[Paloma Blackwood]

Paloma miała zdecydowanie inne podejście do pracy niż Evan. Z drugiej strony ona była dorobiona jak tylko się urodziła. Jej rodzina od pokoleń prowadziła winnicę i nie brakowało im funduszy na nic. Majątek mieli dość spory i nigdy nie udawała, że o tym nie wie, tak samo jak nie robiła z siebie bóg wie czego, bo zdawała sobie sprawę, że jej życie byłoby o wiele bardziej skomplikowane niż jest, gdyby nie rodzinna kasa. Miała jednak to szczęście, że tym nie musiała się martwić i mogła założyć swoją firmę, a skoro dało się to jeszcze połączyć z prowadzeniem winnicy to musiała spróbować i dać sobie radę. Po śmierci jej matki wiele się zmieniło, ojciec zaczął podupadać na zdrowiu, a wraz z nim i winnica, dlatego Pal rzuciła dotychczasową robotę w Cape i wróciła do domu, starając się wszystkim zarządzać. Była to ciężka robota i Blackwood często dużo narzekała, ale i tak, by tego nie wymieniła na nic innego. Kochała swoją pracę, kochała rodzinną winnicę i chciała, by działo się tam jak najwięcej, a całe miejsce świetnie prosperowało. To miejsce było dla niej bardzo istotne i nie oddałaby go w żadne obce łapy.
- Tu też nie ma juz najmilszego - rzuciła, bo co to w ogóle za insynuacja! Co niby jest gruba? - Nie Twoja sprawa - dodała wzruszając ramionami i całe szczęście, że pojawiła się kelnerka, która ją chociaż na chwilę uratowała z opresji. Paloma zamówiła to co chciała nie pytając nawet Evana czy też ma na coś ochotę. No trudno, miała gdzieś jego zdanie więc mógł sobie myśleć, że jest niewychowana. Dopiero gdy kobieta odeszła to brunetka spojrzała na swojego niechcianego towarzysza. - Czego chcesz Stafford? Jakbyś jeszcze nie zauważył to nie mam ochoty na rozmowę z Tobą, ani na siedzenie w ciszy też. Zrób mi tą przyjemność i daj mi spokój, jedzenie w nerwach powoduje wrzody, a tego w życiu mi nie potrzeba - powiedziała znużonym tonem głosu, bo naprawdę bardzo się chciała uwolnić od jego towarzystwa, wystarczająco dużo jej w życiu popsuł.

[Evan Stafford]

Najważniejsze to robić w życiu to, co się kocha - i takie plany na siebie miał też Evan. Stypendium sportowe, skończenie nauki na jakiejś dobrej uczelni, potem gra zawodowa... w ciągu kilku lat miał stać się bożyszczem nastolatek i całkiem prawdopodobne, że udałoby mu się to osiągnąć. Oczywiście, gdyby tylko nie był tak durny i nie siadał po pijaku za kierownicę. Wystarczył jeden głupi wypad do Cape Coral, a wszystkie jego marzenia zostały przekreślone z dnia na dzień.
- W sumie, masz rację. Te dzieciaki są zdecydowanie zbyt głośne - postanowił puścić jej uwagę mimo uszu i udać, że absolutnie nie złapał aluzji Palomy, choć trzeba przyznać, że brunetka stała się tak bezpośrednia, że niezależnie od wysiłku i tak wyszedłby na naprawdę marnego aktora.
Evan nieszczególnie przejął się tym, że Pal zamówiła nie pytając go o zdanie, bo przecież nie był takim burżujem, żeby czekać na kelnera, a swoje zamówienie złożył już wcześniej i przyniósł sobie sam na tacce. . - To weź kilka głębokich wdechów i się uspokój. A najlepiej nie przełykaj za szybko, słyszałem, że od tego też robią się wrzody. Może trzeba ci kark rozmasować na odstresowanie? - zasugerował, sięgając po jedną z frytek, bo już trochę zgłodniał. Może wypadałoby poczekać, aż przyniosą burgera brunetce, jednak jego własny w tym czasie zdążyłby wystygnąć, a Stafford nie był przygotowany na takie poświęcenie. - Daj spokój, Pal. Jak ktoś ma prawo być zły to ja, w końcu to ty mnie rzuciłaś, nie? - bo przecież nie miało znaczenia, że odbił ją własnemu bratu i właściwie tylko trochę na złość, co do tego zerwania mocno się przyczyniło.

