[Evelyn Smith]

8.

Przybyła na miejsce zbiórki przed czasem, w końcu miała rzut beretem z mieszkania, więc aż wstyd byłoby się spóźnić. Wzięła dziś wolne w straży, tak więc miała energię na podbój i randkę ze śmieciami. Ten dzień nastroił ją na nowy pomysł i już wiedziała, że na następną randę wyciąga faceta na takie zbieranie śmieci, w ten sposób można nader szybko
Evelyn nie bawiła się w konwenanse i gdy zdała sobie sprawę, że to Jake ma być jej kapitanem, to parsknęła śmiechem, zapewne psując mu całe przedstawienie. Co miała poradzić? Pracowali razem i Eve nigdy nie potrafiła z powagą słuchać jego przemów, za to uwielbiała go dekoncentrować i wyprowadzać z równowagi, jak przystało na prawdziwą kumpelę. Zabrała od niego prędko worek i rękawiczki, marząc już tyko o tym, by rozpocząć dzisiejsze poszukiwanie wszelakich obrzydliwych skarbów (śmieci) pozostawionych przez baranów odwiedzających plażę.
Przywitała się ze wszystkimi, przestawiając się wszystkim głośno, jakby mając za nic to, co mogą sobie o niej pomyśleć. Była głośna, radosna i przerysowanie rozbawiona. To pozwalało jej ukryć swoje zaniepokojenie związane z tym, że miała blizny na ręce i nie słyszała na jedno ucho, Za nadzwyczaj dobrym humorem kryła swoje słabości i tak, uznawała, że to najlepszy możliwy sposób,.
- Dobra, dobra, tylko nie patrz mi na ręce, Jake, a jak już się ogarnieszz całą resztą, to weź podejdź do mnie do płota. – Rzuciła, nie kryjąc swojego rozbawienia i ruszyła w teren po piasku, co chwile zgarniając jakieś pojedyncze niedopałki z fajek, które chyba były najpopularniejsze w tym miejscu. Dlatego należało pić piwo – wypijasz i masz spiołkę w puszcze/butelce, a potem wyrzucasz i problem z głowy, a nie tak w piachu zagrzebywać, obrzydlistwo. No dobra, bardziej obrzydliwe było to, że ktoś kiedyś po tym piachu gołą dupą jeździć musiał, ALE nie o tym dzisiaj :lol
Dotarła aż do wydm, nachylając się do kubeczków po piwie, butelek, kolejnych niedopałków i innych pierdół, aż w końcu udało jej się wyciągnąć z piasku chorągiewkę, aż później kolejną i kolejną. Nie poddawała się jednak i zbierała dalej.



Znaleziona chorągiewka: 3 , czyli razem mamy 3

[Noah Hayes]

