[Jamie Lockwood]

|008|

Niektórzy wolnego nawet w święta nie mają i kimś takim był właśnie Jamie, który w swojej pracy stawiać się musiał praktycznie zawsze. To, że była niedziela czy też inne święto nie grało żadnej roli, bo parafrazując znane chyba wszystkim powiedzenie; przestępcy przerw sobie nie robią. Chociaż, dobrze, w Hope Valley ciężko było o recydywistę z krwi i kości, który tutejszej policji spędzałby sen z powiek, ale to, że go nie jeszcze nie było, nie oznaczało, że się nie pojawi. Z tego też powodu czujni być musieli o każdej porze dnia i nocy. Niegdyś Lockwoodowi okropnie przeszkadzały dyżury w święta i w dni, które dla znakomitej większości Amerykanów były po prostu wolne. W końcu on też chciał od czasu do czasu przesiedzieć Święto Dziękczynienia przy stole z rodziną albo puszczając fajerwerki z przyjaciółmi na czwartego lipca. I dobrze, parę razy udało mu się wyprosić przełożonego o wypisanie mu dyżurów tak, by wtedy akurat do pracy przychodzić nie musiał, jednak od jakiegoś czasu podejście jego nieco się zmieniło i na wolnym w tym czasie już tak mu nie zależało. Nikt jednak nie powinien być tym zaskoczony. Oczywistym chyba było, że wolał siedzieć nawet w nudnej pracy w Boże Narodzenie niż samemu w zdecydowanie za dużym na niego domu. W tym momencie już nawet pokłócić się nie miał z kim o świąteczne lampki czy też rodzynki w serniku, więc odwożenie zbyt pijanych ludzi na izbę wytrzeźwień w ramach pracy albo spisywanie zgłoszeń przewrażliwionych starusze wydawało mu się być bardzo dobrą opcją.

W tym roku, wyjątkowo, dużo w czasie Bożego Narodzenia się nie działo, a sam Jamie po nie za trzeźwych kolędników musiał wyjeżdżać raptem trzy, może cztery razy. Również starsze panie były bardziej wyrozumiałe! Lockwood otrzymał jedynie dwanaście zgłoszeń zbyt głośnej wigilii i pasterki, co naprawdę było dobrym wynikiem. W tym roku jednak zdarzyło się parę innych incydentów, które ingerencji policji niestety wymagały. Ta jednak spóźniła się na miejsce zdarzeń, przez co świątecznych przestępców trzeba było łapać inaczej. Współczesna technologia znacząco to ułatwiła i dzięki temu jeden z gagatków siedział już na komisariacie w parę dni od swojego wyczynu.

━━ Przypuszczam, że wezwanie nie było dla pani żadnym zaskoczeniem ━━ odezwał się Jamie, zerkając jeszcze raz na informacje zawarte w raporcie, a następnie przenosząc swoje spojrzenie na siedzącą przed nim kobietę. Nie wyglądała na kogoś, kto wolny – lub też nie – czas spędza na komisariacie w związku z jakimiś przewinieniami, jednak policjant już dobrze wiedział, że to ci z niewinnymi twarzami najczęściej najwięcej za uszami mieli. Czy tak też było w tym wypadku? Monitoring sugerował, że tak, a to dowód był wręcz niepodważalny. Lockwood był więc ciekaw, czy dziewczyna będzie się jakoś bronić przed zarzutami i jeżeli tak, to jak. ━━ Muszę przyznać, że ciekawy sposób na spędzanie świąt ━━ stwierdził w oczekiwaniu na załadowanie się odpowiedniego pliku w komputerze. ━━ Ale na bok odstawmy moje własne przemyślenia; za bardzo wzięła sobie pani do serca film Grinch? ━━ zapytał. ━━ Bo naprawdę innego wytłumaczenia nie widzę.

