[Creed Whittemore]

Creed obudził się dzisiaj w mało pożądanym nastroju. Niby do tej pory nie miał dnia, który by go nie cieszył, ale odkąd wszystko z Hunterem zaczęło się komplikować, był jakiś takie nie swój. Nawet nie chodziło w tym o fakt, że tamtego pamiętnego wieczora przespali się ze sobą, leżąc pod choinką w domu McKaya. Nie chodziło o jego dotyk na ciele, który był niebywale przyjemny, a który naprawdę podobał się studentowi. Nie. Tu najbardziej skomplikował wszystko fakt, że Hunter coraz częściej pojawiał się w klubie, w którym chłopak pracował. Kiedy pojawił się po raz pierwszy myślał, że na tym się skończy. Kiedy oddał mu się w okresie świątecznym też był pewien, że to będzie koniec. Niestety, nie był. Zamiast tego tatuator stał się niemal stałym bywalcem, zawsze trafiając na Gabriela na scenie, który po swoim występie zaszywał się z nim w odosobnionym pomieszczeniu, nie potrafiąc mu odmówić. A powinien, jeśli nie chciał, żeby jego sekret wyszedł na jaw. Może naprawdę powinien uważać, kiedy bierze zmiany? Może powinien wcześniej wypytać, jakie plany na wieczór ma Hunter? Ach, być może by to zrobił, gdyby tylko nie zaczął go od siebie odsuwać. Nie mógł mieć Creeda i Gabriela. Nie, jeśli zależało mu na utrzymaniu sekretu. McKay musiał wybrać i sam Creed uznał, że znacznie lepiej będzie, jeśli to właśnie Gabriel będzie w jego snach. Zwykły striptizer, który pieścił niejednego kolesia w klubie.
Westchnął, podnosząc się z łóżka. Musiał koniecznie się czymś zająć, jeśli nie chciał całego dnia spędzić na myśleniu o tym wszystkim.
Nic dziwnego, że pierwszym co zrobił, było oddanie się przyjemności pieczenia. Kto wie, może uda mu się wymyślić coś naprawdę dobrego. Jakieś połączenie, którego do tej pory nie próbował. Może róża z brzoskwinią? Nie, zdecydowanie nie pasowały. To musiało być coś specjalnego.
Zaczął więc od babeczek czekoladowych, mając nadzieję, że z czasem przyjdzie mu do głowy coś idealnego.
Wyciągał z piekarnika właśnie czwartą porcję (już wiedział, że później będzie czekała go wyprawa po okolicy, aby to wszystko rozdać), kiedy usłyszał pukanie do drzwi. Odłożył blachę i wytarł dłonie w fartuszek w misie, podchodząc do wejścia.
-George? - zdziwił się widząc przyjaciela. Nie spodziewał się go. - Coś się stało? - spytał od razu widząc jego minę.

George Leeds

[George Leeds]

Uwielbiał Creeda. Był jedną bliską mu osobą poza mamą do której mógł w każdej chwili się odezwać i liczyć na jego pomoc. Pewnie gdyby w którymś momencie nie wytrzymał i musiał wynieść się na kilka dni właśnie na niego mógłby liczyć. On nigdy by go nie zawiódł i był wdzięczny, że spotkał go na swojej drodze. Gdyby nie on, pewnie szlajałby się gdzieś po okolicy czy wydawał niepotrzebnie hajs na jakiś obskurny motel, a telefon wybuchłby mu od nieodebranych połączeń od matki. Nawet nie myślał jak bardzo przeżywałaby wtedy jego zniknięcie, ale może w końcu przestałaby patrzeć na Olivera jak na aniołka, którym przecież nie był, bo George bez powodu przecież by się nie wyniósł.
— Hej Creed. — przywitał się z lekko nietęgą miną. Bo chociaż udało mu się odetchnąć podczas tej całej wycieczki tak dalej był nieco niezadowolony z powodu całej sytuacji i że jak tylko wróci do domu pewnie będzie musiał znowu mu usługiwać. Dlatego chciał przesunąć ten moment najbardziej jak się da, żeby ten już spał sobie smacznie w łóżeczku i śnił o pieniądzach czy swoich projektach, chociaż podejrzewał, że ten prędzej planuje jak mu dopiec coraz bardziej. Mógł się niby przemknąć do swojego pokoju po cichu albo wejść przez okno, ale chyba wolał wrócić w środku nocy. — Mogę u Ciebie trochę posiedzieć? Nie mam ochoty jeszcze wracać do domu i spotkać tego knypka czekającego na mnie z jakimś uwłaczającym zadaniem. — westchnął, podchodząc do przyjaciela i objął go ramieniem, a drugą ręką poczochrał mu włosy. Creed co prawda miał mniej więcej ten sam wzrost co Jung, ale jego nigdy nie ośmieliłby się nazwać knypkiem czy kurduplem. — Mam nadzieję, że Ci nie przeszkadzam i twój kolega nie leży teraz nago w twoim łóżku, czekając na drugą rundę, hmmm? — zachichotał, jawnie szukając na jego szyi malinek czy innych śladów miłosnego uniesienia.

