[Katie Harrington]

#1

Parę dni temu musiałam wyjechać w bardzo ważnej sprawie. Nie lubiłam wyjeżdżać z miasta, ponieważ w takich momentach musiałam kogoś znaleźć do opieki nad małym oraz zwierzakami. A ostatnio nie chciałam naprawdę nikomu się narzucać, ani nic z tych rzeczy. Przez co było mi nawet głupio pytać Florki o to, aby zajęła się moim domem oraz małym. Mogłam co prawda zostawić zwierzaki w jakimś hoteliku dla nich, ale nie miałam na to serca. A synka? No właśnie jego wolałam zostawiać z kimś kogo jednak on znał, aby nie wpadł w żadną histerię oraz nie bał się nowych osób. Przez co byłam naprawdę zadowolona z faktu, że moja ruda przyjaciółka jednak mogła zostać i zaopiekować się tym wszystkim co posiadałam, ufałam jej więc nie miałam czego się obawiać. Mój wyjazd jednak się skrócił, przez co byłam naprawdę zadowolona. Mogłam dzięki temu zrobić im niespodziankę oraz przygotować coś słodkiego. Fart chciał, że chyba oboje teraz byli na jakimś placu zabaw lub po prostu pojechała odebrać małego z przedszkola. Nawet się nie wypakowałam, jedynie przebrałam się w coś bardziej wygodniejszego, aby jak najszybciej znaleźć się w swojej kuchni. Miałam tam szafkę, wysoko położoną aby mały czarnowłosy chłopiec do nie niej nie sięgnął, a tam miałam głównie schowane wszystkie słodycze. Wino oczywiście też było wysoko, ale ta ma dodatkowo zamek. Więc nawet jak kiedyś dosięgnie to jedynie do słodyczy. Przygotowałam wszystkie składniki do ciasta, dla zwierzaków dałam jedzenie i zaczęłam pracę nad kremem do swojego ciasta. Mam nadzieję, że jednak zdążę i zrobię jeszcze większą niespodziankę dla tej dwójki. W sumie już nie mogłam się doczekać aż zobaczę synka oraz swoją najlepszą przyjaciółkę na oczy, naprawdę się za nimi stęskniłam.

Max

[Florence Hill]

#1 + Outfit

Florka dopiero zaczynała poznawać Hope Valley, chociaż mieszkała tu jej babcia i teoretycznie powinna ją tu odwiedzać. Ale relacje mamy Florki z jej matką były dość... napięte. Rzadko się widywały, a jak już to przyjeżdżała do Miami. Jedynie jej brat Stuart był częstym gościem u babci, bo tylko ona tak naprawdę o niego dbała w całym domu. Matka traktowała go jako zło wcielone i uczyła Florkę tego samego. Karała go za swój błąd wiele lat temu i uważała, że wszystko jest w porządku. I byłoby tak do dzisiaj, ale Ruda w końcu przejrzała na oczy co jej matka kombinowała. Nie chciała, żeby relacje w ich rodzinie były tak napięte, więc odeszła z domu rodzinnego i przeniosła się do Hope Valley z nadzieją, że brat jej kiedyś wybaczy. Byli w końcu rodziną. Ale póki co próbowała żyć po swojemu. Miała pracę i mieszkanie. Poznała nawet dziewczynę, która od początku została jej przyjaciółką. I miała uroczego synka, którym uwielbiała się zajmować kiedy ta musiała wyjechać na szkolenie czy coś innego. Opieka nad małym wcale nie wychodziła jej tak źle jak wcześniej myślała. Wcześniej jakoś nie miała okazji zajmować się maluchami i bała się, że nie podoła, ale Katie pokazała jej co i jak i zmieniła się w opiekunkę z prawdziwego zdarzenia. No i ułatwieniem było to, że mały ją uwielbiał. Katie wypadł akurat jakiś wyjazd, więc wzięła trochę rzeczy i przeniosła się na parę dni do jej domu, żeby mały nie musiał zmieniać otoczenia i się stresować, że nie wie gdzie co jest. Zaprowadzała go do przedszkola i odbierała, a potem bawili się razem. I taki był plan na dzisiaj. Odebrała małego i poszła z nim na plac zabaw, żeby się wybiegał z innymi dziećmi, a kiedy zgłodniał postanowili wrócić do domu. Po wejściu do środka od razu zauważyła buty Katie w przedpokoju, a z kuchni dochodziły dźwięki gotowania. Złapała malucha za rękę i ruszyli razem do kuchni, żeby przywitać jego mamę. — A kto to wrócił wcześniej do domu? — zawołała, obejmując ją ramieniem i całując w policzek na powitanie. Mały oczywiście przykleił się do jej nogi i chciał na rączki.

