23/12

Post 26 gru 2020, 12:07

[piętnaście]

Cala lubiła tego typu imprezy. Zaoferowała się przecież nawet, że przyniesie ciastka, które sama upiecze — bez wcześniejszego poinformowania współpracowników, że cukierniczego talentu nie posiadała za grosz. Dała się nawet namówić na trzy lampki wina, które — dla kogoś o tak słabej głowie — sprawiły, że trochę się zarumieniła i w późniejszym czasie lekko odczuwała jego skutki. Lacey zniknęła jej z pola widzenia, więc zajęła się rozmową z facetem, który zwykle dowoził im piwo. Udawała grzecznie, że rozumie jego żarty i śmiała się lekko tylko dlatego, że wypity alkohol jej to skutecznie ułatwiał. Niestety jednak jej całkowity brak talentu do jakichkolwiek flirtów sprawiał, że i ona nie radziła sobie z logiczną oceną tego, czy podczas rozmowy ktoś kombinuje jak ją poderwać, czy jedynie jej się wydaje. Otrzymała odpowiedź w momencie, kiedy Matt ją zaciągnął pod jemiołę i próbował, nieco zbyt nachalnie jak na jej gust, ją pod nią pocałować. Uciekła stamtąd bardzo szybko. Nie mogąc jednak znaleźć koleżanki zrobiła pierwszą rzecz, jaka do głowy jej przyszła. Opuściła bar i ruszyła w stronę miejsca w którym, jeśli jej się poszczęści, mogła znaleźć, osobę, którą chciała teraz zobaczyć. Chociażby dlatego, że w głowie jej zaszumiało i musiała uciec spod jemioły komuś, z kim wcale nie chciała się całować. Dlatego jej myśli automatycznie pomknęły ku jedynej osobie, której faktycznie chciałaby pocałunek skraść — nie jeden, nie tylko pod jemiołą.
Nic więc dziwnego, że na widok kobiety, która faktycznie stała za barem Cala uśmiechnęła się szeroko i powędrowała, by zająć jedno, z wolnych miejsc — naprzeciwko niej. Zupełnie nie przejmowała się, że w swojej odrobinę kiczowatej sukience, na której znajdowały się piernikowe ludziki mogła wyglądać odrobinę karykaturalnie wśród normalnych ludzi, którzy właśnie dopijali którąś już kolejkę tego dnia. — Poproszę jakieś wino i jakiegoś szota — rzuciła zaraz potem odrzucając włosy do tyłu. Przypomniała sobie w tej chwili słowa Eudory. Mówiła, że czasami popijała alkohol z klientami, jeśli prosili, więc nadzieję miała, że jej wcale nie odmówi. Na pewno byłoby jej z tego powodu przykro dość. — I chciałabym trochę uwagi barmanki, też mogę dostać? — zapytała z uśmiechem. Przyszła tutaj dla niej, nie dla alkoholu. Chciała odpocząć od firmowej imprezy, może odrobinę na nią pomarudzić. Najbardziej jednak potrzebowała ją zobaczyć, bo podczas ostatniego spotkania jakoś jej z oczu w pewnym momencie zniknęła i bardzo niezadowolona do siebie wróciła, bo uważała, że kilka chwil na rozmowę to nieco za mało, by poczuła się usatysfakcjonowana. Chwilowo miała jednak tyle alkoholu w sobie, że nawet nie widziała nic złego w tym, w jakich kategoriach o niej myślała.

