Hawthorne Jordan
imiona Jordan Jarvis
nazwisko Hawthorne
data urodzenia19/01/1988
miejsce urodzenia Hope Valley
orientacja seksualna heteroseksualna
miejsce pracy HOPE WOOD CRAFT
stanowisko pracy pracownik
narracja 3 osoba / czas przeszły
wizerunek Casey Deidrick
Pierwszy raz wyjechałem zaraz po liceum. Koledzy pakowali się na studia i rozmyślali o imprezach, które ich czekają, a które — ich zdaniem — miały wyglądać dokładnie tak, jak w filmach. Ja przygotowywałem się do wyjazdu wraz z Theo. Zaciągnięcie się do wojska było moim pomysłem, który on sam bardzo szybko podłapał, bo dość długo szukał swojego własnego planu na przyszłość. O ile ja wiedziałem od dawna, że chcę to zrobić, tak w jego przypadku decyzja wydawała się trochę spontaniczna. Prawdopodobnie dlatego jego siostra za złe mi miała, że to robił i trzykrotnie próbowała namówić mnie, bym go zniechęcił. Była starsza i pracowała z weteranami, więc miała większe pojęcie niż dwójka nastoletnich szczyli.
Pierwszy raz wyjechałem zaraz po liceum. Koledzy pakowali się na studia i rozmyślali o imprezach, które ich czekają, a które — ich zdaniem — miały wyglądać dokładnie tak, jak w filmach. Ja przygotowywałem się do wyjazdu wraz z Theo. Zaciągnięcie się do wojska było moim pomysłem, który on sam bardzo szybko podłapał. O ile ja wiedziałem od dawna, że chcę to zrobić, tak w jego przypadku decyzja wydawała się trochę spontaniczna. Prawdopodobnie dlatego jego siostra za złe mi miała, że to robił.
Złamana w trzech miejscach ręka wymagała naprawdę porządnej, chirurgicznej interwencji. Nijak się jednak miało to do syfu, który pozostał w mojej głowie. Pamiętam doskonale ostatnie piętnaście minut przed wypadkiem, bo kłóciliśmy się niczym dzieci. Nie słuchał mnie, gdy próbowałem mu coś wytłumaczyć i uniósł się bardziej, niż wymagała tego sytuacja. Z tego powodu jedynie nie usiadł ze mną tak, jak zwykle z tyłu, ale powędrował na przód. Jeden, mało znaczący szczegół sprawił, że on nie przeżył, a ja wyszedłem z tego jedynie z pokiereszowaną lewą ręką.
Musiałem przejść rekonwalescencję, jeśli myślałem o powrocie.
Pojawiła się zupełnie niespodziewanie w moim życiu. W czasie, kiedy lądowałem w łóżku z różnymi, obcymi mi kobietami. Ona była czymś, o co wcale nie prosiłem i sprawiła, że odrobinę odżyłem, gdy miałem kogoś, z kim chciałem uprawiać small talk zanim prawie zahaczałem o poważniejsze tematy. Gdyby nie to, że była zupełnie poza moim zasięgiem nie dostrzegałbym w niej żadnych was. Dopóki wierzyłem, że jest to coś, co uda się przeskoczyć nie naciskałem też. A później zniknęła, a wraz z nią powód dla którego mógłbym tutaj nadal zostać.
Dlatego chętnie wyjechałem ponownie. Prawdopodobnie na dłużej, chociaż coraz więcej skutków obocznych dostrzegałem i coraz częściej zamiast snu przychodziły niezbyt korzystne wspomnienia związane ze wszystkim tym, czego zdążyłem się przez te kilka lat naoglądać. Jedno dodatkowe poturbowanie przypomniało mi jednak o poskładanej niegdyś ręce sprawiając, że dawne problemy odżyły. Aktualnie mam z nią dość spory problem, bo chwilami drętwieje, przez co trzymane przedmioty wypadają mi z ręki. Dlatego znowu wróciłem i rozpocząłem pracę w zakładzie stolarskim. Póki co nawet idzie mi ukrywanie problemów, które czasami mi doskwierają.
▶ Mam nawyki, które z pewnością dość szybko zabiorą mnie z tego świata. Pijam tylko mocne alkohole, nigdy w małych ilościach, wlewam na pusty żołądek kawę, która normalnym ludziom nie przechodzi przez gardło i zawsze przed snem kończę paczkę papierosów zaczętą o poranku.
▶ Nienawidzę siłowni, bo nie przepadam za miejscami, gdzie jest za głośno i tłoczy się zbyt wiele osób, Lubię jednak czasami dać sobie wycisk, dlatego ograniczam się tylko do biegania o poranku po miasteczku, zawsze tą samą trasą.
▶ Jeśli chodzi moje przyzwyczajenia to głupoty bardzo szybko wchodzą mi w krew do tego stopnia, że stają się codziennym nawykiem. Z tego właśnie tytułu wcześniej za szybko się zakochiwałem (w tych aż dwóch kobietach mojego życia), a aktualnie za szybko popadam w nowe nałogi.
▶ Kucharzem jestem naprawdę marnym, w znacznej mierze przez lenistwo. Nie czuję jednak potrzeby, by się w tej dziedzinie jakoś podszkolić, skoro moje posiłki w znacznej mierzei tak składają się z gotowców — czasem restauracyjnych, czasem marketowych.