Katie Harrington

[Katie Harrington]

Bardziej sądziłam, że jeszcze trochę im zajmie czas na placu zabaw. Ponieważ jeszcze nawet nie skończyłam robić do końca swojego ciasta. Ale zawsze mogę mięć do pomocy małego chłopczyka oraz swoją koleżankę, prawda? No właśnie więc nie wszystko zostało stracone. Chociaż jednak chciałam zdążyć przed ich wizytą tutaj. Westchnęłam i wytarłam ręce o swój fartuszek, był cały brudny więc nie robiło to dla mnie żadnej różnicy. Uśmiechnęłam się widząc jak oboje weszli do kuchni, przekrzywiłam twarz widząc jak dziecko cieszy się, że jego własna rodzicielka wróciła do domu. I po co komu tatuś? Ma wujków oraz ciocie, które rozpieszczają go za każdym razem. A takie bardziej męskie sprawy to jakoś nawet chętnie przyjmują moi bracia i jak sam Billy, więc czego chcieć więcej od życia? No właśnie, oddałam pocałunek w policzek i przytuliłam swoją rudą koleżankę na powitanie. Oczywiście malec musiał się wepchać pomiędzy nami, więc długo nie byłyśmy do siebie przytulone. Oj, mały był bardzo zaborczy oraz zazdrosny przez to wszystko, jedynie zachichotałam i wzięłam chłopca na ręce. Na powitanie aż pocałowałam go po całej jego malutkiej twarzyczce.
- Chciałam Wam zrobić niespodziankę, udało się? - Mruknęłam jedynie gilgocząc małego roześmianego chłopczyka po całym ciele. Kończąc ową zabawę, posadziłam go jeszcze na blacie i podałam mu do zabawy lukier plastyczny, aby go jakoś zająć. - Zrób jakieś samochodziki oraz dinozaury, dobrze? - Szepnęłam do niego i zwróciłam całą uwagę na Florkę. Kątem oka patrzyłam czy mały jest bezpieczny, między czasie ponownie założyłam swój fartuszek.
- Opowiadaj co mnie ominęło, jak chcesz soczek to wiesz gdzie jest...piekę dla naszej trójki nasze ulubione ciasto. Mam nadzieję, że zostaniesz dzisiaj na noc u mnie - Pomachałam jej przed nosem drewnianą łyżką i wróciłam do robienia kolejnej lukrowej dekoracji, lubiłam się tym bawić. Niczym plastelina dla małych dzieci, a sam mały Harrington był na tyle zajęty, że mogliśmy normalnie porozmawiać. A jeśli chodzi o sam soczek, to soczek dla dorosłych gdzie był on po specjalnym kluczykiem oraz dostępem, niedostępnych dla małych ciekawskich łapek mojego synka.

florence hill

[Florence Hill]

