patrzy. Tu jakieś zdjęcia pielęgniarek, co sobie robiły zdjęcia w pracy. Tu jakieś psy. Jakaś reklama zegarków etc.
- Chyba sobie żartujesz. - powiedział, wywracając oczami, słysząc jej propozycję odnośnie Hope4Love. No proszę cię. Czy on wyglądał na napalonego nastolatka, szukającego szybkiego numerka? Tak, z tym mu się głównie kojarzyły serwisy tego typu. Chociaż zdarzało mu się mieć w przeszłości różne jednonocne przygody, to nie były rzeczy, którymi by się dzielił z córką. Westchnął ciężko, słysząc imię Leonie i pokręcił głową.
- Wątpię, bym spotkał kogoś ciekawego. Poza tym, proszę cię. Za stary jestem na portale randkowe. - stwierdził, patrząc na nią z powątpiewaniem, by następnie wrócić do scrollowania instagrama. Bądźmy poważni, okej? Wróćmy do poważnych rzeczy - takich jak pieski na instagramie.

Arya Wettington

[Arya Wettington]

Doskonale to wiedziała, dlatego absolutnie nie zamierzała naciskać, a zamiast tego cieszyć się z wyjazdem i odkrywać rzeczy, które do tej pory były jej nieznane. Zawsze marzyła, żeby polecieć samolotem, ale nigdy nie łudziła się, że prędko będzie miała ku temu okazję a tu proszę, niespodzianka. Dlatego właśnie Aryś najpierw musiała przez dłuższą chwilę się pozachwycać, podziwiać widoki za oknem, przyzwyczaić się do tego że lecieli a nie jechali i dopiero kiedy emocje nieco opadły, mogła ponownie bardziej skupić swoją uwagę na Finnie, czy też może raczej jego telefonie, którym to ojciec był aktualnie bardzo zajęty.
Faktycznie, zdjęcia pielęgniarek i piesków nie były czymś, co musiałby ukrywać, dlatego Arya kolejne kilka minut spędziła z głową na jego ramieniu i wzrokiem wlepionym w ekran. Przy rozmowie o Hope4Love jednak znowu nieco się ożywiła.
- Nah, mówię całkiem poważnie. No weź ojciec, to jest świetny pomysł! - Well, ona już postanowiła za niego, a jak Arya coś postanowiła to nie było zmiłuj. Na oglądanie słodkich piesków z instagrama jeszcze przyjdzie czas, w końcu lot miał trwać kilka godzin. Poza tym uważała, że naprawdę dobrze mu zrobi zostawienie tematu Leonie za sobą i otworzenie się na kogoś nowego... jak mówiła, niekoniecznie musi to być od razu miłość życia, ale jakaś nowa, ciekawa relacja dla urozmaicenia szarej codzienności jeszcze nikomu chyba nie zaszkodziła, nie? No a kiedy ojciec jej jeszcze rzucił tekstem że jest za stary to niemal roześmiała się na głos, no bo proszę was. Trzydzieści pięć lat i starość? Co on powie, kiedy będzie miał dwa razy tyle? - To, że masz pełnoletnią córkę wcale nie oznacza, że jesteś stary - rzuciła, posyłając mu swój uśmiech numer pięć a jej ręka nagle znalazła się niebezpiecznie blisko telefonu Finna. Jeśli sam nie chciał robić konta na portalu randkowym to ona mu w tym pomoże, o! A Finn jeszcze jej za to podziękuje!
Eh, to pewnie będzie dla niego długi lot, świeć panie nad jego duszą czy coś.

Finneas Harrington

[Finneas Harrington]

Już przeklął w myślach widząc tę konkretną minę Aryi, wiedząc, że nie odpuści. Jak ona się na coś uparła, to nie było zmiłuj, dobrze o tym wiedział. Tak więc pewnie zanim dolecą do Kanady, skończy się tym, że założy to przeklęte Hope4Love, boże drogi - co za beznadziejna nazwa. Co za geniusz nad tym siedział. Finneas wywrócił oczami na samą myśl o tym.
- Nie widzę momentu, w którym to jest świetny pomysł. - odparł, wzdychając ciężko, dalej scrollując instagrama. O, da like temu zegarkowi i jeszcze sobie bookmark zrobi, może kupi później, jak wrócą już do Hope Valley. Zegarków nigdy za wiele, prawda? Hah! Jak Finneas dożyje takiego wieku, by miał dwa razy tyle lat co teraz ma, to będzie dobrze! Z tym jak dużo stresu ma w życiu i tym, że znów zaczął palić, jego możliwości dożycia 70 spadały. Pewnie koło sześćdziesiątki zaczną się problemy z płucami i z sercem, zależności ile będzie palił i jaki tryb życia będzie prowadził. Ostatnio było z tym wszystkim dużo gorzej, zazwyczaj trzymał swój organizm w ryzach, wszystko musiało być na tip top zrobione, a teraz tak no dwa na dziesięć. Zaśmiał się jednak na jej słowa odnośnie dorosłej córki.
- Czy będę musiał mówić na pierwszych randkach, że mam dorosłą córkę? - spytał, wywracając oczami. Pewnie tam nawet będzie taka rubryczka, czy coś takiego.
- Naaawet o tym nie myśl. - pacnął delikatnie jej rękę, by zabrała ją od jego telefonu. Hah, potrafił jednak trochę przewidzieć jej zachowanie! - Boże drogi, co ja robię ze swoim życiem. - jęknął z niezadowoleniem, minimalizując Insta na telefonie i otwierając sklep z apkami, by wyszukać H4L. Niemalże z fizycznym bólem kliknął pobierz. Na pokładowym wifi trochę to zajęło, jednak ostatecznie udało się otworzyć aplikacje. Jako "imię" wpisał po prostu Finn, nie wpisywał pełnego imienia bo i po co.
- Które zdjęcie, huh? - spytał, otwierając galerie. Miał znajomą fotograf, której kiedyś pomagał z robieniem portfolio, tak więc miał kilka nawet ładnych sesyjnych ujęć.