Lubił pomagać, po cichu nawet miał nadzieję, że będzie w drużynie z Katie i będzie mógł z nią rywalizować przebywając w jej pobliżu, ale niestety los chciał inaczej i niezbyt szczęśliwy Hayes musiał po przemowie pójść ze swoją grupą na plażę. Na odchodne tylko wzruszył ramionami w stronę młodej Harrington. Chciał parsknąć śmiechem na wieść o tym, że jego kapitanem został Jake, jak co ale jego akurat się tutaj nie spodziewał i kiedy rozdawał on worki i rękawiczki Noah wywrócił teatralnie oczami.
- To co panie Kapitanie? Jaką obieramy strategię? - rzucił w kierunku przyjaciela, dając mu delikatne kusańca w żebra łokciem bo akurat w tym momencie naciągał na ręce podarowane mu rękawice, które o dziwo leżały jak ulał. Nie miał nawet zamiaru dotykać tych wszystkich śmieci gołą ręką i był zadowolony z faktu, że organizatorzy pomyśleli o wszystkim, byłby nawet zadowolony gdyby dostał do ręki kij z ostrym końcem. Nie od dzisiaj wiadomo, że schylanie się było bardzo męczące, zwłaszcza dla takiej złotej rączki jak Noah, który w takiej pozycji spędzał wiele godzin w warsztacie samochodowym nachylając się nad otwartą maską samochodu. Po chwili rudzielec był już gotowy.
- To co Jake.. co powiesz na małe zawody? Miałem nadzieję, że trafię do drużyny z Katie, pokazałbym jej jak się zbiera śmieci ale los niestety zesłał mi Ciebie - wzruszył ramionami, przecież on doskonale wiedział że Katie się z nim przyjaźniła byli czasami wręcz nierozłącznie. Hayes o czymś sobie przypomniał i wyjął telefon, żeby wystukać wiadomość do czarnowłosej, ale było to trochę problematyczne w tych rękawicach, gdy mu się nareszcie udało schował go do tylnej kieszeni spodni kierując brązowe oczy na blondynkę w ich drużynie.
- My się chyba nie znamy, Noah - przedstawił się posyłając w jej stronę delikatny uśmiech, chyba będzie musiał mieć oko na Jake'a.. - Dobra, trzeba się zabrać do roboty - jak powiedział tak zrobił i już po chwili nachylał się, żeby podnieść jakieś puste opakowania po chipsach zakopane w piasku, skrzywił się delikatnie na ten widok.
- Jake jak znajdę tutaj jakieś śmieci należące do Ciebie to Cię własnoręcznie uduszę - krzyknął jeszcze w kierunku swojego przyjaciela, nachylając się, żeby wyrwać z piasku chorągiewkę z numerem osiem. Nie jest tak źle, czyż nie?

Znaleziona chorągiewka: 8
Razem: 11

[Dawn Thompson]

kloszardowa Dawn

Sama z siebie do zbierania śmieci by się chyba nie zabrała. Mało znała w miasteczku ludzi, kiedy skończyła się szkoła już zupełnie nie miała zajęcia i dopiero zaczynała swoje poszukiwania pracy wakacyjnej, więc trochę się nudziła, kiedy jej znajomi mieli inne zajęcia, a nie chciała też wiecznie jednej grupie zawracać głowy. Ciotka zasugerowała spóźnione sprzątanie świata, coś przebąkując, że może któreś z Lowellów się pojawi, chociaż jakoś niespecjalnie sama Dawn z kuzynami o tym rozmawiała, ale w wyniku tej nudy, pojawiła się na wyspie zwarta i gotowa, słuchając tych wszystkich przemówień, z jednoczesnym przeglądaniem na telefonie instagrama.
Chwyciła za worek, założyła rękawiczki i w swoim iście żulerskim ubraniu zaczęła zbierać pozostawione przez turystów śmieci, dziwiąc się z każdą podniesioną rzeczą, czego to ludzie nie zostawią po sobie, zamiast przenieść kawałek dalej i mieć czyste sumienie, tak samo jak czystą plażę na kolejny raz. Nuciła coś sobie pod nosem, tak zupełnie z braku laku, słysząc pokrzykiwania zawodników z drużyny i postanowiła, że po prostu uwinie się z tym wszystkim, robiąc dobry uczynek dla środowiska, aż nie złapała w rękę przezroczystego papierka, który... nie był papierkiem! - Fuuuuuu! - aż odskoczyła do tylu, wpadając na pochylonego z tyłu Noah i wywinęła piękneło orła, poprzedzonego krzywym fikołkiem, czy jak to lubił męczyć jej wfista - przewrotem w tył, a śmieci z jej worka wysypały się obok, z jednym tylko pozytywnym skutkiem - przykryły chorągiewkę z numerkiem, po którą sięgnęła zrezygnowana. - Jezu, przepraszam! - jęknęła w stronę chłopaka. - Zupełnie się po prostu nie spodziewałam, że ktoś zostawia po sobie TAKIE rzeczy, no obrzydlistwo, jak myślę, że miałabym się tu kiedyś rozłożyć z kocem i niespodzianka - skrzywila się zupełnie, powoli podnosząc, bo czas było pozbierać swoje śmieci i otrzepać się z piachu. Przynajmniej miała miękkie lądowanie!

