[Hunter McKay]

— Swój tyłek pokazuj komuś innemu, ok? No ale co ja Ci poradzę, że robale są wszędzie? — westchnął, kręcąc głową. Pewnie były nawet w jego domu i o tym nie wiedział, bo ktoś je dla niego zabijał. Kto wie czy przypadkiem nie było tego na liście obowiązków dla tego chłopca, który teraz u niego pracował, bo wątpił, że Jungowie specjalnie zatrudniali jakiegoś typka od dezynsekcji, który latał za każdym robakiem po domu.
— Ale co Ci to przeszkadza? Daj mu robić swoje i niech sobie żyje jak chce. Nawet jakby wierzył, że w piwnicy żyją jednorożce, a w szafie jest wejście do Narnii to nie twój problem. Myślisz, że wszyscy twoi znajomi tak traktują służbę? — aż wolał nie myśleć ile biedaków jest tak traktowanych w domach tych bogaczy. Oliver był jedyną taką osobą, którą znał, bo jak słyszał o reszcie to aż mu się robiło niedobrze. Niby mógł też zaliczać do tego Kaia, ale on był spokojnym nerdem, który nie patrzył na to ile ktoś miał pieniędzy w kieszeni.
— No dobra. Ale żeby to były normalne ubrania, bo sukienek nie ubiorę. Moda w tych czasach wciąż mnie zaskakuje. — mruknął. Nie miał nic do ludzi, którzy mieli inny styl, ale sukienki wolał jednak zostawić dla kobiet. O wiele lepiej w nich wyglądały, bo męskie nogi nie były zbyt zgrabne.
— Ale mimo wszystko to dom rodziców. Kup własny, znajdź własną służbę skoro musisz, zobacz jak to jest robić wszystko samodzielnie, a nie idziesz na łatwiznę. Nie planujesz chyba tam zostać do czterdziestki? — zapytał. Dobra, może nie myślał o tym kiedy rodziców widywał w domu naprawdę rzadko, ale co jeśli jego rodzice postanowią trochę odpocząć i zaczną spędzać czas w domu? Dalej nie będzie mu to przeszkadzało? A mieszkanie samemu przynosiło jeszcze jedne plus — nie będzie musiał widywać George’a.
— Bo dobrze nam się gada. Po prostu… pomagał mi przed świętami ubierać choinkę, trochę przy okazji wypiliśmy i nas poniosło. Przespaliśmy się, a rano uciekł, jakbyśmy zrobili coś złego i teraz się do mnie nie odzywa. Wysyła jedynie jakieś zdawkowe odpowiedzi jak do niego piszę albo całkiem ignoruje moje wiadomości i tyle. Nie wiem już czy zrobiłem mu krzywdę czy po prostu nie chciał tego i woli mnie unikać. — westchnął, wzruszając ramionami. Po związku z Kaiem gorzej ogarnia relacje między ludźmi i czasem gorzej mu idzie odczytanie emocji. Nie wiedział już czy Creed jedynie go lubił, a ten seks wszystko skomplikował czy może spotykał się z kimś i nie chce go teraz widzieć, żeby nie zepsuć swojego związku. — Pomyślałem nawet, że byłem beznadziejny i nie chce mnie urazić. Dzwoniłem nawet do Kaia zapytać jak mi szło kiedy byliśmy razem. To takie żałosne. — zaśmiał się, klepiąc się lekko w czoło. Przez Creeda robił czasem głupie rzeczy, ale myślał, że to wina tego, że zwykle był odludkiem i tak otwarta osoba dziwne na niego działała. Zawsze się krępował kiedy ten łapał go za rękę, kiedy gdzieś szli. Chyba już nie rozumiał co się między nimi dzieje, skoro tu był z nim blisko, a kiedy ich poniosło nagle uciekł.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Zwyczajnie denerwuje mnie, że się panoszy po moim domu. I jeszcze dostał pokój na dole. Na litość wszystkiego, niech zarobi na swój własny a nie - skrzywił się na samo wspomnienie George’a, który pewnie teraz wesoło sobie latał po domu, który nigdy nie będzie do niego należał. Sama jego obecność w dziwny sposób drażniła Junga, który nie lubił nieudaczników i osób przegranych. Bo jakie aspiracje mógł mieć ktoś pokroju tego chłopaka? Miał wyjść na ludzi, myjąc u nich kible? Zdecydowanie wysokie progi sobie postawił. - Większość się do nich nie odzywa. Ten powinien się cieszyć, że poświęcam mu jakikolwiek czas - wzruszył ramionami. Jeśli chodziło o takie podejście, Oliver był wyjątkowo niereformowalny. Mało go interesowało co takiego robili jego znajomi ze służbą, chociaż podejrzewał, że u wielu działo się to samo co u niego. I tak był przekonany, że w jego domu chłopakowi jest jak w raju. Kto inny oddałby służbie jeden z wolnych pokoi?
