[Mickey Rosenthal]

#7

Impreza za imprezą, ta obecnie wyglądało życie Mickey, która była goła i wesoła ... w sensie bezrobotna, bo jeszcze jej do końca nie pogięło, żeby popierdalać po mieście bez ciuchów. Miała zajebiste ciało i bardzo je lubiła, ale jednak miała do siebie na tyle szacunku żeby nie umilać wieczora jakimś zbokom spod monopolowego, którzy nawet nie chcieli się z nią ostatnio podzielić fajkami! Takim to co najwyżej mogła pokazać środkowy palec, który też miała dość zgrabny. Rosenthal swoje ostatnie oszczędności zamiast na jedzenie to wolała przepierdolić na alkohol i inne używki. Nie ma się co przejmować prawda? Jedzenie zawsze się znajdzie, najwyżej pójdzie do siostry albo matki, chociaż z tą ostatnią nie miała najlepszego kontaktu już od dłuższego czasu.
Póki alkohol lał się wystarczającymi ilościami to Rosenthal nie miała co sobie teraz zawracać głowę. Trzeba było się bawić i szaleć! Dlatego przez dłuższy czas była na parkiecie wywijając w rytm muzyki granej w barze i trzeba było powiedzieć, że Mickey, by się dobrze bawić nikogo do towarzystwa nie potrzebowała, nawet na parkiecie dobrze jej szło tańczenie solo. Nie spodziewała się jednak, że przy barze natknie się na dość znajomą twarz. - Świat to jest jednak mały - powiedziała uśmiechając się do kobiety, chociaż w sumie to raczej Hope było nie największe i może Mickey nie powinna się dziwić, że w końcu się tu z Moe spotkała. - Pijesz, czy tylko obserwujesz? - zapytała machając ręką na barmana, który po chwili podszedł żeby nalać im tego czego dziewczyny chciały.

Moe Gibbs

[Moe Gibbs]

#12

Ostatnimi czasy nie często pozwalała sobie na imprezy, zdecydowanie więcej przyjemności sprawiało je upijanie się w samotności - takie były uroki alkoholizmu. Wciąż, pomimo nieco kulawej konwersacji z Veis, zaprzątała sobie głowę tym, co już dawno powinna pozostawić za sobą. Do tego dochodziły problemy zawodowe i świecąca pustkami kostnica. Zjebała. Sama była sobie winna. W końcu jednak zdecydowała się na odrobinę zabawy, no bo jak długo człowiek jest w stanie pić do lustra? Musiała się rozerwać, żeby nie ocipieć i nie dostać pierdolca. Początkowo chciała napisać do Ines, rezygnując z pomysłu w ostatniej chwili. Przyjaciółka miała swoje problemy i w przeciwieństwie do niej, nie szukała rozwiązania na dnie butelki. Dziwaczka.
Jak to już miała w zwyczaju, imprezę zaczynała przy barze, wlewając w siebie kolejne dawki alkoholu i obserwując bawiących się ludzi, a dokładniej kobiety. Płeć męska w ogóle jej nie interesowała, szczerze powiedziawszy, jak dla niej mogła nie istnieć. Dostrzeżenie znajomej twarzy, nie zajęło jej zbyt wiele czasu. Blondynka, którą miała okazję poznać w jednym z podobnych miejsc, wyróżniała się wśród innych imprezowiczów, dlatego to na niej Gibbs skupiła swoją uwagę.
- Jedno i drugie - odpowiedziała, skinieniem głowy wskazując na, stojącą obok szklankę. Czy była zadowolona z towarzystwa? Na pewno nie miała zamiaru narzekać, musiała się nieco odchamić, nawet jeśli miała spędzić czas w towarzystwie kobiety, która gościła już w jej sypialni. Noc była jeszcze młoda, miała więc sporo czasu, by zakręcić się koło jakiejś panienki. Póki co, powiedzmy, że cieszyła ją obecność Rosenthal. - Ktoś tu się starzeje - zażartowała, całkiem nieśmiesznie (jak to już miała w zwyczaju), z myślą o porzuceniu przez kobietę tańca, na rzecz umoczenia ust w alkoholu.

Mickey Rosenthal

[Mickey Rosenthal]