Znaleziona chorągiewka: 4
Łącznie: 15

jake harrington Audrey Willoughby Noah Hayes Evelyn Smith Miriam Díaz

[Miriam Díaz]

Jakim cudem w ogóle się tutaj znalazła? Próbowała wytłumaczyć sobie w jakikolwiek sposób to, dlaczego postanowiła posprzątać śmieci, zamiast zatopić smutki w butelce tequili, ale nic normalnego nie przyszło jej do głowy. Niestety już się zgłosiła, a nie należała do osób, które nie wywiązują się z tego typu rzeczy. W prawdzie średnio interesowały ją te wszystkie nagrody, przyjęła bardziej szlachetną motywację, żeby się zebrać w sobie do tego gestu. Po pierwsze – kochała to miasto, to miejsce na ziemi, więc dobrze byłoby raz na jakiś czas o nie zadbać. Po drugie – musiała coś robić, prócz wlewania w siebie procentów, bo inaczej skończy na odwyku albo w wariatkowie. To drugie było bardziej prawdopodobne, patrząc na jej stan psychiczny, który próbowała cały czas usilnie maskować.
Przybrała ten delikatny uśmiech i ruszyła przed siebie, po drodze gasząc jeszcze pragnienie schłodzoną wodą, po której butelkę wyrzuciła prosto do niesionego przez siebie worka. Zanim jednak doszła do ludzi zebranych na plaży, sięgnęła do porozrzucanych opakowań po jogurtach przy jednym z samotnych konarów. Tam też znalazła małą chorągiewkę.
- Hola, hola chicos, wybaczcie spóźnienie – zwróciła się do swojej drużyny, machając lekko. - Miriam – przedstawiła się jeszcze, zabierając do roboty. Pomogła Dawn pozbierać śmieci, które ta rozsypała przy okazji małej kolizji, którą Diaz widziała po drodze. - Ktoś zbiera wszystkie chorągiewki, czy każdy trzyma swoje? - zamachała swoją, wyraźnie zadowolona ze swojego łupu. Co jak co, ale byłoby chyba lepiej, gdyby jednej osobie zostało przydzielone liczenie tych wszystkich numerków. Miriam miała wrażenie, że gdy przybędzie jej tych wszystkich klamotów, to coś zgubi, prócz głowy, oczywiście. Nie była zbyt dobrze zorganizowana, nie teraz, gdy uparcie potrzebowała zapomnieć o wszystkich problemach natury uczuciowej. Zbieranie śmieci po innych, okazało się całkiem przyjemnym rozwiązaniem, przynajmniej mogła się powkurzać nad beznadziejnością reszty świata.


Znaleziona chorągiewka: 9
Łącznie: 24

[Audrey Willoughby]

#16

Audrey zdawała sobie sprawę, że być może nie powinna pokazywać się w tak dużym skupisku Harringtonów, bo nie ukrywajmy - choć współpracowała od jakiegoś czasu z Casa de Flores, to mimo wszystko nie była przez nich mile widziana, jednak skoro Ryker sam zaprosił ją na grilla, mogła mieć tylko nadzieję, że reszta jego rodziny nie zabije jej wzrokiem. Nieco też jej ulżyło, gdy dowiedziałasię, że trafiła do drużyny Jake'a, a nie swojego byłego czy chociażby Lene, może nie będzie aż tak źle. Co prawda, nieco się spięła gdy w swoim teamie dostrzegła też dziewczynę, z którą w ostatnim czasie na randkę umówił się Rhys (a Audrey wciąż nie mogła tego przetrawić, jednak wcale nie zamierzała przyznawać się do zazdrości, co to to nie!), więc równowaga w przyrodzie musiała zostać zachowana. Niemniej, nie zamierzała myśleć ani o jednym, ani o drugim, w końcu, chodziło o dobro miasteczka, prawda? Przygotowała się więc do sprzątania śmieci, zwłaszcza, że jeszcze przez kilka godzin nie miała na głowie płaczącego dziecka - jej ojciec zgodził się chwilę zająć Josie i miał ją przywieźć dopiero na grilla. A to też miało swoje plusy.
- W to jeszcze jestem w stanie uwierzyć, ale gdzieś przy płocie widziałam brudne pampersy. Ludzie naprawdę mają niepokolei w głowie - pocieszyła Dawn, jednocześnie ładując do swojego worka śmieci. Była zaskoczona, w jak szybkim tempie się one zapełniały - przecież dopiero zaczęła, a już za chwilę będzie potrzebowała kolejnego. - Jake, masz jeszcze jakieś zapasowe rękawiczki? W moich chyba zrobiła się dziura - rzuciła do kapitana drużyny. Tyle dobrego, że w międzyczasie udało jej się znależć kilka chorągiewek!