-Jesteś za szeroki w barach na sukienkę. Wiesz, jak źle by to wyglądało. Ale spódnica… masz proste nogi? - rzucił, śmiejąc się. Zlustrował przy tym przyjaciela tak, jakby faktycznie zastanawiał się nad możliwością ubrania go w coś, co teoretycznie było przeznaczone dla kobiet. Lubił eksperymenty, ale nie każdy był na nie gotów.
-Ten dom po części jest mój, bo ja go dostanę za jakiś czas. A skoro oni i tak tam nie mieszkają. Zresztą kiedyś to ja z pewnością wyjadę w inne miejsce. Jak tylko będę sławny - stwierdził. W życiu nie siedziałby ciągle na głowie rodziców. Problem polegał jednak na tym, że chociaż miał kasy jak lodu, tak nadal większość była rodziny. Nie odmawiali mu niczego, póki był i robił niemal wszystko, czego od niego oczekiwano. Wlał nie myśleć, co by się stało, gdyby nagle go od tego odcięli, bo uznałby, że już nie chce z nimi mieszkać. Tłumaczenie tego było zbyt skomplikowane, więc je sobie darował.
-Nie chwaliłeś się, że go zaliczyłeś. Dobra robota. Jak było? - zainteresował się. Sam jakoś nie wyobrażał sobie, że nagle miałby spać z facetem. To jakoś takie… dziwne? - No to może do niego jedź? Pogadaj twarzą w twarz. Tak, żeby nie mógł uciec. Albo go olej, skoro się młody nie może zdecydować czego chce - stwierdził. Tak, on i jego podejście do relacji z ludźmi.
-Trochę bardzo żałosne. Co prawda nie wypowiem się na temat twoich umiejętności w łóżku, ale fakt, że jakiś koleś zwiał po wszystkim nie znaczy, że powinieneś w siebie wątpić - wywrócił oczami. Serio Hunter aż tak bardzo przejmował się tamtym chłopakiem? Oliver zaczął podejrzewać, że jego przyjaciel po prostu się zakochał.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— No przecież pracuje u Ciebie, więc na niego zarabia. Może chce być przy mamie? Nie denerwuj się tak na niego. Nie wiesz pewnie co się u nich dzieje i może jego matka potrzebuje pomocy? Albo jest chora i on jej pilnuje. Pewnie nawet się nie zainteresujesz, tylko wydajesz rozkazy i mu dokuczasz. — powiedział. Oliver był dorosły i nie powinien go pouczać, ale nie podobało mu się złe traktowanie innych ludzi. I to w żadnym wypadku. Nie ważne, że Oliver był bogaty, a George był praktycznie na jego utrzymaniu i w każdej chwili mógł zostać przez niego zwolniony i wylądować na ulicy.
— Nawet o to nie pytaj… — mruknął. Nie miał zamiaru ubierać żadnych sukienek i spódnic. Nie da się namówić, nawet jakby Oliver załatwił mu za to górę pysznego jedzenia.
— Czyli chcesz mi powiedzieć, że mnie zostawisz by zamieszkać w jakimś Paryżu czy Mediolanie? No dzięki. Ale z Ciebie przyjaciel. — zażartował, szturchając go lekko w ramię. Trochę się obawiał, że wszyscy jego znajomi gdzieś wyjadą i zostanie sam, by spotkać się z nimi raz na kilka lat kiedy będą odwiedzali stare śmieci. Wiadomo, że nie będzie Olivera zatrzymywał tu na siłę, bo jaką sławę mógł osiągnąć w tym miejscu, ale miał nadzieję, że to szybko nie nastanie.
— Ty tak na serio? — skrzywił się. Seks z Creedem, zwłaszcza kiedy ten zaraz od niego uciekł nie był czymś, czym miał ochotę się chwalić. Niewiele też pamiętał ze względu na ich stan upojenia alkoholowego, ale mimo wszystko było mu naprawdę dobrze. W jego głowie co jakiś czas pojawiały się przebłyski tamtej nocy, a Creed wijący się pod nim z rozkoszy był niesamowitym widokiem. Tak samo dźwięk jego cichych jęków i smak ust. To było coś, czego mu brakowało i nie mógł tego dostać w klubie z Gabrielem. Właściwie mógłby nawet zrezygnować z odwiedzania tego miejsca, gdyby Whittemore wyraził zainteresowanie jego osobą po ich zbliżeniu, a skoro uciekł to chyba oznaczało jedno.