Dla Mickey nie miało znaczenia to gdzie zaczynała imprezę, ważne by gdzieś w pobliżu znajdował się bar. Mogła zacząć pić już w domu później od razu władować się na parkiet, a później zakończyć wieczór rozmawiając z barmanem i pijąc kolejne porcje alkoholu. Chciała myśleć, że może jeszcze potrafiłaby się bawić bez alkoholu, tylko po co? Może już nie powinna się oszukiwać i zrozumieć, że ciągłym piciem i zabawami raczej sobie życia nie poprawi. Nic się nie zmieni... może znów powinna zacząć chodzić na terapię? Ostatnim razem na niewiele się to zdało, nie przekonała się do tego, by spróbować zmienić swoje życie chociaż troszeczkę.
Dlatego dzisiaj znów tu wylądowała, znowu piła i udawała, że wszystko jest jak najbardziej w porządku. Starała się polubić takie życie jakie ma, bo istniało duże prawdopodobieństwo, że innego już nie zazna. - Cóż za podzielność uwagi - niby powidziala go trochę żartobliwie, ale prawda była taka, że gdy Mickey siadała do alkoholu to już ją nic nie interesowało. - Oj nie bądź dla siebie taka surowa, nie zauważyłam u Ciebie większej ilości zmarszczek od naszego ostatniego spotkania- rzuciła odgryzając się jej, bo Mickey już taka była, że ciężko było ja urazić, obrazić czy zdenerwować, przynajmniej nie takimi tekstami.

Moe Gibbs

[Moe Gibbs]

Całe szczęście, że podczas picia, Gibbs potrafiła jeszcze poświęcić uwagę kobiecemu pięknu. W przeciwnym razie, nie musiałaby nawet opuszczać murów własnego domu i ostatecznie pewnie zachlałaby się na amen.
- Też tak myślę. Powinni przyznawać za to jakiś medal, na przykład w postaci butelki wódki albo chętnej panienki - mrugnęła porozumiewawczo, mierząc Rosenthal spojrzeniem. Nie mogła zaprzeczyć, w jej towarzystwie spędziła kilka przyjemnych chwil, z których te ostatnie przyniosły jej najwięcej satysfakcji. - Czarująca jak zawsze - pokręciła głową, nie wierząc w to, że z taką łatwością znów dała jej się podejść. - Pozwól więc, że potraktuję to jako komplement - uśmiechnęła się, przechylając szklankę do ust. Nadużywała alkoholu, nie odżywiała się zbyt dobrze (głównie przez brak zdolności kulinarnych, ale również z powodu niemal wiecznego kaca) i niczym wampir unikała słonecznego światła, a mimo to jej skóra nie prezentowała się wcale tak źle. Właściwie to jak na swój wiek, Moe wyglądała całkiem dobrze.
- Gdzie chowałaś się od ostatniego razu? - zapytała, poprawiając się na barowym krześle. Było bardzo prawdopodobnym, że Mickey nie ukrywała się przed światem i w każdej wolnej chwil podbijała miejscowe lokale. To Gibbs na wiele dni zamknęła się we własnym domu, otwierając drzwi jedynie dostawcom jedzenia i alkoholu. - Za co dziś pijemy? Za wieczną młodość? - uniosła szklankę w geście toastu, czekając, aż znajoma (jeśli mogła określi ją tym mianem) uczyni to samo.

Mickey Rosenthal

[Mickey Rosenthal]

- Akurat taki to sama sobie możesz przyznać, lepiej by było jakiś milion dolców dostać, wtedy i alkohol i panienki się znajdą - no niby pieniądze to nie wszystko, ale wiadomo, że dzięki nim człowiekowi się lepiej żyje i nie musi się martwić, a jak odchodzą zmartwienia to ma się czas na przyjemności czy zajęcie się swoimi przyjaciółmi i bliskimi. Mickey chyba tego nigdy nie zazna, bo nie dość, że z kasą jej nie było po drodze to i tych bliskich za wiele nie miała, jak na razie to tylko swoją młodszą siostrę, którą kochała nad życie i matkę, ale z nią już takich dobrych relacji to nie miała.
- Cała ja - wywróciła oczami, bo oczywiście, że była czarująca i na dodatek słodka, a jak ktoś tego nie widział to znaczy tylko tyle, że jest głupi i ślepy i Rosenthal mu mogła oczy naprawić pięścią w twarz, a uderzyć to akurat Mickey potrafiła. - Spoko, najwyraźniej jestem też zajebista w komplementach - uśmiechnęła się i rozejrzała dookoła, bo może się gdzieś jeszcze pojawi ktoś komu mogłaby coś podobnego powiedzieć, skoro tak dobrze jej dzisiaj wychodziło.
- Chowałam? O nie, ja się nigdy nie chowam - była odważną babką i też taką trochę pozbawioną oporów czy poczucia wstydu. Nie potrzebowała się przed kimkolwiek chować... no chyba, że było to morze, z którym miała duży problem i od czasów dzieciństwa nie skusiła się nawet na to, by zamoczyć w wodzie nogi. - Byłam w innych barach, nie można się ograniczać do jednego miejsca, trzeba wszystkich po równo rozpieszczać swoim towarzystwem - Mickey zresztą nie potrzebowała zbyt wielu i upić się mogła wszędzie niezależnie od miejsca. - I żeby to nie był ostatni - stwierdziła podnosząc szklankę, z której się później napiła.
- Idziesz tańczyć, czy będziesz tak tu tylko siedzieć? - zapytała, bo Mickey oczywiście miała w planach wrócić na parkiet gdy tylko wypije odpowiednią ilość alkoholu. No chyba, że coś się zmieni i znajdzie jakieś ciekawsze zajęcie.

