Bridgestone Patrisha
imiona Patrisha Wendy Melanie
nazwisko Bridgestone
data urodzenia11 kwietnia 1998
miejsce urodzenia Hope Valley
orientacja seksualna Heteroseksualna
miejsce pracy McGuire's Pub | la casa de flores
stanowisko pracy kelnerka | pokojówka
narracja III, przeszły
wizerunek Hailey Bieber
Narodziny każdego dziecka Bridgestone było pomyłką. Marie i Leo zwyczajnie nie nadawali się na rodziców. Dlaczego? Zaraz wszystko postaram się wyjaśnić. Kiedy na świat przyszło ich pierwsze dziecko, chłopiec o imieniu Dante, mieli zaledwie szesnaście lat i nie bardzo wiedzieli o to życie. Rzecz jasna uważali się za dorosłych i nic nie powstrzymało ich przed wychowaniem dzieci. Studia? Oczywiście, że z nich zrezygnowali, gdy tylko skończyli edukacje w liceum, a ich synek zaczął poważnie chorować postanowili, że oboje pójdą do pracy. Wtedy urwał im się stały dochód w postaci przelewów od rodziców z obojga stron. Wszystko dlatego, że porzucili plany o studiach. Wtedy wszystko się skomplikowało. Pieniędzy zawsze było za mało, a przyjemności i pokuszeń za wiele. Choroba chłopca postępowała, a sam Leo wolał balować z kumplami za ostatnie pieniądze, zamiast wykupić kolejne recepty. Nic dziwnego, że ostatecznie Dante trafił w ręce dziadków. Ich życie zmieniło się w hulankę. Dorywcza praca, zaniedbana kawalerka i ciąża. Wpadka rzecz jasna. Wtedy na świat przyszła Susie i Penny. Bliźniaczki, które choć na chwilę odciągnęły Leo od imprez i zmusiły go do pomocy Marie. Jednak nie na długo. O ile Marie odnalazła w sobie odpowiedzialność, by w końcu zająć się małym mieszkaniem i córkami, to Leo szybko się tym znudził. Przynosił część wypłaty i to za nią Mari musiała wszystko ogarnąć. Kiedy zaszła w kolejną ciąże, prawdziwie się załamała. Na świat przedwcześnie przyszła Patrisha. Jako jedyna z blond czupryną, mizerna i w ciszy, bez chęci do płacz, do którego lekarze na porodówce musieli ją zmusić.
Pattie odkąd pamięta dzieliła pokój ze starszymi siostrami. Co prawda gdy przyszła na świat to z rodziną opuściła małą kawalerkę i przenieśli się do nieco większego mieszkania, jednak niewiele to zmieniało w jej życiu. Mały pokój na trzy, salon w którym spali rodzice i rozpadająca się kuchnia z łazienką, które ojciec obiecywał wyremontować, ale nie wychodziło mu to najlepiej. Nauczyła się żyć w takim domu, innego nie znała. Zmieniło się to w chwili gdy poszła do szkoły. Dzieci miały ładne ubrania, rodzice odprowadzali ich do szkoły i co najważniejsze co piątek przynosiły do szkoły ulubioną zabawkę, co tydzień inną. A Pattie miała tylko jedną, której mama nie pozwalała zabierać do szkoły. To oczywiste, że z zazdrością patrzyła na inne dzieci, jednak wtedy nic nie mogła zrobić, by poprawić swój los. Uczyła się, bo wiedziała co niosą za sobą złe oceny. Była też bardzo grzeczną dziewczynką. Wracając do domu odrabiała lekcje i albo bawiła się na placu zabaw, albo nie wychylała nosa z pokoju. Nie chciała w chodzić w drogę tacie.
Tato miał wielki problem z alkoholem i z przemocą. Początkowo wyżywał się na matce, dziewczynki udawały, że nic nie widzą, ale tylko dlatego, że były zbyt małe by zrozumieć i zbyt małe by coś z tym zrobić. Złe oceny kończyły się wrzaskiem i karami. Matka zawsze zasłaniała córki własnym ciałem. Kiedy jej siostry miały piętnaście lat postanowiły, że zamieszkają z dziadkami. Zostawiając małą Pattie samą z rodzicami. Jedyne co na tym zyskała to większą powierzchnię w pokoju. Nic poza tym. Ojciec jak pił tak pił. Z każdą chwilą czuł się bardziej bezkarny. Pattie zapamięta do końca życia dzień w którym ojciec uderzył ja po raz pierwszy. Miała zaledwie jedenaście lat i nie zrobiła nic złego. Łyżki do zupy, które miała rozłożyć na stole przed obiadem spadły na dywan. Zrobiła trochę hałasu ale miała zamiar pójść po nowe. Ciężko powiedź czy dostała za hałas, czy może za to że zmarnowała czyste łyżeczki, a może za to że chciała iść po nowe. Ważne że siniaka chowała przed światem przez kolejny tydzień, a potem było ich tylko więcej. Za złą ocenę, za nieposprzątanie, za pyskowanie, za odzywanie się. Za poważne rzeczy i za te mniej. To nie był wychowawczy klaps, a siniaki było coraz trudniej ukryć w szatni przed wychowaniem fizycznym. Kiedy skończyła liceum jej sytuacja w domu się nie zmieniła. Przed niektórymi ciosami potrafiła się bronić, często stawała w obronie matki. Ale to raczej tylko bardziej denerwowało ojca. Nie poszła na studia. Nie dlatego, że brakło jej ambicji. A dlatego, że nie miała za co na nie iść. Początkowo dorabiała sobie na pół etatu jako pokojówka, dopiero potem udało jej się złapać pracę w barze, jako napęd do tacy. To nie spełnienie marzeń, ale zarabia wystarczająco by dorzucić się mamie na czynsz i mieć na swoje wydatki. Spytacie dlaczego się nie wyprowadzi. Nie chce zostawiać matki, zwyczajnie boi się co z nią będzie gdy zostanie sama z ojcem. Ma kiepski kontakt z siostrami, Dante prawie że nie zna. Ma za to chłopaka i na chwilę obecną to chyba najbliższa jej osoba.
