[Hunter McKay]

— Nie powinieneś ukrywać tego anielskiego głosu, wiesz? Ale skoro tak… dalej nie wiem z kim byłem w takim razie na karaoke. No trudno. Tyle dobrze, że mój zgrabny tyłek wyszedł z tego cało. — śmieszna sytuacja, że czegoś nie pamiętał. Tym bardziej czegoś takiego i kto mu wtedy towarzyszył, bo chodziło o całą noc, a nie chwilowe spotkanie. Luka w pamięci, której tak bardzo nie lubił, ale przynajmniej nic poważnego mu się nie stało. Ale jakim cudem obudził się we własnym aucie zamiast czyimś łóżku było zastanawiające.
— Oj nie bądź piczka, to tylko robaki. — zaśmiał się. Kompletnie nie rozumiał jak ten chłopak przeżył dzieciństwo. Hunter jako maluch ile razy rzucał w kolegów dżdżownicami czy łapał inne robaki do słoika, żeby potem straszyć nimi koleżanki. Pająków też się nie obawiał, a taki las był ich pełen i nigdy nie wiadomo czy zaraz jakiś nie wyląduje w twoich włosach.
— To trucizna na robaki, nie na Ciebie. Wyluzuj. — wywrócił oczami. Powinien docenić, że się o niego troszczył zamiast całkiem go olewać. Sobą się nie przejmował, bo uważał latające dookoła robaki za coś normalnego.
— A nie myślałeś, żeby pracować pod jakimś pseudonimem, który nie byłby związany z rodzinnym nazwiskiem? Wiesz, żeby patrzyli na kolekcję, a nie właściciela. Przecież twoje rzeczy są świetne i same by się obroniły. — przyznał. Sam może nie miałby gdzie nosić ubrań od niego, ale same w sobie mu się podobały i gdyby go nie znał pewnie też by się nimi zainteresował.
Zamyślił się na chwilę słysząc pytanie o kolegę. Wiadomo, że chodziło o Creeda. Chyba już wszyscy w jego otoczeniu zdążyli zauważyć, że odkąd go poznał coś się w nim zmieniło, a już tym bardziej po ich ostatnim spotkaniu. No bo jak miało być normalnie po tym co między nimi zaszło? I czy powinien o tym mówić głośno? Czy chciał się wygadać? Raczej nie. Czy tego potrzebował? Być może. Tylko czy to pomoże bardziej od samotnych rozmyślań na osobności?
— Wszystko z nim w porządku. A co ma być? — postanowił udawać głupka, wmawiając mu, że nic się nie dzieje i dalej się kumplują jak wcześniej bez żadnych problemów. Gorzej, jeśli ten postanowi wypytać go po wypiciu kilku piw, bo te zdecydowanie rozwiążą mu język.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Anielski głos nie dla wszystkich, McKay. Trzeba sobie zasłużyć, wiesz? Ja nie wiem, ale musiałeś być ostro nawalony, jeśli nie pamiętasz, z kim się szlajałeś. Jesteś pewien, że to nie ten twój kolega, z którym ostatnio spędzasz tak dużo czasu? - wyszczerzył się do niego, lekko go nawet szturchając. Sam nie pamiętał, by kiedykolwiek dał się tak ponieść jakiejś imprezie, by później nie pamiętać co się na niej działo, albo z kim na niej był. Lubił mieć informacje, które później można było wykorzystać do własnych celów. Wszak to właśnie wiedza była najważniejsza. I pieniądze, ale na ich ilość Oliver nigdy nie narzekał, o czym zapewne wiedział niemal każdy kto miał z nim styczność, bo chłopak niespecjalnie się z tym krył.
-Tylko robaki? To są obleśne stwory. Nie ufam niczemu, co ma więcej niż cztery nogi. A tym bardziej nie ufam czemuś co tych nóg nie ma - skomentował. Wzdrygnął się na samą myśl, że jakieś obleśne stworzenie mogłoby pełznąć po jego ciele. Albo bzyczeć mu za uchem. Na litość wszystkiego, jakim prawem to w ogóle znajdowało się na świecie, skoro nikomu nie było potrzebne?
-Jesteś pewien, że mogę ci zaufać? Jezu, ale to śmierdzi, wiesz? Będę musiał się po wszystkim znowu umyć - westchnął, mówiąc to wszystko chyba już tylko po to, aby powiedzieć. Ostatecznie lepiej było pachnieć w tak mało przyjemny sposób, niż pozwolić dobrać się do siebie jakimś robalom, które pewnie już zbierały armię, aby przypuścić na niego atak.