— Nie chcę mu przeszkadzać, kiedy jest zajęty nauką na studia. Dam mu jeszcze parę dni, bo może potrzebuje czasu do namysłu, ale nie chcę na niego naciskać, chociaż wolałbym wiedzieć na czym stoję. — mruknął, wzdychając cicho. Creed nie mógł mu od razu powiedzieć, że to był błąd i nie chce go na razie widzieć? Takie rzeczy chyba wie się od razu.
— A ty jak byś zareagował na moim miejscu? — zapytał, upijając kilka łyków piwa. Domyślał się jaka będzie odpowiedź, ale jak już zapytał to niech Oliver odpowie. Może on już był za stary i nie rozumiał niektórych rzeczy w relacja z ludźmi? Wcześniej był tylko on i Kai, a z nim wszystko było proste. Młodszy student był przeciwieństwem jego byłego, uwielbiał gdzieś wychodzić i robić ciekawe rzeczy. To coś nowego, kiedy wcześniej spędzał czas w samotności, czasem dostając kilka godzin przytulania na kanapie i namiętny seks, zanim ten znikał na kilka dni w swojej pracy. Ale trwał w tym bo bardzo go kochał, jednak taki związek musiał się w końcu wypalić. Tyle dobrze, że Hunter nie był kimś, kto trzymał wiecznie urazę i normalnie się przyjaźnili.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Naprawdę masz zamiar tak w nieskończoność go bronić? Jak ty go nawet nie znasz. Nie wiesz, jaki potrafi być denerwujący, tak się miotając od pomieszczenia do pomieszczenia. Nic, tylko patrzeć jak coś nagle zginie, bo przecież ludzie jego pokroju tylko patrzą, żeby coś ukraść - wzruszył ramionami. Denerwowało go, że jego własny przyjaciel brał stronę typka, który w ogóle nie powinien się pojawiać w życiu Junga. Czy to nie tak, że niezależnie od wszystkiego McKay powinien stać po stronie Olivera? -Nie mam zamiaru się nim interesować. Do jego matki niczego nie mam, ale on niespecjalnie mnie obchodzi - dodał. Jego życie, jego problemy, proste. Byleby tylko projektanta w to nie mieszał, bo on miał ważniejsze rzeczy na głowie niż wypytywanie jakiegoś frajera o przeszłość i teraźniejszość.
-Paryż jest zdecydowanie za bardzo przereklamowany. Ale taki Mediolan albo Japonia? Myślę, że tam spokojnie bym sobie poradził. Tam jest wielu światowej sławy przedstawicieli mody - uśmiechnął się patrząc na chłopaka. Ha, i on mu teraz wypominał bycie przyjacielem, a sam wcześniej stał po stronie wroga! Teraz to Olek mógł odczuć jedynie satysfakcję. - Zawsze możesz jechać ze mną. Jesteś całkiem dobry w tym co robisz, więc pracę z pewnością byś znalazł. A jeszcze znając kogoś takiego ja ja - zaśmiał się. Prawdą jednak było, że w dzisiejszych czasach znajomości były niezmiernie ważne. Jeśli nie miało się odpowiednich wtyk w różnych miejscach, człowiekowi było niebywale ciężko. Działało to również w drugą stronę, bo jeśli znało się za dużo odpowiednich osób, inni postrzegali cię przez ich pryzmat. Jak Olivera przez pryzmat ojca, z czym starał się walczyć, chcąc osiągnąć coś samemu a nie dzięki nazwisku.
-No co? Przyjaciele nie rozmawiają o takich rzeczach? To chyba pokazuje zainteresowanie - stwierdził. On sam mógł się podzielić jakimiś szczegółami ze spania z koleżankami; nie widział w tym większego problemu. Co prawda nie było tego aż tak dużo, jak ludzie mogli podejrzewać, bo jakoś tak mało która była w stanie Olivera zainteresować, ale przygody się zdarzały.
