[Kai Sanders]

Kto by pomyślał, że w ostatnim czasie życie towarzyskie Kaia znacznie się zmieni, stając się bardziej urozmaicone i żywe. Jeszcze niedawno ludzie postrzegali go jako prawdziwego pracoholika, którym z pewnością był, a tu proszę, zaczął wychodzić, spotykać się z ludźmi. Nic dziwnego, że gdzieniegdzie dało się słyszeć insynuacje, jakoby zaczął się z kimś umawiać. Do tego co prawda było mu daleko, bo nie w głowie mu były amory, kiedy trzeba było wymyślić kolejne postaci do gry, niemniej fakty pozostawały niezaprzeczalne - przestawał być takim nerdem, jak był kiedyś.
Idealnym przykładem było chociażby dzisiejsze spotkanie. Jeszcze niedawno widział się z Saintem, pijąc z nim u Sandersa w domu, by następnie zabrać jego i Jaehyuna na wycieczkę, na której się zgubili, by ponownie spotkać się właśnie z nim, jak i z Billym - chłopakiem, którego poznał w dość nietypowych okolicznościach jakiś czas temu, walcząc w sklepie o ulubioną paczkę ciastek.
Tym oto sposobem trójka najbardziej męskich mężczyzn (Saint z pewnością) postanowiła spotkać się właśnie dzisiaj, aby rozegrać partię w najlepszą i najbardziej zdradliwą grę świata - Monopoly. Dodając do tego alkohol, to nie mogło się dobrze skończyć.
Kiedy Kai wysłał im wiadomości z godziną, na którą mogą u niego być, polazł do sklepu, żeby kupić potrzebną ilość alkoholu (jeszcze trochę, a w alkoholizm popadnie, jeśli podczas każdego spotkania będzie pił), jak również przekąski, bez których nie mogło się obejść. Co prawda mógł coś ugotować, ale po raz kolejny postawił na gotowe jedzenie, zamiast sterczeć w kuchni. Niby nic takiego, ale chciał trochę czasu zaoszczędzić.
Wyciągnął grę, którą zaniósł do salonu, rozkładając wszystko na podłodze tak, aby czekało na pozostałych i poszedł jeszcze na krótki spacer z Tobenem licząc, że kiedy wyjdzie, Zizi nie rozniesie wszystkiego po całym domu. Normalnie była spokojna, ale miała swoje humorki, jak chyba każdy kot.
Odetchnął z ulgą, kiedy okazało się, że dzisiaj zwierzak postanowił być dla niego łaskawy. Przynajmniej jeszcze, bo tu wszystko mogło się zmienić.
Sięgnął po chipsa, którego wsadził sobie do ust zastanawiając się, czy dzisiajszy dzień też skończy się jakąś nietypową przygodą, jak to miało miejsca zawsze, kiedy pojawiał się Saint.


Billy Harrington
Saint Yang

[Saint]

Saint nienawidził planszówek od dnia, gdy jego złośliwa kuzynka przyłożyła mu w głowę planszą od chińczyka. Dziesięcioletni wówczas chłopiec postanowił, że nie da się nigdy więcej wplątać w te diabelskie sidła. Co zatem sprawiło, że po tylu latach zmienił zdanie? Cóż…
Kai Sanders. A raczej obietnica alkoholu i dobrej zabawy. Yang niestety był niereformowalny i kiedy tylko słyszał magiczne słowo, w jego głowie zapalała się zielona lampka. Zdecydowanie wolał pić w towarzystwie niż w samotności. W ten sposób mógł oszukiwać się przez znacznie dłuższy czas, że wcale nie ma problemu.
Dzisiaj jednak jego myśli zaprzątał ten głupi corgi (kochał go, okej?). Od wczoraj chodził jak struty i Saint był gotów założyć się o wszystko, że zjadł coś paskudnego podczas spaceru, kiedy on sam zagadywał tę śliczną właścicielkę yorka. Spuścić tego grubasa z oczu na pięć sekund, to przynajmniej o jakieś sześć za dużo. Zatem cały ranek spędził u weterynarza, a po południu poprosił mamę, by wpadła i się nim zajęła, jako że nie chciał zostawiać bidulka samego, a miał „ważne spotkanie biznesowe”. No przecież jej nie powie, że idzie grać w planszówki i znowu się nawalić. Po tym co przeżyli ponad dziesięć lat temu, żadne z nich nie chciało już mówić o problemach.
Na dobrą sprawę nie wiedział nawet kogo jeszcze zaprosił Sanders, a z tego co zdążył zauważyć, nie miał zbyt wielu znajomych. Ciekawe przed kim przyjdzie zbłaźnić mu się tym razem.
Po ich ostatnich przygodach, czuł się znacznie swobodniej w towarzystwie Kaia (nie, żeby kiedykolwiek znajome mu było poczucie wstydu), nic więc dziwnego, że wszedł do niego jak do siebie. Tym razem był na tyle miły, że po drodze kupił nie tylko alkohol (tak jakby jeszcze było im go mało), ale także ulubione przekąski swojego szefa. I nie, wcale nie żebrał w ten sposób o premię, to pomówienia.
- Kochanie, wróciłem! - rzucił wesoło na powitanie, stawiając zakupy na stole w kuchni. Skoro Sanders jeszcze go nie zabił, to może dzisiaj też tego nie zrobi? - Znowu te chipsy? Ja cię wyślę do dietetyka, zobaczysz - pogroził mu, po czym sam sięgnął po jednego.