-Gdyby to było takie proste, już dawno wydawałbym pod pseudonimem. Ale żeby się wybić, trzeba podstaw. Moimi okazało się nazwisko ojca, który nie pozwoliłby mi przecież wydać kolekcji inaczej. Wiesz, musi się chwalić tym, jak zdolnego ma syna i jak to nie wdał się w ojca - powiedział, wzruszając ramionami. Niestety, tak przedstawiała się smutna rzeczywistość, w której żył Oliver. Fakt, że miał pieniądze nie znaczył, że było kolorowo. Nie, on tylko usilnie próbował twierdzić, że faktycznie, ludziom na około pokazując, że niczego mu nie brakuje.
-No nie wiem, zaczęliście się spotykać, czy coś? Weź mnie nie trzymaj w niepewności, bo jeszcze chwila, a to ja zacznę do niego uderzać - odpowiedział, rozglądając się nadal.
A kiedy obok niego zaczęła latać osa, zamachał w panice dłonią, drugą łapiąc za rękę przyjaciela.
-WEŹ TO ODE MNIE! - rzucił.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Nie, to nie Creed. To bym raczej pamiętał, więc to musiał być ktoś inny. Tylko teraz kto… — westchnął, drapiąc się po głowie. Skoro nie Creed i nie Oliver to z kim mógł jeszcze imprezować? W grę wchodził chyba jedynie brat albo Kai, ale czy któryś z nich zostawiłby go samego w aucie po szalonej popijawie?
— Czasem zastanawiam się czy nie powinieneś był urodzić się jako dziewczynka, bo chyba nie znam faceta panikującego na punkcie robaków tak jak ty. — zaśmiał się, zerkając na przyjaciela. Naprawdę, czasem nie wiedział co ten chłopak miał w głowie. Przecież był dużym mężczyzną, który był o wiele większy od robaków, które mógłby zdeptać swoim drogim butem. Według niego nie było sensu uciekać przed czymś tak małym.
— Wepchnę Cię do jeziora i wyjdzie na to samo. Już nie przesadzaj, że będziesz się kąpał dzisiaj cztery razy. — mruknął, kręcąc głową. Miał szczęście, że wybrał takie miejsce gdzie mieli dostęp do bieżącej wody i nie musieli jej sobie przynosić, żeby móc się wykąpać przez co mógł sobie pozwolić na częste kąpiele, ale czy serio był sens tracić na to czas? Jeśli nie tarzali się w błocie wystarczyło się wykąpać rano i wieczorem. Po co więcej?
— No tak. Trzeba promować rodzinne nazwisko. No to w takim razie nic Ci chyba na to nie poradzę. — westchnął. Chociaż chciałby jakoś mu pomóc, nie mógł przebić rodzinnego nazwiska, które dla Jungów było ważne, a ojcu Olivera nie wolno się przeciwstawiać jak już coś postanowi. Olivera natomiast czekała ciężka praca, żeby się wykazać. Akurat umiejętności miał, jego ubrania były naprawdę świetne, więc to tylko kwestia czasu jak będzie rozpoznawany jako on sam, a nie syn sławnego projektanta.
— Nie spotykamy się, po prostu… — chciał mu powiedzieć, ale akurat przyjaciel spanikował z powodu jakiegoś robaka. Serio? Gorzej niż baba. — Wyluzuj. — zaśmiał się, obejmując go ramieniem i odciągnął kawałek dalej, machając ręką na boki, żeby odgonić osę. Ryzykował, bo wkurzona mogła go przecież użądlić, ale nie przejmował się tym tak jak Oliver. Upewniwszy się, że owad odleciał poklepał przyjaciela po ramieniu. — Jak tam, żyjesz? — zapytał, przyglądając mu się. Jeszcze tego brakowało, żeby coś go pogryzł, bo to zepsułoby cały wyjazd.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Wiesz co Hunter, jak dla mnie powinieneś uważać ile i co pijesz na imprezach, skoro masz zaniki pamięci. Ktoś ci dziecko podrzuci i nawet nie będziesz wiedział ktoś - zaśmiał się cicho, chociaż tak naprawdę nie było w tym wszystkim niczego śmiesznego. Co, jeśli Hunterowi faktycznie coś by się stało? Może i Oliver wyglądał na takiego, co nie martwi się o innych, niemniej swoich przyjaciół cenił wyjątkowo. Tym bardziej, że nie miał ich szczególnie wielu. Nie takich jak Hunter, który pomimo wszystko zawsze był za nim, potrafiąc go trochę przystopować. Nie to, aby przynosiło to rezultaty, ale na krótką chwilę wystarczyło. - Może z twoim byłym, co? Chociaż to by znaczyło, że niedługo znowu zaczniecie się ze sobą umawiać. Podobno stara miłość nie rdzewieje - skomentował, szturchając chłopaka ramieniem. Wiedział o nim i tym informatyku, co oczy od komputera nie potrafił oderwać. Trochę przykre, że McKay spotykał się z kimś takim. Bo co, seks też uprawiali przez neta?
