[Kayla McCarthy]

– W różnym wieku. – Odpowiedziała zgodnie z prawdą. Na zajęcia chodziła już od dłuższego czasu i nie ukrywam, ale z kilkoma dziewczynami już się znała. Nie da się nie rozmawiać z innymi w szatni przed lub po zajęciach. Dzięki temu jej grono mocno się powiększało, co tylko ją cieszyła, bo chyba nie ma nic gorszego niż ograniczające nas poczucie pustki i samotności. A tak to zawsze wie, że nie jest sama i zawsze znajdzie się ktoś, kto chętnie wyjdzie z nią na kawę lub do baru w piątkowy wieczór.
– Tak, pomaga mi się wyciszyć przed pracą. Wiesz, że nie każdy klient jest miły i każdego potrafi wyprowadzić z równowagi. – Lubiła swoją pracę, bardzo, ale nie lubiła chamskich klientów. Rozumiała, że każdemu się śpieszy, ale stworzenie idealnego bukietu trochę trwało i trzeba było wykrzesać z siebie trochę cierpliwości. Oczywiście nie każdy to potrafił, dlatego czasami wracając z pracy czuła się mocno podminowana. oczywiście nie często jej się to zdarzało, ale bywały takie dni. Najważniejsze, to znaleźć sposób, żeby sobie z nimi poradzić.
– Zajdziemy ci idealny kwiat na początek. Nie martw się – Kiedy tylko przyjaciółka będzie gotowa, McCarthy zamówi dla niej idealny kwiat, a nawet może przyjść do niej do mieszkania i sama zobaczyłaby gdzie postawić kwiat, który będzie idealny w dane miejsce.
Słuchała uważnie tego co mówi przyjaciółka i co jakiś czas kiwała głową przyznając jej rację. Gdy tylko ustaliły jak posadzą kwiaty, podała Noelle małą łopatkę i pokazała co robić. Klęcząc na ziemi postanowiła zapytać się co jeszcze dzieje się w życiu przyjaciółki.
– A jak w pracy? Wszystko dobrze? – Doskonale pamiętała ile razy blondynka starała się złożyć podanie na studia i chyba jak na razie bezskutecznie. Chyba, że coś się zmieniło? Może za chwile dowie się czegoś nowego.
– Większość kwiatów możesz łączyć bez problemu. Tu chodzi o efekt końcowy. Najlepszy daje pelargonia i lobelia. Tam możesz zobaczyć efekt mojej pracy. – Kiwnęła głową w stronę kwiatów, które posadziła kilka tygodni temu.

Noelle Covington

[Noelle Covington]