I tak dzisiaj wyjątkowo wcześnie wrócili do domu. Normalnie spędziłby jeszcze godzinę na placu zabaw, bo przecież koledzy wymyślają coraz to nowsze zabawy, a potem jeszcze schodzą się kolejni i z każdym trzeba się trochę pobawić. Dzieci mają tyle energii, że aż sama się im dziwiła. Całe dnie się bawiły z krótką przerwą na drzemkę, a potem znowu zabawa. Ona po pracy zawsze musiała chwilę odpocząć, napić się i pooglądać telewizję. Przy matce nie miała jak odpoczywać, która wiecznie zmuszała ją do jakichś aktywności, które niby przydadzą jej się na castingach, a tak naprawdę były do niczego. Ledwo dwadzieścia cztery lata, a ona czuła się czasem jak stara baba i wkrótce pewnie przejdzie na emeryturę jak tak dalej pójdzie. Przy maluchu nie było opcji na odpoczynek, ale chociaż mogła na chwilę odsapnąć na ławce i poplotkować z innymi opiekunkami lub mamami.
— No pewnie! Nie spodziewaliśmy się Ciebie tak wcześnie, więc zaplanowaliśmy zbudowanie fortu w salonie, oglądanie Herkulesa i spanie w śpiworach. Ale zmieścimy się we trójkę, więc chyba możesz do nas dołączyć, nie? Mamusia może dołączyć do naszego fortu? Przygotuje nam coś pysznego do jedzenia. — zachichotała, czochrając malucha po głowie. On oczywiście pokiwał głową zadowolony, bo tak się napalił na ten fort, że nic nie zmieni jego zdania. Nawet powrót mamy. Uśmiechnęła się pod nosem, widząc jak próbuje ulepić samochodzik z lukru plastycznego. Stanęła przy nim, żeby w razie jakby zaczął się za bardzo wiercić mogła go utrzymać na miejscu i żeby nic mu się nie stało. Blat nie był wysoki, ale lepiej dmuchać na zimne.
— W sumie to nic. Grzecznie się bawił w przedszkolu, jadł warzywa i chodził spać o odpowiedniej porze. Nawet pomógł mi wczoraj podczas prania. — przyznała i żeby na zbyt długo nie zostawiać malucha pod opieką wyciągnęła z szafki wino, wcześniej otwierając ją kluczykiem. Nalała wino do dwóch kieliszków i jeden postawiła na blacie obok Katie, żeby mogła sobie po niego wygodnie sięgać, a dla jej synka nalała zwykły sok marchwiowy do kubeczka. Porcja witamin? Check. A lepiej, żeby i on miał coś do picia, bo jeszcze sięgnie po kieliszek mamusi i dopiero będzie.

Katie Harrington

[Katie Harrington]

Sama dobrze wiedziałam jak ta mała kuleczka szczęścia spędzałaby najchętniej parę godzin na świeżym powietrzu. Oczywiście nic nie miałam przeciwko, cieszyłam się że tak chętnie spędzał on tam czas. Tylko czasem naprawdę przesadzał, zwłaszcza jak jego nowi koledzy wymyślali nowe zabawy. A co ja w takich momentach robiłam? Potrafiłam się namówić na dodatkową godzinę siedzenia w parku. Nie miałam serca mu odmawiać, ale czasem jednak musiałam być tą złą mamusią co mu nie pozwala na takie zabawy. Potem miał focha i przez całą drogę potrafił się do mnie nie odezwać. A ja w takich momentach naprawdę czułam się źle. Ale pozytywną rzeczą w tym wszystkim było, że chyba Florka nie miała takich napadów złości z tego powodu. Za co byłam naprawdę wdzięczna, wystarczy ze ja już muszę się z tym wszystkim użerać. A to dopiero początek buntu, a co będzie później? Czasem żałuję, że nie mam córeczki może byłaby grzeczniejsza. Ale jego bym za nic nikomu nie oddała, to mój synalek który nie widzi jeszcze świata po za swoją mamusią, a inne dziewczynki są dla niej ohydne.
- Fort z poduszek? Kurcze...jak dobrze, że nie ominie mnie taka świetna zabawa. Mam nadzieję, że zwierzaki też się tam zmieszczą - Pocałowałam go w główkę, ale ten nie był niczym zainteresowany oprócz lepieniem samochodzików. Jedynie pokiwał główką na zgodę, kurcze miał coraz dłuższe włoski więc będę musiała go zabrać do fryzjera, ale to potem. Przerwałam chwilę swoją pracę nad kolejną warstwą kremu pomiędzy biszkoptami. Lubiłam się patrzeć na to co robi, nawet jeśli robił to bardzo często to jednak było to urocze. Zwłaszcza jak marszczył tak swoje małe brewki gdy się skupiał nad tym co robił.
- Normalnie jak nie moje dziecko, zamieniłaś je? A może przekupiłaś go tym forem? - Uniosłam jedną brew do góry, dobrze wiedziałam jak ciężko go zmusić do takich rzeczy. Warzywa zazwyczaj musiałam jakoś sprytnie schować, ponieważ nie chciał ich jeść. Chyba że któryś z wujków mówił jakie to spoko, to zazwyczaj je zjadał. Poruszyłam ustami tak, aby było niesłyszalne podziękowanie za lampkę wina. Napiła się łyk i ponownie wróciłam do swojej pracy. Naprawdę kończyłam już daną słodycz, chociaż nie była to odpowiednia pora na takie rzeczy to jednak mamy co świętować, nie? Odstawiłam gotowy tort, jak mały skończy to dodam do niego jego działa. Podwieczorek mamy gotowy, będzie grzecznie czekał w lodówce.
- Co jemy na kolację? Jakieś życzenia, możecie korzystać z faktu że jestem już i tak brudna to mogę zaszaleć - Zwróciłam się do mojego synka oraz swojej najlepszej koleżanki. Większa szansa, że on szybciej padnie a my we dwie będziemy miały czas tylko dla siebie. A prezenty które miałam, poczekają. Dostaną po kolacji, po co się spieszyć?

