[Hunter McKay]

— To swoją drogą, ale nie musimy od razu polować na jedzenie. Poza tym nie mamy broni palnej więc czym chciałbyś zabić takiego jelonka? Naostrzonym patykiem? — zaśmiał się, tym bardziej nie wyobrażając ich sobie w takiej odsłonie. Nie zamierzał nawet próbować, bo skończyliby bez jedzenia na cały weekend i więcej na podobny wyjazd by się nie zdecydowali. A jeśli już to z odpowiednimi zapasami i sklepem w pobliżu.
— Trzeba było się nie ruszać, to by Cię nie zauważyła i odleciała. Im przecież nie chodzi o to, żeby użądlić pierwszego lepszego człowieka w lesie. Atakują jedynie kiedy muszą się bronić, a ty okazałeś się być zagrożeniem. Ciesz się, że nie było ich więcej w pobliżu. — powiedział. Ze stadem os raczej by sobie nie poradzili i pewnie ich przygoda skończyłaby się o wiele gorzej niż do tej pory. Dobrze, że mieli szczęście.
— Już to widzę jak nasyłasz na mnie swoich prawników. Z kim się niby będziesz przyjaźnił jak mnie zabraknie, hmmm? — znał Olivera i wiedział, że nie posunąłby się do czegoś takiego, ale niech sobie wierzy, że ma nad nim jakąś przewagę, chociaż hunter ani trochę się jego groźbami nie przejął.
— Dobra, coś Ci tam wymyślę. Strasznie delikatny jesteś, gorzej niż baba. — zaśmiał się, dalej nie rozumiejąc jego niechęci do surowego mięsa. To tylko jedzenie i nie musiał się w nim babrać. Jedynie dotykać podczas przygotowań. Niech się cieszy, że nikt nie kazał mu prawdziwego kurczaka zabijać i gotować z niego obiadu. — Serio? Aż taki leniwy jesteś? — westchnął, kręcąc głową. Ten Oliver i jego pomysły, byle tylko się nie narobić. Będą tu tylko kilka dni, po co im służba?
Wziął szybki prysznic i ubrał się w coś wygodnego, bo po co miałby się stroić? I tak nie miał dla kogo.
— Zapisałeś wszystko? — zapytał, wychodząc z pokoju i udali się do samochodu. Oczywiście, że on prowadził, ale tego nie skomentował. Odpalił auto i ruszył w kierunku najbliższego miasta, gdzie poszukali jakiegoś większego sklepu. Jak na małe miasteczko było w nim całkiem sporo ludzi.
— To co tam zapisałeś na liście?

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Ty z pewnością byś go powalił swoim urokiem osobistym - odparował, wywracając oczami. Czytał książki, był inteligentny i wiedział, że szanse na zabicie jelenia były marne, ale ostatecznie czy wieki temu ludzie mieli broń palną? Nie, a jakoś radzili sobie ze zwierzyną znacznie więcej, posługując się włóczniami i wszystkim, co ich zdaniem nadawało się na broń. Cofnięcie się do takich czasów byłoby prawdziwą szkołą przetrwania, której Jung by nie podołał, wiedział to już teraz. Niby z Hunterem jego szanse na przeżycie znacznie wzrastały, ale coś mu mówiło, że również przyjacielowi mogłoby zabraknąć pewnych umiejętności.
-Oczywiście, że nie chodzi o użądlenie pierwszego lepszego. One czekają na okazję, aby upierdolić mnie, proste - odpowiedział przekonany, że tak właśnie było. Ile to razy musiał zwyczajnie zwiewać przed osą, która nie chciała dać mu spokoju. Co prawda nie miał okazji poczuć na sobie żądła za często, ale był pewien, że te małe bzyczące potworki jedynie czekają na okazję, by zaatakować, sprawiając mu ból. Na co w ogóle to cholerstwo komu było?