Creed Whittemore

[Creed Whittemore]

Powinien się domyślić, że w chwili, w której George pojawił się u niego w domu niespodziewanie, musiało się stać coś poważnego. Bywał u niego dość często, jednak ten zawsze z wyprzedzeniem zapowiadał, że się do niego wybiera, by mieć pewność, że student będzie w domu. Ostatecznie mógł siedzieć w Miami na uczelni, ewentualnie w pracy, jeśli tylko miałby trochę wcześniejszą zmianę. A jednak tym razem coś pchnęło go do tego, aby zjawić się bez zapowiedzi, co zapaliło w głowie striptizera czerwoną lampkę, a mało przyjemne myśli zaczęły odbijać się od ścian jego umysłu. Może to coś z mamą? Może potrzebowała pilnie pomocy i chłopak nie wiedział do kogo powinien się z tym zwrócić? Nie, zdecydowanie nie powinien nawet brać czegoś podobnego pod uwagę.
Otworzył szerzej drzwi przyczepy, zapraszając przyjaciela do środka. Przecież nie będą rozmawiać na schodkach.
-Oczywiście, że możesz. Przecież wiesz, że zawsze jesteś u mnie mile widziany - powiedział, uśmiechając się do niego. Przytulił się do chłopaka, kiedy ten podszedł do niego bliżej.
Pociągnął go za rękę i wprowadził do środka, zamykając drzwi. Niemal od razu Honey na niego skoczył, zapewne licząc, że Leeds przyniósł ze sobą coś pysznego. Na Boga, ale ten pies był łasy na pyszności. - Co się stało? To przez niego jesteś taki jakiś dziwny? - spytał. Wiedział, że ta dwójka nijak się ze sobą nie dogadywała, chociaż nie rozumiał dlaczego. Przecież George był takim chodzącym aniołkiem. Misiem, do którego człowiek chciał się jedynie przytulić. Jakim cudem znalazł się na świecie ktoś, kto chciał mu dopiec, czy życie uprzykrzyć?
-Daj spokój. Nie leżę koło niego nago - skomentował, trochę się pesząc. No tak, przyjaciel nie miał zielonego pojęcia, co miało miejsce pomiędzy nim, a Hunterem. Bo jak miał mu opowiedzieć o tym, że w sumie oglądając choinkę i pijąc alkohol poniosło ich tak bardzo, że swój pierwszy raz ze sobą zaliczyli na podłodze? - Ty mi lepiej powiedz co takiego się stało, zamiast mi tu insynuować dziwne rzeczy - szturchnął go lekko. No, niech się wygada biedaczek.


George Leeds

[George Leeds]