Arya Wettington

[Arya Wettington]

Ona za to uważała, że jest to naprawdę wspaniały pomysł i że ojciec jeszcze sam jej to przyzna jak już pozna kogoś godnego uwagi. Sama być może też założyłaby profil, żeby pokazać mu że to wcale nie takie straszne jak mu się wydaje, no ale u niej sprawa była nieco bardziej skomplikowana. Nie tak dawno temu poznała Alexis, i choć nie łączyło jej z nią nic poza tym, że Lexi ją podrywała i przychodziła do McGuires's specjalnie żeby się z nią zobaczyć, to Aryś właściwie miała ochotę umówić się właśnie z nią i z nikim innym. Czy coś z tego wyjdzie, nie miała pojęcia - pewnie dlatego Finn jeszcze o niczym nie wiedział, bo zdaniem Wettington póki co to nie było nic, co należałoby rozpowiadać. Pożyjemy i zobaczymy w jakim kierunku to wszystko pójdzie, a póki co najlepiej skupić się na życiu uczuciowym Finna, ponieważ Arya żyła w przeświadczeniu, że jej interwencja jest tu absolutnie konieczna.
- Lepiej tak, żeby czasem znowu ktoś przypadkiem nie uznał mnie za twoją sugar baby kiedy wpadnę z wizytą. - Ona sugar baby Finna, jak to w ogóle brzmiało, Dżizas. Od zawsze patrzyła na niego jak na członka rodziny i absolutnie nigdy nic się w tej kwestii nie zmieni. Teraz wprawdzie wspomnienie pierwszego, dosyć niezręcznego i burzliwego spotkania z Leonie nieco ją bawiło, ale totalnie nie miała ochoty na powtórkę z rozrywki. Raz jej wystarczył.
Przysunęła się jeszcze bliżej o ile to w ogóle było możliwe, ponownie wlepiła wzrok w ekran i przyglądała się zdjęciom przez dłuższą chwilę.
- Zdecydowanie to - zawyrokowała wreszcie i sama kliknęła w przycisk "ustaw", w razie gdyby przypadkiem Finn miał jakieś nieuzasadnione obiekcje co do jej wyboru. - Zobaczysz, nim dolecimy do Kanady, będziesz miał skrzynkę zapchaną wiadomościami - dodała z przebiegłym uśmiechem, po czym schyliła się do stojącej w nogach torebki, w której miała wodę. Pić jej się zachciało i w sumie to coś by zjadła, ale z tym drugim pewnie będzie musiała poczekać aż wylądują.

Finneas Harrington

[Finneas Harrington]

Do czego to doszło, że dzieci muszą interweniować w życie miłosne rodziców, huh? W sumie życie miłosne Finna praktycznie nie istniało, było bardzo bardzo pełne niepowodzeń, więc w sumie po co próbować dalej? Może powinien zostać przy casual relacjach, które by się zaczynały w łóżku i kończyły zaraz po wszystkim.
- Wiesz... z drugiej strony. Różnica wieku, mówisz na mnie tato a ja powoli dochodzę do czterdziestki. W sumie nie można nikogo winić za wyciąganie takich wniosków. - stwierdził, wzruszając ramionami. No taka prawda, na pierwszy rzut oka tak to mogło wszystko wyglądać. Dopiero jakby ktoś się głębiej temu wszystkiemu przyjrzał, to widać było, że w tej relacji nie chodziło totalnie o to. Poza tym, niestety w kulturze nawet proste rzeczy jak miłość rodzicielska jest strasznie przeseksualizowana. Jak wszystko.
- Ta ta, jasne. - Finneas wywróciło oczami, kiedy zaczął wypełniać wszystkie pytania do tej zasranej apki. Kiedy uzupełniał już profil w pewnym momencie mu już się znudziło i zaczął wpisywać "whatever", bo ile można było.
Reszta lotu minęła spokojnie, gadając o pierdołach, jedząc, oglądając jakiś film dostępny na pokładowym streamingu. Na lotnisku w Ottawie wyszli z samolotu, odebrali bagaże, Batsa i wszystko załatwili.
- Idź do łazienki się przebrać. Na zewnątrz jest 12 stopni. - (-11 stopni Celsiusa) powiedział i sam zrobił to samo. Zmiana temperaturowa między Miami a Ottawą jest znacząca, lepiej się nie przeziębić.

outfit

Kiedy wyszedł z łazienki, czekał na Aryę na korytarzu pod łazienkami. Musieli się jeszcze dostać do portu i tam na statek, ale mieli jeszcze chwilę, więc nie musieli się śpieszyć.