-Lepiej mnie nie prowokuj, bo jak podejmę wyzwanie, to się nie wypłacisz. Ewentualnie wylądujesz w kiciu i Aaron będzie cię pilnował - rzucił. Wyobrażał sobie minę starszego McKaya, który patrzyłby z dezaprobatą na swojego młodszego brata. O ile zakład, że pewnie policjant specjalnie nie pozwoliłby wyjść Hunterowi wcześniej, byleby tylko dać mu nauczkę? - Spokojna twoja, znalazłbym kogoś. Co, myślisz, że jesteś niezastąpiony? - wyszczerzył się, lekko kopiąc go w nogę pod stołem. Gdyby nie to, że wyjątkowo odpowiadała mu znajomość z tatuatorem, mógłby zastanowić się nad zmianą przyjaciela. Ale tak? Nawet nie brał pod uwagę, że na jego miejscu mógłby siedzieć ktoś inny.
-Nie leniwy, ale po co robić coś, co może zrobić ktoś inny za zapłatą? Patrz na to inaczej - dam komuś zarobić - stwierdził. Argument logiczny, a przecież ludzie często narzekali na brak pieniędzy. Czy Hunter nie powinien być dumny, że Jung myśli o innych?
Podziwiał za oknem wszystko to, co dało się podziwiać, kiedy wylądowali w sklepie.
-Nie wierzę, że jest tak duży - powiedział szczerze zdziwiony. - Wszystko. Włącznie z łososiem. Mam ochotę na takiego z grilla - skomentował, wchodząc do środka, pchanie wózka zostawiając McKayowi. Był silniejszy, o.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Teraz nie wiem czy to komplement czy jednak mnie obrażasz i powinienem Cię kopnąć w dupę. — powiedział, unosząc brew do góry. Tak czy inaczej polowanie powinni sobie odpuścić, a jeśli już chcieli to powinni się wybrać na takie prawdziwe i profesjonalne z bronią palną. Czy bogacze nie polowali dla rozrywki?
— Myślisz, że polują jedynie na Ciebie? Nie schlebiaj sobie. — zaśmiał się. Ten Oliver i jego pomysły. Biedny naprawdę myślał, że tylko jego zgrabny tyłek jest na celowniku tych latających owadów? W sumie urocze, ale musiał w końcu zrozumieć, że nie zawsze chodzi tylko o niego. Po prostu powinien się uspokoić i robić to co on, bo na niego jakoś owady się nie rzucają.
— Miło, wiesz? Aż tak bardzo chcesz się mnie pozbyć? — mruknął, udając że się tym przejął. Aaron pewnie by mu dokuczał, gdyby zobaczył go za kratkami. Ale wtedy swój pierwszy telefon wykonałby do mamusi, żeby jej opowiedzieć jak traktuje go starszy brat. A tym na pewno by go jedynie straszył, bo od dawna nie skarżył się mamie. Nie był już dzieckiem, żeby dalej to robić. — Oczywiście. Kto inny robiłby dla Ciebie to wszystko? Auć! Oszalałeś? — mruknął, czując kopnięcie pod stołem. Aż chciał mu oddać, ale nie miał przecież pięciu lat, bo chyba wtedy dokuczali sobie z rodzeństwem.
— To miłe, ale jesteśmy dużymi chłopcami i damy sobie radę przez kilka dni bez pomocy. Może innym razem, wiesz? — to miał być wyjazd dla nich, więc nie potrzebowali gosposi, która kręciłaby się po domu. Niby nie robili nic czego mogliby się wstydzić, ale jakoś wolał być tutaj sam z przyjacielem. Co, może jeszcze miałaby mu doradzać co powinien zrobić z Creedem?
Zaparkował samochód blisko wejścia do sklepu i ruszyli na zakupy.
— No to niech będzie. Ale na początku są owoce i warzywa, więc najpierw zajmijmy się tym. — powiedział, zerkając na listę w dłoni Olivera i zaczęli wrzucać do wózka wybrane produkty, by później przechodzić między półkami i dorzucać to co zapisał Oliver albo na co mieli ochotę. — Właściwie… to spotykasz się z kim? Bo rozmawialiśmy o mnie, a ty nadal milczysz… — rzucił, zerkając na Olivera.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Ja i obrażanie? No wiesz co? Zresztą tak zgrabnego i idealnego tyłka się nie kopie - odpowiedział, śmiejąc się pod nosem. Oliver i jego mniemanie o sobie. Chłopak nijak nie dopuszczał do siebie myśli, że mógłby nie być przez kogoś traktowany niczym chodzący ideał. Ostatecznie grunt to znać swoją wartość, a Jung z całą pewnością należał do osób, który wiedział jak wiele jest wart.