florence hill

[Florence Hill]

Dzieci miały to do siebie, że o wiele bardziej wolały zabawę na powietrzu niż w domu. Bo co można robić w domu? Bawić się samochodzikami i lalkami, w dom albo zorganizować herbatkę dla mamy i taty. Nuda. A na dworze można skakać po drzewach, różnych drabinkach, są piaskownice i krzaki, które mogą posłużyć za prowizoryczny dom. Chociaż sama tego w młodości nie doświadczyła przez matkę dla której ważniejsze były konkursy i castingi od szczęścia córki. Florka pewnie teraz sobie to odbijała z małym Ethanem, skoro miała taką okazję. Chyba lepiej wytłumaczyć jej głupie zachowanie, że bawi się z dzieckiem, niż jakby miała bawić się z ludźmi w swoim wieku. Zaraz by ją uznali za świruskę, która zwiała z wariatkowa.
— Pewnie, wszyscy się zmieścimy. Ale musisz nam dać wszystkie koce i poduszki jakie masz w domu, więc lepiej przypomnij sobie gdzie masz te zapasowe dla gości. — zaśmiała się, poruszając brwiami. No bo co to za fort z kilku poduszek i dwóch koców? To ma być wielki fort z prawdziwego zdarzenia, z wierzą i mnóstwem miękki poduszek, na których można się położyć. Z pokojami nie będą szaleć, bo pewnie wszyscy padną w jednym miejscu prędzej czy później. Nie chciała krakać, ale stawiała, że syn Katie zaśnie pierwszy. To było oczywiste, ale póki ktoś nie wiedział ile chłopiec ma lat wygrałaby kupę kasy w zakładach o to, nie? Czarnulka jednak nie da się na to nabrać, chociaż pewnie byłaby tego samego zdania co ona. Ale... byłaby też taka opcja, że któraś z nich upiła się za bardzo i padła ze zmęczenia w połowie bajki. Tutaj obstawiała Katie przez jej długą podróż. Hue hue.
— Mooooże. To moja tajemnica. — mrugnęła do niej, uśmiechając się pod nosem. Małego tak szybko udało jej się ogarnąć, że bez problemu dał się namówić na zjedzenie warzyw. Wystarczyło mu wmówić, że Thor i Kapitan Ameryka codziennie jedzą warzywa i dlatego tak wyglądają, a skoro Superbohaterowie mogą je jeść to taki mały chłopczyk tym bardziej, a w przyszłości będzie miał dużo siły na wszystko. Mali chłopcy byli prości. Wystarczyło zachęcić ich super popularnymi postaciami i robili wszystko, żeby być jak oni. Upiła kolejny łyk wina, pomagając Katie w razie potrzeby przy robieniu deseru. Była pod wrażeniem jej umiejętności, ale sama pewnie nie potrafiłaby zrobić czegoś takiego. Na ogół z jej ciast wychodziły zakalce, więc się do kuchni nie dotykała.
— Hmmmm... Co jemy? Co możemy zjeść na kolację? — zastanowiła się, zerkając na malucha, który już zaczął główkować na co ma ochotę i po chwili namysłu krzyknął: Flytki! Florka klasnęła w dłonie zadowolona i pokiwała głową. — Chcemy Frytki, mamusiu. — rzuciła w stronę przyjaciółki i uśmiechnęła się łobuzersko. Frytki to akurat prosta sprawa. Wrzucasz na gorący olej albo do piekarnika i po sprawie, a potem zajadasz z ketchupem albo remuladą, której swoją drogą nie powinna jeść bo dba o linię, ale raz na jakiś czas sobie pozwalała na takie folgowanie w diecie. Póki co nie było tego po niej widać.

