Adler Rosalyn
imiona Rosalyn
nazwisko Adler
data urodzenia25/05/1994
miejsce urodzenia Hope Valley, Floryda
orientacja seksualna Heteroseksualna
miejsce pracy GO SURF | SKLEP FRIDA
stanowisko pracy WSPÓŁWŁAŚCICIELKA | PRACOWNIK
narracja 3 / przeszły
wizerunek Hande Erçel
What one loves in childhood stays in the heart forever.
Gdy przyszła na świat, ktoś mógłby pomyśleć, że nie mogła wymarzyć sobie lepszego życia i lepszego miejsca na start. Nic bardziej mylnego, bowiem jej rodzice wcale nie byli gotowi na dziecko, mimo, iż byli krótko po spontanicznym ślubie, to jej matka zdecydowanie nie planowała macierzyństwa i nie była na niego gotowa. Ślub, poniekąd z rozsądku, nie sprawił, że chciałaby zakładać rodzinę, wobec czego informacja o nieplanowanej ciąży wcale kobiety nie ucieszyła. Inaczej za to było z ojcem, który na wieść o tym, iż będzie miał córkę, naprawdę oszalał z radości. Ponieważ ciąża była zagrożona, wymagano od jej matki wielu wyrzeczeń, co również nie spotkało się z jej entuzjazmem. Ostatecznie na świecie jednak pojawiła się jej śliczna i zdrowa córka, która otrzymała imię Rosalyn, imię to otrzymała po babci, a w dużej mierze zawdzięczała je jednak ojcu, który blisko był ze swoją zmarłą rodzicielką i jako jedyny póki co wykazywał zainteresowanie własnym dzieckiem. Wystarczyło zaledwie kilka miesięcy, aby kobieta zdecydowała się zakończyć farsę, którą było jej życie i ostatecznie zostawiła dziecko pod opieką ojca, znikając właściwie bez słowa. Tak też Rose mogła liczyć już tylko na jedynego tak wartościowego mężczyznę w swoim życiu, który podjął się samotnego rodzicielstwa, zawsze jednak mogąc liczyć na wsparcie własnej siostry, która potem zostanie oczywiście ulubioną ciocią Rosalyn. Nigdy nie było im łatwo, ojciec Rose ciężko pracował, by ich utrzymać, a pieniędzy po prostu zawsze brakowało. Mimo to żyli w przepięknej nadmorskiej okolicy, co samoistnie przynosiło im radość życia, którym potrafili się cieszyć, mając siebie. Rosalyn chętnie chodziła do szkoły, bardzo dobrze się uczyła i to już od najmłodszych lat ojciec mógł być z niej dumny. Ponad to dużo mu pomagała, by potem również zacząć uczyć się pływania i surfingu, który tutaj u nich był na porządku dziennym. Właściwie żyła we wodzie, nie wyobrażając sobie innej codzienności. Bardzo zacieśniła się jej relacja z ciocią, która była dla niej jedynym kobiecym wsparciem, właściwie traktowała ją jak własną matkę. To właśnie dzięki tym dwóm osobom Rose może powiedzieć, że mimo wszystko miała naprawdę szczęśliwe dzieciństwo i była naprawdę kochana, a przy tym rozwijała się i dużo uczyła, by w przyszłości móc zapewnić sobie lepszy zawód. Nawet jeżeli już od dziecka wykazywała zamiłowanie do sztuki i malowania, to i tak jej czas zajmowała głównie szkoła i aktywność fizyczna, nie było natomiast możliwości na to, by mogła rozwijać swoje inne pasje. Ten czas jednak najchętniej wspomina i najchętniej wraca do tych dni myślami, gdy wszystko było jeszcze tak proste i beztroskie.
Education is not preparation for life; education is life itself.