-Trochę pizda z ciebie, wiesz? Od razu powinieneś iść to wyjaśnić, a nie - powiedział. Nie to, aby sam był najlepszy w tego typu rzeczach, ale wiadomo, że doradzanie zawsze wychodziło najlepiej. - Masz dwie opcje. Albo to olewasz, albo idziesz wyjaśnić. Nie ma niczego pomiędzy. Lubisz go? Lubisz, to widać. Więc się zapytaj, bo inaczej będziesz myślał w nieskończoność - odpowiedział. Proszę, nawet Oliver potrafił czasami sypnąć jakąś dobrą radą. A czy sam by się do tego zastosował, to już inna bajka.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Teraz to przeginasz, wiesz? To, że jest biedny i u Ciebie pracuje nie znaczy, że będzie kradł. Na pewno nie naraziłby posady swojej mamy, żeby zarobić trochę kasy na ukradzionych fantach. Poza tym miota się po pokojach bo pewnie wykonuje swoją pracę. Czemu masz z nim taki problem? — coś mu nie pasowało, bo Oliver chyba nigdy nie denerwował się tak na nikogo. Miał wrogów, ale oni też musieli mu zrobić coś poważnego, a z tego co rozumiał jedyną winą chłopaka jest praca u Olivera i brak pieniędzy. Westchnął, podejrzewając, że nic więcej nie wskóra, bo jego przyjaciel był cholernie upartą bestią. Może powinien zamknąć tę dwójkę w piwnicy i wypuścić jak się dogadają?
— Nie, dzięki. Dobrze mi tu. Z resztą ktoś musi pilnować tych rozwydrzonych braci, bo beze mnie zginą. Ale pamiętaj, żeby mnie odwiedzać albo ja przyjadę do Ciebie. Ciekawe kto będzie miał na Ciebie oko tak daleko. — zaśmiał się, czochrając mu włosy. Czuł się dziwnie ze świadomością, że jego przyjaciel mógłby wyjechać tak daleko i widziałby go jedynie sporadycznie. Oczywiście życzył mu takiej kariery jaką sobie sam zamarzył, nawet jeśli to oznacza wyjazd z rodzinnego miasta tak daleko. Sam nie umiałby wyjechać, kiedy cała jego rodzina jest tutaj.
— Może rozmawiają, ale dla mnie to trochę krępujące, wiesz? Zwłaszcza, że Creed zawsze był taki uroczy i nie podejrzewałbym go o takie zachowanie. Co prawda ludzie robią różne rzeczy pod wpływem alkoholu, których normalnie pewnie by nie zrobili, ale i tak… jednocześnie to dziwne i przyjemne. — odparł. Poza tym nie chciał czuć się jakby go obgadywał, chociaż nie miał nic złego do powiedzenia o tamtej nocy. Było miło i jedyne co to zmieniłby poranek, nie dając Creedowi uciec od niego tak łatwo. Czemu stał tam po prostu jak jakiś debil zamiast od razu z nim porozmawiać i zapytać co zrobił nie tak.
— Wiem. Ale mówię Ci, że ma dużo nauki i nie chcę mu zajmować czasu. Jeszcze się zdenerwuje przeze mnie i nie zaliczy jakiegoś egzaminu. Poczekam. — mruknął. Sam starał się odwlekać tę rozmowę jak się da, żeby nie cierpieć. Chociaż nie ważne czy chodziło niewiedzę czy odrzucenie, każde bolało tak samo.
— Pójdę. Ale no mówię, niech skończy naukę. To tylko kilka dni, poza tym na razie jesteśmy tutaj, więc nic bym nie zrobił. Po prostu… zrelaksujmy się, dobra? Jeszcze jedno piwo? — zapytał, dopijając swoje i zerknął na Olivera.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Jasne, oczywiście ja zawsze przeginam. A ty tak bardzo znasz się na ludziach - powiedział, lekko ramionami wzruszając. Nie miał najmniejszego zamiaru nikogo przepraszać za swoje podejście do życia, jak również prawdę, którą jedynie na głos wypowiadał. Hunter zawsze był trochę inny, niż Jung, dostrzegając dobro tak, gdzie ewidentnie go nie było. Olek był pewien, że przyjdzie czas, w którym chłopak się ostro przeliczy, dostając po dupie. Nie życzył mu tego, ale tak działał świat. Im człowiek szybciej pozna jego zasady, tym lepiej dla niego. - Bo się panoszy, powiedziałem ci to już. Nie potrzebuję kolejnej osoby w moim domu - skomentował takim tonem, który świadczył o tym, że chce uciąć tę rozmowę. Nie było sensu jej prowadzić, bo McKay nie zrozumie o co mu chodziło. Na dodatek młody projektant zwyczajnie nie chciał się powtarzać nie wiadomo ile razy.
