Zbaczasz z oficjalnych tras na własne ryzyko !!!
Ines Villeda
a

Post

Wizja, że mogą zostać pożarci, jakoś niespecjalnie napawała ją entuzjazmem. Bez wątpienia będą musieli mieć oczy wokół głowy, bo Ines nie chciała, żeby jakiś strunowiec odgryzł jej nogę. Miała bardzo długie i zgrabne nogi, okej? Lubiła je i szkoda, gdyby po tym wypadzie nad jezioro paradowała później tylko z jedną kończyną.
Z pewnością opowiadała Javierowi o tym, co działo się w jej związku z krótkim stażem. Wprawdzie znali się z Césarem przeszło dekadę, ale dopiero niedawno zdecydowali się przenieść relację na wyższy poziom. Nie było łatwo, bo pomimo długoletniej znajomości, docierali się każdego dnia. I z każdym dniem było coraz lepiej, choć nie obeszło się bez zgrzytów i kłótni. Tak to już jest, kiedy wiązały się ze sobą dwa tak temperamentne charaktery. Nie było łatwo, ale Ines wcale nie chciała, żeby było łatwo. Miało być prawdziwie, czasem pod górkę, ale bez wątpliwości. A ona, zresztą jak jeszcze nigdy dotąd, była stuprocentowo pewna swoich uczuć.
- Przestań, łowienie ryb nie może być aż tak skomplikowane - ściągnęła brwi, próbując zrobić coś ze swoją wędką, jednak nie miała pojęcia, od czego zacząć. O co chodziło ze spławikiem? Czy ten kołowrotek powinien tak luźno chodzić? - Ludzie łowią ryby od wieków i jak udawało im się złapać je w sieć, albo nabić na włócznię, to nie wierzę, że my niczego nie złowimy. Bo chyba nie ma tutaj żadnego zakazu, prawda? - rozejrzała się, ale nie dostrzegła ostrzegawczej tabliczki. Najwyraźniej ludziom nie straszne było łowisko pośród aligatorów. Albo po prostu życie im było niemiłe.
Spojrzała na Javiera znad swojej puszki i aż pokręciła głową; tak, miała do niego pretensje, ale przenigdy nie uznałaby go za tragicznego przyjaciela. Zawsze mogła zwrócić się do niego z mniejszym lub większym problemem, chociaż wcale nie oczekiwała jakiejś wygórowanej rady. Czasem wystarczyło się wygadać, żeby wyrzucić z siebie to, co człowiekowi ciężyło na żołądku. I mimo że Villeda raczej starała się nie obarczać nikogo swoimi zmartwieniami, to nawet ona nie mogła wiecznie wszystkiego w sobie dusić. Nikt nie zdołałby funkcjonować w taki sposób na dłuższą metę.
- Ale bajerujesz, Cervantes - aż pokręciła głową z udawanym niedowierzaniem. - To oczywiste, że nie poznałeś nikogo takiego fajnego, jak ja, bo nie ma nikogo aż tak fajnego - oznajmiła, może trochę nieskromnie, jednak rzadko zdarzało się, żeby ktoś jej nie lubił. Jasne, wyjątki tylko potwierdzały regułę, ale Ines naprawdę przyciągała ludzi charakterem. Może i uważała, że nie należy do kategorii najpiękniejszych kobiet świata, a siostry zabrały porcję przysługującej jej urody, ale nadrabiała inteligencją, spontanicznością i poczuciem humoru.
- Z Césarem doskonale. No dobra, czasem wkurza mnie okrutnie, ale nie mogę narzekać, serio - rozmarzyła się, bo pomimo toczących wojen o bzdury, dla niej Arreola był idealny pod każdym względem. Potrafili godzinami spędzać czas na rozmowach, w łóżku, albo robi wiele innych rzeczy, na które tylko oni mogli wpaść. - Fajny z niego facet. Tylko jednego nie rozumiem - dlaczego nie przygruchałeś sobie jakieś ślicznotki w LA? Przecież jesteś całkiem w porządku - zaczepnie kopnęła Javiera w łydkę, próbując jednocześnie manewrować przy żyłce i pić piwo, co nie mogło skończyć się dobrze, a jednak Cyganka nie zdecydowała się na odstawienie puszki z niskoprocentowym alkoholem.

javier cervantes
mów mi/kontakt
a
Awatar użytkownika
(nie)poważny pan wydawca, który wrócił do hope valley kilka miesięcy temu.
31
181

Post

Przynajmniej miałaby o czym opowiadać rodzinie i reszcie bliskich. Ale tak, wizja samego bycia pożartym przez aligatora nie była strasznie fajna. Za to ucieczki bez żadnego uszczerbku na zdrowiu? To już było trochę lepsze. Najlepiej, oczywiście, byłoby, gdyby nie spotkali żadnego potwora z zębiskami, ale znając ich szczęście to był bardzo mało prawdopodobny scenariusz. A jeśli chodzi o związek Ines z Césarem to pewnie już dawno Javier jej powtarzał, że powinna się za niego brać. No, także był bardzo zadowolony, kiedy usłyszał, że w końcu są razem i sobie radzą na tym wyższym poziomie relacji. Wiadomo, życzył jej jak najlepiej, chciał, żeby znalazła sobie kogoś z kim będzie szczęśliwa i, jak się okazało, Arreola całkiem nieźle sobie radził z tym podnoszeniem poziomu endorfin w organizmie Cyganki. Chociaż pewnie dostarczał też Ines sporą dawkę adrenaliny, ale to akurat było normalne, nie? Poza tym Javier podzielał zdanie przyjaciółki na temat związków - nie chciał nudy, a czegoś prawdziwego, uczuć, których byłby pewny w stu procentach. Może dlatego wciąż był kawalerem? Po prostu żadna jego dotychczasowa dziewczyna nie sprawiła, żeby pomyślał, że to to, jak dziwnie by to nie brzmiało.
- Jest. Obejrzałem kilka filmików w internecie i dalej nie wiem jak to się robi, więc wiesz - rzucił, odkładając na chwilę wędkę na bok. Udało mu się nałożyć chociaż przynętę, a to już coś. Mógł sobie teraz chwilę odpocząć i napić się piwa, skoro rozpracował już mniej więcej jak to wszystko działa (a przynajmniej wydawało mu się, że już to ogarnia). - Chyba włócznią byłoby łatwiej - stwierdził, zerkając na jej próby... właściwie nawet nie wiedział czego. Ale nie oceniał, bo kilka minut temu robił dosłownie to samo ze swoją wędką. - Nie, nie ma zakazu. Znaczy, niby nie powinniśmy tutaj łowić, bo nie mamy żadnej karty wędkarza, ale chyba nikt nas tutaj nie złapie. - Aż się rozejrzał czy przypadkiem ktoś właśnie ich nie obserwował. Na szczęście w okolicy nie było żywej duszy, także, póki co, nie musieli się martwić o żaden mandat. Aligatora też nie widział, więc nogi Ines były bezpieczne.
Zaśmiał się, słysząc jej słowa. - Jak zawsze jesteś bardzo skromna - parsknął rozbawiony, zerkając na nią. Cieszył się, że wciąż się przyjaźnili. Okej, ostatnio nie pisał do niej aż tyle, ale miło było mieć świadomość, że zawsze mógł na nią liczyć. I vice versa, bo ona też zawsze mogła się do niego zwrócić dosłownie ze wszystkim. Może chwilę by się zastanowił nad ewentualną prośbą o pomoc przy zakopaniu ciała, ale tak poza tym to zrobiłby dla niej wszystko. Bo od tego są przyjaciele, nie? Więc tak, jak było trzeba to wysłuchiwał jej opowieści albo też potrafił powiedzieć jej przez telefon, żeby się ogarnęła. Albo dawał jej średnio przydatne rady, ale hej, grunt, że się starał, prawda.
- Mówiłem, że jesteście dla siebie stworzeni - powiedział, szczerząc się. Pewnie, jakby im się nie układało to już taki zadowolony z siebie by nie był. Zaraz jednak zaczął się temat jego bycia singlem i już nie było mu do śmiechu. - Ale mi strzeliłaś komplement - rzucił, tak na dobry początek. - I tak szczerze mówiąc, to nie wiem. Moje związki w LA były... krótkie. Dziewczyny mnie nudziły. Albo miały mnie dość, bo wiesz, że potrafię zachowywać się jak dupek - przyznał szczerze, odstawiając w końcu piwo. On nie miał zamiaru próbować robić dwóch rzeczy na raz, więc skupił się, póki co, na zarzuceniu wędki. - Może tutaj sobie kogoś znajdę. - Nie żeby szukał, ale mniejsza. - Albo ojcowie mnie wyswatają, bo coraz częściej słyszę pytanie o wnuki - dodał jeszcze rozbawiony, chociaż znając jego ojców to była całkiem możliwa wersja.