-Pierdol się, Hunter. Nie moja wina, że są obrzydliwe. A babą to prędzej jesteś ty, wiesz? - skrzywił się, słysząc jego słowa. Przecież Jung nie będzie tolerował niczego tak paskudnego i obrzydliwego. Pewnie dlatego dostawał odruchów wymiotnych za każdym razem, kiedy widział tego gnojka panoszącego się po jego domu. - Lubię być czysty. Poza tym nie pójdę spać śmierdzący - odpowiedział jedynie. Dbał o czystość, pewnie nawet przesadnie, ale co zrobić. Takie życie bogatego, który nie miał w swoim życiu wiele do roboty. Jasne, zajmował się własnymi kolekcjami, niemniej poza tym miał mnóstwo wolnego czasu.
-Kiedyś sprawię, że ludzie spojrzą na mnie inaczej, a nie przez nazwisko ojca - powiedział, lekko ramionami wzruszając. Każdy inny nie widziałby problemu, jemu jednak dość bardzo to przeszkadzało. To, że nie widzieli jego, a tylko jego ojca. Syn swojego ojca, duma ojca. Tylko tej ojciec i ojciec.
-JAKIE WYLUZUJ! Ten potwór chce mnie zjeść!!! - skomentował, zaciskając dłoń na ramieniu wyższego chłopaka, kiedy ten go objął. Jak można było być tak nie empatycznym, jak Hunter teraz?! - Czy naprawdę nie mogłeś zabrać mnie w góry? Tam jest zimno i nic nie lata - westchnął.
-Masz mnie przed tym bronić, póki nie wrócimy. Pamiętaj, że jestem na tym spacerze tylko dla ciebie - skrzywił się lekko. - Ale możemy porobić zdjęcia. Przynajmniej będzie jakiś pożytek.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Dziecko? No nie przesadzajmy. — zaśmiał się nerwowo, zerkając na przyjaciela. Nie no, aż tak chyba by nie zaszalał, nie? — Ja i Kai? Nie, to raczej niemożliwe… wspólnie zdecydowaliśmy, że to nie ma sensu. Jesteśmy teraz tylko przyjaciółmi. — stwierdził, wzruszając ramionami. Kochał Kaia i wciąż trochę cierpiał po rozstaniu, ale nie chciał do niego wracać. Wątpił, żeby kiedykolwiek coś się zmieniło i pewnie znowu spędzałby wieczory sam, kiedy ten zarywałby nocki przy komputerze.
— Ostre słowa jak na pięciolatka. — zaśmiał się, czochrając włosy przyjaciela. Chyba nie zamierza pilnować idealnej fryzury przez cały weekend? — Ja przynajmniej nie piszczę jak baba na widok muchy. — rzucił, uśmiechając się złośliwie. Może ten wyjazd dobrze mu zrobi i nauczy się czegoś? Robaki w końcu nie były takie złe. Na jego miejscu bardziej by się obawiał dzików i niedźwiedzi, które mogłyby w każdej chwili na nich wyskoczyć. Oliver powinien być w końcu mężczyzną. Kiedyś wysyłało się takiego nastolatka samego do lasu czy na polowanie i wtedy nim zostawał. Może powinien sprawić mu taką wyprawę? Spanie pod gołym niebem i szukanie pożywienia na własną rękę mając jedynie scyzoryk? — No to oczywiste. Wolałbym, żeby kanapa na której spędzimy cały weekend nie śmierdziała Tobą. — no był trochę złośliwy, ale Oliver powinien się przyzwyczaić do tego co wcale nie oznaczało, że Hunter go nie lubił. Inaczej przecież nie zdecydowałby się na weekend z nim, nie?
— Jestem pewien, że któregoś dnia się tak stanie. — zgodził się, kiwając głową. Co jeszcze mógł powiedzieć? Rady o tym, że powinien ciężko pracować na swój sukces na pewno słyszał codziennie od każdego, więc nie zamierzał mu tego dokładać. Tym bardziej na wyjeździe, gdzie mieli zapomnieć o pracy chociaż na kilka dni.