Billy Harrington
Kai Sanders

[Billy Harrington]

#19 + Outfit (ale bez plecaczka)

Billy ostatnio cierpiał na niedobór męskich wieczorów. Nie żeby przeszkadzały mu jakoś kobiety, a szczególnie taka jedna, bo do niej po prostu lgnął jak mucha do miodu. No zwariował na jej punkcie i chyba serio się zakochał, bo żadna do tej pory nie sprawiła, żeby się tak nakręcał na każde spotkanie. I każdą okazję starał się wykorzystać, byleby tylko być przy niej. Ale no męskie spotkania to jednak męskie spotkania. Piwo, mecz i niezdrowe żarcie. Niby miał jeszcze brata, ale on ostatnio gdzieś znikał, a kuzyni byli zajęci sprawami związanymi z hotelem i resztą nielegalnych biznesów, więc nie miał ich jak wyciągnąć męski wieczór. Niby był jeszcze Jake, ale on jako były alkoholik nie mógł pić, a co to za frajda siedzieć z takim? Trochę brzydko tylko z tego powodu odrzucać kuzyna, ale sam sobie ten los zgotował. Nikt mu wódki do gardła nie wlewał. Mógł się uzależnić od ciastek tak jak on.
A skoro już o ciastkach mowa kto by pomyślał, że dzięki nim pozna kolesia z którym umówił się na męski wieczór? Na pewno nie on. Ale skoro oboje lubią te same ciastka i są gotowi o nie walczyć — to przyjaźń na całe życie.
Przed tym wszystkim zabrał Suzie na bieg dookoła wyspy, żeby się trochę wyżyła i nie przeszkadzała za bardzo Katie, której ją podrzuca jak ma okazję. Nie chciał jej przecież zostawiać samej na całą noc, bo przecież nie wiadomo czy doczłapie się do domu, a tym bardziej czy będzie miał siłę wypuścić ją na dwór. Lepiej nie ryzykować poślizgnięcia się na plamie, którą Suzie postanowi zostawić gdzieś w ramach zemsty.
I tak odświeżony ruszył na prom, którym przedostał się do miasta. Tam miał zostawione auto, bo przecież na wyspie mu nie potrzebne i nim ruszył najpierw do sklepu, bo przecież nie wypada pojawić się z pustymi rękami. Wziął jakieś ciastka, chipsy i trochę piwa, bo przecież tego nigdy za wiele i mógł ruszyć pod odpowiedni adres. Starał się nie zaparkować w jakimś krzaczku czy innej roślince chociaż z nim to nigdy nie wiadomo co odwali. Ale ogólnie kierowcą był dobrym, ale nerwowym. To on najczęściej używał klaksonu w całym mieście, więc trzeba mu wybaczyć pobudkę o czwartej nad ranem, bo to nie jego wina.
Do środka wleciał jak do siebie i od razu ruszył do salony, gdzie oparł się o ścianę w jakiejś seksownej pozie niczym Joanna Krupa i uśmiechnął się kokieteryjnie. — Miss me? — zapytał poważnie, zanim wybuchnął gromkim śmiechem i odłożył swoje zakupy na podłogę. — Hej kolego, jestem Billy. — przywitał się z Saintem, a potem zbił piątkę z Kaiem. No to chyba ekipa w komplecie.