Znaleziona chorągiewka: 4
Łącznie: 28

[Noah Hayes]

Rudzielec.. a raczej już nie rudzielec bo poddał się eksperymentowi Katie i obecnie jego włosy były ciemniejsze, na jego szczęście nie był już czarnym emo, bo przez słońce włosy przybrały bardziej brązowy odcień. Tak czy siak nie był w tym momencie rudy i czuł się z tym faktem po prostu.. źle. Uwielbiał swój kolor włosów, ale co człowiek nie robi dla miłości, czyż nie? Zgodził się na to, żeby Katie mogła poćwiczyć na nim farbowanie włosów i musiał przyznać, że nie wyszło to najgorzej a zwłaszcza już po paru dniach nie wyglądał jak emo a jak normalny człowiek. Nadal jednak nie miał duszy.
Nachylał się właśnie nad jakimiś śmieciami szybko wrzucając je do swojego worka gdy poczuł, że coś a raczej ktoś po prostu na niego wpadł. Nie był na to kompletnie przygotowany, więc po prostu runął on w piach i o mało co by nie zarył głową w niego, może nawet parę drobin piasku po prostu wpadło mu do ust. Jęknął cicho, czując tępy ból w plecach, na jej szczęście Hayes nie należał do chłopaków, którzy potrafią się długo gniewać. Zerknął w kierunku dziewczyny, która na niego wpadła i zaśmiał się delikatnie, dźwignął się najpierw na kolana a potem na nogi wyciągając w jej stronę rekę, żeby pomóc jej wstać.
- Nic Ci nie jest? - zapytał uprzejmym tonem posyłając w jej stronę delikatny uśmiech, nie sądził że dziewczyny będą po prostu na niego leciały od tak! Owszem, wiedział, że to był czysty przypadek, ale w pewien sposób połechtało to także jego ego. Usłyszał dźwięk swojego telefonu, który leżał dwa kroki od niego w piasku, nachylił się chwytając go i zobaczył na wyświetlaczu SMS'a od Katie, dmuchnął żeby pozbyć się z ekranu drobinek piasku.
- Cieszę się, że to nie ja znalazłem właśnie TO co Ty - zaśmiał się, szybko odpisując na SMS'a po czym schował ponownie telefon w kieszeni spodni i dołączył do dziewczyny, żeby pomóc powrzucać jej śmieci o worka. On także upuścił swój worek, który leżał zaledwie parę kroków od nich. Przy wrzucaniu tych wszystkich paskudnych puszek i innych śmieci, a nawet owego dziwnego papierka, który papierkiem nie był dostrzegł w piasku skrawek chorągiewki.
- W sumie dzięki temu znalazłem chorągiewkę, nie jest tak źle - schował ją do drugiej kieszeni spodni, prostując się z delikatnym uśmiechem.
- Jestem Noah - przedstawił się jeszcze Dawn.
- Może na razie trzymajmy chorągiewki przy sobie i przydałoby się w jakiś sposób rozdzielić, jedna grupa iść w jedną stronę plaży, a druga w drugą co Wy na to? - zerknął jeszcze na milczącego kapitana.