eudora stryker

Post 28 gru 2020, 22:41

< pięć >
Ten dzień nie obszedł się z Eudorą łaskawie. Bezsenna noc, po której nadszedł mało przyjemny poranek, ubarwiony jedynie śniadaniem w postaci Krwawej Mary, a potem leżenie i nienawidzenie samej siebie. Miała w planach tak przeleżeć dopóki nie będzie musiała się zebrać do pracy, ale w pewnym momencie już nie mogła znieść własnych myśli, więc wyszła biegać. Jakiś kilometr od swojego domku, przypomniała sobie, że bieganie wcale nie przeszkadza w rozmyślaniu o wszystkich swoich błędach, złych wspomnieniach ani też w obwinianiu się o zdecydowanie zbyt wiele rzeczy by móc je tu wymienić. Przyspieszyła, jakby dzięki temu mogła zostawić cały ten burdel za sobą, co niestety się nie stało, więc po jakiejś godzinie wróciła do domu by w inny sposób zapomnieć. A potem trzeba było się już ogarniać do roboty.
Świąteczna atmosfera, ogarniająca powoli całe miasteczko z każdym dniem wprawiała ją w coraz większą złość i sprawiała, że poważnie rozważała zamknięcie się w domu w celu przeczekania aż to wszystko nie minie. Dopóki jednak nie wcieli tego planu w życie, musiała stać za barem i obsługiwać kolejnych gości, którzy zdawali się chcieć rozmawiać jedynie o nadchodzących świętach. Rekompensowała sobie te wątpliwe przyjemności szotami, walonymi wraz z klientelą, którą bożonarodzeniowy nastrój skłaniał do szczodrości. Przynajmniej tyle z tego całego syfu miała. Kiedy w gęstniejącym tłumie dostrzegła idącą ku niej z szerokim uśmiechem na ustach Calanthe, na chwilę całkowicie zapomniała o swoim parszywym humorze i zagryzła z ekscytacją wargę. Na każdym innym sukienka wyglądałaby okrutnie, ale do blondynki pasowała jak ulał. Eudora ukryła uśmiech na ten widok poprzez pochylenie się by sięgnąć po coś z dolnej półki. Kiedy znów się wyprostowała, ta siedziała już naprzeciwko niej.
– Jakieś wino i jakiegoś szota? – powtórzyła za nią z uniesioną brwią, przyglądając się jej pięknej twarzy bez żadnego skrępowania. Wypity dzisiejszego dnia alkohol sprawił, że przestała być taka ostrożna i zachowawcza jak podczas ich ostatniego spotkania. Zanim jednak zdążyła zacząć się krzątać by spełnić to jakże konkretne zamówienie Cali, ta się odezwała. Stryker nie mogła się nie uśmiechnąć w odpowiedzi. – W tej sukience możesz dostać wszystko – stwierdziła z rozbawieniem i sięgnęła po kieliszek do wina oraz drugi do szota. Zdawała sobie w pełni sprawę z tego, że nie tylko ona była z ich dwójki pijana, choć po niej było to zdecydowanie mniej widać. Trenowanie swojej wytrzymałości na alkohol miało swoje plusy. – Obstawiam, że nie wystroiłaś się tak tylko dla mnie – powiedziała po chwili, kiedy nalewała jej białego wina. Mogło to być zbyt śmiałe i jednoznaczne, ale w tym momencie jej to zupełnie nie obchodziło. Ba, chciała się dowiedzieć, co ją tu sprowadziło. Czy była to jej osoba? Postawiła kieliszek na barze i zajęła się przygotowywaniem szota tequili, podejrzewając, że robi go dla siebie.

Calanthe Carter

Post 28 gru 2020, 23:08

Było jej obojętne co jej naleje. Nie tylko dlatego, że Cala nieszczególnie znała się na alkoholu (nawet jako barmanka), ale tez z powodu tego, że zdążyła się lekko znieczulić, więc jej tolerancja na paskudne alkohole nieznacznie się zwiększyła. Zamierzała to wino i tak traktować jako wygodną wymówkę i atrybut wyjaśniający czemu kradnie innym klientom barmankę. O ile rzecz jasna uda jej się sprawić, że Eudora skupi się tylko na niej. Była w tej kwestii samolubna, ale procenty, które miała w organizmie uciszyły jakiekolwiek wyrzuty sumienia. Tym bardziej, że ten wieczór miał być miły — zostawił poważnie wystawiony na próbę i zdawała sobie doskonale sprawę z tego, że ona była aktualnie jedynym sposobem na to, by jakoś go uratować. Czego dowodem był fakt, że sam widok Dory sprawił, że zdecydowanie się rozchmurzyła. Starała się jednocześnie nie przesuwać wzrokiem po całej jej osobie, chociaż nie umknęło jej to, że wyglądała pięknie. Chociaż nie było to pierwsze słowo, jakie jej do głowy przyszło, bliżej mu było do zupełnie szczerego seksownie. Gryzła się jednak w język, by podobnych rzeczy nie wygłaszać z marszu, by nie zepsuć tego, co sobie zbudowały ostatnimi dwoma spotkaniami.
— Chcę w takim razie całkiem dużo tej uwagi. Możesz ich odesłać? — zapytała konspiracyjnym szeptem, całkowicie żartobliwie. By to powiedzieć musiała się nieznacznie przez bar ku niej nachylić. Głową machnęła nawet w stronę jakiś obcych ludzi, którzy siedzieli z drugiej strony. Podobało jej się jednak to, że nie uznała jej kreacji za kiczowatą. Zdecydowanie taka była, ale serce Cali podbiła od pierwszego wejrzenia. Na spotkaniu, które organizowali sobie w pubie pasowała idealnie. Tutaj zdecydowanie mniej.
— Nie, miałam imprezę firmową, ale nie wiem, czy chcesz o tym słuchać w ogóle. Nic fajnego — dodała naburmuszona i przejęła kieliszek od niej. Uniosła go i głową wskazała na szota, który stanął przed nią. Napiła się trochę tego wina i odstawiła lampkę na blat. Już prawie zapomniała co takiego ją zdenerwowało i czym się chwilę wcześniej przejmowała. Wystarczyło chwilę spędzić tutaj i odetchnąć. Chociaż doskonale wiedziała, że nie było po co się okłamywać, że to dystans cuda zdziałał. Ona doskonale wiedziała co działało na nią jak lek po tych niefajnych przeżyciach, ale rozsądnie starała się o tym nie myśleć. Musiałaby wtedy dojść do wniosku, że wcale nie powinno jej tutaj być dla jej dobra. A bardzo chciała. Z ulgą przyjęła fakt, że wcześniejsi klienci się zbierają, a bar odrobinę pustoszał, bo ludzie najwidoczniej nie zamierzali się wcale upijać przed samymi świętami.