-Naprawdę chcesz gnić na tym zadupiu tylko dlatego, że twoi bracia pomimo wieku zachowują się jak dzieci? Nie możesz wiecznie być ich niańką, wiesz? Czas pomyśleć o sobie, bo co jak co, ale nie sądzę, żeby oni z czegoś w przyszłości zrezygnowali dla ciebie - odpowiedział. Jako jedynak nie miał tego problemu i nie dość, że nie musiał się ze swoim rodzeństwem niczym dzielić, tak dodatkowo nie musiał się nimi przejmować. Zawsze to mniej problemu. Hunter natomiast, zdaniem Junga, przejmował się aż za bardzo. Był pewien, że na dobre mu to nie wyjdzie. Bo co było, kiedy Aaron ćpał? Olek widział, jak to niszczyło chłopaka. -Zaraz odgryzę ci rękę, zobaczysz - oburzył się, kiedy przyjaciel zniszczył jego idealną fryzurę, nad którą spędził niewiele czasu. Włosy same układały mu się dobrze i tylko nieznacznie musiał je poprawić. Teraz był pewien, że wygląda jak jakiś strach na wróble.
-Seks jest chyba dla wszystkich co? Może dawno z nikim nie był i tego potrzebował? A może na ciebie leci i teraz to wyszło? Fakt, że jest uroczy i delikatny nie znaczy, że nie ma własnych potrzeb - wzruszył lekko ramionami. Nie miał problemu z rozmawianiem na te tematy, zwłaszcza jeśli nie dotyczyły ściśle jego. Domyślał się, że Hunter może czuć się źle, że przespał się z kimś, kto później postanowił go unikać, ale zapewne nie pierwsza i nie ostatnia osoba w taki sposób postąpi. - Jaki ty głupi jesteś. Nauka nauką, ale chyba zasługujesz na wyjaśnienia - powiedział, kręcąc głową. Tak, McKay też był niereformowalny. - A może ty po prostu boisz się usłyszeć prawda? - zaatakował go. Może to podziała i zmieni nastawienie przyjaciela.
-Ty to będziesz musiał beczkę wypić, żeby się zrelaksować - zauważył, ale nie pogardził, kiedy chłopak przyniósł kolejną butelkę. Może i nie miał mocnej głowy, ale przy Hunterze nic mu nie groziło. - Oglądamy coś normalnego? Nie wiem, film? - rzucił leniwie. Jakoś po alkoholu odechciewało mu się być bardziej kreatywnym.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Nie przeszkadza mi mieszkanie w Hope Valley, wiesz? Lubię to miasto. — powiedział, wzruszając ramionami. Tu się wychował i miał swoje miejsce. Pracę i przyjaciół. Jakoś nie ciągnęło go do przeprowadzki. Wyjechać na parę dni mógł, ale nie na zawsze.
— W sumie… nic nie zauważyłem, żeby patrzył na mnie inaczej. — stwierdził, wzruszając ramionami. Fakt, Creed czasem łapał go za rękę i się przytulał, ale czy to od razu znaczyło o zainteresowaniu? Może był zbyt ślepy, żeby zauważyć jego maślany wzrok? Creed był słodki i w jego typie. Pewnie nie miałby nic przeciwko, gdyby student był w jego życiu w ten sposób, ale najpierw musieli szczerze porozmawiać na temat tego co się między nimi wydarzyło. Potraktują to jako jednorazowy wybryk czy wstęp do czegoś poważniejszego?
Westchnął, odchylając głowę do tyłu. Pewnie, zasługiwał na wyjaśnienia, ale nie chciał do niczego zmuszać Creeda. Nie zerwą teraz nagle znajomości bo się ze sobą przespali, więc prędzej czy później będą musieli sobie wyjaśnić co się dzieje między nimi. — Ja… sam nie wiem… — mruknął. Bał się? Pewnie. A nie powinien bo chyba już był na to za stary, żeby się tym przejmować. Stało się to się stało. Trudno.
— Nie mam chyba aż tyle. — zaśmiał się, niosąc kolejną butelkę piwa. — Niech będzie. — zgodził się, szukając jakiegoś filmu.
Obejrzeli chyba dwa filmy, zanim znowu zrobili się głodni i w końcu zmęczeni poszli spać.
Przeciągnął się leniwie na łóżku, które przypadło jemu i otworzył oczy, kiedy poranne słońce wpadło do pokoju. Łóżko nie było tak wygodne jak w jego sypialni, ale nadawało się. Narzucił na siebie jakąś koszulkę i wyszedł z pokoju.
