[Florence Hill]

#6 + Outfit

Florka znała Hope Valley jak własną kieszeń. Przyjeżdżała tu na wakacje do babci za którą nie przepadała przez kochaną mamusię, więc żeby spędzać z nią i Stu jak najmniej czasu zwiedzała okolicę. Doskonale znała wszystkie skróty, małe knajpki z dobrym jedzeniem, o ile po tylu latach się nie zepsuły i gdzie może sobie usiąść z daleka od wszystkich i zebrać myśli. Takim właśnie miejscem była plaża. Siadała sobie na uboczu, słuchała muzyki i wpatrywała się w fale. Słońca akurat nie łapała, bo jej karnacja była tak blada, że jak już się opalała to na czerwono przez co cierpiała przez kilka tygodni. Filtr 50 na twarz i ciało akurat obowiązkowy były w jej przypadku. Do tego parasol i okulary i jakieś nakrycie głowy. Podobno ludzie chodzili na plażę się opalać, ale jak widać są wyjątki. Dziwne, że jest w stanie przetrwać w takich warunkach na Florydzie. Powinna raczej przenieść się do jakiegoś Londynu, gdzie wiecznie pada i nie musi się bać o swoją skórę.
Odkąd pogodziła się z bratem nie chodziła już taka zdołowana. Co prawda raz się zdążyli prawie pokłócić przez jej pijański wybryk z Katie, ale jednak trzymają się razem. Tego dnia pracował, więc nie mógł z nią pójść na plażę, dlatego wybrała się tam sama. Zapakowała wszystko co potrzebne do torby ruszyła na miejsce. Znalazła jakieś miejsce z daleka od ludzi i tam rozłożyła koc i parasol. Wysmarowała się drugi raz kremami z filtrem, wyciągnęła gazetę i zabrała się za czytanie. Jakieś durne plotki o gwiazdach w które nigdy nie wierzyła, ale zabawnie było czytać co ludzie wymyślają. Ciekawe co o niej by pisali, gdyby matce udało się inaczej pokierować jej karierą i byłaby teraz w innym miejscu. Podobno nie ważne co o Tobie mówią, byle mówili. Kiedyś by się tym nie przejmowała, ale teraz wolałaby nie czytać niczego złego. Teraz widziała jak bardzo można się zmienić nie mając przy sobie kogoś, kto Cię buntuje przeciwko innym. Może Florka miałaby teraz przyjaciół i chłopaka? Mieszkała dalej w Miami, a jej relacje z bratem nigdy by się nie zepsuły? Nie wiadomo.
Minęło trochę czasu, gazeta przeczytana od deski do deski, więc musiała znaleźć coś innego do roboty. Pochowała wszystkie rzeczy do torby i poszła się przejść. Nie odchodziła za daleko od swoich rzeczy, które wciąż miała na oku w razie czego. I tak jedyne co można było jej ukraść to telefon i kilka dolarów na jedzenie czy picie. Resztą się nie przejmowała. Przechadzała się tak wzdłuż plaży, mocząc nogi w wodzie, kiedy pod jej nogami znalazła się pusta butelka po winie. Taka z drewnianym korkiem. Była jednak pusta, a liczyła na jakąś mapę skarbów czy list miłosny. I wtedy uznała, że to świetny pomysł. Złapała butelkę i wróciła z nią do koca. Miała notes z którego wyrwała kartkę, ale nie miała długopisu. No jak to tak? Westchnęła zrezygnowana i rozejrzała się dookoła. Najbliżej niej siedziała jakaś blondynka, więc podeszła do niej z butelką w ręce. — Hej. Wybacz, że przeszkadzam, ale nie masz przypadkiem długopisu? Możemy zrobić komuś żart. — zaproponowała, machając butelką w powietrzu.