Kai Sanders
Saint Yang

[Kai Sanders]

Jak na prawdziwego nerka przystało, Kai uwielbiał wszystko, co związane było z grami. Jeśli już zdarzało mu się oderwać od komputera i od kreowania kolejnych postaci dla własnego użytku, bądź od nabijania levelu w grze, robił to właśnie dla planszówek wszelkiej maści. Nie miało znaczenia, czy był to chińczyk, warcaby, czy coś bardziej kreatywnego jak Siedem Cudów Świata, czy Munchkin Jeśli tylko można było włączyć tryb rywalizacji, którą mimo wszystko lubił, wszystko było dobrze.
Uniósł głowę znad telewizora, który włączył, aby na chwilę zakłócić ciszę, która panowała w domu, słysząc, jak ktoś do niego wchodzi. Ciekawe, kiedy Sanders nauczy się zamykać drzwi na klucz, by mieć pewność, że któregoś dnia nie padnie ofiarą napadu. Co jak co, ale w jego domu było tyle sprzętu, że stanowił idealną pożywkę dla złodzieja każdego rodzaju.
-Co tak późno? Liczyłem na jakiś obiad! - odpowiedział, uśmiechając się pod nosem. Typowy Saint. Zawsze mówił dziwne rzeczy, które mimo wszystko podobały się Kaiowi. Sprawiały, że jeszcze łatwiej było mu o swobodę w towarzystwie tego kurdupla, jak raczył go nazywać zawsze, kiedy miał okazję. Wszystko, byleby tylko widzieć ten lekki wkurw na twarzy swojego pracownika. Ciekawe, czy przed przyłożeniem mu powstrzymywał go jedynie fakt, że Sanders był jego szefem. - Ej, co ty się tak czepiasz mojej diety, hipokryto? Co kupiłeś dobrego? Znajdzie się tam paczka moich ulubionych czekoladek? No powiedz, pomyślałeś chociaż raz o pracodawcy? - powiedział, nachylając się w jego stronę, kiedy ten usiadł obok niego na podłodze. Oczywiście dzisiaj impreza będzie toczyła się właśnie na niej. Niby miał wielki stół, ale obawiał się, że po alkoholu mogłoby się zrobić za bardzo niebezpiecznie.
Kilka sekund później znowu rozległ się dźwięk otwieranych drzwi i głos nowy, acz znajomy. Mimo wszystko z Billym Kai miał jeszcze krótki staż jeśli chodziło o znajomość. Ale za to jaki intensywny!
Zlustrował go uważnie, kiedy oparł się w wyzywającej pozie, od góry do dołu i z powrotem, uśmiechając się przy tym szeroko.
-Zawsze i wszędzie, misiu. Jesteś na tyle uzależniający, że nie wiem, jak jutro pozwolę ci stąd wyjść - rzucił do niego, robiąc mu miejsce na podłodze. - Wspaniale, czyli mamy komplet. Chyba, że postanowiliście kogoś zaprosić, nie mam nic przeciwko. Co chcecie pić najpierw? Konkretne jedzenie jest w kuchni, ale niektórzy już o tym wiedzą - tu spojrzał na Sainta, który był u niego zaledwie kilka razy, a już się panoszył.


Billy Harrington
Saint Yang

[Saint]