-Och, jestem o tym święcie przekonany. Czemu nie latała koło ciebie, co? Czemu to ciebie w dupsko nie ukąsiła, tylko niemal od razu rzuciła się na mnie? Ja już swoje wiem. Wredne mendy na mnie polują i tyle - skomentował, lekko brwi marszcząc. Nienawidził owadów i ty bardziej był przekonany o tym, że się na niego uwzięły. Przecież nie było możliwości, aby on był winien temu, że bzycząca broń zagłady go zaatakowała.
-Nie tyle pozbyć, kochasiu, co dać nauczkę i pokazać, że z naszej dwójki to ja mam większą władzę - powiedział, poruszając zaczepnie brwiami. Chyba tylko Hunter znał podobne oblicze Junga, który normalnie zachowywał się jak pan i władca świata, szastając na prawo i lewo rozkazami, oczekując, że niemal każda osoba będzie na jego usługach. Nie jego wina, że dziewięćdziesiąt osób miała słaby charakter i póki co w dużej mierze tylko McKay był w stanie się zbuntować, będąc sobą. Ba, był jedynym, który mógł sadzić do Olka wszelkie komentarze, za które normalnie ktoś inny dostałby w papę. - Cóż za pewność siebie. Jak bardzo cię zaboli, kiedy stwierdzę, że jednak można cię wymienić? - rzucił, zerkając na niego rozbawiony. Po jedzeniu i kawie humor trochę mu się poprawił, więc był skory do żartów i słownych przepychanek.
-W takim razie sprzątasz - zawyrokował, bo skoro nie mógł komuś zapłacić, nie miał najmniejszego zamiaru samemu tego burdelu ogarniać. A jeśli Hunterowi nie będzie się chciało, albo będą żyli w syfie, albo nie zostanie nic innego, jak zamówić gotowe jedzenie, po którym wystarczy jedynie wywalić opakowania.
-Zdrowo - powiedział, zdając się na chłopaka. Sam dołożył kilka produktów, których może na liście nie było, ale na które miał ochotę. - Spotykanie to pewnie za duże słowo, bo nie mam czasu na jakieś romanse, ale kręci się przy mnie taka Emily, więc czemu miałbym jej to utrudniać? Przynajmniej rodzice póki co dali mi spokój ze swataniem - wzruszył ramionami, czytając skład pomidorów w puszce. Był całkiem zadowalający. - Chrupki serowe. Koniecznie musimy je kupić - stwierdził nagle randomowo.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Wybacz, ale twój tyłek mnie nie interesuje. — odparł, wzruszając ramionami. Miał na oku inny, ale póki co sam nie wiedział co z tego będzie. Musiał naprawdę porozmawiać z Creedem jak tylko wrócą do domu. Wystarczy krótka piłka i zero owijania w bawełnę. Po co męczyć temat tygodniami jeśli nic z tego nie będzie? On płakał nie będzie, bo jest za stary na takie obrażanie się, ale zdecydowanie nie chciał stracić takiego przyjaciela. Lubił spędzać czas z Creedem.
— No już zapomnij o tej osie. Nie ma co przeżywać. — mruknął, nie chcąc już więcej rozmawiać o tamtym wydarzeniu. I tak był zdania, że to Oliver ją sprowokował, bo sama by go nie zaatakowała bez powodu, ale Jung oczywiście wiedział swoje. A niech m już będzie.
— Wmawiaj sobie. — powiedział, kręcąc głową. Znał Olivera na wylot i nigdy nie brał jego komentarzy na poważnie. Nawet gdyby się pokłócili tak, że nie odzywaliby się do siebie miesiącami, nie brałby na poważnie jego gróźb. Mógł sobie gadać co chciał. Hunter i tak nie umiał się na nikogo długo obrażać, bo cenił sobie swoich przyjaciół. Miał ich niewielu, dlatego byli dla niego tacy ważni i nie mógł sobie pozwolić na ich stratę. Nie lubił też sprawiać im przykrości, więc uważał na to co mówił i robił. — Po prostu uznam, że nie byłeś mnie wart i będziesz musiał męczyć się z jakimś jełopem, który nie będzie wiedział co ma z Tobą zrobić. Twoja decyzja, kochanieńki. — rzucił, śmiejąc się pod nosem.