Znaleziona chorągiewka: 7
Razem: 35

[Evelyn Smith]

- O, hej. Evelyn, strażak na misji poszukiwania śmieci i bomby biologicznej. - Przedstawiła się nader optymistycznie, lustrując, czy Noah załapał, że ona nie jest wariatką, tylko naprawdę pozytywnie kopniętą babką, która była dzisiaj nader optymistycznie nastawiona do babrania się w całych tych... Śmieciach.
Z każdym kolejnym podnoszonym śmieciem, zapał Evelyn wzrastał. Naprawdę musiałaby znaleźć coś naprawdę, ale to naprawdę obrzydliwego, by w ogóle odczuć jakiś dyskomfort. Jasne, przy krzakach miała okazję na znalezienie kilku prezerwatyw i innych dziwacznych rzeczy nieznanego pochodzenia, które raczej nie powinny znaleźć się przy plaży, ale nie była małą, niewinną dziewczynką i wiedziała, że wśród ludzi są też świnie.
- No… Mam nadzieję, że wam pękła lenie patentowane. – Mruknęła, złorzecząc na parę, która zostawiła taki syf i jednocześnie wrzuciła kolejną gumkę do swojego śmieciowego super worka i z postawą a’la przyczajony tygrys kroczyła dalej, rozkopując przy okazji stopami piasek, bo gdzieś tam głębiej również potrafiło się kilka niedopałków znaleźć.
Obejrzała się w międzyczasie na grupę, by zobaczyć, czy aby nie oddaliła się daleko. Dobra, tak naprawdę chciała mieć pogląd na sytuację, by widzieć, czy mają w grupie jakiegoś wrażliwca, który zaraz ucieknie z krzykiem na widok zużytej podpaski. O, a jeśli już o tym mowa, to o drodze znalazło się i kilka takich znalezisk, aż Evelyn musiała się zastanowić i dopisać do tego swoją historię w stylu „a co tu takiego musiało się stać, że byłaś aż tak zdesperowana babo jedna”. Naprawdę, zostawić taką rzecz około trzystu metrów od publicznych toalet w których są kosze na śmieci? Serio? Smith nie była w stanie racjonalnie wytłumaczyć takiego zachowania i gdyby spotkała to to co zostawiło tutaj taki „prezent”, to chyba musiałaby udusić taką cud obywatelkę.
- A to co? – Zapytała w przestrzeń, pytając raczej samą siebie i nieufnie podeszła do kolejnego znaleziska, które już napawało ją niepokojem. Obeszła je dookoła i odetchnęła z ulgą, ponieważ było to jedynie kilka butelek po tanim piwie, a wśród nich wspaniała chorągiewka, której liczba trochę zrekompensowała blondynce tę męczarnię. Cóż… Oby tak dalej?


Znaleziona chorągiewka: 7, czyli razem mamy 42!

[Evelyn Smith]