Okres nastoletni nie spowodował, że Rose popadła w jakiś nastoletni bunt, bo zwyczajnie nie miała na to czasu. Miała zbyt wiele obowiązków, by móc wychodzić gdzieś ze znajomymi, szaleć czy igrać z losem, co właściwie czyniła większość jej rówieśników. Po kilku godzinach spędzonych w szkole, wracała do domu, gdzie pomagała ojcu i cioci, a potem głównie pływała, niewiele rozmyślając o przyszłości. Los jednak brutalnie zmienił jej plany i poniekąd poukładane i szczęśliwe życie, dosłownie zburzył jak domek z kart. Gdy jej ukochany tata zginął w wypadku samochodowym spowodowanym przez pijanego kierowcę, jej świat naprawdę stanął na głowie i kompletnie nie mogła sobie z tym poradzić. Czuła, że została kompletnie sama, chociaż oczywiście w cioci miała teraz największe oparcie. Niewiele brakło by ta żałoba, a może i lekka depresja, zabrały ze sobą jej wieloletnią ciężką pracę w szkole, powodując spadek ocen i kiepskie wyniki na egzaminach. Ostatecznie jednak do tego nie doszło, bo Rose wiedziała, że marzeniem ojca było, by skończyła dobre studia i walczyła o siebie każdego dnia, co też zrobiła. Po zakończeniu szkoły średniej poszła na studia architektoniczne, sprzedając niewielki rodzinny dom i zamieszkując z ciocią w jej skromnych czterech kątach. Gdy kobieta się rozwiodła, przejęła interes męża, a mianowicie szkółkę surfingową i wypożyczalnie sprzętu, którymi zajmował się, nim nie wyjechał na stałe z Hope Valley. To jakby otworzyło im nowe drzwi, Rose chętnie jej pomagała i bardzo angażował się w ten nowy biznes, przy tym studiując i podejmując się różnych dorywczych prac, jeżeli miała akurat wolną chwile. To sprawiło, że stała się bardzo dojrzała i naprawdę samowystarczalna, mimo to nadal korzystała chętnie ze wsparcia ukochanej cioci, na którą zawsze mogła liczyć. Również sama nadal rozwijała swoje zamiłowanie do surfingu, ambitnie trenując przez kilka lat pod opieką trenera. Ostatecznie studia jednak okazały się bardziej wymagające niż sądziła i gdy ciocia chwilowa podupadła na zdrowiu, zdecydowała się na rok przerwy, by móc jej we wszystkim pomóc tak w stu procentach. Dobrze jednak wykorzystała ten czas, w efekcie czego ciocia oficjalnie uczyniła ją współwłaścicielką tego interesu, który kiedyś miałaby właśnie przejąć w całości, a po roku przerwy od nauki wróciła znowu na uczelnię, by zrealizować swój plan na ukończenie studiów.
There is only one happiness in this life, to love and be loved.
Miłość w jej życiu jawiła się w różny sposób, na pewno zabrakło jej miłości matki, ale za to ojciec dawał jej tej miłości za dwoje. Kiedy go zabrakło, zamknęła się nieco na ludzi i ufała jedynie swojej cioci, w której miała oparcie w każdej sprawie. Mimo, że sama nie szukała zainteresowania ze strony płci przeciwnej, to już w szkole średniej tego zainteresowania miała naprawdę dużo. Począwszy od pierwszej szkolnej miłości, przez prawie dwuletni związek z instruktorem surfingu, dotarła do mocno toksycznej relacji z żonatym mężczyzną. Związek ten, chociaż mocno ryzykowny i zakazany, pochłonął naprawdę sporo jej uwagi. Nowy mieszkaniec Hope Valley naprawdę skradł jej serce, mimo tego, iż sam miał żonę i dwójkę dzieci, wdał się w romans z młodszą dziewczyną. I chociaż obiecywał Rosalyn naprawdę dużo, w tym rozwód i wielką miłością, ostatecznie nigdy od żony nie odszedł, a gdy ich romans się w końcu wydał, ten zabrał rodzinę i wyjechał z miasteczka. Rose została tak naprawdę z niczym i czuła się z tym po prostu okropnie, bo mężczyzna ją oszukał. Jej romans odbił się echem w okolicy i pewnie nie pochwalano jej zachowania, aczkolwiek miłość nie wybiera. Od tej pory raczej postanowiła nie angażować się w nic nowego, by nie przysparzać sobie więcej kłopotów, a przy tym by nie martwić cioci, której zdrowie nadal nie było w najlepszej formie. Nie przewidziała jednak pewnego niefortunnego dla niej splotu wydarzeń, który to postawił na jej drodze kolejnego mężczyznę. Takiego, którego na pewno nie chciałaby spotkać. Takiego, do którego świata również nie chciałaby należeć. Mimo to zrobiła coś kompletnie szalonego i podjęła grę, nie wiedząc dokąd ta gra może ją zaprowadzić.