Oczywiście, że posprzątał po jedzeniu, nie chcąc nikogo fatygować. Mieli sprawne ręce, aż tak dużego bałaganu nie zrobili, więc nie widział w tym problemu. Chociaż może zmywarką by nie pogardził, bo to jednak oszczędziłoby im sporo czasu, który mogliby poświęcić na relaks i inne sprawy.
— Emily? Czy to jedna z tych twoich bogatych koleżanek, które widzą jedynie czubek własnego nosa? Dalej uważam, że powinieneś sobie znaleźć kogoś… innego. Dla kogo nie liczą się twoje pieniądze, a ty sam. Osobiście nie zabierałbym się za rozpieszczone gówniary, które nawet palcem nie kiwną, ale to już twoja decyzja… ale chciałbym dla Ciebie jak najlepiej. — powiedział, zerkając z troską na przyjaciela. Wiedział jak wygląda życie bogatych ludzi i rzadko kiedy chodzi w związkach o miłość. Oliver był dla niego jak brat i chciał dla niego kogoś wartościowego kto się nim zaopiekuje. — Kupimy. — zapewnił, kiedy ruszyli na dalsze zakupy.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

Lubił w Hunterze to, że potrafił z nim postępować. Nie był taki, jak większość osób, które na siłę chciały mu się przypodobać, robiąc wszystko to, czego wymagał Jung. Jasne, władza była niebywale przyjemna i sprawiała mu satysfakcję, ale kiedy przychodziła zbyt łatwo, nudził się dość szybko, nie potrafiąc czerpać przyjemności ze spędzania czasu z podobnym przypadkiem. Przy Hunterze mógł poczuć czym było wyzwanie, ponieważ ten nie dawał się tak łatwo. Ba, zdarzały się sytuacje, w których nie dawał się wcale, wymieniając z Oliverem komentarze, pokazując przy tym jaka z niego twarda sztuka. Nic dziwnego, że młody projektant nie wymieniłby go na nikogo innego, chociaż nie raz rzucał tekstami, że z łatwością dałoby się go zastąpić. Prawda była jednak taka, że dla Olivera, który być może nigdy nie powiedziałby tego na głos, McKay był niezastąpiony.
-Ja nie byłem wart ciebie? Kochanie, tu chyba byłoby na odwrót co? - skomentował, puszczając mu oczko. Typowy dzień z typowym przekomarzaniem się. - A co, ty wiesz co ze mną robić? Proszę, pochwal się pomysłami - zerknął na niego, jawnie go prowokując. Mógł, bo wiedział, że czego by nie powiedział, tatuator i tak nie obrazi się śmiertelnie. Mieli za sobą kilka kłótni, jak w każdej znajomości, niemniej póki co żadna nie była na tyle poważna, by mogła zagrozić ich przyjaźni.
-Tak, ta sama. Zresztą każda moja koleżanka jest bogata, więc tu nie powinieneś się niczemu dziwić. Obaj wiemy, że obracam się tylko w takim towarzystwie - wzruszył ramionami. Dla niego każda ta panna była taka sama. Nie spotkał jeszcze takiej, która wyróżniałaby się czymś specjalnym, co w jakikolwiek sposób by go zainteresowało. Aktualnie pozwalał tej jednej się do siebie zbliżyć głównie dlatego, że miał dość gadania rodziców i wszelkich prób znalezienia mu żony z bogatego domu. - Jakiego innego, hm? Nie wiem, powinienem niczym w romantycznym filmie trafić na kogoś przypadkowego, może jeszcze biednego? - prychnął pod nosem, wrzucając do koszyka tabliczkę czekolady. Jak zje trochę może nic się nie stanie. - Obaj wiemy, że u mnie tak to nie działa - dodał, udając się w kierunku napojów.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Och wybacz, że nie należę do grona śmietanki towarzyskiej i nie jestem godzien takiego przyjaciela jak ty. — prychnął żartobliwie, wywracając oczami. — A to źle sobie radziłem do tej pory? Nie podobały Ci się wyjścia ze mną? — zapytał. Jeszcze czego, żeby zaczął mu wymieniać pomysły. Nawet jeśli planował gdzieś zabrać Olivera to wolał zachować to w tajemnicy, żeby się przypadkiem nie wykręcił bo mu się wybrana przez niego rozrywka nie spodobała. Nie był w końcu fanem karaoke, ale po kilku drinkach chyba hamulce puszczą i pozwoli sobie na chwilę zabawy bez myślenia o tym co sądzą inni.