▶ Mam psa, który któregoś razu zbłądził na moje podwórko. Był chory, zapchlony i niesamowicie zaniedbany. Aktualnie jednak wygląda całkiem porządnie, nazywa się Chip i nawet nie wyobrażam sobie mieszkania bez niego.
▶ Niekoniecznie odnajduje się w nowych technologiach. Jego telefon wygląda na taki, który sporo z nim przeszedł i już dawno powinien w zapomnienie pójść. Nie odnajduje się na portalach społecznościowych, a jedyna dobroć bez jakiej nie wyobraża sobie życia to Neflix.
Pierwszy raz wyjechałem zaraz po liceum. Koledzy pakowali się na studia i rozmyślali o imprezach, które ich czekają, a które — ich zdaniem — miały wyglądać dokładnie tak, jak w filmach. Ja przygotowywałem się do wyjazdu wraz z Theo. Zaciągnięcie się do wojska było moim pomysłem, który on sam bardzo szybko podłapał. O ile ja wiedziałem od dawna, że chcę to zrobić, tak w jego przypadku decyzja wydawała się trochę spontaniczna. Prawdopodobnie dlatego jego siostra za złe mi miała, że to robił.
Złamana w trzech miejscach ręka wymagała naprawdę porządnej, chirurgicznej interwencji. Nijak się jednak miało to do syfu, który pozostał w mojej głowie. Pamiętam doskonale ostatnie piętnaście minut przed wypadkiem, bo kłóciliśmy się niczym dzieci. Nie słuchał mnie, gdy próbowałem mu coś wytłumaczyć i uniósł się bardziej, niż wymagała tego sytuacja. Z tego powodu jedynie nie usiadł ze mną tak, jak zwykle z tyłu, ale powędrował na przód. Jeden, mało znaczący szczegół sprawił, że on nie przeżył, a ja wyszedłem z tego jedynie z pokiereszowaną lewą ręką.
Musiałem przejść rekonwalescencję, jeśli myślałem o powrocie.
Pojawiła się zupełnie niespodziewanie w moim życiu. W czasie, kiedy lądowałem w łóżku z różnymi, obcymi mi kobietami. Ona była czymś, o co wcale nie prosiłem i sprawiła, że odrobinę odżyłem, gdy miałem kogoś, z kim chciałem uprawiać small talk zanim prawie zahaczałem o poważniejsze tematy. Gdyby nie to, że była zupełnie poza moim zasięgiem nie dostrzegałbym w niej żadnych was. Dopóki wierzyłem, że jest to coś, co uda się przeskoczyć nie naciskałem też. A później zniknęła, a wraz z nią powód dla którego mógłbym tutaj nadal zostać.
Dlatego chętnie wyjechałem ponownie. Prawdopodobnie na dłużej, chociaż coraz więcej skutków obocznych dostrzegałem i coraz częściej zamiast snu przychodziły niezbyt korzystne wspomnienia związane ze wszystkim tym, czego zdążyłem się przez te kilka lat naoglądać. Jedno dodatkowe poturbowanie przypomniało mi jednak o poskładanej niegdyś ręce sprawiając, że dawne problemy odżyły. Aktualnie mam z nią dość spory problem, bo chwilami drętwieje, przez co trzymane przedmioty wypadają mi z ręki. Dlatego znowu wróciłem i rozpocząłem pracę w zakładzie stolarskim. Póki co nawet idzie mi ukrywanie problemów, które czasami mi doskwierają.
▶ Mam nawyki, które z pewnością dość szybko zabiorą mnie z tego świata. Pijam tylko mocne alkohole, nigdy w małych ilościach, wlewam na pusty żołądek kawę, która normalnym ludziom nie przechodzi przez gardło i zawsze przed snem kończę paczkę papierosów zaczętą o poranku.
▶ Nienawidzę siłowni, bo nie przepadam za miejscami, gdzie jest za głośno i tłoczy się zbyt wiele osób, Lubię jednak czasami dać sobie wycisk, dlatego ograniczam się tylko do biegania o poranku po miasteczku, zawsze tą samą trasą.
▶ Jeśli chodzi moje przyzwyczajenia to głupoty bardzo szybko wchodzą mi w krew do tego stopnia, że stają się codziennym nawykiem. Z tego właśnie tytułu wcześniej za szybko się zakochiwałem (w tych aż dwóch kobietach mojego życia), a aktualnie za szybko popadam w nowe nałogi.
▶ Kucharzem jestem naprawdę marnym, w znacznej mierze przez lenistwo. Nie czuję jednak potrzeby, by się w tej dziedzinie jakoś podszkolić, skoro moje posiłki w znacznej mierzei tak składają się z gotowców — czasem restauracyjnych, czasem marketowych.
▶ Mam psa, który któregoś razu zbłądził na moje podwórko. Był chory, zapchlony i niesamowicie zaniedbany. Aktualnie jednak wygląda całkiem porządnie, nazywa się Chip i nawet nie wyobrażam sobie mieszkania bez niego.
▶ Niekoniecznie odnajduje się w nowych technologiach. Jego telefon wygląda na taki, który sporo z nim przeszedł i już dawno powinien w zapomnienie pójść. Nie odnajduje się na portalach społecznościowych, a jedyna dobroć bez jakiej nie wyobraża sobie życia to Neflix.
miejscowy bayside vale