Charlotte Cowen

[Charlotte Cowen]

#7 Outfit

Wolne godziny na plaży mogłam dosłownie wymienić na palcach u jednej ręki. Miałam po prostu mało czasu na siedzenie i nic nie robienie. Po za tym to nie byłam całkowicie ja, wolałam coś jednak zrobić i być z tego zadowolona. Ale jednak coś mnie pokusiło i bum znalazłam się na plaży. Znalezienie odpowiedniego miejsca, takie gdzie nie będą raczej przeszkadzać głupie dzieciaki, a takim gdzie matka bombelka nie zabierze Ci dobrego miejsca bo to jednak ona musi dobrze się wygrzać na słoneczku, bo czego ona nie zrobiła. I potrzebowała chwili jedynie dla siebie, było niestety dość częstym przypadkiem, niestety nawet nieprzyjemnym. Więc jak tylko znalazłam odpowiednie miejscówkę, bez żadnych problemów to westchnęłam z wielką ulgą, była wręcz wymalowana na mojej twarzy. Rozłożyłam co przy sobie miałam, jedyne czego chciałam to wejść do wody. Chociażby na głupią chwilę, popluskać się oraz zająć czymś innym swoją głowę. Jak wszystko miałam już gotowe, poszłam chwilę popływać. A po kąpieli, położyłam się na ręcznik aby jakoś wyschnąć. Nie martwiłam się tym, że słońce może sparzyć mi całą skórę. Nie raz, nie dwa się to już zdarzało, że wychodziłam nawet po godzinie na plaży z całą czerwoną skórą niczym arbuz lub krab. Uroki słońca mają swoje zalety jak i wady, do których wszyscy musimy przywyknąć. Położyłam się na ręczniku i wyciągnęłam z torby książkę. Kapelusz na głowę, chociaż trochę mnie ratował przed promykami słońca. Tak się wciągnęłam, aż z przyjemnej lektury wyrwał mnie głos jakieś dziewczyny. Usiadłam na ręcznik i sięgnęłam po torbę.
- Em..jasne. Mam nadzieję, że chociaż jakiś rozbitek na bezludnej wyspie to przeczyta. Inaczej cały nasz plan pójdzie na marne - Mruknęłam i podałam jej niebieski długopis, zawsze musiałam go mieć. Nie zna się dnia, ani godziny jak będzie potrzebny. Tak jak właśnie teraz. Po za tym plan z butelką nie był wcale taki zły, zawsze coś się chociaż zabawnego zrobiło. Dodatkowo nigdy nie wiadomo kto to znajdzie, a to w sumie najlepsze w tym wszystkim.

florence hill

[Florence Hill]

Florka była ciekawa czy jest w ogóle taka możliwość znalezienia tajemniczego listu w butelce, będąc na jakiejś bezludnej wyspie. Kto wie, a może na brzegu jednej z nich wala się mnóstwo takich butelek, czekających na przeczytanie? Bo przecież nie tylko ona musiała wpaść na taki pomysł. Czasem miała ochotę wynająć jakąś łódkę i rozejrzeć się po okolicy za takimi wyspami. Nie wiedziała czy dałaby radę przetrwać sama w takim miejscu. Oglądając film Błękitna Laguna wydawało się to proste, ale musiałaby mieć kogoś ze sobą. Nie obraziłaby się za takiego umięśnionego przystojniaka, który wybuduje im dom, będzie łowił ryby i polował, wyglądając przy tym cholernie seksownie w samej bieliźnie. Bo po co ubrania w takim miejscu? Będąc tak sam na sam nie miałaby żadnej konkurencji, więc nie musiałaby też się za bardzo starać, żeby takiego kogoś zdobyć. A kto wie, może przerodziłoby się to w jakąś wielką miłość? Ale nie była pewna jak długo przetrwałaby bez towarzystwa innych ludzi, telefonu i sprawnej toalety. Dlatego ten plan był dobry jedynie w wyobrażeniach.
— Nawet jeśli nikt go nie znajdzie to przynajmniej będziemy miały frajdę z wymyślania co się stało z butelką. — zaśmiała się, biorąc od dziewczyny długopis. Miała szczęście, że nie musiała długo szukać, inaczej pewnie szybko by z tego planu zrezygnowała — A właśnie, nie przedstawiłam się. Jestem Florka. — dodała, wyciągając rękę w kierunku blondynki. Nigdy nie przedstawiała się pełnym imieniem, bo go nie znosiła, ale w razie co była gotowa wytłumaczyć o co chodzi. Pewnie nie tylko ona tak robiła. Nikt przecież nie nazywa dziecka Florka, nie? Jej koc był oddalony o kilka metrów od dziewczyny, a skoro postanowiła jej pomóc w żarcie, powinny się nad tym wspólnie zastanowić, więc pozwoliła sobie usiąść obok niej, poprawiając okulary na nosie. — Piszemy list miłosny czy rysujemy mapę skarbów? — zapytała, zatrzymując wzrok na pustej kartce.To była najważniejsza decyzja zanim zaczną coś pisać albo rysować.