Uśmiechnął się do przyjaciela, kiedy ten zgodził się go ugościć. Czyli uda mu się tego dnia nie spotkać Olivera. Przed wyjściem miał takie szczęście i naprawdę niewiele brakowało, żeby ten dzień mógł być zaliczony do tych piękniejszych ostatnimi czasy. Praktycznie cała doba bez Junga i jego parszywej buźki. Jak w ogóle ten ugly cucumber przeżył tyle lat? Bo to po takim zachowaniu spodziewał się, że połowa ludzi w mieście i okolicy go nienawidzi za jego zachowanie i nadęte ego. To były tylko pieniądze, nie świadczące o jego wartości, która była… niska. No bo co sobą reprezentował traktując ludzi jak popychadła?
Dał się wciągnąć do środka i od razu zainteresował się psem.
— Wybacz maluchu, ale niczego dzisiaj ze sobą nie mam. Następnym razem dostaniesz podwójną porcję na przeprosiny. — powiedział, drapiąc go za uchem. Uwielbiał tego zwierzaka. Był w sumie jak zwierzęca wersja Creeda. Idealnie do siebie pasowali. — No jak mam zachowywać się normalnie przy kimś takim? Ciesz się, że go nie poznałeś. To chodzące zło. Pewnie nawet woda święcona nie wypędziłaby z niego tego demona. — odparł, krzywiąc się. No nic innego mu nie przychodziło na myśl jak myślał o Jungu.
— Ale nie chciałbyś? — zachichotał, uśmiechając się zadziornie. Sam nie miałby nic przeciwko leżeniu z jakimś przystojniakiem czy piękną kobietą, bo w tej sprawie nigdy się nie ograniczał. Ale nikogo takiego pod ręką nie miał w przeciwieństwie do Creeda.
— Mam go dość. Ostatnio musiałem usługiwać mu i jego ekipie. To był koszmar. Ale przynajmniej znam z tysiąc sposobów jak go zamordować od razu albo powoli, więc niech mnie lepiej nie wkurwia. — mruknął, odchylając głowę do tyłu i pocierając twarz rękami. Miał tyle pomysłów, że aż trudno się na jeden zdecydować. Dobrze, że przynajmniej za wyobrażenia nikt go nie zamknie w więzieniu. — Mam wrażenie, że z każdym kolejnym dniem ma coraz gorsze pomysły. Czemu bogaci ludzie uparcie próbują pokazać swojej służbie, że są od nich lepsi? Czemu nie mogą być normalni? — westchnął, przekręcając głowę, żeby spojrzeć na przyjaciela.

Creed Whittemore

[Creed Whittemore]

Nigdy nie zdarzyło mu się, by odmówić komuś, na kim mu zależało. Jakim okazałby się przyjacielem, gdyby nagle spławił chłopaka, zostawiając go samemu sobie? Nawet, gdyby okazało się, że ma iść do pracy, zostawiłby mu klucze, aby mieć pewność, że ma się gdzie podziać, skoro tak bardzo nie chciał wracać do miejsca, w którym mieszkał. Nazywanie tego domem musiało być dla niego naprawdę trudne i gdyby tylko Whittemore miał u siebie więcej miejsca, przygarnąłby i przyjaciela i jego kochaną mamę. Niestety, trzy osoby w takiej przyczepie nie byłyby w stanie normalnie funkcjonować.
-Honey będzie teraz zawiedziony. Ale możesz mu dać trochę psich ciasteczek. Są w jednej z szafek - wskazał na nią głową. Był pewien, że psu nie będzie przeszkadzało, jeśli dzisiaj nie dostanie niczego nowego. Był małym łakomczuchem i liczył się jedynie fakt, by zjadł cokolwiek smacznego.
-To może powiedz o tym jego rodzicom. Przecież chyba nie są tak okropni, żeby pozwolić ich synowi znęcać się nad tobą. Ewentualnie ja go wyjaśnię jeśli trzeba. Może nie wyglądam, ale potrafię być groźny - skomentował. Dla przyjaciela zrobiłby dosłownie wszystko. Mógłby się nawet w bójkę wdać, ale tu istniało prawdopodobieństwo, że przegrałby z kretesem. Niestety, za silny nie był, przez co zdarzyło się kilka razy, że padł ofiarą jakichś natarczywych zbirów, którzy uznali, że znęcanie się nad słabszym jest wspaniałą zabawą. - A czy to ma znaczenie, czy bym chciał. Poza tym jesteśmy tylko kolegami, naprawdę - rzucił i tym razem poczuł, jak się trochę zarumienił. No tak, przecież w końcu i tak będzie musiał powiedzieć przyjacielowi, że przespał się z Hunterem. Zawsze dzielili się czymś takim. Poza tym kogo, jak nie jego, miał się poradzić, co z tym wszystkim zrobić.
-Jak to kazał ci usługiwać? Nie, George, tak być nie może. Ja z nim porozmawiam i powiem co o nim myślę - zmarszczył lekko brwi, bo nikt nie miał prawda tak traktować jego przyjaciela. Może u niego pracował, ale to nie znaczy, że to dawało tamtemu chłopakowi robić z niego popychadło. - Przez pieniądze? Myślę, że sądzą, że one dają im władzę. Ale zobaczysz, on się kiedyś na tym przejedzie, bo kto na dłuższą metę będzie chciał się z kimś takim zadawać - rzucił, podając mu babeczki, które zgarnął ze stołu.