Ines Villeda
SŁODKIEGO, MIŁEGO ŻYCIA - dla każdego, z okazji trzech miesięcy aktywności forum! SIR - dla wszystkich Panów z okazji Dnia Chłopaka 2020! SZÓSTY MIESIĄC MASZ, UŚMIECH DAJ NA TWARZ - dla każdego, z okazji pół roku aktywności forum! YOU ARE MY LOVE - dla każdego, z okazji Walentynek! MEOW MEOW - dla każdego, z okazji Dnia Kota! ICE BEAR - dla każdego, z okazji Dnia Niedźwiedzia Polarnego! Przeżyłem koniec świata w styczniu 2021 roku Jestem pomocnikiem Świętego Mikołaja - za udział w minievencie mikołajkowym BOGATE CV DON’T STOP ME NOW BAŚNIOPISARZ Trying my best WIĘCEJ NIŻ JEDNO ZWIERZĘ TO...? MAN UP! OLD TOWN ROAD MŁODY SCENARZYSTA ADOPTOWANY MAM WIĘCEJ NIŻ 180 CM WZROSTU PSIARZ PEWNY SIEBIE PRACOWITY Czytam książki Stołuję się na mieście Mam mocną głowę Boje się igieł Swój chłop I'M NOT AS THINK AS YOU DRUNK I AM ANDRZEJ RYBAK SING A SONG SMERF PRACUŚ Stara przyjaźń nie rdzewieje
mów mi/kontakt
k.
Ines Villeda
a

Post

Najłatwiej było powiedzieć, żeby brała się za Césara, kiedy Ines naprawdę wydawało się, że nie przepadała za nim jakoś specjalnie. I miała wrażenie, że on też żyje tylko po to, żeby uprzykrzać jej życie. Zawsze robili sobie pod górkę, chociaż byli w jednej paczce. To nie tak, że nie lubiła go wcale, ale na pewno traktowała go jak kumpla, a nie jak potencjalnego kandydata na partnera. On był zaręczony, ona miała przed nim innych facetów, każde próbowało zbudować coś własnego. A to, że się zeszli było czystym przypadkiem. Ale za to jakim pięknym.
- Skoro jesteś już obeznany w temacie - uniosła do góry swoja wędkę. - Czy to ma tak wyglądać? Czy powinnam teraz nabić przynętę na haczyk i mogę ją już zarzucać? - no zawodowym wędkarzem to ona nie zostanie, ale chociaż się starała, okej? Liczyły się dobre chęci. Przynajmniej nie siedziała, jak ta dama i nie czekała, aż ktoś cokolwiek zrobi za nią
Ines daleko było od prawdziwej damy. Nigdy nikt nie traktował jej jak księżniczki, bo nigdy nikomu na to nie pozwoliła. Była niezależna i potrafiła o siebie zadbać. Pochodziła z normalnego, kochającego domu, gdzie każdego traktowano równo i gdzie niekiedy trzeba było powalczyć o swoje. Nic dziwnego, kiedy człowiek wychowywał się wśród dużej ilości rodzeństwa. Tam przodowało prawo dżungli, ale mimo zadziornego charakteru, Villeda tak dobrze sprawdzała się w roli przyjaciółki, o czym Javier niejednokrotnie zdążył się przekonać. Była kobietą do tańca i do różańca, przy której nie pozostawało nic innego, jak kraść przysłowiowe konie.
- Skromność to moje drugie imię - przypomniała mu z uśmiechem. Między nimi zrodził się ten rodzaj przyjaźni, że nawet jeśli nie widzieli się przez długi czas, to rozmowa kleiła się tak, jakby widzieli się zaledwie wczoraj. - Kumplowaliśmy się z Césarem i wtedy nie pomyślałam, że moglibyśmy być dla siebie stworzeni. To tak, jakbyśmy my byli stworzeni dla siebie - wskazała puszką z piwem najpierw na siebie, a potem na Javiera, żeby przekonał się, jak to absurdalnie brzmiało. - Ale nie mogę zaprzeczyć, cieszę się z takiego obrotu spraw - niewątpliwie w oczach Cyganki dało się dostrzec takie zwyczajne szczęście. Przy Césarze mogła być sobą i nie musiała opowiadać mu całej historii życia, bo znali się od podszewki. I nie musiała drżeć ze strachu w obawie, że czmychnie gdzie pieprz rośnie, kiedy pozna jej szaloną rodzinę, bo już miał okazję z nimi obcować.
- Ale jesteś łasy na komplementy - pokręciła głową z udawanym niedowierzaniem. - Nie wystarczy, kiedy powiem, że fajny z ciebie facet i zasługujesz na kogoś równie fajnego? Wprawdzie ja już jestem zajęta, ale może poznasz kogoś, kto chociaż po części spełni twoje oczekiwania - zaśmiała się, dopijając swoje piwo do końca. Popołudnie było gorące, jak to na Florydzie najczęściej bywało, ale Villeda lubiła upały i tutejszy klimat, bo ten idealnie komponował się z jej ognistym temperamentem.
Na wzmiankę o wnukach, wzdrygnęła się nieznacznie. Dokładnie pamiętała ostatnią sytuację, podczas której myślała, że zaszła w ciążę. Na szczęście wszystko rozeszło się po kościach, a alarm okazał się być fałszywy.
- Właśnie, co u moich ulubionych tatuśków? Pewnie zdążyli za tobą zatęsknić, qué? - Ines bardzo lubiła ojców Cervantesa, chyba od zawsze byli jej ulubioną parą.

javier cervantes
mów mi/kontakt
a
Awatar użytkownika
(nie)poważny pan wydawca, który wrócił do hope valley kilka miesięcy temu.
31
181

