sheridan fallon
imiona fallon"
nazwisko sheridan
data urodzenia]01.07.1991
miejsce urodzenia jacksonville
orientacja seksualna heteroseksualna
miejsce pracy FLORIDA WATER & COUNTRY FAIR
stanowisko pracy ratowniczka, blogerka, autorka książek
narracja trzecia/przesły
wizerunek James Lily
Cześć, kochani! Często mnie pytacie jak to się stało, że zaczęłam podróżować i żyć na walizkach, więc postanowiłam nagrać dla was krótki filmik pod tytułem: „Fallon w pigułce”. Także jeśli serio chcecie dowiedzieć się czegoś o mnie, to zapnijcie pasy. A jeśli nie, to ostatnia chwila, żeby kliknąć na czerwony krzyżyk w prawym, górnym rogu ekranu.
Jak pewnie już wiecie, urodziłam się w Jacksonville na Florydzie i jestem środkowym dzieckiem. Jakby tego było mało, to moja starsza i młodsza siostra wyglądają dokładnie tak samo jak ja, bo jesteśmy trojaczkami – tak to się kończy, jak człowiek sobie próbuje zrobić dziecko w probówce. Ale tak serio, jestem bardzo pro in vitro, bo gdyby nie ono, pewnie nie byłoby mnie na świecie. Tak czy siak, moi rodzice mieli wtedy dość dużo pieniędzy, więc mogli sobie pozwolić na taką metodę prób i błędów, a chociaż zamiast jednego dziecka dostali od razu trzy córki, to z pomocą opiekunek jakoś dali sobie radę. Myślę sobie czasem, że naprawdę niewiele brakowało, żeby moje życie potoczyło się zupełnie innym torem, bo gdyby tata nie zbankrutował, pewnie byłabym teraz prawniczką albo business woman i chyba nieszczególnie lubiłabym swoje życie. Miałyśmy jedenaście lat, gdy to się stało i musiałyśmy przenieść się razem z rodzicami do Hope Valley, do domu dziadków, bo z dnia na dzień straciłyśmy praktycznie wszystko. Nie było łatwo zacząć od nowa w zupełnie obcym miejscu, ale całe szczęście zawsze mogłyśmy liczyć na siebie. Czasem chyba aż zbyt bardzo, bo cały nasz fundusz na studia też trafił pod młot i ostatecznie każda z nas musiała zapracować na siebie.
Ja dostałam stypendium naukowe na NYU i jako jedyna z naszej trójki, skorzystałam z tej szansy. Nie powiem, już wtedy ciągnęło mnie, żeby wyjechać z małego miasteczka no i nie da się ukryć, że byłam wtedy cholernie zakochana, więc nie bez znaczenia był też fakt, że Benny dostał się na tę samą uczelnię. Trochę pobawiliśmy się w dorosłych, trochę pomieszkaliśmy razem… rozstaliśmy się tyle razy, że nawet tego nie zliczę, a schodziliśmy się ze sobą jeszcze więcej. Raz nawet prawie się pobraliśmy, ale przed kościołem uznaliśmy, że jednak nie dorośliśmy jeszcze do małżeństwa, więc złapaliśmy stopa i zwialiśmy na swój miesiąc poślubny… To chyba historia na osobny filmik, dajcie znać w komentarzach, czy chcecie, żebym go dla was nakręciła. No dobrze, a my przejdźmy do końca studiów, bo wtedy właśnie wyjechałam ze Stanów po raz pierwszy. Na bilet lotniczy do Europy zbierałam chyba przez pół roku, a potem łapałam się na miejscu dorywczych prac, żeby tylko jakoś przetrwać. Po Europie przyszła kolej na Amerykę Południową, kilka krajów w Afryce, Wietnam, Tajlandia, Indie, Australia… wszędzie zatrzymuję się na chwilę, na kilka miesięcy aby dogłębnie poznać dane miejsce i podzielić się moimi wrażeniami z Wami, moi kochani. Czasem wracałam do domu, do Hope Valley, bo musiałabym skłamać gdybym powiedziała, że nie tęsknię za rodziną, bliskimi… no i to też świetny sposób na podreperowanie swoich funduszy. Ktoś gdzieś w wiosce w Peru zasugerował mi, że powinnam napisać książkę o swoich podróżach, a ja do tej pory zastanawiam się jakim cudem udało mi się ją wydać. Przyznam wam szczerze, to też trochę pomaga.