Katie Harrington

[Katie Harrington]

Teoretycznie mały miał plac zabaw na własnym podwórku. Więc mógł nawet wyjść sam przed dom i bawić się. Jedynie trzeba będzie wystać trampolinę do skakania, ponieważ po ostatnim razie została ona schowana przez jednego z moim braci. Pewnie powinnam, któregoś ponownie zawołać aby to ponownie rozstawił ale jakoś nie miałam na to teraz czasu, przecież dopiero co wróciłam. A mały Ethan jak na razie nie wspominał o tym, że ją chce. Więc do chwili aż nie zacznie mi marudzić to mogę mieć z głowy chociaż to. Ale jak na małego chłopca to naprawdę potrzebował zabaw ze swoim towarzystwem niż mamą albo kimś z rodziny co już jest stary, a nie młody. Może powinnam przeprowadzić się bardziej do miasta? Miałby lepszy i większy kontakt z rówieśnikami niż tutaj na wyspie. Tutaj mało kto miał dzieci w wieku Ethana. Ale to też zostawię na kiedy indziej, na razie podobało mi się takie życie z daleka od każdego i mieć swój własny kawałek ziemi. Lecz jeśli będzie trzeba to zmienię lokalizację dla malucha. Bo czego się nie robi dla swojego własnego dziecka? Wyrwałam się zamyślenia i popatrzyłam się na nich jakby oszaleli, wiedzieli ile po tym wszystkim będzie sprzątania? Zwłaszcza jeśli wezmą te dodatkowe poduszki oraz koce? Od razu mówię nie będę potem tego sprzątać, pójdę spać. A oni niczym dzielne krasnoludki niech to posprzątają wszystko. Ja już i tak mam kuchnię do ogarnięcia. - Koło pralni mam mały kantorek, tam mam dodatkowe koce oraz poduszki..jak tak mocno są potrzebne - Weźmy pod uwagę, że to jednak nowe poduszki oraz koce. Więc będą one ładnie zapakowane oraz będą pachnieć nowością. Zawsze wolałam być przygotowana na wszystko, zwłaszcza że jednak mam dużą rodzinę. Przez co jak zawsze ktoś wpadał to miał jakby swoją kołdrę w moim własnym domu? Lubiłam jak ludzie czuli się dobrze, a nie źle że komuś zabierają kołdrę czy coś. Po za tym..mieszkałam tutaj ze swoim synkiem, kotem i psem więc naprawdę mogłam nawet oddać dane rzeczy, jeśli ktoś by je oczywiście potrzebował. Mogę nawet oddać pokój wyłącznie dla rudej dziewczyny, miałam naprawdę dużo miejsca. A jak ten mały młodzieniec zacznie chodzić do kolegów na noc, to jednak naprawdę będę cierpieć na samotność, chyba przez to wszystko kupię jeszcze jednego kota lub psa aby mieć do kogo się po prostu odezwać. Bo inaczej pewnie oszaleję i trafię do wariatkowa.
- Kiedyś mi ją i tak zdradzisz - Musiałam w sumie wiedzieć co takiego zrobiła, przydałaby mi się taka informacja. Przecież jutro lub po jutrze ona stąd pojedzie, przez co znów będzie walka z małym o jedzenie warzywek lub owoców. Chyba, że zrobię zdrową zupkę i wszystko zmiksuję. A owoce pokroję w ładną kosteczkę i dam je niestety z bitą śmietaną lub lodami. Naprawdę to wszystko jest takie ciężkie, zwłaszcza jak zrobi się kanapeczkę a on zdejmuje z niej każde warzywko, bo przecież tak robią dzieci w jego grupie. To on nie będzie wcale taki gorszy i również będzie papugował zachowanie innych. Trzeba chyba znów wujków zawołać, aby pokazali mu że jednak warzywka to bardzo ważna rzecz w życiu. Skrzywiłam się jak tylko usłyszałam co chcieli do jedzenia, frytki oraz ciasto to dość mocna bomba kaloryczna. A tak na noc to nie wiem czy to aż tak dobry jednak pomysł. Ale już swojego słowa nie cofnę, przez jestem zmuszona bawić się aktualnie w ziemniaki. Wiedziałam jakie są ulubione frytki, Ethana. Nie takie zdrowsze z piekarnika, ale właśnie smażone na głębokim oleju. Ja preferowałam te zdrowsze z piekarnika. Ale chociaż to była jedyna szansa, aby normalnie zjadł jakieś warzywo, dodatkowo zje keczup a to też już posiada jakiś warzywko.
- Niech Wam będzie, ale jutro wracamy do zdrowych dań. Nie takich co potem zostają w brzuszku na dłuższy czas - Mruknęłam do malca i po gilgotałam go po jego brzuszku. Sprzątnęłam niepotrzebne rzeczy, wzięłam dekoracje stworzone przez Ethana, położyłam je delikatnie na ciasto.
Pomogłam zejść dla mojego synka z blatu, a ten z brudnymi rączkami poleciał w stronę swojego pokoju. Westchnęłam zrezygnowana na to wszystko. Kolejne ściany będą do ponownego malowania, przez to wszytko. Napiłam się łyku wina i zaczęłam pracować nad tymi frytkami. Nastawiłam już olej, aby się nagrzewał i dość szybko zaczęłam obierać ziemniaki obieraczką.
- Jesteśmy jak na razie same, więc opowiadaj o sobie. Nie musisz się hamować ze słowami ani nic. Chętnie posłucham o czymś innym niż błocie w którym ostatnio się on bawił z innym dziećmi - Podałam dla Florki nóż oraz dekę, aby pokroiła nam ziemniaki. Wspólnie pójdzie o wiele szybciej, ja obieram a ona kroi. Uważam to za idealną współpracę.