— Nie dziwię się. Wiem jak to u Ciebie wygląda. — powiedział, wzruszając ramionami. Tego właśnie nie rozumiał u bogaczy i pewnie dlatego zadawał się jedynie z Oliverem, bo więcej takich w swoim towarzystwie pewnie by nie zniósł. Tacy niewiele mają do powiedzenia, a jak już to na pewno nic ciekawego. Ile można rozmawiać o pieniądzach, zakupach i ubraniach? Oszaleć można. Dlatego wolał ludzi na swoim poziomie albo biedniejszych. Oni umieli cieszyć się życiem takie jakie jest. Nie mieli wymagań z kosmosu, którym nawet nie chciał sprostać dla ich radości. — A czemu nie? To wcale nie jest taki zły pomysł, wiesz? Spotkasz kogoś kto polubi Cię takim jakim jesteś. Może nawet będziesz szczęśliwszy. Nie myśl o tym tak negatywnie. — mruknął, zerkając na przyjaciela. Niestety nie miał żadnej miłej koleżanki z którą mógłby go umówić. Jego siostry już mają mężów i dzieci. Nie umówi go przecież z pierwszą lepszą z ulicy, bo nie wie czy byłaby dla niego odpowiednia. Ale sądząc po jego postawie nie będzie takim pomysłem zachwycony. — Więc chcesz tkwić w nieszczęśliwym małżeństwie z żoną wybraną Ci przez rodziców? — zapytał, wrzucając do koszyka kilka butelek napojów. Potem skierowali się do alejki z alkoholami.
— Jak bardzo planujesz się sponiewierać? — zapytał, przyglądając się półce z kilkoma rodzajami whisky. A może powinni wybrać wódkę? W sumie i tak nie mieli wielkiego wyboru, bo to niewielkie miasto i wybór był ograniczony. Na wina nawet nie chciał patrzeć, bo pewnie żadne nie będzie godne podniebienia jego przyjaciela.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Jak dobrze, że jestem łaskawy. Przynajmniej w pewnej namiastce możesz mieć mnie i moje towarzystwo - skomentował poruszając zaczepnie brwiami. Może w innych okolicznościach, gdyby tylko kręciła go ta sama płeć, mógłby uznać, że flirtuje z McKayem. Niemniej orientacja projektanta sprawiała, że nie patrzył na przyjaciela w taki sposób. Jasne, nie można było powiedzieć, iż nie był przystojny, bo w tym względzie bardzo dobrze dawał sobie radę, ale nie Jung powinien to oceniać, zostawiając ową kwestię komuś, kto miał zamiar dobrać się do majtek jego najlepszego przyjaciela. - Nie było tak źle. Do dzisiaj. Jednak brak pięciogwiazdkowego hotelu sprawia, że zaczynam wątpić, czy ty się jeszcze w ogóle starasz - stwierdził, robiąc przy tym zrezygnowaną minę, jakby faktycznie ubolewał, że mężczyzna spoczął na laurach i zabiera projektanta w każde pierwsze lepsze miejsca, nijak nie wyciskając z tego wszystkiego, co najbardziej atrakcyjne. Trzeba było jednak przyznać, że Hunter faktycznie radził sobie całkiem dobrze w roli przewodnika po świecie ludzi normalnych.