- Obiad? Po zjedzeniu czegoś, co bym zrobił, to najpewniej wylądowałbyś na ostrym dyżurze, kochaniutki - odparł ze śmiechem. Sanders powinien uwierzyć mu na słowo: wolał nie jeść niczego, co wyszło spod ręki Sainta. Jeśli słyszeliście o kimś, komu przypaliła się woda na herbatę to tak, mowa o tym gościu. Nadzieja matką głupich, ale trochę liczył, że dziś obędzie się bez wypominania mu jego wzrostu… chociaż przez jakieś dziesięć minut. Z dwojga złego wolał być hipokrytą niż kurduplem. Czy to jego wina, że Sanders wziął sobie do serca pij mleko, będziesz wielki i wypił za dzieciaka całą mleczarnię? - Hipokryto? A widzisz jak wyglądam ja, a jak wyglądasz ty? - kości versus mięśnie, twój argument wciąż nie działa, Saint, tłuszczu nadal nie widać. - Zawsze myślę o moim pracodawcy, dlatego na święta dostaniesz karnet na siłownię. I tak, na taką prawdziwą, żebyś musiał ruszyć się z kanapy - odparł wesoło i pstryknął go w nos. Nie miał nic przeciwko siedzeniu na podłodze. Z niej przynajmniej nie spadnie tak, jak mógłby spaść z krzesła. Im bliżej dna tym mniejsza szansa bolesnego upadku.
Po tym jak usłyszał czyjeś kroki, w Yangu obudziła się zarówno ciekawość jak i doznał mikrozawału na myśl o potencjalnej nowej znajomości. Tylko udawał takiego rozrywkowego gościa, okej? Na szczęście ten koleś wyglądał mu na sympatycznego. I najwyraźniej też lubił się wydurniać.
Przyglądał się w zaskakującej jak na siebie ciszy i skupieniu scenie jaka właśnie rozgrywała się przed jego oczyma i pokręcił głową z udawanym niedowierzaniem. - Nikt mi nie powiedział, że to gej party. Chociaż ubrałbym się jakoś stosownie do okazji - mruknął, patrząc ze smutkiem na rękaw swojej ulubionej, czarnej bluzy. A mógł założyć tę z tęczowym jednorożcem, to nie.
- Saint. Cześć, Billy - powtórzył jego imię w nadziei, że od razu go nie zapomni. To nie jego wina, że jego pamięć krótkotrwała trwała zaledwie nanosekundę. Zaraz, momencik… W jego pustej głowie zapaliła się mała lampka w obszarze odpowiedzialnym za myślenie. Billy… Gdzieś już słyszał te imię. Ach, nieważne. Jeden Billy mieszkał w Hope Valley? Nie musiał od razu być synem sąsiada kuzynki ciotki przyjaciółki jego matki. Czy cokolwiek co tam podpowiadał mu umysł.
Poza tym, jego myśli już dawno przeszły do części „Co chcecie pić najpierw?”.
Głowa Sainta: soczek.
Usta Sainta:
- Whisky - pewnie i tak skończą na wódce, dzień bez mieszania dniem straconym. I czy to jego wina, że czuł się tu jak u siebie? To Sanders kazał mu do siebie wpadać, kiedy tylko miał na to ochotę. Jeśli ktoś tu jest winny takiego obrotu spraw to wyłącznie on.

Billy Harrington
Kai Sanders

[Billy Harrington]

Parsknął śmiechem na reakcję Kaia na swoje zachowanie. Uwielbiał śmieszne wejścia, a przez myśl nawet przeszło mu, żeby dodać do tego odrobiny pikanterii w postaci przegryzionej wargi czy opuszczonych spodni, żeby wszyscy obecni mogli podziwiać kawałek jego bielizny od Calvina Kleina, wyglądając przy tym, jak rasowy model. No może następnym razem. Albo w innym towarzystwie.
— Jak chcesz dotknąć tego... — tu wskazał na swój sześciopak ukryty pod koszulką, ale jeśli się dobrze napnie będzie widoczny pod cienkim materiałem — musisz mnie najpierw zaprosić na randkę, misiu. — odparł, puszczając mu oczko. Billy pewnie nie brał tego na poważnie i traktował to jako przyjacielski żart, ale ogólnie nie miał nic przeciwko. Był bardzo tolerancyjny i nie dyskryminował nikogo nieważne co. A zresztą nawet by się nie zdziwił, gdyby jakiś facet na niego poleciał. Sam by poleciał, ale Narcyzem nie był. Chociaż skromność nie była jego mocną stroną. Zaśmiał się jedynie na wspomnienie o gej party.
— Miło poznać. — przyznał, posyłając mu przyjacielski uśmiech. Billy jak już był raczej znany wśród żeńskiego grona mieszkańców ze względu na swoje liczny podboje. Ta męska była chyba jedynie zazdrosna, ale to jego mały móżdżek tak to sobie tłumaczył. Ale teraz chłopcy mogą się przynajmniej wykazać, bo jego czas polowań dobiegł ostatnio końca za sprawą pewnej niebieskookiej panienki.
Momentalnie się ożywił na pytanie o to co chcą do picia i już miał powiedzieć swoje, kiedy Saint go ubiegł i to jeszcze z identyczną odpowiedzią. Przeznaczenie? Kai chyba wiedział jak dobrać towarzystwo na ten wieczór. — Czyli zaczynamy od Whisky. Świetnie. — aż klasnął zadowolony w dłonie. Whisky to jego ulubiony alkohol i jej nigdy nie odmawiał. Nawet po wypiciu trzech piw, które popił szklanką wódki. Zdychał potem przez cały dzień, ale czy nie było warto? Było.
— Nie mów mi o jedzeniu na samym starcie, bo zniknę w kuchni na pół godziny i tyle będzie z gry. — zaśmiał się, zerkając na planszę. Dobrze, że to nie było Jumanji i nie słyszał tych okropnych bębnów, które zwiastowały jedynie kłopoty, a ta gra zdecydowanie nie może zakończyć się happy endem. Ale na pewno może być zabawnie. Mógł się nawet założyć, że osoba która zajmie się bankiem będzie oszukiwać ich na hajs. Tak, nawet jeśli to on nim będzie. Tak to już jest podczas tej gry. Chociaż znając jego szczęście pewnie pierwszy wyląduje w więzieniu.