Charlotte Cowen

[Charlotte Cowen]

Zazwyczaj w takie zabawy brały udział bardziej dzieciaki, to one były namawiane do takich rzeczy. Albo po prostu na oglądali się za dużo bajki o gąbce, która żyje pod wodą i ma ananasowy domek. A jego najlepszym przyjacielem jest różowa rozgwiazda oraz wiecznie narzekający na wszystko Skalmar. Więc nie dziwota, że dzieciaki często wrzucali butelkę z jakimś liścikiem do swoich ulubionych bohaterów z bajki. Albo wierzyli, że istnieją prawdziwi piraci na tym świcie. Ale kto tam to wie? Dorośli też robią takie rzeczy, szukając swojej miłości lub po prostu dla wielkiej frajdy. Ponieważ to zawsze jednak jest jakieś zamieszanie, jak znajdziesz taką buteleczkę a w niej taka mała papierowa niespodzianka. Więc tak naprawdę to nie jest aż takie złe. Jedynie trzeba coś fajnego w niej zapisać, nawet jeśli nikt jej nie znajdzie. To ma się świadomość, że jednak gdzieś tam kiedyś znajdzie ją jakaś osoba. I będzie mieć z tego może i frajdę, jeśli narysuje się jakaś mapkę lub przeczyta wierszyk miłosny. Kto wie może nawet wykorzysta go, aby powiedzieć dla swojej własnej połówki, wmawiając jej że sam to wymyślił?
- Jak to powiedzą małe dzieciaki, pewnie żółta gąbka to odczyta, zaśmieje się upierdliwie i wróci do swoich burgerów - Bo jego śmiech na dłuższą metę był okropny. I nie dziwota, że Skalmar miał go już w czterech literach. A jego kompan, wcale nie był mądrzejszy. Więc w sumie utknął wśród idiotów, na jego miejscu dawno bym zmieniła miejsce zamieszkania, niż tak w każdym odcinku użerać się z debilami. Lecz to tylko bajka, a depresja samej ośmiornicy będzie ciągnęła się tak bez końca. Może zagra na swoim klarnecie? W takich chwilach chociaż przez chwilę jest naprawdę szczęśliwy. Florka? Pewnie od Florence, w sumie sama nie lubiłam jak ludzie do mnie mówili pełnym imieniem, wychodziło to jakoś sztywno oraz zbyt poważnie.
- Miło mi, Charlotte ale mów mi Lottka - Uśmiechnęłam się krótko w jej stronę. No raczej taką mam nadzieję, że będzie tak do mnie mówić. Jak nie no to trudno, już się przyzwyczaiłam do tego. A jak nie to będzie fajnie, w końcu ktoś kto potrafi ogarniać takie sprawy. Ścisnęłam delikatnie jej rękę.
- A może to i to? Też mam butelkę, więc możemy zrobić mapę do zaginionego skarbu. A w drugiej napiszemy jakiś tandetny wierszyk miłosny. Nigdy nie wiadomo kto go znajdzie, a jak go wykorzysta. To babka, jeśli myśli logicznie to z nim zerwie - Chłopcy nie zawsze myślą, a takie powtórzenie czegoś z liściku miłosnego do swojej połówki może pomóc. Nawet jeśli zmieni imię, to nadal będzie leniwcem. Po za tym nikt nie zabroni robić wrednych żartów na plaży? No właśnie, wszystkie chwyty są dozwolone.

florence hill

[Florence Hill]