eudora stryker

Post 29 gru 2020, 13:11

To, co postanowiła jej polać Eudora ciężko było nazwać parszywym alkoholem, bo specjalnie dla Cali sięgnęła po wino, które nie zawierało w sobie siarczanów. Tak ładnie chciała o nią zadbać, żeby miała to, co najlepsze. No bo… wiadomo czemu. Właściwie to tak nie do końca, ale nie była teraz w stanie analizować własnych uczuć. W zasadzie to od dawna już tego nie robiła, ale teraz tym bardziej. Bała się, co mogłaby odkryć, gdyby im się przyjrzała. Na trzeźwo oczywiście, bo w tej chwili to taka opcja w ogóle nie wchodziła w grę. Natomiast poświęcenie całej swojej uwagi blondynce już jak najbardziej, bo to właśnie uczyniła. Na zmianie był jeszcze jeden barman, on mógł się zająć pozostałymi. Najchętniej to by ich wszystkich stąd wygoniła by pozostać z Carter sam na sam. Okazało się, że nie ona jedna tak myślała i to sprawiło, że poczuła przyjemny ucisk w środku. Nasilił się, kiedy kobieta pochyliła się ku niej tak, że Stryker ciężko było zebrać myśli, które uparcie pchały się w jednym kierunku. Nie w tym, co powinny, jeśli by podchodziła do sprawy zdroworozsądkowo. Na szczęście alkohol wykluczał taki tok rozumowania.
– Chciałabym – westchnęła cicho i powiodła wrogim spojrzeniem po innych klientach w barze. Naprawdę mogliby się już zwinąć, naprawdę nie miałaby nic przeciwko. Wcale nie żartowała. Musiała się aż odchylić by móc znów trochę logiczniej pomyśleć. I przy okazji jeszcze raz omieść spojrzeniem sylwetkę blondynki. Cóż, gdyby zobaczyła te sukienkę zdjętą z Cali… To nawet by na nią nie spojrzała zbyt zajęta oglądaniem czego innego. Tu co prawda pasowała marnie, ale na podłodze w domku Stryker byłaby już jak ulał.
– Co się stało? – zapytała natychmiast, a w jej głosie pojawił się opiekuńczy ton. Trochę się w duchu ucieszyła, kiedy okazało się, że nieudana impreza przywiodła Calę wprost do niej, ale bardziej przejęła się możliwością, że coś przykrego mogło się tam jej stać. Po gestach kobiety, wzięła do ręki kieliszek z tequilą i również uniosła go w geście toastu, po czym wypiła na jeden raz i wgryzła się w limonkę, którą postawiła obok. Sól sobie odpuściła, niewiele jej zdaniem wnosiła. Nie skrzywiła się, kiedy kwaśny smak wypełnił jej usta. Była do tego już przyzwyczajona. Oparła się o bar, gotowa słuchać perypetii panny Carter. Chciała znów znaleźć się bliżej niej, nie zważając na resztki rozsądku podpowiadające jej, że zachowuje się jak idiotka i później tego pożałuje. Nawet nie zwróciła uwagi na to, że pozostali goście wreszcie ruszali swoje dupy z powrotem do domu, żeby pomóc żonom upychać indyka (hehe).