— Śpisz jeszcze? — zapytał, nachylając się nad Oliverem, który spał na kanapie. Może nie była tak niewygodna jak im się zdawało? Dali mi przecież tyle poduszek i koców, żeby miał miękko i nie stękał, że jakaś sprężyna wbija mu się w dupę. — Zrobię śniadanie. — powiedział, kierując się od razu do kuchni, gdzie wstawił też wodę na kawę.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Nie przeszkadza, bo nie widziałeś innych. Skąd możesz wiedzieć, że właśnie tu chcesz spędzić resztę swojego życia, skoro na dobrą sprawę niespecjalnie się wychylałeś poza nie? - skomentował. On osobiście nie chciał się ograniczać tylko do tego jednego miasteczka, kiedy na świecie było ich naprawdę sporo. Zresztą siedząc w Hope Valley nie mógł zabłysnąć tak, jak chciał. Jasne, mógł tu zaczynać, zwłaszcza, że do Miami nie było tak daleko, ale to nie były miejsca, w których człowiek mógł wzbić się na wyżyny modowe.
-Jak ty to byś nawet nie zauważył, gdyby ktoś stał przed tobą z wypisanym LOVE na twarzy - zaśmiał się. Jego przyjaciel pod tym względem był wyjątkowo nieogarnięty, więc Jung nie zdziwiłby się, gdyby ten przegapił jakieś znaki ze strony swojego crusha.
- Sam nie wiem, sam nie wiem - zaczął go przedrzeźniać. I niby ktoś taki chciał go pouczać w sprawach jego nastawienia do Leedsa? No chyba nie. - To może się dowiedz, co? Jak będziesz taki niezdecydowany to zaraz się okaże, że chłop sobie ogarnął innego do ruchania - powiedział dość bezwzględnie. Ale czy nie taka była prawda? Ludzie nie lubili czekać. Przykładowo Jung był wyjątkowo niecierpliwy, dlatego uważał, że McKay jak najszybciej powinien sprawę wyjaśnić, tak dla obopólnego dobra.

Następnego dnia obudził go głos Huntera nad uchem. Mruknął coś rozespany, ignorując fakt, że kanapa nie była aż tak wygodna, jak można było zakładać. Tylko czego Jung się spodziewał, co? Do luksusów rodem z bogatej willi było temu daleko. Przekręcił się na bok, uchylając powieki.
-Ehe - wyrzucił z siebie na wieść o śniadaniu. Nie był głodny, przynajmniej jeszcze nie.
Wstał, kierując się pod prysznic. Miał wrażenie, że jego delikatne ciało przegrało walkę z kanapą.
Odświeżony, udał się do kuchni, w której kręcił się przyjaciel.
-Tylko coś dobrego poproszę. Pamiętaj, że mój żołądek nie przyjmie byle czego - rzucił, bo nie byłby sobą, gdyby darował sobie taki komentarz. - Jakie plany na dzisiaj? Zabierzesz mnie na romantyczną wycieczkę po zadupiu czy zabawisz mnie w inny sposób? - zainteresował się, przygotowując im kawę. Co, jak co, ale bez niej nie był w stanie dnia przeżyć.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— No dobra, to jak gdzieś wyjadę i jakieś miejsce mi się spodoba na tyle by tam zamieszkać dam Ci znać, ale wtedy nie tęsknij za mną, dobra? Bo wątpię, że całe życie będziemy mieszkać w tym samym mieście skoro ty najwidoczniej masz ochotę gdzieś się wyrwać. — powiedział, zerkając na przyjaciela. To oczywiste, że w takiej branży chciał przenieść się tam gdzie rządziła moda, a Hope Valley było za małe dla takiego projektanta.
— Aż taki ślepy to chyba nie jestem. — mruknął, marszcząc czoło. Tyle to chyba by zauważył, prawda? Jeszcze umiał czytać, ale no skąd miał wiedzieć czy ktoś patrzył na niego zakochanym wzrokiem czy po prostu tak już miał? Creed był taki uroczy, że dla niego to mogło być normalne.
W ostatniej chwili powstrzymał się przed pacnięciem go w głowę, kiedy go przedrzeźniał.
— On taki nie jest… — a przynajmniej on sobie nie wyobrażał, żeby Creed kombinował na kilka frontów. Póki co nic mu nie mówił, że z kimś się spotyka, ale może to był właśnie powód dla którego tak szybo uciekł z jego domu? Czuł się winny, że kogoś zdradził? Miał nadzieję, że nie chodziło o to, ale teraz zdecydowanie będzie musiał się dowiedzieć o co chodzi.