Post

Dobra, miała rację. Te kilka lat temu, jakby ktoś mu powiedział, że Ines skończy z Césarem to wybuchnąłby śmiechem, bo wtedy jeszcze sobie ich razem totalnie nie wyobrażał. Za to ostatnio, jak już Cyganka zaczęła mu coraz częściej opowiadać o Arreoli? Cóż, wtedy już zaczął myśleć, że coś może być na rzeczy. Jak śpiewała Paula Abdul opposites attract, nie? I, jak widać, piosenkarka miała rację. Niby i Villeda, i César mieli temperamentne charaktery, ale różniło ich też całkiem sporo, prawda. A przynajmniej Javierowi się tak wydawało, ale mógł się mylić, bo jednak z Césarem kontaktu żadnego nie utrzymywał, także średnio wiedział jaki jest aktualnie Arreola.
Przyjrzał się jej wędce, zupełnie jakby był jakimś specjalistą. Niestety, nie był, więc ciężko było mu stwierdzić czy jej kijek do łowienia ryb się nadaje. - Wygląda jak na filmiku na jutubie, także chyba tak - powiedział po dłuższej chwili, odrywając wzrok od jej wędki. - Trzymaj, kupiłem nawet jakieś robaki na... - Chwila konsternacji. - ...jakieś ryby - rzucił, podając jej swoje opakowanie z przynętami. Nie miał zielonego pojęcia, co wcisnął mu facet w sklepie wędkarskim, ale szczerze mówiąc średnio go to obchodziło. I tak wątpił, żeby cokolwiek za pierwszym razem złapali, a jeszcze bardziej wątpił, że kiedykolwiek dojdzie do ich drugiej wycieczki nastawionej na łowienie ryb. Bo tak, był prawie za to pewny, że wymyślą coś jeszcze dziwniejszego na swoje kolejne spotkanie.
Właśnie, może podczas tego kolejnego spotkania ukradną konie? To by było coś. A tak na poważnie to pewnie dlatego tak dobrze się dogadywali. W końcu mieli podobne doświadczenia - Javier też miał kochającą, ale liczną rodzinę. Poza tym, podobnie jak Ines, był niezależny. Nie lubił polegać na innych, chociaż z wiekiem nauczył się, że czasami po prostu musi pozwolić sobie pomóc. No, więc idealnie się dobrali. Jeszcze łączyła ich nienawiść do śpiewających karaoke turystów, ale to już inna sprawa.
- Patrz, o tym też zapomniałem - rzucił, szczerząc się. Tak, bardzo cieszyło go, że wciąż mogą ze sobą rozmawiać tak jak dawniej za czasów szkolnych czy tych trochę późniejszych, jeszcze przed jego wyjazdem do LA. - Bylibyśmy najgorszą parą w mieście - stwierdził momentalnie, kiedy Ines wspomniała o tym byciu razem. - Najgorszą, ale bardzo ładną parą - dodał jeszcze, już sobie żartując. Nie widział w Cygance kogoś więcej, ale to pewnie przez fakt, że znał ją już z czasów szkolnych i traktował ją jak siostrę, a nie potencjalną dziewczynę. - Cieszę się, że wszystko ci się układa z Césarem - powiedział, uśmiechając się lekko. - I wiesz, jakby coś się jednak działo to daj mi znać. Wiem, że sama jesteś zdolna skopać mu tyłek, ale w razie czego chętnie ci pomogę, cnie - dorzucił zaraz rozbawiony. Wiedział doskonale, że Ines nie potrzebowała jego pomocy w ewentualnym rąbnięciu Arreoli w głowę za jakąś głupotę, ale i tak postanowił zaoferować jej swoją pomoc. Chociaż, oczywiście, liczył, że do niczego takiego nie dojdzie, bo wiadomo, życzył jej jak najlepiej i chciał, żeby jej związek przetrwał jak najdłużej.
Wzruszył tylko ramionami. - Wystarczy - rzucił, uśmiechając się. - Chyba założę sobie to całe Hope4Love. Wpiszę sobie w bio, że szukam kogoś w połowie tak fajnego jak ty i po sprawie. - Trochę sobie żartował, trochę nie. Bo naprawdę myślał ostatnio o założeniu tego odpowiednika Tindera. Skoro w prawdziwym życiu nie mógł nikogo poznać to kto wie, może w internecie mu się poszczęści? Zawsze warto spróbować, prawda.
- Aż za bardzo. I mają się dobrze. Wiesz, jeden wciąż pracuje, a drugi oddał mi swoją posadę i teraz korzysta ze świętego spokoju - powiedział, po czym sięgnął po piwo, żeby pociągnąć kilka łyków z puszki. - Chociaż tak teraz sobie myślę, że chyba specjalnie mi robotę dał, żebym tutaj wrócił - dodał rozbawiony, zerkając na jezioro. Nic, a nic. Wciąż nic nie złapało jego przynęty. Może internet kłamał i tak naprawdę nie było tutaj czego łowić? Albo coś źle ogarnął z tą wędką, taka opcja też istniała. - A jak twoja babcia? - Bo skoro już o rodzinie mówili to jak mógł się nie spytać o super fajną Ernestinę?

Ines Villeda
SŁODKIEGO, MIŁEGO ŻYCIA - dla każdego, z okazji trzech miesięcy aktywności forum! SIR - dla wszystkich Panów z okazji Dnia Chłopaka 2020! SZÓSTY MIESIĄC MASZ, UŚMIECH DAJ NA TWARZ - dla każdego, z okazji pół roku aktywności forum! YOU ARE MY LOVE - dla każdego, z okazji Walentynek! MEOW MEOW - dla każdego, z okazji Dnia Kota! ICE BEAR - dla każdego, z okazji Dnia Niedźwiedzia Polarnego! Przeżyłem koniec świata w styczniu 2021 roku Jestem pomocnikiem Świętego Mikołaja - za udział w minievencie mikołajkowym BOGATE CV DON’T STOP ME NOW BAŚNIOPISARZ Trying my best WIĘCEJ NIŻ JEDNO ZWIERZĘ TO...? MAN UP! OLD TOWN ROAD MŁODY SCENARZYSTA ADOPTOWANY MAM WIĘCEJ NIŻ 180 CM WZROSTU PSIARZ PEWNY SIEBIE PRACOWITY Czytam książki Stołuję się na mieście Mam mocną głowę Boje się igieł Swój chłop I'M NOT AS THINK AS YOU DRUNK I AM ANDRZEJ RYBAK SING A SONG SMERF PRACUŚ Stara przyjaźń nie rdzewieje
mów mi/kontakt
k.
Ines Villeda
a