Paloma Blackwood

[Paloma Blackwood]

- Nie zwalaj na dzieciaki - powiedziała unosząc brew, chociaż rzeczywiście nie były jakoś super cicho. To akurat Paloma jeszcze była w stanie znieść, w końcu sama pamiętała jak to było gdy miała te kilkanaście lat i wszystko robiło się z większą ilością energii i decybeli nie zwracając uwagi na cała resztę społeczeństwa. Uroki bycia młodym. Kobieta głupia nie była, wiedziała, że ona sama niestety młodsza się nie staje, ale mogła być z siebie dumna. Miała dobra pracę, spełniała się zawodowo, była zdrowa, nie było ba co narzekać. No okej, może była trochę samotna i niektóre koleżanki w jej wieku to już były żonami i matkami, ale ona nie miała na to po prostu czasu! Na głowie miała dwie firmy i chorego ojca, jak jeszcze miałaby do tego dodać dziecko to zdecydowanie zabrakłoby jej godzin w dobie. Już teraz było ciężko, a co dopiero w takim wypadku!
- Nie dziękuję, nic od Ciebie nie potrzebuje, ani rozmasowania karku, ani towarzystwa- wywróciła oczami i pokręciła lekko głową. Musiała przyznać, że Evan to miał tupet! Teraz się mogła zastanowić co ona w nim widziała i dlaczego zniszczyła swój związek dla takiego gościa. Chyba jednak coś z nią było mocno nie tak. - Słucham? - zapytała, bo chyba się przeszłyszała. - Wykorzystałeś mnie po to żeby się odegrać na bracie i jeszcze masz do mnie pretensje, że nie byłam z tego zadowolona? - zapytała unosząc brew, bo naprawdę nie rozumiała jak mógł tego nie załapać! Chyba nikt nie chciał być traktowany w ten sposób. Naiwna Pal myślała, że w tamtym momencie jego intencje były szczere i mogła mu zaufać, no coś, wyszło szydło z worka po czasie. Biedna... a teraz jeszcze musiała się z nim kłócić.

[Evan Stafford]

- Stwierdzam fakt, kochanie - wzruszył tylko ramionami, bo jakoś szczególnie za berbeciami nie przepadał i na własne też parcia nie miał. Być może dlatego, że stracił dobrych kilka lat (a dokładniej mówiąc, stracił najlepsze lata swojego życia) na rehabilitację i podnoszenie się z samego dna po wypadku, więc teraz starał się koarzystać z życia pełnymi garściami i jakoś nadrobić ten stracony czas.
- Słuchasz - świetnie, robimy jakiś postęp - nie byłby sobą, gdyby z szelmowskim uśmiechem nie wszedł jej w słowo. Trudno było nie załapać, co też Paloma miała rzeczywiście na myśli, ale Evan zdecydował absolutnie się tym nie przejmować gdyż humor mu dopisywał. Słonko świeciło, wcinał pysznego burgera, przed nim siedziała piękna (nawet jeśli nieco pomarszczona ze wzburzenia) kobieta - czego chcieć więcej od życia. - To jest twoje, notabene błędne, spojrzenie na całą sprawę i nie ma nic wspólnego z prawdą - wzruszył tylko ramionami, biorąc kolejnego gryza burgera. Przeżuł go sobie spokojnie, popił colą, mając co prawda nadzieję, że mu Blackwood w międzyczasie ze złości nie wybuchnie, po czym ponownie spojrzał na nią, bo w międzyczasie pewnie już skończyła biadolić. - Tłumaczyłem ci już, że wkurwienie mojego brata było tylko przyjemnym dodatkiem do całej reszty, ale zdecydowanie nie o to chodziła. Nie moja wina, że wbrew temu, co twierdzisz, wcale nie słuchasz i używasz mnie jako zasłony dymnej, bo cię zaczęły zjadać wyrzuty sumienia. Ponownie, jeśli ktoś tu może czuć się wykorzystany, to tylko ja - a mówił to z tak ogromnym przekonaniem, że wszystko inne co nie zgadzało się z jego słowami zdawało się wierutnym kłamstwem.

Paloma Blackwood

[Paloma Blackwood]

- Nie mów tak do mnie - powiedziała twardo, bo kochaniować to on sobie mógł kiedyś, a później brzydko się zachował i teraz już ma zakaz, dostał bana na takie rzeczy! Chyba nikt nie lubił być wykorzystywany, Paloma na pewno nie, a tak właśnie się czuła, gdy dowiedziała się o tym dlaczego tak naprawdę się z nią Evan spotykał i było to bardzo brzydkie z jego strony. - Boże, już zapomniałam jak bardzo jesteś irytujący i męczący - westchnęła i zakryła twarz dłońmi, jak ona kiedyś z nim wytrzymywała? Naprawdę teraz nie miała pojęcia. Była taka głupia! Miała fajnego narzeczonego...co z tego, że daleko? Co z tego, że może nie do końca chciał się żenić... nie, musiała odwalić taką wielką głupotę. Pretensje co prawda może i powinna mieć tylko do siebie, ale kto jej zabroni też sie na niego pozłościć? No nikt! - Chyba sobie żartujesz... potraktowałeś mnie jak rzecz, którą możesz zabrać bratu żeby zrobić mu kuku i pokazać, kto jest lepszy - powiedziała pochylając się nieco w jego stronę i ściszając głos, bo przecież ludzie dookoła nie musieli słyszeć o czym oni tutaj dyskutują. - Och doprawdy? - zapytała już teraz to nieco rozbawiona tym co sobie tutaj wmawiał. - Dodatkiem do całej reszty? A co to była za reszta? Byłeś we mnie na zabój zakochany? - zapytała unosząc brew, bo tego nie słyszała nigdy więc proszę bardzo. Mógł teraz jej o wszystkim powiedzieć! A, że była teraz już lekko zdenerwowana to wzięła sobie jedną frytkę z jego talerza, bo niby czemu nie? Zdenerwował ją to teraz niech cierpi! Tak po prawdzie to była też głodna, a chyba kelnerzy tutaj mieli dzisiaj dzień na opierdalanie się.