Działała w pełnym skupieniu, dochodząc do linii wydm i lasu, aż dostrzegła faceta, który spacerował z psem. Wszystko byłoby dobrze, gdyby facet faktycznie po tym psie posprzątał, jednak gość miał chyba inne mniemanie dotyczące ogarniania tego zadania. Woreczek z wiadomo czym rzucił po prostu na jedną z wydm, a ten zsunął się i wylądował kilka metrów przed Eve.
- A żeby cię tak własna matka…! – Warknęła za człowiekiem, który z odpowiedzialnością społeczną musiał mieć tyle wspólnego ile tygrys z weganizmem i ruszyła z przekleństwem na ustach w stronę woreczka, potykając się po drodze o jakieś butelki po winiaczu. Nie, no po prostu nie, to nie może być tak, że na tym świecie jest tylu brudasów z brakiem jakiegokolwiek wychowania. Gdzie byli rodzice? Zabrała od razu też te cudowne butelki, za sprawą ich niegdysiejszej zawartości ktoś musiał zrobić tu sobie niezły melanż, bo zupełnie nie wyobrażała sobie, że ktoś tak naśmiecił podczas samotnej wędrówki przez plażę, nie ma szans.
Doszła do swojego „psiego” celu, który był jednak trochę dalej niż się jej to na początku wydawało, jednak nie zostawiłaby tego na pastwę losu, bo choć było w woreczku, to jednak nikt prócz niej i innych sprzątaczy by tego z własnej woli nie podniósł.
- Trzeba było sobie kupić większego psa, może wtedy chociaż facet zauważyłby co wyrzuca… - Pokręciła głową z mocno ściśniętymi ustami, jakby nie chciała już nic więcej mówić, bo nigdy nie wiadomo jakie złorzeczące słowa wyszłyby z jej ust pod adresem owego cymbała. Blondynka podniosła ów niespodziankę i wrzuciła ją do swojego worka, a podczas tego wspaniałego pochyłu dostrzegła w piasku kolejną chorągiewkę do której ruszyła w pełnym ferworze zadowolenia. No tak, mina jej zrzedła, gdy ujrzała liczbę na chorągwi, to były chyba jakieś żarty, lub kara za rzucanie zaklęć w bardzo dyskusyjnym tonie.


Znaleziona chorągiewka: 2, czyli razem mamy 44!

[jake harrington]

Jake uważał, że to jakiś nieśmieszny żart ze strony jego braci, że wybrali go na kapitana. Nie nadawał się kompetnie do tej roli i on nawet nie umiał nikomu rozkazywać. Po dotarciu na miejsce ustawił się gdzieś z boku, słuchając przemówienia braciszka i pakując szybko rzeczy do plecaka. W duchu zaśmiał się z tych wszystkich nazw, ale podziwiał Billego i jego determinację, że wszystko wymyślił i uszył sam chorągiewki.
— Dla tych co mnie nie znają jestem Jake. Miło mi was wszystkich poznać. Do boju, trzeszczące żarówy! — w miarę głośno powiedział, by wszyscy usłyszeli. Po dotarciu na miejsce wbił flagę i rozdał wszystkim worki oraz rękawiczki. — Jesteśmy na miejscu i jeśli przegramy, to wiedzmy, że robimy to w szczytnym celu. Liczy się dobra zabawa, nie? — w tym przypadku napewno przegrają, ale uprzedził ich, bo nie chciał by ktoś miał później do niego pretensje. — Moment, Evelyn — patrzy na nią i zaraz wpada na Noaha. — Stary, nie denerwuj mnie — patrzy na niego ze złowrogą miną, podnosząc z ziemi pierwsze niedopałki od papierosów. Dla niego, to było nie do pomyślenia, że ludzie mogą tak bałaganić. — Ups. Myślałem, że Charlotte będzie, w mojej drużynie. Jednak nie można mieć wszystkiego, w życiu — zaraz wyciągnął telefon i napisał sms’a do dziewczyny, zapraszając ją na grilla. Harrington nic nie miał do tego, że jego najlepszy kumpel przyjaźni się z jego siostrą. Ba, on nawet uważał, że pasują do siebie. W takim przypadku, to każdy kandydat na faceta Katie był lepszy od Stuarta. Zaraz przekręca oczami na jego słowa, bo on jest dobrym obywatelem i nie śmieci, jak co poniektórzy! Podał Audrey kilka par rękawiczek i z dwa worki, co by nie marnować czasu i dwa razy nie latać później. — Tak, tak rozdzielmy się — rzucił, bo on to żył chyba w jakimś innym świecie. Zaraz obszedł dookoła wszystko i znalazł fantastyczną chorągiewkę. Może jednak los będzie dla niego łaskawy? — Evelyn tą są jakieś żarty! — patrzy z obrzydzeniem na to, co zaraz podnosi. Bleh, że musiała mu się akurat trafić zużyta prezerwatywa. Dobrze, że miał na sobie rękawiczki, bo ręce myłby kilkanaście dni.