— Tak, tycia osa chce zjeść takiego dużego chłopca. Na pewno. — zachichotał, machając dalej ręką. Nie było to możliwe, ale w momencie strachu takie myśli były jak najbardziej prawdopodobne. — Dobra, kolejny wyjazd jest w góry, spoko. Tam na pewno też może Cię coś zjeść. — odparł, wzruszając ramionami. Jeśli chodzi o robaki raczej nigdzie nie było bezpiecznie. Chyba nie powinien mu wspominać, że chciałby wybrać się do Australii, gdzie robaki był dziesięć razy większe.
— Czyli to randka? — zażartował, klepiąc go lekko w ramię i ruszyli w dalszą drogę, podziwiając widoki dookoła. — No to rób zdjęcia, ale nie mi. Raczej nie nadaję się na modela. — odparł, kręcąc głową. Fotografem może sam nie był najlepszym, ale mógł jemu porobić zdjęcia jeśli chciał. Na pewno potrzebował czegoś na te swoje social media, żeby pokazać wszystkim jaki to jest super i spędza czas na łonie natury co chyba jest teraz modne.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Różne rzeczy się zdarzają. Ja cię tylko ostrzegam. Uwierz mi, nie chcesz się później bawić w dociekanie, czy faktycznie jest twoje. Panny potrafią być męczące. Nie patrz tak na mnie, nie mówię tego z własnego doświadczenia, a raczej jednego z moich kolegów. Nawet nie wiem, czy ostatecznie ustalił, czy to jego czy jednak nie - powiedział, lekko wzruszając ramionami. Był przekonany, że Hunter nie był jeszcze gotowy na ojcostwo. Pewnie by się nadawał, ale czy chciał sobie życie marnować w taki właśnie sposób? Jakoś Oliver w to wątpił. - A nawet jeśli nie przez dziecko, to uważaj, żeby ktoś cię nie zabił - skomentował. Takie sytuacje też miały miejsce. Przykładowo jeśli ktoś kiedyś znajdzie poćwiartowane ciało tego pożal się boże pseudo wampira Cullena, którego chromosomy pewnie zbliżone były do rzodkiewki, pewnie z miejsca będzie wiadomo, że to Jung. Jak dobrze, że miał w pogotowiu swoich super prawników, którzy nieraz wyciągali go z bagna, w które zdarzyło mu się wpakować.
-Szkoda. Tai informatyk się przydaje. A jeszcze jak jest kasiasty - zaśmiał się, szturchając Huntera. No tak, nie wyszło mu, bo tamten za dużo czasu spędzał przed kompem, a wiadomo, że człowiek potrzebuje też bliskości. Jak tu z kimś być, skoro nie można mu się nawet do gaci dobrać.
-No bosko, jeszcze niszczysz mi fryzurę. Kiedyś ci odgryzę tę rękę, wiesz? - oburzył się cicho, kiedy tak mu kłaki wytarmosił. Dobrze, że nie łapał go za policzki jak ciotka Anastasia. Na litość wszystkiego, ta to dopiero była irytująca. - Och, ja jestem przekonany, że ty uwielbiasz jak coś pachnie mną. To dlatego chciałeś mnie mieć na weekend - odciął się, patrząc na niego. No homo oczywiście, sto procent hetero.
-Wiesz co, mam nadzieję, że taka jedna użądli cię w dupsko, to zaczniesz te potwory traktować poważnie - skomentował, obchodząc go, żeby być jak najdalej osy, która jak na złość nie chciała się odczepić. Oliver wiedział, że był słodki, ale na litość wszystkiego, niech to już pofrunie na jakiegoś kwiatuszka.
-Randka? A dałeś mi jakiś prezent, żeby nią było - pokręcił głową. Chyba Hunterowi nigdy się nie znudzą takie żarty. Zresztą każdy wiedział, że Jung nie chodził na randki, bo nie miał na nie czasu. Florence potwierdzi, pewnie dlatego nie wytrzymali ze sobą długo.
Wyciągnął telefon i zrobił kilka zdjęcia. Oczywiście nie obyło się bez miliona selfie, które tak kochał, ale znalazło się również kilkanaście zdjęć z Hunterem, którego mina jak zawsze była zabawna.
Zapewne zrobiłby ich więcej, gdyby niespodziewanie nie poczuł ukłucie w okolicach ramienia, przez które siarczyście zaklął.