Kai Sanders
Saint Yang

[Kai Sanders]

-Powinieneś się nauczyć, że mój żołądek jest niemal niezniszczalny, kochaniutki - skomentował. Nie było do tej pory niczego, przez co miałby rewolucje żołądkowe. Co innego, że Kai nie eksperymentował z jedzeniem, stawiając raczej na to, co znał. Niemniej nadal był zdania, że kuchnia Sainta nie mogła być aż taka zła. Przecież przygotowanie prostych potraw wychodziło nawet Sandersowi - największemu nerdowi w okolicy.
-Czy ty pijesz do moich mięśni? Lepiej uważaj, pamiętaj, że nadal mam władzę nad twoją wypłatą - wyszczerzył się do niego. Niby niczego by z nią nie zrobił, ale niech się chłopak trochę przestraszy. Może dzięki temu nabędzie trochę respektu. O ile w ogóle kiedykolwiek go miał zwłaszcza, że ostatnimi czasy na jaw wyszło, że Saint nie jest mu tak obcy, jak mu się z początku wydawało. - Ale tylko, jeśli będziesz tam ze mną chodził. W innym wypadku możesz go sobie zabrać i użyć jako papier toaletowy - skomentował. Co zabawne, nie miał nic do ćwiczeń, czasami na siłowni się pojawiając. Nie bez powodu w podziemiach firmy takowa istniała. Umysł ważna rzecz, ale ciało również było istotne, nie tylko po to, aby komuś imponować. Ostatecznie Kai nie prężył się ile wlezie i nie pokazywał klaty, którą miał.
-Żartujesz? Stosowniej. Tu ja mam błyszczeć, bo inaczej Billy poleci do ciebie. No jak, Billy, wolisz bardziej męską, czy jednak dziecięcą twarz? - rzucił do nowo przybyłego, wskazując najpierw na siebie, a później na Sainta, jasno dając do zrozumienia, kto tu był bardziej mężczyzną.
-Nie ma sprawy. Przyjadę po ciebie w piątek o siedemnastej. Nie przyjmuję odmowy - zażartował. Uwielbiał w Billym to, że nie miał żadnych problemów z żartowania w takim stylu. Nie włączały mu się żadne homofobiczne zapędy. Co innego, że Sanders nawet nie miał pewności, czy jego kolega wie o seksualności informatyka, z którą jakoś szczególnie się nie obnosił. Ale też nie krył.
-Idealnie! Czyli jesteśmy zgodni. Wy siedźcie wygodnie, a ja będę gospodarzem. I nie Saint, nie będę ci usługiwał cały wieczór - uprzedził, rozlewając tym samym alkohol do odpowiednich szklanek. Miał zestaw do wszystkiego, bo jak już się najebać, to przynajmniej z klasą. - O dodatki dbacie sami. Cytryna, cola, lód. Co tam sobie życzycie - podał im wszystko, ostatecznie siadając na podłodze.
-Ja tylko dbam, żebyś mi się tu za szybko nie nawalił i nie poległ - powiedział, klepiąc go przyjacielsko po ramieniu. - A teraz do rzeczy - gotowi na starcie tytanów? Oczywiście zapewne wygram, ale postaram się nie rozgromić was za bardzo - wyszczerzył się do zebranych, rozkładając planszę i dzieląc pieniądze.

Saint Yang
Billy Harrington

[Saint]