George Leeds

[George Leeds]

— Czyli jednak masz szczęście, Honey. — zachichotał, podchodząc do szafki i wyciągając z niej trochę psich ciasteczek, które dał psu. Ten zadowolony rzucił się na ciasteczka i wyglądał przy tym tak uroczo, że George nie mógł się nie uśmiechnąć na ten widok. Pogłaskał jeszcze psa, pozwalając mu się zająć jedzeniem zanim ten uzna, że George chce mu zabrać przysmak. Dobrze wiedział, że jak ktoś je nie powinno się mu przeszkadzać, nawet jeśli to taki maluch jak Honey.
— Przestań. I co zrobią? To ich syn. Myślisz, że stanęliby po mojej stronie? Nawet mnie nie znają. Praktycznie ich nie ma w domu, więc ten pozwala sobie na wszystko. Poza tym nie mam dowodów. A ty… to kochane, ale nie chcę Cię w to mieszać. — zdecydowanie wolałby, żeby Creed trzymał się od Olivera z daleka. Nie, żeby nie wierzył w jego siłę bo Jung nie wygląda na jakiegoś osiłka, ale na pewno miał wpływowych i niebezpiecznych znajomych, których mógłby nasłać na ich obu jakby coś mu się nie spodobało. Sam zresztą pewnie dałby sobie z Oliverem radę. Był wyższy i miał gdzieś co z nim z robi, ale póki nie wymagało to od niego użycia siły starał się załatwić wszystko pokojowo. — Creed… Coś ukrywasz. Mów mi tu zaraz co się dzieje. Widzę, że się rumienisz do cholery! — zaśmiał się, klepiąc przyjaciela po zarumienionym policzku. Coś było na rzeczy i George musiał się dowiedzieć co, nawet jeśli to był tylko marzenia o leżeniu razem. Kto mu przecież zabronił fantazjować na temat swojego kolegi? A jeśli kolega był całkiem niezłym kąskiem to tym bardziej aż żal nie pomyśleć co takiego ukrywa pod warstwą ubrań.
— No normalnie. Robiłem za kelnera, wysłuchując jaki to jestem beznadziejny i trochę innych rzeczy. Jedyne o czym marzyłem to uciec i nie wracać. Nie wiem czym mu zawiniłem. Dobra, może czasem źle się zachowywałem, ale nie musi być taki wredny od momentu jak mnie tylko zobaczył. — westchnął i zaraz pokręcił głową. — Daj spokój. Nic nie zdziałasz. Pewnie Cię wyśmieje i będzie dalej robił swoje. — cały Oliver, który widział tylko czubek własnego nosa. — Ja się dziwię, że on w ogóle ma jakichkolwiek znajomych, ale chyba liczą na jakieś profity bo kto z własnej woli chciałby się zadawać z kimś takim? — mruknął, sięgając po babeczkę której kawałek zaraz odgryzł bo nie mógł się powstrzymać. Jak zwykle wypieki Creeda nie zawodziły.


Creed Whittemore

[Creed Whittemore]

Uśmiechnął się obserwując, jak przyjaciel podaje ciasteczka psiakowi. Zawsze podobny widok go rozczulał, bo miał w sobie coś niewinnego i zwyczajnie dobrego. Zresztą kto nie chciałby patrzeć na takie szczęście, które dziwnie nie pasowało do dnia codziennego.
-Jeszcze trochę, a mój własny pies będzie wolał ciebie, niż mnie - zaśmiał się, kiedy Hones usiadł przed chłopakiem, patrząc na niego tymi swoimi wielkimi ślepiami, chcąc w ten sposób wyżebrać kolejną porcję pyszności. No tak, trzeba było przyznać, że pod wieloma względami on i Creed faktycznie byli podobni. Kiedy młody striptizer coś chciał, robił podobną minę, jak jego czworonóg.
-Może chociaż by go upomnieli? To dość niesprawiedliwe, że cię tak wykorzystuje, nie mówiąc o tym, jak się w stosunku do ciebie zachowuje - zauważył. Gdyby to od niego zależało już teraz mógłby udać się do domu tego całego Olivera i powiedzieć mu co o nim myśli. Szkoda tylko, że nie miał pewności, czy po takim występku mama George’a nie musiałaby szukać nowej pracy. A z tego, co orientował się student, ta była dla niej idealna, bo nie przemęczała się aż tak bardzo, jak w poprzedniej. Pytanie tylko czy faktycznie to miejsce było warte takich upokorzeń, jakie musiał znosić jego przyjaciel. - Naprawdę nie lubię tego chłopaka. Może i go nie znam, ale tak się ludzi nie traktuje. Ma on w ogóle jakichś przyjaciół? Bo ja osobiście nie umiałbym z takim wytrzymać - skrzywił się, marszcząc przy tym lekko nos. Naprawdę nie mógł patrzeć na to, że właśnie z powodu jakiegoś rozpieszczonego chłopaka George jest smutny.
-No bo… powiem ci, ale to nie zmienia naszej relacji. Znaczy mojej i Huntera. I nie myśl inaczej, dobrze? - zerknął na niego. Oczywiście, że musiał zauważyć, że coś jest nie tak. Nie znali się od wczoraj, więc na dobrą sprawę było to jedynie odwlekanie nieuniknionego. - Tak trochę nas poniosło w okresie świątecznym. Wiesz… alkohol, miła atmosfera i tak jakby się ze sobą przespaliśmy - powiedział, uśmiechając się nerwowo. Przeczesał włosy dłonią, co robił dość często, kiedy się peszył, chcąc to w jakiś sposób ukryć.
-Naprawdę myśli, że pieniądze są najważniejsze? I George, tak mi przykro, naprawdę. Jeśli chcesz możesz się u mnie zatrzymać jak długo chcesz. Może nie mam wiele miejsca, ale jak się przytulimy, to i na łóżku się obaj pomieścimy - uśmiechnął się do niego, gładząc go dłonią po włosach, by chociaż trochę poprawić mu humor.
-Karma go spotka, zobaczysz. A ty… jestem pewien, że za jakiś czas się od niego uwolnisz - skomentował, jak zawsze optymistycznie.