I tak się to wszystko zaczęło. Czy się skończyło? Z pewnością nie, jest jeszcze tyle miejsc, do których chciałabym pojechać, ale czuję, że muszę przez dłuższą chwilę pobyć z rodziną, w rodzinnym miasteczku. Wiem, że będziecie pytać dlaczego, więc uprzedzając te pytania – wolałabym to zachować dla siebie.
W końcu nie wszystkimi rzeczami można się dzielić.
Jak pewnie już wiecie, urodziłam się w Jacksonville na Florydzie i jestem środkowym dzieckiem. Jakby tego było mało, to moja starsza i młodsza siostra wyglądają dokładnie tak samo jak ja, bo jesteśmy trojaczkami – tak to się kończy, jak człowiek sobie próbuje zrobić dziecko w probówce. Ale tak serio, jestem bardzo pro in vitro, bo gdyby nie ono, pewnie nie byłoby mnie na świecie. Tak czy siak, moi rodzice mieli wtedy dość dużo pieniędzy, więc mogli sobie pozwolić na taką metodę prób i błędów, a chociaż zamiast jednego dziecka dostali od razu trzy córki, to z pomocą opiekunek jakoś dali sobie radę. Myślę sobie czasem, że naprawdę niewiele brakowało, żeby moje życie potoczyło się zupełnie innym torem, bo gdyby tata nie zbankrutował, pewnie byłabym teraz prawniczką albo business woman i chyba nieszczególnie lubiłabym swoje życie. Miałyśmy jedenaście lat, gdy to się stało i musiałyśmy przenieść się razem z rodzicami do Hope Valley, do domu dziadków, bo z dnia na dzień straciłyśmy praktycznie wszystko. Nie było łatwo zacząć od nowa w zupełnie obcym miejscu, ale całe szczęście zawsze mogłyśmy liczyć na siebie. Czasem chyba aż zbyt bardzo, bo cały nasz fundusz na studia też trafił pod młot i ostatecznie każda z nas musiała zapracować na siebie.
Ja dostałam stypendium naukowe na NYU i jako jedyna z naszej trójki, skorzystałam z tej szansy. Nie powiem, już wtedy ciągnęło mnie, żeby wyjechać z małego miasteczka no i nie da się ukryć, że byłam wtedy cholernie zakochana, więc nie bez znaczenia był też fakt, że Benny dostał się na tę samą uczelnię. Trochę pobawiliśmy się w dorosłych, trochę pomieszkaliśmy razem… rozstaliśmy się tyle razy, że nawet tego nie zliczę, a schodziliśmy się ze sobą jeszcze więcej. Raz nawet prawie się pobraliśmy, ale przed kościołem uznaliśmy, że jednak nie dorośliśmy jeszcze do małżeństwa, więc złapaliśmy stopa i zwialiśmy na swój miesiąc poślubny… To chyba historia na osobny filmik, dajcie znać w komentarzach, czy chcecie, żebym go dla was nakręciła. No dobrze, a my przejdźmy do końca studiów, bo wtedy właśnie wyjechałam ze Stanów po raz pierwszy. Na bilet lotniczy do Europy zbierałam chyba przez pół roku, a potem łapałam się na miejscu dorywczych prac, żeby tylko jakoś przetrwać. Po Europie przyszła kolej na Amerykę Południową, kilka krajów w Afryce, Wietnam, Tajlandia, Indie, Australia… wszędzie zatrzymuję się na chwilę, na kilka miesięcy aby dogłębnie poznać dane miejsce i podzielić się moimi wrażeniami z Wami, moi kochani. Czasem wracałam do domu, do Hope Valley, bo musiałabym skłamać gdybym powiedziała, że nie tęsknię za rodziną, bliskimi… no i to też świetny sposób na podreperowanie swoich funduszy. Ktoś gdzieś w wiosce w Peru zasugerował mi, że powinnam napisać książkę o swoich podróżach, a ja do tej pory zastanawiam się jakim cudem udało mi się ją wydać. Przyznam wam szczerze, to też trochę pomaga.