Kayla McCarthy

- Czyli mam szansę złapać wspólny język z niektórymi paniami, więc jesteś na dobrej drodze do przekonania mnie na pójście na te zajęcia. - odparła blondynka sądząc że przecież może zaryzykować, czyż nie? Jeżeli po jednej lekcji stwierdzi że to nie jest dla niej to na następne nie pójdzie, proste.
- Przyznam szczerze że wydawało mi się iż do kwiaciarni przychodzą sami ludzie z pozytywnym nastawieniem, a nie jakieś buce które szukają pretekstu do walki bądź zaczepki. Kwiaty przecież działają tak kojąco i uspokajająco... - no tak, w każdej dziedzinie życia spotka się zarówno tych miłych klientów, jak i takich, z którymi nie chciałoby się mieć do czynienia. A kwiaty zwykle kojarzą się z czymś przyjemnym, kupuje się je kobiecie na randkę, mamie z okazji dnia matki, na przeprosiny gdy się coś przeskrobało, czasem też na pogrzeb, jednak to ma upamiętnić tę zmarłą osobę. Dlaczego zatem pospieszać na siłę kobietę, która wykonuje swoją pracę i chce osiągnąć efekt, który spodoba się osobie dla której te kwiaty są dedykowane? Kompletnie bez sensu.
- Ale nie może być szkodliwy dla psa, bo przecież mam Fifi. - jeszcze dodała tak w sprawie idealnego kwiatu, bo jednak nie chciała zaszkodzić swojemu małemu szkodnikowi, a wiadomo że jak pies czy kot ma jakąś niestrawność to próbuje podjadać roślinki by łatwiej było mu zwrócić to, co przeszkadza. Jeszcze by tego brakowało żeby jej psiak się rozchorował albo umarł przez roślinkę, także musiała uważać. Ale na szczęście miała obok siebie znawczynię która na pewno pomoże jej w doborze tej właściwej rośliny. A potem blondynka w skupieniu zaczęła wykonywać to, co uprzednio pokazała jej Kayla i tak też posadziła pierwszego kwiatka. Aż musiała przetrzeć wierzchem dłoni czoło i nie, wcale się nie spociła przy tym zadaniu, jednak to było odruchowe. Na pytanie przyjaciółki wzruszyła ramionami.
- W pracy jak w pracy, niedawno uratowałam kancelarię od ataku hakerskiego, znaczy się kolega informatyk mi w tym pomógł by nie wyciekły dane dotyczące klientów, ale nie usłyszałam za to żadnych pochwał. Przyszła również decyzja w sprawie studiów. Odmowna, więc nie zamierzam więcej próbować. - odparła i zacisnęła wargi w wąską linię, bo nic jej się pod tym względem w życiu nie udawało.
- Czasami mam takie poczucie że powinnam rzucić to wszystko i zacząć piec ciastka, a potem je sprzedawać. Takie babeczki z kremem nadziewane owocami, co o tym sądzisz? - tak, jak już Covington dostała nową szansę od życia to postanowiła z niej skorzystać i zacząć wszystko zupełnie inaczej, na przykład zakładając własny babeczkowy biznes. Czasem miała wrażenie że pieczenie ciastek wychodzi jej lepiej niż gotowanie zup. Niestety zdjęcie się nie wyświetla, ale wujek google mi podpowiedział jaki to może być efekt i był naprawdę niesamowity, Noelle również się podobał.
- Pięknie to wygląda, aż zaczynam zazdrościć że nie mam własnego ogrodu. - i aż oniemiała z zachwytu jaki piękny efekt można stworzyć z kwiatów. To prawda że Kayla się do tego idealnie nadawała bo była kreatywna i miała talent.

[Kayla McCarthy]

Cieszyła się, że przyjaciółka coraz bardziej przekonywała się do pomysłu z zajęciami jogi. O to właśnie chodziło.
– Praca z klientem nie jest łatwa. – Stwierdziła kopiąc kolejny dołek, tak żeby uzyskać wzór, który wcześniej same ustaliły. Szczerze to już nie mogła doczekać się efektu końcowego. Naprawdę cieszyła się, że zaproponowała taką formę spędzania czasu.
– Czasami też klienci denerwują się, że tworzenie bukietu zajmuje mi tyle czasu, a nie rozumieją, że tego nie da się zrobić w 2 minuty. A ostatnio wszystkim się spieszy… – Dlatego właśnie nie lubiła mieszkać i pracować w Miami. Tam wszyscy pędzili, ludzie nie zwracali uwagi na innych… wieczny pośpiech i stres. Zdecydowanie lepiej jej się mieszkało tutaj. Kochała to miasto i miała nadzieję, że w przyszłości wychowa tutaj swoje dzieci.
– Właśnie! Jak tam idzie ci wychowywanie szczeniaka? – Spojrzała na przyjaciółkę ciekawa jej odpowiedzi. Szczeniaki to takie małe dzieci… głupiutkie, ale jednocześnie słodkie. Kiedyś w jej domu zawsze mieszkało jakieś zwierze. Teraz jej rodzice mieli psa, który był z nimi już ponad 10 lat i Kayla zastanawiała się jak jej rodzice przeżyją jego stratę. Jest członkiem rodziny i każdy będzie za nim tęsknił. Ona miała kota i jak na razie dobrze im się żyło.
– Przykro mi, że kolejny raz nie udało ci się spełnić marzenia. – Doskonale wiedziała, jak bardzo przyjaciółka chciała studiować prawo. Trzymała za nią kciuki, a teraz gdy kolejny raz uczelnia odrzuciła jej wniosek, było jej przykro. – Może warto spróbować? Zobacz, ja byłam księgową, a teraz prowadzę własną kwiaciarnię…. Czasami nie warto na upartego robić tego co wymarzyliśmy sobie dawno temu… A jeśli babeczki to coś, co sprawia ci radość, to chyba znasz już odpowiedź…. – Zakończyła swoją przemowę z delikatnym uśmiechem na ustach.
Przyjrzała się uważnie tego co obie stworzyły i nie spodziewała się, że to będzie wyglądać tak pięknie.
– Świetnie nam to wyszło. Zdecydowanie musimy robić to częściej. Masz ochotę na mrożoną herbatę? – Podniosła się z kolan i otrzepała spodnie z trawy i resztek ziemi.