Post

Jakby nie patrzeć, mieli z Césarem więcej wspólnego, niż mogło się wydawać. Oboje byli zatraceni w swoich pasjach i posiadali ogniste temperamenty. Z tą tylko różnicą, że jego trudniej było wyprowadzić z równowago, a wiadomo nie od dziś, że Ines nie należała do zbyt cierpliwych osób. Wiele razy żartowano, że kiedy rozdawali cierpliwość, ona stała w kolejce po długie nogi. Niezaprzeczalnie coś w tym musiało być.
Przejęła od niego pojemnik z z przynętami i zaczęła w nim grzebać w poszukiwaniu najtłustszego okazu. Nie należała do jednych z tych kobiet, które na widok robala reagował głośnym FUJ! Wręcz przeciwnie, mało co ją obrzydzało. Czy była nieustraszona? Po części na pewno. Bała się takich przyziemnych rzeczy, ale na pewno nie robaków. Obawiała się o zdrowie bliskich, co chyba było normalne. Albo że nie wyjdzie jej z Arreolą. Ale nie miała lęku wysokości, nie straszna była jej ciemność czy pobieranie krwi. Twarda babka, nie ma to tamto.
Jej relacja z Javierem z pewnością należała do wyjątkowych. Poznali się w barze karaoke, gdzie oboje szydzili ze śpiewających turystów. Podłe, ale nie ich wina, że nie potrafili śpiewać, prawda? A pijani turyści, którzy mieli się za profesjonalistów byli najgorsi. Owszem, liczyła się dobra zabawa, ale mogliby zachować szczątki ludzkiej godności.
I pewnie, gdyby Cervantes zaproponował jej kradzież koni, Cyganka zgodziłaby się na jego pomysł bez mrugnięcia okiem. Własnie to również łączyło ją z Césarem - głupie idee, które realizowali nie zważając na konsekwencje.
Nabiła przynętę na haczyk, zamachnęła się i zarzuciła wędkę, co wyszło jej całkiem nienagannie jak na kogoś, kto nie miał zielonego pojęcia o wędkowaniu.
- Czy ja wiem, czy bylibyśmy aż taką najgorszą parą? Popatrz z nim też przyjaźnię się od dekady i na dobre nam to wyszło - zaśmiała się, wyjmując z torby paczkę cienkich papierosów i jednego z nich umieściła sobie w ustach. - Ale świetnie wiedzieć, w razie czego, Arreola będzie miał skopany tyłek podwójnie - pokiwała zgodnie głową. Za wszelką cenę Ines chciała utrzymać powagę, ale marnie jej to wyszło, bo zaraz wyszczerzyła się do przyjaciela. Wiedziała, że cieszyło go jej szczęście. Chyba na tym polegała przyjaźń, prawda? Żeby współdzielić radość, nawet jeśli tyczyła się jakichś niewielkich osiągnięć.
- Jak już zainstalujesz tę aplikację, to koniecznie dodaj moje zdjęcie, żeby laski miały porównanie. Tylko żeby potem nikt nie zaczepiał mnie na ulicy i nie mówił, że jakiś typ z Hope4Love mnie szuka - Cyganka czasem miała zbyt wygórowane mniemanie o sobie, ale w tym cały jej urok. Poza tym bezustannie żartowała, oboje mieli taką świadomość.
Słysząc, że jeden z tatuśków Javiera oddał mu swoją posadę, uniosła wysoko brwi.
- To chyba dobrze? Fajnie, że masz w nich takie wsparcie i zaczepiłeś się w wydawnictwie. Teraz możesz pisać o mnie artykuły - puściła do niego oczko, chociaż sama nie wiedziała, co można było o niej wspomnieć w lokalnej gazecie. Wbrew kolorowej osobowości, Villeda wiodła raczej stateczne życie. Nie nudne, ale już dawno przestała wierzyć, że mogłaby wybić się w muzyce. - Abuelita jest w swoim żywiole i dalej sprzedaje najlepszą trawkę w Cape Coral. Jeśli chcesz, to możemy kiedyś do niej pojechać. Zrobimy ognisko, wywróżmy ci z fusów jakąś ładną panią i spalimy blanta - brzmiało jak plan, co? I to jak plan doskonały.

javier cervantes
mów mi/kontakt
a
Awatar użytkownika
(nie)poważny pan wydawca, który wrócił do hope valley kilka miesięcy temu.
31
181

Post

Grunt, że się dogadywali, a mała różnica w temperamentach sprawiała zapewne, że nie nudzili się ze sobą. Bo słabo jednak być z taką całkowitą kopią siebie, prawda? Przynajmniej Javier sobie nie wyobrażał bycia z damską wersją siebie. Zresztą, nie tyle, co sobie nie wyobrażał, co już był z kimś takim w związku i - niespodzianka! - nie zakończył się on najlepiej. Latające talerze, wyzwiska i inne nieciekawe rzeczy się wtedy podziały, ale hej, teraz chociaż już miał pewność, że powinien się trzymać od takich dziewczyn z daleka.
Cervantes nie był ani trochę zdziwiony, kiedy Ines zaczęła przeglądać robaki. Bardziej zaskoczyłaby go pewnie, gdyby rzeczywiście zaczęła krzyczeć na widok tych wszystkich dziwnych stworzonek, które sprzedał mu typek w sklepie wędkarskim. A co do bycia twardym to Javier też lubił o sobie tak myśleć, bo nie miał żadnego problemu z robactwem, ciemnością czy wysokością. Bał się jednak, niestety, igieł. I to tak panicznie się bał. Nie miał zielonego pojęcia skąd mu się to wzięło, ale nawet porady wyczytane w internecie mu nie pomogły. Chociaż może to nie powinno go akurat dziwić, biorąc pod uwagę fakt, że w dzisiejszych czasach na stronach internetowych ludzie zwykle wypisywali same idiotyzmy. Masz ból głowy? Umrzesz. Walnąłeś się o coś? Jak nic niedługo trafisz do szpitala i najpewniej z niego nie wyjdziesz. Okej, może jednak powinien iść do profesjonalisty, żeby mu pomógł z jego fobią.
Wyśmiewanie się z pijanych, wyjących przy mikrofonie turystów zbliża ludzi. Chociaż w ich przypadku pewnie też pomógł fakt, że mieli całkiem podobne charaktery. Tak czy siak, najważniejsze, że po tylu latach wciąż się świetnie dogadywali i wciąż realizowali swoje głupie pomysły. Mniejsza, że nie byli już nastolatkami tylko trzydziestoletnimi ludźmi, mniejsza. Javier sobie nie wyobrażał spędzać z Ines czasu na kawie czy przy herbacie. No, chyba, że takiej przy której paliliby blanty i przeprowadzali dziwne, ale ciekawe rozmowy z jej Abuelitą.
Gwizdnął, patrząc jak sprawnie Cygance poszło zarzucenie wędki. Dobra, może jednak była jakaś nadzieja, że cokolwiek złapią. O ile tutaj naprawdę były ryby, bo póki co Javier ani jednej nie widział, a jego wędka ani razu się nawet lekko nie poruszyła. - Wiesz, że myślę o tobie już bardziej jak o siostrze, także to byłoby dziwne - rzucił, wzruszając lekko ramionami. Z siostrami się nie umawia, prawda? Chociaż w Alabamie to chyba jednak było całkiem modne. - No, niech uważa. Zawsze mogę jeszcze swoich braci ściągnąć. Zresztą, twoich też - zażartował. To dopiero byłaby mała armia. Po ataku tylu osób César by się już raczej nie pozbierał. I na pewno już by nie chciał zajść Ines za skórę.
- Już to widzę. Jeszcze pomyślą, że do trójkąta kogoś szukam - parsknął rozbawiony, bo nie zdziwiłby się, gdyby do takiej akcji doszło. - Nie no, napiszę, że nie szukam niczego poważnego. Mam teraz za dużo na głowie, żeby bawić się w związki. Ale na randeczki, tak dla zabawy, bym pochodził - stwierdził, szczerząc się. Nie żeby nie chciał się kiedyś ustatkować, ale aktualnie totalnie nie widział siebie jako dobrego chłopaka. Całe dnie spędzał w wydawnictwie, a po robocie wolał iść ze znajomymi na piwo niż przejmować się spotkaniem z jakąś dziewczyną. Nie wspominając już o ewentualnych późniejszych pytaniach o pierścionek czy ślub na które zdecydowanie nie był gotowy.
- Jak zrobisz coś bardzo dziwnego to może wcisnę cię na którąś stronę w gazecie - rzucił, posyłając jej uśmiech. - I tak, cieszę się, że przejąłem posadę po ojcu, ale wiesz, trochę to stresujące to bycie szefem. Jeszcze się okazało, że Mae jest korektorką w wydawnictwie. - Skrzywił się lekko. Ines na pewno wiedziała o jego przeszłości z Houghton. Mieszkał z nią na studiach i dokuczał jej na wszystkie możliwe sposoby. I, jak się okazało, to dokuczanie nawet nieźle musiało mu wychodzić, skoro Maeve koniec końców wylądowała w jego łóżku. - O, koniecznie musimy to zrobić następnym razem. Może w przyszłym tygodniu? - zaproponował. Bo tak, to brzmiało doskonale i Javier już nie mógł się doczekać spotkania z jej babcią. - Ej, chyba coś się kręci obok naszych przynęt - dodał zaraz, marszcząc lekko nos. Aż mocniej złapał swoją wędkę na wypadek, jakby się nie mylił. - Albo mam zwidy. - Taka opcja też istniała.