Widząc, że Oliver wstał zabrał się za śniadanie. Nie mieli za wiele, ale przygotował kanapki i jajecznice, która na szczęście nie wyszła mu za sucha. To w sumie i tak chyba był szczyt jego możliwości, bo jakichś wypasionych śniadań jak w hotelach raczej tu nie dostaną, a Oliver przecież nie umiał gotować, więc wszystko było na jego głowie.
— Nie licz na kawior i łososia. Ale potem możemy skoczyć do pobliskiego miasta i zobaczyć co dobrego dostaniemy. — zaproponował, rozkładając wszystko na talerze, kiedy Oliver zabrał się za kawę. Chociaż o jednym pomyślał i nie liczył na gotowe. — Myślałem o spacerze, ale jeśli znowu dopadnie Cię osa chyba nie skończy się to dobrze. Ale możemy popływać, a potem zrobimy grilla. Nie możemy całymi dniami siedzieć przed telewizorem, wiesz? — mruknął, kręcąc głową. Bo w sumie co oprócz tego i zwiedzenia okolicy mogli tutaj jeszcze robić?

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Oh, to mają tutaj jakieś miasto? Byłem święcie przekonany, że będziemy musieli polować i zbierać w lesie jagody - odpowiedział, siadając przy niewielkim stole, na którym Hunter postawił to, co udało mu się zrobić. No dobrze, pachniało dobrze, ale to nie znaczyło, że Jung nie mógł trochę ponarzekać. Kiedy wstawał rano bywał wyjątkowo marudnym człowiekiem, zwłaszcza przed wypiciem kawy, której przyjemny zapach roznosił się po kuchni.
-Jeśli dopadnie mnie osa, wepchnę cię do pierwszego lepszego rowu, jaki obok nas będzie, ostrzegam - skomentował, nakładając sobie trochę jajecznicy na talerz. McKay miał szczęście, że była smaczna, więc nie musiał się obawiać, że młody projektant plunie mu nią w twarz. A niestety był do tego zdolny, chociaż w przypadku Leedsa bardziej preferował upuszczanie jedzenia na podłogę, byleby tylko obserwować, jak z niemą wściekłością chłopak to sprząta.
-Popływać… Niech będzie. Przynajmniej jakaś namiastka siłowni, na którą musiałbym iść po takim śniadaniu - powiedział, siląc się nawet na żart. Niekiedy mu się zdarzało, ale na coś podobnego mogły liczyć wybiórcze osoby. Jak chociażby Hunter, który pełnił rolę jego najlepszego przyjaciela, tolerującego praktycznie każde zachowanie Junga. - Jeśli mamy robić grilla, trzeba zdobyć normalne jedzenie. Mam ochotę na pieczone ziemniaki. A może ognisko? Niby więcej roboty, ale ziemniaki smakują lepiej - zaproponował, wykazując się jakąkolwiek inicjatywą.
Wsadził porcję jedzenia do buzi, leniwie mieląc je w ustach. Popił wszystko kawą, która niczym zbawienny płyn, miała go zaraz obudzić i doprowadzić do normalności.
Kiedy ostatecznie zjedli posiłek, co w przypadku chłopaka ograniczyło się do porcji jajecznicy i dwóch kanapek (sam uważał, że się przejadł), wstał przeciągając się.
-Rozumiem, że zmywasz. Wiesz… znasz się na tym lepiej ode mnie - skomentował, szczerząc się do niego. Co zrobić, że w domu nie zajmował się nigdy pracami, którymi normalnie zajmowała się służba? Nie traktował w taki sposób Huntera, ale istniało prawdopodobieństwo, że umyte przez Olivera naczynia wcale umyte by nie były. - A później możemy się zbierać. Daleko musimy iść?

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— No kawałek dalej. Chcesz polować na Bambi i zbierać gumi jagody? Aż tak nisko nie upadliśmy. — zaśmiał się, nie widząc Olivera polującego na zwierzynę. Pewnie nawet do zbierania jagód się nie nadawał, bo wybrałby te trujące i tyle byłoby z ich wyjazdu. Dlatego wolał bezpieczniejszą opcję i jedzenie ze sklepu, bo raczej nikt tutaj nie dowoził pizzy czy sushi. W końcu po coś były takie miejsca, żeby odpocząć od miasta i wygód.
— Trzeba było nie machać tą łapą jak pojebany, to by nie uznała, że chcesz ją zaatakować. — powiedział, pokazując mu język. Przecież to nie była jego wina. To Oliver rzucał się jak nienormalny kiedy tylko w pobliżu pojawiał się jakiś bzyczący insekt.