florence hill

[Florence Hill]

Plac zabaw na własnym podwórku to dobry pomysł, kiedy ma się małe dziecko, które najchętniej spędzałoby na nim całe dnie. Jedynym minusem był brak kolegów, ale co to za problem zaprosić ich do siebie? Zawsze to bezpieczniejsza opcja i nie trzeba ich tak pilnować przez cały czas. Z podwórka raczej nikt gromadki dzieci nie porwie. Florka aż tak się na dzieciach nie znała, więc mogła być w błędzie, ale wolała nie myśleć o tych wszystkich dziwnych typach kręcących się po mieście i obserwujących małe szkraby ze złymi zamiarami chodzącymi po głowie. Obrzydlistwo. Na szczęście nie słyszy się już o takich sytuacjach, a mały Ethan był już na tyle duży i wyszkolony przez mamę i wujków, że wiedział co ma robić jak ktoś go zacznie zaczepiać. Już wiele razy robił raban na cały plac zabaw, bo zaczepiał go czyjś starszy brat albo ojciec, który chciał się tylko upewnić, że nie jest tam sam. W tej sprawie akurat była o niego spokojna, ale i tak czasem wolała go puścić do ogródka niż latać po placach zabaw. W domu mógł przecież mieć trampolinę i mały basen o wiele bezpieczniejszy niż plaża. Tam trzeba malucha wiecznie mieć na oku, żeby go jakaś fala nie pociągnęła, a w małym baseniku nic mu się nie stanie. Co prawda są takie zdolne ludzie, co utopią się nawet w umywalce, ale Ethana raczej o to by nie podejrzewała. W sumie jakby Katie ją poprosiła mogłyby razem spróbować rozłożyć trampolinę w ogródku, bo co może być w tym trudnego? Wkręcić kilka śrubek, złożyć wszystko w jedną całość i założyć siatkę. Luzik. Wtedy może kto wie, zagadałby do nich jakiś przystojny sąsiad z propozycją pomocy? Małemu przydałby się ojciec, a Katie jakiś porządny facet, który się nią zajmie i nie porzuci jak pierwsza lepsza łamaga. Takiemu to tylko urwać jaja. Oj gdyby tylko wiedziała, że mały szkrab Katie jest synem jej brata Stu. Pewnie zmieniłaby zdanie. Albo i nie? Oberwać, oberwie i tak za to, bo takich rzeczy się nie robi przecież.
Fort to fort i póki dobrze się bawią nie ma co się przejmować bałaganem, nie? Poza tym to tylko koce i poduszki, więc nie ma czym się przejmować. Chwila moment i poduszki poukłada się w odpowiednich miejscach, a koce złoży w kostkę i schowa do szafy czy gdzie tam Katie je składuje. — Ok, to później po nie pójdziemy i zbudujemy fort, a potem mamusia włączy nam bajkę, nie? — zachichotała niczym mała dziewczynka, szturchając Katie łokciem. Skoro już tu jest to czemu by jej nie wykorzystać do pomocy? A odpalenie filmu to nie takie trudne zadanie, więc na luzie da sobie radę i nawet się przy tym nie zmęczy. Sama Florka raczej nie spodziewała się zbyt wielu gości w swoim domu, więc nie kupowała na zapas kilkunastu poduszek i koców. Miała jeden dla siebie i ze trzy zapasowe w różnych kolorach, żeby w razie co zmienić odrobinę wystrój pokoju jak ten obecny jej się znudzi. A jedyne kogo mogła u siebie ugościć to Stu, o ile jej wybaczy, i Katie z synkiem. Czyli wystarczy.