Noelle Covington

[Noelle Covington]

Kayla McCarthy

W takim razie Kayla wygrała tę walkę z upartością blondynki na tyle, by Noelle zechciała spróbować jednak swoich sił w jodze i nie zniechęcać się tak od razu do tego rodzaju relaksu, bo raczej nie powinno się tego nazywać sportem, prawda?
- Nie musisz mi tego mówić, zwłaszcza gdy odbieram telefon od najbardziej roszczeniowych ludzi, którzy za nic mają sobie terminarz danego prawnika, tylko muszą się z nim widzieć, najlepiej tu i teraz, a potem okazuje się że sprawa była tak błaha, że naprawdę mogła poczekać tych kilka dni. - ludzie byli egoistyczni, zawsze to ich problem był najważniejszy i to nimi trzeba było się zająć w pierwszej kolejności. I naprawdę niejednokrotnie blondynka musiała się namęczyć, by przekonać upartych klientów do wolnego terminu u danego prawnika, jeśli to tego chcieli konkretnie. Zatem doskonale wiedziała, że praca z klientami była niezwykle trudna.
- Zauważyłaś to że jak byłyśmy młodsze to świat tak nie mknął bez przerwy do przodu i nie miał czasu by się zatrzymywać? Nie wiem czy odnoszę takie wrażenie bo byłam wtedy dzieckiem, więc nie brałam udziału w zawodowym wyścigu szczurów czy w ciągłym biegu wypełniać obowiązki dorosłych.
- Raz lepiej, a raz gorzej, ale już bardziej rozumiem jej potrzeby i docieramy się. Muszę ci się do czegoś przyznać... - skoro przyszedł temat Fifi to chciała powiedzieć wszystko, dlatego też westchnęła, by następnie kontynuować dalej.
- Jak miałam ten problem ze snem i brałam tabletki to pewnego razu się nie zorientowałam nawet że pudełko z nimi wypadło mi pod łóżko. Gdy znalazłam Fifi gryzącą otwarte pudełko po tych środkach to się zorientowałam, że mam problem. Na szczęście okazało się że nie zjadła żadnych tabletek, ale dla pewności weterynarz zrobił jej płukanie żołądka i długo mi nie mogła tego wybaczyć. - prawdę mówiąc Covington sama sobie tego nie potrafiła wybaczyć, że dopuściła do takiej sytuacji i to był pierwszy krok by skończyć z tym bagnem. I chyba Kay była pierwszą osobą, do której się naprawdę przyznała z tego, co się wydarzyło pewnego poranka.
- Najwidoczniej prawo nie jest dla mnie. Szukam czegoś, co by sprawiało mi przyjemność i by wychodziło na tyle, by można było się z tego utrzymać. Zatem na następne spotkanie zapraszam na babeczki mojej roboty. - póki co to było jej postanowienie noworoczne, a czy go utrzyma? czas pokaże. I sama nie mogła wyjść z zachwytu jak piękny efekt uzyskały wspólnymi siłami.
- Jasne, tylko poczekaj, zrobię zdjęcie. - i jak powiedziała tak też zdjęła rękawiczki, wyjęła telefon i zrobiła zdjęcie tego cudnego widoku rabaty. A potem skierowała się za panią domu do środka, wcześniej oczywiście też się otrzepując z brudnej ziemi.