Calanthe Carter

Post 29 gru 2020, 13:56

Podobało jej się to, że skupiła na niej swoją uwagę. Dzięki temu nie czuła się głupio z myślą, że zostawiła imprezę firmową i znajomych bez szerszych wyjaśnień tylko dlatego, że wlany w siebie alkohol przypominał jej, że chciała spotkać kogoś innego tutaj. Podczas ostatnich dwóch spotkań zauważyła, że odczuwa lekką słabość względem kobiety, ale to, jak silna ona jest odkryła właśnie teraz. Może jak wytrzeźwieje to poczuje się trochę zakłopotana tym, że wystarczyło się lekko wstawić, by od razu poszukać z nią kontaktu. Aktualnie cieszyła się, że to zrobiła, bo chwila rozmowy była o niebo milszym doświadczeniem dla blondynki, niż trwająca od kilku godzin impreza w gronie znajomych jej osób.
Zaśmiała się krótko widząc wrogie spojrzenie Dory i powstrzymała się, by nie szturchnąć jej palcem lekko w policzek, by jednak się rozchmurzyła. Lubiła ją w tych momentach, kiedy ładnie (szczególnie wtedy, gdy robiła to dla niej) się uśmiechała. Tym bardziej, że robiła to zdecydowanie rzadziej od Cali, która przecież promieniała z byle powodu. Teraz było to jednak całkowicie uzasadnione.
— Nie będziesz się śmiała, prawda? — zapytała ostrożnie. Wiedziała, że nie, ale chyba chciała zasugerować jej, że sama dostrzega, że było to trochę głupie i zbyt naiwne. Nic poradzić jednak na to nie mogła, że lubiła takie głupie rzeczy. Lubiła święta, cały ten klimat i głupie, tandetne nawyki, z których ludzie zwykle wyrastają już w nastoletnich czasach. — Kolega bardzo natrętnie chciał mnie poderwać. I zupełnie nie rozumiał, że nie chcę, więc postanowił zaciągnąć mnie pod jemiołę, bo wtedy nie mogę odmówić — dodała nos marszcząc lekko zniechęcona. W jego głowie w taki sposób to właśnie działało, chociaż dla Cali było to bardzo głupie i naiwne podejście. Wyglądała na bardzo niezadowoloną z tego powodu, chociaż póki co jej historia nie zdradzała prawdziwego powodu jej niezadowolenia. Nim jednak do sedna dotarła sięgnęła po lampkę swojego wina i napiła się trochę uznając, że naprawdę niezłe to wino jej wybrała. Chociaż bardziej wskazana byłaby woda, skoro już i tak pijana pozostawała.
— Nie chciałam go całować pod jemiołą, chociaż lubię ten zwyczaj. No i uciekłam, więc nie pocałuję nikogo — dodała nadąsana, jakby było to najbardziej poważne zmartwienie, jakie w życiu ją dopadło. Prawie tak było, bo niewiele innych zmartwień na głowie miała. Może jedynie tyle, że trochę tęskniła za kimś, za kim tęsknić nie powinna. Dlatego po wyrzuceniu tych słów z siebie poczuła się niemal zmuszona, by jeszcze trochę wina się napić, bo dotarło do niej, że brzmiało to głupio. Dziecinnie i trochę żałośnie.