Life isn’t a matter of milestones, but of moments.
Obecnie Rosalyn jest na ostatnim roku studiów, które przedłużyły jej się z racji rocznej przerwy, mimo to uparcie dąży do ich ukończenia i ambitnie snuje plany na przyszłość. Mimo, iż początkowo architektura nie była jej marzeniem, zdecydowanie się w tym odnalazła i tak naprawdę nie wyobraża sobie dla siebie innego zawodu. Nawet jeżeli wiązało się to z odłożeniem marzeń związanych z malarstwem gdzieś głęboko w kąt. Oprócz tego postanowiła wreszcie spróbować żyć na własną rękę, nieco się usamodzielnić i mieć jakiś swój własny kąt, przez co wzięła kredyt i wraz z sumą, która pozostała jej po sprzedaży rodzinnego gniazdka, kupiła niewielki domek tuż przy plaży, w którym absolutnie się zakochała. Nadal jako współwłaścicielka pomaga cioci w szkółce surfingowej, ale ponieważ również i kobieta miewa ostatnio spore problemy finansowe, te także spadły nieco na Rose. Spłata kredytu, szkółka i studia, które mimo stypendium również sporo ją kosztują, spowodowały, że nieco zatrząsł się jej grunt pod nogami i naprawdę pilnie potrzebowała ratunku. Praca, którą podjęła w sklepie z bielizną jest oczywiście przyjemna, ale nie wystarcza na to, by mogła znowu stanąć na nogi, a przede wszystkim by pomóc cioci i sobie samej, chociaż bardzo by chciała, przede wszystkim odwdzięczyć się kobiecie za to wszystko co dla niej zrobiła. Zebrało się nad nią nieco ciemnych chmur, ale nadal wierzy w to, że uda jej się pokonać te przeciwności i przede wszystkim, że uda się jej spełnić wszystkie te marzenia, które ma i które nadal ambitnie realizuje.
Gdy przyszła na świat, ktoś mógłby pomyśleć, że nie mogła wymarzyć sobie lepszego życia i lepszego miejsca na start. Nic bardziej mylnego, bowiem jej rodzice wcale nie byli gotowi na dziecko, mimo, iż byli krótko po spontanicznym ślubie, to jej matka zdecydowanie nie planowała macierzyństwa i nie była na niego gotowa. Ślub, poniekąd z rozsądku, nie sprawił, że chciałaby zakładać rodzinę, wobec czego informacja o nieplanowanej ciąży wcale kobiety nie ucieszyła. Inaczej za to było z ojcem, który na wieść o tym, iż będzie miał córkę, naprawdę oszalał z radości. Ponieważ ciąża była zagrożona, wymagano od jej matki wielu wyrzeczeń, co również nie spotkało się z jej entuzjazmem. Ostatecznie na świecie jednak pojawiła się jej śliczna i zdrowa córka, która otrzymała imię Rosalyn, imię to otrzymała po babci, a w dużej mierze zawdzięczała je jednak ojcu, który blisko był ze swoją zmarłą rodzicielką i jako jedyny póki co wykazywał zainteresowanie własnym dzieckiem. Wystarczyło zaledwie kilka miesięcy, aby kobieta zdecydowała się zakończyć farsę, którą było jej życie i ostatecznie zostawiła dziecko pod opieką ojca, znikając właściwie bez słowa. Tak też Rose mogła liczyć już tylko na jedynego tak wartościowego mężczyznę w swoim życiu, który podjął się samotnego rodzicielstwa, zawsze jednak mogąc liczyć na wsparcie własnej siostry, która potem zostanie oczywiście ulubioną ciocią Rosalyn. Nigdy nie było im łatwo, ojciec Rose ciężko pracował, by ich utrzymać, a pieniędzy po prostu zawsze brakowało. Mimo to żyli w przepięknej nadmorskiej okolicy, co samoistnie przynosiło im radość życia, którym potrafili się cieszyć, mając siebie. Rosalyn chętnie chodziła do szkoły, bardzo dobrze się uczyła i to już od najmłodszych lat ojciec mógł być z