Mógł go nadal ostrzegać, prawda? Przekonywać by czasem nigdy nie próbował czegoś, co ugotuje. Ale jaki miałoby to sens? Jedyne czego się nauczył do tej pory to to, że Kai Sanders zawsze musiał mieć rację czy ostatnie zdanie. I dopóki Saint mógł czerpać z tego radość - jak choćby w postaci wysłania go do łazienki na cały dzień - to nie zamierzał przekonywać go do niczego na siłę. Prędzej czy później, Sanders przekona się o jego racji na własnej skórze. Póki co grzecznie mu przytaknął.
Jeśli Kai myślał, że nastraszy go mówieniem o wypłacie, to był w błędzie. Jeśli będzie potrzebował na alkohol, sprzeda samochód. Albo siebie. Opcji było wiele.
- Tak, a w szczególności do tych piwnych. Całe dnie siedzisz przed komputerem, zero ruchu, ostatnio ciągle alkohol, tak nie można, młodzieńcze - celowo przybrał teraz ton, jaki mogłaby mieć czepiająca się o coś matka. - No jasne. Będę tam chodzić cię dopingować. Znajdę gdzieś tylko moje stare pompony i strój cheerleaderki - no i po co ta ironia?
Mimo tego, że na jego twarzy nadal widniał uśmiech, wyobrażał sobie jak wyrzuca przez okno z ostatniego piętra siedziby MCT wszystkie komputery Sandersa, oczywiście na jego oczach, a na końcu jego samego. Nie dość, że nazywał go krasnalem, to teraz jeszcze dzieckiem. Ale zaraz, czy to znaczyło, że może oskarżyć go o pedofilię?
- Ciebie również - odparł, ciesząc się, że przynajmniej Billy był tutaj miłym gościem. Choć podejrzewał, że gdyby nie to, że dopiero się poznali, to istniało spore prawdopodobieństwo, że i z nim by sobie dogryzał. Tak to już było.
- Myślałem, że jesteś gospodarzem - odparł, wywracając oczami. Nie, żeby potrzebował, by ktoś mu polewał, bo doskonale umiał obsługiwać się sam. Dużo lepiej niżby sobie tego życzył. Kiedy tylko dostał od Sandersa szklankę, podziękował, tak jak wypadało, po czym wrzucił do niej dwie kostki lodu. Tyle wystarczało mu do szczęścia.
Dawno nie miał ochoty tak bardzo zniszczyć kogoś w grze, jak teraz Kaia - gdyby tylko nie był kompletnie beznadziejny w Monopoly. Już słyszał jak Sanders się z niego nabija, że nawet w grze jest bankrutem. Cóż, raz pod wozem, raz pod wozem, jak mówią. Czy jakkolwiek to tam leciało. - O, łaskawco, oszczędź nas i pozwól postawić choć jeden domek - poprosił, składając dłonie jak do modlitwy. Był bardziej niż pewien, że przegra, ale tym razem postara się chociaż by nie ułatwić gry Sandersowi. - Ej, ej, ej, wszystko widzę! - jak myślał, że pozwoli mu dołożyć sobie dodatkową stówkę to był w błędzie. Nie na jego warcie.

Billy Harrington
Kai Sanders

[Billy Harrington]

— Jak facet to męską. Wybacz kolego. — zaśmiał się, wzruszając ramionami i patrząc przepraszająco w stronę Sainta. Raczej nie gustował w mężczyznach, ale jak już to wolał tych naprawdę męskich. Z zarostem i w ogóle. Sam miał trochę dziecięcą twarz i jak już wolałby mieć męskiego towarzysza. Ale niestety był fanem raczej damskich wdzięków, które miał okazję podziwiać od czasów liceum. Od tamtej pory widział chyba już wszystko co się da.
— W porządku. Musisz tylko dogadać się z moją dziewczyną czy mnie puści. Wiesz, Mia jest bardzo zaborcza i nie chce się mną dzielić z nikim. W sumie nie dziwię się. Mając taki smakowity kąsek w swoim łóżku też bym go nie wypuścił na randkę z kimś innym. — powiedział rozbawiony, prężąc mięśnie jak jakiś kulturysta. Momentalnie mu się mordka ucieszyła jak nazwał Mię swoją dziewczyną, chociaż oficjalnie jeszcze nią nie była. Ale najwidoczniej podobała mu się ta wizja i prędzej czy później będzie musiał wcielić ją w życie. Dlatego też nie w głowie były mu randki z innymi, nawet udawane. No chyba, że randką mieliby nazwać kumpelskie wyjście na piwo to co innego. Wiadomo że pójdzie.
— Miło, że ktoś się w końcu o mnie zatroszczy. — odparł, splatając palce na karku i przeciągając się. Może i był leniuchem, ale nie lubiła jak ktoś cały czas nad nim skakał. Ale tak raz na jakiś czas co mu szkodziło? — A masaż też jest w ofercie? Bo wiesz, coś mi ostatnio strzyka w karku… — zażartował, przekrzywiając głowę. Puścił oczko do Sainta, który może będzie miał ochotę w kontynuowanie jego gry. Ostatecznie to wina Kaia, że się zaoferował im usługiwać przynajmniej na początku. Podziękował za szklankę i dorzucił sobie lodu, upijając od razu spory łyk. Przymknął zadowolony oczy czując jak bursztynowy płyn przepływa przez gardło. Tego mu właśnie było trzeba.
— Już nie bądź taki pewny, że wygrasz. Jeszcze możemy Ci dowalić, nie Saint? — powiedział, zacierając ręce. — Zniszczymy go. — dodał, nachylając się w stronę Yanga. Uwielbiał wszelką rywalizację i czasem nawet takie Monopoly potrafiło obudzić w nim dzikie żądze i chęć mordu jak mu nie szło. Mimo wszystko starał się być spokojny, ale pewnie to on przewróci planszę ze wściekłości jak zbankrutuje. — Nie oszukuj! My wszystko widzimy! — oburzył się, kiwając głową. Co prawda on nic nie widział bo był zajęty wybieraniem pionka, ale polegał na spostrzegawczości Sainta. Postawił na rozłożonej planszy pionek w kształcie gumowej kaczuszki (bo takie podobno dodali) i rozłożył w widocznym miejscu pieniądze, żeby w razie co zauważyć czy któryś z nich mu podbiera stówkę lub dwie. — No to kto pierwszy? Kamień, papier, nożyce? — zaproponował, wyciągając pięść do przodu.