-Trochę ci się McKay pomieszały filmy z rzeczywistością. Niby wiesz jak to u mnie wygląda, a mówisz tak, jakby każda decyzja należała do banalnych. Zapomniałeś już, że jako przyszła głowa rodu muszę zadbać o dobre imię rodziny? Nie wezmę pierwszej lepszej napotkanej w kawiarni - skrzywił się, jakby myśl, iż jego przyszła żona mogła być zwyczajną kelnerką albo co gorsza sprzątaczką, ugodziła w jego ego i ambicje. - Małżeństwo to pakt. Coś jak umowa na korzyść obu stron. Symbioza, kiedy jedno oferuje coś drugiemu i oboje czerpią z tego ile się da - powiedział swój punkt widzenia. Takie właśnie miał pojęcie na temat związków. Wystarczyło mu jak patrzył na swoich rodziców, którzy zachowywali się niczym wspólnicy we wspólnie założonej formie. Aż cud, że Oliver w ogóle się urodził.
-A jak bardzo chcesz mnie upić, co? Pewnie liczysz na to, że zrobię ci prywatny pokaz ze striptizem, zbolu - odpowiedział, przyglądając się trunkom. Nic, co faktycznie byłoby w stanie ugodzić w jego smak i zaspokoić podniebienie, ale nie powinien tu niczego oczekiwać. - Wybierz co tam chcesz. Ostatecznie to ty fundujesz mi wyjazd - machnął ręką, spoglądając na różnego rodzaju orzeszki.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Powinienem rozkładać przed tobą czerwony dywan i sypać płatki róż następnym razem, o łaskawco? — zapytał, teatralnie się przed nim kłaniając. Pewnie wiele osób nie rozumiało jakim cudem ich przyjaźń przetrwała to wszystko, ale najwidoczniej coś ich łączyło i do siebie przyciągało, że jeszcze żaden drugiego nie zagryzł.
— Wyluzuj, nie musimy mieć wiecznie wypasionego hotelu. W tym domku też jest fajnie. — powiedział. Jemu pasował do standardów, Oliverowi niestety nie. Następnym razem będzie musiał chyba z nim skonsultować swój wybór, chociaż chciał mu dać namiastkę czegoś normalnego. Bez zbędnych wygód, które tak naprawdę nie były im potrzebne.
— Oj nie pierdol. Spójrz na te wszystkie pary. Książę William i Księżna Kate. Są szczęśliwi, prawda? Poza tym nigdy nie wiesz gdzie Cię trafi strzała amora. Nie mów mi że zignorujesz szybsze bicie serca na widok takiej uroczej kelnerki? — mruknął, zerkając na przyjaciela. Pewnie będzie sobie wmawiał, że to nic takiego i spróbuje o niej zapomnieć. Znał go dobrze i wiedział o tym. Czemu bycie bogatym musiało być takie popieprzone?
Słuchając opisu małżeństwa według Olivera trochę opadła mu szczęka. Nie tego się spodziewał. Może podejrzewał go o jakieś ograniczenia, ale nie o traktowanie małżeństwa jak umowę. Dla niego to było coś ważnego. Piękny gest, który łączy dwójkę zakochanych na zawsze, na dobre i na złe. Nie wyobrażał sobie małżeństwa z kimś kogo nie kochał. A już na pewno nie chodziło mu o żadne korzyści majątkowe.
— Biedne dziecko. Już ja Cię kiedyś nauczę co to znaczy i zrozumiesz, że miłość to piękna rzecz. — powiedział, klepiąc go po głowie. Trudne zadanie ale w końcu wbije mu do głowy, że powinien zaleźć miłość swojego życia, a nie kogoś dla własnych korzyści. Bo co to za radość budzić się u boku kogoś obcego co rano? A może jeszcze mieliby osobne łóżka albo co gorsza sypialnie? Nie, on by się na to nie godził i gdyby przyjaciel powiedział mu o takiej sytuacji natychmiast kazałby mu iść do adwokata po papiery rozwodowe.
— Umiesz ty w ogóle zrobić dobry striptiz? — zaśmiał się, wrzucając do koszyka trochę whisky i wódki. Akurat na dwa dni, żeby jakoś zająć sobie wieczory. W swoim towarzystwie mogli sobie na to pozwolić.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-O widzisz, Hunter. Teraz mówisz z sensem. Liczę, że przy następnym spotkaniu wywiążesz się z obietnicy - rzucił, śmiejąc się pod nosem. Wyobraził sobie, jak McKay leci z koszykiem wypełnionym po brzegi płatkami róż, które następnie sypie na Olivera. Obraz dość abstrakcyjny i sam Jung nie był pewien, czy faktycznie chciałby widzieć coś podobnego na żywo. Co innego w głowie, ale rzeczywistość potrafiła sprawić, że człowiek miał ochotę niekiedy wydłubać sobie oczy.