niej dumny. Ponad to dużo mu pomagała, by potem również zacząć uczyć się pływania i surfingu, który tutaj u nich był na porządku dziennym. Właściwie żyła we wodzie, nie wyobrażając sobie innej codzienności. Bardzo zacieśniła się jej relacja z ciocią, która była dla niej jedynym kobiecym wsparciem, właściwie traktowała ją jak własną matkę. To właśnie dzięki tym dwóm osobom Rose może powiedzieć, że mimo wszystko miała naprawdę szczęśliwe dzieciństwo i była naprawdę kochana, a przy tym rozwijała się i dużo uczyła, by w przyszłości móc zapewnić sobie lepszy zawód. Nawet jeżeli już od dziecka wykazywała zamiłowanie do sztuki i malowania, to i tak jej czas zajmowała głównie szkoła i aktywność fizyczna, nie było natomiast możliwości na to, by mogła rozwijać swoje inne pasje. Ten czas jednak najchętniej wspomina i najchętniej wraca do tych dni myślami, gdy wszystko było jeszcze tak proste i beztroskie.
Education is not preparation for life; education is life itself.
Okres nastoletni nie spowodował, że Rose popadła w jakiś nastoletni bunt, bo zwyczajnie nie miała na to czasu. Miała zbyt wiele obowiązków, by móc wychodzić gdzieś ze znajomymi, szaleć czy igrać z losem, co właściwie czyniła większość jej rówieśników. Po kilku godzinach spędzonych w szkole, wracała do domu, gdzie pomagała ojcu i cioci, a potem głównie pływała, niewiele rozmyślając o przyszłości. Los jednak brutalnie zmienił jej plany i poniekąd poukładane i szczęśliwe życie, dosłownie zburzył jak domek z kart. Gdy jej ukochany tata zginął w wypadku samochodowym spowodowanym przez pijanego kierowcę, jej świat naprawdę stanął na głowie i kompletnie nie mogła sobie z tym poradzić. Czuła, że została kompletnie sama, chociaż oczywiście w cioci miała teraz największe oparcie. Niewiele brakło by ta żałoba, a może i lekka depresja, zabrały ze sobą jej wieloletnią ciężką pracę w szkole, powodując spadek ocen i kiepskie wyniki na egzaminach. Ostatecznie jednak do tego nie doszło, bo Rose wiedziała, że marzeniem ojca było, by skończyła dobre studia i walczyła o siebie każdego dnia, co też zrobiła. Po zakończeniu szkoły średniej poszła na studia architektoniczne, sprzedając niewielki rodzinny dom i zamieszkując z ciocią w jej skromnych czterech kątach. Gdy kobieta się rozwiodła, przejęła interes męża, a mianowicie szkółkę surfingową i wypożyczalnie sprzętu, którymi zajmował się, nim nie wyjechał na stałe z Hope Valley. To jakby otworzyło im nowe drzwi, Rose chętnie jej pomagała i bardzo angażował się w ten nowy biznes, przy tym studiując i podejmując się różnych dorywczych prac, jeżeli miała akurat wolną chwile. To sprawiło, że stała się bardzo dojrzała i naprawdę samowystarczalna, mimo to nadal korzystała chętnie ze wsparcia ukochanej cioci, na którą zawsze mogła liczyć. Również sama nadal rozwijała swoje zamiłowanie do surfingu, ambitnie trenując przez kilka lat pod opieką trenera. Ostatecznie studia jednak okazały się bardziej wymagające niż sądziła i gdy ciocia chwilowa podupadła na zdrowiu, zdecydowała się na rok przerwy, by móc jej we wszystkim pomóc tak w stu procentach. Dobrze jednak wykorzystała ten czas, w efekcie czego ciocia oficjalnie uczyniła ją współwłaścicielką tego interesu, który kiedyś miałaby właśnie przejąć w całości, a po roku przerwy od nauki wróciła znowu na uczelnię, by zrealizować swój plan na ukończenie studiów.