Moe Gibbs

[Moe Gibbs]

Sama Moe nie narzekała na brak gotówki, a przynajmniej do niedawna tak było. Za sprawą własnej nieodpowiedzialności nie tylko straciła dobrą reputację, ale również otrzymała pismo zmuszające ją, do stawienia się w sądzie. Tak też chyba nie narzekałaby, gdyby ktoś wręczył jej czek na milion dolarów.
- Podoba mi się twój tok myślenia - zaśmiała się, upijając spory łyk ze szklanki. Może i miała masę problemów, z większością z nich zmagała się od wielu lat, ale dzięki cudownym właściwością alkoholu, potrafiła ukrywać je przed światem. Oczywiście jeśli nie wlała w siebie zbyt dużej ilości, bo wtedy zbierało jej się na smutki i żale.
Pozostawiła temat czarującej osobowości Rosenthal bez komentarza. Oczywiście jeśli sytuacja ją do tego zmuszała, potrafiła rzucać komplementami na prawo i lewo, co w przypadku znajdującej się obok kobiety, nie było koniecznością. Miały za sobą całkiem przyjemną przygodę, która dla Gibbs była wystarczająca. Wszak jeśli ta znów wykazałaby się jakimikolwiek chęciami, nie broniłaby się przed ponownym zaprezentowaniem jej własnego łóżka.
- Chyba będę zmuszona wziąć od ciebie numer telefonu, żeby w razie czego, wiedzieć w jakim miejscu można cię znaleźć - puściła do niej oczko, co przyszło jej całkowicie naturalnie. Nawet jeśli nie chciała flirtować, nie potrafiła zapanować nad własnymi reakcjami. - Chociaż, takie przypadkowe spotkania wydają się bardziej interesujące - dodała z uśmiechem, by w następnej chwili opróżnić szklaneczkę z jej zawartości.
Zdarzało jej się tańczyć w barach, dlatego nic nie stało na drodze do tego, aby uczyniła to również i tego wieczoru.
- Jeszcze trochę posiedzę i wypiję kilka kolejek - powiedziała, niemal w tej samej chwili obracając się w kierunku barmana, który pojawił się po drugiej stronie baru. Dość szybko otrzymała dwie szklaneczki podwójnej whisky, z których jedną przesunęła w kierunku Mickey. - Ale ty możesz tam wrócić - skinieniem głowy wskazała na parkiet. - Zawsze to radość dla moich oczu - przyznała całkiem szczerze, bo jakby nie patrzeć, kobieta była dobrą sztuką, a już w ogóle, gdy wywijała w tańcu tyłkiem.

Mickey Rosenthal

[Mickey Rosenthal]

Mickey nie miała nigdy tak dobrze. Odkąd jej ojciec się utopił, jednocześnie próbując zabrać ze sobą na tamten świat młodą Micks, w domu nigdy nie było wystarczająco dużo pieniędzy. Niby matka dostawała na swoje dwie córki jakieś wsparcie finansowe, same też pracowała jako barmanka i kelnerka, ale jednak nie było to na tyle dużo, by żyć na jakiś względnie porządnym poziomie. Zawsze były jakieś problemy, ciągle czegoś brakowało i Rosenthal do tego przywykła. Nie miała pieniędzy żeby iść na studia i musiała sobie znaleźć jakąkolwiek pracę, byle tylko móc się utrzymać.
Uśmiechnęła się do dziewczyny i napiła się kolejnego łyka alkoholu. Nie jej pierwszej podobał się tok myślenia Mickey, po pierwsze był bardzo prosty i chyba dość logiczny. Rosenthal nigdy nie była fanką skomplikowanych życiowych rozwiązań. Dlatego nie pakowała się w jakieś głębsze relacje, które mogły nieco namącić w jej głowie. Wolała coś co było łatwe, szybkie, proste i przyjemne, tak jak na przykład relacja z Moe, jednorazowa, bezproblemowa przygoda.
- Hmm no nie wiem czy zasłużyłaś na taki zaszczyt - rzuciła przyglądając się kobiecie - mogę Ci wysłać znaki dymne - dodała rozbawiona, bo jednak Mickey nie dzieliła się numerem telefonu aż tak łatwo. - Zawsze jest ten element zaskoczenia i niespodzianki - chociaż Hope było małym miastem więc istniało dość spore prawdopodobieństwo, że prędzej czy później i tak się spotkają w miejscu podobnym do tego. Szczególnie, że obie lubiły trochę zabalować.
- Oj no weź, trzeba czasem rozruszać kości - wzięła jednak szklankę z whisky i napiła się pysznego płynu. - A gdzie radość dla moich oczu? Powinno to działać w dwie strony Gibbs - no cóż Mickey też powinna coś z tego mieć prawda? No i jednak o wiele przyjemniej było tańczyć z kimś niż samemu!

Moe Gibbs