Arya Wettington

[Arya Wettington]

No Arya czuła się wręcz w obowiązku, żeby zadbać o życie uczuciowe Finna. Nie znała wprawdzie jego szczegółów, na dobrą sprawę wiedziała tylko o Leonie, i to też jedynie tyle, ile udało jej się siłą wydusić z ojca lub po prostu się domyślić.
- Dlatego najlepiej od razu uprzedzać, że jestem przyszywaną córką bez żadnych podtekstówt. Z pewnością oszczędzi nam to różnych dziwnych sytuacji. - Well, Finn miał rację, różnica wieku między nimi nie była wcale aż tak duża, przez co fakt, że nazywała go ojcem rzeczywiście dla niewtajemniczonych mógł być mylący, no ale cóż, Harrington był dla niej miły i pozwolił żeby się do niego przykleiła to teraz miał, sorry not sorry.
Czas zleciał jej cholernie szybko, ale być może to dlatego, że bądź co bądź wciąż była podekscytowana swoim pierwszym lotem i w ogóle pierwszym wyjazdem za granicę. Po załatwieniu wszystkich formalności związanych z bagażami i obowiązkowym wygłaskaniu Batsa za radą Finna poszła do łazienki przebrać się w uszykowane wcześniej rzeczy. Wyszła kilkanaście minut później, bo oczywiście przy okazji musiała poprawić lekko rozmazany makijaż, coby nie wyglądać jak pół dupy zza krzaka.
- O której wypływamy? Zdążymy do Maka? - Tak, to pytanie musiało paść, a jakże! No ale co ona moze poradzić na to, że zwyczajnie wciąż była głodna, hmm? A taki bigmac z fryteczkami przed dalszą podróżą brzmiał jak świetny plan - prawie tak dobry, jak wrobienie Finna w założenie konta na H4L. Pewnie wszystko znowu pójdzie jej w biodra i znów będzie przeklinać rzeczywistość wchodząc na wagę, ale po powrocie do Hope się za siebie weźmie, to już postanowione, więc w sumie whatever. Może i ojciec skusi się na trochę niezdrowego jedzenia? Na pewno nie zaszkodzi mu to bardziej niż fajki. Arya serio będzie musiała mu to w najbliższym czasie wyperswadować, bo Finn czasem naprawdę dorobi się jakiegoś raka płuc czy czegoś i będzie problem.

Finneas Harrington

[Finneas Harrington]

W sumie jeśli nie będzie szukał relacji na stałe, czego nie zamierzał robić, to w sumie po co im mówić o jego relacji z Aryą? Skoro pewnie po jednej wspólnej nocy nigdy się nie zobaczą, to co miał się rozgadywać na temat jego ich skomplikowanej relacji. Zdecydowanie nie planował szukać czegoś na pseudo stałe, bo dobrze wiedział jak to ostatecznie wychodziło w jego życiu. Westchnął ciężko i pokręcił głową odnośnie swoich własnych rozmyślań, które zboczyły na ten tor, którego nie chciał poruszać na wycieczce.
Poczekał na Aryę pod łazienką, by następnie ruszyć w stronę wyjścia z lotniska, spojrzał na nią kiedy usłyszał o Maku jakby upadła na głowę.
- Jesteś pewna, że zmiana ciśnień nie wpłynęła źle na ciebie? - spytał, patrząc na nią z powątpiewaniem. Czy na serio liczyła, że zaciągnie go do maka? Kiedy już nawet zgadzał się na jakiś "fast food" ogólnie pojęty, to wybierał ten zdrowszy, mniej przetworzony jako swoje comfort food. Zdecydowanie nie postawi stopy w maku, nie było takiej opcji.
- Ja, w maku? - zapytał retorycznie. Odpowiedź była jasna "nie ma mowy". - Jak chcesz mamy czas coś zjeść, ale nie ma mowy, że idziemy do maka, kfc czy na inne śmieciowe żarcie. Nope. Nie na mojej wycieczce. - postanowił jasno, chociaż wiedział, że Arya pewnie będzie w stanie go urobić, by tam poszli, nawet jeśli on nic tam nie tknie. Miał jednak nadzieje, że się zgodzi pójść na coś zdrowszego, chociaż odrobinę zdrowszego. Była jeszcze taka młoda, czemu miała się truć takimi śmieciami! Tak, trochę hipokryzją zalatywało od nałogowego palacza, jednak jeśli chodzi o jedzenie, to odżywiał się bardzo zdrowo!

Arya Wettington