There is only one happiness in this life, to love and be loved.
Miłość w jej życiu jawiła się w różny sposób, na pewno zabrakło jej miłości matki, ale za to ojciec dawał jej tej miłości za dwoje. Kiedy go zabrakło, zamknęła się nieco na ludzi i ufała jedynie swojej cioci, w której miała oparcie w każdej sprawie. Mimo, że sama nie szukała zainteresowania ze strony płci przeciwnej, to już w szkole średniej tego zainteresowania miała naprawdę dużo. Począwszy od pierwszej szkolnej miłości, przez prawie dwuletni związek z instruktorem surfingu, dotarła do mocno toksycznej relacji z żonatym mężczyzną. Związek ten, chociaż mocno ryzykowny i zakazany, pochłonął naprawdę sporo jej uwagi. Nowy mieszkaniec Hope Valley naprawdę skradł jej serce, mimo tego, iż sam miał żonę i dwójkę dzieci, wdał się w romans z młodszą dziewczyną. I chociaż obiecywał Rosalyn naprawdę dużo, w tym rozwód i wielką miłością, ostatecznie nigdy od żony nie odszedł, a gdy ich romans się w końcu wydał, ten zabrał rodzinę i wyjechał z miasteczka. Rose została tak naprawdę z niczym i czuła się z tym po prostu okropnie, bo mężczyzna ją oszukał. Jej romans odbił się echem w okolicy i pewnie nie pochwalano jej zachowania, aczkolwiek miłość nie wybiera. Od tej pory raczej postanowiła nie angażować się w nic nowego, by nie przysparzać sobie więcej kłopotów, a przy tym by nie martwić cioci, której zdrowie nadal nie było w najlepszej formie. Nie przewidziała jednak pewnego niefortunnego dla niej splotu wydarzeń, który to postawił na jej drodze kolejnego mężczyznę. Takiego, którego na pewno nie chciałaby spotkać. Takiego, do którego świata również nie chciałaby należeć. Mimo to zrobiła coś kompletnie szalonego i podjęła grę, nie wiedząc dokąd ta gra może ją zaprowadzić.
Life isn’t a matter of milestones, but of moments.
Obecnie Rosalyn jest na ostatnim roku studiów, które przedłużyły jej się z racji rocznej przerwy, mimo to uparcie dąży do ich ukończenia i ambitnie snuje plany na przyszłość. Mimo, iż początkowo architektura nie była jej marzeniem, zdecydowanie się w tym odnalazła i tak naprawdę nie wyobraża sobie dla siebie innego zawodu. Nawet jeżeli wiązało się to z odłożeniem marzeń związanych z malarstwem gdzieś głęboko w kąt. Oprócz tego postanowiła wreszcie spróbować żyć na własną rękę, nieco się usamodzielnić i mieć jakiś swój własny kąt, przez co wzięła kredyt i wraz z sumą, która pozostała jej po sprzedaży rodzinnego gniazdka, kupiła niewielki domek tuż przy plaży, w którym absolutnie się zakochała. Nadal jako współwłaścicielka pomaga cioci w szkółce surfingowej, ale ponieważ również i kobieta miewa ostatnio spore problemy finansowe, te także spadły nieco na Rose. Spłata kredytu, szkółka i studia, które mimo stypendium również sporo ją kosztują, spowodowały, że nieco zatrząsł się jej grunt pod nogami i naprawdę pilnie potrzebowała ratunku. Praca, którą podjęła w sklepie z bielizną jest oczywiście przyjemna, ale nie wystarcza na to, by mogła znowu stanąć na nogi, a przede wszystkim by pomóc cioci i sobie samej, chociaż bardzo by chciała, przede wszystkim odwdzięczyć się kobiecie za to wszystko co dla niej zrobiła. Zebrało się nad nią nieco ciemnych chmur, ale nadal wierzy w to, że uda jej się pokonać te przeciwności i przede wszystkim, że uda się jej spełnić wszystkie te marzenia, które ma i które nadal ambitnie realizuje.
MIEJSCOWY Bayside Vale