Znaleziona chorągiewka: 6
Razem: 50

Noah Hayes Evelyn Smith Miriam Díaz Audrey Willoughby Dawn Thompson

[Noah Hayes]

Miał nadzieję, że uporają się z tym dosyć szybko, jednak patrząc na zapał ich Kapitana będzie to ciężka przeprawa, a Noah miał ochotę już zobaczyć Katie i spędzić z nią ten wieczór przy ognisku piecząc sobie kiełbaski, popijając piwo i śmiać z ludzi dookoła. To chyba było ich jedno z ulubionych zajęć, albo ocenianie chłopaków czy dziewczyn w skali od 1 do 5. Może była to bardzo dziecinna zabawa, ale Hayes cieszył się, że mógł spędzić czas z przyjaciółką. Trochę im to opornie szło gdy Noah spoglądał na zapał swojej drużyny, zapewne jak tak pójdzie to zastanie ich tutaj noc. Chciał napić się zimnego piwa i posiedzieć z Katie, pośmiać się spędzić z nią przyjemnie czas, a nie z Jake'em, który tylko narzekał zwłaszcza na to, że w drużynie nie było Charlotte, aż wymownie Hayes spojrzał w niebo.
- A chociaż gdzieś ją zaprosiłeś? No wiesz, żeby spędzić czas tylko we dwoje, czy nadal bawisz się w podchody - zapytał po chwili, zerkając w kierunku przyjaciela, sam Noah schylał się po kolejne śmieci, a po chwili przeniósł się do pobliskiego kosza na odpadki i opróżnił go do swojego worka. To wszystko było takie oporne, że niezbyt chciało mu się o czymkolwiek gadać, ale z drugiej strony gdyby miał sprzątać i nie móc się odezwać to ucierpiałaby na tym jego duma. Lubił rozmawiać, oczywiście z godnym towarzyszem i rozmówcą. Rzuciła mu się w oczy kolejna chorągiewka i przez moment nawet zignorował Harringtona skupiając się na numerze, który znalazł. Zawsze mógł znaleźć jedynkę, albo zero o ile organizatorzy byli tacy wredni, ale nie sądził. Odwrócił głowę na słowa Jake'a i uniósł brew do góry.
- Nie udawaj takie prawiczka, że to Cię niby obrzydza - wzruszył ramionami posyłając mu lekki uśmiech, a gdy przechodził koło niego klepnął go lekko ręką w ramię.
- Marzysz już o tym grillu? Ja zaczynam być powoli głodny - chłopak mimo swojej budowy ciała jadł o wiele więcej niż można by było przypuszczać, tylko to potem spalał czy to na siłowni czy biegając, albo sam z siebie. Taki już miał metabolizm i nie jedna dziewczyna była o to na niego zła.

Znaleziona chorągiewka: 3
Razem: 53

[Dawn Thompson]