-WIDZISZ?! MÓWIŁEM - powiedział trochę spanikowany.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— Dobrze, że wyjaśniłeś skąd masz takie doświadczenie bo pomyślałbym, że rzeczywiście która próbowała bogatego projektanta wkręcić w dziecko przez co byłaby ustawiona do końca życia. Ale dobra, postaram się uważać, żeby przypadkiem nie dostać taką wiadomością prosto w twarz. — zapewnił. Co prawda jak już zacznie pić nie będzie mógł uważać na wszystko co robi, ale postara się chociaż pić w znajomym towarzystwie dzięki czemu uniknie podobnej sytuacji. Wątpił, żeby ktoś chciał złapać na dziecko kogoś takiego jak on, ale panny miały różne dziwne pomysły. — No z tym już nic bym nie zrobił. Odwiedzaj chociaż mój grób raz w miesiącu, co? — rzucił, śmiejąc się pod nosem. No to jest akurat taka sprawa, której nie mógłby zapobiec, szczególnie pod wpływem alkoholu.
— No to Cię z nim umówię jeśli chcesz. — odparł, zerkając na Olivera. On akurat nie korzystał z informatycznych umiejętności Kaia, ale Oliver może jakoś by je wykorzystał do promocji swojej kolekcji? Nie było mu jednak fajnie słuchać jak to z Sandersem mógłby się jeszcze umawiać, skoro jeszcze nie doszedł do siebie po rozstaniu. Starał się jednak nikomu tego nie pokazywać, szczególnie swojemu byłemu.
— Oj przestań i tak nikt Cię nie widzi. Nie musisz wyglądać idealnie na każdym kroku. Poczuj chociaż trochę radości z życia. Wiesz, wiatr we włosach i te sprawy. — powiedział, zaczesując włosy do tyłu. Byli w lesie, dookoła praktycznie nie było ludzi, więc nie musieli wyglądać jak jakieś gwiazdy i mieć każdy włosek idealnie ułożony, a ubrania czyste i wyprasowane. Mogli nawet cały weekend przechodzić w majtkach i nikt im nic nie powie. — Oczywiście. Ukradnę Ci koszulkę i zrobię sobie z niej poszewkę, żeby wyobrażać sobie jak śpisz ze mną. No już przyznaj się, że sam na mnie lecisz. — parsknął śmiechem, szturchając go lekko w ramię.
— No czekaj, zaraz znajdę Ci prezent. — odparł, rozglądając się za jakimś kwiatkiem, ale żadnego nie znalazł. Spojrzał przepraszająco na Olivera, wzruszając ramionami. Czyli nici z ich randki.
Nie był fanem zdjęć, ale zrobił sobie kilka z Oliverem, żeby miał jakąś pamiątkę z ich wyjazdu.
Spojrzał zaskoczony na Olivera kiedy ten zaczął krzyczeć, ale zachował spokój. Lepiej nie denerwować owadów dookoła, które mogłyby ich pogryźć w ślad za pierwszą osą.
— Uspokój się. Zaraz się tym zajmiemy. — objął go w pasie i posadził na pobliskim pieńku, żeby przypadkiem mu tu nie padł. Ostrożnie pomógł mu zdjąć kurtkę i podwinął rękaw podkoszulka, żeby przyjrzeć się miejscu użądlenia. — No nic, trzeba to wyjąć i wracamy do domku. Koniec spaceru. — westchnął i ostrożnie wyjął żądło. Na szczęście dość sprawnie sobie z tym poradził i jak ten zapewnił go, że dobrze się czuje pomógł mu wstać i ruszyli z powrotem do domku, gdzie przemył miejsce użądlenia wodą z mydłem i przyłożył zimny okład. — Trzymasz się? — zapytał, siadając obok Junga na kanapie.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Żadnej by to ze mną nie wyszło. Pierwsze co test na ojcostwo. Pamiętaj, jeśli jakiejś przyjdzie do głowy wmieszać cię w coś takiego, stanowczo powiedz, że bez potwierdzenia z laboratorium nie bierzesz za to odpowiedzialności - skomentował. Wielu facetów zupełnie zapominało, że w dzisiejszych czasach można było tego zażądać i dawało wcisnąć sobie kit, stając się ojcem dziecka, które nie miało z nimi niczego wspólnego. Oliver miał nadzieję, że jego przyjaciel miał trochę rozumu w głowie i nie wykazałby się taką naiwnością, wierząc pannie na słowo. Te potrafiły naprawdę wiele zrobić dla pieniędzy, zwłaszcza tych łatwych.