eudora stryker

Post 29 gru 2020, 17:33

Ciężko było zwracać uwagę na innych, kiedy w pobliżu była Cala. Przynajmniej według Eudory, a że nikogo innego tu nie było by wyrazić własną opinię to jej była najważniejsza. Nie miała też na głowie ważniejszych obowiązków, którym powinna w tej chwili poświęcać całą swoją energię. Klientami, którzy powoli zbierali się do domów mógł się zająć drugi barman. Albo lepiej, mogli się sami obsłużyć, rzucić hajs na bar i sobie iść, zostawiając je tylko we dwie. Łącznie ze współpracownikiem Stryker. Tak by było najlepiej, zdecydowanie. Wcześniej jeszcze się potrafiła jakoś pohamować, zachować rozsądek, ale pod wpływem alkoholu jej myśli krążyły jedynie wokół tematów wysoce niewskazanych. Wątpiła by potrafiła się tym razem pohamować, gdyby pojawiła się przed nią jakaś pokusa. To samo w sobie powinno jej dać znać, że najlepiej by było jakby teraz się odsunęła, znalazła jakąś wygodną wymówkę by uciec od kobiety. Ale nie potrafiła.
Trochę zmiękła, kiedy Cala się zaśmiała i kąciki jej ust wygięły się w uśmiechu, a wzrok powrócił do niespodziewanej, ale bardzo mile widzianej, towarzyszki. To był zdecydowanie przyjemniejszy widok niż inni podpici klienci.
– Nic nie mogę obiecać – odpowiedziała, a w środku trochę odetchnęła, bo oznaczało to, że nic bardzo poważnego się nie stało. Jednocześnie, to pytanie pobudziło jej ciekawość. Co takiego mogło być do tego stopnia wstydliwe dla blondynki, że chciała dostać taką gwarancję od Stryker? Nie podobała jej się wciąż odległość między nimi, więc po kilku szybkich ruchach usadowiła się na barze. Od razu lepiej. Teraz mogła słuchać opowieści. Zacisnęła pięści i prawie fuknęła z niezadowolenia na usłyszane zdanie. Nie miała żadnego prawa być zła na to, że ktoś inny podrywa pannę Carter, bo przecież każdy z oczami widział jaka jest śliczna i urocza. Nie mogła też oczekiwać, że Cala będzie wszystkich podrywaczy zbywać, skoro Eudora nie podjęła żadnego działania ani nawet znaku nie dała. Ale nic nie umiała poradzić na swoją reakcję. Szczególnie, że z jej słów wynikało, że wcale nie były to chciane zaloty. Miała wielką ochotę znaleźć tego typa i zrobić mu coś złego tak jak tylko ona potrafiła. Czyli z użyciem noża chirurgicznego. Druga jej część natomiast bardzo się ucieszyła, że blondynka odrzuciła kolesia i wcale go pod tą pieprzoną jemiołą nie pocałowała. A potem przyszła tutaj. – Co za szuja – stwierdziła ze złością, starannie dobierając słowa, bo jednak nie była najebana w pień i wolała nie zdradzić rozmiarów ani złożoności swoich uczuć względem tej całej sprawy. Miała jakieś przeczucie, że to nie koniec, bo kobieta wyglądała jakby zbierała się by powiedzieć coś jeszcze.
– Och, przykro mi – wygięła usta w podkówkę, bo naprawdę współczuła w tym momencie Calanthe. Każdego innego by wyśmiała, zarówno za sukienkę jak i za wyznanie na temat jemioły. Ale ona zajmowała specjalne miejsce w sercu Eudory, zanim jeszcze zamarzło. – Co prawda nie mam jemioły, ale wydaje mi się, że na tą drugą część mogę coś poradzić – powiedziała w nagłym przypływie odwagi i z bijącym szybko sercem pochyliła się by musnąć wargi Cali ustami. Potem odsunęła się na kilka centymetrów, bo żadnego dalszego planu nie było, a jej umysł nagle stał się zupełnie pusty.