Florka prawdopodobnie była w gronie niewielu osób, które nie oglądały nigdy ani jednego odcinka SpongeBoba. Po pierwsze mamusia jej nie pozwalała, a po drugie nawet jej to nie interesowało. Odkąd wyniosła się od matki takie bajki nie przyciągały jej uwagi. Była już za stara na przygody gąbki żyjącej pod wodą. O wiele bardziej podobał jej się taki Harry Potter czy nawet Hobbit. Albo Piraci z Karaibów. Taki Jack Sparrow byłby idealnym kompanem do poszukiwań skarbów i picia rumu. Mając kogoś takiego pewnie codziennie szukałaby butelki z tajemniczym listem, licząc na mapę prowadzącą do prawdziwego skarbu. Nie obraziłaby się, gdyby udało jej się znaleźć skrzynię pełną drogiej biżuterii. Dodatkowe przygody mile widziane, bo co to za szukanie skarbów bez niebezpieczeństw i zagadek?
— Wolałabym Piratów. Najlepiej jakichś przystojnych, chodzących bez koszuli. — stwierdziła, uśmiechając się pod nosem. Chyba lepiej wyobrazić sobie coś takiego, niż gadającą gąbkę, która przyjaźni się z Skalmarem, nie? Ani to ładne, ani nie może być obiektem westchnień. Bo kto zakochuje się w ożywionej rzeczy? Chyba tylko jakiś świr.
Jej imię było chyba jedną rzeczą, której w sobie nie lubiła. Nie wiedziała, czemu matka tak dziwnie ją nazwała. Niby imię było piękne, ale zbyt długie i ludzie wymyślali dziwne skróty. Flo jeszcze jakoś uszło, ale ona upodobała sobie Florkę i uparcie tak się przedstawiała. Nie licząc spraw urzędowych, bo tam babki za biurkiem posyłały jej bardzo dziwne spojrzenia i prychały, że nie wpiszą tego w dokumenty. Trudno.
— W porządku. — skinęła głową. Czyli nie tylko ona wolała inną wersję swojego imienia. Zdecydowanie miała już u niej plusa. Zastanowiła się chwilę nad jej słowami. Dwie wersje? To oznacza, że będą mogły wykorzystać więcej pomysłów niż tylko jeden, co było bardzo kuszące.
— Dobra, to najpierw zajmijmy się mapą, bo będzie najprostsza. Wymyślmy skarb... tutaj na plaży. Narysujemy kilka punktów orientacyjnych jak tamten wielki kamień, budka ratownicza i ta boja tam daleko. — powiedziała, rysując dokładnie te elementy na kartce papieru w mniej więcej idealnych odległościach. Nie była to prawdziwa mapa, więc nie musiała być zrobiona jeden do jednego. — Niech będzie, że poszukiwania trzeba zacząć od tamtych falochronów. A skarb będzie ukryty dwadzieścia stóp na zachód od tej flagi. Trzeba jeszcze dać zagadkę związaną z tą konkretną plażą, żeby nie szukać na całym świecie, nie? Jakieś pomysły? — zapytała, kończąc rysunki i zerkając na swoją towarzyszkę.

Charlotte Cowen

[Charlotte Cowen]