George Leeds

[George Leeds]

— Wierzysz w to, że upominaliby swojego dorosłego syna? Pewnie uważają go za aniołka, któremu wszystko wolno. — odparł, wywracając oczami. Dzieci dla swoich rodziców zawsze były najgrzeczniejsze i obcy ludzie mogli sobie gadać na ich temat cokolwiek by chcieli, a oni i tak uważali swoje. Dlatego od początku nie wierzył w powodzenie tej misji. Nawet wolał nie ryzykować i jej nie rozpoczynać.
— No dobra, dobra, opowiadaj… — zachęcił go, przekręcając się w stronę przyjaciela, żeby mieć na niego lepszy widok i móc zauważyć więcej po jego mimice. Coś musiało konkretnego się wydarzyć, skoro się tak rumienił. Może tamten mu powiedział, że go lubi? A może zaliczyli namiętne całowanie pod jemiołą? Tylko czemu miałoby to niczego między nimi nie zmieniać? Przecież to musiało coś oznaczać!
Na moment go zatkało po słowach przyjaciela. Otworzył szeroko oczy i podrapał się nerwowo po głowie, nie wiedząc w pierwszej chwili co powiedzieć. Tylko sobie żartował z Creeda, chociaż nie przeczył, że liczył na coś więcej między tą dwójką, ale żeby aż tak poszaleli?
— Że co? I to ma niczego między wami nie zmieniać? Creed, no coś ty… A co on na to? Chyba nie uznał, że to zwykły seks, cooo? — aż skrzywił się na samą myśl, że Hunter mógłby tak wykorzystać jego przyjaciela. A wydawał się taki fajny i Creed był nim zachwycony jakby serio coś było na rzeczy, a tu proszę. Niech on go tylko spotka.
— No za pieniądze może mieć wszystko, więc chyba tylko je widzi poza czubkiem swojego nosa. — westchnął. — Jesteś naprawdę świetnym przyjacielem, ale nie mogę zostawić mamy. Ostatnio przecież źle się poczuła, więc tym bardziej muszę być blisko. I chyba wolałbyś się przytulać w nocy do kogoś innego niż do mnie, huh? — zachichotał, opierając głowę na jego ramieniu. Fajnie by było wyrwać się na trochę z tamtego piekła i spędzić czas z przyjacielem, ale nie mógł. Może za jakiś czas, ale na razie musiał tam zostać i się męczyć. Przynajmniej nic nie planował, bo nigdy nie wiadomo czy spontanicznie nie spakuje torby i zniknie jednak na kilka dni. Przynajmniej wiedział, że w razie czego miał dokąd się udać.
— Musiałbym się zwolnić albo jego musieliby wywieźć gdzieś na inny kontynent, żebym więcej nie musiał go oglądać. Pogódźmy się, że jestem skazany na oglądanie tego parszywego ryja przez najbliższe kilka lat. Obiecaj, że w razie czego będziesz odwiedzał mnie w więzieniu jak nie wytrzymam. — poprosił, zerkając na przyjaciela. Pewnie tego nie zrobi, bo morderstwo to taka ostateczna ostateczność do której żeby się dopuścić, musiałoby się stać coś naprawdę poważnego, ale ugly cucumber nie był wart spędzenia w pierdlu reszty życia.