Calanthe Carter

Post 29 gru 2020, 18:02

Prawdopodobnie normalnie w jej głowie nie krążyły by podobne myśli, ale aktualnie nie miałaby nic przeciwko, gdyby pozostali klienci się wynieśli. Jeśli miała być szczera to prawda była taka, że i tak nie zwracała na nich szczególnej uwagi, bo jak niby miałaby, skoro Eudora stała naprzeciwko niej i wydawała się nie mieć jej za złe nagłego wtargnięcia? Wprawdzie ostatnio nie dała jej podstaw ku temu, by mogła taką opcję pod uwagę brać, ale, jakby na to nie patrzeć, były już jedynie swoją przeszłością. Nie musiała wcale tak chętnie jak Cala szukać sposobu na to, by jakieś relacje na nowo zawrzeć.
Fakt, że usiadła naprzeciwko niej sprawił, że miała lekkie problemy z tym że skupieniem się. Starała się bezpiecznie przesuwać wzrokiem od twarzy Eudory, do jakiegoś bezpieczniejszego miejsca tuż ponad jej ramieniem. Dzięki temu nie zgubiła wątku. Ciężko jednak było omijać kobietę w momencie, w którym nie tylko znajdowała się tak blisko, ale wyglądała tak dobrze, że prawie realnie ją to zabolało. Tym bardziej, że mimo wszystko nadal była zdecydowanie poza zasięgiem Cali, chociaż paradoksalnie gdyby tylko rękę wyciągnęła to bez problemu mogłaby ją dotknąć. Chyba podobała jej się myśl, że była odrobinę zazdrosna. Może była to lekka nadinterpretacja, ale chciała myśleć, że faktycznie to właśnie to uczucie przemawiało przez kobietę w tej chwili. Tym bardziej, że Cala nie miałaby problemu z przyznaniem, że na myśl o Dorze z kimkolwiek innym czułaby się naprawdę irytująco zazdrosna. Dlatego uśmiechnęła się w reakcji na jej oburzenie, a chęć pocałowania jej w tej chwili osiągnęła takiej skali, że desperacko przesunęła wzrok na bok.
— To nic przecież — dodała lekko, bo przecież nie chciała, aby pomyślała, że to uwiera ją aż tak. Faktycznie odrobinę szkoda jej było tego, bo lubiła podobne drobnostki, ale nie umiała się tym już przejmować aż tak, skoro siedziała tutaj z nią aktualnie. Zdążyła jedynie usta rozchylić, ale żadne pytanie nie padło z jej ust. A kiedy poczuła wargi kobiety na swoich w jednej chwili poczuła przyjemny ucisk w żołądku. Lekkie uczucie zawodu uderzyło w Cale, gdy Dora się odsunęła, ale nim zdążyła się wyprostować blondynka sięgnęła dłonią do karku Stryker i przyciągnęła ją do siebie, by móc pocałować ją w sposób mniej odpowiedni, jak na miejsca publiczne. Nie przejmowała się tym jednak przez dłuższą chwilę, wyraźnie korzystając z tego, że jakikolwiek rozsądek wyparował z jej głowy. Odsunęła się dopiero, kiedy uświadomiła sobie, że nadal siedzą przy barze. Nadal jednak znajdowała się bardzo blisko kobiety i gdyby chciała mogłaby swoje czoło oprzeć na jej. — Jesteś w pracy — przypomniała jej. Powiedziała to jednak najbardziej po to, by dać jej do zrozumienia, że był to jedyny powód, dla którego się odsunęła. Resztki rozsądku bardzo uporczywie dochodziły do głosu sprawiając, że z naprawdę sporą trudnością sie odsunęła.

eudora stryker

Post 29 gru 2020, 20:02

Działało to w dwie strony, bo kiedy znalazła się bliżej kobiety, skupienie się okazało się być bardzo trudnym zadaniem. Był to jednak skutek uboczny, który bez problemu przyjmowała, bo inne aspekty zmniejszenia odległości między nimi zdecydowanie jej to wynagradzały. Mogła jej się dokładnie przyjrzeć, jak głębiej odetchnęła to czuła zapach jej perfum i miała ją dosłownie na wyciągnięcie ręki, o czym marzyła odkąd tylko zjawiła się przed nią dzisiaj. Albo i dłużej. Siedząc na barze patrzyła na Calę nieco z góry, więc jej wzrok, pomimo najszczerszych chęci, zjeżdżał z jej twarzy niżej na dość głęboki dekolt sukienki. W tym momencie już zupełnie nie myślała o tym, że ciężko było jej się skupić. Aczkolwiek bez problemu w ułamku sekundy zmieniła się w prawdziwą zazdrośnicę. Czy było to dziecinne i poniżej jej godności? Oczywiście. Czy przeszkadzało jej to w pławieniu się w tym uczuciu? Wcale. Znów uśmiech blondynki ostudził trochę buzujące w niej emocje, zmieniając ich tor na inny kierunek.
Trwała tak w tym zawieszeniu, zagubiona i zmieszana, ale jednocześnie bardzo bardzo zadowolona. Niemal czuła się lżejsza niż chwilę wcześniej. Zanim jednak zdążyła cokolwiek powiedzieć, zrobić albo pomyśleć, poczuła drobną dłoń na swoim karku i cały jej świat nagle się skurczył do tego jednego odczucia, jakim był dotyk Cali. A potem jej usta. Mało miało to wspólnego ze wcześniejszym muśnięciem. Było o niebo lepsze. Nie szczędziła zapału, z jakim odwzajemniła ten pocałunek. W tym momencie nikt inny nie istniał, a nawet jeśli istniał to Eudora miała go głęboko gdzieś. Mruknęła niezadowolona, kiedy blondynka zakończyła ten pocałunek zdecydowanie za wcześnie.
– Chrzanić tę robotę – stwierdziła cicho i szybkim ruchem zeskoczyła z baru po drugiej stronie tak, że znalazła się tuż obok Cali. Zerknęła za nią na drugiego barmana, który rozliczał ostatniego gościa. Był zbyt zajęty tym zajęciem, żeby cokolwiek zauważyć. Ujęła dłoń panny Carter i z łobuzerskim uśmiechem na ustach, czując się tak jakby znów miała osiemnaście lat. Zaprowadziła ją na tył, skąd miały piękny widok na morze. Stryker jednak zupełnie nie to było w głowie. Lekkim pchnięciem oparła Calę o ścianę i bez słowa znów ją pocałowała. Bardziej zapalczywie. Intensywniej. Nie zastanawiała się na tym czy to mądry pomysł, ani nad konsekwencjami. W tej chwili myślała tylko o tym, czego, a raczej kogo pragnie. Wplotła dłoń w jej włosy i westchnęła cicho tuż przy jej ustach.