Ines Villeda
SŁODKIEGO, MIŁEGO ŻYCIA - dla każdego, z okazji trzech miesięcy aktywności forum! SIR - dla wszystkich Panów z okazji Dnia Chłopaka 2020! SZÓSTY MIESIĄC MASZ, UŚMIECH DAJ NA TWARZ - dla każdego, z okazji pół roku aktywności forum! YOU ARE MY LOVE - dla każdego, z okazji Walentynek! MEOW MEOW - dla każdego, z okazji Dnia Kota! ICE BEAR - dla każdego, z okazji Dnia Niedźwiedzia Polarnego! Przeżyłem koniec świata w styczniu 2021 roku Jestem pomocnikiem Świętego Mikołaja - za udział w minievencie mikołajkowym BOGATE CV DON’T STOP ME NOW BAŚNIOPISARZ Trying my best WIĘCEJ NIŻ JEDNO ZWIERZĘ TO...? MAN UP! OLD TOWN ROAD MŁODY SCENARZYSTA ADOPTOWANY MAM WIĘCEJ NIŻ 180 CM WZROSTU PSIARZ PEWNY SIEBIE PRACOWITY Czytam książki Stołuję się na mieście Mam mocną głowę Boje się igieł Swój chłop I'M NOT AS THINK AS YOU DRUNK I AM ANDRZEJ RYBAK SING A SONG SMERF PRACUŚ Stara przyjaźń nie rdzewieje
mów mi/kontakt
k.
Ines Villeda
a

Post

Niewątpliwie Ines i Javier tworzyli zgrany duet, kiedy tak zasiadali sobie beztrosko w loży szyderców. Nie powinni być tacy okropni, pewnie pójdą za to do piekła, ale czy robiło to na nich wrażenie? Na pewno nie. Ines wychodziła z założenia, że lepiej nie wystawiać się na pośmiewisko, jeśli nie potrafiło się śpiewać. I tutaj pojawiał się Cervantes, który uwielbiał karaoke i po kilku głębszych sam wskakiwał na scenę. Czy Villeda, pomimo tych wielu lat znajomości, była wobec niego łaskawsza i kpiła z jego braku umiejętności nieco mnie? Nic bardziej mylnego, bo nie pozostawiała na przyjacielu suchej nitki.
- Tak, wiem, jestem dla ciebie jak siostra - machnęła papierosem, bo w drugiej ręce trzymała wędkę, a potem sięgnęła po puszkę z piwem, żebym opróżnić do końca jej zawartość i rzucić gdzieś na trawę, tuż obok rozkładanego krzesełka. Później pozbiera śmieci, ale na razie nie zamierzali opuszczać przyjeziornych terenów. - Dlatego jako siostra aprobuję twoje podejście do randek pod jednym warunkiem - wszystkie kandydatki musisz przedyskutować ze mną - Cyganka groźnie wymierzyła w Javiera palcem, jednak na jej twarzy błyskawicznie zagościł łobuzerski uśmiech. Był wystarczająco dużym chłopcem, na pewno sobie poradzi. No chyba, że trafi na jakąś podejrzaną pannę, a o to akurat nietrudno. Byle miała odrobinę rozumu w głowie, nie była sztywna jak pal Azji, a jej zainteresowania wybiegały poza malowanie paznokci, siłownię i podróże. I Chryste, niech tylko nie będzie wege, inaczej nici ze wspólnego grillowania.
- Jakiś czas temu zrobiłam coś dziwnego - zaczęła, przypominając sobie historię sprzed kilku miesięcy. Nie pamiętała tylko, czy podzieliła się nią z Cervantesem. - Ukradłam wombata z fermy dla kur, bo myślałam, że to świnka, którą właściciel chciał przerobić na kiełbasę. Nie pytaj, byłam zjarana - czy ta opowieść nadawała się na pierwszą stronę gazety lokalnej? Nie? Wielka szkoda.
Na wieść o tym, że Mae pracowała w wydawnictwie, w którym przyjaciel objął władzę, Ines uniosła jedną brew i sięgnęła po kolejne piwo.
- I co w związku z tym? To nie tak, że ją po prostu przeleciałeś i tyle? A może kochasz się w niej skrycie? - posłała mu rozbawione spojrzenie, dopaliła fajkę, a niedopałek wcisnęła do pustej puszki. - Chyba to nie zaważy na waszym profesjonalnym podejściu do pracy? - no właśnie, skoro nie miało to większego znaczenia, w czym tkwił problem? Bo Ines nie rozumiała.
Chyba faktycznie coś wyniuchało ich przynęty, o czymś świadczyło gwałtowne szarpnięcie żyłki i Cyganka musiała aż odstawić puszkę na ziemię, żeby przypadkiem nie wypuścić wędki z dłoni.
- Coś złowiłam! - zawołała, zrywając się z krzesełka. - Co teraz? Mam pociągnąć? Kręcić kołowrotkiem? Chodź tu, pomóż mi - poprosiła, choć w jej ustach ta prośba brzmiała bardziej niczym jakiś rozkaz. Nie jej wina, że ton miewała zwykle pretensjonalny.

javier cervantes
mów mi/kontakt
a
Awatar użytkownika
(nie)poważny pan wydawca, który wrócił do hope valley kilka miesięcy temu.
31
181