-Oczywiście, że tak. Ktoś z gustem musiałby dbać o to, żebyś przypadkiem nie miał kwiatów i zniczy, które nijak do siebie nie pasują - wyszczerzył się do niego. Sam obawiał się jak to będzie wyglądało, kiedy on sam pożegna się z tym światem, ale kto wie, może napisze w testamencie, że nie chce mieć grobu? Albo wszystko ma być na nim sztuczne, ułożone według jego własnego projektu. Wystarczyłoby jedynie mianować osobę odpowiedzialną za wymianę dekoracji, gdyby te uległy zniszczeniu. - Nie, dziękuję. Po pierwsze to twój były, a pewne zasady obowiązują. Po drugie większość informatyków nie ma pojęcia o ubieraniu się - skrzywił się. Co, jak co, ale byłych swoich przyjaciół się nie tykało, niezależnie od wszystkiego. Może Jung był człowiekiem, który zawsze musiał dostać to, co aktualnie chciał, ale i on znał pewne granice, których nie chciał przekraczać. Tym bardziej, że doskonale wiedział, jak Hunter przeżył rozstanie ze swoim byłym. Nic przyjemnego widzieć go w takim stanie.
-Wyglądam idealnie dla siebie, wiesz? - mruknął. Wiatr we włosach? Może lepiej nie, bo pewnie zaraz by mu wplątał w bujną czuprynę gałązki, listki i Bóg jeden wie co jeszcze. - Lecieć to może na ciebie krowa. Nie wiem, tak z wysokości kilku metrów, czy coś - skomentował, zerkając na chłopaka. Wiadomo, wszystko było żartem i tylko przy McKayu Olek mógł zachowywać się tak, a nie inaczej. No i byli w lesie, tak? Nikt nie weźmie na poważnie tak gejowskich tekstów.
Szybko o tym zapomniał, kiedy użądliła go osa. Miał rację! Te potwory były wszędzie.
Z miejsca serce zaczęło mu walić jak oszalałe, bo wyobraził sobie, jak rzuca się na nich całe gniazdo. Dobrze, że Hunter był obok, mogąc go trochę uspokoić.
-Nie sadzaj mnie! Pewnie zaraz coś mi tyłek pogryzie. Mówiłem, że spacer w takim miejscu to porażka! - powiedział głośno, z paniką w głosie.
Z tego wszystkiego dał się rozebrać i nawet nie poczuł, jak przyjaciel pozbył się żądła z jego delikatnej skóry.
W domku Hunter ponownie się nim zajął, a paranoja Olivera trochę minęła.
-Będzie siniak, prawda? Jak dobrze, że mogę to ukryć. A co, jak zeżre mnie w nocy coś? - westchnął, patrząc po podłodze w poszukiwaniu gniazda robaków.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

— No to chyba oczywiste, nie? Nie uwierzę na słowo, że dziecko jest moje po jednej przypadkowej nocy. Nie mam dwunastu lat jakbyś zapomniał. — powiedział. Było mu już bliżej do trzydziestki, więc całkiem dobrze znał się na życiu i wiedział, że na takie numery nabierają się tylko debile. Tym bardziej, że taki motyw jest w co drugim filmie czy serialu i wiedział to nawet on, chociaż fanem oglądania podobnych głupot nie był. Pewnie dlatego telewizor w jego domu był praktycznie zbędny, ale trzymał go na wypadek jakiegoś meczu czy odwiedzin znajomych.
— Myślisz, że jak umrę to będzie mnie interesowało jakie mam kwiatki na grobie? Ale jak będziesz przesadzał to będę Cię straszył w nocy. — mruknął, krzywiąc się. Naprawdę to nie było dla niego ważne, żeby rzeczy na jego grobie do siebie pasowały. Mógł mieć zwykłe kwiaty i mnóstwo różnych nie pasujących do siebie zniczy. Kto normalny by się tym przejmował? Ale oczywiście jeśli chodziło o Olivera, on musiał mieć wszystko idealnie zaplanowane. — Akurat Kai nie miał z tym problemu, ale to już twoja decyzja. — zaśmiał się. On akurat nie widział, żeby Kai źle się ubierał, chociaż czasami też najnormalniej nie wyglądał. Nie obraziłby się jednak, gdyby Oliver chciał randkować z Kaiem, bo co mu do tego? Byli już tylko przyjaciółmi, więc mógł robić co chciał. I nie ogarniał tej zasady nie randkowania z byłymi przyjaciół, ale może to nawet i lepiej? Nie musiałby oglądać tej dwójki razem zbyt często, co zaraz zmieniłoby jego luźne podejście w zazdrość, której nie chciał odczuwać. Już mu wystarczyło negatywnych uczuć na najbliższych kilka lat.
— Nie męcz biednej krowy, wiesz? — mruknął niezadowolony, ale zaraz jednak parsknął śmiechem. Dobrze, że chociaż na chwilę mógł zapomnieć przy nim o problemie z Creedem, który dalej dusił w sobie i za cholerę nie wiedział jak ma go rozwiązać. Może rzeczywiście powinien pojechać do niego i zmusić do rozmowy, nie dając żadnej drogi ucieczki? Ale co on właściwie miał mu powiedzieć jak już się tam zjawi? To było najtrudniejsze, bo Hunter miał niewielkie doświadczenie w związkach, a nawet nie wiedział czy tą sytuację może w ten sposób klasyfikować.