Calanthe Carter

Post 30 gru 2020, 11:41

Była wstawiona, więc prawie udało jej się pozbyć tej jednej, jedynej, logicznej myśli, która w głowie jej się pojawiła. Tym bardziej, że nie musiała długo szukać rzeczy, na których skupiona była w tej chwili bardziej. Usta Eudory sprawiły, że w głowie miała najprawdziwszą gąbkę i tylko ostatni przejaw zdrowego rozsądku zmusił ją do tego, by się odsunąć. Chociaż dźwięk, jaki później uciekł spomiędzy ust kobiety sprawił, że natychmiast tego pożałowała. Uśmiechnęła się jednak słysząc jej słowa, czując coś na kształt lekkiej dumy na myśl, że potrafiła jeszcze wywołać w niej takie emocje. Ścisnęła lekko dłoń kobiety i pozwoliła zaciągnąć na tyły baru, gdzie pozostawały wygodnie poza zasięgiem ciekawskich oczu. Nim jednak zarejestrowała cokolwiek więcej jej plecy oparły się wygodnie o ścianę, a usta kobiety znowu odnalazły te jej, dzięki czemu mogła przesunąć rękę wygodniej na plecy kobiety. Oddała pocałunek z podobną śmiałością, z jaką Eudora całowała ją i przyciągnęła ją do siebie odrobinę bliżej, bo chociaż nie było między nimi chociaż najmniejszej odległości to Cala i tak potrzebowała mieć ją bliżej. Wygodnie sięgnęła też dłonią do włosów kobiety, by nieco je odgarnąć, podczas gdy drugą z dłoni przesuwała powoli po plecach. Odczuwała w tej chwili naprawdę sporą potrzebę, by wcisnąć ją wygodnie pod materiał bluzki kobiety, ale z racji na okoliczności ograniczała podobne gesty.
— Za ile kończysz? — zapytała w międzyczasie, gdy na chwilę odsunęła się od jej ust. Nie zwiększyła jednak jakkolwiek dzielącej ich odległości, dzięki czemu gdy wypowiadała te słowa jej wargi przesunęły się znowu po jej ustach. Prawdopodobnie powinna zachować resztki rozsądku, który podpowiadał jej, że wchodziła w coś, co ostatnim razem zakończyło się dla niej złamanym sercem. Co jednak mogła zrobić z faktem, że mimo upływu czasu słabość do kobiety wcale nie zmalałą i wystarczyło, by pocałowała ją po raz pierwszy, by doskonale zdała sobie sprawę z tego, że potrzebowała więcej? Więcej też, niż tyły baru, w którym kobieta pracowała. Chociaż panował tutaj wystarczający sposób, by bez oporów pocałowała ją po raz kolejny. Była jej aktualnym prezentem na zbliżające się święta, więc wcale nie wstydziła się tego, że starała się z tych kilku chwil wyciągnąć jak najwięcej. Dlatego nie było mowy o subtelności i braku zdecydowania. Zdaje się, że Cala już dawno nie była niczego pewna jak tego, że bardzo potrzebowała, by jeszcze trochę to trwało. Na wypadek, gdyby to Eudora była tą, której resztki rozsądku dojdą jeszcze do głosu.