Creed Whittemore

[Creed Whittemore]

-Czyli naprawdę są jednymi z tych, którzy pozwalają swoim dzieciakom na wszystko. To trochę przykre, że mają gdzieś swojego syna. Przecież to od razu widać, że go zbywają - skomentował. Z racji tego, że Creedowi było raczej daleko do życia bogatych sfer, nigdy nie był w stanie pojąć, jak pieniądz zmienia człowieka, upodabniając go do bezuczuciowego robota. Nie mógł powiedzieć, że nie dawały szczęścia, bo mimo wszystko byłoby to kłamstwo, ale pozwalać, aby to one rządziły życiem? Nigdy nie zgodziłby się na taki układ, płacać swoim człowieczeństwem.
Czuł się trochę dziwnie opowiadając przyjacielowi o tym, co miało miejsce pomiędzy nim, a Hunterem. Niby to nic takiego, bo przecież ludzie ze sobą sypiali, co było na porządku dziennym, a jednak z jakiegoś powodu się peszył, kiedy mówił właśnie o tatuatorze, który przecież był tylko jego kolegą. I tu Whittemore mógł mieć pewność, że tak pozostanie.
-Szczerze to nie wiem. Znaczy to naprawdę był przypadek, bo nas trochę poniosło. Wiesz, jak ludzi na imprezach, przecież to się zdarza. Tak trochę nie rozmawialiśmy o tym za bardzo - powiedział, zerkając na chłopaka. Czy powinien mu dokładnie powiedzieć o co w tym wszystkim chodziło? - Bo widzisz George, on zaczął przychodzić jakiś czas temu do klubu, w którym tańczę… a wiesz przecież, że nie mogę pozwolić sobie na wydanie sekretu. Dlatego chyba… chyba sam zacząłem go dystansować, żeby mnie nie rozpoznał - westchnął. Nie było to rozwiązanie, które wybitnie mu się podobało, niemniej na chwilę obecną nie widział innego. Tak było bezpieczniej, czy to dla Huntera, czy dla Creeda. Część chłopaka nie chciała dostrzec tego zawodu i szoku, gdyby McKay dowiedział się, że Whittemore nie jest jedynie barmanem pracującym po nocach.
-Obaj wiemy, że przytulam się do mojego misiaka - zaśmiał się. Rozumiał pobudki przyjaciela. Gdyby mieszkał z mamą, czułby się za nią naprawdę odpowiedzialny i nie chciałby zostawić jej w mało sprzyjającym miejscu. - Mogę wam oddać na jakiś czas przyczepę, jeśli trzeba. Zaszyję się u jakiegoś kolegi - zaproponował. Tak, zdecydowanie dla swoich przyjaciół zrobiłby naprawdę wszystko.
-Wiesz, u mnie w klubie zawsze znajdzie się miejsce. Popracujemy trochę nad twoimi ruchami i jestem pewien, że się odnajdziesz - szturchnął go lekko żartobliwie, by się trochę rozchmurzył. Był pewien, że George nie będzie musiał siedzieć w tamtym domu wiecznie. Był mądrym chłopakiem, którego trzeba było tylko odrobinę pchnąć w kierunku przyszłości i studiów. - Kochany, ja cię z tego więzienia wyciągnę. Zatrudnią jakiegoś Profesora, który mi pomoże - obiecał, pakując mu kawałek babeczki do ust.

George Leeds

[George Leeds]