// proponuje kostki w tym momencie
Kai Sanders Saint Yang

[Kai Sanders]

-Ej, ja sobie wypraszam! Kto powiedział, że ja się nie ruszam, co? - rzucił, lekko się krzywiąc. No dobrze, może nie uprawiał sportu każdego dnia. Nie biegał, nie chodził na siłownię, ale czasem mu się zdarzało. Nie jego wina, że akurat praca Sandersa wymagała od niego siedzenia całymi dniami przed kompem. - Jeszcze trochę, a wprowadzę w pracy obowiązkową godziną na siłowni. Jesteś pewien, że cię to nie przerośnie? - skomentował, uśmiechając się podle. Kolejna dobra strona tego, że w tym wszystkim właśnie on był szefem. Mógł wymyślać rzeczy, którymi wybijał z głowy pracowników dziwne pomysły.
-Jestem pewien, że w stroju cheerleaderki wyglądałbyś pięknie - zauważył, lustrując go uważnie wzrokiem. Teraz już wie, co każe mu założyć na Halloween. Nie to, aby Kai miał na to większy wpływ, ale odpowiednio dobrane słowa i może Saint się skusi.
-O prosze, Billy, czy ty właśnie się ustatkowałeś? Czy to znowu tylko na chwilę? - zainteresował się, słysząc słowa drugiego chłopaka. Posiadanie dziewczyny w jego przypadku było dość dziwne, bo z tego co Kai wiedział, Harrington raczej wolał skakać z kwiatka na kwiatek z życia korzystając. - Łamiesz mi w sumie serce. Chciałem startować, a tu co? Okazuje się, że już jesteś zajęty - westchnął z udawanym rozczarowaniem. I żeby nie było - nigdy nie myślał o Billym w kategori “do przelecenia”. Byli kumplami a ich to się z natury nie tykało, bo mogłoby się później dziwnie zrobić.
-Dobrze wiesz, gdzie jest kuchnia - rzucił do Sainta. No co, miał mu jeszcze usługiwać? Przecież on nawet nie wiedział, jakie dokładnie pił drinki. Mocne, słabe, takie dziwne? Jakieś dodatki? Lepiej, żeby sobie reszta sama wzięła, co tam chciała. - I co jeszcze dziubasku? Może mam cię ululać do snu? - zwrócił się do BIlly’ego.
Upił łyk alkoholu ze swojej szklanki, przyglądając się planszy.
-W takim razie proszę, możecie próbować - zaśmiał się. Ach ta pewność siebie. Ale co zrobić, że on miał swój system, który niemal zawsze się sprawdzał. Co jak co, ale jednak gry były jego specjalnością.
Ustawił na planszy pionek w kształcie buta, bo wydawał mu się taki dziwnie samotny. Nikt nigdy nie chce grać butem, to całkiem smutne.
Wyciągnął pięść gotowy do ataku.

kostka: 2

Billy Harrington
Saint Yang

[Billy Harrington]