eudora stryker

Post 03 sty 2021, 00:04

Całując Calę nie myślała o tych wszystkich rzeczach, o których pomyśleć powinna była zanim zdecydowała się na to niewinne muśnięcie jej ust. Jednak w momencie, w którym blondynka znów przyciągnęła ją do siebie, resztki rozsądku opuściły ją i nic już nie powstrzymywało Eudory od odwzajemnienia pocałunku. Z nawiązką. A potem przenieść się na tyły, gdzie nikt już nie mógł ich zobaczyć. Wspomnienia tego jak miękkie były usta Carter, jak jej własna dłoń układała się na talii kobiety i jak drobne palce zaciskały się na jej plecach zdążyły się zatrzeć w pamięci Stryker. A nawet, gdyby wciąż je doskonale pamiętała to nie mogłyby się równać z tą chwilą. Chciałaby zrobić więcej, och, znacznie więcej, ale to byłoby krzywdzące dla Cali. Nie mogłaby jej potraktować jak pierwszej lepszej laski czy faceta poznanych podczas wolnego wieczoru. Więc powstrzymywała się, bo na razie wystarczały jej te pocałunki. Drugą rękę oparła o ścianę za nimi by zanadto jej nic nie kusiło.
– Mogę za pięć minut – odpowiedziała jej szeptem, nic więcej nie było potrzebne kiedy znajdowała się tak blisko niej. Jeszcze nie wiedziała jak to zrobi, ale była pewna, że jakoś się dogada z drugim barmanem. Albo rzuci tę robotę w cholerę. Miała to wszystko gdzieś. Nie tylko w tym momencie, tak ogólnie też. Mało było barów w tym mieście? Albo innych miejsc, w których mogła się dalej marnować? Cala była tylko jedna. I co z tego, że nawet teraz, upojona zarówno alkoholem, jak i emocjami, wiedziała, że ta historia nie może mieć szczęśliwego końca? Pocałowała ją znów by odgonić te myśli. Potem o tym pomyśli. Teraz chciała tylko kontynuować. Zajść jeszcze dalej. Potrzebowała więcej blondynki. O rozsądku nie było mowy. Odsunęła się, na kilka centymetrów i musnęła wargi kobiety, z trudem powstrzymując się od kolejnego pocałunku. – Mieszkasz niedaleko? – zapytała, niezbyt wybrednie, ale nie potrafiła się zdobyć na nic bardziej wyrafinowanego. Nie w tych okolicznościach. Dłoń, którą wcześniej miała wplecioną w blond loki, przeniosła na talię i przyciągnęła Calanthe do siebie tak by całe ich ciała się zetknęły. Przesunęła głowę tak, że jej usta znalazły się przy uchu blondynki. – Od kiedy tylko weszłaś chciałam ściągnąć z Ciebie tę sukienkę – szepnęła i przygryzła lekko płatek jej ucha.

Calanthe Carter

Post 03 sty 2021, 16:29

Całe mnóstwo sprzecznych emocji nią teraz targało. Z jednej chwili chciała wykorzystać sytuację do maksimum, bez przejmowania się otoczeniem, z drugiej strony myśl o tym, że nie było się gdzie spieszyć też odrobinę studziła zapał blondynki. A jednak jakaś lekka panika dawała o sobie znać połączona z przekonaniem, że jeśli nie wykorzysta aktualnie nadarzającej się okazji to może Dora będzie tą, która jako pierwsza odzyska rozsądek i pozbawi Calę tego wszystkiego, co aktualnie odczuwała. Nie musiała tego jednak testować by wiedzieć, że poczułaby się w tej chwili przerażająco niepełna. Dlatego nic dziwnego, że palce, które znajdowały się na materiale jej bluzki zacisnęły się kurczowo, gdy na te kilka sekund odsunęła się od niej.
Rzuciła jej jedno, długie spojrzenie, gdy usłyszała jej odpowiedź i nic nie mogła poradzić na to, że serce zabiło jej mocniej na myśl o tym, że ten wieczór może zakończyć się w podobny sposób. Mruknęła lekko niezadowolona w reakcji na działania kobiety, ale pozwoliła, by zadała pytanie, chociaż jego sens dotarł do blondynki dopiero po kilku długich sekundach. Gdy Eudora byłą tak blisko miała realny problem z zebraniem jej słów w całość.
— Tak — mruknęła niewyraźnie, bo głos odmówił jej nieco posłuszeństwa od nadmiaru emocji, ale nie przejmowała się tym. Wiedziała, że doskonale zrozumie jej słowa, tym bardziej, że znajdowała się tak blisko. Słowa kobiety sprawiły, że jej ciało przeszedł lekki dreszcz. — W takim razie urwij się z pracy — zachęciła ją i pocałowała ją szybko, by niejako ją do tego zachęcić. Zaraz potem ręce zabrała i odsunęła się nawet lekko od niej, by mogła wreszcie wrócić po swoje rzeczy do baru. Sama poczekała niecierpliwie mając wrażenie, że te minuty przeciągają się cholernie. Nic jednak nie mogła poradzić na to, że chciała ją zaciągnąć do swojego mieszkania bardziej, niż cokolwiek innego w ostatnim czasie. Dlatego to właśnie tam się chwilę później przeniosły.

koniec eudora stryker