[Evan Stafford]

- Jak, kochanie? - zapytał z rozbrajającym uśmiechem, oczywiście na przekór powtarzając dokładnie to określenie, którego z jego ust słyszeć nie chciała. - No patrz, a mówi się, że najpierw zapomina się o tych dobrych rzeczach... to znaczy, że za mną tęskniłaś, nie? - zażartował sobie w najlepsze, bo im bardziej ona była wkurzona i rozzłoszczona, tym lepiej on przy tym wszystkim się bawił.
- Naprawdę nie rozumiem, czemu aż tak mierzą cię moje relacje z bratem. Jak naoglądałaś się zbyt dużo seriali o przystojnych wampirach albo zamarzył ci się trójkącik, to mogłaś powiedzieć, grzecznie bym odmówił, ale nie trzeba od razu ze sobą zrywać - wytłumaczył jej wspaniałomyślnie, bo jeśli Paloma myślała, że bracia Stafford będą o nią walczyć jak bracia Salvatore, no to trochę się pomyliła. Brat Evana ją rzucił jak tylko dowiedział się o zdradzie, a Evana rzuciła ona sama jak ją rzucił brat Evana, więc jasne, że Evan w tym wszystkim był najbardziej poszkodowany. Okej, utarł nosa bratu, ale jednak stracił też laskę i musiał sobie nowej szukać, co pewnie nie zajęło mu jakoś super długo, ale trzeba się było wysilić. - Nie spodziewaj się, że ci tu teraz będę wyznaniami rzucać na prawo i lewo po tym, jak mnie potraktowałaś, ale wiedz, że owszem coś w ten deseń - no bo co miał jej mówić takie rzeczy jak nawet jej oficjalnie do knajpy nie mógł zabrać i za krótko to trwało, te kobiety naprawdę mają od dziwnych seriali standardy podniesione niesamowicie wysoko, a potem zjawia się taki prosty chłop jak Evan, z sercem na dłoni i nagle nie pasi. Bo za mało ambitny albo za mało romantyczny. - Może sosu chcesz do tego? Tylko nie dmuchaj mi prosto w twarz bo czosnkowy - taki był z niego dobry facet, że nawet jak mu Paloma kradła frytki prosto z talerza, to jeszcze nie chciał, żeby bidula jadła suche. Niech patrzy, co straciła!

[Paloma Blackwood]

- Dobrze wiesz jak i nie zachowuj się jak dziecko - prychnęła, bo co za głupoty on tutaj odwalał. Chociaż Paloma naprawdę nie wiedziała dlaczego sobie sama to robi i dalej z nim ciągnie tą rozmowę. Powinna sobie darować i już dawno od niego pójść. W końcu na bank gdzieś znalazłaby wolny stolik bez obawy, że nabawi się wrzodów przy jedzeniu. - Chciałbyś - rzuciła wywracając oczami, bo niby za czym miałaby tęsknić? Za byciem zabawką, którą można zabrać bratu, gdy ten się nią chwilę nie bawi? To było złe, nawet jeżeli zabawka sama sobie była winna. - Przystojnych wampirach? Ty myślisz, że ile ja mam lat? Dwanaście? W sumie byłabym wtedy na Twoim poziomie i może jakoś byśmy się dogadali, ale niestety nic z tego. - Ale jeżeli on się naoglądał takich seriali i chciał mieć dziewczynę, która by sobą dała tak manipulować jak pewna licealistka z tego serialu, to cóż, musiał szukać dalej.
- Oww to urocze, że tak mówisz. Szkoda, że za późno - dziewczyny lubiły gdy ktoś im mówił miłe rzeczy, a jeżeli tego nie robił to nie czuły się tak jakby komuś na nich zależało więc po co miały trwać w związkach bez przyszłości. Paloma była za mądra na to, by się kogokolwiek prosić o uwagę. Gdy brat Evana wyjechał zostawiając ją samą, to jakoś sobie poradziła, a gdy Evan okazał się być dupkiem to cóż, też jakoś sobie dała radę. - Nie dzięki, wolę zwykłe z solą - powiedziała i nie ograniczała się tylko wzięła jeszcze dwie fryteczki. - Zaczęły Ci się robić zakola, powinieneś zainwestować w szampon przeciw wypadaniu włosów - powiedziała tak mu się przyglądając, porada od Palomy kompletnie za darmo, z dobroci serca.