Post

Wiedział, że nie jest najlepszym piosenkarzem na świecie (a nawet w samym Hope Valley), ale i tak lubił sobie powyć przy mikrofonie po kilku drinkach. Ale tylko wtedy, żeby nie było! Zresztą, lepsze to niż jakby po pijaku inne, jeszcze głupsze akcje odstawiał, a tak to skupiał się na śpiewaniu i nie szukał żadnych kłopotów. I nie przeszkadzało mu wcale to, że Ines się potem z niego wyśmiewała albo - co gorsza - nagrywała te jego pijane występy, żeby go potem nimi dręczyć. Przynajmniej mógł potem na trzeźwo ocenić swoje umiejętności i poziom wstydu, jaki przyniosło mu to wycie przy mikrofonie.
Sięgnął po swoje piwo, żeby je dopić, a później, w przeciwieństwie do przyjaciółki, odstawić obok swojego krzesełka. A skoro nic, póki co, nie łapało to mógł na moment przestać aż tak się skupiać na swojej wędce i na spokojnie jeszcze zgarnąć już drugą puszkę. - Pewnie Cornelia, Suzie albo i Fiona też będą chciały sprawdzać te moje ewentualne kandydatki - stwierdził, wyobrażając sobie reakcję sióstr, jak tylko się dowiedzą, że z kimkolwiek pisze w tej aplikacji randkowej. - Ale dobra, będę ci wysyłał zdjęcia moich matchy - dodał jeszcze zaraz, uśmiechając się. Niby koniec końców i tak sam zamierzał podejmować decyzję, ale wiadomo, szósty zmysł Ines zawsze się przyda. Plus mieszkała tutaj dłużej od niego i pewnie lepiej znała tutejsze dziewczyny to zawsze mu ewentualnie odradzi jakąś o której wie, że jest nie za dobra, nie? A co do tych wymagań to bycie wege zdecydowanie odpadało. Znaczy, jeszcze wegetariankę by przeżył, ale taką wegankę to już nie. Wciąż nie pojmował, jak ludzie mogą nie pić mleka albo nie jeść jajek. O zrezygnowaniu z mięsa już nie wspominając. I po co im było tyle tych rodzajów mleka, które nie było mlekiem? Jak może istnieć mleko z orzechów? Powinni nazwać to sokiem, a nie wydziwiać. Na szczęście Javier te swoje inteligentne przemyślenia zostawiał tylko dla siebie. Koniec końców, na szczęście, nikt mu nie kazał zostać wege, więc uznawał, że to jednak nie jego sprawa, jak nazywają te swoje produkty. I hej, już lepsi wege niż ludzie, którzy twierdzili, że pożywiają się energią słoneczną. To dopiero było dziwne!
Uniósł lekko jedną brew, kiedy słuchał jej fascynującej historii. - To bardzo w twoim stylu - rzucił rozbawiony, szczerząc się. - Tylko średnio to się nadaje do gazety. Ale informuj mnie o innych swoich przygodach, może coś uda mi się wrzucić! - Nic nie obiecywał, ale kto wie, może kiedyś skończą im się tematy i będzie mógł opisać jakąś historię Cyganki na pierwszej stronie.
Prawie się opluł piwem, słysząc Ines. Co? On miałby się kochać w tej okropnej babie? Wykluczone. - Nie. Wypluj te słowa. - Skrzywił się. Nie lubił nawet Mae. Strasznie działała mu na nerwy, chociaż, tak na dobrą sprawę, nie wiedział nawet dlaczego tak denerwuje go jej osoba. - Trochę już zaważyło. Wiesz, jak jej profesjonalnie mówię, że zawaliła dedlajn to myśli, że robię to specjalnie i potem mnie wkurza - zaczął wyjaśniać. - A ja potem znowu jej dokuczam. Zupełnie jak na studiach. - Tylko wtedy nie był jej szefem i mógł sobie pozwolić na więcej. Zresztą, ona też. - Ale postanowiłem, że z tym skończę. W sensie przestanę już zwracać uwagę na jej zaczepki i niech sobie myśli, co chce, jak zwracam jej uwagę na temat jej roboty. - Po tych słowach sięgnął po drugie piwo i pociągnął kilka łyków z puszki. Było już cieplejsze, ale i tak lepsze to niż nic.
Momentalnie odstawił puszkę na bok, żeby złapać swoją wędkę. Tylko, oczywiście, to nie jego przynętę złapała ryba, a tą od Ines. - I to nie żaden aligator! - rzucił, podnosząc się ze swojego krzesełka. Od razu do niej podskoczył, żeby jej pomóc z tym łowieniem. Mniejsza, że nie wiedział za bardzo, co robić, mniejsza. I tak złapał za jej wędkę. - No, ciągnij! I kręć tym kołowrotkiem, ale nie ciągnij też za bardzo, żeby się nie urwała żyłka - polecił jej, starając się jej pomóc. Po dłuższym siłowaniu poderwali we dwójkę wędkę i, o dziwo, rzeczywiście coś złapali. - Kurde, jeszcze będą z nas zawodowi wędkarze - stwierdził, szczerząc się. - Ale nie mam pojęcia, co to za ryba. Czekaj, zaraz sprawdzę w internecie. - Wyciągnął komórkę, żeby wyguglować różne ryby. - To chyba pstrąg tęczowy - powiedział po dłuższej chwili, patrząc to na ekran swojego telefonu, to na złapaną rybę.

Ines Villeda
SŁODKIEGO, MIŁEGO ŻYCIA - dla każdego, z okazji trzech miesięcy aktywności forum! SIR - dla wszystkich Panów z okazji Dnia Chłopaka 2020! SZÓSTY MIESIĄC MASZ, UŚMIECH DAJ NA TWARZ - dla każdego, z okazji pół roku aktywności forum! YOU ARE MY LOVE - dla każdego, z okazji Walentynek! MEOW MEOW - dla każdego, z okazji Dnia Kota! ICE BEAR - dla każdego, z okazji Dnia Niedźwiedzia Polarnego! Przeżyłem koniec świata w styczniu 2021 roku Jestem pomocnikiem Świętego Mikołaja - za udział w minievencie mikołajkowym BOGATE CV DON’T STOP ME NOW BAŚNIOPISARZ Trying my best WIĘCEJ NIŻ JEDNO ZWIERZĘ TO...? MAN UP! OLD TOWN ROAD MŁODY SCENARZYSTA ADOPTOWANY MAM WIĘCEJ NIŻ 180 CM WZROSTU PSIARZ PEWNY SIEBIE PRACOWITY Czytam książki Stołuję się na mieście Mam mocną głowę Boje się igieł Swój chłop I'M NOT AS THINK AS YOU DRUNK I AM ANDRZEJ RYBAK SING A SONG SMERF PRACUŚ Stara przyjaźń nie rdzewieje
mów mi/kontakt
k.
Ines Villeda
a

Post

Z pewnością miała wiele nagrań z Javierem w roli głównej, a na niektórych skala żenady przekraczała wyznaczone granic, ale tylko pomyślmy, jak smutno byłoby, jeśli takie filmiki nie znajdowały się na jej telefonie. Lubiła odtwarzać je przy nim w najmniej oczekiwanym momencie (najczęściej, kiedy byli w miejscu publicznym pośród dużej ilości ludzi), albo wysyłała mu je z zaskoczenia, jeszcze zanim Cervantes wrócił do miasteczka.
Analizowanie kobiet po zdjęciach dobranych par nie brzmiało wcale tak głupio. Tylko warto pamiętać, że tutaj nie chodziło tylko o wygląd i fajnie, jeśli te kandydatki miały trochę więcej w głowach, niż zwykłe siano.
- Z tym dokuczaniem, to brzmicie trochę jak my z Césarem - oznajmiła bez większego zastanowienia. - My też ciągle skakaliśmy sobie do oczu i jedno robiło wszystko, żeby dopiec drugiemu. Dobrze wiesz, jak go nie znosiłam. A i nadal potrafi mnie doprowadzić do szału, jak nikt inny na świecie - wywróciła oczami, przypominając sobie ich ostatnie kłótnie. Niech Javier nie myśli, że między nimi było słodko i pierdząco. Nic bardziej mylnego. Może w końcu oświeciło ich uczucie miłości, ale w dalszym ciągu nie brakowało docinków i zgryźliwości. Wprawdzie te uszczypliwości nieco zwolniły tempa i nie były aż tak dosadne, ale poza tym nic się nie zmieniło. Za to doszły bonusy w postaci seksu, czułych słówek i masa innych, zapierających dech w piersi przygód. - Jak to powiadają, kto się czubi, ten się lubi, co nie? - mrugnęła porozumiewawczo do przyjaciela, bo kto wie, może jego i Mae czekał podobny los?
Ines i jej wędkę miotało jak szatan i chwilę potrwało, zanim zdołała utrzymać ją w stabilnej pozycji. Czy naprawdę udało jej się coś złowić? Niemożliwe! Pewnie to fałszywy alarm, albo jakiś dryfujący w jeziorze trampek zaplątał się w zaroślach i zawiesił na haczyku.
- Serio to ryba? - zapytała głupio tuż po tym, jak przestała kręcić kołowrotkiem i wyciągnęła na powierzchnię coś, co nie było trampkiem, kaloszem ani żadnym innym kapciem. - Chyba powinniśmy zacząć startować w jakichś zawodach - powiedziała, przyglądając się całkiem ładnemu okazowi. - Pstrąg tęczowy? - zerknęła Javierowi przez ramię i przyjrzała się zdjęciu, które widniało na ekranie jego telefonu. - Podobny nawet. Tylko jakiś taki mały - Cyganka wygięła usta w podkówkę. Dobra, nie spodziewała się, że złowi rybę piłę (pomijając, że takowe nie pływały w jeziorach), ale spodziewała się czegoś większego. - Co z nią robimy? Upieczemy nad ogniskiem jak na wyprawie, od której zależy nasze przetrwanie? Czy może po prostu ją wypuścimy? - jednak szkoda było jej pstrąga, chociaż haczyk poranił jej pyszczek, więc istniało duże prawdopodobieństwo, że i tak się tego nie wykaraska, więc chyba lepiej było oszczędzić jej dodatkowych cierpień. Villeda nie spodziewała się, że wędkarstwo to takie brutalne hobby i chyba jednak nie zdecyduje się na dalszy rozwój zainteresowań, które nawet nie zdążyły się zacząć, bo zdusiła je w zalążku zaraz po tym, jak stwierdziła, że nie zostanie zawodową wędkarką.