Sophie Golighty

[Sophie Golighty]

Jamie Lockwood

#15

Golighty naprawdę była z siebie dumna, była niesamowicie z siebie dumna za to, że rozwaliła tych parę dekoracji świątecznych, do momentu aż nie przerwał jej ten chłopak. Tak ją zirytował, aż zaprzestała swojego planu i uciekła, słysząc gdzieś w oddali sygnał policji. Była pewna, że była przecież nieuchwytna, ale może ten brutus zgłosił ją na policję? W takim razie się na nim zemści, wrobi go w współzawodnictwo w tej zbrodni przeciwko świętom. Jak dostała wezwanie na policję to zaklęła pod nosem, postanowiła jednak że się wybierze na posterunek. Wcale nie dlatego, bo tęskniła za pobytem za kratami, jak w tę noc kiedy z Katie na haju chodziły nago po promenadzie i wskakiwały do fontanny. To na pewno znalazło się w jej aktach, poza tym nie miała żadnych więcej przewinień. Wiedziała jedno, nie zamierzała się przyznać. Usiadła z pokerową twarzą.
- Właściwie to wezwanie mnie zaskoczyło, bo nie zrobiłam nic złego od akcji z fontanną. - odpowiedziała, udając niewiniątko, jednak wywróciła oczami po wspomnieniu epizodu z fontanną i paradowaniem nago po promenadzie miejskiej będąc pod wpływem narkotyków. Potem pewnie policjant pokazał jej filmik z kamery monitoringu. Jej twarz wyrażała teraz niemałe zdziwienie.
- I pan uważa że to ja? Proszę spojrzeć na ten tyłek. Mój nie jest tak gruby jak tej kobiety. Chociaż jestem pełna podziwu, świetna robota z tymi świątecznymi dekoracjami. - nie poddawała się, a że była świetną aktorką, to idealnie odgrywała swoją rolę. A jej zaskoczenie wzięło się z tego, bo nie sądziła że jej tyłek może tak źle wyglądać w czerni! Wiedziała teraz jedno, musi wyrzucić wszystkie czarne spodnie z szafy. Dobrze, że teraz miała na sobie jeansy.
- Grinch to całkiem dobry film, świetnie pokazuje co czują osoby, którym już przejadły się te mdłe święta. - dodała kiwając twierdząco głową na znak że zgadza się ze swoją wypowiedzią. Następnie spojrzała na policjanta, zastanawiając się co on sądzi o tym filmie. A może to stereotypowy wyznawca świąt, który nie rozumie ludzi, którzy takowych nie lubią?

[Jamie Lockwood]

Prawda jest taka, że to, co zrobiła pani Goligthy zrobiła zbyt dużą zbrodnią nie było w porównaniu z przewinieniami innych osób w tym okresie. Zniszczyła “jedynie” mienie i najpewniej, gdyby nie fakt, iż dekoracje świąteczne należały do miasta, to sprawę tę można byłoby rozstrzygnąć bez udziału policji. Właściciele może spróbowaliby dogadać się z Sophie, ta zapłaciłaby za szkody i na tym to by się skończyło. A tak? Nie dość, że będzie musiała ponieść koszty naprawy dekoracji lub je odkupić, to jeszcze nie ominie jej wpis w kartotece. Nie wyglądała na osobę, która zbiera coraz to nowsze i ciekawsze wpisy, a jednak, nie był to jej pierwszy raz, gdy musiała zaszczycić swoją obecnością komendę. ━━ Nie zrobiła nic złego czy na niczym złym nie została pani przyłapana od tamtego czasu? ━━ zapytał, unosząc jedną brew ku górze. “Nudystka, świetnie”, pomyślał po szybkim przeczytaniu paru pierwszych zdań z jej poprzedniego wybryku, który przypisany był do jej nazwiska. Aż zerknął na nią przelotnie, zastanawiając się, co tacy ludzie mają w głowie. Szybko jednak wrócił myślami do chwili obecnej. Włączył materiał na monitorze komputera, a następnie odwrócił go w jej kierunku. On już ten filmik widział przynajmniej dziesięć razy, więc zamiast przyglądać się jemu, patrzył na kobietę, a raczej na jej reakcję. Wydawała się być ona naprawdę zaskoczona. Mężczyzna może i by jej nawet uwierzył, gdyby nie fakt, że nie pierwszy raz miał do czynienia z czymś takim. Ewidentnie było widać, że to ona, jednak aktorka świetnie grała i trzymała się swojej wersji. A mogli to załatwić szybko. ━━ Ale zdaje sobie pani sprawę, że kamera zawsze dodaje parę kilo? ━━ zapytał, wzdychając ciężko. On w sumie aż takiej wielkiej różnicy nie widział między panią Golighty przed sobą, a panią Golighty na nagraniu. Ta jednak chciała trwać przy swoim, to co on biedny mógł zrobić? Do takich, co siłą zeznania wyciągają na jej szczęście nie należał. On miał na to inne sposoby. ━━ Dlaczego niby świetna? Niszczenie dekoracji miejskich uważa pani za coś świetnego? ━━ zapytał, podpierając się łokciami o blat biurka. ━━ To, że film jest świetny i nie znaczy, że powinniśmy naśladować poczynania głównego bohatera ━━ skomentował, ponownie odwracając monitor w swoją stronę i wracając do informacji dotyczących całej sprawy. ━━ Nie przepada pani za świętami ━━ stwierdził, zerkając na nią przelotnie. ━━ Znaczy, osoba, która to zrobiła nie przepada ━━ poprawił się momentalnie, coby niczego mu nie zarzuciła. ━━ Jaki jest jednak sens niszczenia ich innym?