— Przypadkiem mogliście się pocałować, a nie uprawiać seks. Lubicie się, skoro to zrobiliście i nie zaprzeczaj. No i na co czekasz? Powinieneś z nim porozmawiać. Niech powie wprost jak to wszystko traktuje i zdecydujcie się na coś, bo jak macie się teraz ze sobą normalnie spotykać? — zapytał, przyglądając mu się. Sam pewnie by się zagubił, gdyby miał normalnie spędzać czas z kimś kto jakiś czas wcześniej uprawiał z nim seks i nic więcej z tym nie zrobił. No przecież to już poważny krok w relacji dwóch osób jeśli wcześniej świadomie się nie ustaliło, że to tylko jeden raz dla rozładowania napięcia i tyle. Po kolejnych słowach jego brwi automatycznie wystrzeliły do góry. No tego się nie spodziewał. — Czekaj, pojawia się w klubie? Ale widział tylko jak tańczysz? Bo z daleka nie idzie Cię poznać, więc czym się martwisz? Creed…? — nie widział niczego złego w tańczeniu, zwłaszcza w takiej charakteryzacji z jakiej zwykle Whittemore korzystał, więc co złego mogło się stać? Rozumiał, że było mu wstyd tym bardziej przed kolegą, którego lubił i mógł przez to przekreślić ich ewentualną relację, ale nie powinien go od siebie odsuwać.
— No tak, twój pluszak. Ja mam Minmina, ale nie mogę się do niego przytulać niestety. — może właśnie powinien pomyśleć o jakimś pluszaku, którego mógłby przytulać w nocy kiedy czuł się samotny? Bo nawet taki George, który nie miał czasu na randki i szukanie kogoś na dłużej czuł, że brakowało mu kogoś takiego do kogo właśnie mógłby się przytulić na koniec dnia i zapomnieć o wszystkim. — Przecież ona nigdzie się nie ruszy. Traktuje tę pracę bardzo poważnie i nie chcę jej tego zepsuć. — westchnął, drapiąc się po karku. Kochał swoją mamę, bo nie była z tych ludzi, którzy po jakimś czasie odpuszczają sobie i robią na odwal się. A dom Jungów był dla niej idealny. Robiła to co lubiła, miała ciszę i spokój. Nawet nie przeszkadzały jej zasady, które wyjaśniła jej wcześniejsza gosposia o nie przeszkadzaniu Oliverowi i jego nawykach.
— Widzisz mnie rozbierającego się dla innych ludzi? Nie, nie odpowiadaj nawet. — powiedział i parsknął śmiechem, bo wizja siebie tańczącego na rurze była iście absurdalna, że nie mógł sobie tego w pełni wyobrazić. Nie wstydził się swojego ciała, ale raczej nie czułby się komfortowo z myślą, że ludzie dookoła wyobrażają go sobie nagiego w różnych sytuacjach i pozycjach. — Dobra, ale tylko jeśli będzie w ekipie Berlin i Nairobi. Kocham ich. — rzucił, jak już przełknął kawałek babeczki wepchniętej mu w usta. Uśmiechnął się promiennie do przyjaciela, oblizując usta. — Ty zrobisz kiedyś w końcu jakieś niedobre babeczki?

Creed Whittemore

[Creed Whittemore]

-No lubię go, nie powiem, że nie, ale sam dobrze wiesz, że to niekoniecznie musi tak samo działać w dwie strony. Powiedz mi, że nie znasz przypadków, kiedy dwie osoby tak po prostu się ze sobą przespały, bo za dużo wypiły. A tu przecież też lał się alkohol - skomentował, lekko ramionami wzruszając. Jakoś nie chciał się na nic nastawiać tym bardziej, że w głowie miał plan, który pewnie by się przyjacielowi nie spodobał. Bo weź tu wyjaśnij dlaczego chcesz od siebie odsuwać kolesia, który ci się podoba. Creed nie chciał nikogo narażać, dlatego właśnie taką decyzję podjął. Nawet, kiedy w klubie obracając się na rurze myślał właśnie o Hunterze i jego dotyku na własnym ciele. Podobnie zresztą było w pokojach VIP, a których nie wiedział nawet George. Tak, Whittemore domyślał się, że przyjaciel byłby niepocieszony faktem, że ten maca obcych kolesi, samemu dając im się obłapiać. - Teoretycznie nie. Ale przecież nie mam tylko zmian tanecznych. Stoję za barem. Co, jeśli ktoś mnie wyda? Wystarczy, że użyje mojego scenicznego imienia i po mnie. Nie mogę tak ryzykować - westchnął. Ciężko orzech do zgryzienia. Bo fakt, że w sumie za pierwszym razem, kiedy Hunter do niego przyszedł, student zrobił mu dobrze na dwa możliwe sposoby, wolał przemilczeć. Jakoś opowiadanie o tym nawet przyjacielowi było dla niego nie na miejscu.
-Zawsze możemy ci kogoś znaleźć, wiesz? Chyba, że to koniecznie musi być pluszak - uśmiechnął się szeroko. Co, jak co, ale na zabawkach to się Whittemore znał, co jakiś czas sobie jakąś maskotkę kupując. Pewnie robiłby to częściej, gdyby miał na to wystarczająco miejsca. Wystarczy, że kilka pand znajdowało się na około jego łóżka. Kiedyś, jak odłoży wystarczająco pieniędzy, kupi sobie dom, w którym jeden pokój z pewnością będzie wypełniony pluszakami każdej wielkości. - A wiesz… nie da się jakoś pogadać z tym chłopakiem? Żeby cię chociaż jak powietrze traktował, bo to będzie lepsze, niż docinki - zmarszczył lekko brwi, zerkając na przyjaciela. No i jak tu zrobić, żeby było mu dobrze tam, gdzie musiał siedzieć? Chciał dla niego jak najlepiej, ale ta dziwna bezsilność nie pomagała.
-Idzie się przyzwyczaić. Myślisz, że ja też z miejsca czułem się pewnie, kiedy ściągnąłem ubranie po raz pierwszy przed takim tłumem? - zaśmiał się. Doskonale pamiętał ten dzień i nie należał do miłych wspomnień. Omal ze sceny nie uciekł. Ale później było już tylko lepiej. - Specjalnie dla ciebie je spalę, dobrze? - rzucił, czochrając mu włosy. - Czekaj, zrobię ci do nich coś do picia - zeskoczył z łóżka, by następnie nastawić wodę na herbatę. Taką, co dostał od Huntera.