Tak naprawdę, nikt nie jest a stary na bajki. Przecież nawet tworzą takie dla dorosłych, sam Shrek jest taką bajką. Więc od czasu do czasu można obejrzeć, dosłownie byle jaką bajeczkę w telewizji. Nawet jeśli rodzice nie pozwalają, a samemu się można wstydzić komuś przyznać, że jednak się oglądało daną bajeczkę. W odróżnieniu od Florki, ja mogłam oglądać takie głupie kreskówki, może do czasu. Aż wszystko się nie spieprzyło, ale jednak teraz w zupełności od czasu do czasu nadal je gdzieś widzę. Nawet jak siedzę sama, a w telewizji leci głupia gąbka to i tak to obejrzę. Nie mam z tym problemu. Gorzej jak to jakiś film, te zazwyczaj mnie nudzą. Więc naprawdę ciężko mi znaleźć coś naprawdę fajnego, a Harry Potter lub nawet inne znany hity, stają się czym pospolitym oraz nudnym. Dlatego nigdy nie mam jakiegoś szału z powodu danego filmu, po jednym obejrzeniu mam już ich dość.
- Gdyby to był koncert życzeń, teraz chodziłby tutaj same ciach bez koszulek - Westchnęłam, marzenia ale jakie piękne marzenia. Ale w prawdzie powiedziawszy, nawet teraz są niezłe klaty tutaj. Więc nie jest aż tak źle. Lecz jednak niektórzy powinni mieć na sobie koszulkę oraz zakrywać niektóre aspekty. Bo taki latający tłuszczyk, nie jest ani trochę atrakcyjny. Wręcz ma się odruchy wymiotne na to wszystko. Lub po prostu jestem za bardzo wymagającą osobą, cóż no bywa i tak w naszym świcie. Zmarszczyłam czoło, rozglądając się i patrząc na to wszystko. Miało to w sumie jakiś sens. Nawet jeśli ktoś to będzie szukał, znajdzie dane rzeczy. Chociaż pewnie to jakiś dzieciak może znaleźć, więc nie może to być za trudne. Albo jakiś bufon to znajdzie, więc musi to być naprawdę łatwe. Niesprawiające nikomu problemu.
- Teoretycznie tak, a teoretycznie nie. Zależy gdzie to się dostanie. Lecz tylko na tej plaży masz łatwy dostęp do miasta. Więc tylko to ją tak naprawdę, wyróżnia - Wstałam i otrzepałam kolana z piasku, który miałam na kolanach. Łatwiej byłoby wymyślić jakiś lipny wierszyk miłosny, nie lubiłam opisywać miejsc. Ale jak trzeba, to jednak trzeba. - Tylko ta plaża posiada dwie budki, które są zawalone i obrośnięte glonami. A przed wejściem stoi wielki okrągły znak, znak z meduzami które są zagrożone - Skakałam wzorkiem pomiędzy tymi rzeczami. Nada się, tylko w tej części są owe meduzy. Więc problemu z wybraniem tej odpowiedniej nie będzie trudne. Nawet jak trafi się idiota, to może wpisać dane w google. Na pewno mu wyświetli się ta plaża. Za to ja wzięłam drugi kawałek papieru i zaczęłam zapisywać, pierwsze słowa jakie przyszły mi do głowy.
w słowach płynie rzeka miłości
aż do morza, do oceanu dopłyną
kiedyś te moje życiowe mądrości
być może znajdziesz je w butelce
a słowa się zachowają jeszcze
wspomnisz wtedy dziewczynę ,gdy
fala na brzeg wyrzuci z wierszem
zamknięte w słowach moje serce…
- Gotowe, miłosny liścik jest. Pasuje? - Spytałam się jej, pokazują swoje wypociny. Miałam szczerą nadzieję, że jednak spodoba jej się to wszystko i wrzucimy go do wody. Patrząc jak od nas się oddala.

florence hill

[Florence Hill]

No tak, bajki nie były tylko dla dzieci. Dorośli również mogli je oglądać, ale już nie z takim samym efektem jak kilkulatki. Ona na przykład nie widziała niczego szczególnego we Frozen, a bajka przecież wygrała Oskara. Ogólnie współczesne animacje jej się nie podobały. Bajka ma być bajką, a nie filmem gdzie Roszpunka ma narysowanych milion włosów zamiast jedynie konturu i wypełnionego kolorem. O wiele więcej frajdy sprawiała jej Pocahontas czy Hercules, a piosenki z nich mogłaby zaśpiewać obudzona w środku nocy. Tabliczki mnożenia nie wyrecytuje, ale piosenki jak najbardziej. W końcu miała duszę artystki, a muzyka zawsze była jej bliższa. Chociaż filmowy Alladyn albo Piękna i Bestia były świetne.
— O to na pewno. Faceci biegający po plaży i wychodzący z wody niczym bóg. Ach... — rozmarzyła się, opierając brodę o dłoń. Każda dziewczyna marzyła o takim widoku chociaż raz, a nie tylko na filmach. Niby mogła zawiesić oko na przystojnym ratowniku czy tym samotnym mężczyźnie, która opalał się niedaleko nich, ale zdarzały się piwne i owłosione brzuszki. Fuj. Ogólnie nikogo nie przekreślała z powodu wagi, bo to nie koniecznie mogło świadczyć o lenistwie i objadaniu się chipsami. Były też różne choroby. A takie męskie misiaczki czasem były naprawdę urocze, a kochanego ciałka nigdy za wiele. Ale takie serio owłosione jak małpy były obleśne, a taki chłop pocił się niemiłosiernie, strasząc zapachem ludzi dookoła w promieniu kilkunastu metrów. A odrobina dezodorantu i szybka depilacja nikogo by nie zabolała. Szkoda, że nie każdy o tym pomyśli.
No tak, mapa nie mogła być za trudna, żeby każdy sobie poradził z jej rozszyfrowaniem. I chociaż w miarę realna, żeby nie szukać nie wiadomo jakiego miejsca. Zasłoniła oczy ręką, żeby słońce nie raziło jej w oczy podczas obserwowania Charlotte, która rozglądała się za czymś charakterystycznym dla tej plaży.
— No niby tak, ale pewnie jeszcze jakaś plaża ma podobne miejsca. Dodajmy po prostu, że plaża na Florydzie i coś z nadzieją, żeby załapali Hope. — zaśmiała się, dopisując kolejne zdania zagadki. Pokazała gotowe dzieło blondynce, zawinęła kartkę w rulonik i wepchnęła do butelki. Jedna była gotowa. I wtedy Charlotte wzięła się za pisanie listu. Florka zaglądała jej wtedy przez ramię, chichocząc cicho.
— Świetne! Aż szkoda, że nie możemy się dowiedzieć kto to kiedyś znajdzie i jak zareaguje. Trudno. A teraz wrzućmy to do morza. — zaproponowała i list miłosny również wepchnęła do butelki. Podała jedną z nich blondynce i ruszyły razem na pomost, żeby z tamtego miejsca wrzucić butelki. Na brzegu było to zbyt ryzykowne, że zamiast popłynąć dalej wylądują po chwili pod ich nogami i tyle frajdy. Stanęła przy drewnianej barierce, zamachnęła się i rzuciła butelką gdzieś daleko. Na chwilę zniknęła im z oczu ale po chwili dryfowała sobie radośnie w nieznanym kierunku. — Teraz twoja kolej. — zerknęła na blondynkę, wskazując jej inny kierunek, żeby butelki nie wylądowały w tym samym miejscu.