[Evan Stafford]

- Naprawdę nie wiem, o co ty mnie podejrzewasz, Pal - wzruszył tylko ramionami z rozbrajającym uśmiechem. On sam doskonale wiedział, dlaczego Paloma nadal z nim siedziała, chociaż sama zaiteresowana nigdy by się do tego nie przyznała - po prostu miała do niego słabość. Tak samo, jak i inne kobiety. Bo był prostym, uczciwym (już teraz), przystojnym facetem no i miał ten błysk w oku! - Nawet nie śmiem twierdzić inaczej - zapewnił ją, bo jednak dobrze byłoby wiedzieć, że ten epizod nie był dla niej zupełnie obojętny, prawda? - Wypraszam sobie, ja mentalnie mam nadal piętnaście lat, ale ty już się zbliżasz do pięćdziesiątki. Jeszcze wnętrze wyjdzie na zwenątrz i ci się od tej złości zmarszczki porobią, a tego byśmy nie chcieli - jakoś wcale się nie obraził, gdyż zdawał sobie sprawę, że nie był najbardziej odpowiedzialnym facetem, no i nie miał kija w dupie, więc potrafił z siebie pożartować.
- Ponoć nigdy nie jest za późno - zauważył. - Tak naprawdę, to wolisz je zapieczone z serem i jalapeno, ale tak, żeby absolutnie nie stykały się z tymi zapiekanymi z pepperoni - Evan był prostym facetem i zwykle nie zwracał uwagi na szczegóły bo po co, skoro i tak jak rozdawali takt to on stał w kolejce po zajebiste mięśnie, ale czasem zdarzyło się tak, że coś jednak mu w głowie utknęło, a tak akurat było z tym, jakie frytki lubi Pal. Bo trochę się na niego powkurzała jak go próbowała przekabacić na wegetarianizm, ale niestety dla Stafforda żadna baba nie była warta rezygnowania ze steka także sorry not sorry. - Słyszałem, że takie szampony działają tylko wtedy, jak wmasuje je piękna kobieta prowadząca winnicę - wyszczerzył do niej zęby, sięgając po kilka frytek. Skoro tak zebrało jej się na dobroć, to może uda się to jakoś wykorzystać?

[Paloma Blackwood]

- O wszystko co najgorsze - powiedziała wprost bez nawet małego zastanowienia. Dobrze wiedział jakie miała o nim zdanie, a przynajmniej Paloma miała nadzieję, że wie. Nie ukrywała tego, że była na niego zła i nie chciała mieć z nim za bardzo do czynienia, dlatego naprawdę nie wiedziała dlaczego postanowił się do niej przysiąść i ją denerwować. Dla dobra ich dwojga powinien po prostu zignorować jej obecność w tym miejscu. Tak byłoby po prostu lepiej. - Z pierwszą częścią się zgodzę, chociaż nie wiem czy piętnaście to nie za wysoka liczba i zdecydowanie wolę być pięćdziesiątką, przynajmniej mogę legalnie jeździć i pić alkohol - a jednak prowadziła winnicę więc to drugie było dośc istotne. Musiała przecież znać swój produkt, więc próbowała dość często różnych win... czasem może nawet częściej niż powinna, ale do tego była przyzwyczajona. W ich domu wino było zawsze dostępne, nawet jak byli dziećmi to dostawali czasem takie mocno rozcieńczone, albo sok z winogron i ojciec im wmawiał, że to jest takie lepsze wino. - Na niektóre rzeczy jest - wzruszyła ramionami, bo na wszelkie wyznania uczuć był czas, gdy się jeszcze ze sobą spotykali, teraz Paloma nie chciała do tego wracać, bo za wiele nerwów ją to kosztowało. Lubiła swój spokój i nie chciała go zakłócać kolejnym pojawieniem się Evana w jej życiu, szczególnie, że ostatnio dość mocno przeżyła ich rozstanie. - Naprawdę? To sobie możesz jakiejś poszukać, wpisz w internet, podobno google wie wszystko - rzuciła, a że akurat w tym momencie przynieśli jej zamówienie to mogła na spokojnie je zabrać i pożegnać się z Evanem, by jak najszybciej znaleźć się w domu i zapomnieć, że w ogóle na niego wpadła.

2xzt