— Myślę, że to coś poważniejszego. — odparł, uśmiechając się pod nosem. To znaczy poważnie na pewno będzie jak już zdobędzie się na odwagę i poprosi ją o zostanie jego dziewczyną, a na razie… dobrze się bawili we dwójkę, bez żadnych dodatkowych osób raz na jakiś czas. Bo Billy dopóki jej nie poznał miał w swoim łóżku każdej nocy inną kobietę. Zawsze lubił się bawić i nigdy tego nie ukrywał przed znajomymi, więc nic dziwnego, że Kai mógł być zaskoczony tą nagłą zmianą. Sam jeszcze był w szoku, że jak szedł na imprezę czy po prostu ulicami miasta nie szukał swojej kolejnej ofiary, tylko jego myśli błądziły wokół Walker z którą starał się spędzać każdą noc i dlatego nie potrzebował kolejnych atrakcji. — Oficjalnie jeszcze nie jestem zajęty, więc możesz mnie zabrać na randkę. Lubię dobre kino i mocną whisky, ewentualnie w odwrotnej kolejności jeśli wolisz. Ale musisz się śpieszyć, bo wiecznie na Ciebie nie będę czekał. Muszę się rozwijać, sam rozumiesz. — zaśmiał się, puszczając przyjacielowi oczko. Oboje nie brali tego na poważnie, ale podroczyć się nikt im nie broni. Romansu i szybkiego seksu z tego nie będzie, ale na jakieś wyjście do baru mógł się zgodzić bo to przecież nie zdrada.
— Nie no, do snu to lula mnie dziewczyna. Wystarczy masaż, misiaczku. Wiem przecież, że chcesz tego dotknąć. Nie musisz się wstydzić. — powiedział, pokazując na siebie i mając przez to na myśli swoje ciało. W sumie czasem nawet się nie dziwił, że i męska część populacji marzyła o nocy z nim. Nie każdy facet był połączeniem seksownego ciała, anielskiej twarzy i świetnego charakteru co w łóżku było mieszanką doskonałą. Nigdy nie siedział bezczynnie, czekając biernie na kolejne dawki rozkoszy. Dominował albo walczył o dominację jak tylko miał okazję.
Wyciągnął pięść przed siebie, policzył do trzech i wyciągnął dwa palce jako nożyce. Wygrał czy przegrał? Okaże się za chwilę.

Kai Sanders

RZUT

[Kai Sanders]

-Aż mi się łezka w oku zakręciła, że mój mały Billy właśnie znalazł sobie kogoś na stałe. A to znaczy, że ja już straciłem szansę dotarcia do twojego serca. Jak to się stało? Chyba jej nie szantażujesz, co? - zaśmiał się, zerkając na przyjaciela. Żartował oczywiście, bo życzył chłopakowi jak najlepiej, niemniej nie byłby sobą, gdyby się z nim trochę nie podroczył. Miał tylko nadzieję, że faktycznie nie ma zamiaru się tą panną zabawić, bo znał go na tyle iż wiedział, że niestety było to możliwe. Jeszcze niedawno przecież szli na imprezę oceniając - Billy dziewczyny, Kai facetów. - O, proszę. W takim razie wpadnę po ciebie dziubasku tak koło piątku, co ty na to? Ubierz coś ładnego - posłał mu buziaka w powietrzu. Cieszył się, że miał w swoim otoczeniu kogoś, z kim mógł bez przeszkód żartować w taki sposób, a kto nie traktował go jak jakiegoś napaleńca, który swojego przyjaciela do łóżka chciałby zaciągnąć. Jasne, Billy był dobrą partią, ale to nie była ta chemia, której potrzebował Sanders. Poza tym jakoś nie czuł tego, by Harrington wolał penisy, zamiast miękkich cycków.
-Zbliż się, a zrobię ci taki masaż, jakiego twoja dziewczyna z pewnością by ci nie zrobiła. Jak rozumiem mogę dotykać wszędzie? Wiesz, całe ciało powinno być równo wymasowane - zaśmiał się.
Usłyszał za sobą jedynie westchnienie Sainta, który pewnie nie mógł wytrzymać, słuchając tego wszystkiego. Nie winił go za to, a tym bardziej mu się nie dziwił. Momentami Kai potrafił być okropny, jeśli chodzi o takie teksty. Nie jego wina! Dawno nie poszedł nawet na randkę, bo taka w grze się nie liczyła.
Uśmiechnął się lekko, kiedy okazało się, że wygrał grę w kamień, papier, nożyce i zaczynał rozgrywkę. Liczył, że ta przewaga przyniesie mu odpowiednie zyski. W międzyczasie dolał im jeszcze alkoholu, żeby nie siedzieli o suchym pysku. Niestety, okazało się, że Saint dzisiaj wymiękł bardzo szybko, zasypiając na kanapie.
-No nic, nie budźmy go. Grami sami, a to co jego idzie do banku - zawyrokował, rozsiadając się wygodniej na podłodze. Dobrze, że to był początek rozgrywki, więc wcale tak wiele nikt nie tracił.

Billy Harrington