-Co ci poradzę, że przywykłem do większych luksusów. Pożyj trochę u mnie to zobaczysz, jak to jest - skomentował. Nie raz, nie dwa Hunter miał okazję u niego nocować, niemniej nie miał pojęcia o tym, jak to było każdego dnia budzić się w luksusie, przenosząc się zaraz do innego. Jung, jako rozpieszczony jedynak, nie umiał patrzeć na świat w sposób prosty, ciesząc się z małych rzeczy, jak to mieli w zwyczaju średnio zamożni ludzie.
-Odpowiem ci na to pytanie, jeśli kiedyś faktycznie jakaś stanie na mojej drodze, chociaż mało prawdopodobne, abym spojrzał na nią inaczej, niż na pracownika - powiedział pewnie. Znał siebie, więc nie ulegało wątpliwości, iż faktycznie zignorowałby jej osobę, nie poświęcając więcej uwagi. Czemu miał patrzeć na kogoś takiego, skoro na dobrą sprawę mógł mieć każdą, doprowadzając tym samym do połączenia dwóch szanowanych rodzin?
-A co, zamierzasz zabrać mnie na randkę i w sobie rozkochać? Bo wiesz, McKay, nie wiem jak musiałbyś się napocić, żeby rozpalić we mnie zamiłowanie do penisów - prychnął pod nosem. Z kim innym, jak nie z nim, mógł żartować na takie tematy? Przynajmniej miał pewność, że nic o czym mówili nie będzie miało miejsca, a sam tatuator nie weźmie słów projektanta do siebie. Ile to razy wzajemnie sobie cisnęli?
- Możesz się przekonać. Kto wie, może nawet zademonstruję ci swoje umiejętności - prychnął, kręcąc głową. Nie ma mowy, ale mówić sobie mógł.
Kiedy ostatecznie kupili co kupić mieli, wyszli ze sklepu, udając się do domku.
-Jaki plan? Tylko mi nie mów, że kolejny spacer - skrzywił się na samą myśl.
Postawił zakupy w kuchni, by zaraz udać się do salonu, gdzie klapnął na kanapę.
-Zmęczyłem się.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Jak świnie zaczną latać, Jung. — odparł, kręcąc głową. Mógł sobie marzyć, a jedynie kiedy ktoś będzie sypał przed nim kwiaty to dziewczynka w dniu jego ślubu. On nie zamierzał aż tak się poniżać, chociaż jeśli miałby upokorzyć Olivera przed jego znajomymi to czemu nie? Lubił robić mu na złość jak zaczynał go wkurzać.
— Luksusy się mogą kiedyś skończyć. A taki odpoczynek od tego wszystkiego nie jest taki zły. Poza tym nie ma w domku karaluchów i jest całkiem czysto. Czemu tego nie doceniasz? — według niego niczego im nie brakowało. Oprócz drugiej sypialni, bo tu akurat musiał coś przegapić, ale mieli sporą łazienkę, dobrze wyposażoną kuchnię i spoko salon. Kanapa była nawet wygodna, ale akurat on nie musiał na niej spać. Chociaż gdyby Oliver poprosił zrobiłby mu trochę miejsca na łóżku, bo przecież nie będzie się do niego dobierał. Jung jakoś nigdy nie kręcił go fizyczne i nigdy nie myślał o dobraniu mu się do majtek.
— Jeszcze się zdziwisz, wiesz? Tylko mi potem nie płacz, że przegapiłeś szansę. — mruknął, szturchając go lekko łokciem. Prawdziwej miłości nie powinno się ignorować i Oliver powinien o tym wiedzieć. Nie było przecież nic złego w spotykaniu się z biedniejszą osobą. Taka da mu więcej miłości niż bogaczka, licząca na łatwe życie u boku męża.