Pattie odkąd pamięta dzieliła pokój ze starszymi siostrami. Co prawda gdy przyszła na świat to z rodziną opuściła małą kawalerkę i przenieśli się do nieco większego mieszkania, jednak niewiele to zmieniało w jej życiu. Mały pokój na trzy, salon w którym spali rodzice i rozpadająca się kuchnia z łazienką, które ojciec obiecywał wyremontować, ale nie wychodziło mu to najlepiej. Nauczyła się żyć w takim domu, innego nie znała. Zmieniło się to w chwili gdy poszła do szkoły. Dzieci miały ładne ubrania, rodzice odprowadzali ich do szkoły i co najważniejsze co piątek przynosiły do szkoły ulubioną zabawkę, co tydzień inną. A Pattie miała tylko jedną, której mama nie pozwalała zabierać do szkoły. To oczywiste, że z zazdrością patrzyła na inne dzieci, jednak wtedy nic nie mogła zrobić, by poprawić swój los. Uczyła się, bo wiedziała co niosą za sobą złe oceny. Była też bardzo grzeczną dziewczynką. Wracając do domu odrabiała lekcje i albo bawiła się na placu zabaw, albo nie wychylała nosa z pokoju. Nie chciała w chodzić w drogę tacie.
Tato miał wielki problem z alkoholem i z przemocą. Początkowo wyżywał się na matce, dziewczynki udawały, że nic nie widzą, ale tylko dlatego, że były zbyt małe by zrozumieć i zbyt małe by coś z tym zrobić. Złe oceny kończyły się wrzaskiem i karami. Matka zawsze zasłaniała córki własnym ciałem. Kiedy jej siostry miały piętnaście lat postanowiły, że zamieszkają z dziadkami. Zostawiając małą Pattie samą z rodzicami. Jedyne co na tym zyskała to większą powierzchnię w pokoju. Nic poza tym. Ojciec jak pił tak pił. Z każdą chwilą czuł się bardziej bezkarny. Pattie zapamięta do końca życia dzień w którym ojciec uderzył ja po raz pierwszy. Miała zaledwie jedenaście lat i nie zrobiła nic złego. Łyżki do zupy, które miała rozłożyć na stole przed obiadem spadły na dywan. Zrobiła trochę hałasu ale miała zamiar pójść po nowe. Ciężko powiedź czy dostała za hałas, czy może za to że zmarnowała czyste łyżeczki, a może za to że chciała iść po nowe. Ważne że siniaka chowała przed światem przez kolejny tydzień, a potem było ich tylko więcej. Za złą ocenę, za nieposprzątanie, za pyskowanie, za odzywanie się. Za poważne rzeczy i za te mniej. To nie był wychowawczy klaps, a siniaki było coraz trudniej ukryć w szatni przed wychowaniem fizycznym. Kiedy skończyła liceum jej sytuacja w domu się nie zmieniła. Przed niektórymi ciosami potrafiła się bronić, często stawała w obronie matki. Ale to raczej tylko bardziej denerwowało ojca. Nie poszła na studia. Nie dlatego, że brakło jej ambicji. A dlatego, że nie miała za co na nie iść. Początkowo dorabiała sobie na pół etatu jako pokojówka, dopiero potem udało jej się złapać pracę w barze, jako napęd do tacy. To nie spełnienie marzeń, ale zarabia wystarczająco by dorzucić się mamie na czynsz i mieć na swoje wydatki. Spytacie dlaczego się nie wyprowadzi. Nie chce zostawiać matki, zwyczajnie boi się co z nią będzie gdy zostanie sama z ojcem. Ma kiepski kontakt z siostrami, Dante prawie że nie zna. Ma za to chłopaka i na chwilę obecną to chyba najbliższa jej osoba.
MIEJSCOWY MIDTOWN AVENUE