— No dobra, ale to jak będziemy same. Młody nie może wiedzieć, że sprzedaję Ci moje sposoby i będziesz je teraz wykorzystywać. — mrugnęła do niej okiem, zatykając wcześniej młodemu uszy, żeby niczego nie podejrzewał. Spryciula ja pozna się na ich sposobach zacznie odmawiać i trzeba będzie szukać kolejnej wymówki, żeby zjadł warzywa, a póki Avengersi działają to po co to zmieniać? Poza tym lepiej mu już wcisnąć te owoce pokryte grubą warstwą bitej śmietany czy lodami niż żeby rzucał nimi jak pociskami w ściany. Dzieci niestety takie są i trzeba kombinować jak im wcisnąć coś zdrowego, dodając coś niezdrowego co bardziej zachęca do jedzenia. Bo przecież wszystko z lodami jest lepsze. Albo z ketchupem. Ale to było już lepsze, bo to też zaliczało się jako warzywo, prawda? Dlatego frytki i ketchup były idealne. Porcja warzyw w ciągu dnia zaliczona, więc nikt im nie powie, że jedzą coś niedobrego. Według niej frytki mogli zrobić w piekarniku, ale młody jednak wolał te na oleju. Były smaczniejsze, to prawda. Ale w sumie raz na jakiś czas im nie zaszkodzi. Nie umrą od jednej miski frytek z ketchupem i solą. W sumie Florka zjadłaby też takie z batatów, ale je trzeba dobrze doprawić czosnkiem, słodką i ostrą papryką, odrobiną kminku i majeranku, a do tego jakiś sosik. Pycha.
— No jutro myślę, że możemy zjeść brokuły na obiad zamiast ziemniaków, nie? — zapytała bardziej Ethana niż Katie, ale w końcu to i tak ona zadecyduje co jutro zjedzą. Była lepsza w gotowaniu od Florki. Brokuły i tak były lepsze od szpinaku i brukselki za którą maluch nie przepadał i nie chciała na siłę zmuszać go do jedzenia. Sama też raczej jej unikała jak tylko mogła. Jak tylko mały zniknął w pokoju, a Katie zabrała się za obranie ziemniaków, ona póki co stała w tym samym miejscu popijając wino, bo póki co nie miała w czym pomagać. — Nie wiem... ale chyba nadszedł czas odwiedzić brata. Jestem tu już wystarczająco długo i jeszcze się z nim nie widziałam, ale wciąż nie wiem co mam mu powiedzieć. Samo przepraszam nie wystarczy. — westchnęła ciężko, zabierając się za krojenie ziemniaków w słupki. Temat brata był dość... trudny dla niej i jedynie Katie wiedziała jaka okropna była dla niego przez całe życie. Ale mówienie o tym i tak nie przychodziło jej łatwo. Wychodziła przez to na bezduszną sukę, która ma gdzieś uczucia członka własnej rodziny. Dobrze, że w porę się opamiętała i jeszcze są na tyle młodzi, że mogą to jakoś naprawić.