Nałożył sobie trochę jedzenia (oczywiście więcej niż Oliver) i zabrał się za jedzenie.
— Odpuść chociaż tutaj… Mamy odpocząć, a nie przejmować się wszystkim… jeszcze raz powiesz o dbaniu o linię to sam wrzucę Cię do rowu i dorzucę gniazdo os, rozumiesz? — mruknął, przeżuwając kanapkę. Rozumiał chęć dbania o ciało, ale nic mu się nie stanie jak na weekend odpuści i będzie cieszył się spokojem zamiast się stresować z byle powodu. — Mięso i ziemniaki jeszcze mamy, bo coś widziałem. Ale może być ognisko jeśli mi z nim pomożesz. Chyba nie myślisz, że zrobię wszystko sam? — zapytał, chociaż pewnie i tak skończy się na tym, że to on wykona większość roboty, a Oliver będzie czekał na gotowe. Ten chłopak powinien w końcu posmakować prawdziwego życia, a nie leżeć i pachnieć jak jakiś książę, bo służba wszystko za niego zrobi.
Po jedzeniu zebrał wszystkie naczynia i wrzucił je do zlewu.
— Jutro twoja kolej, nie myśl sobie. — powiedział, wywracając oczami i zabrał się za zmywanie. Nie będzie się przecież o to kłócił. — Na tyle daleko, że będziesz wolał jechać autem. Masz szczęście, że takim przyjechaliśmy, bo z autobusem nie mielibyśmy tak dobrze. — westchnął, wycierając ręce kiedy wszystko umył. — Idę pod prysznic, a ty pomyśl co musimy kupić. — powiedział i zniknął w łazience.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Nie wiem co siedzi ci w głowie Hunter. Ostatecznie postanowiłeś mnie tutaj wywieźć, więc kto wie, może miałeś w planach pokazanie mi, jak przetrwać bez nowoczesnej technologii i służby - odpowiedział. Był świadom tego, że gdyby McKay chciał zafundować mu podobną przygodę, nic nie byłoby w stanie go przekonać. Może Oliver powinien się zastanowić, czy warto było w przyszłości wkurzyć przyjaciela, którego zemsta mogłaby wyglądać niczym największy z koszmarów Junga?
-To co, miałem stać bezczynnie i pozwolić, żeby to bydle na mnie usiadło i wbiło żądło? Przynajmniej mam świadomość, że próbowałem się bronić! - żachnął się, zerkając na przyjaciela. Czy on się dobrze czuł? Przecież projektant musiał zadbać o swoje bezpieczeństwo. Wyszło ze skutkiem marnym, ale przynajmniej coś w tym kierunku zrobił. Nienawidził robali, zwłaszcza os i nie zanosiło się na to, by kiedykolwiek zmienił do nich swoje nastawienie.
-Mam lepszych prawników, pamiętaj, więc od grożenia jestem tutaj ja - zaznaczył. Było go stać na znacznie więcej, niż Huntera, ale sam chłopak nie miał zamiaru wykorzystywać tego przeciwko przyjacielowi. Nikt nie powiedział jednak, że nie może się trochę z nim podroczyć, wykorzystując odpowiednią przewagę. W końcu po coś ona była, nie?
-A to nie tak działa? Ale niech będzie, pomogę. Tylko nie myśl, że będę rąbał drzewo. Nie znam się na tym. Co najwyżej mogę pilnować, aby ogień nie zgasł. No i… może pomogę przy jedzeniu. Bylebym nie musiał dotykać surowego mięsa. Jest trochę obleśne - zaczął trochę marudzić, jak to miał w zwyczaju. Kiedy ktoś kazał mu coś robić, jego rozpieszczona natura dawała się potężnie we znaki, irytując naprawdę wiele osób. Sam Hunter, gdyby nie był do tego przyzwyczajony, pewnie zacząłby go wyklinać. - Może wynajmiemy kogoś do sprzątania na kilka dni? Zapłacę - zaproponował. Wszystko lepsze od zmywania, za które nie chciał się zabierać.
Kiedy Hunter poszedł pod prysznic, Oliver sporządził listę najważniejszych rzeczy, aby mieć pewność, że niczego im nie braknie. Kto wie, może tutaj sklep otwarty jest raz na tydzień i trzeba zrobić zakupy?
-Ty kierujesz - rzucił, kiedy udali się do samochodu. Zajął miejsce pasażera, zdając się na łaskę Huntera. Przynajmniej jak się zgubią, to jego winić będzie.

Hunter McKay