NIE WIERZĘ, ŻE TU JEST 53, MASKARA

Dawno po upadku to się chyba uderzyła w głowę. Serio. na moment aż ją zaćmiło, więc kiedy jej ktoś pomógł wstać, ona z wrażenia przysiadła na jakimś pobliskim kamieniu i skinęła głową na imię Noah, uśmiechając się blado do kogokolwiek, kto się do niej odezwał, ale że w sumie żadne ze zgromadzonych nie było jej znajomym, bo przecież nikogo nie znała tak naprawdę, nikt też pewnie nie zwrócił szczególnie uwagi, że sobie przez dłuższą chwilę dłubała w śmieciach sama, już uważnie patrząc, czy nie łapie w rękę jakichś gumek, bo dość ekscesów jak na jeden dzień, zdecydowanie.
I tak dłubała samotnie, próbując przysłużyć się drużynie chociażby większą liczbą chorągiewek, bo wydawało się jej, że coś długo im idzie to sprzątanie, a inne drużyny na dwieście procent już ich wszystkich wyprzedziły, więc zostało tylko odwalenie, dosłownie, brudnej roboty, do czego się aż tak bardzo nie paliła, tyle tylko, że kojarzyła, że po nocy przychodzi dzień tej robocie charytatywnej był czas na relaks, odpoczynek, grilla i chyba jakiś alkohol, miała przynajmniej taką nadzieję, tak samo jak na to, że nikt jej wtedy nie zapyta o dowód, no chyba się jej należało za to znalezienie zużytej gumki, nie?
- Ja już marzę o tym grillu, ja to jak najbardziej, uwińmy się z tym wszyscy i choodźmy już, bo nie ma co! - wbiła się w rozmowę, ocierając czoło rękawem, a przy okazji pokazała swoje nowo zdobyte chorągiewki, które zdecydowanie miały się przydać drużynie, skoro tak się obijała ze zbieraniem i u nikogo nie widziała zastraszających ilości, chociaż sama dzierżyła ich w dłoni dopiero dwanaście, co stanowiło zaledwie początek, w końcu musieli uzbierać chyba aż sto pięćdziesiąt, kto to powymyślał takie zasady, zdecydowanie coś za trudno! Albo drużyna słabo zmobilizowana! Albo kapitan jakiś nie taki, nawet spojrzała w jego kierunku z zdecydowanym niezadowoleniem.

Znaleziona chorągiewka: 8
Razem: 61

jake harrington Noah Hayes Evelyn Smith Audrey Willoughby Miriam Díaz

[Noelle Covington]

#5

Olive Sheridan

Najwidoczniej matce Noelle znudził się piesek, więc po powrocie do miasta wcale go nie odebrała od córki, która musiała się nauczyć żyć z tym, że ma istotkę, za którą powinna być odpowiedzialna. Skoro Marcus podpowiedział jej coś na temat pielęgnacji i żywienia malucha, udała się więc do sklepu, w którym mogła to wszystko kupić, a przy okazji usłyszała o kobiecie, która tworzy artykuły dla psów. Tak też poznała Olive, która zaopatrzyła Fifi w mnóstwo ubranek. Kto by pomyślał, że suczka powinna nosić brylanty czy sweterki na zwykły spacer na plaży? Ponadto Sheridan zaoferowała się w pomocy przy szkoleniu psiaka, co kompletnie nie wychodziło blondynce. Ten wredny mały szczur nie chciał jej się słuchać kompletnie i robił to, co chciał! Wybrały dziką plażę by Fifi się nie rozpraszała innymi ludźmi, tudzież psami. Zatem sunia ubrana w różowy, dziewczęcy sweterek autorstwa Sheridan, oraz jej nowa pani w białym t-shircie z napisem "psia mama" oraz w wygodnych, jeansowych szortach oraz sandałkach, wybrały się na spacer i na umówione spotkanie z Olive. Blondynka dla pewności sprawdziła, czy ma nerkę ze smakołykami dla psiny, która wyrywała się do morza jakby miała upolować fokę czy inną orkę. Póki co właścicielka nie spuszczała jej ze smyczy, nie chciała powtarzać pogoni za dość szybkim psiakiem przez pół plaży. Gdy tylko ujrzała z daleka Olive, pomachała do niej ochoczo, a skoro Fifi szczekała, to wzięła ją na ręce, uznając że pewnie nagrzany piasek parzył ją w łapki. Okazało się że był to często wykorzystywany przez sunię trik, byleby wylądować na rękach blondynki, która robiła to za każdym razem gdy Fifi stawała się niespokojna tak jak teraz. Prawda jest taka, że gdyby ją puściła ze smyczy to ta pewnie wybiegałaby się i nie miała potem siły na jakieś dzikie harce, a właściciela wcale nie musiałaby jej gonić, bo co mogłoby się stać zwierzęciu na dzikiej, bezludnej plaży?