Katie Harrington

[Katie Harrington]

Czasem, ale nie za często widziałam, że brakuje mu ojca. Nie było to jakieś powtarzające się, lecz przez ostatnie parę miesięcy zaczął się o niego pytać. Był i tak za mały, aby wiedzieć całą prawdę. Dlatego dla niego tatuś po prostu pojechał, daleko od nas. W sumie taka była prawda, ale może nie koniecznie prawdziwa. Ponieważ jedynie zgadzały się fakty z wyjazdem oraz zostawieniu nas. Po za tym jeśli potrzebował czegoś tylko dla chłopaków to mógł liczyć na swoich kochanych wujków. Zawsze mógł do nich lecieć z jakimś pytanie lub prośbą, nie było z tym jakiegoś problemu. Może dlatego tak go chciał bo widział jak inne dzieciaki, również mają dwójkę rodziców a nie tylko jednego?
- Jasne, że tak. Włączę twoją ulubioną o smokach, zuchu - Uśmiechnęłam się do niego i poprawiłam jego czarną czuprynkę opadająca na czoło. Lubiłam się bawić jego włoskami, zawsze tak ładnie pachniały niewinnością oraz owocami. No i jak nie kochać tego małego, zucha? No nie da się, nawet jeśli Stu by wrócił to nie oddałabym go mu. To mój malutki, syneczek. - Oki - Wyszeptałam w jej stronę, kiwając głową. Tajemnice zawsze zostaną pomiędzy nami. A maluch nie musi o nich wiedzieć. Zwłaszcza jeśli chodzi to o niego. Wzięłam kolejną frytkę do jedzenia, skoro chcą brokuły. To dostaną brokuły do jedzenia. Były zdrowe i rzeczywiście smaczniejsze niż takie brukselki, a szpinak trzeba jednak lubić. A to i tak cud, że zje on brokuły więc nie dodawałam już żadnych nowych warzywek do dania.
- Wiesz podobno czas leczy rany, więc jak stęskni się za tobą to wybaczy tobie. Po za tym musisz do niego zbliżać się małym kroczkami, nie wskoczyć od razu w głęboką wodę - Poradziłam jej, chociaż sama nie wiem jakbym się zachowała gdyby pojawił się teraz ojciec, Ethana. Pewnie uciekłabym do swoich braci, aby on nie mógł się do nas zbliżać. Po za tym wiedziałam jaka była dla swojego braciszka, ale jak mówiła czas leczy rany.
Po zjedzonych frytkach, obejrzanej bajce oraz zbudowanym forcie maluch po paru godzinach padł. Wtulając się we mnie niczym miś. Głaskałam uspakajając go po główce, rozmawiając cicho ze swoją przyjaciółką aż obie same nie padliśmy i nie zasnęliśmy.

2x z/t florence hill