[Gina Flanagan]

Bez przesady, akurat teraz doskonale wiedział, gdzie będzie jutro, a mianowicie dalej w Hope Valley, bo choć Gina grała twardą, to umówmy się - nie była w stanie podróżować dalej, a tych kilkanaście godzin w samochodzie zniosła chyba tylko cudem. Nie zapowiadało się też na to, by Marshall miał ją tu samą zostawić - skoro już zdecydował się jej pomóc, to pewnie chciał to doprowadzić do końca.
- Nie przesadzam. W życiu byś nie spuścił ciążowych kilogramów i tylko byś ich nabrał więcej, bo nie mógłbyś słuchać drącego się gówniaka - oceniła z miną znawcy, bo przecież to prawda powszechnie znana, że faceci tyją w ciąży razem ze swoimi żonami. Tylko kobiety potem starają się tę wagę spuścić, a oni zostają z takim bebechem i krzywią się, że dostają już tylko skrawki jedzenia, bo przecież dla dziubdziusia trzeba powycinać gwiazki z chlebka. - Nie pozwalam na żadną żonę i dzieci - tak żeby wszystko było jasne. Niech sobie Marshall rucha kogo tylko chce, Gina mu przeszkadzać nie będzie, ale gdyby zamierzał się z kimś ustatkować to tylko i wyłącznie z nią. Skoro on nie zamierzał powstrzymywać jej przed poślubieniem kogoś innego, to nie znaczyło jeszcze, że Flanagan pozwoliłaby mu na to samo. I jak się jej małżeństwo zakończyło? No właśnie, a to wszystko dlatego, że niewłaściwy facet czekał na nią przy ołtarzu.
- Za kilkanaście lat to pewnie będę leżeć sześć stóp pod ziemią. Wiesz, live fast, die young i te sprawy, przynajmniej będę ładnie wyglądała w trumnie - choć starała się zabrzmieć, jakby spływało to po niej jak woda po kaczce, to w rzeczywistości było dokładnie odwrotnie. Wcale nie podobała się jej taka wizja przyszłości, jednak niezbyt wiedziała jak ją zmienić - legalna praca to jednak nie wszystko, przecież to jasne, że nikt z taką Giną na dłuższą metę nie wytrzyma. Pewnie więc albo wykończy ją gang, albo sama się zaćpa zupełnym przypadkiem.

[marshall walton]

- Haha... w życiu bym nie dopuścił do ciążowego brzuszka u siebie, już wystarczy, że moja druga połówka będzie gruba. Ktoś musi trzymać fason w rodzinie żeby bachor się nie wstydził rodziców jak tylko przyjdzie na świat - powiedział wywracając oczami, bo co ta Gina gadała! No totalnie bez sensu. Marshall lubił nie wyglądać jak grubas. Bardzo mu się podobało to, że jego sylwetka była całkiem niezła i całe szczęście nie tylko jemu! - Gówniaka... będziesz kiedyś super ciocią - zaśmiał się pod nosem, bo przecież nie zakładał, że jakiekolwiek dziecko będzie miał z Giną. W sumie to raczej nie zakładał, że z kimkolwiek będzie miał dziecko, przynajmniej w ciągu najbliższych miesięcy czy lat, ale nie udawał też, że kiedyś o rodzinie nie myślał. Marshall był normalnym gościem, miał coś tam w głowie i jednak wychowany był na odpowiedzialnego typa, a przedłużenie rodowego nazwiska to przecież ważna sprawa, bo szczerze wątpił w to, że jego brat coś takiego ogarnie. Cała robota zostawała na nim! - No co Ty? Na pewno polubisz moją żonę, zobaczysz że będzie fajna - rzucił śmiejąc się i trochę się z nią drażniąc ale co tam! To było przecież śmieszne, a jednak mowa o Marshallu i Ginie, nie mógł jej przestać denerwować, bo to byłoby mocno podejrzane.
- Czy ja wiem... trochę bym się z tym kłócił, ludzie po śmierci raczej nie wyglądają najlepiej... a patrząc na twój styl życia to od tych wszystkich dragów i alkoholu za kilka lat mogłabyś się mocno posypać i co wtedy? Słabe życie i brzydki ryj w trumnie. Live fast, die young to głupota mająca tłumaczyć nastolatków z robienie głupot - pewnie, by jeszcze wzruszył ramionami, ale było to ciężkie na leżąco. - Dobra pogadamy jutro, chodźmy spać, bo to były ciężkie godziny - zaproponował, bo sen był ważny! Trzeba się wysypiać!

[Gina Flanagan]

- No tak, ale jej ten brzuch zniknie jak tylko urodzi... chyba, że się zapuści. A może po prostu jak tylko się zrobi większa, to zaraz sobie poszukasz innej na boku, bo przecież fason trzeba trzymać, co? - znała Marshalla od wielu, wielu lat i jakoś trudno było jej sobie go wyobrazić w roli wiernego partnera. Z resztą, z tego co wiedziała, to jego starszy brat też zdradzał żonę, więc całkiem możliwe, że Waltonowie mieli to po prostu zapisane w genach.
- Już jestem super ciocią - zauważyła, bo w końcu jej wuj całkiem niedawno dorobił się własnego gówniaka, a Gina mogła z dumą powiedzieć, że raz nawet wzięła go na ręce. Co prawda, szybko go oddawała, bo jak to z gówniakami bywa, gówniak zaczął się drzeć i wydzielać z siebie dziwne zapachy, ale jak na Flanagan to i tak ogromny postęp. Bo jak ta małolata łaziła w ciąży to zarzekała się, że będzie się trzymać od tego malucha z daleka. - Oczywiście, że ją polubię, bo samą siebie lubię bardzo - pokazała mu tylko język, bo tak jak często on się z nią drażnił, to ona nie mogła pozostać mu dłużna i otwarcie nie zasugerować, że jeśli ma już się z kimś żenić to tylko z nią. Inna panna młoda do ślubu nie dożyje, proste.
- Czy ty zawsze musisz popsuć zabawę? Zawsze, zawsze, ale to zawsze? Ja naprawdę nie wiem na co te panny wszystkie lecą, jak ty taki sztywny jesteś... no chyba, że właśnie o to chodzi, to honor oddaję - wywróciła oczami, bo miała wrażenie, że Marshall tu teraz oczekuje od niej jakichś niestworzonych rzeczy i chce z niej zrobić sztywniarę na swoje podobnieństwo. Musisz znaleźć pracę, Gina. Musisz skończyć z takim życiem, Gina. Musisz przestać być sobą, Gina. - Yhym, dobranoc - mruknęła, mocniej przytuliła się do niego i zamknęła oczy. Wcale długo jej nie trzeba było, żeby zasnęła, bo nie dość, że była nieludzko zmęczona, to jeszcze pijana.

ztx2