Czasem miał ochotę palnąć Olivera w twarz, żeby się uspokoił. Tak dla sprawdzenia czy ten sposób działał, ale wolał podejść do tego na spokojnie.
— Nic Cię nie pogryzie w tyłek. Gdybyś nie panikował pewnie nic by Cię nie ugryzło, a tak sprowokowałeś biedną osę. — mruknął, zajmując się ramieniem przyjaciela.
Całe szczęście, że nie odeszli daleko i dość szybko znaleźli się w domku, gdzie mógł dokończyć to co zaczął.
— Skoro możesz ukryć to po co się przejmujesz? No to przyjdziesz do mnie, ale nic tu nie ma. Już nie panikuj. — westchnął, obejmując go delikatnie ramieniem. Wolną ręką sięgnął po koc leżący na kanapie i przykrył nim Olivera. — Potrzebujesz czegoś? — zapytał, szczerze martwiąc się o Junga. W sumie po części to była też jego wina.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

-Nie interesuje mnie, czy ciebie będzie interesowało. Jeśli mam odwiedzać twój grób, musi być estetycznie. Nie mam zamiaru pokazywać się przy czymś, gdzie będzie prawdziwy burdel - stwierdził, patrząc na przyjaciela. No dobrze, wiadomo, że poniekąd żartował, chociaż też nie można było powiedzieć, że do końca. Mimo wszystko Oliver uwielbiał estetykę i piękno, ale o tym wiedział każdy, kto miał z nim kiedykolwiek styczność. Przecież on się potrafił naprawdę wkurzać o teoretycznie krzywy szew, który krzywy nie był, ale prosty idealnie również. I jak tu go zrozumieć?
-Wybacz, ale to jest zasada nie tykania. Nawet jeśli ubierałby się super - wzruszył ramionami. Podejrzewał, że Hunter nie robiłby mu problemu, skoro już nie byli razem, ale mimo wszystko Oliverowi byłoby dziwnie. Bo weź tu się z kimś całuj i przypominaj sobie, że twój przyjaciel smakował tych samych ust. Pomijając fakt, że przecież Jungowi daleko było do umawiania się z tą samą płcią. Nie dyskryminował nikogo, ale jemu do takich rzeczy było jakoś nie po drodze. Przynajmniej teoretycznie, bo wiadomo, że wiele rzeczy wychodziło z opóźnieniem.
-Nie waż się nawet na mnie tego wszystkiego zrzucać! - rzucił do niego głośno. Naprawdę? Czyli co, teraz to była wina Olivera, że to bydlę postanowiło wbić w niego swoje żądło? Wspaniale. Zamiast dostać jakieś wsparcie został oskarżony o coś, czego nawet nie zrobił. Nie kazał tutaj osie latać. W ogólnie jakby mógł to by je wszystkie usunął z tego świata, nie musząc się następnie żadną przejmować. Niestety, podobne scenariusze jedynie w filmach czy własnej głowie, która aktualnie była zbieraniną wszelakich myśli, niekoniecznie przyjemnych. Pewnie zaraz umrze, bo okaże się, że owad był trucicielem i wstrzyknął mu coś. Och, chyba już robiło mu się trochę słabo.
-Bo nikt nie będzie mnie gryzł, żądlił ani atakował. Poza tym może trochę wsparcia, co? Też nie byłbyś zadowolony, gdybyś miał styczność z czymś, czego naprawdę nie lubisz - burknął, zerkając na niego. Może panikował, ale czy brał odpowiedzialność za swoją fobię? Zdecydowanie nie.
-Herbaty? Jakiejś dobrej. A może zamówimy jedzenie? Czy tu naprawdę niczego nie dowożą? - westchnął. W sumie to by coś zjadł.