Charlotte Cowen

[Charlotte Cowen]

Oczywiście, że współczesne bajki są inne. Nigdy nie zastąpią tych co były kiedyś. Ja osobiście uważam, że odświeżenia czegoś w formie filmu, to coś jednak nie dobrego. Ponieważ nie wszystko da się odegrać, dodatkowo przez to że często zmieniają pewne ważne fakty, takie jak kolor głównej bohaterki i takie tam podobne sprawy. Osobiście naprawdę, nie miałam nic za złe, ale jeśli niszczy się syrenkę Ariel, która była w bajce biała a w filmie ma być czarna, no to tak trochę nie halo. Dlatego filmowe adaptacje były dla mnie czymś okropnym, niszczącym owe dzieciństwo.
- I te spływające krople wody, po ich zbudowanych ciałach - Takie widoki, były czymś za co niektóre mateczki z plaży by się naprawdę, zabiły. A jeśli byłoby trzeba, na pewno polecałby by pierwsze aby udzielić pierwszej pomocy. Nikt nikomu, nie pozwoli pomarzyć. Lecz szkoda, że takie akcje są wyłącznie w filmach. A jeśli trafi się na taki okaz, to potem jest zajęty lub jest po prostu gejem. Trzeba mieć ogromne szczęście, bez niego w życiu nic się praktycznie nie ma. Chyba, że się na to ciężko zapracuje. Popatrzyłam się, jak chowa kartkę do butelki oraz wrzuciła ją do wody.
- Może kiedyś dowiemy się, kiedyś - Naprawdę mała szansa, ale może znajdzie się jakiś patafian co wstawi to na jakaś stronkę o tym mieście. Przecież różne rzeczy tam trafiały, więc jest nawet i szansa na to. Nawet jeśli takie coś jest szansą jedną na głupi milion. Ale zabawnie będzie to widzieć, zwłaszcza jak ktoś będzie na tyle zdesperowany, że naprawdę zacznie szukasz tej osoby, która to napisała w liście miłosnym. Nie kumam jak można się w kimś zakochać, nie widząc go. Tylko zauroczyć się po przeczytaniu, głupiego liściku miłosnego. Chyba nie byłam, aż taką romantyczką za jaką sama się uważałam. Spojrzałam się ostatni raz na swoją butelkę i wrzuciłam ją do morza. Niech płynie, daleko od tego miejsca. Przyglądałam się jej, aż zniknęła mi ona z oczu. Wzrok wrócił do Florki, uśmiechnęłam się.
- Dzięki, że mogłam spędzić tak kreatywnie dzień na plaży. Mam nadzieję, że się jeszcze kiedyś na siebie wpadniemy - Pomachałam na pożegnanie i wróciłam do swojego ręcznika. Zabrałam wszystkie swoje rzeczy i zaczęłam kierować się w stronę swojego campera.

2x z/t

florence hill