javier cervantes
mów mi/kontakt
a
Awatar użytkownika
(nie)poważny pan wydawca, który wrócił do hope valley kilka miesięcy temu.
31
181

Post

I to była kwintesencja przyjaźni. Bo co to za przyjaciółka, która nie lubi sobie z ciebie czasami pożartować? Żadna. Przynajmniej zdaniem Cervantesa tak to działało. Poza tym Javier pewnie też miał całkiem sporo kompromitujących zdjęć czy nagrań Ines, żeby odpłacać się jej pięknym za nadobne - ona wysyłała mu jego wycie przy mikrofonie, a on odsyłał jej coś równie żenującego z jej udziałem.
Spojrzał na nią spode łba, kiedy wytknęła mu to podobieństwo. - To, co innego - stwierdził momentalnie, zerkając na swoją wędkę. Nie chciał nawet myśleć o Maeve w taki sposób. Ba! Trudno mu było to sobie wyobrazić, skoro aktualnie humor mu się pogarszał na sam jej widok. Mimo to wysłuchał przyjaciółki, popijając przy tym piwo. Dobra, to co mówiła miało sens, ale i tak totalnie nie widział siebie i Houghton w takim scenariuszu. Prędzej to widział scenę, jak dostaje od niej po łbie, jak w końcu wywala ją z roboty. Ah, marzenia. Szkoda, że w Hope Valley nie było drugiej tak dobrej korektorki, bo już dawno pożegnałby Maeve z Hope News Office. - Niby coś w tym jest - mruknął, przyznając jej niechętnie rację. - Ale ktokolwiek wymyślił to powiedzenie nie znał mnie i Houghton - dodał jeszcze, już trochę sobie żartując. Wychodził z założenia, że już dawno by między nimi zaiskrzyło, skoro się męczyli ze sobą tyle na studiach. A skoro do żadnych wielkich wyznań wtedy nie doszło to wątpił, żeby coś się zmieniło w tej kwestii. Czym bardziej, że on naprawdę jej tak najzwyczajniej w świecie nie lubił. Trochę śmieszne, biorąc pod uwagę, że uwielbiał jej starszą siostrę.
- Nigdy nie łowiłem, ale tak, to wygląda jak ryba - odpowiedział bardzo inteligentnie, przyglądając się temu złowionemu stworowi. Wciąż nie mógł uwierzyć, że rzeczywiście coś złapali. I to coś, co nie chciało ich zabić. - No, może jak zaliczymy jeszcze kilka takich udanych wypraw wędkarskich... - Pomarzyć można. Zawodowi wędkarze na ich miejscu pewnie już by całe wiadro ryb mieli, a nie takie jedno małe coś. - Nie wiem. Wygląda trochę jak ten pstrąg, ale jest dużo mniejszy - stwierdził, dalej patrząc to na ekran swojej komórki, to na rybę. Nie znał się na tym, okej? A, że aktualnie bardziej go zdjęcie zainteresowało to nawet opisu nie przeczytał. - Może to jednak coś innego? - Zmarszczył lekko nos. Dopiero teraz zerknął na tekst pod zdjęciem. Niby w opisie pisali, że występuje w jeziorach, stawach czy rzekach, ale Javier wciąż nie był przekonany czy to na pewno ryba, którą widział przed sobą. Cóż, przynajmniej nie była to żadna pirania, zawsze coś. - Głosowałbym za wypuszczeniem. Na dobrą sprawę nie wiemy czy to jest pstrąg, czy nie, a trochę słabo zatruć się rybą. - Poza tym nie miał najmniejszej ochoty teraz bawić się w Gordona Ramseya i patroszyć tego chyba pstrąga. Nie chodziło nawet o to, że się brzydził tylko znał swoje zdolności kulinarne i czuł, że nawet tak proste zadanie mógłby zawalić. - Ale możemy ją zabrać do domu. Nie wiem, może ktoś z twojej rodziny się na tym zna i ucieszy się z darmowej rybki? - zaproponował jeszcze taką opcję. I tak, Javier też już nie widział siebie z wędką. To jednak nie było zajęcie dla niego. Nie bawiło go to, a złowienie ryby wcale nie było takie niesamowite, jak to opisywali w internecie. Ogólnie średnia rozrywka, także na kolejne spotkanie będą musieli pomyśleć nad czymś innym.

przepraszam, że dopiero teraz odpisałam :wstyd:
Ines Villeda
SŁODKIEGO, MIŁEGO ŻYCIA - dla każdego, z okazji trzech miesięcy aktywności forum! SIR - dla wszystkich Panów z okazji Dnia Chłopaka 2020! SZÓSTY MIESIĄC MASZ, UŚMIECH DAJ NA TWARZ - dla każdego, z okazji pół roku aktywności forum! YOU ARE MY LOVE - dla każdego, z okazji Walentynek! MEOW MEOW - dla każdego, z okazji Dnia Kota! ICE BEAR - dla każdego, z okazji Dnia Niedźwiedzia Polarnego! Przeżyłem koniec świata w styczniu 2021 roku Jestem pomocnikiem Świętego Mikołaja - za udział w minievencie mikołajkowym BOGATE CV DON’T STOP ME NOW BAŚNIOPISARZ Trying my best WIĘCEJ NIŻ JEDNO ZWIERZĘ TO...? MAN UP! OLD TOWN ROAD MŁODY SCENARZYSTA ADOPTOWANY MAM WIĘCEJ NIŻ 180 CM WZROSTU PSIARZ PEWNY SIEBIE PRACOWITY Czytam książki Stołuję się na mieście Mam mocną głowę Boje się igieł Swój chłop I'M NOT AS THINK AS YOU DRUNK I AM ANDRZEJ RYBAK SING A SONG SMERF PRACUŚ Stara przyjaźń nie rdzewieje
mów mi/kontakt
k.
Ines Villeda
a