Hunter McKay

[Hunter McKay]

Uniósł brew do góry jak ten podniósł głos. No ale to nie była prawda? Gdyby odszedł spokojnie pewnie nie byłoby problemu i osa wolałaby szukać sobie innego celu, a tak rzuciła się na nich i Oliver oberwał. Znał go jednak na tyle, że może rzeczywiście powinien chociaż się zmartwić czy coś. Nie że się wcale nie zmartwił, ale na ogół większość emocji dusił w sobie i innym wydawało się, że niczym się nie przejmował. A czasem przejmował się nawet za bardzo! Może właśnie powinien to zmienić zamiast wszystko ukrywać przed ludźmi? Miał tylko nadzieję, że to nie przez takie zachowanie teraz jego kontakt z Creedem był… no znikomy. Bo to co między nimi wtedy zaszło wcale nie uważał za nic, ale też nie robił z tego powodu jakiejś afery czy planów na cały ich związek bo raz uprawiali seks. Gdyby tylko mógł z nim tamtego ranka porozmawiać…
— No dobra, masz rację. Ale przecież nic się nie stało. Za parę dni nie będzie nawet po tym śladu i zapomnisz o tej wrednej małej osie, która postanowiła Cię użądlić. — przynajmniej miał taką nadzieję, bo w końcu nie było to jakieś złamanie czy poważny uraz, który zostawi ślad na jego ciele przez kilka miesięcy. Parę dni i śladu nie będzie, a o incydencie jak Hunter się postara może zapomni nawet dzisiaj. W końcu mieli się razem bawić, a nie leniuchować cały weekend na kanapie.
— Herbatę dostaniesz, a jedzenie… musimy ugotować, bo to zadupie. Lodówkę mamy podobno zaopatrzoną, ja też trochę przekąsek i piwa zabrałem, więc może obejdzie się bez wizyty w sklepie. — stwierdził, podnosząc się z kanapy i ruszył do kuchni, żeby zrobić im herbatę. Wstawił wodę, przygotował kubki, które chyba kilka razy sprawdził czy są czyste(ze względu na Olivera) i zajrzał do lodówki. Gdyby ogarniał gotowanie pewnie umiałby coś przygotować wybierając po prostu kilka losowych składników, a tak żywił się gotowcami i tym co dostał u brata czy matki, więc lepiej, żeby Jung wybrał coś prostego jeśli nie chce zjeść jakiejś dziwnej i przypalonej brei. — No to co jemy? — zapytał, oglądając się na niego przez ramię.

Oliver Jung

[Oliver Jung]

Owinął się ciaśniej kocem, którym opatulił go chwilę wcześniej przyjaciel. Nijak nie podobał mu się fakt, że jakiś owad postanowił zabawić się jego skórą, przebijając ją w tak podły sposób. Może komara by jeszcze przeżył, ale fakt, że była to osa sprawiał, że to miejsce podobało mu się jeszcze mniej. Jasne, domek, który wynajął przyjaciel był naprawdę ładny i pasował do standardów uznawanych przez projektanta, ale świadomość, że na zewnątrz czyha na niego stado bestii jakoś sprawiał, że mniej mu się chciało opuszczać bezpieczne pozornie cztery ściany.
-Pewnie zaraz użądli mnie ich znacznie więcej. Teraz musisz mnie przed nimi bronić, Hunter. Ty mnie tutaj przyciągnąłeś, więc jesteś za mnie odpowiedzialny. Jak jeszcze raz coś mnie ugryzie to mnie popamiętasz - powiedział, zerkając na chłopaka. Oby ten wziął sobie do serca jego słowa, bo aktualnie Oliverowi nie było do śmiechu. Co prawda pewnie i tak nie zrobiłby McKayowi krzywdy, ale przecież ten nie musiał o tym wiedzieć. Wszystko, byleby tylko zadbał o to, by więcej nic nie dotknęło Junga.
-Zaraz, co? JA mam gotować? Hunter, czy ty myślisz, że ja się na tym znam. Przecież ja nawet nie robię sobie sam kanapek, a co dopiero ugotować coś znacznie bardziej skomplikowanego - rzucił, patrząc na niego jak na jakiegoś kosmitę. Całe życie ktoś robił niemal wszystko za Olivera, a przynajmniej w domu, bo jednak jego kariera była jego własną zasługą, więc nie można było oczekiwać, że chłopak będzie się znał na kucharzeniu. Spoko, nastawienie wody na herbatę wydawało się być proste, ale przecież sam pizzy nie zrobi, nie mówiąc już o jakimś makaronie czy innym podobnym czymś.
Poczłapał za nim do kuchni, dalej owinięty w koc, który był jego tarczą na robale. Był przecież przekonany, że nic mu się nie stanie, póki będzie go na sobie miał.
-Serio mnie pytasz? Wymyśl coś. Nie wiem, ważne żeby było dobre - powiedział, stając obok niego. Osobiście Oliver miał ochotę na łososia, ale jakoś nie podejrzewał, aby ten znajdował się w lodówce. - Co można zrobić z tego, co mamy? - spytał, analizując składniki. To było bardziej skomplikowane, niż najbardziej skomplikowany wykrój, który kiedykolwiek robił.

Hunter McKay