[Kayla McCarthy]

Każdy człowiek w życiu się śmieszył, ale nie rozumiała tej całej niecierpliwości jaką niektórzy w sobie mieli. Chciałaby, żeby każdy próbował, starał się zrozumieć, że nie wszystko da się od razu załatwić. Szkoda, że nie każdy to rozumiał…
– Może zmieńmy temat na coś przyjemniejszego niż praca? Po co mamy się denerwować… – Uśmiechnęła się do przyjaciółki i dotknęła jej ramienia w przyjacielskim geście. Miały dzisiaj dzień wolnego i obie skorzystają z tego, że dzisiaj odpoczną.
Spojrzała na przyjaciółkę współczującym wzrokiem, gdy opowiadała o swoim problemie z bezsennością i Fifi. Współczuła jej, że dotarło do niej to w tak okropny sposób.
– Współczuję ci, mam nadzieję, że Fifi czuje się już dobrze i szybko o tym zapomni. – Widziała, jak ta sytuacja ciążyła przyjaciółce i miała wielką ochotą ją przytulić, ale obie były całe w ziemi, więc to musiało zaczekać póki się nie przebiorą.
– Myślałaś już może gdzie chciałbyś je sprzedawać? – Spytała wchodząc do kuchni kierując się od razu do zlewu gdzie od razu umyła dłonie. Pokazała gestem przyjaciółce, że sama może to zrobić. Następnie odwróciła się i sprzątnęła brudne szklanki po ich wcześniejszych napojach i wsadziła je do zmywarki. Wyciągnęła z lodówki wcześniej przygotowaną mrożoną herbatę i dwie szklanki.
– Ciesze się, że się nie poddajesz i chcesz walczyć. Sama wymyśliłaś te babeczki, czy ktoś ci podsunął ten temat? – Usiadły obie przy stole i McCarthy rozlała herbatę do szklanek, nawet postawiła kruche ciasteczka – kupne, bo nie miała czasu na pieczenie, ale miała nadzieję, że będą im smakować.

Noelle Covington

[Noelle Covington]

Kayla McCarthy

Niestety nie wszyscy potrafili wykazywać się cierpliwością, czy zrozumieniem drugiego człowieka. Obecnie panował dosyć silny egoizm wśród ludzi, każdy myślał tylko o sobie i by jemu było dobrze, a gdy tak nie było to rozpoczynał aferę, psując nastrój również innym. Niestety niektórych nie zrozumiesz.
- Jasne. Widziałaś filmy biorące udział w nagrodach do Oscara? - bo filmy to zawsze był przyjemny temat, kto ich nie oglądał? A wiadomo, ostatnie nominacje do Oscara to temat o którym dobrze było rozmawiać.
- Tak, jej na szczęście nic się nie stało i nie wygląda na taką coby miała mi to za złe, ale wystarczy mi to że ja o tym pamiętam i to sprawia że czuję się potwornie. - westchnęła, wyznając co naprawdę czuje w związku z całą tą sytuacją z psem i tabletkami. Czasem jednak, tak jak wcześniej wspomniałam, takie sytuacje są nam potrzebne po to, byśmy mogli ruszyć dalej i tak jak Noelle, zerwać z nałogiem. A następne pytanie ze strony Kay sprawiło, że jednak blondynka miała pewną zagwostkę.
- Problem jest taki że nie wiem jak tę sprzedaż zorganizować. Myślałam nad wynajęciem lokalu pod kawiarnię, ale jeśli to się nie uda to będzie mnie drogo kosztować. A sprzedawanie w internecie to nie to samo co zjedzenie babeczki w przytulnym lokalu... - widać było, że pomysł zrodził się w jej głowie, ale nie był jeszcze zbyt przemyślany, może McCarthy będzie w stanie jej podpowiedzieć jak stworzyć ten plan działania? Oczywiście również zmyła brud ze swoich rąk i podążyła za panią domu.
- Zainspirowałam się filmem, w którym kobieta rzuciła pracę w biurze i założyła wraz z przyjaciółką kawiarnię, której specjalnością były babeczki. - pewnie nawet podała tytuł tego filmu, a ja szczerze mówiąc nawet nie wiem czy takowy istnieje, bo go sobie teraz w głowie wymyśliłam, także ten. Spróbowała zatem tych ciastek, które jak na kupne to były całkiem smaczne.