George Leeds

[George Leeds]

— No ale alkohol daje Ci odwagę na zrobienie czegoś, czego normalnie nie zrobiłbyś na trzeźwo, więc jeśli to zrobiliście… No co Ci szkodzi go zapytać? Nic nie stracisz, a jedynie poprawisz wasze relacje i nie będziesz musiał go odsuwać. Spróbujesz z nim pogadać, dobrze? — spojrzał na niego, przekrzywiając głowę na bok. Widział jak ta cała sytuacja działa na niego. Nie chciał, żeby był przygnębiony z powodu tak skomplikowanej sytuacji z kolegą, które przecież lubił, ale żaden z nich nie umiał się do tego przyznać. A czy to było takie trudne? — No jeśli ktoś użyje twojego scenicznego imienia przy nim, kiedy jesteś Creedem za barem możesz mieć przerąbane. Ale może więcej nie przyjdzie? Tam się chodzi tylko kilka razy i tyle, nie? — sam siebie nie widział w takim miejscu, ale jak już pewnie poszedłby tam max dwa razy i koniec, bo co może być fajnego w oglądaniu rozbierających się facetów przez dłuższy okres czasu? Bez obrazy dla Creeda, ale on dalej wolałby, żeby jego przyjaciel znalazł sobie inną pracę.
— Jeżeli masz jakiegoś przystojniaka nie mam nic przeciwko, wiesz? Chętnie się do jakiegoś poprzytulam. — zaśmiał się. Przytulanka nie byłaby zła, ale nie była tak ciepła i miła jak ludzie ciało, którego tak dawno nie miał przy sobie. Ale kiedy mieć czas na randki, kiedy trzeba usługiwać jakiemuś kurduplowi przez którego dzień wolny spędzało się jak najdalej od domu albo na spaniu, żeby odpocząć na kolejne dni pomiatania. — Ehhh… nie wiem. Mogę spróbować go o to zapytać, ale chyba to co robi sprawia mu więcej frajdy. Ale nie może go to rajcować przez kilka lat, więc może wkrótce się znudzi? Ale bym się ucieszył jakby gdzieś sobie wyjechał na miesiąc czy dwa, żeby popracować. — westchnął, marszcząc nos i odchylając głowę do tyłu. Czy tacy jak Oliver nie powinni czasem gdzieś się zaszywać, żeby popracować? Albo jeździć po świecie i promować swoje prace? Czy może jednak to co robił nie było takie fajne i nikt nie chciał tego oglądać?
— No chyba nie, ale i tak sądzę, że się do tego nie nadaję. Co najwyżej mógłbym stanąć za barem i tyle. — odparł, wzruszając ramionami. Z resztą czy dałby radę ukrywać to przed mamą tak jak Creed przed wszystkimi? Przecież mówił jej wszystko. Jak miałby ją okłamywać? — No nie szalej, szkoda marnować takie pyszności.— rzucił, pochłaniając kolejny kawałek. Niebo w gębie. Skinął jedynie głową kiedy ten zaproponował coś do picia. — Creed? Ale było chociaż… dobrze? — zapytał, chichocząc cicho pod nosem. No co? Był ciekawski.

Creed Whittemore