Post

Żarty, niegroźne docinki i głupie zaczepki były kwintesencją każdej przyjaźni. Chyba Javier nie chciałby mieć sztywnej przyjaciółki z kijem w tyłku, prawda? Z taką można byłoby co najwyżej uczestniczyć w stypach, przybierając przy tym grobową minę. Nie dość, że przygnębiająco, to w dodatku nuda. A Ines nie lubiła nudy i rutyny, wokół niej zawsze musiało się coś dziać.
- Wcale nie - odparła w odpowiedzi, kiedy Cervantes stwierdził, że jego relacja z Houghton wyglądała inaczej. - Niby nie lubicie się za bardzo, a jednak ciągnie was do siebie. To musi o czymś świadczyć - zafikała brewkami i przyjrzała się uważnie swojej zdobyczy. Niewątpliwie pod jej nogami wylądowała ryba, która szamotała się w trawie, próbując łapczywie zaczerpnąć oddech. Wyglądało to dosyć smutno i żałośnie, i Cyganka miała chyba w sobie zbyt dużo sympatii, żeby znosić ten widok. Lubiła jeść ryby, tak jak i mięso, ale to nie oznaczało, że musiała brać udział w rzezi.
Podczas większych uroczystości, to ojciec, bracia i wujkowie zajmowali się przygotowaniem wcześniej wędzonego mięso. I nikt z nich nie interesował się polowaniem, ale przyrządzaniem zwierzyny już tak.
- Chyba faktycznie będzie lepiej, jak puścimy ją wolno - może mimo dziury w pysku, pstrąg zdoła się z tego wylizać? Poza tym Javier miał rację, żadne z nich nie znało się na rybach i było niefajnie, gdyby skończyli z zatruciem żołądkowym. - Nie będę wlekła ze sobą jednej ryby tylko po to, żeby w rodzinnym domu dowiedzieć się, że jednak i tak trzeba ją wyrzucić. Totalnie bez sensu - po tych słowach Villeda wzięła wodne stworzenie w dłonie i wrzuciła je z powrotem do jeziora. Niech płynie i niech jej woda lekką będzie w płetwy.
Popatrzyła na Cervantesa i wzruszyła ramionami. No co? Przynajmniej pokazała, że wcale nie był z niej taki fatalny wędkarz. Ona, w przeciwieństwie do niego, coś złowiła!
- To co? Dopijamy i zawijamy się? Nie chciałabym zostać podwieczorkiem aligatorów - niby było jeszcze jasno, ale lada moment mógł zapaść z mroku, a wtedy ucieczka przed gadem mogłaby stanowić prawdziwe wyzwanie. Ines była zdecydowanie zbyt młoda, żeby umierać. Nie miała jeszcze skończonych trzydziestu lat i choć nieraz łupało ją w krzyżu, te magiczne trzydzieści to jednak bardzo niewiele. Nie wiedziała, jak Javier, ale jej życie wciąż było miłe. Poza tym dopiero co rozpoczynała swój rozdział związku z Cèsarem i mocno wierzyła w szczęśliwe zakończenie tej historii. Właściwie nie brała pod uwagi innej alternatywy, choć los bywał przewrotny, o czym przekonała się niejednokrotnie. Cervantes pewnie zresztą też.

javier cervantes

możesz nam zakończyć! <3
mów mi/kontakt
a
Awatar użytkownika
(nie)poważny pan wydawca, który wrócił do hope valley kilka miesięcy temu.
31
181

Post

Zdecydowanie wolał przyjaźnić się z ludźmi przy których nie groziła mu nuda. Bo po co przyjaźnić się z kimś, kto ma kijek w tyłku? Bez sensu. Ani pożartować, ani wyjść na miasto. Javierowi wystarczyło, że musiał męczyć się z takimi ludźmi w pracy i naprawdę nie potrzebował spotykać się z takimi osobami jeszcze po robocie.
- To świadczy o tym, że mój ojciec chce mnie zamęczyć, tyle - powiedział, bo jednak jego ojciec wiedział, że nie przepada za Houghton, a mimo to nic mu nie powiedział, kiedy proponował mu robotę. Więc tak, staruszek widocznie chciał, żeby Javier się męczył w pracy. Albo, żeby się w końcu dogadali ze względu na Cornelię i Robin, skoro między nimi robiło się poważnie. Tak czy siak, Cervantes nie chciał już o tym gadać, bo aż się krzywił na samą myśl, że miałby skończyć z Maeve. To dopiero byłby koszmar. I to większy niż zabicie tej szamoczącej się ryby. Wyglądała wyjątkowo żałośnie, ale może i dobrze, że to zobaczyli? Bo jednak jedli ryby i mięso, także wypadało wiedzieć skąd się bierze ich jedzenie na talerzu.
- No, też tak myślę. Nie ma co ryzykować - potwierdził. Nie uśmiechało mu się spędzić reszty dnia w toalecie, a poza tym to średnio miał ochotę na rybę teraz, także wypuszczenie jej było najlepszą opcją. - Dobra, masz rację. To wrzućmy ją z powrotem - zgodził się, po czym patrzył jak Ines łapie rybę i wpuszcza ją do wody. Pstrąg odpłynął, więc chyba nie było z nim najgorzej. Albo nią. Nie miał zielonego pojęcia jak odróżnić płeć u ryb.
I może dobrze, że nic nie złowił, bo bez sensu totalnie by to było. Zaraz znowu wypuściliby kolejną rybę, także już lepiej chyba, że innemu stworzeniu pyszczka nie poranili. Zwinął więc żyłkę, po czym zabrał się za chowanie tych wędkarskich rzeczy do swojego plecaka. - Dobra, jeszcze po piwku i się zbierajmy - powiedział, sięgając po swoją puszkę. Pewnie posiedzieli jeszcze kilkanaście minut, rozmawiając o wszystkim i o niczym, a kiedy wypili już piwa posprzątali śmieci i zebrali resztę swoich rzeczy. Powoli robiło się ciemno, a Javier też średnio marzył o zostaniu zjedzonym przez aligatora, także rozejrzał się ostatni raz po okolicy, żeby się upewnić czy nic nie zostawili, po czym żwawym krokiem ruszył w kierunku wyjścia z parku. I po drodze jeszcze pewnie umówił się z Ines na kolejne spotkanie, już oczywiście z jej babcią. Był ciekawy, co mu Villeda z abuelitą wywróży z tych fusów. [zt x2]

znowu pięć lat mi to zajęło, przepraszam! ;( i dziękuje za grę <3
Ines Villeda
SŁODKIEGO, MIŁEGO ŻYCIA - dla każdego, z okazji trzech miesięcy aktywności forum! SIR - dla wszystkich Panów z okazji Dnia Chłopaka 2020! SZÓSTY MIESIĄC MASZ, UŚMIECH DAJ NA TWARZ - dla każdego, z okazji pół roku aktywności forum! YOU ARE MY LOVE - dla każdego, z okazji Walentynek! MEOW MEOW - dla każdego, z okazji Dnia Kota! ICE BEAR - dla każdego, z okazji Dnia Niedźwiedzia Polarnego! Przeżyłem koniec świata w styczniu 2021 roku Jestem pomocnikiem Świętego Mikołaja - za udział w minievencie mikołajkowym BOGATE CV DON’T STOP ME NOW BAŚNIOPISARZ Trying my best WIĘCEJ NIŻ JEDNO ZWIERZĘ TO...? MAN UP! OLD TOWN ROAD MŁODY SCENARZYSTA ADOPTOWANY MAM WIĘCEJ NIŻ 180 CM WZROSTU PSIARZ PEWNY SIEBIE PRACOWITY Czytam książki Stołuję się na mieście Mam mocną głowę Boje się igieł Swój chłop I'M NOT AS THINK AS YOU DRUNK I AM ANDRZEJ RYBAK SING A SONG SMERF PRACUŚ Stara przyjaźń nie rdzewieje
mów mi/kontakt
k.
ODPOWIEDZ