— Możesz o tym pomarzyć, Jung. — powiedział, kręcąc głową. Akurat nie myślał o zmianie jego orientacji, ale przecież nie mógł się zamykać wiecznie na jedną płeć. Może jakiś facet by go zainteresował, ale Oliver chyba zawsze był w stu procentach hetero i nigdy mu tego nie proponował.
— Postaraj się chociaż, bo w tej kwestii jestem wymagający. — zaśmiał się. Jakoś nie widział u niego nigdy kocich ruchów, a do takich tancerzy których widywał w klubie mu daleko. Niby ciało miał dobre, ale to nie wystarczyło.
— Nie. To chyba już sobie odpuścimy, żebyś nie przyciągnął kolejnych owadów. — odparł, niosąc zakupy do samochodu, a nim prosto do domku. Zabrał się za rozpakowywanie ich, kiedy Oliver poszedł na kanapę.
— Księżniczka już nie ma siły? — parsknął, chowając alkohol do lodówki, żeby się schłodził na wieczór. — Odpoczniemy trochę, pójdziemy popływać i może zrobimy tego grilla, co? Wieczorem powinno być przyjemnie na zewnątrz. — zaproponował, podając mu puszkę napoju i zajmując miejsce obok niego.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Jak pesymistycznie. Nie skończą się, nie w moim przypadku. Ostatecznie nazwisko ma znaczenie w dzisiejszych czasach - stwierdził z pewnością siebie. Żył w przekonaniu, iż luksusowy poziom jego życia będzie trwał wiecznie, niezależnie od tego, czy faktycznie osiągnie sukces czy nie. Jeśli (czego nawet nie zakładał) w jakimś momencie owinęłaby mu się noga, zawsze miał fundusz z pokaźną sumką, o który dbali jego rodzice. Nie chciał po niego sięgać, chcąc osiągnąć postawione sobie cele, niemniej zawsze było to jakieś zabezpieczenie. Nic dziwnego, że w jego umyśle utarła się myśl, że był ustawiony do końca życia. - Nie to, że nie doceniam. To nawet całkiem urocze, że mnie zabrałeś na odludzie, żeby nikt inny nie chciał spędzać ze mną czasu, ale sam rozumiesz… trochę przeszkadza mi fakt małej łazienki. Robali na zewnątrz. A i zapomniałbym… brak służby - skrzywił się. Wiele z tego co mówił może faktycznie miało pokrycie, ale prawda była taka, że nie było tu tak źle. Oliver nie byłby jednak sobą, gdyby trochę nie pomarudził, nie umiejąc za bardzo walnąć komplementu prosto z mostu.
Wywrócił jedynie oczami, kiedy po raz kolejny usłyszał tekst na temat nagle pojawiającej się miłości. Nie wierzył w to, nie mając nawet czasu na to, by się zakochiwać. Może kiedyś faktycznie będzie miał żonę, ale póki co nie zanosiło się na to ani trochę. Zbyt był pochłonięty swoją pracą, aby zaprzątać sobie głowę amorami.
-Pierwsza dobra decyzja, McKay. Zacząłem wątpić, czy ty jeszcze używasz mózgu, by mi dogodzić - stwierdził żartobliwie, kiedy wyszli ze sklepu. Chodzenie nie było takie złe, ale wcześniejsza przygoda sprawiła, że na dzisiaj miał tego dość. Jeszcze zaatakowałby go cały rój tych cholernych bestii i co wtedy? Nawet Hunter by go nie ochronił.
-Książę jak coś. Księżniczką zostałeś ty, Hunter - rzucił, rozwalając się jeszcze bardziej.- Pływanie? Marzysz by zobaczyć mnie na golasa? Wystarczyło powiedzieć, a nie robić podchody. Grill brzmi dobrze, ale ty go rozpalasz. Nie znam się na tym - zerknął na niego. Zawsze miał obok kogoś, kto się tym zajmował. Zresztą Jung to pewnie obiadu ugotować nie umiał.
-Jesteś pewien, że w tym jeziorze nie ma niczego, co mogłoby nam zaszkodzić? Wiesz, potrzebuję do pracy wszystkich kończyn - powiedział i upił łyk z puszki.

Hunter McKay