[Yannis Blackwood]

#17

Yannis ostatnio miał dużo na głowie. Po pierwsze, jego domowe obowiązki się rozszerzyły, o pewną piękną kotkę, która z nim zamieszkała już na stałe. A to wymagało odpowiedniego wybawienia kota, dużej ilości głaskania, czesania, a do tego karmienia i sprzątania. A że był to długowłosy kot, to cóż, Yannis miał co robić! Poza tym przyszła wiosna, więc musiał się zająć wiosennymi porządkami, skoro już miał dom i musiał być takim odpowiedzialnym człowiekiem, no nawet okna wypolerował, taki z niego był odpowiedzialny właściciel domu! No i generalnie musiał skosić trawę i właśnie to robił, kiedy zobaczył za płotem całkiem znajomą twarz! Dlatego wyłączył kosiarkę i od razu do tego płotu podbiegł.
- Hej hej, zbłąkana wędrowczyni, chyba coś zgubiłaś - rzucił, żeby zwrócić na siebie uwagę kobiety, a kiedy już w jego stronę spojrzała i rozpoznała jego twarz, uniósł brwi - a raczej powinnaś zgubić, kilka rzeczy, które nie do końca są Twoje - przypomniał jej, przechylając lekko głowę w bok. Ale nie zobaczyła na jego twarzy wkurwienia, bo jednak Yannis nie był jedną z tych osób, które aż tak przywiązywały wagę do swojego portfela i rzeczy… i zdecydowanie nieczęsto się jakoś mocno na ludzi gniewał, więc cóż. W końcu to były tylko przedmioty i tylko kasa, nie sprzedała go za pięć wielbłądów, ani... no generalnie, po prostu mogło się to skończyć o wiele gorzej, okej, więc nie ma co płakać i narzekać. Był dorosłym facetem, już od dawna się jak takowy zachowywał. I miał nadzieje, że jednak kobieta nie ucieknie, bo coś mu podpowiadało, że nie była tutaj tylko na wakacjach. Nie wyglądała jak turysta.

[Gina Flanagan]

##

Gina nigdy nie przypuszczała, że zostanie kocią mamą albo jakąkolwiek mamą, ale jak widać - los lubił płatać figle. Nie dość, że przeprowadziła się na drugi koniec kraju, bo naprawdę długich narzekaniach Marshalla w końcu znalała pracę i - o dziwo! - została pracownikiem miesiąca, to znalezienie dwóch porzuconych kociąt obudziło w niej dziwnie opiekuńczą stronę jej natury, o której nie miała pojęcia. Do tej pory wydawało jej się, że nie potrafi dobrze zadbać nawet o samą siebie, a co dopiero o kogoś innego, jednak nie umiała przejść obojętnie obok tych przemarzniętych i wygłodniałych maluchów, które rosły jak na drożdżach, wróciły do zdrowia i teraz brykały sobie radośnie po całym domu, doprowadzając czasem Marshalla do szewskiej pasji.
W każdym razie, właśnie do kotów wracała, kiedy usłyszała jakiś głos za swoimi plecami i odruchowo obejrzała się, by sprawdzić co takiego mogła zgubić. Co prawda, Yannis sobie nieco schlebiał myśląc, że Gina rozpoznała jego - wydała jej się dziwnie znajoma, ale jeszcze nie połączyła odpowiednich punkcików w swojej głowie. Bo w takim wypadku już by wzięła nogi za pas, jednak instynkt samozachowawczy był u niej mocno rozwinięty. - Chyba nie wiem, co masz na myśli - rzuciła tylko, zakładając za ucho kosmyk włosów. Zmarszczyła nos, dalej zastanawiając się skąd go zna, a skoro nie wiedziała, to była tylko jedna możliwa odpowiedź. - Spałam z tobą? - zapytała wprost. Może jednak chodziło o to, że mieszkali po sąsiedzku? W końcu od przeprowadzki do Hope Valley nie szalała już tak bardzo.

Yannis Blackwood

[Yannis Blackwood]

Może było coś na rzeczy, jakiś… wirus kociego rodzica, czy coś! Prawdę mówiąc Yannis nie był ani trochę zły, że tak się przytrafiło, chociaż nie planował przecież tak naprawdę posiadania zwierzaka. A ktoś taki jak on, z jego zamiłowaniem do podróży i niespokojną duszą, powinien przecież takie decyzje przemyśleć siedem razy, sprawdzić różne rasy, ułatwienia, pogadać z behawiorystami… no ale, jak widać ta kicia dosłownie w kilka sekund skradła jego serce i nie był w stanie powiedzieć nie, ani oddać jej do jakiegoś schroniska. No dobra, to akurat miało dużo sensu, że tego nie zrobił, bo po prostu bardzo dobrze znał siebie. Wiedział, że jak tylko wejdzie do jakiegoś schroniska, to nie tylko nie będzie w stanie zostawić tam tej kotki, wróci z kilkoma dodatkowymi zwierzakami. A to już na pewno by mu skomplikowało życie, heh.
- O, to niezbyt fajnie - zauważył, unosząc brwi. Yannis miał świetną pamięć do imion i twarzy, a już na pewno takich, które pozbyły go ważnej rzeczy. A portfel to ważna sprawa. Nawet nie przez kasę, ale przez zdjęcia, czy karty lojalnościowe i tak dalej. Wyrabianie tego to sporo pracy!
- Między innymi - zauważył, przechylając lekko głowę w bok. - Takie powitanie może zranić naprawdę wiele męskich uczuć - dodał, wzdychając cicho i zastanawiając się jak to rozegrać. Chyba mówiła prawdę i nie skojarzyła go, a to znaczyło że... mogła się spłoszyć. A on nie zamierzał jej za bardzo gonić.
- Podpowiem, było to bardzo egzotyczne miejsce, nie na terenie Stanów Zjednoczonych i jestem pewien, że w zegarku mojego dziadka nie wyglądasz tak dobrze jak ja. I swoją drogą wciąż chciałbym odzyskać jego zdjęcie, razem z plikiem innych, które miałem w portfelu - wyjawił, całkiem rozbawiony, bo... no jakoś nie umiał się wkurzyć i gniewać. Taki typ.