I tak się to wszystko zaczęło. Czy się skończyło? Z pewnością nie, jest jeszcze tyle miejsc, do których chciałabym pojechać, ale czuję, że muszę przez dłuższą chwilę pobyć z rodziną, w rodzinnym miasteczku. Wiem, że będziecie pytać dlaczego, więc uprzedzając te pytania – wolałabym to zachować dla siebie.
W końcu nie wszystkimi rzeczami można się dzielić.
- Fallon napisała dwie książki o podróżnicze, które szybko stały się dość popularne dzięki kanałowi, który od kilku lat prowadzi na YouTube.
- Sama szyje swoje ubrania – z jednej strony pozwala jej to zaoszczędzić, z drugiej wyżyć się kreatywnie. W końcu ma też swoją maszynę do szycia i nie musi bić się z Olive o tę babciną.
- Dość dobrze zna włoski, hiszpański i portugalski, gdyż w krajach gdzie posługują się tymi językami spędziła najwięcej czasu. Niemniej, w czasie swoich podróży zawsze stara się nauczyć jak najwięcej podstawowych zwrotów w języku każdego z państw, które odwiedziła. I w każdym z nich potrafi zamówić piwo.
- Raczej się do tego nie przyzna, ale w wolnej chwili lubi grać w Simsy. Chociaż zwykle po prostu tworzy rodziny oraz ich historie, buduje im domy, a potem jej się nudzi i zaczyna od nowa. Pewnie to dlatego, że kiedyś chciała zostać architektem, nawet studia skończyła, ale jednak poczuła zupełnie inne powołanie.
- Wciąż czeka na swój list z Hogwartu – całą sagę o Harrym Potterze przeczytała kilka(naście) razy, a jej secret crush jest Bill Weasley. Och, z nim to pojechałaby łamać klątwy do Egiptu i nie tylko!
- Uciekła z własnego ślubu. Razem z narzeczonym uznali, że jeszcze nie dorośli do małżeństwa, zostawili wszystkich gości w kościele i pojechali na swój miesiąc miodowy.
- Ma paniczny lęk przed zobowiązaniami, często zmienia pracę i partnerów.
- Wprost kocha herbatę! Dzień bez niej to dla niej dzień stracony, ma z nią całą półkę i zupełnie nie uznaje tej w torebkach.
- Niesamowicie ostro gotuje, to chyba zasługa podróży po Ameryce Południowej i Azji. Rzadko kto potrafi zjeść jej kuchnię i nie zionąć przy tym ogniem.
- Codziennie uprawia jogę, próbowała jeszcze kilku innych sportów, ale absolutnie nie biega, nie biegała i nigdy biegać nie będzie. Jeśli kiedyś zobaczysz, że biegnie, bierz nogi za pas bo to znaczy, że coś ją goni.
- Mama Sheridan będąc w ciąży oglądała do znudzenia Dynastię i uparła się, żeby jedna z jej córek miała na imię Fallon. No cóż.
- Gra na gitarze – zarówno elektrycznej, akustycznej jak i basowej. Ostatnio jednak największą frajdę sprawia jej ukulele: wieczorami siada przed swoją chatką i wygrywa na nim covery klasycznych, rockowych utworów. Głos ma naprawdę dobry, więc nawet można posłuchać!
- Uważa, że znaki z ograniczeniem szybkości to wskazówka z jaką minimalną prędkością powinna jechać. Ma na koncie tyle niezapłaconych mandatów, że już dawno straciła swoje prawko – co wcale nie przeszkadza jej prowadzić dalej, zwykle na podrobionych papierach.
- Ma słabość do starego, czarno-białego kina. Wszystkie klasyki zna praktycznie na pamięć i mogłaby oglądać je do znudzenia, a największą miłością jej życia jest Humphrey Bogart. Chociaż w tym akurat nie ma nic dziwnego, on też palił jak smok, dogadaliby się.
- Ostatnio przygarnęła czarnego kota, który nie ma imienia (zgadnijmy skąd to się wzięło…). Przyplątał się pewnego dnia do jej chatki, najpierw zaczęła go dokarmiać, a potem na dobre zadomowił się w jej łóżku. I choć uparcie twierdzi, że ta przybłęda tylko z nią mieszka, ma dla niego naprawdę sporo serca.
przyjezdny Bayside Val