Sophie Golighty

[Sophie Golighty]

Jamie Lockwood

Co tacy ludzie mieli w głowie? W ogóle jak on śmiał ją oceniać po jej wybrykach? Sophie była jeszcze młoda, miała prawo do popełniania błędów i do korzystania z życia. Problem w tym, że ona miała już dwadzieścia pięć lat na karku i raczej nie uczyła się na swoich błędach, powielając ich coraz to więcej i nadal świetnie się przy tym bawiąc bez zbędnych konsekwencji. Tym razem również nie zamierzała za nic płacić, nawet nie zamierzała się przyznać do popełnionego przez nią czynu, licząc na to że uniknie jakichkolwiek konsekwencji i tym razem. Jeszcze nie mogę powiedzieć że się pomyliła, bo zarzuty nie zostały póki co jej postawione. Póki co, podkreślam.
- Nadal uważam że nie zrobiłam nic złego. Niczego nie ukradłam, nie biegałam naćpana nago po promenadzie miejskiej, nie popełniłam żadnej zbrodni. Nie mam niczego na sumieniu. - to oczywiste że blondynka przystała przy swoim, opierając się wygodnie o oparcie fotela i krzyżując ramiona. Prawdę mówiąc nigdy nie zdarzyło jej się czegoś ukraść, jeszcze to musi odhaczyć na swojej liście z nutką adrenaliny, bo zbrodni nie zamierzała popełniać żadnej. A ten wybryk z fontanną i promenadą to był tylko przypadek i nie była wtedy sama, miała równie nagą, choć może trochę grubszą, towarzyszkę. Oczywiście słowa te mówiła z pewnością siebie, tak jakby naprawdę miała czysty umysł. Jaka zatem była prawda? To wie tylko ona sama, a nikt nigdy nie powiedział że Sophie jest grzeczną dziewczynką.
- Nie występuję przed kamerami tylko przed obiektywami aparatów fotograficznych, które głównie odzwierciedlają naturę, a pewne programy sprawiają że można wyglądać jeszcze szczuplej niż realnie. - odparła na temat kamery, udając blondynkę która miała prawo nie wiedzieć o tym, że kamera pogrubia. Najgorszy był moment gdy Sophie spojrzała w kamerę, głupia, a potem rzuciła kamieniem, by ją zbić, co oczywiście również zostało nagrane. Ale był tam też ten koleś, który wtedy jej we wszystkim przeszkodził.
- Świetna w sensie bardzo przemyślana, to wygląda jak taki performance, bunt przeciwko świętom, nie uważa pan? - odwróciła zatem kota ogonem, coby się nie zdradzić. A co jeśli to był jakiś zaplanowany efekt by pokazać ludziom, że nie wszyscy są tego dnia szczęśliwi? Tak tak, musiała myśleć kreatywnie by nie dać się złapać.
- A co niby ma do tej sytuacji fakt czy ja lubię czy nie lubię świąt? To nie jestem ja na nagraniu. A ta osoba może ich nie lubić, albo nie wiem, może wesprzeć tych, którzy ich nie obchodzą? Może to było zaplanowane przez grupkę osób, żeby w kilku miastach tak zastrajkować? - odpowiadała mu pytaniem na pytanie, a wręcz zasypała go "co by było gdyby", próbując zyskać na czasie by wymyślić bardziej kreatywną wersję, oraz jakieś alibi na ten czas gdy rozwalała te dekoracje świąteczne pod ratuszem. A na ostatnie pytanie bruneta wzruszyła jedynie ramionami, wciąż udając niewiniątko.